0114-KDIP3-2.4011.836.2021.3.MR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2021 r. (data wpływu 21 września 2021 r.), uzupełnione pismem z 19 października 2021 r. (data wpływu 19 października 2021 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z 4 października 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.836.2021.1.MR (data nadania 4 października 2021 r., data doręczenia 11 października 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości uiszczenia tego podatku w formie karty podatkowej od przychodów z tytułu świadczenia usług ochrony zdrowia ludzkiego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości uiszczenia tego podatku w formie karty podatkowej od przychodów z tytułu świadczenia usług ochrony zdrowia ludzkiego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z 4 października 2021 r. (data nadania 4 października 2021 r., data doręczenia 11 października 2021 r.) Nr 0114-KDIP3-2.4011.836.2021.1.MR, tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z 19 października 2021 r. (data wpływu 19 października 2021 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność polegającą na świadczeniu usług w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego. Działalność wykonuje na terenie szpitali. Ochrona zdrowia polega na leczeniu pacjentów przebywających w szpitalach, a także na prowadzeniu badań klinicznych na zlecenie.

Badania kliniczne prowadzone są na terenie szpitala i polegają na praktycznej weryfikacji nowatorskich metod leczenia w oparciu o protokół leczenia zatwierdzony przez komisję bioetyczną. Przed podpisaniem umowy na prowadzenie badań klinicznych zleceniodawca weryfikuje posiadane kwalifikacje i kompetencje zespołu badawczego. Po ich zatwierdzeniu zawierana jest umowa na prowadzenie badań klinicznych pomiędzy zleceniodawcą, szpitalem i lekarzem wykonującym badanie (umowa trójstronna). Badania kliniczne prowadzone są przez zespół lekarzy. W każdym zespole jedna osoba pełni rolę głównego badacza, który odpowiada za prawidłowe przeprowadzenie badania, zgodnie z przyjętym protokołem w oparciu o zasady good clinical practise, wykonuje czynności jak inni badacze, nadzoruje proces badawczy w danej fazie, a ponadto decyduje o sposobie podziału wynagrodzeń zespołu badawczego. Przelewy wynagrodzeń dokonuje zleceniodawca bezpośrednio na rachunki bankowe zarówno głównego badacza, jak i pozostałych członków zespołu badawczego. Wszyscy członkowie zespołu badawczego wystawiają faktury lub rachunki na zleceniodawcę.

Badania kliniczne to inaczej nadzorowane eksperymenty medyczne służące pogłębianiu wiedzy medycznej wykorzystywanej w procesie leczenia. Badania kliniczne prowadzone są w kilku fazach. Wnioskodawczyni uczestniczy w fazie badań, która polega na leczeniu pacjentów z wykorzystaniem badanych leków, oraz raportowaniem procesu leczenia pacjentów. Dane z raportów Wnioskodawczyni wykorzystywane są w kolejnych fazach badania, w których Wnioskodawczyni nie uczestniczy.

Wnioskodawczyni nie zajmuje się statystycznym przetwarzaniem danych, ich analizą, nie publikuje wniosków, ani nie uczestniczy w rejestracji danych terapii. Wnioskodawczyni nie uczestniczy także w fazie badań, w której następuje odkrycie lub potwierdzenie klinicznych lub farmakologicznych skutków działania danego leku lub terapii, określenie działań niepożądanych, bezpieczeństwa i skuteczności klinicznych lub farmakologicznych skutków działania danego leku lub terapii.

W niektórych badaniach Wnioskodawczyni pełni rolę głównego badacza, a w innych jest jednym z członków zespołu prowadzącego badania kliniczne. Opieka lekarska nad pacjentami i prowadzenie badań klinicznych stanowią przychody z działalności gospodarczej. Czynności w ramach działalności wykonywane są osobiście bez zatrudniania innych osób. W toku prowadzonej działalności gospodarczej podatnik korzysta z usług księgowych, leasingowych, ubezpieczeniowych.

Każdy lek, aby mógł zostać dopuszczony do sprzedaży i stosowania dla pacjentów musi przejść badania kliniczne. W kolejnych fazach badań klinicznych ocenia się skuteczność i bezpieczeństwo oraz ustala optymalną dawkę leku badanego. Badania kliniczne mogą również służyć sprawdzeniu nowych metod zapobiegania chorobom oraz są gwarancją rozwoju farmacji i medycyny.

Badania kliniczne prowadzi się według ściśle określonych zasad, których celem jest zapewnienie maksymalnego bezpieczeństwa pacjentowi (uczestnikowi badania) i poszanowanie jego praw. O tym, czy pacjent spełnia kryteria medyczne, by wziąć udział w badaniu, decyduje lekarz pełniący rolę badacza. W pojedynczym badaniu może uczestniczyć kilkunastu pacjentów lub mogą być przeprowadzone na dużej liczbie chorych albo na zdrowych ochotnikach.

Wymagania, co do jakości uzyskiwanych danych klinicznych są takie same dla badań komercyjnych i niekomercyjnych. Dlatego dokumentacja i procedury są podobne dla obu typów badań. Można je prowadzić po uzyskaniu pozytywnej opinii Komisji Bioetycznej oraz zgody Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych (URPLWMiPB). Zarówno komercyjne, jak i niekomercyjne badanie kliniczne może podlegać inspekcji Urzędu Rejestracji. Celem niekomercyjnych badań klinicznych jest poszerzanie wiedzy i rozwój praktyki klinicznej. Nie służą one osiąganiu zysku, ale koncentrują się głównie na analizie skuteczności i bezpieczeństwa leków będących już na rynku. Planowane są przeważnie w kluczowych dziedzinach terapeutycznych, ale dotyczą także chorób rzadkich, gdzie poszukiwane są nowe metody leczenia. Często efektem prowadzenia niekomercyjnych badań klinicznych jest poprawa standardów leczenia i wprowadzenie innowacyjnych rozwiązań istotnych społecznie problemów zdrowotnych. Dlatego prowadzenie tego typu badań jest bardzo istotne dla systemu ochrony zdrowia. Wykonywane przez Wnioskodawczynię czynności w ramach wolnego zawodu lekarza, opisane we wniosku polegają na:

- leczeniu pacjentów przebywających w szpitalach

- wykonywaniu badań klinicznych (wyłącznie w fazie poddawania pacjentów nowatorskim terapiom dającym szansę na powrót do zdrowia i szczegółowym monitorowaniu zmian zachodzących po zastosowaniu takiej terapii).

Wątpliwości Wnioskodawczyni budzi możliwość uznania badań klinicznych wykonywanych w sposób opisany we wniosku o wydanie interpretacji, za świadczenie medyczne, a co za tym idzie możliwość opodatkowania działalności gospodarczej, która polega na leczeniu pacjentów, ale także na poddawaniu pacjentów badaniom klinicznym jako aktywność wymieniona w art. 23 ust 8 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym osiąganym przez niektóre osoby fizyczne.

Pismem z 19 października 2021 r. (data wpływu 19 października 2021 r.) Wnioskodawczyni doprecyzował przedstawione we wniosku informację poprzez wskazanie, że:

• Zamierza złożyć oświadczenie o wyborze formy opodatkowania w formie karty podatkowej w grudniu 2021 roku. Wniosek obejmowałby okres od roku 2022.
• W obecnym stanie faktycznym formą opodatkowania dochodów z prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej jest podatek liniowy. Wnioskodawczyni nie prowadzi i nie zamierzam prowadzić działalności wymienionych w art. 8 ust 3, 4 i 5 ustawy z 20 listopada 1998 roku o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (uozpd) (Dz.U. z 2020 poz. 1905 ze zm.). W obecnym stanie faktycznym do prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej nie mają zastosowania wyłączenia zawarte w art. 8 uozpd. Po otrzymaniu pozytywnej decyzji o możliwości zastosowania opodatkowania w formie karty podatkowej (zdarzenie przyszłe), ograniczenie wskazane w art. 8 ust. 1 będzie miało zastosowanie. Pozostałe ustępy nadal nie będą miały zastosowania.
• Wnioskodawczyni nie prowadzi innej działalności gospodarczej niż wymieniona w art. 23 ust. 1 pkt 8, przy czym działalność polega na leczeniu pacjentów oraz na prowadzeniu badań klinicznych opisanych we wniosku. Wnioskodawczyni nie jest zamężną myślnik, nie wytwarza wyrobów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, a prowadzona przez Niego działalność gospodarcza jest wykonywana na terenie kraju. Ponadto Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
• Wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego. Dochody począwszy od roku 2022, Wnioskodawczyni planuje opodatkować w formie karty podatkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w 2022 r. Wnioskodawczyni będzie mogła rozliczać podatek dochodowy opierając się na podstawie karty podatkowej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w art. 23 ust. 1 pkt 8 ustawy z 20 listopada 1998 roku o zryczałtowanym podatku dochodowym (Dz. U. z 1998 roku Nr 144 poz. 930 ze zm.) wyszczególniona jest działalność wykonywana w wolnych zawodach, polegająca na świadczeniu usług w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego - w warunkach określonych w części VIII tabeli. Przedmiotowa część tabeli stanowiącej załącznik nr 3 do ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym odnosi się m.in. do lekarzy. Jednocześnie przez wolny zawód - zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 11 powołanej ustawy - rozumie się pozarolniczą działalność gospodarczą wykonywaną osobiście m.in. przez lekarzy. Żaden przepis Ustawy o podatku zryczałtowanym nie określa wprost jakie konkretnie czynności mogą być wykonywane w ramach danego wolnego zawodu. Dlatego powinno to wynikać z regulacji właściwych dla danego zawodu. Wykonywanie badań klinicznych z zakresu medycyny jest elementem wynikającym z danej specjalizacji lekarskiej, a więc z wolnego zawodu. Badania kliniczne w zakresie medycyny nie mogą być wykonywane przez osoby nie wykonujące zawodu lekarza. Z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz.U. 1997 r. 28 poz. 152 ze zm.), wynika, że wykonywanie zawodu lekarza polega na udzielaniu przez osobę posiadającą wymagane kwalifikacje, potwierdzone odpowiednimi dokumentami, świadczeń zdrowotnych, w szczególności: badaniu stanu zdrowia, rozpoznawaniu chorób i zapobieganiu im, leczeniu i rehabilitacji chorych, udzielaniu porad lekarskich, a także wydawaniu opinii i orzeczeń lekarskich. W takim przypadku uzyskiwanie tego rodzaju przychodów nie stoi w ocenie podatnika na przeszkodzie w opodatkowaniu kartą podatkową. Prowadząc badania kliniczne ani główny badacz, ani inni badacze nie świadczą względem siebie usług. Zespół badaczy świadczy usługi dla Zleceniodawcy, a nie dla siebie nawzajem, stąd wspólne świadczenie usług badania przez lekarzy nie może być traktowane jako korzystanie z tych samych usług wchodzących w zgłoszony zakres działalności. Nie staje się więc przeszkodą do zastosowania opodatkowania w formie karty podatkowej. Ponieważ faza badania klinicznego, w której uczestniczy Wnioskodawczyni polega wyłącznie na poddawaniu pacjentów leczeniu według zatwierdzonego protokołu badań, obserwacji i raportowaniu przebiegu leczenia, zakres wykonywanych czynności w ramach badań klinicznych pokrywa się z czynnościami wymienionymi jako praktyka lekarska w art. 2 ust. 1 ustawy z 5 grudnia 1996 roku o zawadach lekarza i lekarza dentysty. Stąd Wnioskodawczyni uważa, iż wykonując tego rodzaju zadania w ramach prowadzonych badań klinicznych jest uprawniony do opodatkowania prowadzonej działalności gospodarczej według przepisów o karcie podatkowej zawartych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 1905 ze zm.), osoby fizyczne oraz przedsiębiorstwa w spadku osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej mogą płacić podatnicy prowadzący działalność w wolnych zawodach, polegającą na świadczeniu usług w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego – w warunkach określonych w części VIII tabeli.

Sformułowana w art. 4 ust. 1 pkt 11, na potrzeby ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, definicja wolnego zawodu stanowi, że pod pojęciem wolnego zawodu rozumiana jest pozarolnicza działalność gospodarcza wykonywana osobiście przez lekarzy, lekarzy dentystów, lekarzy weterynarii, techników dentystycznych, felczerów, położne, pielęgniarki, psychologów, fizjoterapeutów, tłumaczy, adwokatów, notariuszy, radców prawnych, architektów, inżynierów budownictwa, rzeczoznawców budowlanych, biegłych rewidentów, księgowych, agentów ubezpieczeniowych, agentów oferujących ubezpieczenia uzupełniające, brokerów reasekuracyjnych, brokerów ubezpieczeniowych, doradców podatkowych, doradców restrukturyzacyjnych, maklerów papierów wartościowych, doradców inwestycyjnych, agentów firm inwestycyjnych, rzeczników patentowych, oraz nauczycieli w zakresie świadczenia usług edukacyjnych polegających na udzielaniu lekcji na godziny, z tym że za osobiste wykonywanie wolnego zawodu uważa się wykonywanie działalności bez zatrudniania na podstawie umów o pracę, umów zlecenia, umów o dzieło oraz innych umów o podobnym charakterze osób, które wykonują czynności związane z istotą danego zawodu.

Stosownie do treści art. 25 ust. 1 ww. ustawy podatnicy prowadzący działalność, o której mowa w art. 23, podlegają opodatkowaniu w formie karty podatkowej, jeżeli:

1. złożą wniosek o zastosowanie opodatkowania w tej formie;

2. we wniosku, o którym mowa w pkt 1, zgłoszą prowadzenie działalności wymienionej w jednej z 12 części tabeli;

3. przy prowadzeniu działalności nie korzystają z usług osób niezatrudnionych przez siebie na podstawie umowy o pracę oraz z usług innych przedsiębiorstw i zakładów, chyba że chodzi o usługi specjalistyczne;

4. nie prowadzą, poza jednym z rodzajów działalności wymienionej w art. 23, innej pozarolniczej działalności gospodarczej;

5. małżonek podatnika nie prowadzi działalności w tym samym zakresie, z której przychody (dochody) podlegają odrębnemu opodatkowaniu podatkiem dochodowym na ogólnych zasadach lub ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych;

6. nie wytwarzają wyrobów opodatkowanych, na podstawie odrębnych przepisów, podatkiem akcyzowym,

7. pozarolnicza działalność gospodarcza zgłoszona we wniosku, o którym mowa w pkt 1, nie jest prowadzona poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jednocześnie, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, podatek dochodowy na ogólnych zasadach, to podatek dochodowy od osób fizycznych opłacany przy zastosowaniu podstawy obliczania podatku, o której mowa w art. 26 ustawy o podatku dochodowym, i skali, o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za usługi specjalistyczne uważa się czynności i prace wchodzące w inny niż zgłoszony zakres działalności, niezbędne do całkowitego wykonania wyrobu lub świadczonej usługi, w tym również czynności i prace towarzyszące, o których mowa w załączniku nr 4.

Podkreślić należy, że aby uznać usługi za specjalistyczne, muszą być one niezbędne do całkowitego wykonania wyrobu lub świadczonej usługi. Z przepisów ustawy nie wynika jednak, aby usługi specjalistyczne faktycznie miały być czynnościami wysoce specjalizowanymi, których wykonanie wymagałoby specjalistycznych wiadomości, umiejętności, wyposażenia. Chodzi tu o usługi specjalistyczne względem prowadzonej działalności, których wykonywania nie zgłoszono, a jednak są niezbędne do prowadzenia własnej działalności.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej, według ustalonego wzoru, na dany rok podatkowy, podatnik składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna działalność, wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego przed rozpoczęciem działalności.

Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej, nie złożył oświadczenia o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym albo nie zawiadomił w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tej formy opodatkowania, uważa się, że prowadzi nadal działalność opodatkowaną w tej formie; zawiadomienie to podatnik może złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej).

W przypadku prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej składa jeden ze wspólników. Wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej podatnik może dołączyć do wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej składanego na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Naczelnik urzędu skarbowego, uwzględniając wniosek o zastosowanie karty podatkowej, wydaje decyzję ustalającą wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej, odrębnie na każdy rok podatkowy. Jeżeli działalność jest prowadzona w formie spółki, w decyzji tej wymienia się wszystkich jej wspólników (art. 30 ust. 1 ww. ustawy).

Z przedstawionych we wniosku i uzupełnienia informacji wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność polegającą na świadczeniu usług w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego. Działalność wykonuje na terenie szpitali. Ochrona zdrowia polega na leczeniu pacjentów przebywających w szpitalach, a także na prowadzeniu badań klinicznych na zlecenie. Badania kliniczne prowadzone są na terenie szpitala i polegają na praktycznej weryfikacji nowatorskich metod leczenia w oparciu o protokół leczenia zatwierdzony przez komisję bioetyczną. Badania kliniczne prowadzone są przez zespół lekarzy. W każdym zespole jedna osoba pełni rolę głównego badacza, który odpowiada za prawidłowe przeprowadzenie badania, zgodnie z przyjętym protokołem w oparciu o zasady good clinical practise, wykonuje czynności jak inni badacze, nadzoruje proces badawczy w danej fazie, a ponadto decyduje o sposobie podziału wynagrodzeń zespołu badawczego. Przelewy wynagrodzeń dokonuje zleceniodawca bezpośrednio na rachunki bankowe zarówno głównego badacza, jak i pozostałych członków zespołu badawczego. Wszyscy członkowie zespołu badawczego wystawiają faktury lub rachunki na zleceniodawcę.

Opieka lekarska nad pacjentami i prowadzenie badań klinicznych stanowią przychody z działalności gospodarczej. Czynności w ramach działalności wykonywane są osobiście bez zatrudniania innych osób. Jedyne nabywane przez Nią usługi dotyczą księgowości, usług leasingowych i ubezpieczeniowych. Nie pozostaje w związku małżeńskim oraz nie wytwarza wyrobów opodatkowanych podatkiem akcyzowym. Ponadto Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wątpliwości Wnioskodawczyni budzi możliwość uznania badań klinicznych wykonywanych w sposób opisany we wniosku o wydanie interpretacji, za świadczenie medyczne, a co za tym idzie możliwość opodatkowania działalności gospodarczej, która polega na leczeniu pacjentów, ale także na poddawaniu pacjentów badaniom klinicznym jako aktywność wymieniona w art. 23 ust 8 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym osiąganym przez niektóre osoby fizyczne.

Należy podkreślić, że od 1 stycznia 2021 r. lekarz świadczący usługi w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego w ramach wolnego zawodu może korzystać z opodatkowania kartą podatkową również w przypadku, gdy w ramach prowadzonej w tym zakresie działalności usługi te świadczy na rzecz osób prawnych, jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej albo na rzecz osób fizycznych dla potrzeb prowadzonej przez nie działalności gospodarczej, co oznacza, że może świadczyć usługi np. na rzecz szpitali czy przychodni.

Zgodnie z powołaną wyżej treścią art. 25 ust. 1 pkt 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne – podatnicy prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 23 tej ustawy, podlegają opodatkowaniu w formie karty podatkowej, jeżeli nie prowadzą, poza jednym z rodzajów działalności wymienionej w regulacji powołanej na wstępie tego zdania, innej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Oznacza to, że dla skorzystania z możliwości opodatkowania w formie karty podatkowej podatnicy mogą prowadzić tylko jeden rodzaj działalności określony w art. 23 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (wymieniony tylko w jednym z ww. punktów artykułu 23 ust. 1 tej ustawy). Tym samym prowadzenie lub podjęcie innego (dodatkowego) rodzaju działalności, niż jeden z rodzajów działalności określony w art. 23 tej ustawy i to niezależnie od tego, czy ten inny rodzaj działalności został wymieniony w tym przepisie, powoduje utratę lub brak możliwości opłacania przez podatnika podatku dochodowego w formie karty podatkowej.

Opodatkowanie w formie karty podatkowej może wybrać lekarz wykonujący w ramach wolnego zawodu działalność polegającą na świadczeniu usług w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego. W tym miejscu należy wskazać, że badania kliniczne nie są świadczeniami medycznymi, więc nie można ich zakwalifikować do usług w zakresie ochrony zdrowia.

Reasumując –Wnioskodawczyni prowadzi dwa rodzaje działalności gospodarczej, ponieważ wykonywane przez Wnioskodawczynię czynności polegają na leczeniu pacjentów przebywających w szpitalach oraz wykonywaniu badań klinicznych, które nie są niezbędne do leczenia pacjentów i nie mogą być uznane za świadczenia medyczne. Ponadto badania nie są prowadzone osobiście, gdyż Wnioskodawczyni pracuje w zespole. Zatem Wnioskodawczyni nie może zastosować opodatkowania w formie karty podatkowej.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) wprowadza nowe przepisy dotyczące opodatkowania w formie karty podatkowej, które będą obowiązywać od 1 stycznia 2022 roku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.