Wnioskodawcy, będący emerytami, posiadają nieruchomości (działki nr 1/1 i 2/2) nabyte w 2006 r. w celu powiększenia gospodarstwa rolnego, które przez długi czas nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej. W 2022 r. uzyskali decyzję o warunkach zabudowy dla tych działek, planując ich sprzedaż na rzecz spółki, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem. Wnioskodawcy zwrócili się do organu o potwierdzenie, że nie będą działać jako podatnicy VAT przy sprzedaży tych nieruchomości. Organ podatkowy stwierdził, że Wnioskodawcy będą działać jako podatnicy VAT, ponieważ podejmowane przez nich działania (wystąpienie o decyzję o warunkach zabudowy) wskazują na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. W związku z tym, sprzedaż działek będzie podlegać opodatkowaniu VAT w wysokości 23%.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyI. [Wnioskodawca będący stroną postępowania] Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania na terytorium Polski i podlega w Polsce tzw. nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych („podatek PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”). Obecnie Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej („CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej)”) (data zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej – 7 listopada 2016 r., wpis wykreślony 8 listopada 2016 r., działalność prowadzona przez Wnioskodawcę polegała na sprzedaży i pośrednictwie w sprzedaży cebulek lilii, tulipanów i sadzonek alstroemerii). Obecnie Wnioskodawca jest emerytem i pobiera emeryturę z ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych). II. [Wnioskodawczyni niebędąca stroną postępowania] Wnioskodawczyni ma miejsce zamieszkania na terytorium Polski i podlega w Polsce tzw. nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych („podatek PIT”). Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie była i nie jest podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług) czynnym. Obecnie Wnioskodawczyni jest emerytem i pobiera emeryturę z KRUS. Wnioskodawca będący stroną postępowania oraz Wnioskodawczyni niebędąca stroną postępowania w dalszej części Wniosku określeni są jako Wnioskodawcy. III. [Nieruchomość] Wnioskodawcy są właścicielami nieruchomości położonej w okolicy ulicy (...), stanowiącej działki ewidencyjne: 2i. nr 1/1 z obrębu (...) o powierzchni 8.358 m, dla której Sąd Rejonowy dla (...) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW nr (...), według sposobu korzystania stanowiąca grunty orne oznaczone symbolem „R” (dalej „Nieruchomość 1”), 2ii. nr 2/2 z obrębu (...) o powierzchni 2.090 m, dla której Sąd Rejonowy dla (...)Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW nr (...), według sposobu korzystania stanowiąca grunty orne oznaczone symbolem „R” (dalej „Nieruchomość 2”). Tak Nieruchomość 1, jak i Nieruchomość 2 zostały nabyte przez Wnioskodawców na podstawie umowy sprzedaży z 28 grudnia 2006 r. (Rep. A (...)) do majątku wspólnego (wspólność małżeńska ustawowa). Nieruchomości zostały nabyte w celu powiększenia prowadzonego przez Wnioskodawców gospodarstwa rolnego, na początku – przez okres około 3 lat od dnia nabycia były one wykorzystywane do działalności rolniczej w postaci hodowli sadzonek drzew. Nieruchomość nie jest zabudowana (na Nieruchomości nie ma
zabudowań, urządzeń sieci energetycznej, wodnej, kanalizacyjnej, ciepłowniczej, gazowej, specjalnej). Przez cały okres posiadania ww. działek Wnioskodawcy opłacają podatek rolny. IV. [MPZP/decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu] Zgodnie z danymi udostępnionymi przez Urząd Miasta (...), Nieruchomości nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. 26 maja 2022 r. została wydana decyzja nr (...) o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dotycząca Nieruchomości na wniosek Wnioskodawców działających przez pełnomocnika („Decyzja WZ”). Zgodnie z Decyzją WZ zostały ustalone warunki zabudowy i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie siedmiu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolnostojących wraz z urządzeniami infrastruktury technicznej i zagospodarowania terenu na Nieruchomości. V. [Działania Wnioskodawców, Spółka] V.1. Wnioskodawcy nie podejmowali wymagających zaangażowania własnych środków finansowych czynności, zmierzających do podniesienia wartości gruntu, z wyjątkiem wystąpienia o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz wystąpienia do dostawców mediów o zapewnienie mediów, które było niezbędne do wystąpienia z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (dostawcy mediów wydają opinie i warunki wyłącznie na rzecz właścicieli, co ogranicza możliwość wystąpienia przez inny podmiot, a warunki dostaw mediów były niezbędne do wystąpienia o Decyzję WZ). Wnioskodawcy nie podejmowali również żadnych aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawcy nie prowadzili i nie prowadzą działalności gospodarczej w żadnym zakresie, a w szczególności w zakresie obrotu nieruchomościami. Obecnie rozważana jest sprzedaż Nieruchomości przez Wnioskodawców na rzecz spółki, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem - X SPÓŁKA JAWNA ((...)), („Spółka”). Spółka planuje rozpoczęcie inwestycji deweloperskiej polegającej na budowie i sprzedaży osiedla domów jednorodzinnych. Obecnie Spółka wystąpiła o wydanie pozwolenia na budowę na podstawie oświadczenia Wnioskodawców z 20 listopada 2024 r. o prawie dysponowania gruntem na cele budowlane. Wszelkie dalsze działania jak np. przygotowanie projektu prowadzone są przez Spółkę. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT (data rejestracji 7 stycznia 2021 r.). Działki będące przedmiotem sprzedaży nie były w przeszłości wykorzystywane do wykonywania działalności gospodarczej przez Wnioskodawców, w szczególności Wnioskodawcy nie wynajmowali ich, nie dzierżawili ani nie zawarli innej umowy o podobnym charakterze. Nieruchomości nie były w przeszłości udostępniane przez Wnioskodawców odpłatnie lub nieodpłatnie innym osobom. Działki były utrzymywane w kulturze rolnej, np. koszone dwa razy w roku, pokosy pozostawały jako zielony nawóz. Obecnie Wnioskodawcy nieodpłatnie udzielili prawa dysponowania gruntem na cele budowlane na rzecz Spółki ze względu na zobowiązanie do sprzedaży Spółce Nieruchomości. V.2. 22 listopada 2024 r. Wnioskodawcy dokonali sprzedaży trzech działek ewidencyjnych 2gruntu stanowiących jedną nieruchomość o łącznej powierzchni 4.421 m (Rep. A (...)): i. działki znajdującej się w (...), oznaczonej numerem 3/3 z obrębu ewidencyjnego numer 2(...) o obszarze 1.187 m, dla której Sąd Rejonowy dla (...) prowadzi księgę wieczystą nr (...), ii. działki znajdującej się w (...), oznaczonej numerem 4/4 z obrębu ewidencyjnego numer 2(...) o obszarze 2.738 m, dla której Sąd Rejonowy dla (...) prowadzi księgę wieczystą nr (...), iii. działki znajdującej się w (...), oznaczonej numerem 5/5 z obrębu ewidencyjnego numer 2(...) o obszarze 496 m, dla której Sąd Rejonowy dla (...) prowadzi księgę wieczystą nr (...), której sposób korzystania określono jako droga. Działki nr 3/3, 5/5 i 4/4 graniczą ze sobą i funkcjonalnie stanowią jedną nieruchomość, którą stanowiła działka 6/6 podzielona następnie zgodnie z wymogami mpzp. Wnioskodawcy byli właścicielami wszystkich trzech działek ewidencyjnych gruntu ponad 7 lat, zaś działkę 6/6 nabyli na podstawie umowy przeniesienia własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu. Doprecyzowanie i uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego Pytanie nr 1: Czy prowadził Pan działalność gospodarczą i czy w związku z prowadzoną przez Pana działalnością był Pan zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT? Odpowiedź Wnioskodawcy: Wnioskodawca wskazuje, że prowadził działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej („CEiDG”) (data zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej - 7 listopada 2016 r., wpis wykreślony 8 listopada 2016 r., działalność prowadzona przez Wnioskodawcę polegała na sprzedaży i pośrednictwie w sprzedaży (...)). W związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością Wnioskodawca był zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT. Obecnie Wnioskodawca jest emerytem i pobiera emeryturę z ZUS. Obecnie Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Dla celów działalności posiadał NIP (...). Pytanie nr 2: Czy działki były/są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku VAT – proszę wskazać czy przez cały okres ich posiadania? Odpowiedź Wnioskodawcy: Wnioskodawca wskazuje, że działki nie były i nie są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku VAT przez cały okres ich posiadania. Pytanie nr 3: Czy w związku z nabyciem działek nr 1/1 i 2/2 była wystawiona faktura VAT, z której wynikał podatek naliczony do odliczenia? Czy Sprzedającym przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem ww. działek? Jeżeli nie, proszę wskazać z jakiego powodu prawo do odliczenia podatku nie przysługiwało? Proszę wskazać dla każdego ze Sprzedających i dla każdej działki odrębnie. Odpowiedź Wnioskodawcy: Wnioskodawca wskazuje, że tak Nieruchomość 1 (działka nr 1 /1), jak i Nieruchomość 2 (działka nr 2/2) zostały nabyte przez Wnioskodawców na podstawie umowy sprzedaży z 28 grudnia 2006 r. (Rep. A (...)) („Umowa Nabycia”) do majątku wspólnego (wspólność małżeńska ustawowa). Zgodnie z Umową Nabycia: 1) „nieruchomości zostały nabyte przez Sprzedających na podstawie umowy zniesienia współwłasności w celu uzyskania świadczeń emerytalno-rentowych w trybie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, sporządzonej dnia 21 stycznia 1998 r.”; 2) „Sprzedający nie byli podatnikami podatku od towarów i usług, a sprzedaż dokonywana na rzecz Wnioskodawców nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem, jako że czynność objęta Umową Nabycia jest dokonywana jednorazowo, bez zamiaru wykonywania jej w sposób częstotliwy.” W związku z tym: (i) w związku z nabyciem działek nr 1/1 i nr 2/2 nie była wystawiona faktura VAT, z której wynikał podatek naliczony do odliczenia, (ii) Wnioskodawcom nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem ww. działek, (iii) transakcja nabycia nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ sprzedający nie byli podatnikami podatku VAT, zaś działki zakupione były na potrzeby powiększenia gospodarstwa rolnego (w tej samej dzielnicy). Pytanie nr 4: Czy Sprzedający byli/są rolnikami ryczałtowymi w myśl art. 2 pkt 19 ustawy o VAT? Proszę wskazać dla każdego z Sprzedających odrębnie. Odpowiedź Wnioskodawcy: Wnioskodawcy wskazują, że: 1) Wnioskodawca - A.A. - posiadał status rolnika ryczałtowego od czasu wprowadzenia podatku VAT (1993 r.), zaś od 1998 r. stał się czynnym podatnikiem VAT w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej (Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej 1 października 1998 r.). Nigdy nie wystawiał faktur VAT przy sprzedaży produktów z prowadzonego gospodarstwa rolnego. 2) Wnioskodawczyni - B.B. - posiadała status rolnika ryczałtowego. Produkty z własnego gospodarstwa (głównie kwiaty) były sprzedawane na giełdzie kwiatowej, gdzie nie były wystawiane faktury VAT. Przez cały okres działalności podpisała kilka faktur RR (kopie nie zachowały się). Obecnie nie prowadzi już działalności rolniczej. Pytanie nr 5: Czy dokonywane były/są z działek nr 1/1 i 2/2 zbiory i dostawa (sprzedaż) płodów rolnych opodatkowana podatkiem VAT (jeśli tak, to w jakim okresie sprzedaż miała miejsce)? Czy też płody rolne były wykorzystywane przez Sprzedających na własne potrzeby? Proszę udzielić informacji dla każdego ze Sprzedających odrębnie. Odpowiedź Wnioskodawcy: Wnioskodawcy wskazują, że nie były i nie są dokonywane z działek nr 1/1 i nr 2/2 zbiory i dostawa (sprzedaż) płodów rolnych opodatkowana podatkiem VAT zarówno przez Wnioskodawcę, jak i Wnioskodawczynię. Zarówno B.B., jak i A.A. nie korzystali z płodów rolnych z działek nr 2/2 i nr 1/1 na potrzeby własne. Uprawiane tam sadzonki drzew (...) nie przyniosły żadnych korzyści finansowych – uprawa nie powiodła się, drzewka uschły i nie było sprzedaży (dostawy opodatkowanej podatkiem VAT). Pytanie nr 6: Czy Sprzedający udzielili lub zamierzają udzielić Spółce bądź jej przedstawicielowi pełnomocnictwa do działania w imieniu Sprzedających i na ich rzecz w związku z przygotowaniem działek do wybudowania siedmiu budynków mieszkalnych jednorodzinnych? Jeżeli tak, to proszę opisać jaki jest/będzie ich zakres, w szczególności proszę wskazać, do jakich konkretnie czynności uprawniony jest/będzie pełnomocnik Sprzedających w związku z działkami będącymi przedmiotem planowanej umowy sprzedaży (proszę wymienić te czynności). Odpowiedź Wnioskodawcy: Wnioskodawcy wskazują, że Wnioskodawcy nieodpłatnie udzielili prawa dysponowania gruntem na cele budowlane na rzecz X SPÓŁKA JAWNA ((...)), („Spółka”) ze względu na zobowiązanie do sprzedaży Spółce Nieruchomości. Obecnie Spółka wystąpiła o wydanie pozwolenia na budowę na podstawie oświadczenia Wnioskodawców z dnia 20 listopada 2024 r. o prawie dysponowania gruntem na cele budowlane. Wszelkie dalsze działania jak np. przygotowanie projektu prowadzone są przez Spółkę. Oprócz oświadczenia o udzieleniu prawa dysponowania gruntem na cele budowlane, Wnioskodawcy nie udzielili i nie zamierzają udzielić Spółce bądź jej przedstawicielowi pełnomocnictwa do działania w imieniu Sprzedających i na ich rzecz w związku z przygotowaniem działek do wybudowania siedmiu budynków mieszkalnych jednorodzinnych. Pytanie nr 7: Czy z tytułu sprzedaży działek nr 3/3, 4/4 i 5/5 Sprzedający byli zobowiązani zarejestrować się jako czynni podatnicy VAT i wykazać należny podatek VAT od tej sprzedaży? Proszę wyjaśnić okoliczności zdarzenia. Odpowiedź Wnioskodawcy: Wnioskodawcy wskazują, że z tytułu sprzedaży działek nr 3/3, nr 4/4 i nr 5/5 Sprzedający nie byli zobowiązani zarejestrować się jako czynni podatnicy VAT i wykazać należny podatek VAT od tej sprzedaży. Działki nr 3/3, nr 4/4 i nr 5/5 stanowiły majątek prywatny Wnioskodawców nabyty do majątku wspólnego na podstawie umowy przeniesienia własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu w 2017 r. Działki nr 3/3, nr 4/4 i nr 5/5 nie były wykorzystywane w żaden sposób przez Wnioskodawców, Wnioskodawcy nie udzielili żadnego pełnomocnictwa na rzecz kupującego, a sprzedaż tych działek była pierwszą od wielu lat transakcją zbycia nieruchomości przez Wnioskodawców. Obecnie Wnioskodawcy występują z wnioskiem w zakresie działek nr 1/1 oraz nr 2/2, ponieważ ta transakcja jest drugą w ciągu ostatnich dwóch lat. Pytanie nr 8: Czy Sprzedający posiadają jeszcze inne nieruchomości przeznaczone w przyszłości do sprzedaży (oprócz Nieruchomości wskazanych we wniosku)? Jeśli tak, proszę wskazać, ile i jakie (czy są to grunty orne, działki będące terenami budowlanymi, zabudowane, czy niezabudowane, itd.)? Odpowiedź Wnioskodawcy: Wnioskodawcy wskazują, że: 1) Wnioskodawcy posiadają jeszcze nieruchomość zabudowaną, działkę nr 6/6 przy ul. (...), na której w latach 1999-2004 wybudowali dom jednorodzinny w którym obecnie zamieszkują. Działka nie jest przeznaczona do sprzedaży; 2) Wnioskodawcy posiadają również działkę niezabudowaną o nr 7/7 przy ul. (...), która zgodnie z MPZP przeznaczona jest jako rezerwa pod budowę ulicy (...). Miasto (...), które powinno wpisać siebie jako właściciela do KW (zgodnie z ustawą o zagospodarowaniu przestrzennym) dotychczas tego nie zrobiło i póki co nie chce tego zrobić, przez co w KW jako właściciele figurują Wnioskodawcy. Działka ta nie może być przedmiotem sprzedaży; 23) Wnioskodawca - A.A. - posiada niezabudowaną działkę w (...) o pow. 880 m nabytą w drodze postępowania spadkowego po matce zmarłej w 2003 roku. Ponadto w 2004 roku w wyniku postępowania windykacyjnego nabył on od dłużnika niezabudowaną działkę w 2(...) o pow. 1.500 m w zamian za umorzenie długu. Żadna z opisanych działek nie jest przeznaczona do sprzedaży. Obydwie działki ze względu na charakter ich nabycia stanowią majątek odrębny A.A. Pytania 1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców, że w zdarzeniu przyszłym opisanym we Wniosku, w Transakcji (sprzedaży Nieruchomości na rzecz Spółki), Wnioskodawcy nie będą działali jako podatnicy podatku VAT? 2. Jeśli odpowiedź na pytanie pierwsze jest negatywna, to czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców, że w zdarzeniu przyszłym opisanym we Wniosku, transakcja sprzedaży Nieruchomości 1 będzie stanowiła dostawę „terenów niezabudowanych” niepodlegającą zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT i tym samym podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT właściwą stawką tego podatku? 3. Jeśli odpowiedź na pytanie pierwsze jest negatywna, to czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców, że w zdarzeniu przyszłym opisanym we Wniosku, transakcja sprzedaży Nieruchomości 2 będzie stanowiła dostawę „terenów niezabudowanych” niepodlegającą zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT i tym samym podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT właściwą stawką tego podatku? 4. Jeśli odpowiedź na pytanie pierwsze jest negatywna, to czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców, że po dokonaniu planowanej Transakcji, z uwagi na planowane wykorzystywanie Nieruchomości przez Spółkę do celów działalności opodatkowanej podatkiem VAT, Spółka będzie uprawniona do: (i) obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z tytułu Transakcji (zgodnie z art. 86 ust. 1, ust. 10, ust. 10b pkt 1 i ust. 11 ustawy o VAT) po otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury potwierdzającej jej faktyczne dokonanie, oraz do (ii) zwrotu nadwyżki podatku VAT naliczonego nad podatkiem VAT należnym (zgodnie z art. 87 ustawy o VAT) w zakresie dostawy Nieruchomości opodatkowanej podatkiem VAT? Stanowisko Zainteresowanych w sprawie Ad 1. Zdaniem Wnioskodawców, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców, że w zdarzeniu przyszłym opisanym we Wniosku, w Transakcji (sprzedaży Nieruchomości na rzecz Spółki), Wnioskodawcy nie będą działali jako podatnicy podatku VAT. I.1. [Podatnik podatku VAT] Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT, podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji „towarów” zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, sprzedaż nieruchomości gruntowej, traktowana jest jako czynność „odpłatnej dostawy towarów”, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku VAT. Podatnikami - według art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji „działalności gospodarczej” zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika podatku VAT. Dodatkowo, należy wskazać, że „działalność gospodarcza” powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu dalszej odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Określony w ustawie o VAT zakres opodatkowania podatkiem VAT wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.), („Dyrektywa 112”), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Definicja „działalności gospodarczej”, zawarta zarówno w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jak i w art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Zatem, jak wskazano wyżej, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w sytuacji, gdy czynności podmiotu dokonującego tej dostawy wykażą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, w sposób wystarczająco stały i zorganizowany. Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca. Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”) z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nieruchomości nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 112, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem TSUE - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej nie przesądza, że działał on jako podatnik podatku VAT. Powyższe elementy mogą bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym. Inaczej jest natomiast - wyjaśnił TSUE - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 112. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. podejmuje działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek (wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia), prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami czy w zakresie usług deweloperskich (lub innych tego rodzaju usług). Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg opisanych powyżej okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. W powyższym wyroku TSUE stwierdził również, że osoba fizyczna, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Z tych wyjaśnień wynika więc, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, wydzielenie dróg wewnętrznych, wystąpienie do właściwego organu o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i uzyskanie takiej decyzji przed sprzedażą, wykonywanie czynności zmierzających do podniesienia wartości nieruchomości, np. uzbrojenie terenu, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną). Zwrócić przy tym należy uwagę, że fakt wystąpienia pojedynczych z ww. działań nie decyduje o uznaniu, że sprzedaż działek można uznać za działalność gospodarczą, profesjonalną. O działalności takiej można mówić jedynie wówczas, gdy cały ciąg, zespół działań podejmowanych przez sprzedawcę wskazuje na aktywność charakterystyczną dla obrotu nieruchomościami. Odnosząc się do orzecznictwa krajowego warto zwrócić uwagę, że ww. argumentację potwierdził np. NSA w wyroku z 17 marca 2017 r. (sygn. akt. I FSK 1643/15), w którym wskazano: „wykształcił się w orzecznictwie pogląd, że przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności (por. wyroki NSA z 17 stycznia 2013 r., sygn. akt I FSK 239/12; z 29 kwietnia 2014 r., sygn. akt I FSK 621/13, z 9 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 811/13)”. Pogląd powyższy podzielany jest również w orzecznictwie WSA. Tytułem przykładu wskazać można: 1) prawomocny wyrok WSA w Łodzi z 18 października 2017 r. (sygn. akt I SA/Łd 612/17): „Nie jest przy tym tak, że elementem decydującym o zorganizowanej aktywności wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami jest fakt wystąpienia przez niego o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i podział nieruchomości, w wyniku którego powstało kilkanaście działek wraz z wytyczoną drogą wewnętrzną. Skarżący nie wystąpił choćby z wnioskiem o lokalizację sieci wodociągowej i energetycznej oraz o wydanie warunków technicznych przyłączenia do sieci wody i innych mediów. Nie wykazał też chęci wykonywania działań marketingowych w celu sprzedaży działek (np. wystawienie tablicy na działce, zamieszczanie ogłoszeń w Internecie, reklama w innych środkach masowego komunikowania itp.).”; 2) prawomocny wyrok WSA w Łodzi z 7 września 2017 r. (sygn. akt I SA/Łd 610/17): „Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki przeznaczone do zabudowania działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.”; 3) prawomocny wyrok WSA w Gdańsku z 12 września 2017 r. (sygn. akt I SA/Gd 884/17): „dokonywanie podziału działek nie jest jednakże przesłanką wystarczającą samodzielnie do uznania działalności sprzedającego za zawodową. W niniejszej sprawie Skarżąca nie podejmowała żadnych innych czynności, które mogłyby świadczyć o profesjonalnym charakterze jej działalności polegającej na zbywaniu działek. Skarżąca nie dokonywała zmiany przeznaczenia zbywanych działek, nie dokonywała ich uzbrojenia, nie podejmowała działań marketingowych, w tym nie zamieszczała ogłoszeń o sprzedaży działek, nie korzystała z usług biura obrotu nieruchomościami, nie wytyczała dróg dojazdowych. Nabywcy dowiadują się o okoliczności zbywania przez Skarżącą przedmiotowych działek we własnym zakresie, bez aktywnego udziału Skarżącej w tym zakresie. W świetle wszystkich przedstawionych okoliczności, Sąd stwierdza, iż nie jest możliwym przypisanie czynnościom Skarżącej cech profesjonalnego obrotu nieruchomościami, bowiem brak jest po jej stronie ciągu aktywnych działań cechujących taki obrót oraz brak jest zaangażowania środków podobnych do tych, które angażują podmioty zawodowo zajmujące się sprzedażą nieruchomości.” Ww. argumentacja ma potwierdzenie też w interpretacjach indywidualnych. Np. można wskazać: 1) interpretację indywidualną z 20 marca 2017 r. (nr. 1462-IPPP2.4512.75.2017.1.RR), w której stwierdzono, że: „w przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu [podatkiem VAT], lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.”; 2) interpretację indywidualną z 31 stycznia 2018 r. (nr: 0114-KDIP1-3.4012.533.2017.2. MT), w której stwierdzono, że: „W niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia Działki 1, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanej we wniosku Działki 1 wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Wnioskodawca nie uzbroił, ani nie zamierza podejmować żadnej innej aktywności w celu ulepszenia i zwiększenia wartości działki”; 3) interpretację indywidualną z 29 lutego 2024 r. (nr 0112-KDIL3.4012.782.2023.2.AW), w której stwierdzono, że: „Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika zatem taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjął Pan takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Nie podejmował Pan żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości gruntu. Zatem, brak jest przesłanek pozwalających uznać Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 [ustawy o VAT], prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 [ustawy o VAT]. Sprzedaż „pierwszych w kolejności 11 działek” w analizowanej sprawie należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, do której unormowania [ustawy o VAT] nie będą miały zastosowania.” 4) interpretację indywidualną z 8 marca 2024 r. (nr 0111-KDIB3-3.4012.3.2024.2.AW), w której stwierdzono, że: „Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że skala zaangażowania, w odniesieniu do sprzedaży ww. działek, nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W analizowanej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności w przedmiocie sprzedaży ww. działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem taki ciąg zdarzeń, który jednoznacznie przesądziłby, że sprzedaż przez Pana udziału (...) w 26 działkach wypełni przesłanki działalności gospodarczej. Wprawdzie podzielił Pan wraz z innymi Spadkobiercami pierwotne dwie działki nr (...) i (...) ze względu na znikome zainteresowanie ich zakupem na 26 mniejszych działek oraz uzyskał Pan dla ww. działek warunki zabudowy, jednakże fakt ten nie przesądza w tej sytuacji o tym, że zbycie udziału w 26 działkach podlegać będzie opodatkowaniu. Poza ww. czynnością nie dokonał Pan żadnych innych czynności, które świadczyłyby za uznaniem Pana za podatnika.”. I.2. [Wnioskodawcy jako podatnicy podatku VAT] Wnioskodawcy wskazują, że: 1) Nieruchomości zostały nabyte przez Wnioskodawców w drodze zakupu prawie 19 lat temu w celu powiększenia gospodarstwa rolnego; 2) Nieruchomości nie były nabyte przez Wnioskodawców w celach dalszej odsprzedaży; 3) w odniesieniu do Nieruchomości nie były podejmowane przez Wnioskodawców działania faktyczne lub prawne w celu podniesienia jej atrakcyjności, np. poprzez uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, z wyjątkiem wystąpienia z wnioskiem o wydanie warunków zabudowy; 4) Wnioskodawcy nie reklamowali oferty sprzedaży Nieruchomości; 5) Nieruchomości nie były i nie są przedmiotem umowy dzierżawy, najmu lub użyczenia (obecnie Wnioskodawcy nieodpłatnie udzielili prawa dysponowania gruntem na cele budowlane na rzecz Spółki - ze względu na konieczność legitymowania się przez Spółkę prawem do dysponowania nieruchomością w celu wystąpienia o wydanie decyzji pozwolenie na budowę); 6) Wnioskodawcy planują sprzedaż Nieruchomości do Spółki, której wspólnikiem jest Wnioskodawca. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawców, biorąc pod uwagę całokształt okoliczności związanych z samymi Nieruchomościami, trudno dostrzec aktywne działania Wnioskodawców w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogłyby wskazywać, że planowana sprzedaż Nieruchomości mogłoby mieć charakter zorganizowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Czynności, które będą podjęte przez Wnioskodawców świadczą o podejmowaniu zwykłych działań związanych z dysponowaniem majątkiem prywatnym. W przeszłości Wnioskodawcy dokonali sprzedaży innych nieruchomości w ramach zarządu majątkiem wspólnym małżeńskim, przy czym nie działali w toku tych transakcji w charakterze podatnika podatku VAT, lecz w ramach zarządu swoim majątkiem prywatnym. Podsumowując, w ocenie Wnioskodawców sprzedaż Nieruchomości nie będzie wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, wobec czego Wnioskodawcy w ramach Transakcji nie będą posiadać statusu podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Ad 2. i Ad 3. Zdaniem Wnioskodawców, 1) jeśli odpowiedź na pytanie pierwsze jest negatywna, to prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców, że w zdarzeniu przyszłym opisanym we Wniosku, transakcja sprzedaży Nieruchomości 1 będzie stanowiła dostawę „terenów niezabudowanych” niepodlegającą zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT i tym samym podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT właściwą stawką tego podatku; 2) jeśli odpowiedź na pytanie pierwsze jest negatywna, to prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców, że w zdarzeniu przyszłym opisanym we Wniosku, transakcja sprzedaży Nieruchomości 2 będzie stanowiła dostawę „terenów niezabudowanych” niepodlegającą zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT i tym samym podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT właściwą stawką tego podatku. II.1. [Opodatkowanie dostawy Gruntu w podatku VAT] Czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem. W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w przywołanym przepisie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp. Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy o VAT: „ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.” Zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania z ww. zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy czym – jak wyjaśniono wyżej – o tym, że dany teren jest terenem budowlanym przesądzają zapisy w planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy. II.2. [Opodatkowanie dostawy Nieruchomości w podatku VAT] Dla Nieruchomości została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w której grunt przeznaczony jest pod zabudowę. W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, to należy dodatkowo przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT: „zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.” Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, dla dostawy towarów (w tym nieruchomości), spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.: a) towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania, b) brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów. Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Zaznaczenia wymaga przy tym, że NSA w wyroku z 28 lutego 2013 r. (sygn. akt I FSK 627 /12) wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b [Dyrektywy 112], a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 [ustawy o VAT], przysługuje tylko wtedy, gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub ustawy o VAT, co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 [ustawy o VAT]), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok TSUE z 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał.” W wyroku, na który powołuje się NSA, TSUE stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 112. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 112 wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia podatku VAT. Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem VAT. Z uwagi na okoliczność, że nabycie przez Wnioskodawców Nieruchomości nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, nie można uznać, że nie przysługiwało Wnioskodawcom prawo do odliczenia podatku VAT, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem. Tym samym, nie jest spełniony jeden z warunków zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. W konsekwencji należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawców Nieruchomości (o ile uznani oni zostaną za podatników podatku VAT) stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, która nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2 ustawy o VAT. W rezultacie, w związku z brakiem możliwości zastosowania ww. zwolnienia od podatku VAT w odniesieniu do czynności dostawy Nieruchomości objętej decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu i przeznaczoną pod zabudowę - na rzecz Spółki na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, należy stwierdzić, że ww. czynność dostawy Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu przy zastosowaniu właściwej stawki podatku VAT dla przedmiotu dostawy, tj. 23% podatku VAT. Ad 4. Zdaniem Wnioskodawców, jeśli odpowiedź na pytanie pierwsze jest negatywna, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców, że po dokonaniu planowanej Transakcji, z uwagi na planowane wykorzystywanie Nieruchomości przez Spółkę do celów działalności opodatkowanej VAT, Spółka będzie uprawniona do: (i) obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z tytułu Transakcji (zgodnie z art. 86 ust. 1, ust. 10, ust. 10b pkt 1 i ust. 11 ustawy o VAT) po otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury potwierdzającej jej faktyczne dokonanie, oraz do (ii) zwrotu nadwyżki podatku VAT naliczonego nad podatkiem VAT należnym (zgodnie z art. 87 ustawy o VAT) w zakresie dostawy Nieruchomości opodatkowanej podatkiem VAT. Stanowisko Wnioskodawców wynika z poniższej argumentacji. Biorąc pod uwagę, że sprzedaż Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu VAT w zakresie Nieruchomości 1 oraz w zakresie Nieruchomości 2 (w przypadku uznania Wnioskodawców za podatników podatku VAT w związku z Transakcją), wyłączenie prawa do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego lub zwrotu nadwyżki VAT naliczonego wynikające z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nie będzie miało zastosowania. Konsekwentnie, w celu oceny, czy Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego (oraz prawo do zwrotu nadwyżki VAT naliczonego) należy przeanalizować spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Jak wynika z treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług w zakresie, w jakim są one wykorzystywane do wykonywania przez podatnika czynności opodatkowanych VAT. Jeżeli zatem dane towary lub usługi są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całości podatku VAT naliczonego przy ich nabyciu. Po nabyciu Nieruchomości, Spółka będzie prowadziła działalność polegającą na realizacji i komercjalizacji (sprzedaży) nowej inwestycji deweloperskiej. Taki typ działalności, tj. dostawa towarów (sprzedaż nieruchomości), podlega - co do zasady - efektywnemu opodatkowaniu podatkiem VAT, według właściwej stawki VAT. W konsekwencji, jak wynika z powyższego, zakup Nieruchomości będzie związany z wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu VAT po stronie Spółki, do których będą wykorzystane nabyte Nieruchomości. Zdaniem Wnioskodawców, w związku ze statusem Nieruchomości jako gruntu przeznaczonego do zabudowy, nabycie Nieruchomości w ramach Transakcji będzie w całości opodatkowane VAT według odpowiedniej stawki. A zatem, okoliczności wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, w myśl którego podatnik nie jest uprawniony do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony w sytuacji, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie jest opodatkowana VAT lub jest zwolniona z VAT, nie będą miały miejsca. W świetle powyższego, po dokonaniu przedmiotowej Transakcji i otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury VAT potwierdzającej jej faktyczne dokonanie, Spółce będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony przy nabyciu udziałów w Nieruchomościach i wykazany na przedmiotowej fakturze (lub fakturach) VAT, gdyż spełniony będzie warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Jednocześnie, w myśl art. 86 ust. 10. ust. 10b i ust. 11 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego powstanie w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy lub w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, jednak nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę. Nadwyżka podatku VAT naliczonego nad podatkiem VAT należnym podlegać będzie zwrotowi na zasadach określonych w art. 87 ustawy o VAT. Podsumowując, przy założeniu objęcia Transakcji reżimem opodatkowania VAT, Spółka będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem Nieruchomości, jak również w przypadku, gdy w danym okresie rozliczeniowym wartość podatku naliczonego (w tym podatku naliczonego w związku z Transakcją) będzie przewyższała wartość podatku należnego wykazanego w tym okresie rozliczeniowym, Spółka będzie uprawniona do wystąpienia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego z wnioskiem o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, na wskazany przez Spółkę rachunek bankowy.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części nieprawidłowe i w części prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Według art. 2 pkt 22 ustawy: Sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Towarem jest także udział w prawie własności. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”: Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy: 1) określone udziały w nieruchomości, 2) prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości, 3) udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części. Zatem, w świetle powołanych powyżej przepisów zbycie nieruchomości (gruntów oraz udziałów w nich) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. W świetle przytoczonych wyżej przepisów, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Ponadto, dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. W związku z powyższym, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Poza tym, wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Zgodnie z tym, każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Co istotne, pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, ale wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych. W analizowanej sprawie należy również odwołać się do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w (...) (C-181/10), z którego wynika, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Z ww. orzeczenia wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Ponadto, przyjęcie iż dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich. Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Zgodnie z powołanymi przepisami, dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Sprzedający podjęli w odniesieniu do sprzedaży ww. działek. Z opisu sprawy wynika, że Sprzedający prowadził działalność gospodarczą do 7 listopada 2016 r., polegającą na sprzedaży i pośrednictwie w sprzedaży cebulek lilii, tulipanów i sadzonek alstroemerii. W związku z prowadzoną przez Sprzedającego działalnością był zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT. Obecnie Sprzedający nie prowadzi działalności gospodarczej. Sprzedająca nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej, nie była i nie jest podatnikiem podatku VAT czynnym. Sprzedający są właścicielami nieruchomości położonej w (...), stanowiącej działki ewidencyjne nr 1/1 (Nieruchomość 1) oraz nr 2/2 (Nieruchomość 2). Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 zostały nabyte przez Sprzedających na podstawie umowy sprzedaży z 28 grudnia 2006 r. do majątku wspólnego (wspólność małżeńska ustawowa) w celu powiększenia prowadzonego przez Sprzedających gospodarstwa rolnego, na początku – przez okres około 3 lat od dnia nabycia były one wykorzystywane do działalności rolniczej w postaci hodowli sadzonek drzew. W związku z nabyciem działek nr 1/1 i nr 2/2 nie była wystawiona faktura VAT, z której wynikał podatek naliczony do odliczenia, Sprzedającym nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem ww. działek. Transakcja nabycia nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ sprzedający nie byli podatnikami podatku VAT, zaś działki zakupione były na potrzeby powiększenia gospodarstwa rolnego (w tej samej dzielnicy). Sprzedający posiadał status rolnika ryczałtowego od czasu wprowadzenia podatku VAT (1993 r.), zaś od 1998 r. stał się czynnym podatnikiem VAT w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej (Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej 1 października 1998 r.). Nigdy nie wystawiał faktur VAT przy sprzedaży produktów z prowadzonego gospodarstwa rolnego. Sprzedająca posiadała status rolnika ryczałtowego. Produkty z własnego gospodarstwa (głównie kwiaty) były sprzedawane na giełdzie kwiatowej, gdzie nie były wystawiane faktury VAT. Przez cały okres działalności podpisała kilka faktur RR. Obecnie nie prowadzi już działalności rolniczej. Z działek nr 1/1 i nr 2/2 nie były i nie są dokonywane zbiory i dostawa (sprzedaż) płodów rolnych opodatkowana podatkiem VAT przez Sprzedających. Sprzedający nie korzystali z płodów rolnych z działek nr 2/2 i nr 1/1 na potrzeby własne. Uprawiane tam sadzonki drzew (Oksytree) nie przyniosły żadnych korzyści finansowych – uprawa nie powiodła się, drzewka uschły i nie było sprzedaży (dostawy opodatkowanej podatkiem VAT). Nieruchomość nie jest zabudowana (na Nieruchomości nie ma zabudowań, urządzeń sieci energetycznej, wodnej, kanalizacyjnej, ciepłowniczej, gazowej, specjalnej). Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. 26 maja 2022 r. została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dotycząca Nieruchomości na wniosek Sprzedających. Zgodnie z Decyzją WZ zostały ustalone warunki zabudowy i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie siedmiu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolnostojących wraz z urządzeniami infrastruktury technicznej i zagospodarowania terenu na Nieruchomości. Sprzedający nie podejmowali wymagających zaangażowania własnych środków finansowych czynności, zmierzających do podniesienia wartości gruntu, z wyjątkiem wystąpienia o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz wystąpienia do dostawców mediów o zapewnienie mediów, które było niezbędne do wystąpienia z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (dostawcy mediów wydają opinie i warunki wyłącznie na rzecz właścicieli, co ogranicza możliwość wystąpienia przez inny podmiot, a warunki dostaw mediów były niezbędne do wystąpienia o Decyzję WZ). Wnioskodawcy nie podejmowali również żadnych aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawcy nie prowadzili i nie prowadzą działalności gospodarczej w żadnym zakresie, a w szczególności w zakresie obrotu nieruchomościami. Obecnie rozważana jest sprzedaż Nieruchomości przez Wnioskodawców na rzecz spółki, w której Sprzedający jest wspólnikiem - X SPÓŁKA JAWNA. Spółka planuje rozpoczęcie inwestycji deweloperskiej polegającej na budowie i sprzedaży osiedla domów jednorodzinnych. Obecnie Sprzedający nieodpłatnie udzielili prawa dysponowania gruntem na cele budowlane na rzecz Spółki ze względu na zobowiązanie do sprzedaży Spółce Nieruchomości. Obecnie Spółka wystąpiła o wydanie pozwolenia na budowę na podstawie oświadczenia Sprzedających z 20 listopada 2024 r. o prawie dysponowania gruntem na cele budowlane. Wszelkie dalsze działania jak np. przygotowanie projektu prowadzone są przez Spółkę. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Oprócz oświadczenia o udzieleniu prawa dysponowania gruntem na cele budowlane, Sprzedający nie udzielili i nie zamierzają udzielić Spółce bądź jej przedstawicielowi pełnomocnictwa do działania w imieniu Sprzedających i na ich rzecz w związku z przygotowaniem działek do wybudowania siedmiu budynków mieszkalnych jednorodzinnych. Działki będące przedmiotem sprzedaży nie były w przeszłości wykorzystywane do wykonywania działalności gospodarczej przez Sprzedających, w szczególności Sprzedający nie wynajmowali ich, nie dzierżawili ani nie zawarli innej umowy o podobnym charakterze. Nieruchomości nie były w przeszłości udostępniane przez Sprzedających odpłatnie lub nieodpłatnie innym osobom. Działki nie były i nie są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku VAT przez cały okres ich posiadania. Działki były utrzymywane w kulturze rolnej, np. koszone dwa razy w roku, pokosy pozostawały jako zielony nawóz. Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą uznania Sprzedających działki nr 1/1 i 2/2 na rzecz Spółki za podatników podatku VAT. W celu wyjaśnienia Państwa wątpliwości należy przeanalizować całokształt działań, jakie Sprzedający podjęli w odniesieniu do działek nr 1/1 i 2/2, będących przedmiotem sprzedaży i ustalić, czy w odniesieniu do opisanej transakcji sprzedaży, Sprzedający będą spełniali przesłanki do uznania Ich za podatników podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT. W przedmiotowej sprawie na wniosek Sprzedających w 2022 r. została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w której zostały ustalone warunki zabudowy i zagospodarowania terenu zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie siedmiu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolnostojących wraz z urządzeniami infrastruktury technicznej i zagospodarowania terenu na Nieruchomości. Sprzedający wystąpili też do dostawców mediów o warunki dostaw mediów, które były niezbędne do wystąpienia z wnioskiem o decyzję WZ. Obecnie Sprzedający rozważają sprzedaż Nieruchomości Spółce, która to wystąpiła o wydanie pozwolenia na budowę na podstawie oświadczenia Wnioskodawców z 20 listopada 2024 r. o prawie dysponowania gruntem na cele budowlane. Sprzedający udzielili Spółce prawa dysponowania gruntem na cele budowlane ze względu na zobowiązanie do sprzedaży Spółce Nieruchomości. W związku z tym, przedstawiona we wniosku aktywność Sprzedających wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności w odniesieniu do przedmiotowej Nieruchomości, a zaistniały ciąg zdarzeń wskazuje, że w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Sprzedający będą działać jak podatnicy podatku VAT. Sprzedający podjęli aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczą o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców – wystąpili o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, wystąpili też do dostawców mediów o zapewnienie mediów. Zgodnie z decyzją WZ zostały ustalone warunki zabudowy i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie siedmiu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolnostojących wraz z urządzeniami infrastruktury technicznej i zagospodarowania terenu na Nieruchomości. Przy czym inwestycję tę będzie już kontynuowała Spółka, która planuje na Nieruchomości rozpoczęcie inwestycji deweloperskiej polegającej na budowie i sprzedaży osiedla domów jednorodzinnych. Sprzedający dokonując sprzedaży Nieruchomości (działek nr 1/1 i 2/2), nie będą więc korzystać z prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym, nie jest to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności. Sposób wykorzystywania Nieruchomości oraz podejmowane przez Sprzedających działania i dokonywane czynności, wykluczają sprzedaż Nieruchomości w ramach zarządu majątkiem osobistym. Tym samym, sprzedaż opisanej Nieruchomości (nr 1/1 i 2/2) będzie zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, dostawą dokonywaną przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Sprzedający dokonując opisanych we wniosku czynności, będą podejmować działania podobne do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. W konsekwencji sprzedaż ww. Nieruchomości (nr 1/1 i 2/2) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 1 jest nieprawidłowe. Państwa wątpliwości dotyczą również ustalenia, czy planowana Transakcja będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT bez możliwości zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy. W kwestii sposobu opodatkowania nieruchomości niezabudowanych przywołać należy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zgodnie z którym: Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp. Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy: Ilekroć w ustawie jest mowa o terenach budowlanych – rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Jak stanowi art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U z 2024 r. poz. 1130 ze zm.): Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie gminnych aktów planowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych ustalonych przez organ inny niż minister właściwy do spraw transportu, należy do zadań własnych gminy. Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. ustawy: Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Natomiast, w myśl art. 4 ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym: 1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego; 2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy. O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego: miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego. W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę. Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę. W związku z tym, ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, że działki nr 1/1 i 2/2, które mają być przedmiotem sprzedaży, są niezabudowane. Na wniosek Sprzedających w 2022 r. została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w której zostały ustalone warunki zabudowy i zagospodarowania terenu zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie siedmiu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolnostojących wraz z urządzeniami infrastruktury technicznej i zagospodarowania terenu na Nieruchomości. Zatem w analizowanym przypadku dostawa opisanej Nieruchomości (działki nr 1/1 i 2/2) nie może zostać objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ponieważ na dzień sprzedaży działki nr 1/1 i 2/2, stanowić będą teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy. Skoro do sprzedaży ww. działek nie można zastosować zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy: Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.: towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania, przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Niespełnienie jednego z powołanych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. NSA w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że: Zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy, gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok TSUE z 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał. W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT. Oznacza to, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Z opisu sprawy wynika, że przy nabyciu działek nr 1/1 i 2/2 przez Sprzedających nie wystąpił podatek naliczony – działki nr 1/1 i 2/2 Sprzedający nabyli w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (transakcja nabycia w 2006 r. nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ sprzedający nie byli podatnikami podatku VAT). Tym samym, nie można uznać, że Sprzedającym nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, bądź że takie prawo Im przysługiwało, skoro dostawa ww. Nieruchomości na Ich rzecz nie była objęta tym podatkiem (czynność nabycia w działek nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT). Dodatkowo – działki nie były i nie są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku VAT przez cały okres ich posiadania. Wobec tego, w omawianej sytuacji, zwolnienie od podatku VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie będzie miało miejsca, z uwagi na fakt, że nie zostaną spełnione warunki zawarte w tym przepisie. Zatem w przedmiotowej sprawie, dokonanie przez Sprzedających dostawy Nieruchomości (działek nr 1/1 i 2/2) nie będzie mogło korzystać ze zwolnienia od podatku VAT także na podstawie ww. przepisu. W konsekwencji, sprzedaż działek niezabudowanych nr 1/1 i 2/2 będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy, która nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ani pkt 2 ustawy, lecz będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg właściwej dla tej czynności stawki. Państwa stanowisko w zakresie pytań nr 2 i 3 jest prawidłowe. W dalszej kolejności Państwa wątpliwości dotyczą prawa Spółki do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z tytułu Transakcji po otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury potwierdzającej jej faktyczne dokonanie, oraz do zwrotu nadwyżki podatku VAT naliczonego nad podatkiem VAT należnym w zakresie dostawy Nieruchomości opodatkowanej podatkiem VAT. Podstawowa zasada dotycząca odliczania podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu: W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy: Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu: a) nabycia towarów i usług, b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi. Formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej. Ponadto, zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy: Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy: Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny. Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy: Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. Jak wynika z art. 87 ust. 1 ustawy: W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy. Z treści cytowanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto, ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy: Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Jak wynika z okoliczności sprawy, Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Po zakupie Nieruchomości planuje ją wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej – Spółka planuje rozpoczęcie inwestycji deweloperskiej polegającej na budowie i sprzedaży osiedla domów jednorodzinnych – a więc w działalności opodatkowanej VAT. Zatem, odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego, należy wskazać, że skoro dostawa Nieruchomości (działek nr 1/1 i 2/2) będzie podlegała opodatkowaniu VAT i nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, to Spółka – jako zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług – z uwagi na planowane wykorzystywanie Nieruchomości przez Spółkę do celów działalności opodatkowanej podatkiem VAT, będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu Nieruchomości na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy. Uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego Kupujący będzie mógł zrealizować, pod warunkiem niezaistnienia innych przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy. Ponadto w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego w okresie rozliczeniowym będzie wyższa niż kwota podatku należnego, Kupujący będzie uprawniony do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy, zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy. Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 4 jest prawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Ponadto, interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Odnosząc się do przywołanych przez Państwa w uzasadnieniu własnego stanowiska wyroków sądów WSA i NSA należy zaznaczyć, że każdy z wyroków zapada na gruncie unikalnego stanu faktycznego, i w zasadzie wyłącznie do niego się ogranicza. Ocena omawianej kwestii, tj. skutków sprzedaży nieruchomości nie jest kwestią uniwersalną, dającą się odnieść do ogólnych okoliczności w analizowanych sprawach, lecz opiera się na wielu przesłankach podnoszonych wyżej przez organ podatkowy i powinna być dokonywana z punktu widzenia każdego odrębnego stanu faktycznego. Specyfika działalności podmiotów jest na tyle różnorodna, że niekiedy nawet podobne okoliczności faktyczne nie spowodują analogicznych konsekwencji prawnopodatkowych, a tym samym nie mogą być tożsamo traktowane. Zatem, z uwagi na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw, powołane przez Państwa orzeczenia sądowe, choć stanowią element argumentacji, to nie mogą stanowić podstawy do rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga właściwej stawki podatku mającej zastosowanie do Transakcji sprzedaży Nieruchomości. Na podstawie art. 42b ust. 1 w powiązaniu z art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług podatnik może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług. Wystąpienie z wnioskiem o wydanie WIS jest możliwe od 1 listopada 2019 r. – przy czym WIS dotyczy stanu prawnego, który obowiązuje od 1 lipca 2020 r. Zatem kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania Wiążącej Informacji Stawkowej określonej w art. 42a ustawy. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania A.A. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSĄ).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili