Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w części dotyczącej stawki ryczałtu od przychodów z tytułu świadczenia usług administracyjno-biurowych oraz usług pośrednictwa w biznesie i nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości opodatkowania przychodów z dzierżawy znaku towarowego ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 listopada 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 22 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia stawki ryczałtu dla świadczonych usług oraz możliwości opodatkowania przychodów z dzierżawy znaku towarowego ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 6 lutego 2022 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca na dzień złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie przetwórstwa spożywczego, z przeważającą działalnością zgodną z PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 10.89.Z.

1. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest właścicielem zarejestrowanego znaku towarowego, który w przyszłości planuje wycofać do majątku prywatnego i wydzierżawić innemu podmiotowi, tj. spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Koszty związane z rejestracją znaku towarowego zostały poniesione w ramach prowadzonej działalności, jednak znak ten nie podlegał amortyzacji.

2. Ponadto w przyszłości Wnioskodawca planuje w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności zaprzestać działalności polegającej na przetwórstwie spożywczym i rozpocząć działalność polegającą na świadczeniu usług administracyjno-biurowych na rzecz innego podmiotu, tj. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Usługi będą polegać m.in. na:

a. wprowadzaniu zleceń klientów do systemu komputerowego (czynności sklasyfikowane jako PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 82.11.10.0),

b. obliczaniu należności od klientów z tytułu wykonania zleceń (czynności sklasyfikowane jako PKWiU 82.11.10.0),

c. generowaniu faktur dla klientów (czynności sklasyfikowane jako PKWiU 82.11.10.0),

d. przygotowywaniu dokumentów do wydania do zewnętrznego biura księgowego (czynności sklasyfikowane jako PKWiU 82.11.10.0),

e. tworzeniu cenników i ofert (czynności sklasyfikowane jako PKWiU 82.11.10.0),

f. obsługi drogą mailową zleceń klientów (czynności sklasyfikowane jako PKWiU 82.11.10.0),

g. kontroli zobowiązań i należności od klientów (bieżące sprawdzanie stanu należności i ewentualnych przeterminowanych należności, ponaglanie w przypadku niedochowania terminu zapłaty) - wszystkie czynności sklasyfikowane jako PKWiU 82.11.10.0,

h. tworzeniu prognoz sprzedaży towarów, produktów i usług (czynności sklasyfikowane jako PKWiU 82.11.10.0),

i. prowadzeniu ewidencji czasu pracy pracowników i współpracowników (czynności sklasyfikowane jako PKWiU 82.11.10.0),

j. sporządzaniu analiz sprzedaży, zysku, narzutu (czynności sklasyfikowane jako PKWiU 82.11.10.0),

k. sporządzaniu umów z kontrahentami (czynności sklasyfikowane jako PKWiU 82.11.10.0).

Uzupełnienie wniosku

Wnioskodawca, oprócz usług wymienionych we wniosku będzie dodatkowo wykonywał również usługi polegające na pośrednictwie w interesach, prezentacji oferty i produktów firmom zewnętrznym, nawiązywanie i utrzymywanie relacji handlowych z kontrahentami, reprezentacji firmy na targach i imprezach branżowych, tj. usługach zgrupowanych w klasyfikacji PKWIU pod numerem 74.90.12.

Umowa dzierżawy znaku towarowego zostanie zawarta poza działalnością gospodarczą i nie będzie przedmiotem tej działalności.

Inne usługi, poza wymienionymi we wniosku oraz w jego uzupełnieniu nie będą świadczone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej.

Pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych

1. Czy po wycofaniu znaku towarowego do majątku prywatnego Wnioskodawcy i następnie jego wydzierżawienie innemu podmiotowi, tj. spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, Wnioskodawca może być opodatkowany, jako osoba prywatna, z tytułu tych przychodów ryczałtem od przychodów ewdencjonowanych na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. f Ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (dalej: Ustawa o ryczałcie)? [Pytanie oznaczone we wniosku nr „Ad 1) c)”]

2. Czy Wnioskodawca świadcząc usługi, o których mowa w opisie stanu faktycznego, może opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 Ustawy o ryczałcie? [Pytanie oznaczone we wniosku nr„Ad 2)”]

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, czynsz otrzymywany na podstawie umowy dzierżawy znaku towarowego może zostać opodatkowany zryczałtowanym podatkiem od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5% oraz 12,5% przychodów w przypadku nadwyżki ponad kwotę 100.000 zł na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. f Ustawy o ryczałcie.

Zgodnie z art. 1 Ustawa o ryczałcie reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne:

1. prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą:

2. osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej dzialałności gospodarczej.

Natomiast art. 2 ust. 1a Ustawy o ryczałcie wskazuje, że osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca planuje wycofać znak towarowy z działalności gospodarczej do majątku prywatnego a następnie, już jako osoba prywatna, planuje zawrzeć umowę dzierżawy z innym podmiotem, wówczas, po dokonaniu tych czynności łącznie, będzie miał prawo opodatkować przychody osiągnięte z tejże umowy ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. f ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100.000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100.000 zł z tytułu:

f) najmu i dzierżawy

‒ własności intelektualnej i podobnych produktów z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim (PKWiU 77.40).

Światowa Organizacji Własności Intelektualnej definiuje pojęcie własności intelektualnej jako zbiór praw odnoszących się w szczególności do:

‒ wzorów przemysłowych.

‒ znaków towarowych i usługowych, nazw handlowych i oznaczeń handlowych.

Natomiast zgodnie z art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej, znakiem towarowym może być każde oznaczenie umożliwiające odróżnienie towarów jednego przedsiębiorstwa oraz możliwe do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu udzielanej ochrony.

Z powyższego wynika, że znak towarowy spełnia przesłankę uznania za "własność intelektualną i inne produkty" więc zgodnie z brzmieniem ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne istnieje możliwość rozliczenia jego dzierżawy za pomocą ryczałtu.

Ponadto, zgodnie z art. 18 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. NSA w wyroku z dnia 8 listopada 2019 r. sygn. II FSK 2715/17 stwierdził, że wykładnia językowa i systemowa art. 10 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 u.p.d.of. wskazuje, że w przypadku gdy przedmiotem umowy dzierżawy (art. 693 k.c.) są prawa majątkowe (art. 709 k.c.) to pożytki z tego prawa (art. 54 k.c.) będą przychodem ze źródła przychodów oznaczonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., a nie art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f.

Przychodami z praw własności przemysłowej określonych w art. 10 ust. 1 pkt 7 i art. 18 u.p.d.o.f. będą tylko te przychody, które bezpośrednio z tych praw są uzyskiwane, a nie pośrednio, a więc takie, które są przedmiotem umów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., o ile prawo majątkowe może być przedmiotem umów tam określonych.

Konkludując, jeśli przychody z umowy dzierżawy, której przedmiotem są prawa majątkowe, w tym w postaci praw ze znaku towarowego, powinny być opodatkowane na zasadach przewidzianych dla opodatkowania ogólnie traktowanych umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze i nie podlegają one opodatkowaniu jako przychody z praw majątkowych. Tym samym można opodatkować przychody z dzierżawy znaku towarowego ryczałtem, wg stawki ujętej w art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. f Ustawy o ryczałcie.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi administracyjno-biurowe oraz usługi pośrednictwa w biznesie, wymienione w opisie staniu faktycznego wniosku oraz jego uzupełnieniu, wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej mogą być opodatkowane ryczałtem według stawki, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a Ustawy o ryczałcie.

Zgodnie z art. 1. Ustawa (o ryczałcie) reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne:

1. prowadzące pozarolnicza działalność gospodarczą;

2. osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy dodatkowo zaznaczyć, że Wnioskodawca będzie spełniał wymagania objęte art. 6 ust. 4 pkt 1, ust. 5 i 6 Ustawy o ryczałcie i jednocześnie nie wypełnia normy zawartej w art. 8 ust. 1 tejże Ustawy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a Ustawy o ryczałcie - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r. - ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów z działalności usługowej, w tym przychodów z działalności gastronomicznej w zakresie sprzedaży napojów o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, z zastrzeżeniem pkt 1-4 oraz 6-8.

W związku z tym, że Wnioskodawca będzie prowadził działalność polegającą na świadczeniu usług, przede wszystkim administracyjno-biurowych, objętych grupowaniem PKWIU 82.11 oraz usługi pośrednictwa biznesowego objęte grupowaniem PKWIU 74.90.12, i obydwa typy tych usług nie są wyłączone spod opodatkowania zryczałtowanym podatkiem od przychodów ewidencjonowanych, jak również nie są objęte inną stawką podatku, to zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a Ustawy o ryczałcie stawka z tytułu świadczenia tych usług wynosi 8,5%.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

przychodami – z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f – są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W konstrukcji podatku dochodowego od fizycznych ustawodawca wziął pod uwagę, że przysporzenia, które uzyskują osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów. Źródła przychodów są określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody z poszczególnych źródeł przychodów i zasady ich ustalania zostały natomiast uregulowane w art. 12-20 omawianej ustawy. System opodatkowania przychodów osób fizycznych uwzględnia specyfikę poszczególnych źródeł przychodów.

Co istotne, katalog zawarty w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter rozłączny. Oznacza to, że dany przychód osoby fizycznej jest przypisywany tylko i wyłącznie do jednego określonego źródła przychodów. Czynność ta ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego opodatkowania tego przychodu (a ściślej, dla opodatkowania dochodu, który jest generowany przez ten przychód). W celu prawidłowej kwalifikacji danego przychodu do konkretnego źródła przychodów należy uwzględnić wszystkie okoliczności związane z jego powstaniem (uzyskaniem). Niejednokrotnie klasyfikacja przychodu wymaga oceny, która z okoliczności powstania (uzyskania) przychodu wskazujących na możliwość przypisania do różnych źródeł przychodów jest istotniejsza, najdonioślejsza prawnie w kontekście regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

A zatem, przypisanie uzyskanego przychodu do określonego, jednego źródła przychodów następuje w oparciu o okoliczności faktyczne sprawy i treść przepisów ustawy. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje przy tym „alternatywnych” sposobów kwalifikacji podatkowej tego samego przysporzenia podatnika. W szczególności podatnik nie ma prawa wyboru, do którego źródła chciałby zaliczyć uzyskany przychód.

Odrębnymi źródłami przychodów są m.in.:

‒ pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy);

‒ najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy);

‒ kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy).

Źródło pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy) zostało scharakteryzowane przez ustawodawcę w art. 5a pkt 6 i art. 5b ust. 1 ustawy. Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy:

ilekroć jest w niej mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

a. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Kolejnym źródłem przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy) jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem sytuacji, gdy wymienione umowy dotyczą składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Najem, podnajem, dzierżawa i poddzierżawa to tzw. umowy nazwane, których istota prawna jest uregulowana w przepisach Kodeksu cywilnego. Niemniej jednak ustawodawca nie ogranicza źródła z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tylko do tych umów nazwanych, ale zalicza do tego źródła również inne umowy o podobnym charakterze.

Jednocześnie ustawodawca wskazuje, że sam tytuł prawny uzyskiwania przychodów – tj. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa, inna umowa o podobnym charakterze – nie jest przesłanką, która w sposób bezwzględny nakazuje zaliczać przychody z tego rodzaju umów do źródła z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy. Istotne są bowiem cechy przedmiotu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy, innej umowy o podobnym charakterze. Jeśli umowa dotyczy składnika majątku związanego z działalnością gospodarczą, przychody nie są zaliczane do źródła z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy – stanowią przychody z działalności gospodarczej (potwierdza to art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy).

Kolejnym ze źródeł przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy). Źródło to nie jest jednorodne. Obejmuje m.in. przychody z praw majątkowych.

Stosownie do art. 18 ustawy:

za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia praw majątkowych. Wskazał jednak przykłady praw majątkowych, do których odnosi się omawiany przepis. Należą do nich m.in. prawa do znaków towarowych.

Regulacja art. 18 ustawy nie zawiera katalogu tytułów prawnych, które mogą być podstawą dla uzyskiwania przychodów z praw majątkowych. Przepis ustawy posługuje się szerokim pojęciem przychodów z praw majątkowych, doprecyzowując jedynie, że do tej kategorii zalicza się również odpłatne zbycie praw majątkowych.

Należy zauważyć, że normy przepisu art. 18 ustawy odnoszą się bezpośrednio do rodzaju składników majątku podatnika, jakimi są znaki towarowe. Przepis art. 18 ustawy szczegółowo wskazuje zatem, że zakres jego stosowania obejmuje prawa do znaków towarowych (podobnie, jak do innych praw własności przemysłowej). Jednocześnie, norma tego przepisu nie ogranicza tytułów prawnych, z jakich mogą być uzyskiwane przychody ze znaków towarów. W szczególności, w doktrynie i orzecznictwie funkcjonuje ugruntowany pogląd, że przychodami z praw majątkowych są przychody uzyskiwane przez podatnika z udostępniania znaków towarowych na zasadzie licencji (w tym licencji wyłącznej oraz licencji z prawem sublicencji). Pomimo podobieństwa tego rodzaju umowy do umowy dzierżawy praw nie ma wątpliwości, że umowa licencji na znaki towarowe jest źródłem przychodów z praw majątkowych i nie jest kwalifikowana jako źródło, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy (jako „inna umowa o podobnym charakterze”).

Mając na względzie całość przedstawionych argumentów należy uznać, że to przedmiot umowy, jaką Pan zawrze, tj. znak towarowy będzie decydujący dla rozpoznania źródła przychodów. A zatem, przychody Pana z dzierżawy znaku towarowego będą przychodami z praw majątkowych (art. 18 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy).

W konsekwencji, ww. przychody nie podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 1993 ze zm.). Taki sposób opodatkowania ustawodawca przewidział dla dochodów osiąganych przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co wynika z art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że umowa dzierżawy znaku towarowego – składnika majątku prywatnego – zostanie zawarta poza działalnością gospodarczą. W omawianej sprawie tym bardziej nie mógłby więc mieć zastosowania przepis art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, który dopuszcza opodatkowanie ryczałtem najem i dzierżawę określonych składników majątku w ramach działalności gospodarczej.

W dalszej kolejności odnosząc się do Pana wątpliwości dotyczących stawki ryczałtu dla przychodów z usług administracyjno-biurowych oraz usług pośrednictwa w biznesie trzeba zaznaczyć, że stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych zależą od tego, z jakiego rodzaju działalności podatnik uzyskuje przychody.

Według art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym:

osoby fizyczne oraz przedsiębiorstwa w spadku osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Przy czym, w myśl art. 4 ust. 1 pkt 12 tej ustawy:

przez pozarolniczą działalność gospodarczą należy rozumieć pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.).

Ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym przewiduje przy tym wyłączenia z tej formy opodatkowania, o czym stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy.

Wysokość stawek ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych została przez ustawodawcę ustalona w art. 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a ww. ustawy:

ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów z działalności usługowej, w tym przychodów z działalności gastronomicznej w zakresie sprzedaży napojów o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, z zastrzeżeniem pkt 1-4 oraz 6-8.

Zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD, pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że wykonywane przez Pana usługi zaliczane są do usług oznaczonych symbolem PKWiU:

‒ 82.11.10.0 „Usługi związane z administracyjną obsługą biura” oraz

‒ 74.90.12 „Usługi pośrednictwa komercyjnego i wyceny, z wyłączeniem wyceny nieruchomości i ubezpieczeń”.

Mając na uwadze opis zdarzenia oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że świadczone przez Pana usługi sklasyfikowane jak wyżej opodatkowane będą 8,5% stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku NSA należy podkreślić, że jest on rozstrzygnięciem w indywidualnej sprawie i dotyczy odrębnej sytuacji faktycznej. Niemniej jednak organ w toku rozważań nad sposobem rozstrzygnięcia wniosku miał na względzie prezentowane w nim stanowisko i argumenty.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna jest wydana przy założeniu, że poprawnie zakwalifikował Pan świadczone usługi do odpowiedniego klasyfikowania PKWiU. Interpretacja nie rozstrzyga o prawidłowości tej klasyfikacji (zasady formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego nie są przepisami prawa podatkowego).

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).