0115-KDIT3.4011.341.2020.2.PS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2020 r. (data wpływu 5 maja 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 sierpnia 2020 r. (data wpływu 7 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wysokości stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wysokości stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Wniosek został następnie uzupełniony pismem z dnia 4 sierpnia 2020 r. (data wpływu 7 sierpnia 2020 r.)

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni Prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, polegającą na świadczeniu usług budowlano-wykończeniowych w zakresie zabudowy stoisk targowych na targach organizowanych w kraju i za granicą i rozlicza się w formie ryczałtu ewidencjonowanego. Zabudowa stoiska targowego jest wykonywana według projektu i w miejscu wskazanym przez zamawiającego. W skład usługi wykonywanej przez Wnioskodawcę wchodzi w szczególności:

• wykonanie elementów stoisk z materiału zleceniodawcy na zasadzie, np. wycinania płyt gipsowych i drewnianych,
• zabudowa konstrukcji stoiska zgodnie z projektem zamawiającego,
• założenie instalacji elektrycznej oraz zamontowanie oświetlenia,
• demontaż zabudowy stoiska.

Zabudowa stoiska polega na przytwierdzeniu odpowiednio dociętych płyt gipsowych i/lub drewnianych do konstrukcji metalowych, wykonanie tynków oraz założenie instalacji elektrycznej oraz oświetlenia. Zabudowa stoisk nie ma charakteru zabudowy stałej, następnie po zakończeniu targów, stoiska są demontowane, co polega na rozłożeniu trwałej zabudowy, demontażu instalacji. Dokonana zabudowa konstrukcji w większości po demontażu nie nadaje się do ponownego użycia.

We wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, jako przeważającą działalność gospodarczą wskazano zakładanie stolarki budowlanej i wykonywanie pozostałych robót budowlanych wykończeniowych (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 43.32.Z oraz PKD 43.39.Z)

Usługi w oparciu o klasyfikację PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) zaliczane są do robót budowlanych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 4 sierpnia 2020 r. (data wpływu 7 sierpnia 2020 r.) Wnioskodawczyni nadmienia, że w skład usługi wykonywanej przez Wnioskodawczynię wchodzi w szczególności:

• wykonanie elementów stoisk z materiału zleceniodawcy na zasadzie, np. wycinania płyt gipsowych i drewnianych - PKWIU 43.99.90,
• wykonanie elementów stoisk z materiału zleceniodawcy, malowanie - PKWIU 43.34.10, tynkowanie - PKWIU 43.31.10, tapetowanie i wykładanie podłóg - PKWIU 43.33.29,
• zabudowa konstrukcji stoiska zgodnie z projektem zamawiającego - PKWIU 43.99.70,
• założenie instalacji elektrycznej oraz zamontowanie oświetlenia - PKWIU 43.21.10,
• demontaż zabudowy stoiska - PKWIU 43.11.10.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 4 sierpnia 2020 r.:

Czy dla wszystkich wymienionych usług:

1. wykonanie elementów stoisk z materiału zleceniodawcy na zasadzie, np. wycinania płyt gipsowych i drewnianych - PKWIU 43.99.90,
2. wykonanie elementów stoisk z materiału zleceniodawcy, malowanie - PKWIU 43.34.10, tynkowanie - PKWIU 43.31.10, tapetowanie i wykładanie podłóg - PKWIU 43.33.29,
3. zabudowa konstrukcji stoiska zgodnie z projektem zamawiającego - PKWIU 43.99.70,
4. założenie instalacji elektrycznej oraz zamontowanie oświetlenia - PKWIU 43.21.10,
5. demontaż zabudowy stoiska - PKWIU 43.11.10,

• właściwą stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych będzie stawka 5,5% ?

Zdaniem Wnioskodawczyni do usług, w których skład wchodzi:

1. wykonanie elementów stoisk z materiału zleceniodawcy na zasadzie, np. wycinania płyt gipsowych i drewnianych - PKWIU 43.99.90,
2. wykonanie elementów stoisk z materiału zleceniodawcy, malowanie - PKWIU 43.34.10, tynkowanie - PKWIU 43.31.10, tapetowanie i wykładanie podłóg - PKWIU 43.33.29,
3. zabudowa konstrukcji stoiska zgodnie z projektem zamawiającego - PKWIU 43.99.70,
4. założenie instalacji elektrycznej oraz zamontowanie oświetlenia - PKWIU 43.21.10,
5. demontaż zabudowy stoiska - PKWIU 43.11.10,

• właściwe zastosowanie ma stawka ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 5,5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 43, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą.

Przy czym, w myśl art. 4 ust. 1 pkt 12 tej ustawy, przez pozarolniczą działalność gospodarczą należy rozumieć pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, osoby fizyczne oraz przedsiębiorstwa w spadku osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, pod pojęciem „działalności usługowej”, należy rozumieć pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem są czynności zaliczone do usług zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1293 i 1435 oraz z 2009 r. poz. 256 i 1753) wydanym na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2018 r. poz. 997, 1000, 1629, 1669), z zastrzeżeniem pkt 2 i 3.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych lub przedsiębiorstw w spadku z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 7a ust. 4 lub art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, spółki cywilnej osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”. Do przychodów przedsiębiorstwa w spadku nie stosuje się przepisu art. 12 ust. 10a.

W myśl art. 6 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy, podatnicy opłacają w roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z działalności wymienionej w ust. 1 (tj. pozarolniczej działalności gospodarczej), jeżeli w roku poprzedzającym rok podatkowy:

1. uzyskali przychody z tej działalności, prowadzonej wyłącznie samodzielnie, w wysokości nieprzekraczającej 250 000 euro, lub
2. uzyskali przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w formie spółki, a suma przychodów wspólników spółki z tej działalności nie przekroczyła kwoty 250 000 euro.

Zauważyć należy, że u osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą możliwość opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych uzależniona jest od niewystąpienia przesłanek negatywnych określonych w art. 8 ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. ee ww. ustawy, opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników osiągających w całości lub w części przychody z tytułu świadczenia usług wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy.

W załączniku tym, stanowiącym Wykaz usług, których świadczenie wyłącza podatnika z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych nie wymieniono usług, sklasyfikowanych w sekcji F, dziale 43 PKWiU, tj. robót budowlanych.

Mając na uwadze powyższe, przychody z wykonywanych przez Wnioskodawczynię usług budowlano-wykończeniowych mogą być opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Wysokość stawek ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych została określona w art. 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne i zależy od rodzaju faktycznie prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a ww. ustawy ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 5,5% przychodów z działalności wytwórczej, robót budowlanych lub w zakresie przewozów ładunków taborem samochodowym o ładowności powyżej 2 ton (art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) tej ustawy).

Przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie definiują pojęcia „roboty budowlane”. Dlatego zasadne jest powołanie się na przepis art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333).

Zgodnie z powołanym przepisem przez:

• obiekt budowlany - należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych (pkt 1);
• budowlę - należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (pkt 3);
• roboty budowlane - należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (pkt 7);
• tymczasowym obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe, przenośne wolno stojące maszty antenowe (pkt 5).

Zgodnie natomiast z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług, roboty budowalne ujęte w sekcji F tej Klasyfikacji, obejmują:

• budynki i pozostałe obiekty inżynierii lądowej i wodnej,
• roboty ogólnobudowlane i specjalistyczne w zakresie budownictwa i prac inżynierii lądowej i wodnej, które polegają na budowie (tzn. wznoszeniu obiektu budowlanego w określonym miejscu, odbudowie, rozbudowie i nadbudowie obiektu budowlanego),
• prace polegające na przebudowie, remoncie, rozbiórce lub montażu obiektu budowlanego, włączając montaż budowli z elementów prefabrykowanych oraz konstrukcji o charakterze stałym lub tymczasowym.

Sekcja ta obejmuje następujące działy według PKWiU:

• Dział 41 – budynki i roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków,
• Dział 42 – budowle i roboty ogólnobudowlane związane z budową obiektów inżynierii lądowej i wodnej,
• Dział 43 – roboty budowlane specjalistyczne.

Oznacza to, że wykonywanie przez Wnioskodawczynię wszystkich wskazanych we wniosku usług budowlano-wykończeniowych, w skład których wchodzi:

• wykonanie elementów stoisk z materiału zleceniodawcy na zasadzie, np. wycinania płyt gipsowych i drewnianych - PKWIU 43.99.90,
• wykonanie elementów stoisk z materiału zleceniodawcy, malowanie - PKWIU 43.34.10, tynkowanie - PKWIU 43.31.10, tapetowanie i wykładanie podłóg - PKWIU 43.33.29,
• zabudowa konstrukcji stoiska zgodnie z projektem zamawiającego - PKWIU 43.99.70,
• założenie instalacji elektrycznej oraz zamontowanie oświetlenia - PKWIU 43.21.10,
• demontaż zabudowy stoiska - PKWIU 43.11.10, - można uznać za wykonywanie robót budowlanych, z których przychody podlegają opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 5,5%, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Stawka ta bowiem przewidziana została m.in. dla przychodów z tytułu robót budowlanych.

W związku z powyższym w ww. zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że organ podatkowy oparł swe stanowisko na klasyfikacji usług pod właściwy symbol PKWiU dokonanej przez Wnioskodawczynię. Przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena prawidłowości dokonanej klasyfikacji przez podatnika świadczonych usług jako, że organ podatkowy dokonuje interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, nie jest więc właściwy do ustalenia do jakiego działu PKWiU należy zaklasyfikować świadczone usługi.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.