0114-KDIP3-2.4011.228.2025.7.MG

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych i zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismami, które wpłynęły 18 marca 2025 r., 29 kwietnia 2025 r. i 6 maja 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(doprecyzowany w uzupełnieniach) Od 2022 r. wynajmuje Pan z żoną mieszkanie w ramach najmu prywatnego, korzystając z zasady wspólności majątkowej małżeńskiej. Pana żona złożyła deklarację do Urzędu Skarbowego, w której zadeklarowała, że będzie rozliczać podatek od całej kwoty najmu samodzielnie. Co roku składa ona PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-28 jako osoba fizyczna. Od stycznia 2025 r. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, co miesiąc musi Pan przesyłać plik JPK. W formularzu JPK_VAT powinien Pan uwzględnić w polach K_10 i P_10 wysokość podstawy opodatkowania, która dotyczy dostawy towarów oraz świadczenia usług na terenie kraju, które są zwolnione z podatku VAT (podatek od towarów i usług). Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego W ramach najmu prywatnego wynajmuje Pan z małżonką lokal mieszkalny osobie prywatnej oraz miejsce parkingowe w garażu podziemnym – firmie – spółce z o.o. Płatność za najem mieszkania realizowana jest przez wynajmującego przelewami – nie wystawiają Państwo rachunków, natomiast płatność od spółki realizowana jest po wystawieniu rachunku – ze wskazaniem zwolnienia z VAT. Dokonuje Pan rozliczeń podatkowych w prowadzonej działalności gospodarczej według podatku liniowego. Wynajmowane mieszkanie i miejsce parkingowe nie zostało wprowadzone do majątku związanego z działalnością gospodarczą, nie było i nie jest wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Świadczone przez Pana usługi najmu lokalu na cele mieszkaniowe są sklasyfikowane pod symbolem PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) to 68.10.11.0, natomiast jako wynajmujący korzysta Pan ze zwolnienia z VAT, ponieważ jest to najem prywatny, niezwiązany z działalnością gospodarczą i nie wskazuje Pan PKWiU w rachunku za wynajem miejsca parkingowego. Prowadzi Pan działalność w zakresie: 71.12.Z Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne, 41.20.Z Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, 71.20.B Pozostałe badania i analizy techniczne i jest to działalność opodatkowana podatkiem VAT. Jest Pan czynnym podatnikiem VAT od 2 stycznia 2025 r. Wynajmującym jest Pan wraz z małżonką, mieszkanie jest wynajmowane osobie prywatnej na podstawie umowy rok, aneksowanej co roku na kolejny rok, miejsce parkingowe w garażu podziemnym – wynajmuje spółka z o.o., a umowa została zawarta na czas nieokreślony. Całość przychodu od początku najmu rozliczała żona, po uprzednim złożeniu deklaracji w Urzędzie Skarbowym. Umowa najmu mieszkania jednoznacznie wskazuje na wykorzystanie lokalu wyłącznie na cele mieszkaniowe, umowa najmu miejsca garażowego w garażu podziemnym określa przeznaczenie jako parkowanie samochodów osobowych. Nie posiada Pan danych, czy najem mieszkania wiąże się z przeniesieniem ośrodka życia osoby wynajmującej do wynajmowanego lokalu, ale osoba wynajmująca realizuje cele edukacyjne (studia wyższe) na terenie (...), poza swoim stałym miejscem zamieszkania. Umowa uniemożliwia wykorzystywanie lokalu mieszkalnego na inne cele niż mieszkaniowe. Przez użyte w przeformułowanych pytaniach oraz stanowisku do nich pojęcie „nieruchomość” należy rozumieć nieruchomość jako lokal mieszkalny i miejsce parkingowe w garażu podziemnym. Ponadto wskazał Pan, że małżonka złożyła oświadczenie o opodatkowaniu przez nią całości przychodu z najmu nieruchomości przy (...) (lokalu mieszkalnego i miejsca

parkingowego w garażu podziemnym) w dniu 3 listopada 2021 r. oraz ponownie 17 lutego 2022 r. Pierwszy przychód z najmu mieszkania został osiągnięty 5 października 2021 r. oraz z miejsca parkingowego 14 czerwca 2022 r. Na zakres najmu miejsca parkingowego została zawarta druga, oddzielna umowa. Umowa została zawarta na oboje Państwo 30 maja 2022 r. Na rachunkach widnieją Państwo oboje, konto wskazane do opłat należy do małżonki. Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniach) 1. Czy jest Pan zobowiązany do rozliczania połowy przychodów z najmu prywatnego (lokalu mieszkalnego i miejsca parkingowego) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w tym do wskazywania tych przychodów jako zwolnionych z VAT w pliku JPK, mimo iż zgodnie z oświadczeniem złożonym w Urzędzie Skarbowym, całość tych przychodów rozlicza Pana małżonka? 2. Czy w opisanej sytuacji może Pan nie wpisywać kwoty zwolnionej od podatku VAT (czyli połowy przychodu z wynajmu prywatnego nieruchomości, przez którą należy rozumieć lokal mieszkalny i miejsce parkingowe w garażu podziemnym) w pliku JPK w polach K_10 i P_10, zostawiając te pola puste? Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 1 w części dotyczącej obowiązku rozliczenia połowy przychodów z najmu prywatnego (lokalu mieszkalnego i miejsca parkingowego) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W zakresie obowiązku wykazania przychodów jako zwolnionych z VAT w pliku JPK zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie. Pana stanowisko (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu) Uważa Pan, że nie jest zobowiązany do rozliczania się z połowy przychodów z najmu prywatnego (lokalu mieszkalnego i miejsca parkingowego) we własnym imieniu, ponieważ – zgodnie ze złożonym do Urzędu Skarbowego oświadczeniem – obowiązek ten w całości realizuje Pana małżonka.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Źródłami przychodów są: 3) pozarolnicza działalność gospodarcza; 6) najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem: Za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową: a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy. Ponadto, zgodnie z art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki: 1) odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności; 2) są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności; 3) wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością. Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczącym źródła przychodów, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą. Z cytowanych powyżej przepisów wynika zatem, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 omawianej ustawy podatkowej. Umowa najmu została zdefiniowana w art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zgodnie z którym: Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Stronami umowy najmu są wynajmujący oraz najemca. Do zawarcia umowy najmu dochodzi wówczas, gdy strony uzgodnią istotne jej składniki, do jakich należą przedmiot najmu i czynsz. Na podstawie umowy najmu najemca uzyskuje prawo do używania cudzej rzeczy w zamian za zapłatę czynszu. Tak więc podatnicy mogą osiągać przychody z najmu niestanowiącego przedmiotu pozarolniczej działalności gospodarczej, jak i z najmu w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. W obydwu przypadkach przychód jest osiągnięty na podstawie tego samego rodzaju stosunku cywilnoprawnego łączącego strony, jakim jest umowa najmu. Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzam, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy). W przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. W tym miejscu wskazać należy na Uchwałę NSA z 24 maja 2021 r., II FPS 1/21, gdzie wskazano: „To zatem podatnik decyduje o tym czy „powiązać” określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem. (...) Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej. Zasadą jest zatem kwalifikowanie przychodów do źródła - najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii „związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą” - do przychodów z działalności gospodarczej.” Przychody z najmu zaliczane są zatem bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że przedmiot najmu stanowi składnik majątkowy związany z wykonywaną działalnością gospodarczą. Stosownie do art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Dochody osiągane przez podatnika ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. W myśl art. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 776 ze zm.): Ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne: 1) prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą; 2) osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o podatku dochodowym”. Według art. 2 ust. 1a ww. ustawy: Osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym, opłacają ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Zgodnie z art. 6 ust. 1a ww. ustawy: Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tych tytułów stosuje się przepisy art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym. W myśl art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ww. ustawy: Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a. Z powyższego wynika, że od 1 stycznia 2022 roku, zgodnie z art. 2 ust. 1a cyt. ustawy, przychody z tytułu: najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze oraz dzierżawy, poddzierżawy działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej - które nie są uzyskiwane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, opodatkowuje się na zasadach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Jak powyżej wskazano zasadą jest kwalifikowanie przychodów do źródła - najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii „związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą” - do przychodów z działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne: Przychody z udziału w spółce w odniesieniu do każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. W razie braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. W myśl art. 12 ust. 6 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne Zasada, o której mowa w ust. 5, ma również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających przychody, o których mowa w art. 6 ust. 1a, chyba że złożą sporządzone na piśmie oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z nich. Stosownie do art. 12 ust. 7 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne: Oświadczenie, o którym mowa w ust. 6, składa się właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymany został pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnięty został w grudniu roku podatkowego. Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 8a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne: Wybór zasady opodatkowania całości przychodu przez jednego z małżonków, wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 6, dotyczy również lat następnych, chyba że w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany pierwszy w roku podatkowym przychód, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód otrzymany został w grudniu roku podatkowego, małżonkowie zawiadomią na piśmie właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z opodatkowania całości przychodu przez jednego z małżonków. Zatem przychody z tytułu najmu majątku wspólnego zaliczone do przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może opodatkowywać w całości – na podstawie sporządzonego na piśmie oświadczenia o opodatkowaniu całości przychodów przez jednego z małżonków – jeden z małżonków. Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że od 2022 r. wynajmuje Pan z żoną mieszkanie w ramach najmu prywatnego, korzystając z zasady wspólności majątkowej małżeńskiej. Ponadto oddzielną umową najmu wynajmuje Pan również z żoną miejsce parkingowe w garażu podziemnym od 30 maja 2022 r. Pana małżonka złożyła oświadczenie o opodatkowaniu przez nią całości przychodu z najmu nieruchomości (lokalu mieszkalnego i miejsca parkingowego w garażu podziemnym) w dniu 3 listopada 2021 r. oraz ponownie 17 lutego 2022 r. Co roku Pana małżonka składa PIT-28 jako osoba fizyczna. Pierwszy przychód z najmu mieszkania został osiągnięty 5 października 2021 r., a z miejsca parkingowego 14 czerwca 2022 r. Od stycznia 2025 r. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. Dokonuje Pan rozliczeń podatkowych w prowadzonej działalności gospodarczej według podatku liniowego. Wynajmowane mieszkanie i miejsce parkingowe nie zostało wprowadzone do majątku związanego z działalnością gospodarczą, nie było i nie jest wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Pana wątpliwości budzi kwestia, czy jest Pan zobowiązany do rozliczania połowy przychodów z najmu prywatnego lokalu mieszkalnego i miejsca parkingowego w garażu podziemnym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Skoro wynajmowany lokal mieszkalny i miejsce parkingowe nie są związane z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą i Pana żona złożyła w Urzędzie Skarbowym oświadczenie o opodatkowaniu tylko przez Nią całości przychodów z najmu prywatnego lokalu mieszkalnego i miejsca parkingowego w garażu podziemnym należących do Państwa, przychody z tego tytułu powinny być opodatkowane w całości przez Pana małżonkę. Pan natomiast nie jest zobowiązany do rozliczania połowy przychodów z najmu prywatnego lokalu mieszkalnego i miejsca parkingowego w garażu podziemnym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem, stanowisko Pana, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Przy wydawaniu interpretacji indywidualnych w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym we wniosku - nie prowadzę postępowania dowodowego. Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem więc wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku stan faktyczny /zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis zdarzenia różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.