W dniu 12 marca 2025 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący skutków podatkowych wycofania środków trwałych do majątku prywatnego wspólników spółki cywilnej. Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem VAT, wskazał, że po wycofaniu maszyny i urządzenia będą wynajmowane, co jego zdaniem nie powinno podlegać opodatkowaniu VAT. Organ podatkowy uznał, że wycofanie środków trwałych będzie stanowiło dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu VAT, a także, że nie będzie konieczności dokonania korekty podatku naliczonego. W związku z tym, organ negatywnie rozstrzygnął zapytanie podatnika, stwierdzając, że wycofanie środków trwałych będzie podlegało opodatkowaniu VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny12 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych wycofania środków trwałych do majątku prywatnego
wspólników. Uzupełnili go Państwo pismem z 28 kwietnia 2025 r. (wpływ 28 kwietnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług). W czasie prowadzenia swojej działalności spółka nabywała środki trwałe w postaci maszyn i urządzeń (rzeczy ruchome), przy których nabyciu oraz kosztach poniesionych na utrzymanie przysługiwało jej prawo do odliczenia całości podatku VAT. Część z maszyn i urządzeń miała wartość początkową poniżej 15 000 zł, a część miała wyższą wartość początkową niż 15 000 zł. Spółka z uwagi na planowane zamknięcie wycofała z niej środki trwałe i przekazała wspólnikom zgodnie z ich udziałem w spółce. Po wycofaniu ze spółki, maszyny i urządzenia są przez wspólników odpłatnie udostępniane (wynajmowane) na rzecz innego podmiotu w ramach tzw. najmu prywatnego. Wspólnicy są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. W związku z powyższym odpłatne udostępnienie przez wspólników będzie stanowiło czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług i z tego względu wspólnicy będą wystawiać na podmiot trzeci faktury VAT ze stawką 23%. Maszyny i urządzenia, które zostaną wycofane ze spółki są zaliczane do środków trwałych podlegających amortyzacji na podstawie przepisów o podatku dochodowym. Maszyny i urządzenia zostały oddane do użytkowania w okresie od lipca 2020 r. do stycznia 2022 r. Pytania 1) Czy wycofanie środków trwałych ze spółki do majątku prywatnego wspólników będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT? 2) Czy w związku z wycofaniem środków trwałych, spółka będzie zobowiązana do dokonania korekty podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na te środki trwałe? Państwa stanowisko w sprawie Ad 1) Zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie środków trwałych ze spółki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie będzie to bowiem odpłatna dostawa towarów, jak również odpłatne świadczenie usług. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT przedmiotem opodatkowania jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, gdzie przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, co wynika z art. 2 pkt 6 tej ustawy. Stosownie do art. 7 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, za dostawę towarów w rozumieniu art. 5 Ustawy o VAT należy uznać również nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, a w szczególności m.in. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika. Jak stanowi art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również: w myśl art. 15 ust. 2 Ustawy o podatku od towarów i usług działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jak podkreślono w interpretacji z 20 maja 2020 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.190.2020.2.ISK, „najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem, oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu. Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych”. W ocenie Wnioskodawcy, pomimo wycofania środków trwałych ze spółki do majątku prywatnego, będą one nadal wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, a nie do prywatnych celów wspólnika. W związku z powyższym należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie dokona przeznaczenia składników majątku na cele osobiste wspólników. Środki trwałe, które zostaną wycofane ze spółki do majątku prywatnego wspólników będą stanowić przedmiot najmu - działalności opodatkowanej podatkiem VAT, co za tym idzie, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. W przedmiotowym przypadku nie znajdzie bowiem zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż nie nastąpi tutaj dostawa towaru na cele osobiste wspólników. Zatem, czynność polegająca na wycofaniu przez Wnioskodawcę środków trwałych, które w dalszym ciągu będą przez wspólnika wykorzystywane na cele najmu, a więc do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy - nie będzie stanowić na gruncie ustawy dostawy towarów ani świadczenia usług, a co za tym idzie, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Ad 2) W ocenie Wnioskodawcy, w związku z wycofaniem środków trwałych, nie będzie on zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na środki trwałe. Stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Z powyższych przepisów wynika, że obowiązek korekty podatku naliczonego występuje w sytuacji gdy dochodzi do zmiany przeznaczenia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Tymczasem w ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie nie dojdzie do zmiany przeznaczenia środków trwałych, będą one bowiem dalej wykorzystywane do sprzedaży opodatkowanej, dlatego też nie będzie obowiązku korekty po stronie Wnioskodawcy. Podobnie uznano w interpretacji z 9 listopada 2021 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sygn. 0111-KDIB3-1.4012.784.2021.1.AB, w której podkreślono że „w świetle powyższych okoliczności, wycofanie z działalności gospodarczej nieruchomości, w przypadku gdy w związku z wydatkami inwestycyjnymi na przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca odliczył podatek VAT nie spowoduje, że trzeba będzie naliczyć podatek należny od wycofanego majątku. W związku z czym Wnioskodawca nie będzie musiał korygować odliczonego wcześniej podatku VAT w sytuacji, gdy ten najem prywatny będzie nadal czynnością opodatkowaną podatkiem VAT. Podsumowując, wycofanie nieruchomości z działalności gospodarczej i przekazanie jej do majątku osobistego Wnioskodawcy w celu wykonywania wynajmu prywatnego nie spowoduje na podstawie art. 91 ust. 2 ustawy, obowiązku skorygowania podatku VAT odliczonego od wydatków związanych z poniesionymi nakładami na przedmiotowa nieruchomość”.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W świetle art. 8 ust. 1 ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Jednocześnie, w pewnych ściśle określonych przypadkach, ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatnie z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności: 1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, 2) wszelkie inne darowizny
- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania). Jak wynika z treści art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przesłanka do opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów wystąpi nie tylko w sytuacji, gdy przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, ale również wówczas, gdy prawo takie przysługuje w związku z nabyciem lub wytworzeniem części składowych tych towarów. Analizując treść art. 7 ust. 2 ustawy, warto odwołać się również do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który wielokrotnie wypowiadał się w kwestii opodatkowania nieodpłatnych świadczeń. W wyroku z dnia 27 czerwca 1989 r. w sprawie C-50/88 (Heinz Kuchne) Trybunał stwierdził, że ze wspólnym systemem podatku od wartości dodanej spójne jest nieopodatkowanie amortyzacji aktywów przedsiębiorstwa w odniesieniu do ich prywatnego użytku w przypadku, gdy VAT od tych towarów nie podlegał odliczeniu, przy jednoczesnym opodatkowaniu wydatków ponoszonych na utrzymanie i używanie towarów, w odniesieniu do których podatnik jest uprawniony do odliczenia podatku. Rozwiązanie to pozwala zarówno uniknąć podwójnego opodatkowania samych towarów, jak i braku opodatkowania ostatecznej konsumpcji. Również w orzeczeniu z dnia 25 maja 1993 r. w sprawie C-193/91 (Gerhard Mohsche) oraz w orzeczeniu z dnia 17 maja 2001 r. w połączonych sprawach C-322/99 (Hans- Georg Fisher) i C-323/99 (Klaus Brandenstein) Trybunał wskazał, że nieodpłatne świadczenia mogą być opodatkowane wyłącznie w takim zakresie, w jakim podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku naliczonego. Jak wynika z powyższego, kluczowym elementem determinującym opodatkowanie podatkiem od towarów i usług czynności polegającej na nieodpłatnym przekazaniu towarów jest to, czy przy nabyciu (w tym również imporcie lub wytworzeniu) tych towarów lub ich części składowych podatnikowi przysługiwało - w całości lub w części - prawo do odliczenia podatku naliczonego. Za prawidłowością takiego rozstrzygnięcia przemawia zarówno treść przywołanych wyżej przepisów, jak i wskazane orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który opowiada się za opodatkowaniem podatkiem VAT nieodpłatnych dostaw tych towarów, przy nabyciu których podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Tylko takie rozwiązanie pozwala bowiem zarówno uniknąć podwójnego opodatkowania, jak i braku opodatkowania ostatecznej konsumpcji. Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika. I tak, stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Według art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Z opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej i są zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. W czasie prowadzenia swojej działalności nabywali Państwo środki trwałe w postaci maszyn i urządzeń (rzeczy ruchome), przy których nabyciu oraz kosztach poniesionych na utrzymanie przysługiwało Państwu prawo do odliczenia całości podatku VAT. Część z maszyn i urządzeń miała wartość początkową poniżej 15 000 zł, a część miała wyższą wartość początkową niż 15 000 zł. Z uwagi na planowane zamknięcie wycofali Państwo środki trwałe i przekazali wspólnikom zgodnie z ich udziałem w spółce. Po wycofaniu ze spółki, maszyny i urządzenia są przez wspólników odpłatnie udostępniane (wynajmowane) na rzecz innego podmiotu w ramach tzw. najmu prywatnego. Wspólnicy są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. W związku z powyższym odpłatne udostępnienie przez wspólników będzie stanowiło czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług i z tego względu wspólnicy będą wystawiać na podmiot trzeci faktury VAT ze stawką 23%. Maszyny i urządzenia, które zostaną wycofane ze spółki są zaliczane do środków trwałych podlegających amortyzacji na podstawie przepisów o podatku dochodowym. Maszyny i urządzenia zostały oddane do użytkowania w okresie od lipca 2020 r. do stycznia 2022 r. W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, mają Państwo wątpliwości, czy wycofanie środków trwałych ze spółki do majątku prywatnego wspólników będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT (pytanie nr 1). Jak wynika z powołanego wyżej art. 7 ust. 2 ustawy, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów oraz nieodpłatna czynność z nią zrównana po spełnieniu warunków zawartych w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, tj. jeżeli: dokonującym nieodpłatnego przekazania jest podatnik podatku od towarów i usług, przekazane towary należą do jego przedsiębiorstwa, przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub jego części składowych. Wskazali Państwo, że są zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. W czasie prowadzenia swojej działalności nabywali Państwo środki trwałe w postaci maszyn i urządzeń (rzeczy ruchome), przy których nabyciu oraz kosztach poniesionych na utrzymanie przysługiwało Państwu prawo do odliczenia całości podatku VAT. Zatem, czynność polegająca na wycofaniu należących do majątku spółki maszyn i urządzeń do majątku wspólników – w oparciu o przepis art. 7 ust. 2 ustawy – będzie stanowiła dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Należy zwrócić w tym miejscu uwagę, że na opodatkowanie czynności wycofania środków trwałych z majątku spółki do majątku wspólników nie będzie miał wpływu fakt, że po ich wycofaniu ze spółki, maszyny i urządzenia są przez wspólników odpłatnie udostępniane (wynajmowane) na rzecz innego podmiotu w ramach tzw. najmu prywatnego. Podkreślić bowiem należy, że najem ten jest związany z działalnością gospodarczą każdego ze wspólników Spółki a nie samej Spółki. Wykorzystanie przekazanego majątku do działalności gospodarczej nie powoduje, że mamy do czynienia z tożsamością podmiotów, bowiem przed przekazaniem, ww. składniki majątku były wykorzystywane do działalności gospodarczej przez spółkę cywilną, natomiast po przekazaniu będą wykorzystywane odrębnie przez każdego z wspólników do prowadzonej działalności gospodarczej, tj. najmu. W konsekwencji, wycofanie środków trwałych ze spółki do majątku prywatnego wspólników będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy. W tym miejscu wskazać należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może korzystać ze zwolnienia od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów zostały określone m.in. w art. 43 ustawy. Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy: Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.: towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania, przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie może przysługiwać dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak wynika z opisu sprawy, nabywali Państwo środki trwałe w postaci maszyn i urządzeń (rzeczy ruchome), przy których nabyciu oraz kosztach poniesionych na utrzymanie przysługiwało Państwu prawo do odliczenia całości podatku VAT. Wobec powyższego, wycofanie środków trwałych ze spółki do majątku prywatnego wspólników, nie będzie objęte zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż nie został spełniony już jeden z warunków, o którym mowa w tym przepisie. Zatem czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu według właściwej stawki. Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe. Mają Państwo również wątpliwości, czy w związku z wycofaniem środków trwałych, spółka będzie zobowiązana do dokonania korekty podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na te środki trwałe (pytanie nr 2). W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy: W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Z przytoczonego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy: Po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2–10a lub 10c–10g, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2–6, 10, 10a lub 10c–10g lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego. W myśl art. 91 ust. 2 ustawy: W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Zgodnie z art. 91 ust. 3 ustawy: Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy. Stosownie do art. 91 ust. 4 ustawy: W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty. Natomiast jak stanowi art. 91 ust. 5 ustawy: W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy. Na podstawie art. 91 ust. 6 ustawy: W przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną: 1) opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi; 2) zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu. Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy: Przepisy ust. 1–6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi. Jak stanowi art. 91 ust. 7a ustawy: W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty. Art. 91 ust. 7b stanowi: W przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c. Według art. 91 ust. 7c ustawy: Jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy. W myśl art. 91 ust. 8 ustawy: Korekty, o której mowa w ust. 5–7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania. Z powołanych przepisów wynika, że podatnik jest zobowiązany do rozpoznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w momencie nabycia towarów i usług oraz dokonania ewentualnej korekty tego odliczonego bądź nieodliczonego podatku w przypadku późniejszej zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług lub zmiany sposobu wykorzystania. Jeśli transakcja zbycia środka trwałego została opodatkowana, wówczas przyjmuje się, że przez cały pozostały okres korekty towar ten bądź usługa służy w całości transakcjom dającym prawo do odliczenia. Natomiast jeśli sprzedaż była zwolniona, wówczas przyjmuje się, że zbywany środek trwały służy czynnościom niedającym prawa do odliczenia. Wskazali Państwo, że są zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. W czasie prowadzenia swojej działalności nabywali Państwo środki trwałe w postaci maszyn i urządzeń (rzeczy ruchome), przy których nabyciu oraz kosztach poniesionych na utrzymanie przysługiwało Państwu prawo do odliczenia całości podatku VAT. Część z maszyn i urządzeń miała wartość początkową poniżej 15 000 zł, a część miała wyższą wartość początkową niż 15 000 zł. Maszyny i urządzenia, które zostaną wycofane ze spółki, są zaliczane do środków trwałych podlegających amortyzacji na podstawie przepisów o podatku dochodowym. Maszyny i urządzenia zostały oddane do użytkowania w okresie od lipca 2020 r. do stycznia 2022 r. Z uwagi na planowane zamknięcie wycofali Państwo środki trwałe i przekazali wspólnikom zgodnie z ich udziałem. Po wycofaniu ze spółki, maszyny i urządzenia są przez wspólników odpłatnie udostępniane (wynajmowane) na rzecz innego podmiotu w ramach tzw. najmu prywatnego. W odniesieniu do wskazanych we wniosku środków trwałych będących przedmiotem wycofania, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, nie mają Państwo obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego. Powyższe wynika z faktu, że obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ust. 1-8 ustawy, nie dotyczy środków trwałych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, niezależnie od faktu czy nastąpiła zmiana ich przeznaczenia czy też nie. Odnosząc się natomiast do pozostałych składników majątkowych mających być przedmiotem wycofania, których wartość początkowa przekracza 15 000 zł, to z uwagi na fakt, że czynność wycofania maszyn i urządzeń do majątku prywatnego wspólników spółki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT i nie będzie korzystała ze zwolnienia od tego podatku – co zostało rozstrzygnięte powyżej – również w tym przypadku nie mają Państwo obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego. W przypadku ww. środków trwałych nie nastąpiła zmiana przeznaczenia, a tylko taka sytuacja rodzi obowiązek korekty. Zatem, w związku z wycofaniem z majątku spółki wymienionych środków trwałych i przekazaniem ich do majątku prywatnego Wspólników nie mają Państwo obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ust. 1-8 ustawy. Wobec powyższego pomimo, że wywiedli Państwo prawidłowy skutek prawny w ww. kwestii, ale dokonali Państwo tego w oparciu o odmienną argumentację, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych należy zwrócić uwagę, że interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą innych organów wydających interpretacje indywidualne w sprawach innych podatników, co jest tym bardziej zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających interpretacjom. W powołanych w Państwa stanowisku interpretacjach indywidualnych znak 0114-KDIP1- 3.4012.190.2020.2.ISK i znak 0111-KDIB3-1.4012.784.2021.1.AB wnioskodawcy prowadzą jednoosobową działalność gospodarczą, a zatem wycofując środki trwałe z działalności gospodarczej do majątku prywatnego zachowują ciągłość podmiotową. Natomiast w Państwa sytuacji nastąpi zmiana podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, dlatego rozstrzygnięcia tych spraw nie mogą być tożsame. Wskazane przez Państwa interpretacje zostały wydane w innych stanach faktycznych, w związku z tym, rozstrzygnięć w nich zawartych nie można przekładać na Państwa sytuację, która jest od nich odmienna. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili