0111-KDIB2-2.4019.15.2018.2.MZA

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 sierpnia 2018 r. (data wpływu 28 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym 16 października 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia prawa do ubiegania się o zwrot – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia prawa do ubiegania się o zwrot.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 8 października 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-2.4019.15.2018.1.MZA wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 16 października 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 20 czerwca 2016 r. Wnioskodawca dokonał zakupu części bliźniaka w stanie surowym zamkniętym. Był to przełomowy dla Wnioskodawcy moment, gdyż jest to jego pierwsza inwestycja, na dodatek inwestycja wymagająca kontynuacji jej budowy. W dniu 8 listopada 2016 r., od razu po przeniesieniu na Wnioskodawcę pozwolenia na budowę, rozpoczął on dalsze prace budowlane we własnym zakresie. O możliwości ubiegania się o zwrot przysłowiowego VAT (podatek od towarów i usług)-u Wnioskodawca dowiedział się od znajomych, dlatego za wszystkie niezbędne zakupione materiały potrzebne do ukończenia budowy zbierał faktury VAT wystawione na jego imię i nazwisko (jako osobę fizyczną).

Wnioskodawca zaznaczył, że Rozdział 4, art. 20 ppkt 4 pkt 2 (winno być: art. 20 ust. 3 pkt 2) ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi wskazuje, że o zwrot wydatków można ubiegać się jeżeli „przedsięwzięcie (`(...)`) było realizowane na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 r.”. Brzmienie powyższego przepisu ww. ustawy nie określa na kogo ma być wydane pozwolenie na budowę oraz nie wyklucza przepisania pozwolenia na budowę na kolejnego inwestora. Wnioskodawca nadmienił, że posiada takowe imienne pozwolenie na budowę i wnioskuje o zwrot części kosztów poniesionych na materiały budowlane po przepisaniu na niego pozwolenia na budowę. Wszystkie dokumenty zakupu wystawione są z datą następującą po przepisaniu na Wnioskodawcę pozwolenia oraz dotyczą materiałów budowlanych niezbędnych do zakończenia budowy domu jednorodzinnego.

Wnioskodawca wskazał, że w pełni kwalifikuje się do ubiegania o zwrot części wydatków (tj. części podatku od towarów i usług zawartego w cenie) na zakup materiałów budowlanych poniesionych przez jego osobę (osobę fizyczną) gdyż:

1. wydatki zostały poniesione w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych w związku z:
   1. budową domu jednorodzinnego;
   2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny;
2. przedsięwzięcie, o którym mowa w pkt 1, było realizowane na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 r. albo na podstawie zgłoszenia budowy (załącznik nr 1);
3. powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, o których mowa w pkt 1, nie przekracza 100 m2;
4. do końca roku kalendarzowego, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy, Wnioskodawca nie ukończył 36 lat;
5. do dnia złożenia wniosku o zwrot wydatków Wnioskodawca nie był:
   1. właścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego,
   2. osobą, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, którego przedmiotem jest lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny,
   3. właścicielem lub współwłaścicielem budynku, jeżeli jego udział w przypadku zniesienia współwłasności obejmowałby co najmniej jeden lokal mieszkalny – z wyłączeniem domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego, o którym mowa w pkt 1.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że pozwolenie na budowę budynku mieszalnego (bliźniaka) dla poprzedniego inwestora (sprzedającego) zostało wydane 24 lipca 2015 r. Ponadto Wnioskodawca poinformował, że pozostaje w związku małżeńskim i jego małżonka nie jest właścicielem budynku mieszalnego jednorodzinnego lub lokalu mieszkaniowego, nie przysługuje jej spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, którego przedmiotem jest lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny ani nie jest właścicielem lub współwłaścicielem budynku, jeżeli jego udział w przypadku zniesienia współwłasności obejmowały co najmniej jeden lokal mieszkalny.

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może ubiegać się o zwrot części wydatków na zakup materiałów budowlanych na podstawie ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi?

Zdaniem Wnioskodawcy, w pełni kwalifikuje się on do ubiegania o zwrot części wydatków (tj. części VAT zawartego w cenie) na zakup materiałów budowlanych poniesionych przez niego (jako osobę fizyczną), gdyż zgodnie z art. 20 ust. 3 tej ustawy spełnia on wszystkie poniższe warunki:

1. wydatki zostały poniesione w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych w związku z:
   1. budową domu jednorodzinnego
   2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny;
2. przedsięwzięcie, o którym mowa w pkt 1, było realizowane na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 r. albo na podstawie zgłoszenia budowy. Treść powyższego przepisu ustawy nie określa na kogo ma być wydane pozwolenie na budowę oraz nie wyklucza przepisania pozwolenia na budowę na kolejnego inwestora. Wnioskodawca powtórzył, że posiada takowe imienne pozwolenie na budowę i wnioskuje o zwrot części kosztów poniesionych na materiały budowlane po przepisaniu na niego pozwolenia na budowę. Wszystkie dokumenty zakupu wystawione są z datą następującą po przepisaniu na niego pozwolenia oraz dotyczą materiałów budowalnych niezbędnych do zakończenia budowy domu jednorodzinnego.
3. powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, o których mowa w pkt 1, nie przekracza 100 m2,
4. do końca roku kalendarzowego, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy Wnioskodawca nie ukończył 36 lat;
5. do dnia złożenia wniosku o zwrot wydatków Wnioskodawca nie był:
   1. właścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego,
   2. osobą, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, którego przedmiotem jest lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny,
   3. właścicielem lub współwłaścicielem budynku, jeżeli jego udział w przypadku zniesienia współwłasności obejmowałby co najmniej jeden lokal mieszkalny

– z wyłączeniem domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego, o którym mowa w pkt 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 604 ze zm.) – z dniem 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz.U. Nr 177, poz. 1468 ze zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 ww. ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – osoba fizyczna, która po dniu 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, ma prawo ubiegać się o zwrot części tych wydatków, zwany dalej „zwrotem wydatków”.

Ponadto – w myśl art. 20 ust. 3 pkt 1-5 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – o zwrot wydatków można się ubiegać, jeżeli:

1. wydatki zostały poniesione w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych w związku z:
   1. budową domu jednorodzinnego albo
   2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny;
2. przedsięwzięcie, o którym mowa w pkt 1, było realizowane na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 r. albo na podstawie zgłoszenia budowy;
3. powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, o których mowa w pkt 1, nie przekracza odpowiednio:
   1. 75 m2 i 100 m2,
   2. 85 m2 i 110 m2 – w przypadku gdy osoba fizyczna w dniu wydania pozwolenia na budowę albo w dniu dokonania zgłoszenia budowy, o których mowa w pkt 2, wychowywała przynajmniej troje dzieci spełniających warunki, o których mowa w art. 7 ust. 1a;
4. osoba fizyczna do końca roku kalendarzowego, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy nie ukończyła 36 lat;
5. do dnia złożenia wniosku o zwrot wydatków osoba fizyczna nie była:
   1. właścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego,
   2. osobą, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, którego przedmiotem jest lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny,
   3. właścicielem lub współwłaścicielem budynku, jeżeli jego udział w przypadku zniesienia współwłasności obejmowałby co najmniej jeden lokal mieszkalny

– z wyłączeniem domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego, o którym mowa w pkt 1.v

Pod pojęciem dom jednorodzinny – w myśl art. 2 pkt 4 ww. ustawy – rozumieć należy budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym znajduje się wyłącznie lokal mieszkalny

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – zwrot wydatków dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, udokumentowanych fakturami wystawionymi dla osoby fizycznej od dnia wydania pozwolenia na budowę albo dokonania zgłoszenia budowy, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 2, do dnia 30 września 2018 r.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy – prawo do zwrotu wydatków przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 20 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. W przypadku osoby fizycznej pozostającej w związku małżeńskim w roku kalendarzowym, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy, warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 4, dotyczy młodszego z małżonków, a warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 5, dotyczy obojga małżonków (art. 22 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 23 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – zwrot wydatków dokonywany jest na wniosek osoby fizycznej złożony w urzędzie skarbowym. Wniosek o zwrot wydatków osoba fizyczna składa raz, nie później niż do dnia 31 grudnia roku, w którym zgodnie z prawem miało miejsce przystąpienie do użytkowania wybudowanego lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego (art. 23 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 23 ust. 3 i 4 ww. ustawy – jeżeli osoba fizyczna pozostaje w związku małżeńskim, wniosek o zwrot wydatków może być złożony wspólnie z małżonkiem albo odrębnie przez jednego z małżonków. Złożenie wniosku o zwrot wydatków przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o zwrot wydatków. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania. Na potrzeby niniejszego rozdziału przez małżonków rozumie się osoby fizyczne pozostające w związku małżeńskim, z wyjątkiem małżonków, w stosunku do których sąd orzekł separację.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że jeżeli osoba fizyczna od 1 stycznia 2014 r. poniesie w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych wydatki na zakup materiałów budowlanych w związku z budową domu jednorodzinnego, to po spełnieniu wszystkich warunków przewidzianych ustawą o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, może ubiegać się o zwrot części poniesionych wydatków.

Z treści wniosku i jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca zakupił 20 czerwca 2016 r. część bliźniaka w stanie surowym zamkniętym. W dniu 24 lipca 2015 r. zostało wydane pozwolenie na budowę budynku mieszalnego (bliźniaka) na poprzedniego inwestora (sprzedającego). Następnie 8 listopada 2016 r., od razu po przeniesieniu na Wnioskodawcę pozwolenia na budowę, rozpoczął on dalsze prace budowlane we własnym zakresie.

W omawianej sprawie wątpliwość Wnioskodawcy budzi to, czy może on ubiegać się o zwrot części wydatków w sytuacji, gdy w związku z budową budynku mieszkalnego (bliźniaka) zakupił materiały budowlane natomiast pozwolenie na budowę zostało wystawione w 2015 r. na pierwotnego inwestora (sprzedającego) a następnie zostało na Wnioskodawcę przepisane. Tym samym Wnioskodawca posiada pozwolenie na budowę, które zostało na niego przepisane jak również dokumenty potwierdzające zakup materiałów budowlanych niezbędnych do zakończenia budowy domu jednorodzinnego z widniejącą na nich datą po przepisaniu na niego ww. pozwolenia.

W rozpatrywanej sprawie należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 20 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy. Z regulacji tego przepisu jednoznacznie wynika, że przedsięwzięcie, o którym mowa w pkt 1, a więc m.in. budowa domu jednorodzinnego, ma być realizowane na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 r.

Kwestie związane z budową obiektów budowlanych reguluje ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1202 ze zm.).

Zgodnie z art. 3 pkt 12 ww. ustawy – ilekroć w ustawie jest mowa o pozwoleniu na budowę – należy przez to rozumieć decyzję administracyjną zezwalającą na rozpoczęcie i prowadzenie budowy lub wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu budowlanego.

Natomiast zgodnie z art. 28 ust. 1 ww. ustawy – roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29-31.

W myśl art. 16 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm.) – decyzje, od których nie służy odwołanie w administracyjnym toku instancji lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, są ostateczne. Uchylenie lub zmiana takich decyzji, stwierdzenie ich nieważności oraz wznowienie postępowania może nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych w Kodeksie lub ustawach szczególnych.

Stosownie zaś do treści art. 40 ust. 1 Prawa budowlanego − organ, który wydał decyzję określoną w art. 28, jest obowiązany, za zgodą strony, na rzecz której decyzja została wydana, do przeniesienia tej decyzji na rzecz innego podmiotu, jeżeli przyjmuje on wszystkie warunki zawarte w tej decyzji oraz złoży oświadczenie, o którym mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2.

Przywołany powyżej przepis prawa budowlanego reguluje instytucję przeniesienia pozwolenia na budowę na inny podmiot. Podkreślenia wymaga fakt, że cesja pozwolenia na budowę odnosi się wyłącznie do decyzji ostatecznych. Pogląd ten potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 9 grudnia 2003 r. sygn. akt II SA/KA 2901/01 twierdząc, że wprawdzie ustawodawca w treści art. 40 Prawa budowlanego nie użył słowa „ostateczna”, to jednak skoro z przepisu tego wynika, że nowy inwestor przejmuje wszystkie warunki zawarte w decyzji, o której mowa w art. 28 Prawa Budowlanego, zaś z tego ostatnio powołanego przepisu wynika, że rozpoczęcie robót budowlanych może nastąpić jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, to oczywiste jest, że decyzja przenosząca pozwolenie na budowę musi nosić cechy ostateczności. Również NSA – Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu, w wyroku z 13 maja 1986 r. sygn. akt SA/Wr 166/86 wyraził pogląd, że − strona nabywa uprawnienie z chwilą, gdy określona decyzja stanie się ostateczna. Decyzja o pozwoleniu na budowę może zostać przeniesiona w każdym momencie i na każdym etapie robót budowlanych. Można zatem przenieść taką decyzję zarówno wtedy, gdy budowa budynku w ogóle nie została jeszcze rozpoczęta jak również taką, która dotyczy budynku już zakończonego, ale nie oddanego jeszcze do użytkowania zgodnie z przepisami. Norma prawna z art. 40 Prawa budowlanego stanowi materialnoprawną podstawę do wydania decyzji administracyjnej o przeniesieniu albo odmowie przeniesienia decyzji o pozwoleniu na budowę. Jak podkreśla się w doktrynie istotą decyzji wydanej na podstawie art. 40 Prawa budowlanego jest jedynie zmiana adresata decyzji o pozwoleniu na budowę lub decyzji o pozwoleniu na wznowienie robót budowlanych. Decyzja o przeniesieniu decyzji o pozwoleniu na budowę stanowi decyzję związaną, co oznacza, że gdy osoba uprawniona z decyzji będącej przedmiotem przeniesienia wyrazi wolę przeniesienia uprawnień wynikających z tej decyzji na inny podmiot, a ten przyjmuje wszystkie warunki zawarte w tej decyzji i złoży oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, to organ zobligowany jest wydać pozytywną decyzję o przeniesieniu pozwolenia na budowę (Prawo budowlane. Komentarz. pod red. Zygmunta Niewiadomskiego, 2015, C.H. Beck, Wydanie 6). Podczas postępowania administracyjnego mającego na celu przeniesienie pozwolenia na budowę organ nie dokonuje ponownej oceny projektu budowlanego. Nie ma zatem możliwości, żeby to postępowanie zakończyło się wzruszeniem decyzji udzielającej pozwolenia na budowę. Rozpoznanie sprawy ogranicza się tu do zmiany adresata decyzji. Dlatego też stronami w tym postępowaniu są tylko Wnioskodawca i podmiot, na rzecz którego decyzja ma zostać przeniesiona.

Należy jednak wyraźnie podkreślić, że przeniesienie decyzji o pozwoleniu na budowę jest instrumentem dokonywania zmian podmiotowych po stronie adresata określonej istniejącej (a więc wydanej wcześniej) decyzji. Zatem w przypadku przeniesienia pozwolenia na budowę na inny podmiot − na podstawie art. 40 Prawa budowlanego − nie ma miejsca wydanie nowej decyzji, ale zmiana osoby, do której kierowana jest decyzja o pozwoleniu na budowę z zachowaniem wszystkich pozostałych warunków pozwolenia na budowę. Rozpoznanie sprawy ogranicza się tu zatem do zmiany adresata decyzji.

Mając na względzie powyższe wyjaśnienia podkreślić należy, że zmiana adresata (cesja) pozwolenia na budowę nie może być traktowana jako nowe pozwolenie na budowę, gdyż pozwolenie nie straciło mocy wiążącej, wiąże nadal tyle, że inny podmiot. Pozwolenie na budowę po przeniesieniu na inną osobę nie zostaje przez zmianę podmiotową cofnięte. Jako że pierwotne pozwolenie na budowę jest decyzją ostateczną, to do niego należy się zawsze odwoływać ustalając datę wydania pozwolenia na budowę. W niniejszej sprawie przeniesienie pozwolenia na budowę spowodowało jedynie zmianę podmiotową w pozwoleniu już wydanym. Należy zatem uznać, że wydana 24 lipca 2015 r. decyzja o pozwoleniu na budowę była decyzją ostateczną, której zmiana nie spowodowała konsekwencji w postaci utraty przez nią mocy obowiązującej, a jedynie doprowadziła do jej przeniesienia z poprzedniego właściciela, tj. sprzedającego na Wnioskodawcę.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że przysługuje mu prawo do ubiegania się o zwrot części wydatków na zakup materiałów budowalnych w związku z budową budynku jednorodzinnego, pomimo tego, że to poprzedni inwestor (sprzedający) rozpoczął budowę tego budynku, na co uzyskał 24 lipca 2015 r. pozwolenie, a więc po 1 stycznia 2014 r., a w 2015 r. pozwolenie zostało na Wnioskodawcę przeniesione w trybie art. 40 Prawa budowlanego. Zatem bez wątpienia Wnioskodawca spełnia warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, tj. budowa budynku jednorodzinnego (bliźniaka) była realizowana na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 r., tj. w 2015 r. Należy mieć na uwadze to, że pierwotne pozwolenie na budowę jest decyzją ostateczną i to do niego należy się zawsze odwoływać ustalając datę wydania pozwolenia na budowę. W sytuacji Wnioskodawcy ważne jest więc to, że pierwotne pozwolenie zostało uzyskane po 1 stycznia 2014 r.

Wskazać w tym miejscu również należy, że poza spełnieniem ww. warunku wynikającego z ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi obligatoryjne jest spełnienie także pozostałych warunków wynikających z tej ustawy.

Jeżeli zatem w istocie Wnioskodawca – jak wskazał we wniosku – spełnia wszystkie pozostałe warunki określone w art. 20 ust. 3 ww. ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, to przysługuje mu prawo do ubiegania się o zwrot.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył dokument. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny (weryfikacji) dołączanych dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.