0115-KDIT1.4011.819.2020.1.MR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2020 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie sposobu ustalenia przychodów z najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie sposobu ustalenia przychodów z najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną i nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Jego podstawowym źródłem utrzymania są dochody uzyskiwane z tytułu umowy o pracę. W dniu 27 sierpnia 2019 r. nabył nieruchomość w postaci lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym w hali garażowej znajdującej się pod budynkiem, zlokalizowaną w ….

1. W dniu 19 marca 2020 r. zawarł umowę najmu okazjonalnego lokalu mieszkalnego z najemcami. Na mocy tej umowy najemcy wynajęli lokal mieszkalny do celów mieszkaniowych za co zobowiązali się płacić umówiony czynsz. Do tej pory nie posiadał i w związku z tym nie wynajmował nieruchomości. Jest to jego pierwsza umowa najmu. Jego dotychczasowe przychody z tytułu najmu nieruchomości nie przekroczyły 100 000 zł rocznie. Umowa najmu została zawarta na okres od 19 marca 2020 r. do 31 marca 2022 r. Powyższa umowa została zgłoszona do Naczelnika Urzędu Skarbowego właściwego dla miejsca zamieszkania Wynajmującego. W dniu 8 kwietnia 2020 r. złożył także oświadczenie o wyborze formy opodatkowania, w którym wskazano na opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w systemie kwartalnym. Do października 2020 r. opłacał podatek w okresach kwartalnych zgodnie ze złożonym oświadczeniem. W umowie najmu zawarto następujący zapis: „ § 7 Czynsz najmu oraz opłaty eksploatacyjne 1. Z tytułu najmu Najemca zobowiązany jest do zapłaty na rzecz Wynajmującego czynszu w kwocie 1 650 zł (słownie: jeden tysiąc sześćset pięćdziesiąt złotych) miesięcznie. 2. Czynsz najmu płatny jest z góry do 10. dnia każdego miesiąca kalendarzowego przelewem na rachunek bankowy Wynajmującego o numerze: ….. Z tytułu najmu Najemca zobowiązany jest do zapłaty na rzecz Wynajmującego opłat eksploatacyjnych w kwocie 455,21 zł (słownie: czterysta pięćdziesiąt pięć złotych oraz dwadzieścia jeden groszy)”. Na tej podstawie po otrzymaniu wpłaty za czynsz oraz za opłaty eksploatacyjne przekazuje odpowiednią kwotę do Wspólnoty tytułem zapłaty za opłaty eksploatacyjne.
2. Odrębne zapytanie dotyczy wysokości naliczenia podatku od przychodów z tytułu najmu miejsca postojowego. Wraz z mieszkaniem kupił miejsce postojowe, które wynajął na podstawie odrębnej umowy. W dniu 3 czerwca 2020 r. zawarł umowę najmu miejsca postojowego. Została ona zawarta na czas określony i zgodnie z § 4 umowy obowiązuje od 3 czerwca 2020 r. do 31 maja 2021 r. Na podstawie art. 9 ust. 4 Ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wyboru formy opodatkowania dokonano poprzez pierwszą wpłatę na ryczałt od przychodów z tego tytułu. Do października podatek opłacał zgodnie ze złożonym wcześniej oświadczeniem. Do Naczelnika Urzędu Skarbowego właściwego dla miejsca zamieszkania Wynajmującego przekazano informację o odrębnej umowie (jedna umowa dotyczy mieszkania, a druga miejsca postojowego). W umowie zawarto następujący zapis: „§ 3 1. Z tytułu najmu Najemca zobowiązany jest do zapłaty na rzecz Wynajmującego czynszu w kwocie 185 zł (słownie: sto osiemdziesiąt pięć złotych 00/100) miesięcznie. 2. Z tytułu najmu Najemca zobowiązany jest do zapłaty na rzecz Wynajmującego opłat eksploatacyjnych w kwocie 65 zł (słownie: sześćdziesiąt pięć złotych 00/100)”. Na tej podstawie po otrzymaniu wpłaty za czynsz oraz za opłaty eksploatacyjne przekazuje odpowiednią kwotę do Wspólnoty tytułem zapłaty za opłaty eksploatacyjne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca powinien płacić podatek od kwoty 1 650 zł (bez opłat eksploatacyjnych) czy od kwoty 2 105,22 zł (z opłatami eksploatacyjnymi)?
2. Czy Wnioskodawca powinien płacić podatek od kwoty 185 zł (bez opłat eksploatacyjnych) czy też od łącznej kwoty 250 zł (łącznie z opłatami eksploatacyjnymi)?

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien płacić podatek tylko od czynszu w kwocie 1 650 zł, gdyż tylko tą kwotą może faktycznie dysponować. Tylko ta kwota stanowi przysporzenie majątkowe i generuje przychód do opodatkowania. Opłaty eksploatacyjne po otrzymaniu pieniędzy od najemców przekazuje do wspólnoty mieszkaniowej. Zgodnie z zapisem umowy to najemcy są zobowiązani do zapłaty za opłaty eksploatacyjne. Jedynym celem przekazywania pieniędzy na jego konto jest potrzeba kontrolowania czy najemcy nie doprowadzą do zaległości wobec wspólnoty mieszkaniowej na jego nazwisko.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien płacić podatek tylko od czynszu w kwocie 185 zł, gdyż tylko tą kwotą może faktycznie dysponować. Tylko ta kwota stanowi przysporzenie majątkowe i generuje przychód do opodatkowania. Opłaty eksploatacyjne po otrzymaniu pieniędzy od najemcy przekazuje do wspólnoty mieszkaniowej. Zgodnie z zapisem umowy to najemca jest zobowiązany do zapłaty za opłaty eksploatacyjne. Jedynym celem przekazywania pieniędzy na jego konto jest potrzeba kontrolowania czy najemca nie doprowadza do zaległości wobec wspólnoty mieszkaniowej na jego nazwisko.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm.) źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychodami, w myśl art. 11 ust. 1 przywołanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej powołanego art. 11 ww. ustawy.

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2020 r., poz. 1905) osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Jak stanowi art. 6 ust. 1a tej ustawy opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, iż podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód. Jednakże, aby przychód ten po stronie wynajmującego powstał, muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wpłacane przez najemcę kwoty powinny zatem zostać otrzymane przez wynajmującego lub postawione do jego dyspozycji. Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast wnoszone przez najemcę opłaty związane z przedmiotem najmu (np. opłaty za energię elektryczną i opłaty czynszowe należne spółdzielni), jeżeli z umowy wynika, że to najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że jedynie określona w umowach kwota czynszu stanowi przysporzenie majątkowe Wnioskodawcy jako wynajmującego, a tym samym generuje przychód do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Natomiast wymienione przez Wnioskodawcę opłaty eksploatacyjne do Wspólnoty, związane z użytkowaniem lokalu i miejsca postojowego, do których zobowiązani są zgodnie z zawartymi umowami najmu najemcy, nie stanowią dla Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego. W zakresie uiszczania powyższych opłat Wnioskodawca pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcami a usługodawcami. W związku z tym, ww. opłaty nie stanowią dla Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.