0113-KDIPT2-1.4011.215.2018.2.EJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2018 r. (data wpływu 10 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 czerwca 2018 r. (data wpływu 12 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie zasad ustalania przychodów podlegających opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 18 maja 2018 r., 0113-KDIPT2-1.4011.215.2018.1.EJ, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 21 maja 2018 r. (data doręczenia 29 maja 2018 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 5 czerwca 2018 r. (data wpływu 12 czerwca 2018 r.), nadanym w dniu 5 czerwca 2018 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od 1 stycznia 2018 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, zgłoszoną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, w ramach której prowadzi ewidencję przychodów, a podatek dochodowy od osób fizycznych opłaca w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (co zostało zgłoszone na druku CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej)-1 w dniu 29 grudnia 2017 r.). Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług).

Zakres prowadzonej działalności gospodarczej to usługi budowlano-montażowe i remontowe na terenie Polski i Niemiec na podstawie PKD (Polska Klasyfikacja Działalności): 43.39.Z, 43.21.Z, 43.32.Z, 43.99.Z, 43.11.Z, 43.22.Z, 43.34.Z, 41.20.Z, 43.12.Z, 43.31.Z, 43.91.Z, przeważająca działalność PKD 43.33.Z. Ww. usługi świadczone są w Niemczech na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności, dlatego też Wnioskodawca zarejestrował się jako podatnik podatku od wartości dodanej i rozliczał ten podatek. Każdą wykonaną usługę w Niemczech kończy wystawieniem faktury, na której oprócz wartości wykonanej usługi w Euro dolicza niemiecki podatek od wartości dodanej w kwocie 19% wartości usługi, który odprowadza do właściwego urzędu skarbowego. Wnioskodawca nie posiada na terytorium Niemiec zakładu w rozumieniu art. 5a ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.). Wszystkie przychody uzyskiwane z działalności gospodarczej, zarówno zagraniczne, jak i osiągane na terenie kraju, rozlicza w Polsce. Wnioskodawca posiada polską rezydencję podatkową (ośrodek interesów życiowych, tj. centrum interesów osobistych i gospodarczych, jest w Polsce).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy Wnioskodawca musi zapłacić w Polsce podatek (ryczałt) od kwoty wpłaconego w Niemczech podatku od wartości dodanej? Ewentualnie, czy podatek od wartości dodanej rozliczany w Niemczech ma być odliczany od wartości brutto usług wykonanych w Niemczech i od tak wyliczonej wartości netto wykonanych usług Wnioskodawca ma liczyć w Polsce podatek ryczałtowy, bo podatek od wartości dodanej traktuje się na równi z polskim podatkiem od towarów i usług - VAT, który też pomniejsza przychód brutto od rozliczanych w Polsce usług (art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów, art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a wynika to stąd, że podatek od towarów i usług (podatek VAT) i podatek od wartości dodanej, to ten sam podatek tylko inaczej nazwany?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, źródłem Jego przychodów, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, są przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa także w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – usługi remontowe i budowlano-montażowe wykonywane na terenie Polski i Niemiec. Czyli należne kwoty sprzedanych usług, pomniejszone w przypadku usług wykonanych na terenie Niemiec o należny podatek od towarów i usług, tzw. niemiecki podatek od wartości dodanej, równy 19% wykonanych usług. Podatek 19% jest podatkiem, co prawda otrzymanym od usługobiorcy, ale nie należną kwotą, tylko kwotą do wpłaty na konto niemieckiego urzędu skarbowego.

Dlatego Wnioskodawca uważa, że przy ustalaniu podatku od przychodów na terenie Niemiec, podlegających opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na terenie Polski, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z dnia 20 listopada 1998 r., opodatkowaniu podlegają należne przychody od sprzedanych usług na terenie Niemiec bez podatku od wartości dodanej, czyli kwoty netto tych usług wykazanych na fakturach sprzedaży wystawianych dla odbiorców tych usług na terenie Niemiec.

Wszystkie kraje UE mają taki sam podatek od wartości dodanej, choć używana jest inna nazwa (synonimem polskiego „podatku od towarów i usług” jest niemiecki „podatek od wartości dodanej”), więc przychód uzyskany na terytorium Niemiec należy pomniejszyć o zapłaconą tam daninę do niemieckiego urzędu skarbowego - Finanzamt i wtedy dopiero liczyć w Polsce podatek ryczałtowy od przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2157, z późn. zm.), opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że istotnym w niniejszej sprawie jest dokonanie oceny skutków podatkowych jakie wywołuje zapłata przez Wnioskodawcę podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec.

Zgodnie z art. 5a pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o ustawie o podatku od towarów i usług, oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.).

Zatem przez podatek od towarów i usług należy rozumieć podatek, o którym mowa w ustawie o podatku od towarów i usług. Natomiast w myśl art. 2 pkt 11 tej ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej - rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Powyższe oznacza, że ustawa o podatku od towarów i usług wyraźnie rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług.

Sformułowanie „podatek od towarów i usług” jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach członkowskich. Tym samym nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w innym państwie członkowskim niż Polska, z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, zarejestrowanym w Niemczech jako podatnik podatku od wartości dodanej. Prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi budowlano-montażowe i remontowe, na terenie Polski, jak i Niemiec. Wnioskodawca w Niemczech świadczy ww. usługi dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, każdą wykonaną usługę kończy wystawieniem faktury, na której oprócz wartości wykonanej usługi w euro doliczony jest niemiecki podatek od wartości dodanej w kwocie 19% wartości usługi. Wnioskodawca nie posiada na terenie Niemiec zakładu w rozumieniu art. 5a ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody uzyskiwane z działalności gospodarczej, zarówno zagraniczne, jak i osiągane na terenie kraju, rozlicza w Polsce.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że brak jest podstaw prawnych, aby uzyskane na terytorium Niemiec przychody pomniejszać o zapłacony tam podatek od wartości dodanej, bowiem jak wskazano wyżej, podatek od wartości dodanej nie jest tożsamy z podatkiem od towarów i usług (nie jest tym podatkiem), o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W rezultacie podlegającym opodatkowaniu w Polsce przychodem z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej będą przychody uzyskane ze świadczenia usług na terytorium Niemiec wykazywane w wartości brutto, a więc bez ich pomniejszenia o podatek od wartości dodanej.

Zatem, błędne jest stanowisko Wnioskodawcy, że pojęcia podatku od wartości dodanej oraz podatku od towarów i usług są tożsame. Uwzględniając zatem powyższe, stanowisko Wnioskodawcy zawarte w złożonym wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto zauważyć należy, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Tutejszy Organ zauważa, że z tytułu przedmiotowego wniosku wniesiono opłatę w wysokości 120 zł. Natomiast niniejsza interpretacja dotyczy jednego stanu faktycznego. Zatem, w związku z wpłatą kwoty wyższej niż wynikająca z art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do art. 14f § 2b pkt 3 tej ustawy, nienależna opłata w wysokości 80 zł, stanowiąca nadpłatę, zostanie zwrócona zgodnie z dyspozycją, tj. na rachunek bankowy Wnioskodawcy wskazany we wniosku, w terminie określonym w art. 14f § 2a ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k - 14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.