0114-KDIP4-3.4012.98.2025.2.KM

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca 1 oraz Wnioskodawca 2 oraz dalej łącznie jako: "Wnioskodawcy", są małżeństwem z ustrojem majątkowym w postaci ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej. W ramach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej Wnioskodawcy w 2018 r. nabyli lokal mieszkalny wraz z garażem w (...) oraz miejsce w garażu numer (...), tj. (i) w dniu 26 czerwca 2018 r. przed (...), notariuszem w (...) prowadzącym Kancelarię Notarialną przy ul. (...), Rep A nr (...) zawarto umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i jego sprzedaży, (ii) w dniu 23 października 2018 r. przed Panią (...), notariuszem jak wyżej, Rep A nr (...) zawarto umowę sprzedaży udziałów w garażu, dalej łącznie jako "Nieruchomość". Nieruchomość została nabyta na tzw. rynku pierwotnym, od dewelopera (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w (...). Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawców na własne cele mieszkaniowe i takie też było wykorzystanie Nieruchomości od momentu jej nabycia. Tytułem wyjaśnienia, Wnioskodawca 2 jest artystką prowadzącą działalność twórczą (reżyser) i korzystała z mieszkania w okresach swojej zintensyfikowanej pracy twórczej (praca nad scenariuszami nowych filmów). Wnioskodawcom nie przysługiwało prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie Nieruchomości, bowiem w momencie zakupu żaden z Wnioskodawców nie był zarejestrowany jako czynny podatnik VAT (podatek od towarów i usług). Od chwili nabycia Nieruchomość została wyposażona w całości w 2018 roku i od tego czasu Wnioskodawcy nie ponosili żadnych istotnych nakładów na Nieruchomość (nie dokonywali ulepszeń ani nie poczynili jakichkolwiek działań zmierzających do zwiększenia wartości Nieruchomości w celu jej sprzedaży). W związku z planowanym zakończeniem pracy twórczej, Wnioskodawcy zastanawiają się nad sprzedażą Nieruchomości w celu pozyskania dodatkowych funduszy na działalność inwestycyjną. Na dzień złożenia niniejszego wniosku Wnioskodawcy nie prowadzą jakichkolwiek działań marketingowych w celu sprzedaży Nieruchomości i nie są stroną żadnej umowy z pośrednikiem nieruchomości zawartej w tym celu. Niezależnie jednak od ww. Nieruchomości, Wnioskodawcy są współwłaścicielami innych licznych nieruchomości, w tym m.in.: a) domu jednorodzinnego w zabudowie szeregowej (...) od 1999 r. - własne cele mieszkaniowe; b) lokalu rekreacyjnego (...) od 2022 r. - lokal na wynajem; c) działki rekreacyjnej zabudowanej domkiem letniskowym (...) od 1993 roku - własne cele mieszkaniowo-rekreacyjne; d) lokalu mieszkalnego wraz z miejscem garażowym w miejscowości (...) od 2024 roku - własne cele mieszkaniowej); e) lokalu mieszkalnego wraz z miejscem garażowym w miejscowości (...) od 2024 roku - lokal na wynajem;

f) lokalu mieszkalnego wraz z miejscem garażowym w miejscowości (...) od 2024 roku - lokal na wynajem; g) lokalu mieszalnego w (...) od 2024 roku - lokal zakupiony w celach inwestycyjnych, a Wnioskodawcy nie podjęli jeszcze decyzji co do jego docelowego przeznaczenia. Przy czym lokale wskazane powyżej jako lokale na wynajem każdorazowo stały się przedmiotem najmu tuż po wyposażeniu ich w sposób umożliwiający użytkownikom właściwe korzystanie z lokali, zaś stroną umów najmu jest Wnioskodawca 1. Należy również wskazać, że w przeszłości Wnioskodawcy dokonali sprzedaży następujących nieruchomości: a) w 2000 roku mieszkanie (...) - mieszkanie zostało nabyte przez Wnioskodawców w 1983 roku na podstawie przydziału na spółdzielcze mieszkanie własnościowe. Nieruchomość była wykorzystywana przez Wnioskodawców na własne cele mieszkaniowe, a następnie sprzedana w celu pozyskania środków na zakup domu; b) w 2018 roku lokal mieszkalny (...) - nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawców w 2016 roku i była wykorzystywana na własne cele mieszkaniowe. Przedmiotowa nieruchomość została zbyta przez Wnioskodawców w celu pozyskania środków na inne cele inwestycyjne; c) w 2023 r. lokal mieszkalny (...) - nieruchomość została zakupiona przez Wnioskodawców w 2012 r. i wykorzystywana była na cele najmu. Nieruchomość została sprzedana w celu pozyskania środków na inne cele inwestycyjne; d) w 2024 r. dwóch działek ewidencyjnych nr 1 i 2 oraz udziału wynoszącego ½ w prawie własności działki ewidencyjnej nr 3 - nieruchomości zostały nabyte przez Wnioskodawców na własne cele inwestycyjne w 2021 r. i sprzedane w 2024 r. w celu pozyskania środków na inne cele inwestycyjne. Wnioskodawca 1 jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym (data rejestracji jako podatnika VAT 12 marca 2022 r.). Rejestracja podatnika VAT czynnego została dokonana w związku z działalnością w zakresie nieruchomości pozostających w ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej (zakup, sprzedaż, wynajem). Wnioskodawca 2 nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jako że jej działalność ogranicza się do pozostawania biernym współwłaścicielem nieruchomości wspólnych. Faktycznie zarządzającym nieruchomościami wspólnymi jest wyłącznie Wnioskodawca 1, zaś rozporządzenie w całości poszczególnymi nieruchomościami jest dokonywane co do zasady na zasadzie pełnomocnictw szczególnych udzielanych przez Wnioskodawcę 2. Wnioskodawca 2 nigdy nie była czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jak już wcześniej wspomniano, Wnioskodawca 2 pracowała w branży artystycznej, zaś aktualnie posiada ustalone prawo do emerytury w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego. Rozliczenie VAT każdej transakcji podlegającej podatkowi od towarów i usług VAT dokonywane jest każdorazowo w całości przez Wnioskodawcę 1 jako czynnego podatnika podatku VAT - prawidłowość powyższego została potwierdzona w interpretacji indywidualnej z 8 marca 2024 r. znak 0114-KDIP1-3.4012.721.2023.2.KF (wydana dla Wnioskodawców z wniosku wspólnego przed sprzedażą nieruchomości z lit. d) powyżej [działki położone w (...)]. Wnioskodawcy są polskimi rezydentami podatkowymi. W świetle powyższego Wnioskodawcy powzięli wątpliwość odnośnie opodatkowania VAT planowanej sprzedaży Nieruchomości oraz prawidłowego rozliczenia. Doprecyzowanie i uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego Główne wykorzystanie Nieruchomości polegało na realizacji pracy twórczej przez Panią (Wnioskodawca 2) w Nieruchomości, która polegała w szczególności na czynnościach opisanych poniżej. Poza ww. aktywnością, zdarzało się, że okazjonalnie z Nieruchomości korzystali goście Wnioskodawcy 1 i Wnioskodawcy 2, którzy przyjeżdżali do Wnioskodawców 1 i 2 w odwiedziny - najczęściej wizyty weekendowe (Nieruchomość wówczas była udostępniana gościom nieodpłatnie i Wnioskodawcy 1 i 2 nie czerpali z tytułu jej udostępnienia jakichkolwiek korzyści). Działalność twórcza realizowana przez Wnioskodawcę 2 na Nieruchomości w szczególności polegała na: współpracy z głównymi reżyserami i recenzjach oraz poprawkach przygotowanych przez nich scenariuszy filmowych i/lub serialowych [wynikiem tej pracy jest m.in. film będący (...)], organizacji harmonogramów prac i planów zdjęciowych, kontaktach z zarządcami obiektów zdjęciowych, selekcji aktorów typowanych do poszczególnych ról, oraz kontaktach z ich agentami, i in. Wnioskodawca 2 w okresach pracy twórczej przeprowadzała się ze wspólnego domu, w którym zamieszkują Wnioskodawcy na Nieruchomość - w celu korzystania z niezakłóconych warunków w czasie swojej wymagającej pracy. Korzystanie z Nieruchomości polegało na okresowym zamieszkiwaniu w niej. Na Nieruchomości nie odbywały się żadne spotkania zawodowe Wnioskodawcy 2, ani też castingi, czy inne - takie aktywności zawsze miały miejsce w obiektach zewnętrznych (kawiarnie, restauracje lub obiekty wynajmowane przez produkcję). Nieruchomość nie jest wskazana jako siedziba ani miejsce prowadzenia działalności ani Wnioskodawcy 1 ani Wnioskodawcy 2, ponieważ ani Wnioskodawca 1 ani Wnioskodawca 2 nie prowadzą jednoosobowych działalności gospodarczych podlegających rejestracji w CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) czy innych rejestrach. Wnioskodawca 1 jest zarejestrowany wyłącznie do VAT w związku z zakupem, sprzedażą i wynajmem nieruchomości. Wnioskodawca 1 i Wnioskodawca 2 posługują się swoim adresem zamieszkania. Wnioskodawca 1 nie prowadzi jednoosobowej działalności gospodarczej w rozumieniu Prawa przedsiębiorców, podlegającej rejestracji w CEiDG, zaś jest wyłącznie zarejestrowanym podatnikiem na potrzeby podatku od towaru i usług. W związku z powyższym, wobec ustawowego braku takiego obowiązku, Wnioskodawca 1 nie prowadzi ewidencji środków trwałych, a przez to również nie ma możliwości żeby którakolwiek z nieruchomości należących do Wnioskodawców (w tym również Nieruchomość) była ujawniona w takiej ewidencji. Wnioskodawcy nie rozważali jeszcze technicznych aspektów sprzedaży. Niemniej jednak, przyjąć należy że Wnioskodawcy nie zakładają zaangażowania zewnętrznego pełnomocnika do przeprowadzenia w ich imieniu czynności związanych ze sprzedażą (jeżeli w ramach transakcji sprzedaży będzie udzielane jakiekolwiek pełnomocnictwo, to raczej od Wnioskodawcy 2 jako małżonka dla Wnioskodawcy 1 do wszelkich czynności mających na celu sprzedaż Nieruchomości, w tym również zawarcia umowy sprzedaży). Wnioskodawcy 1 i 2 nie podjęli jeszcze ostatecznej decyzji o sprzedaży i takowa również zależeć będzie od aspektów prawnych i podatkowych sprzedaży. Stąd też, Wnioskodawcy nie mają jeszcze ani potencjalnego nabywcy Nieruchomości, ani też założeń co do samego przebiegu transakcji. Na tym etapie zaawansowania ciężko jest określić, czy w przypadku sprzedaży zostanie zawarta jakakolwiek umowa przedwstępna, czy od razu będzie to właściwa umowa sprzedaży. Zapewne, okoliczność ta będzie warunkowana możliwościami finansowymi potencjalnego nabywcy. Wnioskodawcy 1 i 2 nie rozważali podejmowania profesjonalnych działań marketingowych. W razie decyzji o sprzedaży, Wnioskodawcy 1 i 2 w pierwszej kolejności zamierzają zrobić rozeznanie w kręgu znajomych, czy nikt nie rozważa zakupu Nieruchomości (ewentualnie zamieścić ogłoszenie na forum mieszkańców osiedla). Jeżeli ten kanał sprzedaży nie doprowadzi do pojawienia się potencjalnego nabywcy, w następnej kolejności Wnioskodawcy być może zamieszczą jakieś ogłoszenie w Internecie. Wnioskodawcy raczej nie rozważają nawiązania współpracy z profesjonalnym pośrednikiem sprzedaży nieruchomości w tym celu.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców, zgodnie z którym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym transakcja sprzedaży Nieruchomości podlegać będzie przepisom ustawy o podatku od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów a jednocześnie korzystać będzie ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10) ustawy o podatku od towarów i usług? Stanowisko Zainteresowanych w sprawie Zdaniem Wnioskodawców, sprzedaż Nieruchomości jest z perspektywy Wnioskodawców transakcją podlegającą zakresowi ustawy o podatku od towarów i usług, która jednocześnie stanowi sprzedaż zwolnioną z VAT na zasadzie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów, a zatem w momencie sprzedaży Wnioskodawca 1 wystawi fakturę na całą cenę sprzedaży ze stawką "zwolnioną" . Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm., dalej jako "Ustawa o VAT", lub "Ustawa o podatku od towarów i usług", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na gruncie Ustawy o VAT przez towar należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Nie ulega wątpliwości, że nieruchomość mieści się w kategorii rzeczy. W myśl bowiem art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. W konsekwencji nieruchomość ma postać materialną, co oznacza, że jest rzeczą. Powoduje to, że na gruncie podatku VAT nieruchomość ma status towaru. Zgodnie z art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Ponadto, zgodnie z Ustawą o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei w myśl art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W związku z działalnością w zakresie obrotu nieruchomościami prowadzoną od 2022 roku oraz w związku ze statusem Wnioskodawcy 1 na gruncie Ustawy o VAT, mając na względzie przedmiot planowanej transakcji, sprzedaż Nieruchomości w przekonaniu Wnioskodawców - niezależnie od braku po stronie Wnioskodawców prawa do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem Nieruchomości - planowana sprzedaż będzie polegała pod zakres Ustawy o VAT jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Zgodnie jednak z art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Wyłączenia z lit. a) i b) powyżej nie mają zastosowania w danym stanie faktycznym, a zatem sprzedaż Nieruchomości będzie sprzedażą zwolnioną z VAT na zasadzie ww. przepisu. Wobec czego Wnioskodawca 1 powinien wystawić fakturę VAT a w stawce podatku wpisać "sprzedaż zwolniona".

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 22 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Towarem jest także udział w prawie własności. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”: Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy: 1) określone udziały w nieruchomości, 2) prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości, 3) udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części. Zatem, w świetle powołanych powyżej przepisów zbycie nieruchomości (gruntów, budynków, lokali czy budowli oraz udziałów w nich) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady: „Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej. W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Zatem, w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży Nieruchomości, istotne jest, czy w celu dokonania jej sprzedaży Sprzedający (Wnioskodawca 1 i 2) podjęli aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Skutkowałoby to koniecznością uznania Sprzedających za podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatników podatku od towarów i usług. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej. Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C- 181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast - jak wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291 /92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, w którym Trybunał stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych. Ze wskazanych powyżej orzeczeń wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego. Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca 1 oraz Wnioskodawca 2 są małżeństwem z ustrojem majątkowym w postaci ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej. W ramach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej w 2018 r. nabyli lokal mieszkalny wraz z garażem, tj. 26 czerwca 2018 r. zawarto umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i jego sprzedaży, 23 października 2018 r. zawarto umowę sprzedaży udziałów w garażu, łącznie jako Nieruchomość. Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawców na własne cele mieszkaniowe i takie też było wykorzystanie Nieruchomości od momentu jej nabycia. Wnioskodawca 2 jest artystką prowadzącą działalność twórczą (reżyser) i korzystała z mieszkania w okresach swojej zintensyfikowanej pracy twórczej (praca nad scenariuszami nowych filmów). Wnioskodawcom nie przysługiwało prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie Nieruchomości, bowiem w momencie zakupu żaden z Wnioskodawców nie był zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Od chwili nabycia Nieruchomość została wyposażona w całości w 2018 roku i od tego czasu Wnioskodawcy nie ponosili żadnych istotnych nakładów na Nieruchomość (nie dokonywali ulepszeń ani nie poczynili jakichkolwiek działań zmierzających do zwiększenia wartości Nieruchomości w celu jej sprzedaży). Na dzień złożenia wniosku Wnioskodawcy nie prowadzą jakichkolwiek działań marketingowych w celu sprzedaży Nieruchomości i nie są stroną żadnej umowy z pośrednikiem nieruchomości zawartej w tym celu. Wnioskodawca 1 jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym (data rejestracji jako podatnika VAT 12 marca 2022 r.). Rejestracja podatnika VAT czynnego została dokonana w związku z działalnością w zakresie nieruchomości pozostających w ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej (zakup, sprzedaż, wynajem). Wnioskodawca 2 nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jako że jej działalność ogranicza się do pozostawania biernym współwłaścicielem nieruchomości wspólnych. Faktycznie zarządzającym nieruchomościami wspólnymi jest wyłącznie Wnioskodawca 1, zaś rozporządzenie w całości poszczególnymi nieruchomościami jest dokonywane co do zasady na zasadzie pełnomocnictw szczególnych udzielanych przez Wnioskodawcę 2. Wnioskodawca 2 nigdy nie była czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Główne wykorzystanie Nieruchomości polegało na realizacji pracy twórczej przez Wnioskodawcę 2 w Nieruchomości. Poza ww. aktywnością, zdarzało się, że okazjonalnie z Nieruchomości korzystali goście, którzy przyjeżdżali do Wnioskodawców w odwiedziny - najczęściej wizyty weekendowe (Nieruchomość wówczas była udostępniana gościom nieodpłatnie i Wnioskodawcy nie czerpali z tytułu jej udostępnienia jakichkolwiek korzyści). Państwa wątpliwości dotyczą określenia, czy sprzedaż przez Państwa (Wnioskodawcę 1 i 2) Nieruchomości będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów. W celu wyjaśnienia Państwa wątpliwości należy w pierwszej kolejności przeanalizować całokształt działań, jakie Sprzedający (Wnioskodawca 1 i 2) podjęli w odniesieniu do Nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży i ustalić, czy w odniesieniu do opisanej transakcji sprzedaży, Sprzedający będą spełniali przesłanki do uznania Ich za podatników w podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT. Analiza przedstawionego opisu sprawy, obowiązujących przepisów oraz tez wynikających z powołanego orzecznictwa prowadzi do wniosku, że w stosunku do sprzedaży Nieruchomości brak jest przesłanek pozwalających uznać Państwa (Wnioskodawcę 1 i 2) za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka Państwa (Wnioskodawcy 1 i 2) aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W opisie sprawy wskazali Państwo, że Nieruchomość została przez Państwa nabyta na własne cele mieszkaniowe i takie też było wykorzystanie Nieruchomości od momentu jej nabycia. Nieruchomość została wyposażona w całości w 2018 roku i od tego czasu nie ponosili Państwo żadnych istotnych nakładów na Nieruchomość (nie dokonywali ulepszeń ani nie poczynili jakichkolwiek działań zmierzających do zwiększenia wartości Nieruchomości w celu jej sprzedaży). Główne wykorzystanie Nieruchomości polegało na realizacji pracy twórczej przez Sprzedającą (Wnioskodawca 2) w Nieruchomości, która polegała na współpracy z głównymi reżyserami i recenzjach oraz poprawkach przygotowanych przez nich scenariuszy filmowych i/lub serialowych, organizacji harmonogramów prac i planów zdjęciowych, kontaktach z zarządcami obiektów zdjęciowych, selekcji aktorów typowanych do poszczególnych ról, oraz kontaktach z ich agentami, i in. Sprzedająca (Wnioskodawca 2) w okresach pracy twórczej przeprowadzała się ze wspólnego domu, w którym zamieszkują Wnioskodawcy na Nieruchomość - w celu korzystania z niezakłóconych warunków w czasie swojej wymagającej pracy. Korzystanie z Nieruchomości polegało na okresowym zamieszkiwaniu w niej. Na Nieruchomości nie odbywały się żadne spotkania zawodowe Sprzedającej (Wnioskodawcy 2), ani też castingi, czy inne - takie aktywności zawsze miały miejsce w obiektach zewnętrznych (kawiarnie, restauracje lub obiekty wynajmowane przez produkcję). Nieruchomość nie jest wskazana jako siedziba ani miejsce prowadzenia działalności Sprzedających (ani Wnioskodawcy 1 ani Wnioskodawcy 2). Nie zakładają Państwo zaangażowania zewnętrznego pełnomocnika do przeprowadzenia w Państwa imieniu czynności związanych ze sprzedażą. Nie rozważali Państwo również podejmowania profesjonalnych działań marketingowych ani nawiązania współpracy z profesjonalnym pośrednikiem sprzedaży nieruchomości w tym celu. Co prawda Sprzedający (Wnioskodawca 1) prowadzi działalność w zakresie obrotu nieruchomościami, jednak Nieruchomość będąca przedmiotem transakcji została nabyta kilka lat przed jej rozpoczęciem na własne cele mieszkaniowe i taki też było jej wykorzystanie w całym okresie posiadania. W związku z powyższymi okolicznościami stwierdzić należy, że w odniesieniu do sprzedaży Nieruchomości nie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż Nieruchomości wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjęli Państwo takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Dokonując sprzedaży Nieruchomości będą Państwo korzystać z przysługującego Państwu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Brak tego statusu pozbawia Państwa cech podatników podatku VAT, o których mowa w art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, w zakresie sprzedaży Nieruchomości, a dostawę - cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. W związku z tym, dokonując sprzedaży Nieruchomości będą Państwo korzystać z przysługującego Państwu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, sprzedaż Nieruchomości nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Państwa stanowisko jest zatem nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność. Informacja o zwrocie nadpłaty Zgodnie z art. 14f § 1 Ordynacji podatkowej: Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. Jak stanowi art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej: W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Na podstawie art. 14r § 4 Ordynacji podatkowej: Opłata za wniosek wspólny jest ustalana jako iloczyn kwoty określonej zgodnie z art. 14f i liczby zainteresowanych wskazanych we wniosku. Na podstawie art. 14f § 2b Ordynacji podatkowej:

Opłata za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega zwrotowi wyłącznie w przypadku: 1) wycofania wniosku - w całości; 2) wycofania części wniosku w odniesieniu do przedstawionego w nim odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego - w odpowiedniej części; 3) uiszczenia jej w kwocie wyższej od należnej - w odpowiedniej części. Państwa wniosek wspólny dotyczy 1 zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług oraz - jak Państwo wskazali - 2 Zainteresowanych, zatem opłata od złożonego wniosku wynosi 80 zł (1 zdarzenia przyszłe x 40 zł x 2 Zainteresowanych). 20 lutego 2025 r. i 25 kwietnia 2025 r. dokonali Państwo wpłaty w wysokości 160 zł tytułem opłaty do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług. W związku tym, że całkowita wpłata należna od niniejszego wniosku wynosi 80 zł, kwota 80 zł jest wpłatą nienależną, zatem stanowi nadpłatę w rozumieniu art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej i podlega zwrotowi według Państwa dyspozycji na rachunek, z którego dokonano opłaty za wniosek. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania (...) (Zainteresowany będący stroną postępowania - art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.