Podatnik prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmie lokali. W umowach z najemcami, którymi są zarówno przedsiębiorcy, jak i osoby fizyczne nieprowadzące działalności, zawarto klauzulę o pokrywaniu przez najemców kosztów eksploatacyjnych oraz stałych wydatków związanych z użytkowaniem lokali. Podatnik refakturuje te koszty na najemców bez doliczania marży. Organ podatkowy uznał, że refakturowane koszty czynszu do wspólnoty oraz dostawy mediów stanowią przychód z działalności gospodarczej, od którego podatnik ma obowiązek odprowadzić ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyInterpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Dnia 14 czerwca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 14 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem, które wpłynęło 23 sierpnia 2022 r. Treść wniosku jest następująca:
Podatnik w ramach działalności gospodarczej wynajmuje lokale. Forma opodatkowania podatnika to ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.
W umowach zawartych z najemcami, którymi są zarówno przedsiębiorcy, jak i osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, zawarto punkt mówiący o pokrywaniu przez najemców kosztów powstałych w oparciu o wystawiane na podatnika przez wspólnoty mieszkaniowe i dostawców mediów faktury/rachunki za eksploatację i koszty stałe związane z użytkowaniem lokali. Faktury te obejmują między innymi koszty energii elektrycznej, dostawy wody, odprowadzania ścieków, ogrzewania, opłat za utrzymanie części wspólnych budynków czy wywóz śmieci.
W związku ze wskazanym zapisem umowy, Podatnik fakturuje wyżej wymienione koszty na najemców bez marży. Najemcy nie opłacają wyżej wymienionych opłat bezpośrednio do wspólnot czy dostawców mediów, a pokrywają je poprzez przelew na rzecz wynajmującego, w oparciu o wystawioną przez niego refakturę.
Pytanie
Czy Podatnik obowiązany jest płacić podatek w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych według stawki właściwej dla wynajmu nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej od refakturowanych kosztów dotyczących czynszu do wspólnoty i dostawy mediów, czy też wpływy z tytułu zwrotu wyżej wymienionych kosztów nie stanowią podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym w ryczałcie od przychodów ewidencjonowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?
Zdaniem Podatnika refakturowane koszty czynszu do wspólnoty oraz dostawy mediów stanowią przychód w oparciu o art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.
Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych „opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tych tytułów stosuje się przepisy art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym”.
Powołany przepis odwołuje się do art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Jest to tak zwany najem prywatny.
Podatnik wynajmuje natomiast składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, zatem świadczy usługi najmu w oparciu o art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zaś w oparciu o art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.
W interpretacji z dnia 9 kwietnia 2021 r., 0114-KDIP3-2.4011.69.2021.2.M, Dyrektor KIS potwierdził, że koszty opłat eksploatacyjnych, do ponoszenia których w umowie najmu zobowiązany jest najemca, nie stanowią w myśl art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, przychodu z najmu lokalu mieszkalnego. Tym samym, przychód, od którego podatnik powinien obliczać zryczałtowany podatek dochodowy, stanowi wyłącznie kwota otrzymana od najemcy tytułem czynszu najmu rozumianego jako wynagrodzenie za oddanie przedmiotu najmu w używanie.
Podatnik ma wątpliwości, czy przez analogię można zastosować przepis dotyczący najmu prywatnego również do przychodów z tytułu najmu uzyskiwanych w ramach działalności gospodarczej, tj. nie uwzględniać refakturowych kosztów eksploatacyjnych i kosztów stałych związanych z wynajmem lokali w przychodach z działalności gospodarczej. Czy też należy opodatkować wskazane wpływy jak przychód z działalności gospodarczej z tytułu świadczonej usługi najmu.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.
Stosownie do art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 1993 ze zm.):
Ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą.
Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Użyte w ustawie określenie pozarolnicza działalność gospodarcza – oznacza pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.
W myśl art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:
a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
Stosownie do art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Osoby fizyczne oraz przedsiębiorstwa w spadku osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.
W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych lub przedsiębiorstw w spadku z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 7a ust. 4 lub art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, spółki cywilnej osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”. Do przychodów przedsiębiorstwa w spadku nie stosuje się przepisu art. 12 ust. 10a.
Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Z powyższego wynika, że – co do zasady – wszelkie przysporzenia majątkowe uzyskane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowią przychód z tej działalności, chyba że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza.
Jak stanowi art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym.
W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. d ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu świadczenia usług wynajmu i obsługi nieruchomości własnych lub dzierżawionych (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 68.20.1).
Zatem w sytuacji, gdy podatnik w ramach działalności gospodarczej wynajmuje lokale podstawą zastosowania 8,5% stawki opodatkowania jest art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. d ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.
Z informacji wskazanych we wniosku wynika, że w ramach działalności gospodarczej wynajmuje Pan lokale. Pana forma opodatkowania to ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. W umowach zawartych z najemcami, którymi są zarówno przedsiębiorcy, jak i osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, zawarto punkt mówiący o pokrywaniu przez najemców kosztów powstałych w oparciu o wystawiane na podatnika przez wspólnoty mieszkaniowe i dostawców mediów faktury/rachunki za eksploatację i koszty stałe związane z użytkowaniem lokali. Faktury te obejmują między innymi koszty energii elektrycznej, dostawy wody, odprowadzania ścieków, ogrzewania, opłat za utrzymanie części wspólnych budynków czy wywóz śmieci. Fakturuje Pan wyżej wymienione koszty na najemców bez marży. Najemcy nie opłacają wyżej wymienionych opłat bezpośrednio do wspólnot czy dostawców mediów, a pokrywają je przez przelew na Pana rzecz jako wynajmującego, w oparciu o wystawioną przez Pana refakturę.
Wątpliwość Pana budzi kwestia czy wystawiane przez Pana refaktury za czynsz do wspólnoty i dostawę mediów stanowią dla Pana przychód podatkowy opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym.
Przychód z tytułu refakturowania czynszu do wspólnoty i dostawy mediów jest u podatnika przychodem z działalności gospodarczej.
W tym miejscu wskazujemy, że umowa najmu została uregulowana w przepisach art. 659-692 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).
Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy – Kodeks cywilny:
Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
W myśl art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego:
Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju.
W ramach zobowiązania najemcy – strony umowy mogą postanowić, że koszty związane z eksploatacją przedmiotu najmu będą rozliczane odrębnie. Świadczenia takie mogą być rozliczane na podstawie tzw. refaktur, not obciążeniowych bądź w inny umówiony sposób.
Zarówno, gdy wydatki z tytułu czynszu do wspólnoty i dostawy mediów są uwzględnione w kwocie czynszu, jak również w przypadku ich refakturowania odrębnie od czynszu, uzyskany przychód z tego tytułu zaliczany jest do przychodów z najmu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Mając na uwadze powyższe, koszty czynszu do wspólnoty i dostawy mediów w przypadku ich refakturowania przy najmie opodatkowanym zryczałtowanym podatkiem dochodowym w ramach działalności gospodarczej, stanowią przychód z działalności gospodarczej i winien Pan odprowadzić od tego przychodu ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.
Reasumując – koszty czynszu do wspólnoty i dostawy mediów w przypadku ich refakturowania przy najmie opodatkowanym zryczałtowanym podatkiem dochodowym w ramach działalności gospodarczej, stanowią przychód z działalności gospodarczej, od którego zobowiązany jest Pan odprowadzić podatek w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych według stawki właściwej dla wynajmu nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili