0112-KDIL3.4012.279.2025.1.KFK

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy przy sprzedaży udziału w pojeździe osobowym nabytym w drodze spadku Gmina będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT (podatek od towarów i usług) i będzie prowadziła działalność gospodarczą. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od 1 stycznia 2017 r. Gmina wraz ze swoimi jednostkami organizacyjnymi prowadzi scentralizowane rozliczenia z tytułu podatku VAT. Jako jednostka samorządu terytorialnego, powołana została do wykonywania zadań publicznych określonych odrębnymi przepisami. Postanowieniem z (...) maja 2022 r. Sądu Rejonowego, Gmina nabyła na podstawie ustawy w całości z dobrodziejstwem inwentarza spadek po zamarłym w 2017 r. mieszkańcu Gminy. Stwierdzenie nabycia spadku nastąpiło na podstawie art. 935 w związku z art. 1023 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 poz. 1061 z późn. zm.), zgodnie z którym, w przypadku braku małżonka spadkodawcy, jego krewnych i dzieci małżonka spadkodawcy, powołanych do dziedziczenia z ustawy, spadek przypada gminie ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy, jako spadkobiercy ustawowemu. Jeżeli

ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy w Rzeczypospolitej Polskiej nie da się ustalić albo ostatnie miejsce zamieszkania spadkodawcy znajdowało się za granicą, spadek przypada Skarbowi Państwa, jako spadkobiercy ustawowemu. Należy podkreślić również, że zgodnie z art. 1023 k.c. ani Skarb Państwa, ani gmina, nie mogą odrzucić spadku, który im przypadł z mocy ustawy. Skarb Państwa ani gmina nie składają oświadczenia o przyjęciu spadku, a spadek uważa się za przyjęty z dobrodziejstwem inwentarza. Wszyscy spadkobiercy zrzekli się spadku po zmarłym. W skład nabytego spadku wchodzi m.in. udział % samochodu osobowego. Samochód posiada drugiego współwłaściciela. Rok produkcji (...). Pojazd ujęty jest w ewidencji środków trwałych Gminy. W wyniku postanowienia Sądu o sporządzeniu spisu inwentarza majątku spadkowego przeprowadzonego przez Komornika Sądowego, dokonano określenia wartości ruchomości. Wartość rynkowa pojazdu, zlecona przez komornika rzeczoznawcy samochodowemu określona została na kwotę (...). (...). Opinię wykonano zgodnie z instrukcją dotyczącą określenia wartości pojazdów samochodowych zatwierdzoną przez X. W chwili obecnej wszelkie opłaty związane z posiadanym samochodem osobowym (np. ubezpieczenie OC, badania techniczne pojazdu) są dzielone po równo między Gminę i drugiego współwłaściciela. Gmina wraz z jej jednostkami nie wykorzystywały pojazdu w zakresie swojej działalności, tym bardziej nie wykorzystywały pojazdu w działalności gospodarczej, ani nie mają zamiaru jego wykorzystywania. Gmina zamierza podjąć decyzję o jego zbyciu. Gmina, realizując uprawnienia właścicielskie, zamierza zbyć nabyty składnik majątkowy nie w celu uzyskania dochodu, tylko w celu innego sposobu zagospodarowania składnika majątkowego. Sprzedaż odbywać się będzie w sposób sformalizowany na podstawie zarządzenia Burmistrza Miasta.

Pytanie

Czy Gmina, sprzedając nabyty w drodze spadku pojazd osobowy, prowadzi działalność gospodarczą i działa w charakterze podatnika podatku VAT? Państwa stanowisko w sprawie Państwa zdaniem, z tytułu wykonywania czynności polegającej na odpłatnym zbywaniu towarów nabytych w drodze spadkobrania ustawowego, Gmina nie jest podatnikiem VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 wyżej przytoczonej ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei, stosowanie do treści art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Podkreślić należy jednak, iż nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu, musi być wykonana przez podatnika działającego w takim charakterze i realizującego działalność gospodarczą. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby

fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Artykuł 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych. Z kolei, w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilno-prawnych. Kryterium cywilnoprawnej podstawy działań organów publicznych, sformułowane w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, może być stosowane dopiero wówczas, gdy bez wątpienia ustalone zostanie, że określone działania spełniają przesłanki działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Nie wystarczy bowiem do objęcia systemem VAT, by dana czynność (cywilnoprawna) spełniała przesłanki uznania jej za dostawę w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, lecz niezbędne jest, by dostawa ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Gmina, realizując opisane w stanie faktycznym czynności, nie działa w charakterze podatnika podatku VAT, nie wykonuje działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT. Pojazd nabyty przez Gminę nie jest wykorzystywany dla potrzeb jej działalności. Dokonując jego zbycia, Gmina dysponuje jedynie mieniem nabytym z mocy prawa, wykonuje zadania w charakterze organu władzy publicznej. Gmina nie ma swobody w zakresie nabywania pojazdów w drodze spadków, nie ma możliwości decydowania o odrzuceniu mienia. Okoliczności, w jakich dochodzi do nabycia pojazdów przez Gminę, nie pozwalają stwierdzić, że Gmina realizuje w tym zakresie działalność gospodarczą. Również ich zbycie nie wykazuje cech działalności gospodarczej. Zdaniem Gminy, nie działa ona jako podatnik VAT ani w chwili nabycia, ani w chwili zbycia. Gmina, w opisanej sytuacji, nie wykorzystuje majątku celem osiągania dochodu. Transakcje te nie stanowią same z siebie działalności gospodarczej, nie wystarczy bowiem do objęcia system VAT, by dana czynność spełniała przesłanki uznania jej za dostawę w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, lecz niezbędne jest, by dostawa ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Dodatkowo, czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności przez uprawnionego nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej, i jako takie w ogóle nie podlegają opodatkowaniu. Przedmiotem dostawy jest w tym przypadku pojazd, który Gmina, gdyby miała taką możliwość, mogłaby do swojego mienia w ogóle nie włączyć. Dokonując przedmiotowej dostawy Gmina działa między innymi w zamiarze uniknięcia ponoszenia wydatków związanych z posiadaniem rzeczy, które nabyła wbrew swojej woli i którego nie jest w stanie w żaden sposób spożytkować. W przypadku nabycia prawa własności z mocy prawa, Gmina nie pozyskuje pojazdów w konkretnym celu, np. w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Samo nabycie pojazdu i jego posiadanie nie jest wystarczające do uznania, że Gmina wykonuje działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Nie jest zgodne z zasadą neutralności, aby zbycie towarów niewykorzystywanych na potrzeby działalności opodatkowanej VAT było opodatkowane VAT. Nabycie następuje z mocy prawa, a celem nabycia nie jest wykonywanie działalności podlegającej opodatkowaniu, tak więc również zbycie towarów powinno odbyć się poza ustawą o VAT, jako czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl art. 2 pkt 22 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. W sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem, w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie ruchomości (pojazdu), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych. Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (t. j. Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11 grudnia 2006, str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym: Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte. Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo- przedmiotowego. Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki: § dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy, § odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane. Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są natomiast podatnikami VAT w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Tym samym, Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT. Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Postanowieniem Sądu Gmina nabyła w całości z dobrodziejstwem inwentarza spadek po zamarłym mieszkańcu Gminy. Stwierdzenie nabycia spadku nastąpiło na podstawie przepisów ustawy Kodeks cywilny. Wszyscy spadkobiercy zrzekli się spadku po zmarłym. W skład nabytego spadku wchodzi m.in. udział w samochodzie osobowym. Pojazd ujęty jest w ewidencji środków trwałych Gminy. Samochód posiada drugiego współwłaściciela. W chwili obecnej wszelkie opłaty związane z posiadanym samochodem osobowym (np. ubezpieczenie OC, badania techniczne pojazdu) są dzielone po równo między Gminę i drugiego współwłaściciela. Gmina wraz z jej jednostkami nie wykorzystywały pojazdu w zakresie swojej działalności, tym bardziej nie wykorzystywały pojazdu w działalności gospodarczej, ani nie mają zamiaru jego wykorzystywania. Gmina, realizując uprawnienia właścicielskie, zamierza zbyć nabyty składnik majątkowy nie w celu uzyskania dochodu, tylko w celu innego sposobu zagospodarowania składnika majątkowego. Sprzedaż odbywać się będzie w sposób sformalizowany na podstawie zarządzenia Burmistrza Miasta. Państwa wątpliwości w sprawie będącej przedmiotem złożonego wniosku dotyczą ustalenia, czy przy sprzedaży udziału w pojeździe osobowym nabytym w drodze spadku Gmina będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT i będzie prowadziła działalność gospodarczą. Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy wskazać, że w świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze: - podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz - podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych. Jak wskazano wyżej, kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jako, że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, że spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych tych jednostek, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT. Zatem w przypadku, gdy jednostka samorządu terytorialnego wykonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą – powinna być traktowana jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów. Aby zatem określić możliwość zastosowania art. 15 ust. 6 ustawy, który wyłącza organy władzy publicznej z definicji podatnika VAT, konieczne jest określenie, czy zadania realizowane przez Gminę są zadaniami, dla których Gmina została powołana w ramach reżimu publicznoprawnego, czy też są to czynności wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Powyższe oznacza, że decydującą przesłanką przesądzającą o uznaniu bądź nieuznaniu organu władzy publicznej za podatnika VAT będzie zachowanie się tego organu jako organu władzy publicznej, bądź jako przedsiębiorcy w stosunku do określonych świadczeń. Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Wymieniona norma nakazuje uznać, że w przypadku czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych, dany podmiot nie działa w charakterze organu, lecz występuje jako zwykły uczestnik obrotu gospodarczego. Wykonywanie bowiem czynności na podstawie umów cywilnoprawnych mogłoby prowadzić do nierówności konkurencyjnej podmiotów działających na rynku oraz „organu władzy”, który korzystałby z wyłączenia z opodatkowania na podstawie ww. przepisu. Tym samym, jednostka samorządu terytorialnego, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT. Nie można podzielić Państwa poglądu, że z tytułu wykonywania czynności polegającej na odpłatnym zbywaniu towarów nabytych w drodze spadkobrania ustawowego, Gmina nie jest podatnikiem VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W analizowanej sprawie należy zatem stwierdzić, że sprzedaż przez Państwa składnika majątku nabytego uprzednio w drodze spadku będzie mieć charakter cywilnoprawny. Zatem, dokonując ww. czynności nie będą Państwo działać w charakterze organu władzy publicznej. W konsekwencji, dostawa udziału w pojeździe osobowym nie będzie korzystać z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. Tym samym – zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy – Gmina będzie z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług. W tym kontekście podkreślić należy, że sposób, w jaki – jako jednostka samorządu terytorialnego – weszli Państwo w posiadanie majątku będącego przedmiotem zbycia, nie wyłącza możliwości zakwalifikowania późniejszej dostawy tego majątku jako działalności gospodarczej. Wskazać również należy, że dla uzyskania statusu podatnika VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Podatnikiem będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na to, czy ta działalność gospodarcza przynosi zyski. Podatnikami VAT są również podmioty, których cel działalności nie jest związany z prowadzeniem działalności komercyjnej nastawionej na osiąganie zysków lub też przeznaczające uzyskane zyski na cele społecznie użyteczne (charytatywne, kulturalne, naukowe itd.). Gdyby nawet podatnik nie osiągnął z tytułu prowadzonej działalności dochodu, to nie zmienia faktu, że wykonując czynności będące przedmiotem działalności gospodarczej wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT – bowiem będzie dokonywał czynności, które podlegają VAT. W świetle powyższego należy stwierdzić, że planowana przez Gminę transakcja zbycia składnika majątku nabytego wcześniej w drodze spadkobrania jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną, nie zaś publicznoprawną. A zatem, sprzedaż udziału w pojeździe osobowym nie będzie podlegać wyłączeniu spod opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy. Podmioty publiczne nie są uznawane za podatników jedynie w zakresie czynności, które mieszczą się w ramach zadań, dla realizacji których zostały one powołane – dodatkowo pod warunkiem, że czynności te nie są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W przypadku sprzedaży przez Gminę składnika majątku nabytego w drodze spadku, nie będą realizowane zadania, dla realizacji których – jako organ władzy publicznej – Gmina została powołana. Działania Gminy będą w tym przypadku tożsame z działaniami każdego innego podmiotu dokonującego dostawy towarów. Pomimo, że Gmina nabyła zbywany składnik majątku w drodze spadkobrania, to jednak dokonując sprzedaży tego majątku, będzie działać w charakterze podatnika VAT, gdyż zbycie ruchomości w drodze sprzedaży należy traktować jak czynność mieszczącą się w kategorii działalności gospodarczej. Odmienne rozstrzygnięcie rozpatrywanej kwestii prowadziłoby do nierównego traktowania podmiotów dokonujących sprzedaży składników majątku, co stałoby nie tylko w sprzeczności z powszechnym obowiązkiem przepisów prawa, ale również z jedną z naczelnych zasad Unii Europejskiej, zasadą konkurencyjności. Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że będąc czynnym podatnikiem podatku VAT, Gmina będzie podatnikiem tegoż podatku w zakresie sprzedaży opisanego w zdarzeniu przyszłym składnika majątku. Przedmiot zbycia dotyczy niewątpliwie składnika majątku podatnika podatku od towarów i usług – jak wskazali Państwo w opisie sprawy – sprzedawany pojazd ujęty jest w ewidencji środków trwałych Gminy. W takim przypadku bez znaczenia pozostaje fakt, że nabycie opisanego składnika majątku nastąpiło nieodpłatnie na podstawie spadkobrania. Istotne jest, że w rozpatrywanej sprawie wypełnione zostaną przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Podsumowując stwierdzam, że dokonując sprzedaży udziału w pojeździe osobowym nabytym w drodze spadku, Gmina będzie działała jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a czynność dostawy udziału pojeździe będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy. Tym samym, Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno- skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.