Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu
faktycznego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów
osiąganych przez osoby fizyczne jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
25 lutego 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 24 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji
indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismami z 26 marca 2025 r. (wpływ 2 kwietnia 2025 r.)
oraz 8 kwietnia 2025 r. (wpływ 8 kwietnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść
wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą: (...) zgodnie z wpisem do
CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) w zakresie pośrednictwa finansowego. Przeważającym rodzajem działalności
wykonywanym przez Wnioskodawczynię, zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności jest
64.99.Z Pozostała finansowa działalność usługowa, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy
emerytalnych, gdzie indziej niesklasyfikowana.
Jako pośrednik finansowy Wnioskodawczyni koncentruje się wyłącznie na usługach
pośrednictwa finansowego.
Wnioskodawczyni spełnia formalności wymagane do prowadzenia działalności
pośrednictwa finansowego. Pośredniczy w zawieraniu umów z klientami, którymi mogą
być wszelkie podmioty korzystające z usług Instytucji finansowych, np. osoby fizyczne,
osoby prawne, spółki posiadające osobowość prawną, spółki osobowe.
W ramach prowadzonej przez siebie działalności Wnioskodawczyni (...) 2017 r. zawarła z
Bankiem umowę agencyjną, nazwaną Umową Partnerską nr (...) r. Również faktyczne
stosunki łączące strony, świadczyły o spełnieniu wszelkich wymogów odnoszących się do
umowy agencyjnej opisanych w kodeksie cywilnym, to jest:
1. Działalność Wnioskodawczyni polegała na pozyskiwaniu nowych klientów i
pośredniczeniu w zawieraniu z nimi umów na rachunek i w imieniu Banku.
2. Działalność Wnioskodawczyni na rzecz Banku miała charakter stały.
3. Umowa z Bankiem była umową o charakterze odpłatnym – wynagrodzenie
przysługujące Wnioskodawczyni z tytułu świadczenia usług określone zostały w sposób
jednoznaczny w Umowie Partnerskiej.
(...) grudnia 2024 r. zawarte zostało porozumienie rozwiązujące, na mocy którego Strony
zobowiązały się do zawarcia porozumienia określającego zasady i warunki rozliczenia
wzajemnych należności z tytułu Umowy Partnerskiej.
(...) stycznia 2025 r. na skutek rozwiązania Umowy Partnerskiej Strony zawarły
Porozumienie dotyczące rozliczenia należności. Bank zobowiązany został do zapłaty
świadczenia wyrównawczego Partnerowi w wysokości (...) zł (słownie: (...)) brutto oraz
zgodnie z § 2, pkt 3 rzeczonego Porozumienia z kwoty tej Bank dokonał potrącenia kwoty
(...) zł (słownie: (...) złotych brutto z tytułu kary umownej nałożonej przez Bank na Partnera
(Wnioskodawczynię)).
Świadczenie wyrównawcze ustalone zostało na mocy art. 764 (3) KC, zgodnie z którym:
„Po rozwiązaniu umowy agencyjnej agent może żądać od dającego zlecenie świadczenia
wyrównawczego, jeżeli w czasie trwania umowy agencyjnej pozyskał nowych klientów lub
doprowadził do istotnego wzrostu obrotów z dotychczasowymi klientami, a dający
zlecenie czerpie nadal znaczne korzyści z umów z tymi klientami. Roszczenie to
przysługuje agentowi, jeżeli, biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności, a zwłaszcza utratę
przez agenta prowizji od umów zawartych przez dającego zlecenie z tymi klientami,
przemawiają za tym względy słuszności”.
Nie można uznać świadczenia wyrównawczego za wynagrodzenie, nie jest też
odszkodowaniem a wyłącznie roszczeniem odrębnym.
W pismach z 26 marca 2025 r. (wpływ 2 kwietnia 2025 r.) oraz 8 kwietnia 2025 r. (wpływ 8
kwietnia 2025 r.) stanowiących uzupełnienia wniosku, udzieliła Pani następujących
odpowiedzi na zawarte w wezwaniu pytania:
1. Czy zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163), ma Pani
nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce?
Odpowiedź: Zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych ma Pani nieograniczony obowiązek
podatkowy w Polsce.
2. Jak są sklasyfikowane – na podstawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) –
usługi, które Pani wykonuje wskazane we wniosku, których dotyczy zadane przez
Panią pytanie (proszę podać podstawowy symbol grupowania, który jest
siedmiocyfrowy, zapisywany w blokach po dwa znaki oddzielone kropką – dla usług
będących przedmiotem zapytania).
Odpowiedź: Na podstawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – usługi, które
zostały wskazane we wniosku sklasyfikowane są pod symbolem 64.99.19 (Usługi
finansowe (z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych), gdzie indziej
niesklasyfikowane).
3. Na jakich zasadach (forma opodatkowania) dokonywała/dokonuje Pani rozliczeń
podatkowych w prowadzonej działalności gospodarczej?
Odpowiedź: Rozliczenie podatkowe w prowadzonej działalności od 1 stycznia 2025 r.
jest dokonywane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Przed tym
terminem rozliczała się Pani na zasadach ogólnych.
4. Czy prowadzona przez Panią działalność była/jest działalnością usługową w myśl art. 4
ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku
dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z
2024 r. poz. 776 ze zm.).
Odpowiedź: Prowadzona przez Panią działalność jest działalnością usługową w myśl
art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku
dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z
2024 r. poz. 776 ze zm.).
5. Czy świadczone przez Panią usługi będące przedmiotem wniosku były/są wykonywane
w ramach wolnego zawodu w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 11 ustawy o zryczałtowanym
podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?
Odpowiedź: Usługi pośrednictwa finansowego świadczone przez Panią nie są
świadczone w ramach zawodów wymienionych literalnie w art. 4 ust. 1 pkt 11 ww.
ustawy.
Pytanie
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, które zakłada, że wynagrodzenie z
tytułu świadczenia wyrównawczego zgodnie z zawartym Porozumieniem powinno zostać
objęte stawką ryczałtu właściwą dla świadczonych usług pośrednictwa finansowego, tj.
zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. j ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym
podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w
wysokości 15%?
Pani stanowisko w sprawie
Przychody ze świadczenia przez Wnioskodawczynię wymienionych wyżej usług
finansowych, sklasyfikowane zostały w PKWiU w sekcji K – Działalność finansowa i
ubezpieczeniowa – podlegają opodatkowaniu 15% stawką ryczałtu zgodnie z art. 12 ust. 1
pkt 2 lit. j ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów
osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U.2024.776 t. j. z dnia 23 maja 2024 r.).
Kodeks cywilny w art. 487 § 2 wskazuje wprost, iż: „ze świadczeniem wzajemnym mamy do
czynienia wtedy, gdy w ramach istniejącego między stronami stosunku prawnego
świadczenie jednej ze stron jest odpowiednikiem świadczenia drugiej strony”.
W przedmiotowym przypadku uznać należy, że wypłata świadczenia wyrównawczego na
rzecz Wnioskodawczyni nie wiąże się z jakimkolwiek świadczeniem wzajemnym, w zamian
za świadczenie wyrównawcze bowiem nie została wyświadczona żadna usługa ze strony
Wnioskodawczyni.
W ślad za istniejącą linią interpretacyjną Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż owe
„świadczenie wyrównawcze” stanowi rekompensatę utraconego wynagrodzenia – tzn.
wyrównanie „braku”, utraconej korzyści, de facto więc wynagrodzenie za coś, co nie
istnieje.
Świadczenie wyrównawcze z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy nie może zostać
uznane za karę umowną, ani też za odszkodowanie. W literaturze definicje kary umownej i
odszkodowania kształtują się następująco:
Kara umowna – zgodnie z definicją zawartą w Kodeksie cywilnym, art. 483 jest ona
swoistego rodzaju zryczałtowanym odszkodowaniem za nienależyte wykonanie
umownego zobowiązania niepieniężnego i jeżeli strony nie postanowiły inaczej, zastępuje
odszkodowanie.
Odszkodowanie – jest to kwota wypłacana w celu naprawienia szkody poniesionej przez
stronę, która nie wywiązała się z umowy.
W przedmiotowym przypadku, należy jednoznacznie wskazać, iż zapłacone świadczenie
wyrównawcze z tytułu wcześniejszego rozwiązania Umowy Partnerskiej nie może być
traktowane jako kara umowna, nie stanowi też odszkodowania, które miałoby stanowić
rekompensatę strat wynikających z rozwiązania umowy przed terminem, ponieważ
faktycznie Wnioskodawczyni nie poniosła żadnej straty.
Oczywistym jest, iż Wnioskodawczyni nie uzyskałaby świadczenia wyrównawczego, gdyby
nie została pierwotnie zawarta Umowa Partnerska z Bankiem, a kolejno Porozumienia
dotyczące wcześniejszego rozwiązania i rozliczenia należności. Wobec powyższych
rozważań Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż owa rekompensata jest nieodłącznie
związana z głównym świadczeniem, które było przedmiotem pierwotnej umowy – nie
mogłoby istnieć bez niego.
Biorąc pod uwagę fakt, że działalność w zakresie opisanych usług pośrednictwa została
wymieniona w art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. j ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym
podatku dochodowym, jako odrębna działalność, dla której ustawodawca przewidział 15%
stawkę podatku oraz, że nie występują negatywne przesłanki określone w art. 8 ustawy o
zryczałtowanym podatku dochodowym, w ocenie Wnioskodawczyni przychody ze
świadczenia usług pośrednictwa opisanych we wniosku mogą być opodatkowane
ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych wynoszącym 15% przychodów.
Stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej Interpretacji
Indywidualnej nr 0114-KDIP3-2.4011.1126.2023.2.MT z 15 marca 2024 r. jest następujące:
„Skoro otrzymana (...) rekompensata jest następstwem wcześniejszego rozwiązania
umowy najmu zawartej w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, to
uzyskany przez Panią przychód z tego tytułu, powinien być powiązany z tym źródłem
przychodu. Przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych
przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie określają odrębnej stawki ryczałtu od
przychodów ewidencjonowanych dla otrzymanych rekompensat, zatem kwotę
rekompensaty – jako związaną z usługami najmu świadczonymi w ramach działalności
gospodarczej ma Pani obowiązek opodatkować, zryczałtowanym podatkiem dochodowym
zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. d tej ustawy”.
W ślad za powyższym Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że skoro świadczenie
wyrównawcze jest wynikiem wcześniejszego rozwiązania Umowy Partnerskiej, która
zawarta została w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności, to otrzymane
wynagrodzenie z tytułu wcześniejszego rozwiązania rzeczonej umowy winno być
powiązane ze świadczeniem głównym, które było źródłem przychodu. Skoro więc przepisy
ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych
przez osoby fizyczne nie konkretyzują odrębnej stawki ryczałtu od przychodów
ewidencjonowanych dla otrzymanych świadczeń wyrównawczych, czy rekompensat.
Według Wnioskodawczyni więc kwota świadczenia wyrównawczego powinna być objęta
stawką ryczałtu właściwą dla usługi głównej, tj. zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. j Ustawy o
zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez
osoby fizyczne – ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 15%.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Stosownie do art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku
dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z
2024 r. poz. 776 ze zm.):
Ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym
niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące
pozarolniczą działalność gospodarczą.
Jak stanowi art. 4 ust. 1 pkt 11 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od
niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Użyte w ustawie określenie wolny zawód oznaczająca pozarolniczą działalność
gospodarczą wykonywaną osobiście przez tłumaczy, adwokatów, notariuszy, radców
prawnych, biegłych rewidentów, księgowych, agentów ubezpieczeniowych, agentów
oferujących ubezpieczenia uzupełniające, brokerów reasekuracyjnych, brokerów
ubezpieczeniowych, doradców podatkowych, doradców restrukturyzacyjnych,
maklerów papierów wartościowych, doradców inwestycyjnych, agentów firm
inwestycyjnych oraz rzeczników patentowych, z tym że za osobiste wykonywanie
wolnego zawodu uważa się wykonywanie działalności bez zatrudniania na podstawie
umów o pracę, umów zlecenia, umów o dzieło oraz innych umów o podobnym
charakterze osób, które wykonują czynności związane z istotą danego zawodu.
Przy czym w myśl art. 4 ust. 1 pkt 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od
niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza pozarolniczą działalność gospodarczą
w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.
Według art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej
działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:
a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób
zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych
przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
Z kolei, zgodnie z treścią art. 5b ust. 1 tej ustawy:
Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie
spełnione są następujące warunki:
1) odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich
wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów
niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2) są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych
przez zlecającego te czynności;
3) wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z
prowadzoną działalnością.
Stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od
niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Działalność usługowa to pozarolnicza działalność gospodarcza, której przedmiotem
są czynności zaliczone do usług zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług
(PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w
sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676, z 2017 r.
poz. 2453, z 2018 r. poz. 2440, z 2019 r. poz. 2554 oraz z 2020 r. poz. 556), z
zastrzeżeniem pkt 2 i 3.
Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych
przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody
osób fizycznych lub przedsiębiorstw w spadku z pozarolniczej działalności
gospodarczej, o których mowa w art. 7a ust. 4 lub art. 14 ustawy o podatku
dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również gdy działalność ta jest
prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, spółki cywilnej osób fizycznych
i przedsiębiorstwa w spadku lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej
„spółką”. Do przychodów przedsiębiorstwa w spadku nie stosuje się przepisu art. 12
ust. 10a.
W myśl art. 6 ust. 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych
przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Podatnicy opłacają w roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych
z działalności wymienionej w ust. 1, jeżeli:
1) w roku poprzedzającym rok podatkowy:
a) uzyskali przychody z tej działalności, prowadzonej wyłącznie samodzielnie, w
wysokości nieprzekraczającej 2 000 000 euro, lub
b) uzyskali przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w formie spółki, a suma
przychodów wspólników spółki z tej działalności nie przekroczyła kwoty 2 000
000 euro,
2) rozpoczną wykonywanie działalności w roku podatkowym i nie korzystają z
opodatkowania w formie karty podatkowej – bez względu na wysokość
przychodów.
Możliwość opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych
uzależniona jest między innymi od niespełnienia przesłanek negatywnych określonych w
art. 8 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów
osiąganych przez osoby fizyczne.
Według ww. przepisu:
1. Opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z
zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników:
1) opłacających podatek w formie karty podatkowej na zasadach określonych w
rozdziale 3;
2) korzystających, na podstawie odrębnych przepisów, z okresowego zwolnienia od
podatku dochodowego;
3) osiągających w całości lub w części przychody z tytułu:
a) prowadzenia aptek,
b) (uchylona)
c) działalności w zakresie kupna i sprzedaży wartości dewizowych,
d) (uchylona)
e) (uchylona)
f) działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów
mechanicznych;
4) wytwarzających wyroby opodatkowane podatkiem akcyzowym, na podstawie
odrębnych przepisów, z wyjątkiem wytwarzania energii elektrycznej z
odnawialnych źródeł energii;
5) podejmujących wykonywanie działalności w roku podatkowym po zmianie
działalności wykonywanej:
a) samodzielnie na działalność prowadzoną w formie spółki z małżonkiem,
b) w formie spółki z małżonkiem na działalność prowadzoną samodzielnie przez
jednego lub każdego z małżonków,
c) samodzielnie przez małżonka na działalność prowadzoną samodzielnie przez
drugiego małżonka
- jeżeli małżonek lub małżonkowie przed zmianą opłacali z tytułu prowadzenia tej
działalności podatek dochodowy na ogólnych zasadach.
6) (uchylony)
2. Jeżeli podatnik prowadzący działalność samodzielnie lub w formie spółki, który
wybrał opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,
uzyska z tej działalności przychody ze sprzedaży towarów handlowych lub
wyrobów lub ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy,
odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze
wspólników:
1) wykonywał w roku poprzedzającym rok podatkowy lub
2) wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym
- w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w
roku podatkowym prawo do opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów
ewidencjonowanych i, poczynając od dnia uzyskania tego przychodu do końca
roku podatkowego, opłaca podatek dochodowy na ogólnych zasadach.
3. Jeżeli podatnik w roku poprzedzającym rok podatkowy nie uzyskał przychodu z
działalności, o której mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, traci w roku podatkowym prawo do
opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych z dniem
uzyskania przychodów z tych rodzajów działalności i od tego dnia opłaca podatek
dochodowy na ogólnych zasadach.
Kolejnym warunkiem skorzystania ze zryczałtowanej formy opodatkowania jest złożenie
oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów
ewidencjonowanych.
Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych
przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Sporządzone na piśmie oświadczenie o wyborze opodatkowania przychodów z
pozarolniczej działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów
ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu
skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku
przedsiębiorstwa w spadku – według ostatniego miejsca zamieszkania zmarłego
przedsiębiorcy, do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął
pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku
podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.
Wysokość stawek ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych została przez
ustawodawcę ustalona w art. 12 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym
od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.
W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych
przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 17% przychodów osiąganych w
zakresie wolnych zawodów.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. j ww. ustawy:
Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 15% przychodów ze świadczenia
usług finansowych i ubezpieczeniowych (PKWiU sekcja K), innych niż świadczone w
ramach wolnych zawodów.
Zwracam również uwagę, że możliwość opłacania oraz wysokość stawki ryczałtu od
przychodów ewidencjonowanych uzyskanych w związku z prowadzoną działalnością
gospodarczą zależy wyłącznie od faktycznego rodzaju wykonywanych w ramach tej
działalności usług.
Zatem konieczne jest każdorazowe przypisanie rodzaju wykonywanych czynności do
określonego grupowania PKWiU. Przy czym klasyfikacji tej do określonego symbolu PKWiU
dokonuje sam podatnik.
Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu wynika, że prowadzi
Pani działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa finansowego. Ma Pani
nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Rozliczenie podatkowe w prowadzonej
działalności od 1 stycznia 2025 r. jest dokonywane przez Panią w formie ryczałtu od
przychodów ewidencjonowanych, wcześniej rozliczała się Pani na zasadach ogólnych. Na
podstawie PKWiU usługi, które wskazała Pani we wniosku sklasyfikowane są pod
symbolem 64.99.19 Usługi finansowe (z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów
emerytalnych), gdzie indziej niesklasyfikowane. Jako pośrednik finansowy koncentruje się
Pani wyłącznie na usługach pośrednictwa finansowego. Spełnia Pani formalności
wymagane do prowadzenia działalności pośrednictwa finansowego. Pośredniczy Pani w
zawieraniu umów z klientami, którymi mogą być wszelkie podmioty korzystające z usług
instytucji finansowych, np. osoby fizyczne, osoby prawne, spółki posiadające osobowość
prawną, spółki osobowe. Prowadzona przez Panią działalność jest działalnością usługową
w myśl art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych
przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Usługi pośrednictwa finansowego nie są
świadczone przez Panią w ramach zawodów wymienionych literalnie w art. 4 ust. 1 pkt 11
ww. ustawy. W ramach prowadzonej przez Panią działalności, 21 grudnia 2017 r. zawarła
Pani z Bankiem umowę agencyjną, nazwaną Umową Partnerską. Również faktyczne
stosunki łączące strony, świadczyły o spełnieniu wszelkich wymogów odnoszących się do
umowy agencyjnej opisanych w kodeksie cywilnym, tj. działalność polegała na
pozyskiwaniu nowych klientów i pośredniczeniu w zawieraniu z nimi umów na rachunek i
w imieniu Banku, działalność na rzecz Banku miała charakter stały, umowa z Bankiem była
umową o charakterze odpłatnym – wynagrodzenie przysługujące Pani z tytułu świadczenia
usług określone zostały w sposób jednoznaczny w Umowie Partnerskiej. 31 grudnia 2024
r. zawarte zostało porozumienie rozwiązujące, na mocy którego Strony zobowiązały się do
zawarcia porozumienia określającego zasady i warunki rozliczenia wzajemnych należności
z tytułu Umowy Partnerskiej. 10 stycznia 2025 r. na skutek rozwiązania Umowy
Partnerskiej Strony zawarły Porozumienie dotyczące rozliczenia należności. Bank
zobowiązany został do zapłaty Pani świadczenia wyrównawczego. Świadczenie
wyrównawcze ustalone zostało na mocy art. 764³ Kodeksu Cywilnego.
Przechodząc do Pani wątpliwości związanych z objęciem właściwą stawką ryczałtu od
przychodów ewidencjonowanych otrzymanego wynagrodzenia z tytułu świadczenia
wyrównawczego zgodnie z zawartym Porozumieniem na skutek rozwiązania Umowy
Partnerskiej z Bankiem wskazać należy, że w myśl art. 764³ § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia
1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061):
Po rozwiązaniu umowy agencyjnej agent może żądać od dającego zlecenie
świadczenia wyrównawczego, jeżeli w czasie trwania umowy agencyjnej pozyskał
nowych klientów lub doprowadził do istotnego wzrostu obrotów z dotychczasowymi
klientami, a dający zlecenie czerpie nadal znaczne korzyści z umów z tymi klientami.
Roszczenie to przysługuje agentowi, jeżeli, biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności,
a zwłaszcza utratę przez agenta prowizji od umów zawartych przez dającego zlecenie
z tymi klientami, przemawiają za tym względy słuszności.
Zatem, otrzymane przez byłego agenta świadczenie wyrównawcze po rozwiązaniu umowy
pośrednictwa ubezpieczeniowego (agencyjnej) winno być traktowane jako przychód z
tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Bezsprzecznie, bowiem otrzymane przez
byłego agenta świadczenia znajdują swoje źródło w uprzednio zawartej umowie
agencyjnej, bez której istnienia nigdy by nie powstały, a tym samym nie stanowiłyby
przychodu z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.
Roszczenie byłego agenta o wypłacenie świadczenia wyrównawczego jest wyłącznie
konsekwencją uprzednio zawartej przez niego w ramach prowadzonej działalności
gospodarczej umowy agencyjnej, co wynika wprost z przepisów Kodeksu cywilnego.
Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że świadczenie wyrównawcze uzyskane
przez byłego agenta, wypłacone po rozwiązaniu umowy agencyjnej, stanowi przychód z
działalności gospodarczej. Skoro otrzymane przez Panią świadczenie wyrównawcze jest
następstwem rozwiązania umowy agencyjnej zawartej w ramach prowadzonej
pozarolniczej działalności gospodarczej, to uzyskany przez Panią przychód z tego tytułu,
powinien być powiązany z tym źródłem przychodu.
Przy czym, przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych
przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie określają odrębnej stawki ryczałtu od
przychodów ewidencjonowanych dla świadczeń wyrównawczych otrzymanych w związku z
rozwiązaniem umów agencyjnych. Zatem otrzymane świadczenie wyrównawcze podlega
opodatkowaniu stawką właściwą dla usług, z którymi to świadczenie wyrównawcze jest
związane.
Jak wskazała Pani w opisie sprawy, prowadzi Pani działalność w zakresie pośrednictwa
finansowego i od 1 stycznia 2025 r. opodatkowuje uzyskiwane przychody na zasadach
zryczałtowanego podatku dochodowego. Świadczone przez Panią usługi, których dotyczy
Pani pytanie, sklasyfikowane zostały pod symbolem 64.99.19 Usługi finansowe (z
wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych) i nie są wykonywane w ramach
zawodów wymienionych w art. 4 ust. 1 pkt 11 ustawy o zryczałtowanym podatku
dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.
W odniesieniu do powyższego wskazuję, że w Sekcji K Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług
zawarty jest m.in. Dział 64 – USŁUGI FINANSOWE, Z WYŁĄCZENIEM UBEZPIECZEŃ I
FUNDUSZÓW EMERYTALNYCH, natomiast grupowanie 64.99.19 obejmuje Usługi
finansowe (z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych), gdzie indziej
niesklasyfikowane. Zatem świadczone przez Panią usługi należą wg PKWiU do sekcji K.
Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że dla usług sklasyfikowanych pod
symbolem PKWiU 64.99.19 Usługi finansowe (z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów
emerytalnych), gdzie indziej niesklasyfikowane, które nie stanowią usług wykonywanych w
ramach wolnego zawodu, znajdzie zastosowanie 15% stawka ryczałtu od przychodów
ewidencjonowanych, określona w art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. j ustawy o zryczałtowanym
podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.
Odpowiadając zatem na Pani pytanie należy stwierdzić, że wynagrodzenie z tytułu
świadczenia wyrównawczego zgodnie z zawartym porozumieniem – przyznane w okresie,
w którym stosuje Pani ryczałt jako formę opodatkowania działalności gospodarczej –
powinno zostać objęte stawką ryczałtu właściwą dla świadczonych usług pośrednictwa
finansowego, tj. zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. j ustawy o zryczałtowanym podatku
dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w wysokości
15%.
Stawka ta ma zastosowanie wyłącznie, jeśli spełnione są warunki do zastosowania tej
formy opodatkowania, o których mowa w cytowanych przepisach o zryczałtowanym
podatku dochodowym od niektórych przychodów.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i
stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja została wydana przy założeniu, że poprawnie zakwalifikowała Pani
świadczone usługi do odpowiedniego klasyfikowania PKWiU. Interpretacja nie rozstrzyga
o prawidłowości tej klasyfikacji (zasady formalnego przyporządkowania towaru lub usługi
do grupowania statystycznego nie są przepisami prawa podatkowego).
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy
rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji
pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez
wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany
któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona
interpretacja traci swoją aktualność.
Odnośnie powołanej interpretacji indywidualnej, wskazać należy, że powołana
interpretacja dotyczy konkretnej sprawy podatnika, osądzonej w określonym stanie
faktycznym i rozstrzygnięcie w niej zawarte nie jest wiążące w Pani sprawie.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z
dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna
(tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zastosuje się Pani do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5
ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z
dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP
(art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.