Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
27 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 20 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji
indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 31 marca 2025 r. - w odpowiedzi na wezwanie.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
A.A. (zwany dalej: Wnioskodawcą) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą
zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej. Jest polskim
rezydentem podatkowym. Jego przeważająca działalność gospodarcza jest sklasyfikowana
według Polskiej Klasyfikacji Działalności pod numerem: 86.22.Z Praktyka lekarska
specjalistyczna.
Jako pozostałe rodzaje działalności Wnioskodawca wskazał:
46.46.Z Sprzedaż hurtowa wyrobów farmaceutycznych i medycznych,
47.73.Z Sprzedaż detaliczna wyrobów farmaceutycznych prowadzona w
wyspecjalizowanych sklepach,
49.39. Z Pozostały transport lądowy pasażerski, gdzie indziej niesklasyfikowany,
64.99.Z Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z
wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych,
68.20.Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi,
69.20.Z Działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe,
71.20.B Pozostałe badania i analizy techniczne,
72.11.Z Badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie biotechnologii,
72.19.Z Badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie pozostałych nauk
przyrodniczych i technicznych,
72.20.Z Badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie nauk społecznych i
humanistycznych,
74.30.Z Działalność związana z tłumaczeniami,
74.90.Z Pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej
niesklasyfikowana,
77.39.Z Wynajem i dzierżawa pozostałych maszyn, urządzeń oraz dóbr materialnych, gdzie
indziej niesklasyfikowane,
85.59.B Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane,
85.60.Z Działalność wspomagająca edukację,
86.10.Z Działalność szpitali,
86.90.E Pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej
niesklasyfikowana.
Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług).
Wnioskodawca jest specjalistą chirurgii ogólnej (po zdanym egzaminie w 2005 roku).
Jest również specjalistą chirurgii onkologicznej (po zdanym z wyróżnieniem egzaminie w
roku 2008).
Wnioskodawca posiada również tytuł doktora nauk medycznych (obrona pracy doktorskiej
w 2003 roku), tytuł doktora habilitowanego nauk medycznych (obrona pracy habilitacyjnej
w 2012 roku), tytuł profesora dr hab. nauk medycznych (belwederski) od grudnia 2017.
Wnioskodawca jest Prezesem (...), stowarzyszenia o zasięgu ogólnopolskim oraz
towarzystwa członkowskiego (...).
Jest członkiem (...) oraz przewodniczącym (...).
Wnioskodawca jest współautorem wytycznych (...). W 2010 roku zdał egzamin na (...).
Jest nauczycielem (...).
Wnioskodawca jest współtwórcą największej jednostki medycznej specjalizującej się w (...).
Wnioskodawca jest także członkiem wielu towarzystw naukowych, oprócz wyżej
wymienionych m.in. także (...).
Wnioskodawca jest także autorem licznych publikacji z zakresu (...).
Na bazie wskazanych powyżej specjalistycznych kompetencji zawodowych oraz
wieloletniego doświadczenia i praktyki Wnioskodawca prowadzi wiele szkoleń oraz
wykładów kierowanych do lekarzy oraz praktyków.
Wnioskodawca nie jest jednak organizatorem tych szkoleń lub konferencji naukowych.
Występuje jako zleceniobiorca, gdzie jako specjalista otrzymuje zlecenia przeprowadzenia
wykładu lub szkolenia od podmiotów będących organizatorami ww. wydarzeń.
Obowiązkiem spoczywających na Wnioskodawcy jest zapewnienie wkładu merytorycznego
oraz materiałów konferencyjnych/szkoleniowych.
Organizator bierze natomiast na siebie ciężar całej obsługi formalnej wydarzenia
(rozpropagowanie wydarzenia, przyjmowanie zgłoszeń od uczestników i ich weryfikacja,
pobieranie opłat, zapewnienie całej niezbędnej infrastruktury koniecznej do
przeprowadzenia szkolenia itp.).
W każdym przypadku szkolenia prowadzone są przez Wnioskodawcę osobiście.
Tematyka prowadzonych szkoleń obejmuje zagadnienia związane z:
opieką okołooperacyjną,
żywieniem klinicznym w onkologii,
leczeniem żywieniowym u pacjentów onkologicznych,
innymi zagadnieniami dotyczącymi powyższych tematów, które mniej lub bardziej
kładą nacisk i uwypuklają niektóre aspekty tych trzech materii.
Wnioskodawca wystawia faktury na zleceniodawców, ale faktycznymi odbiorcami i
beneficjentami szkoleń są ich uczestnicy.
Uczestnikami szkoleń są w głównej mierze lekarze. Rzadziej uczestnikami są również
pozostali specjaliści uczestniczący w procesie leczenia pacjentów onkologicznych na
różnych etapach i są to pielęgniarki, dietetycy i farmaceuci.
Wszystkie te zawody uczestniczą w różnym zakresie i na różnych etapach w opiece
okołooperacyjnej, żywieniu klinicznym oraz leczeniu żywieniowym u pacjentów
onkologicznych z tego względu uczestniczą w szkoleniach. W szkoleniach mogą
uczestniczyć lekarze różnych specjalizacji, a także w trakcie specjalizacji i bez specjalizacji.
Przekazywana wiedza ma związek z wykonywaniem przez nich zawodem lub też ma
posłużyć do zdobycia nowych umiejętności i wiedzy co przełoży się na podniesienie ich
kwalifikacji zawodowych oraz poszerzenie usług oferowanych pacjentom lub poprawę ich
jakości.
Wnioskodawca przekazuje zarówno wiedzę teoretyczną, jak i praktyczne umiejętności
przydatne dla tych zawodów, zgodnie z najnowszymi standardami powszechnie
stosowanymi na całym świecie. Szkolenia Wnioskodawcy umożliwiają kształcenie,
usystematyzowanie, aktualizowanie, rozwijanie i poszerzenie wiedzy w zakresie tej części
medycyny.
Część ze szkoleń wiąże się z uzyskaniem przez uczestników punktów edukacyjnych
przydzielanych przez Naczelną Izbę Lekarską, o których to punktach mowa w
Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 21 lutego 2022 r. w sprawie sposobów dopełnienia
obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów (tekst jedn.: Dz. U. z
2022 r. poz. 464, dalej: rozporządzenie w sprawie doskonalenia zawodowego lekarzy).
Część zleceniodawców (organizatorów) to podmioty, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1-
3 ustawy dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, czyli:
1) podmioty uprawnione do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego;
2) inne podmioty niż wymienione w pkt 1 uprawnione do kształcenia na podstawie
odrębnych przepisów, w tym uczelnie medyczne, inne uczelnie prowadzące
działalność dydaktyczną lub badawczą w dziedzinie nauk medycznych i nauk o
zdrowiu i instytuty badawcze;
3) inne podmioty niż wymienione w pkt 1 i 2 po uzyskaniu wpisu w rejestrze podmiotów
prowadzących ustawiczny rozwój zawodowy lekarzy i lekarzy dentystów, zwane dalej:
„organizatorami kształcenia”.
Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że nie jest instytucją wpisaną do Rejestru
Instytucji Szkoleniowych, o którym mowa w art. 20 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji
zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2022 r. poz. 690 t.j. ze zm.).
Wnioskodawca nie posiada statusu jednostki objętej systemem oświaty w rozumieniu
przepisów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe,
w zakresie kształcenia i wychowania, do której odwołuje się przepis art. 43 ust. 1 pkt 26 lit.
a) ustawy o VAT.
Wnioskodawca nie posiada także statusu uczelni, jednostki naukowej Polskiej Akademii
Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowej, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym,
do której odwołuje się przepis art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b) ustawy o VAT.
Wnioskodawca nie jest również podmiotem, który uzyskał akredytację w rozumieniu w
rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe.
Usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie są w jakiejkolwiek części finansowane ze
środków publicznych.
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego
W uzupełnieniu wniosku, w odpowiedzi na poszczególne pytania, wskazał Pan następujące
informacje.
Pytanie 1:
Czy szkolenia realizowane na rzecz lekarzy są prowadzone w formach i na zasadach
przewidzianych w odrębnych przepisach - jeśli tak, to proszę wskazać dokładną podstawę
prawną, tj. konkretne przepisy (artykuł, paragraf), wraz z nazwą aktu prawnego z których
te formy i zasady wynikają.
Odrębne przepisy określające formy i zasady to takie uregulowania, z których wynika np.
program kursu/szkolenia, ilość godzin kursu/szkolenia, tematyka, krąg osób objętych
kursem/szkoleniem, warunki jakie musi spełnić organizator kształcenia itp.
Odpowiedź na pytanie 1:
Tak - każdy lekarz i lekarz dentysta ma ustawowy obowiązek kształcenia podyplomowego.
W ciągu całego okresu rozliczeniowego, jaki trwa 4 lata od dnia uzyskania pełnego Prawa
Wykonywania Zawodu, powinien uzyskać co najmniej 200 punktów edukacyjnych.
Formalnie potwierdza to Okręgowa Rada Lekarska, dokonując wpisu w Okręgowym
Rejestrze Lekarzy na podstawie przedłożonej przez lekarza indywidualnej ewidencji
przebiegu doskonalenia zawodowego oraz dokumentacji potwierdzającej odbycie
określonego szkolenia.
Podstawa prawna: Ustawa o zawodach lekarza i lekarza dentysty, Dz.U. z 2018 r. poz. 617.
Art. 18. [Doskonalenie zawodowe]
1. Lekarz, z zastrzeżeniem ust. 3, ma prawo i obowiązek doskonalenia zawodowego.
2. Dopełnienie obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy okręgowa rada lekarska
potwierdza przez dokonanie wpisu w rejestrze, o którym mowa w art. 49 ustawy z dnia 2
grudnia 2009 r. o izbach lekarskich. Potwierdzenia dokonuje okręgowa rada lekarska na
podstawie przedłożonej przez lekarza dokumentacji potwierdzającej odbycie określonych
form doskonalenia zawodowego, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 4.
3. Dopełnienie obowiązku doskonalenia zawodowego nie dotyczy lekarza:
1) odbywającego staż podyplomowy albo
2) przebywającego na urlopie macierzyńskim albo
3) będącego na zwolnieniu lekarskim z powodu choroby przekraczającej łącznie 50%
okresu rozliczeniowego.
4. Lekarz realizuje obowiązek doskonalenia zawodowego przez uzyskanie odpowiedniej
liczby punktów edukacyjnych obliczonych w okresach rozliczeniowych.
Te zasady precyzowane są przez Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 21 lutego 2022 r.
w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy
dentystów Dz.U.2022.464 z 2022.02.25.
W załączniku do tego rozporządzenia wskazano zasady przyznawania punktów za
szkolenia i kursy takie jak prowadzone przez Wnioskodawcę. Wskazano m. in. na:
Lp. Forma doskonalenia zawodowego Liczba punktów Sposób weryfikacji
1 2 3 4
1 udział w kursie medycznym krajowym lub 1 pkt za 1 godz. Programu zaświadczenie lub dyplom, zagranicznym nieobjętym programem odbywanej merytorycznego wydane przez organizatora; specjalizacji potwierdzenie przez organizatora w dokumencie ewidencji lub osobne zaświadczenie
2 udział w kursie medycznym prowadzonym za 1 pkt za 1 godz. Programu zaświadczenie lub dyplom, pośrednictwem środków przekazu telewizyjnego merytorycznego wydane przez organizatora; lub sieci internetowej z ograniczonym dostępem: potwierdzenie przez organizatora w dokumencie 1) krajowym, który uzyskał akceptację Naczelnej ewidencji lub osobne Rady Lekarskiej; zaświadczenie
2) zagranicznym, którego organizatorem jest uczelnia medyczna, lekarskie towarzystwo naukowe, międzynarodowa organizacja lekarska lub podmiot, którego działalność w zakresie kształcenia podyplomowego lekarzy lub lekarzy dentystów uzyskała akredytację właściwego organu w państwie, w którym działalność ta jest prowadzona
3 udział w krajowym lub zagranicznym kongresie lub 1 pkt za 1 godz. Programu zaświadczenie lub dyplom, zjeździe, krajowej lub zagranicznej konferencji lub merytorycznego wydane przez organizatora; krajowym lub zagranicznym sympozjum naukowym potwierdzenie przez organizatora w dokumencie ewidencji
4 odbycie praktyki klinicznej w krajowym lub 5 pkt za 1 dzień zaświadczenie wydane przez zagranicznym ośrodku specjalistycznym kierownika ośrodka
5 udział w posiedzeniu oddziału stowarzyszenia 3 pkt za posiedzenie potwierdzenie przez działającego jako kolegium specjalistów albo organizatora w dokumencie towarzystwo naukowe lub udział w posiedzeniu ewidencji lub osobne sekcji albo koła tego stowarzyszenia zaświadczenie
6 udział w szkoleniu wewnętrznym organizowanym 1 pkt za godz. Szkolenia potwierdzenie przez przez podmiot leczniczy, w którym lekarz lub lekarz merytorycznego, nie więcej niż 6 organizatora w dokumencie dentysta udziela świadczeń zdrowotnych, lub pkt za 1 szkolenie ewidencji lub osobne organizowanym przez grupę lekarzy lub lekarzy zaświadczeniedentystów
7 wykład lub doniesienie w formie ustnej lub 15 pkt na podstawie programuplakatowej na kursie medycznym, kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym krajowym lub zagranicznym
8 udział w programie edukacyjnym udostępnianym 1 pkt za 1 godz. Programu zaświadczenie wydane przez za pośrednictwem środków przekazu edukacyjnego organizatoratelewizyjnego, sieci internetowej lub innych mediów, które umożliwiają wiarygodne sprawdzenie uzyskanej przez uczestnika wiedzy lub umiejętności i potwierdzenie jego tożsamości:
1) który uzyskał akceptację Naczelnej Rady Lekarskiej;
2) zagranicznym, którego organizatorem jest uczelnia medyczna, lekarskie towarzystwo naukowe, międzynarodowa organizacja lekarska lub podmiot, którego działalność w zakresie kształcenia podyplomowego lekarzy lub lekarzy dentystów uzyskała akredytację właściwego organu w państwie, w którym działalność ta jest prowadzona
Potwierdzają to również oficjalne informacje dostępne na stronie internetowej
Ministerstwa Zdrowia https://www.gov.pl/web/zdrowie/doskonalenie-zawodowe-lekarzy.
Na czym polega doskonalenie zawodowe.
Jest to prawo i obowiązek każdego lekarza (lekarza dentysty). Obejmuje ono aktywność
zawodową w ramach samokształcenia lub w zorganizowanych formach kształcenia
podyplomowego poprzez:
realizowanie programu specjalizacji lub umiejętności,
udział w kursie medycznym, który nie jest objęty programem odbywanej
specjalizacji lub nabywanej umiejętności,
udział w kursie medycznym realizowanym za pośrednictwem środków przekazu
telewizyjnego i sieci internetowej z ograniczonym dostępem, który uzyskał
akceptację Naczelnej Rady Lekarskiej,
udział w krajowym lub zagranicznym kongresie, zjeździe, konferencji lub
sympozjum naukowym,
odbycie praktyki klinicznej w krajowym lub zagranicznym ośrodku specjalistycznym,
udział w posiedzeniu oddziału stowarzyszenia działającego jako „kolegium
specjalistów” albo „lekarskie towarzystwo naukowe”, zwane dalej „towarzystwem
naukowym”, lub udział w posiedzeniu sekcji albo koła tego stowarzyszenia lub
towarzystwa naukowego,
udział w szkoleniu wewnętrznym organizowanym przez podmiot leczniczy, w
którym lekarz udziela świadczeń zdrowotnych, lub przez grupę lekarzy,
wykład lub wypowiedź w formie ustnej lub prezentacja w formie plakatowej na
kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym,
udział w programie edukacyjnym krajowym lub zagranicznym, który uzyskał
akceptację Naczelnej Rady Lekarskiej, udostępnianym za pośrednictwem środków
przekazu telewizyjnego, sieci internetowej i innych mediów, umożliwiających
wiarygodne sprawdzenie uzyskanej przez uczestnika wiedzy lub umiejętności i
potwierdzenie jego tożsamości,
uzyskanie stopnia naukowego doktora, doktora habilitowanego lub tytułu
profesora - w zakresie nauk medycznych,
napisanie i opublikowanie fachowej książki medycznej, rozdziału w książce lub
edukacyjnego programu multimedialnego,
napisanie i opublikowanie książki o charakterze medycznym, rozdziału w książce
lub edukacyjnego programu multimedialnego,
przetłumaczenie i opublikowanie fachowej książki medycznej, rozdziału w książce
lub edukacyjnego programu multimedialnego,
autorstwo lub współautorstwo artykułu opublikowanego w fachowym czasopiśmie
medycznym wymienionym w części A lub B wykazu czasopism naukowych,
napisanie i opublikowanie artykułu w innym recenzowanym, fachowym
czasopiśmie medycznym,
przetłumaczenie i opublikowanie artykułu w fachowym czasopiśmie medycznym,
sprawowanie funkcji opiekuna stażu podyplomowego,
kierowanie specjalizacją lub procesem nabywania umiejętności przez lekarzy lub
lekarzy dentystów,
indywidualną prenumeratę fachowego czasopisma medycznego wymienionego w
części A lub B wykazu czasopism naukowych,
przynależność do kolegium specjalistów lub towarzystwa naukowego.
Kto/co potwierdza dopełnienie obowiązku doskonalenia zawodowego.
Dopełnienie obowiązku doskonalenia zawodowego lekarza (lekarza dentysty) potwierdza
właściwa okręgowa rada lekarska. Robi to za pomocą SMK oraz przez wpis w okręgowym
rejestrze lekarzy na podstawie przedłożonej przez lekarza (lekarza dentystę) indywidualnej
ewidencji przebiegu doskonalenia zawodowego oraz dokumentacji potwierdzającej
odbycie określonych form doskonalenia zawodowego.
Co jest warunkiem potwierdzenia aktywności zawodowej lekarza
Jako lekarz (lekarz dentysta) musisz uzyskać co najmniej 200 punktów edukacyjnych w 48
miesięcznych następujących po sobie okresach rozliczeniowych.
Niedopełnienie obowiązku doskonalenia zawodowego jest odnotowywane w okręgowym
rejestrze lekarzy.
Pytanie 2:
Czy udział w prowadzonych przez Pana szkoleniach stanowi jedną z form realizacji
obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy wynikającą z rozporządzenia Ministra
Zdrowia w sprawie sposobu dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i
lekarzy dentystów z dnia 21 lutego 2022 r. (Dz.U. z 2022 r. poz. 464) i czy lekarze
uczestniczący w tych szkoleniach otrzymują punkty edukacyjne przydzielane przez
Naczelną Izbę Lekarską.
Odpowiedź na pytanie 2:
TAK.
Pytanie 3:
Czy w zakresie prowadzonych usług szkoleniowych realizowanych na rzecz lekarzy działa
Pan pod kontrolą właściwych instytucji państwowych - jeśli tak, proszę wskazać:
a) na czym polega kontrola instytucji państwowych nad realizowanymi szkoleniami,
b) czy działa Pan w oparciu o konkretne programy nauczania zaakceptowane przez
właściwe instytucje państwowe,
c) czy kontrola instytucji państwowych zapewnia jakość realizowanych szkoleń oraz ich
odpowiednią cenę,
d) czy ma Pan dowolność w zakresie kształtowania zasad swojego działania w odniesieniu
do prowadzonych szkoleń,
e) czy Pana działania w zakresie realizacji szkoleń wymagają akceptacji właściwych
instytucji państwowych.
Odpowiedź na pytanie 3:
Wnioskodawca nie do końca rozumie co oznacza sformułowanie w pytaniu określenie
„właściwych instytucji państwowych” (np. gdzie jest wykaz takich instytucji i które są
właściwe a które niewłaściwe niemniej jednak szczegółowe zasady prowadzenia szkoleń w
zakresie kwalifikacji zawodowych dla lekarzy oraz kontrole nad nimi zawiera opisana
powyżej ustawa). Poniżej zaś Wnioskodawca przedstawia odpowiedzi na poszczególne
litery:
Ad. a) program kursu zgłaszany jest do odpowiedniej Izby Lekarskiej i przez nią
akceptowany.
Ad. b) TAK.
Ad. c) TAK.
Ad. d) NIE.
Ad. e) TAK jak wyżej.
Pytanie 4:
Czy szkolenia realizowane na rzecz pielęgniarek są prowadzone w formach i na zasadach
przewidzianych w odrębnych przepisach - jeśli tak, to proszę wskazać dokładną podstawę
prawną, tj. konkretne przepisy (artykuł, paragraf), wraz z nazwą aktu prawnego z których
te formy i zasady wynikają.
Odrębne przepisy określające formy i zasady to takie uregulowania, z których wynika np.
program kursu/szkolenia, ilość godzin kursu/szkolenia, tematyka, krąg osób objętych
kursem/szkoleniem, warunki jakie musi spełnić organizator kształcenia itp.
Odpowiedź na pytanie 4:
Wnioskodawca nie prowadzi dedykowanych szkoleń pielęgniarskich. Zdarza się czasem, że
na niektóre kursy przychodzi 1-2 pielęgniarki.
Pytanie 5:
Czy uczestnicy szkoleń będący pielęgniarkami są zobowiązani do stałego podnoszenia
kwalifikacji zawodowych (doskonalenia zawodowego) - jeśli tak, proszę wskazać z jakich
przepisów prawa wynika ten obowiązek.
Odpowiedź na pytanie 5:
Jak wskazano powyżej Wnioskodawca nie prowadzi dedykowanych szkoleń dla
pielęgniarek.
Pytanie 6:
Czy w zakresie prowadzonych usług szkoleniowych realizowanych na rzecz pielęgniarek
działa Pan pod kontrolą właściwych instytucji państwowych - jeśli tak, proszę wskazać:
a) na czym polega kontrola instytucji państwowych nad realizowanymi szkoleniami,
b) czy działa Pan w oparciu o konkretne programy nauczania zaakceptowane przez
właściwe instytucje państwowe,
c) czy kontrola instytucji państwowych zapewnia jakość realizowanych szkoleń oraz ich
odpowiednią cenę,
d) czy ma Pan dowolność w zakresie kształtowania zasad swojego działania w odniesieniu
do prowadzonych szkoleń,
e) czy Pana działania w zakresie realizacji szkoleń wymagają akceptacji właściwych
instytucji państwowych.
Odpowiedź na Pytanie 6:
Jak wskazano powyżej Wnioskodawca nie prowadzi dedykowanych szkoleń dla
pielęgniarek.
Pytanie 7:
Czy szkolenia realizowane na rzecz dietetyków są prowadzone w formach i na zasadach
przewidzianych w odrębnych przepisach - jeśli tak, to proszę wskazać dokładną podstawę
prawną, tj. konkretne przepisy (artykuł, paragraf), wraz z nazwą aktu prawnego z których
te formy i zasady wynikają.
Odrębne przepisy określające formy i zasady to takie uregulowania, z których wynika np.
program kursu/szkolenia, ilość godzin kursu/szkolenia, tematyka, krąg osób objętych
kursem/szkoleniem, warunki jakie musi spełnić organizator kształcenia itp.
Odpowiedź na pytanie 7:
Wnioskodawca wskazuje, że jeśli chodzi o dietetyków to od prawie 20 lat w Polsce nie
udało się stworzyć ustawy o zawodzie dietetyka, dlatego też nie ma stosownych regulacji.
Pytanie 8:
Czy uczestnicy szkoleń będący dietetykami są zobowiązani do stałego podnoszenia
kwalifikacji zawodowych (doskonalenia zawodowego) - jeśli tak, proszę wskazać z jakich
przepisów prawa wynika ten obowiązek.
Odpowiedź na pytanie 8:
Wnioskodawca wskazuje, że jeśli chodzi o dietetyków to od prawie 20 lat w Polsce nie
udało się stworzyć ustawy o zawodzie dietetyka, dlatego też nie ma stosownych regulacji.
Pytanie 9:
Czy w zakresie prowadzonych usług szkoleniowych realizowanych na rzecz dietetyków
działa Pan pod kontrolą właściwych instytucji państwowych - jeśli tak, proszę wskazać:
a) na czym polega kontrola instytucji państwowych nad realizowanymi szkoleniami,
b) czy działa Pan w oparciu o konkretne programy nauczania zaakceptowane przez
właściwe instytucje państwowe,
c) czy kontrola instytucji państwowych zapewnia jakość realizowanych szkoleń oraz ich
odpowiednią cenę,
d) czy ma Pan dowolność w zakresie kształtowania zasad swojego działania w odniesieniu
do prowadzonych szkoleń,
e) czy Pana działania w zakresie realizacji szkoleń wymagają akceptacji właściwych
instytucji państwowych.
Odpowiedź na pytanie 9:
Wnioskodawca wskazuje, że jeśli chodzi o dietetyków to od prawie 20 lat w Polsce nie
udało się stworzyć ustawy o zawodzie dietetyka, dlatego też nie ma stosownych regulacji.
Pytanie 10:
Czy szkolenia realizowane na rzecz farmaceutów są prowadzone w formach i na zasadach
przewidzianych w odrębnych przepisach - jeśli tak, to proszę wskazać dokładną podstawę
prawną, tj. konkretne przepisy (artykuł, paragraf), wraz z nazwą aktu prawnego z których
te formy i zasady wynikają.
Odrębne przepisy określające formy i zasady to takie uregulowania, z których wynika np.
program kursu/szkolenia, ilość godzin kursu/szkolenia, tematyka, krąg osób objętych
kursem/szkoleniem, warunki jakie musi spełnić organizator kształcenia itp.
Odpowiedź na pytanie 10:
Tak - ustawa z dnia 10 grudnia 2020 r. o zawodzie farmaceuty (Dz.U.2024.676 t.j. z dnia
2024.04.30) zobowiązuje farmaceutów do ciągłego rozwoju zawodowego.
Za udział w szkoleniach przyznawane są punkty edukacyjne, które są wymagane do
wykonywania zawodu.
Zgodnie z art. 78 ww. ustawy, ustawiczny rozwój zawodowy odbywa się w pięcioletnim
okresie rozliczeniowym. Za udział w poszczególnych formach doskonalenia zawodowego i
kształcenia podyplomowego przysługują farmaceucie punkty edukacyjne. Farmaceuta
dokumentuje ustawiczny rozwój zawodowy w karcie rozwoju zawodowego. Farmaceucie,
o którym mowa w art. 36 ust. 1 pkt 1 i 6, realizującemu ustawiczny rozwój zawodowy
przysługuje na jego wniosek urlop szkoleniowy w wymiarze do 6 dni roboczych rocznie,
płatny według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop
wypoczynkowy. Termin urlopu szkoleniowego jest uzgadniany każdorazowo z
pracodawcą. Farmaceuta ma obowiązek niezwłocznie przedstawić pracodawcy dokument
poświadczający jego udział w formach podnoszenia kwalifikacji zawodowych, o których
mowa w art. 43 ust. 2.
Szczegółowe zasady określa rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 28 grudnia 2021 r. w
sprawie punktów edukacyjnych uzyskiwanych w ramach ustawicznego rozwoju
zawodowego oraz wzoru karty rozwoju zawodowego farmaceuty (Dz.U.2021.2494 z dnia
2021.12.31).
W załączniku do tego rozporządzenia wskazano zasady przyznawania punktów za
szkolenia i kursy takie jak prowadzone przez Wnioskodawcę. Wskazano m. in. na:
Lp. Forma ustawicznego rozwoju zawodowego Liczba punktów edukacyjnych
1 Udział w kursie realizowanym metodą wykładu, 1 punkt edukacyjny za każdą godzinę trwania kursu, nie więcej jednak seminarium, ćwiczenia, warsztatu, zakończonym niż 20 punktów edukacyjnych za cały kurstestem
2 Udział w kursie realizowanym za pośrednictwem 1 punkt edukacyjny za każdą godzinę trwania kursu, nie więcej jednak sieci internetowej z ograniczonym dostępem, niż 20 punktów edukacyjnych za cały kurszakończonym testem
3 Podnoszenie kwalifikacji przez uczestnictwo w 30 punktów edukacyjnych za każdy rokstudiach podyplomowych w dyscyplinie - nauki farmaceutyczne
4 Udział w kongresie, zjeździe, konferencji lub 4 punkty edukacyjne za każdy dzień udziału, nie więcej jednak niż 20 sympozjum naukowym w dyscyplinie naukowej - punktów edukacyjnychnauki farmaceutyczne
5 Udział w posiedzeniu naukowo-szkoleniowym 2 punkty edukacyjne za posiedzenieNaczelnej Izby Aptekarskiej, okręgowej izby aptekarskiej lub stowarzyszenia będącego, zgodnie z postanowieniami jego statutu, towarzystwem naukowym lub towarzystwem zawodowym o zasięgu krajowym, którego cele działalności statutowej obejmują rozwój nauk farmaceutycznych
Rozporządzenia określa również jak wygląda karta w zakresie podnoszenia kwalifikacji
zawodowych.
Zgodnie z art. 90 ww. ustawy farmaceuci, którzy przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy rozpoczęli realizację podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez uczestnictwo w
ciągłym szkoleniu, o którym mowa w art. 107zf ustawy zmienianej w art. 83, kontynuują je
na podstawie dotychczasowych przepisów.
Zgodnie z tym przepisem farmaceuta zatrudniony w aptece lub hurtowni jest obowiązany
do podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez uczestnictwo w ciągłym szkoleniu, w celu
aktualizacji posiadanego zasobu wiedzy oraz stałego dokształcania się w zakresie nowych
osiągnięć nauk farmaceutycznych. Ciągłe szkolenia mogą być prowadzone w jednostkach
szkolących, które posiadają akredytację. Opłaty za ciągłe szkolenia ponosi farmaceuta.
Opłaty za ciągłe szkolenia prowadzone przez jednostki szkolące nie mogą przekroczyć 1%
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłaty
nagród z zysku za ubiegły rok, ogłaszanego, w drodze obwieszczenia, przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
„Monitor Polski” za jedną godzinę szkolenia.
Na podstawie tego przepisu wydane zostało rozporządzenie z dnia 20 lutego 2018 r. w
sprawie ciągłych szkoleń farmaceutów zatrudnionych w aptekach lub hurtowniach
farmaceutycznych (Dz.U.2018.499 z dnia 2018.03.08). Określa ono:
1) ramowy program ciągłych szkoleń;
2) zakres oraz formy zdobywania wiedzy teoretycznej w ramach ciągłego szkolenia;
3) sposób odbywania ciągłego szkolenia, w tym tryb dokumentowania jego przebiegu;
4) standardy ciągłego szkolenia;
5) wysokość opłat za ciągłe szkolenie.
Ramowy program ciągłych szkoleń obejmuje efekty kształcenia dotyczące wiedzy z
następującego zakresu zagadnień:
1) opieki farmaceutycznej, o której mowa w art. 2a ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 19 kwietnia
1991 r. o izbach aptekarskich (Dz. U. z 2016 r. poz. 1496);
2) postępu nauk farmaceutycznych:
a) farmakoterapii,
b) technologii produktów leczniczych oraz jakości i autentyczności produktów
leczniczych i wyrobów medycznych w obrocie,
c) farmacji aptecznej,
d) farmacji szpitalnej,
e) farmacji klinicznej,
f) leku roślinnego,
g) farmakologii,
h) biotechnologii farmaceutycznej,
i) farmakoekonomiki,
j) radiofarmacji,
k) farmacji onkologicznej;
3) zdrowia publicznego, w tym nadużywania oraz uzależnienia od produktów leczniczych;
4) prawa farmaceutycznego oraz prawa regulującego wykonywanie zawodu farmaceuty;
5) nowoczesnych metod zarządzania apteką i hurtownią farmaceutyczną;
6) zasad udzielania pierwszej pomocy;
7) wyrobów medycznych;
8) suplementów diety i środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego;
9) badań klinicznych.
Ciągłe szkolenia są realizowane w pięcioletnich okresach rozliczeniowych, zwanych dalej
„okresami edukacyjnymi”.
Zgodnie z § 3 ww. rozporządzenia Farmaceuta realizuje obowiązek ciągłego szkolenia z
zakresu wiedzy, o której mowa w § 2 ust. 1, przez:
1) udział w kursach realizowanych metodą wykładów, seminariów, ćwiczeń;
2) udział w kursach realizowanych za pośrednictwem sieci internetowej z ograniczonym
dostępem;
3) udział w kursach odbywanych w ramach szkolenia specjalizacyjnego;
4) uzyskanie tytułu specjalisty, stopnia naukowego doktora, stopnia naukowego doktora
habilitowanego nauk farmaceutycznych albo tytułu profesora nauk farmaceutycznych;
5) przygotowanie i wygłoszenie referatu na posiedzeniu naukowo-szkoleniowym
towarzystwa naukowego, Naczelnej Izby Aptekarskiej, okręgowej izby aptekarskiej;
6) udział w posiedzeniu naukowo-szkoleniowym towarzystwa naukowego, którego cele
statutowe działalności obejmują rozwój nauk farmaceutycznych, Naczelnej Izby
Aptekarskiej lub okręgowej izby aptekarskiej;
Zaliczenie ciągłego szkolenia polega na uzyskaniu w okresie edukacyjnym co najmniej 100
punktów edukacyjnych za udział w wybranych formach ciągłych szkoleń, w tym co
najmniej 50 punktów edukacyjnych musi być uzyskanych w ramach kursów zakończonych
sprawdzianem weryfikującym wiedzę, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i 3, realizowanych
przez jednostki szkolące, o których mowa w art. 107a ustawy z dnia 6 września 2001 r. -
Prawo farmaceutyczne, zwane dalej „jednostkami szkolącymi”.
Rozporządzenie określa szczegółowo standardy ciągłego szkolenia, dokumentowanie,
prowadzenie kart (§ 3-7).
Szkolenia Wnioskodawcy umożliwiały zdobywanie punktów na ww. zasadach.
Pytanie 11:
Czy uczestnicy szkoleń będący farmaceutami są zobowiązani do stałego podnoszenia
kwalifikacji zawodowych (doskonalenia zawodowego) - jeśli tak, proszę wskazać z jakich
przepisów prawa wynika ten obowiązek.
Odpowiedź na pytanie 11:
TAK - wyżej szczegółowo opisano w odpowiedzi na pytanie 10.
Pytanie 12:
Czy w zakresie prowadzonych usług szkoleniowych realizowanych na rzecz farmaceutów
działa Pan pod kontrolą właściwych instytucji państwowych - jeśli tak, proszę wskazać:
a) na czym polega kontrola instytucji państwowych nad realizowanymi szkoleniami,
b) czy działa Pan w oparciu o konkretne programy nauczania zaakceptowane przez
właściwe instytucje państwowe,
c) czy kontrola instytucji państwowych zapewnia jakość realizowanych szkoleń oraz ich
odpowiednią cenę,
d) czy ma Pan dowolność w zakresie kształtowania zasad swojego działania w odniesieniu
do prowadzonych szkoleń,
e) czy Pana działania w zakresie realizacji szkoleń wymagają akceptacji właściwych
instytucji państwowych.
Odpowiedź na pytanie 12:
Wnioskodawca nie wie o jakie właściwe instytucji państwowych chodzi w tym pytaniu, ale
zasady odbywania szkoleń zawodowych i sprawowania nad nimi kontroli opisano w
odpowiedzi na pytanie 10 i są regulowane przez ustawę oraz rozporządzenie.
Pytanie 13:
Czy w zakresie będących przedmiotem zapytania szkoleń realizowanych na rzecz lekarzy,
pielęgniarek, dietetyków oraz farmaceutów działa Pan jako podwykonawca organizatora
szkolenia.
Odpowiedź na pytanie 13:
TAK.
Pytanie 14:
Czy usługi szkoleniowe objęte zakresem wniosku, tj. szkolenia realizowane na rzecz
lekarzy, pielęgniarek, dietetyków oraz farmaceutów są usługami podstawowymi, czy też
usługami ściśle związanymi z usługą podstawową (usługą kształcenia zawodowego lub
przekwalifikowania zawodowego świadczoną przez inny podmiot, tj. organizatora
szkolenia).
Odpowiedź na pytanie 14:
Są usługami podstawowymi.
Pytanie 15:
Jeśli usługi szkoleniowe objęte zakresem wniosku, tj. szkolenia realizowane na rzecz
lekarzy, pielęgniarek, dietetyków oraz farmaceutów są usługami ściśle związanymi z
usługą podstawową (usługą kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego
świadczoną przez inny podmiot, tj. organizatora szkolenia), to proszę o wskazanie:
a) czy usługi szkoleniowe świadczone przez organizatora szkolenia, na zlecenie którego
świadczy Pan usługi objęte zakresem wniosku, korzystają ze zwolnienia od podatku od
towarów i usług, jeśli tak, to proszę wskazać na podstawie jakiego przepisu ustawy o
podatku od towarów i usług,
b) czy świadczone przez Pana usługi szkoleniowe na rzecz organizatora szkolenia są
niezbędne do świadczenia usług podstawowych w zakresie kształcenia lub
przekwalifikowania zawodowego, wykonywanych przez podmiot zlecający, tj.
organizatora szkolenia,
c) czy celem świadczonych przez Pana usług objętych zakresem wniosku, jest osiągnięcie
dodatkowego dochodu poprzez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w
stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
Odpowiedź na pytanie 15:
Są usługami podstawowymi.
Pytanie 16:
Czy poza usługami szkoleniowymi objętymi zakresem wniosku, tj. szkoleniami
realizowanymi na rzecz lekarzy, pielęgniarek, dietetyków oraz farmaceutów, w ramach
innych umów świadczy Pan usługi szkoleniowe w zakresie kształcenia lub
przekwalifikowania zawodowego korzystające ze zwolnienia od podatku, jeśli tak, to
proszę wskazać na podstawie jakiego przepisu.
Odpowiedź na pytanie 16:
NIE.
Pytanie
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że opisane w stanie faktycznym szkolenia
korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 litera a) ustawy
o VAT?
Pana stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, że usługi szkoleniowe opisane w
stanie faktycznym korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy
o VAT.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst
jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm. zwanej dalej ustawą o VAT), opodatkowaniu
podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne
świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1,
rozumie się zasadniczo przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Z kolei w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5
ust. 1 pkt 1, rozumie się co do zasady każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby
prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi
dostawy towarów w rozumieniu art. 7.
Na gruncie podatku VAT wykonywana czynność, może być albo opodatkowana właściwą
stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku. Zwolnienie
może przyjąć postać zwolnienie podmiotowego, przedmiotowego albo mieszanego
(podmiotowo-przedmiotowego).
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub
świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:
a) jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia
2016 r. - Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,
b) uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, w
zakresie kształcenia - oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami
związane.
Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym usługi szkoleniowe Wnioskodawcy nie
mogą korzystać z powyższych zwolnień z uwagi na brak spełnienia przesłanek
podmiotowych [aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia, przewidzianego w
powołanym przepisie ustawy, dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty
w rozumieniu przepisów Prawo oświatowe lub mieć status jednego z podmiotów
wymienionych w literze b)].
Z kolei na mocy art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi
kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt
26:
a) prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
b) świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe - wyłącznie w zakresie usług
objętych akredytacją, lub
c) finansowane w całości ze środków publicznych - oraz świadczenie usług i dostawę
towarów ściśle z tymi usługami związane.
Uzupełniająco wskazać należy, że jak stanowi art. 43 ust. 17 ustawy zwolnienia, o których
mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do
dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi,
jeżeli:
1) nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1
pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2) ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez
konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników
niekorzystających z takiego zwolnienia.
Przepis art. 43 ust. 17a ustawy stanowi z kolei, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt
18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia
usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty
świadczące usługi podstawowe.
Powołany wyżej przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, przewidują natomiast zwolnienie dla
usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego (przesłanka
przedmiotowa) prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych
przepisach (litera a)) lub też świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w
rozumieniu przepisów ustawy prawo oświatowe - wyłącznie w zakresie usług objętych
akredytacją (lit. b)) lub finansowanych w całości ze środków publicznych (lit. c)). Zgodnie z
przedstawionym stanem faktycznym usługi świadczone przez Wnioskodawcę z pewnością
nie spełniają przesłanek opisanych w lit. b) i c) tego przepisu i nie są przedmiotem
niniejszego wniosku (z uwagi na brak akredytacji oraz w jakiejkolwiek części finansowanie
ze środków publicznych).
W kontekście przesłanki przedmiotowej tego zwolnienia wskazać należy przede
wszystkich, że od 1 lipca 2011 r. obowiązuje rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282
/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w
sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 77/1).
Rozporządzenie to wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio.
W art. 44 tego rozporządzenia wskazano, iż usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub
przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy
2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub
zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do
celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub
przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.
Zgodnie natomiast z art. 132 ust. 1 lit. i ww. Dyrektywy, Państwa członkowskie zwalniają
kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie
zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów
ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa
publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za
podobne przez dane państwo członkowskie.
Kierując się literalną wykładnią przepisów należy wskazać, że zgodnie ze Słownikiem
języka polskiego PWN użyte w art. 44 rozporządzenia słowo „bezpośredni” oznacza
„dotyczący kogoś lub czegoś wprost”, słowo „branża” oznacza „gałąź produkcji lub handlu
obejmująca towary lub usługi jednego rodzaju”, natomiast słowo „zawód” oznacza
„wyuczone zajęcie wykonywane w celach zarobkowych”.
Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że przez kształcenie zawodowe lub
przekwalifikowanie zawodowe, o których mowa w ww. przepisach, obejmujące nauczanie
pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, należy rozumieć takie
kształcenie, w wyniku którego dana osoba podnosi swoje kwalifikacje, a bezpośrednio po
jej ukończeniu jest w stanie podjąć pracę zarobkową, lub wykonywać określony zawód.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika zatem, że szkolenia Wnioskodawcy spełniają
tą przesłankę przedmiotową zwolnienia.
Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że przez kształcenie zawodowe lub
przekwalifikowanie zawodowe, o których mowa w ww. przepisach, obejmujące nauczanie
pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, należy rozumieć takie
kształcenie, w wyniku którego dana osoba podnosi swoje kwalifikacje, a bezpośrednio po
jej ukończeniu jest w stanie podjąć pracę zarobkową, lub wykonywać określony zawód.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika zatem, że szkolenia Wnioskodawcy spełniają
tą przesłankę przedmiotową zwolnienia.
Przechodząc zaś do pozostałych przesłanek warunkujących zastosowanie zwolnienia od
podatku od towarów i usług wskazać należy, że art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o VAT
jako dodatkową przesłankę zwolnienia wskazuje, iż usługi muszą być prowadzone w
formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.
W tym miejscu należy przypomnieć, że art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT, stanowi
implementację do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112
/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości
dodanej (dalej: Dyrektywa VAT). W myśl tego przepisu, państwa członkowskie zwalniają z
podatku od wartości dodanej kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub
wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i
dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie
podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele
uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.
Zgodnie z ugruntowaną już jednolitą linią orzeczniczą sądów administracyjnych, art. 43
ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT, stanowi wadliwą implementację art. 132 ust. 1 lit. i
Dyrektywy VAT.
Sądy reprezentują jednolite i jasne stanowisko, że art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT,
nieprawidłowo, bez podstaw prawnych posługuje się nieznanym Dyrektywie wymogiem o
charakterze przedmiotowym, uzależniający zwolnienie kształcenia zawodowego lub
przekwalifikowania zawodowego od prowadzenia go w formach i na zasadach
przewidzianych w odrębnych przepisach.
Stanowisko na temat niezgodności przepisu art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT, z art.
132 ust. 1 lit. i Dyrektywy VAT, wyrażone zostało w licznych wyrokach sądów
administracyjnych, w tym m.in.:
w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 czerwca 2019 r., sygn. akt I
FSK 769/17; 12 kwietnia 2019 r., sygn. akt I FSK 723/17, z 4 września 2018 r. sygn. I
FSK 1641/16. 6 lipca 2018 r. sygn. akt I FSK 1529/16; 18 maja 2017 r., sygn. akt I FSK
1742/15; z 6 lutego 2014 r. sygn. akt I FSK 494/13; z 17 września 2014 r. sygn. akt I
FSK 1372/13,
czy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 26 stycznia
2021 r., sygn. akt III SA/Wa 1957/20, wyroku Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w Rzeszowie z 5 października 2021 r., sygn. akt I SA/Rz 556/21.
Sądy wskazują, że właściwe implementowanie art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy VAT, powinno
polegać na uzależnieniu zwolnienia m.in. usług kształcenia i przekwalifikowania
zawodowego od świadczenia takich usług przez podmioty, których cele uznane są przez
dane państwo członkowskie za podobne do celów podmiotów prawa publicznego, a nie
od uregulowania kwestii prowadzenia takich szkoleń w formach i na zasadach
przewidzianych w odrębnych przepisach, co w sposób nieuzasadniony treścią przepisu
Dyrektywy VAT zawęża zakres zwolnienia, przez określenie warunku niewynikającego z
Dyrektywy VAT (tak np. Naczelny Sąd Administracyjny już w wyroku z 4 lipca 2013 r. sygn.
akt I FSK 1014/12).
Takie podejście reprezentuje również Trybunał Sprawiedliwości UE (dalej jako TSUE). W
wyroku z 28 listopada 2013 r. w sprawie o sygn. C-319/12, dotyczącej polskiej sprawy TSUE
stwierdził, że artykuł 132 ust. 1 lit. i, art. 133 i 134 Dyrektywy VAT, należy interpretować w
ten sposób, że nie sprzeciwiają się one objęciu zwolnieniem od podatku od wartości
dodanej usług edukacyjnych świadczonych przez podmioty niepubliczne w celach
komercyjnych. Z treści tego wyroku wynika również, że w przypadku podmiotów
prywatnych konieczne jest wystąpienie przesłanki spełnienia przez te podmioty celów
podobnych do celów podmiotów prawa publicznego.
Skutkiem wadliwej implementacji art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy VAT tenże przepis
Dyrektywy VAT należy stosować bezpośrednio, z pominięciem warunku niewynikającego z
tejże Dyrektywy (tak np. NSA w wyroku z 12 kwietnia 2019 r., sygn. I FSK 723/17).
Z tego względu Wnioskodawca, aby skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT, powinien
wykazać spełnienie przez niego przesłanek z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT, w
zakresie niesprzecznym z Dyrektywą VAT oraz warunków wynikających z art. 132 ust. 1 lit.
i Dyrektywy VAT.
Przekładając powyższe na stan faktyczny przedmiotowego wniosku, aby skorzystać ze
zwolnienia, Wnioskodawca powinien wykazać, że:
1) świadczone przez niego usługi są usługami kształcenia zawodowego lub
przekwalifikowania zawodowego (co zostało wykazane powyżej) oraz
2) jest on podmiotem, którego cele są podobne do celów realizowanych przez podmioty
prawa publicznego (Wnioskodawca nie jest podmiotem publicznym co wynika z
przedstawionego stanu faktycznego).
W ocenie Wnioskodawcy, przesłankę wskazaną w pkt 2 również należy uznać za spełnioną,
gdyż jest on podmiotem, którego cele są podobne do celów realizowanych przez
podmioty prawa publicznego.
Żaden przepis nie precyzuje (nie zawęża kategorii) jakie cele mogą być uznane za podobne
do celów podmiotów prawa publicznego, dlatego w ocenie Wnioskodawcy należy wziąć
pod uwagę wszelkie możliwe cele, których realizacja leży w szeroko rozumianej gestii
podmiotów publicznych.
W tym miejscu wskazać należy, że Wnioskodawca realizuje szkolenia celem kształcenia
wykwalifikowanych specjalistów przede wszystkim takich jak lekarze, rzadziej pielęgniarki,
dietetycy, farmaceuci którzy mają do czynienia z pacjentami onkologicznymi.
Już samo to wskazuje na realizację celu publicznego z zakresu edukacji i ochrony zdrowia.
Dodatkowo edukacja ta obejmuje jedną z najbardziej rosnących grup pacjentów, tj.
pacjentów onkologicznych. Oczywistym jest jak bardzo istotna jest pomoc medyczna
pacjentom onkologicznym.
Z tego względu z pewnością za cel publiczny uznać należy edukację specjalistów w tym
zakresie. W efekcie usługi Wnioskodawcy wręcz wspierają i uzupełniają działania
podmiotów publicznych w zakresie edukacji w tej bardzo wąskiej i specjalistycznej
dziedzinie medycyny. Przyczyniają się także do poprawy ochrony zdrowia co zasługuje na
społeczną aprobatę.
Reasumując, uznać należy, że usługi Wnioskodawcy polegające na prowadzeniu szkoleń
spełniają przesłanki zwolnienia z VAT ustanowione w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o
VAT, w zakresie, w jakim przepis ten pozostaje w zgodności z Dyrektywą VAT co oznacza że
usługi Wnioskodawcy stanowią usługi kształcenia zawodowego tj. pozostają one w
bezpośrednim związku z branżą lub zawodem oraz mają na celu uzyskanie wiedzy do
celów zawodowych.
Dodatkowo w ocenie Wnioskodawcy spełnia on drugą z przesłanek zwolnienia, wynikającą
wprost z art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy VAT, tj. jest on podmiotem, którego cele są
podobne do celów realizowanych przez podmioty prawa publicznego.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest:
prawidłowe w części dotyczącej zastosowania zwolnienia od podatku VAT na
podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy dla usług szkoleniowych realizowanych
na rzecz lekarzy oraz farmaceutów,
nieprawidłowe w części dotyczącej zastosowania zwolnienia od podatku VAT na
podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy dla usług szkoleniowych realizowanych
na rzecz dietetyków.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
(t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i
odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się
przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:
przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde
świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej
niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu
art. 7, w tym również:
1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na
formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania
czynności lub sytuacji;
3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu
działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać
się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i
zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako
usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do „grona” usług każde świadczenie,
które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie
(dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia
odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot który
odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym
z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności
opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach
profesjonalnego obrotu gospodarczego.
Należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą
powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest
dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez
podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.
Pojęcie „dostawa towarów” w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, obejmuje wszelkie
czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem
jak właściciel.
Z kolei każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu,
zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w
rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione
następujące warunki:
w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga
strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy
(wynagrodzenie).
Należy podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie
podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zatem przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone
zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego
stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą
(nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane
zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to - co do
zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą
opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności.
Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za
wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność.
Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.
Pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu
sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy
usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (m.in. w postaci świadczenia
wzajemnego).
Zatem, aby dana czynność (usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i
usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy
świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone
kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w
ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana
zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być
należne za wykonanie tego świadczenia.
W treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla
niektórych czynności zwolnienie od podatku.
Zwolnienie od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości
opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle
określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej
upoważnienia.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały
określone m.in. w art. 43 ustawy.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy :
zwalnia się od podatku usługi świadczone przez
a) jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14
grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,
b) uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, w
zakresie kształcenia
- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.
Z cytowanego art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy wynika, że zwolnienie od podatku od
towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez
jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe
oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.
Ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy, mogą korzystać uczelnie,
jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, o ile świadczone
przez te podmioty usługi są usługami kształcenia.
Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy:
zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania
zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26
a) prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach,
lub
b) świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe - wyłącznie w
zakresie usług objętych akredytacją, lub
c) finansowane w całości ze środków publicznych
oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.
Stosownie do art. 43 ust. 17 ustawy:
zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a,
nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych
z usługami podstawowymi, jeżeli:
1) nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z
ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2) ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika,
przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników
niekorzystających z takiego zwolnienia.
W myśl art. 43 ust. 17a ustawy:
zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają
zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z
usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi
podstawowe.
Z powołanych przepisów art. 43 ust. 17 i art. 43 ust. 17a ustawy wynika zatem, że
zwolnienia określone w art. 43 ust. 1 pkt 26 i art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a-c ustawy mają
zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami
podstawowymi dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe, jeżeli: są
one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, a ich głównym celem nie jest
osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie
tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
Ponadto, jak wynika z § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia
2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania
tych zwolnień (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 955 ze zm.) zwanego dalej rozporządzeniem:
zwalnia się od podatku od towarów i usług usługi kształcenia zawodowego lub
przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków
publicznych, oraz świadczenie usług i dostawa towarów ściśle z tymi usługami
związane.
Stosownie do treści § 3 ust. 8 rozporządzenia:
zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 13, 14, 18 i 19, stosuje się do dostawy
towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi
dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.
W świetle § 3 ust. 9 rozporządzenia:
zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 13, 14, 18 i 19, nie mają zastosowania do
dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami
podstawowymi, jeżeli:
1) nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z
ust. 1 pkt 13, 14, 18 i 19, lub
2) ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika,
przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników
niekorzystających z takiego zwolnienia.
Wskazane wyżej regulacje stanowią implementację prawa unijnego, gdyż w świetle art.
132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie
wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.),
zwanej dalej Dyrektywą:
państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie
powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze
świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych,
prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje
działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo
członkowskie.
Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym
„Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co
oznacza, że usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy podlegają zwolnieniu od podatku
wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie
ciążą na danym państwie wobec jego obywateli.
Należy także zauważyć, że z utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii
Europejskiej wynika, że zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego,
które służą unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu VAT, w poszczególnych
państwach członkowskich i które należy postrzegać w ogólnym kontekście wspólnego
systemu podatku VAT (wyrok C-473/08 w sprawie Eulitz, pkt 25). Ponadto, jak również
wielokrotnie podkreślał TSUE w swym orzecznictwie, pojęcia używane do opisania
zwolnień wymienionych w art. 13 VI Dyrektywy (obecnie art. 132 Dyrektywy) powinny być
interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady,
zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa
świadczona odpłatnie przez podatnika (przykładowo wyrok Trybunału z 19 listopada 2009
r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV).
Jednakże interpretacja tych pojęć powinna być zgodna z celami, do jakich dążą owe
zwolnienia, oraz powinna spełniać wymogi zasady neutralności podatkowej, na której
zasadza się wspólny system VAT. Zatem powyższa zasada ścisłej interpretacji nie oznacza,
że pojęcia użyte w celu opisania zwolnień z art. 13 (art. 132 Dyrektywy) powinny być
interpretowane w sposób, który uniemożliwiałby osiągnięcie zakładanych przez nie
skutków (pkt 27 ww. wyroku).
Ponadto wskazać należy, że definicja kształcenia zawodowego i przekwalifikowania
zawodowego została zawarta w art. 44 rozporządzenia Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca
2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie
wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 str. 1), zwanego dalej
Rozporządzeniem. Rozporządzenie to wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest
stosowane bezpośrednio.
W myśl art. 44 rozporządzenia 282/2011:
usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na
warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy 2006/112/WE, obejmują
nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również
nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.
Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie
ma w tym przypadku znaczenia.
Jednocześnie podkreślić należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku, o którym
mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, istotne jest - w pierwszej kolejności - uznanie danej
usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie
dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego
szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie
akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze
środków publicznych.
Mając na uwadze powyższe, dokonując wykładni ww. przepisów przez pryzmat definicji
usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania, określonej w art. 44 rozporządzenia
282/2011 należy mieć na uwadze dosłowne brzmienie tych przepisów.
Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (dostępnym w Internecie), użyte w art. 44
rozporządzenia słowo „bezpośredni” oznacza „dotyczący kogoś lub czegoś wprost”, słowo
„branża” oznacza „gałąź produkcji lub handlu obejmująca towary lub usługi jednego
rodzaju”, natomiast słowo „zawód” oznacza „wyuczone zajęcie wykonywane w celach
zarobkowych”.
Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że przez kształcenie zawodowe lub
przekwalifikowanie zawodowe, o których mowa w ww. przepisach, obejmujące nauczanie
pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, należy rozumieć takie
kształcenie, w wyniku którego dana osoba podnosi swoje kwalifikacje, a bezpośrednio po
jej ukończeniu jest w stanie podjąć pracę zarobkową, lub wykonywać określony zawód.
W analizowanym przypadku wątpliwości dotyczą ustalenia, czy usługi szkoleniowe
świadczone przez Pana na rzecz lekarzy, farmaceutów oraz dietetyków korzystają ze
zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.
W opisie sprawy wskazał Pan, że nie posiada statusu jednostki objętej systemem oświaty
w rozumieniu przepisów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. -
Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania. Ponadto, nie posiada Pan statusu
uczelni, jednostki naukowej Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowej,
w zakresie kształcenia na poziomie wyższym.
Zatem stwierdzić należy, że świadczone przez Pana na rzecz lekarzy, farmaceutów oraz
dietetyków usługi szkoleniowe nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art.
43 ust. 1 pkt 26 ustawy, ponieważ nie są spełnione przesłanki wynikające z powołanego
przepisu.
W konsekwencji należy przeanalizować czy dla przedmiotowej usługi znajduje
zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.
Powołany wyżej przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy przewiduje zwolnienie dla usług
kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i
na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Dla zastosowania ww. zwolnienia
istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub
przekwalifikowania zawodowego inną niż wymienione w pkt 26, a następnie spełnienie
dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu.
Jak wynika z opisu sprawy, realizuje Pan szkolenia, których uczestnikami są lekarze,
farmaceuci oraz dietetycy. W każdym przypadku szkolenia prowadzone są przez Pana
osobiście. W zakresie szkoleń realizowanych na rzecz lekarzy, dietetyków oraz
farmaceutów działa Pan jako podwykonawca organizatora szkolenia. Wystawia Pan
faktury na zleceniodawców, ale faktycznymi odbiorcami i beneficjentami szkoleń są ich
uczestnicy. Przy czym, wskazał Pan, że usługi szkoleniowe objęte zakresem wniosku, tj.
szkolenia realizowane na rzecz lekarzy, dietetyków oraz farmaceutów są usługami
podstawowymi.
Tematyka prowadzonych szkoleń obejmuje zagadnienia związane z opieką
okołooperacyjną, żywieniem klinicznym w onkologii, leczeniem żywieniowym u pacjentów
onkologicznych oraz innymi zagadnieniami dotyczącymi powyższych tematów, które mniej
lub bardziej kładą nacisk i uwypuklają niektóre aspekty tych trzech materii.
Uczestnikami szkoleń są w głównej mierze lekarze. Rzadziej uczestnikami są również
pozostali specjaliści uczestniczący w procesie leczenia pacjentów onkologicznych na
różnych etapach i są to dietetycy oraz farmaceuci. Wszystkie te zawody uczestniczą w
różnym zakresie i na różnych etapach w opiece okołooperacyjnej, żywieniu klinicznym
oraz leczeniu żywieniowym u pacjentów onkologicznych z tego względu uczestniczą w
szkoleniach. W szkoleniach mogą uczestniczyć lekarze różnych specjalizacji, a także w
trakcie specjalizacji i bez specjalizacji. Przekazywana wiedza ma związek z wykonywaniem
przez nich zawodem lub też ma posłużyć do zdobycia nowych umiejętności i wiedzy co
przełoży się na podniesienie ich kwalifikacji zawodowych oraz poszerzenie usług
oferowanych pacjentom lub poprawę ich jakości. Przekazuje Pan zarówno wiedzę
teoretyczną, jak i praktyczne umiejętności przydatne dla tych zawodów, zgodnie z
najnowszymi standardami powszechnie stosowanymi na całym świecie. Pana szkolenia
umożliwiają kształcenie, usystematyzowanie, aktualizowanie, rozwijanie i poszerzenie
wiedzy w zakresie tej części medycyny.
Mając zatem na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy stwierdzić należy,
że świadczone przez Pana na rzecz lekarzy, farmaceutów oraz dietetyków usługi
szkoleniowe stanowią będą usługi kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust.
1 pkt 29 ustawy, gdyż pozostają w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem osób
biorących udział w szkoleniu i mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów
zawodowych.
Przechodząc zaś do pozostałych przesłanek warunkujących zastosowanie zwolnienia od
podatku od towarów i usług wskazać należy, że odesłanie w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a
ustawy do „odrębnych przepisów” odnosić się może wyłącznie do uregulowań, które
określają formy i zasady usług szkoleniowych w zakresie kształcenia zawodowego lub
przekwalifikowania zawodowego. Odrębne przepisy określające formy i zasady to
uregulowania, z których wynika np. program szkolenia, ilość godzin szkolenia, tematyka,
krąg osób objętych szkoleniem, warunki, jakie musi spełnić organizator kształcenia.
Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (t.
j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1287), zwanej dalej ustawą o zawodach lekarza i lekarza dentysty:
lekarz, z zastrzeżeniem ust. 3, ma prawo i obowiązek doskonalenia zawodowego.
W myśl art. 18 ust. 2 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty:
dopełnienie obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy okręgowa rada lekarska
potwierdza przez dokonanie wpisu w rejestrze, o którym mowa w art. 49 ustawy z
dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich. Potwierdzenia dokonuje okręgowa rada
lekarska na podstawie przedłożonej przez lekarza dokumentacji potwierdzającej
odbycie określonych form doskonalenia zawodowego, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 4.
W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty:
ustawiczny rozwój zawodowy, z wyłączeniem stażu podyplomowego, mogą
prowadzić:
1) podmioty uprawnione do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego;
2) inne podmioty niż wymienione w pkt 1 uprawnione do kształcenia na
podstawie odrębnych przepisów, w tym uczelnie medyczne, inne uczelnie
prowadzące działalność dydaktyczną lub badawczą w dziedzinie nauk
medycznych i nauk o zdrowiu i instytuty badawcze;
3) inne podmioty niż wymienione w pkt 1 i 2 po uzyskaniu wpisu w rejestrze
podmiotów prowadzących ustawiczny rozwój zawodowy lekarzy i lekarzy
dentystów, zwane dalej „organizatorami kształcenia”.
Stosownie do art. 19 ust. 2 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty:
warunkami prowadzenia kształcenia w zakresie ustawicznego rozwoju zawodowego
są:
1) posiadanie planu kształcenia realizowanego w określonym czasie zawierającego
w szczególności:
a) cel (cele) kształcenia,
b) przedmiot i zakres kształcenia, zgodny z aktualną wiedzą medyczną,
c) formę (formy) kształcenia,
d) wymagane kwalifikacje uczestników,
e) sposób (sposoby) weryfikacji wyników kształcenia,
f) sposób potwierdzania uczestnictwa i ukończenia kształcenia;
2) zapewnienie kadry dydaktycznej o kwalifikacjach odpowiednich dla danego
rodzaju kształcenia;
3) zapewnienie odpowiedniej do realizacji programu kształcenia bazy
dydaktycznej, w tym dla szkolenia praktycznego;
4) posiadanie wewnętrznego systemu oceny jakości kształcenia, uwzględniającego
narzędzia oceny jakości kształcenia oraz metody tej oceny;
5) zapewnienie udzielania świadczeń zdrowotnych wchodzących w zakres
kształcenia przez uprawnione podmioty i osoby posiadające uprawnienia oraz
właściwe kwalifikacje do ich wykonywania.
W świetle art. 19 ust. 3 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty:
spełnienie warunków prowadzenia kształcenia określonych w ust. 2 przez podmioty,
o których mowa w ust. 1 pkt 3, potwierdza okręgowa rada lekarska właściwa ze
względu na miejsce prowadzenia kształcenia lub Naczelna Rada Lekarska w
odniesieniu do okręgowej izby lekarskiej będącej organizatorem kształcenia oraz
organizatora kształcenia zamierzającego prowadzić kształcenie na terenie całego
kraju.
W myśl art. 19a ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty:
kształcenie w zakresie ustawicznego rozwoju zawodowego wykonywane przez
przedsiębiorcę jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2024 r. poz. 236).
Zgodnie z art. 19b ust. 1 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty:
podmioty zamierzające wykonywać działalność w zakresie ustawicznego rozwoju
zawodowego, z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 i 2,
przedstawiają dane potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa w art. 19
ust. 2, oraz składają do właściwej okręgowej rady lekarskiej wniosek o wpis do
rejestru podmiotów prowadzących ustawiczny rozwój zawodowy, zwanego dalej
„rejestrem”, zawierający dane, o których mowa w art. 19c ust. 3 pkt 1-6.
Stosownie do art. 19c ust. 1 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty:
organem prowadzącym rejestr jest okręgowa rada lekarska właściwa dla siedziby
organizatora prowadzenia kształcenia, a w przypadku okręgowej izby lekarskiej
będącej organizatorem kształcenia Naczelna Rada Lekarska.
Szkolenia dla lekarzy i lekarzy dentystów nie mogą odbywać się w zupełnie dowolnej
formie.
Szczegółowe zasady organizacji i przeprowadzania szkoleń określone zostały w
rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 21 lutego 2022 r. w sprawie sposobu dopełnienia
obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów (Dz.U. z 2022 r. poz.
464), zwanym dalej rozporządzeniem.
Zgodnie z § 1 rozporządzenia:
doskonalenie zawodowe lekarza i lekarza dentysty jest realizowane przez:
1) udział w kursie medycznym krajowym lub zagranicznym nieobjętym programem
odbywanej specjalizacji;
2) udział w kursie medycznym prowadzonym za pośrednictwem środków przekazu
telewizyjnego lub sieci internetowej z ograniczonym dostępem:
a) krajowym, który uzyskał akceptację Naczelnej Rady Lekarskiej,
b) zagranicznym, którego organizatorem jest uczelnia medyczna, lekarskie
towarzystwo naukowe, międzynarodowa organizacja lekarska lub
podmiot, którego działalność w zakresie kształcenia podyplomowego
lekarzy lub lekarzy dentystów uzyskała akredytację właściwego organu w
państwie, w którym działalność ta jest prowadzona;
3) udział w krajowym lub zagranicznym kongresie lub zjeździe, krajowej lub
zagranicznej konferencji lub krajowym lub zagranicznym sympozjum
naukowym;
4) odbycie praktyki klinicznej w krajowym lub zagranicznym ośrodku
specjalistycznym;
5) udział w posiedzeniu oddziału stowarzyszenia działającego jako kolegium
specjalistów albo towarzystwo naukowe w danej dziedzinie medycyny, zwane
dalej „towarzystwem naukowym”, lub udział w posiedzeniu sekcji albo koła tego
stowarzyszenia;
6) udział w szkoleniu wewnętrznym organizowanym przez podmiot leczniczy, w
którym lekarz lub lekarz dentysta udziela świadczeń zdrowotnych, lub
organizowanym przez grupę lekarzy lub lekarzy dentystów;
7) wykład lub doniesienie w formie ustnej lub plakatowej na kursie medycznym,
kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym krajowym lub
zagranicznym;
8) udział w programie edukacyjnym udostępnianym za pośrednictwem środków
przekazu telewizyjnego, sieci internetowej lub innych mediów, które
umożliwiają wiarygodne sprawdzenie uzyskanej przez uczestnika wiedzy lub
umiejętności i potwierdzenie jego tożsamości:
a) który uzyskał akceptację Naczelnej Rady Lekarskiej,
b) zagranicznym, którego organizatorem jest uczelnia medyczna, lekarskie
towarzystwo naukowe, międzynarodowa organizacja lekarska lub
podmiot, którego działalność w zakresie kształcenia podyplomowego
lekarzy lub lekarzy dentystów uzyskała akredytację właściwego organu w
państwie, w którym działalność ta jest prowadzona;
9) uzyskanie w zakresie nauk medycznych stopnia naukowego doktora, doktora
habilitowanego lub tytułu profesora;
10) napisanie i opublikowanie fachowej książki medycznej, rozdziału w takiej
książce lub medycznego edukacyjnego programu multimedialnego;
11) napisanie i opublikowanie książki o charakterze medycznym, rozdziału w takiej
książce lub edukacyjnego programu multimedialnego o takim charakterze;
12) przetłumaczenie i opublikowanie fachowej książki medycznej, rozdziału w takiej
książce lub medycznego edukacyjnego programu multimedialnego;
13) autorstwo lub współautorstwo artykułu opublikowanego w fachowym
czasopiśmie medycznym wymienionym w aktualnym w dniu opublikowania
publikacji naukowej wykazie czasopism sporządzonym zgodnie z przepisami
wydanymi na podstawie art. 267 ust. 2 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 20 lipca 2018 r.
- Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2021 r. poz. 478, 619, 1630,
2141 i 2232);
14) napisanie i opublikowanie artykułu w recenzowanym, fachowym czasopiśmie
medycznym innym niż czasopismo wymienione w wykazie czasopism
sporządzonym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 267 ust. 2 pkt
2 lit. b ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;
15) przetłumaczenie i opublikowanie artykułu w fachowym czasopiśmie
medycznym, o którym mowa w pkt 13 i 14;
16) sprawowanie funkcji opiekuna stażu podyplomowego;
17) kierowanie specjalizacją lekarzy lub lekarzy dentystów;
18) indywidualną prenumeratę czasopisma medycznego wymienionego w
aktualnym wykazie czasopism sporządzonym zgodnie z przepisami wydanymi
na podstawie art. 267 ust. 2 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o
szkolnictwie wyższym i nauce;
19) przynależność do kolegium specjalistów lub towarzystwa naukowego, o którym
mowa w pkt 5;
20) posiadanie aktywnego indywidualnego konta na internetowych edukacyjnych
platformach medycznych wskazanych przez Naczelną Radę Lekarską.
W związku z powyższym należy stwierdzić, że doskonalenie zawodowe jest obowiązkiem
lekarzy i lekarzy dentystów. A zatem prowadzone dla nich szkolenia uznać należy jako
jedną z możliwych form realizacji tego obowiązku, tj. za kształcenie zawodowe lub
przekwalifikowanie zawodowe, którego zasady i formy prowadzenia zawarte są w
odrębnych niż ustawa o podatku od towarów i usług przepisach.
Ponadto należy odwołać się do przepisów ustawa z dnia 10 grudnia 2020 r. o zawodzie
farmaceuty (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 676), zwanej dalej ustawą o zawodzie farmaceuty.
Zgodnie z art. 77 ust. 1-4 ustawy o zawodzie farmaceuty:
1. Farmaceuta ma obowiązek doskonalenia zawodowego przez samokształcenie oraz
udział w kursach realizowanych:
1) metodą wykładów, seminariów, warsztatów oraz ćwiczeń;
2) za pośrednictwem sieci internetowej z ograniczonym dostępem, zakończonych
testem.
2. Kursy, o których mowa w ust. 1, organizują jednostki szkolące, NIA oraz okręgowe
izby aptekarskie.
3. Zakres doskonalenia zawodowego obejmuje wiedzę i umiejętności niezbędne do
realizacji zadań, o których mowa w art. 4.
4. Farmaceuta w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia zakończenia danego
okresu rozliczeniowego przekazuje właściwej okręgowej izbie aptekarskiej kartę
rozwoju zawodowego w celu potwierdzenia przez nią dopełnienia obowiązku
ustawicznego rozwoju zawodowego przez farmaceutę.
Stosownie do art. 78 ust. 1-4 ustawy o zawodzie farmaceuty:
1. Ustawiczny rozwój zawodowy odbywa się w pięcioletnim okresie rozliczeniowym.
Za udział w poszczególnych formach doskonalenia zawodowego i kształcenia
podyplomowego przysługują farmaceucie punkty edukacyjne.
2. Farmaceuta dokumentuje ustawiczny rozwój zawodowy w karcie rozwoju
zawodowego.
3. Farmaceucie, o którym mowa w art. 36 ust. 1 pkt 1 i 6, realizującemu ustawiczny
rozwój zawodowy przysługuje na jego wniosek urlop szkoleniowy w wymiarze do 6
dni roboczych rocznie, płatny według zasad obowiązujących przy obliczaniu
wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy. Termin urlopu szkoleniowego jest
uzgadniany każdorazowo z pracodawcą. Farmaceuta ma obowiązek niezwłocznie
przedstawić pracodawcy dokument poświadczający jego udział w formach
podnoszenia kwalifikacji zawodowych, o których mowa w art. 43 ust. 2.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzór karty rozwoju zawodowego farmaceuty,
2) liczbę punktów edukacyjnych za poszczególne formy ustawicznego rozwoju
zawodowego oraz liczbę punktów niezbędnych do zaliczenia obowiązku
doskonalenia zawodowego
- mając na celu zapewnienie właściwej jakości ustawicznego rozwoju zawodowego
oraz rzetelnego sposobu dokumentowania jego przebiegu.
Jednocześnie zgodnie z § 1 rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie punktów
edukacyjnych uzyskiwanych w ramach ustawicznego rozwoju zawodowego oraz wzoru
karty rozwoju zawodowego farmaceuty z dnia 28 grudnia 2021 r. (Dz.U. z 2021 r. poz.
2494):
rozporządzenie określa:
1) wzór karty rozwoju zawodowego farmaceuty;
2) liczbę punktów edukacyjnych za poszczególne formy ustawicznego rozwoju
zawodowego oraz liczbę punktów niezbędnych do zaliczenia obowiązku
doskonalenia zawodowego.
Załącznik nr 2 do ww. rozporządzenia wskazuje liczbę punktów edukacyjnych za
poszczególne formy ustawicznego rozwoju zawodowego.
Lp.Forma ustawicznego rozwoju zawodowego Liczba punktów edukacyjnych
Udział w kursie realizowanym metodą wykładu, seminarium, 1 punkt edukacyjny za każdą godzinę trwania kursu, nie więcej 1ćwiczenia, warsztatu, zakończonym testem jednak niż 20 punktów edukacyjnych za cały kurs
Udział w kursie realizowanym za pośrednictwem sieci 1 punkt edukacyjny za każdą godzinę trwania kursu, nie więcej 2internetowej z ograniczonym dostępem, zakończonym testem jednak niż 20 punktów edukacyjnych za cały kurs
3Podnoszenie kwalifikacji przez uczestnictwo w studiach 30 punktów edukacyjnych za każdy rokpodyplomowych w dyscyplinie - nauki farmaceutyczne
Udział w kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum 4 punkty edukacyjne za każdy dzień udziału, nie więcej jednak niż 20 4naukowym w dyscyplinie naukowej - nauki farmaceutyczne punktów edukacyjnych
Udział w posiedzeniu naukowo-szkoleniowym Naczelnej Izby Aptekarskiej, okręgowej izby aptekarskiej lub stowarzyszenia będącego, zgodnie z postanowieniami jego statutu, 5 2 punkty edukacyjne za posiedzenietowarzystwem naukowym lub towarzystwem zawodowym o zasięgu krajowym, którego cele działalności statutowej obejmują rozwój nauk farmaceutycznych
Przygotowanie i wygłoszenie referatu lub wykładu na kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym w dyscyplinie naukowej - nauki farmaceutyczne, posiedzeniu naukowo- 10 punktów edukacyjnych za przygotowanie i wygłoszenie referatu szkoleniowym Naczelnej Izby Aptekarskiej, okręgowej izby 6 lub wykładu; punkty edukacyjne zalicza się raz niezależnie od liczby aptekarskiej lub stowarzyszenia będącego, zgodnie z spotkań, na których był wygłoszony ten sam referat lub wykładpostanowieniami jego statutu, towarzystwem naukowym lub towarzystwem zawodowym o zasięgu krajowym, którego cele działalności statutowej obejmują rozwój nauk farmaceutycznych
Opublikowanie jako autor albo współautor monografii naukowej z zakresu wiedzy niezbędnej do realizacji zadań, o których mowa 7 40 punktów edukacyjnych w jednym okresie rozliczeniowymw art. 4 ustawy z dnia 10 grudnia 2020 r. o zawodzie farmaceuty (Dz.U. z 2021 r. poz. 97, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”
Opublikowanie jako autor albo współautor monografii 8popularnonaukowej z zakresu wiedzy niezbędnej do realizacji 30 punktów edukacyjnych w jednym okresie rozliczeniowymzadań, o których mowa w art. 4 ustawy
Opublikowanie jako autor albo współautor rozdziału w książce 9naukowej lub popularnonaukowej z zakresu wiedzy niezbędnej 20 punktów edukacyjnych w jednym okresie rozliczeniowymdo realizacji zadań, o których mowa w art. 4 ustawy
1) 20 punktów edukacyjnych za artykuł naukowy opublikowany w czasopismach wymienionych w wykazie sporządzonym na podstawie art. 267 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie Opublikowanie jako autor albo współautor artykułu naukowego z wyższym i nauce (Dz.U. z 2021 r. poz. 478, z późn. zm.) lub 2) 10 10zakresu wiedzy niezbędnej do realizacji zadań, o których mowa w punktów edukacyjnych za artykuł opublikowany w czasopismach art. 4 ustawy niewymienionych w wykazie sporządzonym na podstawie art. 267 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce - w jednym okresie rozliczeniowym
Opublikowanie jako autor albo współautor artykułu 11popularnonaukowego z zakresu wiedzy niezbędnej do realizacji 10 punktów edukacyjnych w jednym okresie rozliczeniowymzadań, o których mowa w art. 4 ustawy
Tłumaczenie monografii naukowej lub popularnonaukowej z 4 punkty edukacyjne za jedną monografię, nie więcej jednak niż 40 12zakresu wiedzy niezbędnej do realizacji zadań, o których mowa w punktów edukacyjnych w jednym okresie rozliczeniowymart. 4 ustawy
Tłumaczenie rozdziału w monografii naukowej lub 2 punkty edukacyjne za jeden rozdział w monografii, nie więcej 13popularnonaukowej z zakresu wiedzy niezbędnej do realizacji jednak niż 20 punktów edukacyjnych w jednym okresie zadań, o których mowa w art. 4 ustawy rozliczeniowym
Tłumaczenie artykułu naukowego lub popularnonaukowego z 1 punkt edukacyjny za jeden artykuł, nie więcej jednak niż 10 14zakresu wiedzy niezbędnej do realizacji zadań, o których mowa w punktów edukacyjnych w jednym okresie rozliczeniowymart. 4 ustawy
5 punktów edukacyjnych za każdy miesiąc opieki nad jednym Sprawowanie opieki nad studentem odbywającym 15 studentem, nie więcej jednak niż 30 punktów edukacyjnych w sześciomiesięczną praktykę zawodową w aptece jednym okresie rozliczeniowym
20 punktów edukacyjnych za każdy rok pełnienia funkcji kierownika Pełnienie funkcji kierownika specjalizacji lub opiekuna stażu specjalizacji lub 5 punktów edukacyjnych za pełnienie funkcji 16kierunkowego opiekuna stażu kierunkowego, nie więcej jednak niż 60 punktów edukacyjnych w jednym okresie rozliczeniowym
1 punkt edukacyjny za każdy miesiąc sprawowania opieki nad Sprawowanie opieki nad osobami odbywającymi przeszkolenie jednym studentem lub farmaceutą odbywającym przeszkolenie 17uzupełniające lub obowiązkowe praktyki wakacyjne w trakcie uzupełniające, nie więcej jednak niż 18 punktów edukacyjnych w studiów jednym okresie rozliczeniowym niezależnie od liczby osób, nad którymi jest sprawowana opieka
10 punktów edukacyjny za każdy rok pełnienia funkcji opiekuna nad Pełnienie funkcji opiekuna technika farmaceutycznego podczas 2-jednym technikiem, nie więcej jednak niż 20 punktów edukacyjnych 18letniego stażu w jednym okresie rozliczeniowym niezależnie od liczby osób, nad którymi jest sprawowana opieka
Podnoszenie kwalifikacji w ramach staży lub praktyk 5 punktów edukacyjnych za każdy miesiąc stażu lub praktyki, nie 19zagranicznych realizowanych w zagranicznych ośrodkach więcej jednak niż 30 punktów edukacyjnych w jednym okresie prowadzących staże dla farmaceutów rozliczeniowym
stopień doktora - 60 punktów edukacyjnych stopień doktora Uzyskanie stopnia doktora, stopnia doktora habilitowanego lub 20 habilitowanego - 80 punktów edukacyjnych tytuł profesora - 100 tytułu profesora w dziedzinie nauk medycznych i nauk o zdrowiupunktów edukacyjnych
Udział w kursach odbywanych w ramach szkolenia 1 punkt edukacyjny za każdą godzinę trwania kursu, nie więcej 21specjalizacyjnego jednak niż 30 punktów edukacyjnych za cały kurs
22Uzyskanie tytułu specjalisty w dziedzinie farmacji 100 punktów edukacyjnych
1 punkt edukacyjny za każdą godzinę trwania kursu, nie więcej 23Udział w kursach kwalifikacyjnych jednak niż 30 punktów edukacyjnych za cały kurs
Samokształcenie w ramach udziału w szkoleniach 24organizowanych przez Centrum Medyczne Kształcenia 10 punktów edukacyjnych za szkoleniePodyplomowego
Samokształcenie przygotowujące do właściwej realizacji zadań w ramach prowadzenia wykładów, seminariów, warsztatów oraz 5 punkt edukacyjnych za każdy rok, nie więcej jednak niż 25 punktów 25ćwiczeń w ramach ustawicznego rozwoju zawodowego edukacyjnych w okresie rozliczeniowymfarmaceutów
Indywidualna prenumerata czasopisma naukowego z dziedziny nauk medycznych i nauk o zdrowiu wymienionego w wykazie 5 punktów edukacyjnych za tytuł, nie więcej jednak niż 10 punktów 26sporządzonym na podstawie art. 267 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca edukacyjnych w jednym okresie rozliczeniowym2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce
W związku z tym należy wskazać, że doskonalenie zawodowe jest obowiązkiem
farmaceutów. A zatem prowadzone dla nich szkolenia uznać należy jako jedną z
możliwych form realizacji tego obowiązku, tj. za kształcenie zawodowe lub
przekwalifikowanie zawodowe, którego zasady i formy prowadzenia zawarte są w
odrębnych niż ustawa o podatku od towarów i usług przepisach.
W analizowanej sprawie, w uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że realizowane przez Pana
szkolenia na rzecz lekarzy oraz farmaceutów są prowadzone w formach i na zasadach
przewidzianych w odrębnych przepisach. Przepisami tymi są w przypadku lekarzy ustawa
z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz rozporządzenie
Ministra Zdrowia z dnia 21 lutego 2022 r. w sprawie sposobu dopełnienia obowiązku
doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów, zaś w przypadku farmaceutów
ustawa z dnia 10 grudnia 2020 r. o zawodzie farmaceuty oraz rozporządzenie Ministra
Zdrowia z dnia 28 grudnia 2021 r. w sprawie punktów edukacyjnych uzyskiwanych w
ramach ustawicznego rozwoju zawodowego oraz wzoru karty rozwoju zawodowego
farmaceuty.
Wskazał Pan ponadto, że udział w prowadzonych przez Pana szkoleniach stanowi jedną z
form realizacji obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy wynikającą z rozporządzenia
Ministra Zdrowia w sprawie sposobu dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego
lekarzy i lekarzy dentystów z dnia 21 lutego 2022 r. (Dz.U. z 2022 r. poz. 464) oraz lekarze
uczestniczący w tych szkoleniach otrzymują punkty edukacyjne przydzielane przez
Naczelną Izbę Lekarską.
W odniesieniu zaś do farmaceutów wskazał Pan, że za udział w szkoleniach przyznawane
są punkty edukacyjne, które są wymagane do wykonywania zawodu. Prowadzone przez
Pana szkolenia stanowią szkolenia, za które przyznawane są punkty zgodnie z
rozporządzeniem Ministra Zdrowia w sprawie punktów edukacyjnych uzyskiwanych w
ramach ustawicznego rozwoju zawodowego oraz wzoru karty rozwoju zawodowego
farmaceuty.
Zatem należy stwierdzić, że świadczone przez Pana na rzecz lekarzy oraz farmaceutów
usługi szkoleniowe będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na
podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, bowiem wiedza i umiejętności pozyskane
podczas prowadzonych przez Pana szkoleń będą mają bezpośredni związek z zawodem
lekarza oraz farmaceuty i są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w
odrębnych przepisach.
Nie można natomiast zgodzić się z Panem, że zwolnieniem od podatku na podstawie art.
43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy są objęte świadczone przez Pana usługi szkoleniowe
realizowane na rzecz dietetyków.
Jak wskazano powyżej, wykonywane przez Pana na rzecz dietetyków usługi szkoleniowe
stanowią usługi kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.
Nie oznacza to jednak, że szkolenia te mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na
podstawie wskazanego przepisu ustawy.
Zgodnie bowiem z normą wyrażoną w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, zwolnieniem
objęte są usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego
prowadzone w formach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Tak więc,
ustawodawca przewidział zastosowanie zwolnienia przedmiotowego dla ww. usług, ale
wyłącznie w sytuacji, gdy warunki ich świadczenia, w szczególności forma i zasady
wynikają z odrębnych od podatkowych aktów prawnych.
A zatem mimo, że świadczone przez Pana usługi szkoleniowe są usługami kształcenia
zawodowego, jednak nie jest to jedyna, a zarazem wystarczająca przesłanka dla objęcia
ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy. Warunkiem
zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisu jest nie tylko uznanie
danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego inną
niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, ale również spełnienie dodatkowych
przesłanek wynikających z treści art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy. Mianowicie usługi te
muszą być prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.
Spełnienie jednakże ww. warunku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy jest
możliwe tylko wtedy, gdy istnieją przepisy prawa regulujące formy i zasady kształcenia
zawodowego.
W analizowanym przypadku natomiast w odpowiedzi na pytanie czy szkolenia realizowane
na rzecz dietetyków są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w
odrębnych przepisach wskazał Pan, że jeśli chodzi o dietetyków to od prawie 20 lat w
Polsce nie udało się stworzyć ustawy o zawodzie dietetyka, dlatego też nie ma stosownych
regulacji. A zatem nie wskazał Pan regulacji z których wynikają formy i zasady szkoleń
realizowanych przez Pana na rzecz dietetyków.
Zatem w rozpatrywanej sprawie w odniesieniu usług szkoleniowych świadczonych na
rzecz dietetyków nie jest spełniony jeden z warunków określonych w art. 43 ust. 1 pkt 29
lit. a ustawy - prowadzone przez Pana szkolenia nie są prowadzone w formach i na
zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach (nie wskazał Pan przepisów, na
podstawie których świadczy Pan usługi szkoleniowe, które to przepisy nie regulowałyby
formy i zasady kształcenia zawodowego dietetyków).
Odesłanie w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy do „odrębnych przepisów” odnosić się może
wyłącznie do regulacji, które określają formy i zasady usług szkoleniowych w zakresie
kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Odrębne przepisy
określające formy i zasady to uregulowania, z których wynika np. program szkolenia, ilość
godzin szkolenia, tematyka, krąg osób objętych szkoleniem, warunki jakie musi spełnić
organizator kształcenia.
Zatem brak wskazania przez Pana przepisów prawa regulujących formy i zasady
przeprowadzania szkoleń, które są realizowane przez Pana na rzecz dietetyków powoduje,
że nie można uznać, że szkolenia realizowane przez Pana dla dietetyków stanowią usługi
prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach w
rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.
Tym samym warunek określony w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy nie został spełniony,
zatem dla szkoleń realizowanych na rzecz dietetyków nie znajduje zastosowania
zwolnienia od podatku na podstawie wskazanego przepisu.
Jednocześnie świadczone przez Pana na rzecz dietetyków usługi szkoleniowe nie
korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b oraz lit. c
ustawy, jak również nie korzystają ze zwolnienia od podatku zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 14
rozporządzenia. W analizowanym przypadku nie jest Pan podmiotem, który uzyskał
akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe.
Realizowane przez Pana szkolenia nie są finansowane ze środków publicznych.
Ponadto w odniesieniu do ww. szkoleń nie można uznać, że zostały spełnione wszystkie
przesłanki wynikające z dyspozycji cyt. uprzednio art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy polegające
na konieczności ich prowadzenia przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub
inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane
państwo członkowskie.
Przesłanki, jakie muszą być spełnione do zastosowania zwolnienia od podatku opisanych
we wniosku usług na podstawie wyżej wskazanego przepisu, to:
1) świadczone usługi muszą być usługami kształcenia zawodowego lub
przekwalifikowania,
2) usługi te muszą być świadczone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub
inne instytucje uznane przez państwo członkowskie za mające podobne cele.
Pierwsza z przesłanek oznacza, że dla objęcia zwolnieniem od podatku określonych usług
kształcenia, konieczne jest, by usługi te mieściły się w zakresie definicji usług kształcenia
zawodowego lub przekwalifikowania zawartej w art. 44 rozporządzenia 282/2011. Z
przepisu tego wynika, że nauczanie takie ma pozostawać w bezpośrednim związku z
branżą lub zawodem, a także polegać na uzyskaniu bądź uaktualnieniu wiedzy dla celów
zawodowych. Co ważne, w przepisie tym wskazano, że czas trwania kursu nie ma
znaczenia dla uznania usług za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania.
W rozpatrywanej sprawie, jak ustalono powyżej, wykonywane przez Pana na rzecz
dietetyków usługi szkoleniowe stanowią usługi kształcenia zawodowego, gdyż pozostają w
bezpośrednim związku z branżą lub zawodem osób biorących udział w szkoleniu i mają na
celu uaktualnienie i poszerzenie wiedzy do celów zawodowych.
Natomiast, dla oceny spełnienia drugiej z przesłanek, konieczne jest stwierdzenie, czy
podmiot świadczący usługi jest podmiotem prawa publicznego, o którym mowa w art. 132
ust. 1 lit. i) Dyrektywy, lub inną instytucją uznaną za mającą podobne cele, o których
mowa w tym przepisie.
Zatem, z art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy wynika wyraźnie, że dla objęcia zwolnieniem na
podstawie tego przepisu określonych usług kształcenia, nie jest wystarczające, by usługi te
były świadczone przez podmioty prawa publicznego; konieczne jest, by usługi te były
świadczone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego - a więc takie, których celem
(zadaniem) jest świadczenie usług edukacyjnych.
Chcąc zatem dokonać oceny czy w zakresie usług szkoleniowych, które są świadczone
przez Pana na rzecz dietetyków, jest Pan inną instytucją działającą w dziedzinie edukacji,
której cele uznane są przez państwo za podobne do celów podmiotów prawa publicznego
realizujących zadania edukacyjne, należy przeanalizować charakter i zasady
funkcjonowania Pana działalności.
Dokonując przedmiotowej analizy w pierwszej kolejności należy w ocenie tut. Organu
zdefiniować pojęcie „publiczny”. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie
definiują tego pojęcia a więc należy go interpretować stosując przede wszystkim
wykładnię językową. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego (www.sjp.pwn.pl) „publiczny”
oznacza:
dotyczący całego społeczeństwa lub jakiejś zbiorowości,
dostępny lub przeznaczony dla wszystkich,
związany z jakimś urzędem lub z jakąś instytucją nieprywatną.
Z art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE wynika, że zwolnienie przez państwa
członkowskie świadczonych usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania dotyczy
podmiotów prawa publicznego lub innych instytucji działających w tej dziedzinie, których
cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie. Przepis ten ogranicza
zatem grupę podmiotów, które mogą korzystać w danym państwie członkowskim ze
zwolnienia świadczonych usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania
zawodowego.
Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości
Unii Europejskiej z 14 czerwca 2007 r. w sprawie C-434/05 Horizon College: „Jak to bowiem
wynika z samego brzmienia art. 13 część A ust. 1 lit. i) szóstej dyrektywy (obecnie art. 132
ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE), aby udostępnianie nauczycieli na rzecz instytucji
przejmujących mogło podlegać zwolnieniu, o którym mowa w tym przepisie, niezbędne
jest, by działalność ta była wykonywana przez podmiot publiczny mający cele edukacyjne
lub przez inny podmiot określony przez dane państwo członkowskie jako mający podobne
cele (...)” (pkt 35). „Jak to bowiem podniosła Komisja na rozprawie, na działalność
edukacyjną, o której mowa w art. 13 część A ust. 1 lit. i) szóstej dyrektywy, składają się
liczne elementy, które obok stosunków pomiędzy nauczycielem a uczniami obejmują
również ramy organizacyjne danej instytucji” (pkt 20).
Na „ramy organizacyjne instytucji edukacyjnej” zwracała również uwagę Rzecznik
Generalny Eleonor Sharpston w opinii z 8 marca 2007 r. w ww. sprawie C-434/05 Horizon
College: „(...) Jak na to wskazała Komisja podczas rozprawy, usługi w postaci »edukacji,
szkoleń zawodowych lub zmiany kwalifikacji zawodowych« świadczone uczniom lub
studentom instytucji edukacyjnej nie są tylko usługami samych nauczycieli, świadczonymi
dzięki ich własnej wiedzy i umiejętnościom. Obejmują one bowiem cały zespół
udogodnień, materiałów edukacyjnych, zasobów technicznych, polityki edukacyjnej oraz
infrastruktury organizacyjnej instytucji edukacyjnej, w której owi nauczyciele pracują.” (pkt
49).
Ponadto, z opinii Rzecznika Generalnego Juliane Kokott z 15 stycznia 2009 r. w sprawie C-
357/07, TNT Post UK Ltd The Queen przeciwko The Commissioners of Her Majesty’s
Revenue & Customs wynika, że: „(...) zwolnienia wprowadzone w art. 13 część A szóstej
dyrektywy odnoszą się do czynności użyteczności publicznej, co wynika także z tytułu tej
części. Poza usługami pocztowymi na mocy przepisów części A od podatku zwolnione są
również służba zdrowia, opieka społeczna, a także usługi w dziedzinach religii,
wykształcenia, kultury i sportu. Wspólnym elementem tych usług jest okoliczność, że
zaspokajają one podstawowe potrzeby życiowe ludności oraz, że często świadczone są
przez instytucje publiczne nienastawione na osiągnięcie zysku. (...). Ze względu na ich
wyjątkowy charakter zwolnienia powinny być interpretowane w sposób ścisły. W związku z
tym art. 13 część A szóstej dyrektywy nie obejmuje wszystkich rodzajów działalności w
interesie publicznym, lecz jedynie te, które są w nim wymienione i opisane w bardzo
szczegółowy sposób. Nie wynika z tego jednak, że terminologia stosowana przy określeniu
zwolnień przewidzianych w art. 13 powinna być interpretowana w sposób, który
pozbawiałby je skuteczności. Dla bliższego sprecyzowania wiele zwolnień wymaga, aby
usługi były świadczone przez określone osoby lub instytucje. (...) Szereg dalszych zwolnień
ma miejsce dopiero w sytuacji, gdy przedmiotowe usługi świadczone są przez instytucje
prawa publicznego albo określone organizacje uznane przez państwo (zob. art. 13 część A
ust. 1 lit. b), g), h), i), n), p) szóstej dyrektywy). Podstawą jest w tym wypadku przekonanie,
że w szczególnym interesie publicznym, uzasadniającym zwolnienie od podatku, leżą
wyłącznie usługi świadczone przez instytucje pozostające pod kontrolą państwa. Kontrola
państwa może bowiem zapewnić w szczególności jakość świadczeń i odpowiednią ich
cenę”.
Jak wynika z analizy art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy, aby stwierdzić czy usługi kształcenia
wykonywane przez dany podmiot podlegają zwolnieniu od podatku na podstawie ww.
przepisu konieczne jest stwierdzenie, czy mamy do czynienia z podmiotem prawa
publicznego powołanym w celach edukacyjnych, działającym w tym zakresie pod kontrolą
państwa, która ma zapewnić jakość świadczeń oraz odpowiednią ich cenę, realizującym
przy tym określoną politykę edukacyjną, dysponującym przy tym zasobem kadrowym oraz
odpowiednią infrastrukturą.
Dyrektywa nie zezwala na ogólne zwolnienie wszystkich usług edukacyjnych świadczonych
przez podmioty niepubliczne w celach komercyjnych. Takie zwolnienie może być
stosowane tylko w zależności od celów realizowanych przez podmioty świadczące
wskazane powyżej usługi oraz warunków w jakich te podmioty działają.
Podmioty prawa publicznego powołane przez dane państwo do świadczenia usług
edukacyjnych, szkoleniowych to nic innego jak podmioty - jednostki, których zarówno
powstawanie, jak i późniejsze działanie jest ściśle określone przez odpowiednie przepisy
prawa (ustawy, rozporządzenia) (np. szkoły, uczelnie). Podmioty takie działają na
podstawie odpowiednich regulacji (określonych przez dane państwo) zarówno jeśli chodzi
o działalność stricte edukacyjną, jak i inną ściśle z nią związaną. Jeśli chodzi o samą stronę
edukacyjną, to w Polsce podmioty te działają na podstawie konkretnych programów
nauczania, zasad zatrudniania wykwalifikowanej kadry. Natomiast co do pozostałych
kwestii muszą spełniać odpowiednie warunki techniczne, zapewnić odpowiednią
infrastrukturę. Działania takich podmiotów podejmowane są w szeroko pojmowanym
interesie publicznym. Wszystkie te aspekty odbywają się pod kontrolą państwa, podmioty
nie mają dowolności w kształtowaniu ogólnych zasad swego działania. Wszystkie czynione
przez podmioty działania muszą być zaakceptowane, a następnie państwo musi mieć
możliwość dokonania weryfikacji czy dany podmiot realizuje cele publiczne.
Skoro ze zwolnienia od podatku mogą korzystać również inne instytucje uznane przez
państwo członkowskie za mające podobne cele jak podmioty prawa publicznego, należy
uznać, że instytucje takie muszą realizować cele edukacyjne podobne do tych
realizowanych przez podmioty prawa publicznego. Zatem podobne cele edukacyjne
realizować będą podmioty, które świadczą usługi kształcenia zapewniające odpowiednią
jakość, zakres programowy odpowiadający realizowanym celom publicznym państwa
członkowskiego, a zatem kształcenie odbywające się pod „kontrolą państwa”.
Oceniając usługi kształcenia zawodowego świadczone przez Pana w zakresie szkoleń
oferowanych dla dietetyków pod kątem objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie
art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy - uwzględniając regulacje wynikające z ww. przepisów -
należy stwierdzić, że nie posiada Pan żadnej z wymienionych wyżej cech podmiotu prawa
publicznego.
W uzupełnieniu wniosku, w odpowiedzi na pytanie czy w zakresie prowadzonych usług
szkoleniowych realizowanych na rzecz dietetyków działa Pan pod kontrolą właściwych
instytucji państwowych, wskazał Pan, że jeśli chodzi o dietetyków to od prawie 20 lat w
Polsce nie udało się stworzyć ustawy o zawodzie dietetyka, dlatego też nie ma stosownych
regulacji. Nie wskazał Pan także przepisów prawa regulujących formy i zasady
przeprowadzania szkoleń dla dietetyków.
Zatem należy uznać, że w zakresie prowadzonych szkoleń dla dietetyków nie działa Pan
pod kontrolą właściwych instytucji państwowych, które mogłoby zapewnić jakość
świadczeń lub zakres programu. Brak przepisów dotyczących wymagań, chociażby w
zakresie określenia programów szkoleniowych, czy też zasad udziału uczestników szkoleń
organizowanych przez Pana dla dietetyków, pozwala na stwierdzenie, że ma Pan pełną
swobodę co do organizacji wskazanych usług szkoleniowych. Pana działania w tym
zakresie nie wymagają akceptacji właściwych instytucji państwowych, a państwo nie
ingeruje w podejmowane przez Pana działania.
W rezultacie, biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku okoliczności, treść powołanych
przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Dyrektywy oraz wskazane powyżej
orzeczenia TSUE należy stwierdzić, że świadczone przez Pana na rzecz dietetyków usługi
szkoleniowe - nie są wykonywane na warunkach określonych w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a
ustawy oraz art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy, gdyż nie były prowadzone w formach i na
zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach oraz nie jest Pan odpowiednim
podmiotem prawa publicznego lub inną instytucją działającą w tej dziedzinie, której cele
są uznane za podobne przez państwo członkowskie.
W konsekwencji należy stwierdzić, że świadczone przez Pana na rzecz dietetyków nie
korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29,
§ 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia i art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy.
Tym samym, Pana stanowisko w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT na
podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy dla usług szkoleniowych realizowanych na
rzecz lekarzy oraz farmaceutów należało uznać za prawidłowe. Natomiast Pana
stanowisko w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust.
1 pkt 29 lit. a ustawy dla usług szkoleniowych realizowanych na rzecz dietetyków należało
uznać za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który
obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja dotyczy wyłącznie zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie
art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy dla usług szkoleniowych realizowanych na rzecz lekarzy,
farmaceutów oraz dietetyków. Natomiast w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku
VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy dla usług szkoleniowych realizowanych
na rzecz pielęgniarek zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji
indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu
faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we
wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko
związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu
stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki
prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej
przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem stanu faktycznego podanym przez
Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek
elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą
aktualność.
Powyższe co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli
podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy,
interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz.
111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja
będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do
interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z
dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na
adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS
/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.