0114-KDIP4-2.4012.269.2025.1.MMA

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym w (...) wykonującym czynności egzekucyjne przewidziane w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego. W związku z tym, zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), jest Pan płatnikiem tego podatku od dokonywanej w trybie egzekucji sądowej dostawy towarów, w tym nieruchomości, będących własnością dłużnika. Obecnie przewiduje Pan, że w ramach prowadzonej egzekucji będzie dokonywał Pan w sprawie o sygn. (...) sprzedaży licytacyjnej prawa użytkowania wieczystego nieruchomości objętej księgą wieczystą o nr (...), przysługującego dłużnikowi A. SPÓŁKA AKCYJNA NIP: (...), REGON: (...), KRS (Krajowy Rejestr Sądowy): (...), adres: ul. (...). Właścicielem nieruchomości jest B., NIP: (...), adres: ul. (...). Nieruchomość, którą stanowi działka ewidencyjna nr 1, położona jest w (...), w obrębie (...), powiat (...), gmina (...). Zgodnie z informacją uzyskaną z https://www.podatki.gov.pl/wykaz-podatnikow-VAT (podatek od towarów i usług)- wyszukiwarka dłużna Spółka od 26 sierpnia 2011 r. pozostaje zarejestrowana jako podatnik podatku VAT. Aktem notarialnym Rep. A nr (...) z 28 lipca 1999 r. sporządzonym przed notariuszem (...), C. sprzedała dłużnej spółce prawo użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości. Według planu zagospodarowania przestrzennego aktualnego na dzień sporządzenia aktu notarialnego, działka ew. nr 1 położona była na terenie oznaczonym symbolem B 23RP – kompleks terenów rolnych bez prawa zabudowy. Działka była niezabudowana. 2Powierzchnia nieruchomości wynosi 229 133 m. Zgodnie z uchwałą nr (...) z 24 listopada 2011 r. w sprawie uchwalenia Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego terenu „(...)” w (...) aktualne przeznaczenie nieruchomości, to: 2ZN1 - tereny zieleni naturalnej na powierzchni około 213 033 m. 2KDD5 - tereny dróg klasy dojazdowej na powierzchni około 13 038 m. 2KDD4 - tereny dróg klasy dojazdowej na powierzchni około 2955 m. 2KDD1 - tereny dróg klasy dojazdowej na powierzchni około 107 m. Tereny oznaczone symbolem ZN1 przeznacza się na utrzymanie zieleni naturalnej. Na terenach tych zakazuje się tymczasowego zagospodarowania terenów, lokalizowania usług uciążliwych, lokalizowania ogrodzeń, lokalizowania zabudowy i nawierzchni utwardzonych, likwidacji zadrzewień poza zabiegami służącymi ochronie przyrody, likwidacji zbiorników wód powierzchniowych. Tereny oznaczone symbolami KDD1, KDD4, KDD5 przeznacza się na realizację i utrzymanie dróg publicznych klasy drogi dojazdowej. Na terenach tych zakazuje się wprowadzania wszelkich urządzeń i zabudowy niezwiązanej z przeznaczeniem terenu za wyjątkiem miejskiej infrastruktury technicznej, urządzeń systematycznej regulacji wód, obiektów małej architektury.

Nieruchomość jest niezabudowana, nieogrodzona, częściowo zadrzewiona i zakrzewiona. Na terenie nieruchomości nie zostały posadowione żadne obiekty (w tym drogi) spełniające definicję budowli w rozumieniu ustawy Prawo budowlane (Dz. U. 1994 r. Nr 89 Poz. 414 ze zm.). Pismem z 25 lutego 2025 r. dłużna Spółka udzieliła na wezwanie komornika następujących wyjaśnień: 1) Dłużnik pozostaje czynnym podatnikiem podatku VAT i w ocenie dłużnika sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki nr 1 w (...) powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. 2) Prawo użytkowania wieczystego zostało nabyte do majątku dłużnej spółki. Nie było wykorzystywane w działalności gospodarczej. 3) Nieruchomość nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej. Do 2011 r. dłużnik podejmował szereg działań, wymienionych w pkt 4, w celu uzyskania warunków zabudowy działki. Od dnia wejścia w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „(...)” (27 lutego 2012 r.) nieruchomość nie jest wykorzystywana do żadnej działalności z powodu przeznaczenia planistycznego (tereny zieleni naturalnej i drogi publiczne). 4) Dłużnik podejmował poniższe działania, niezależnie od tego czy zwiększyłyby one atrakcyjność nieruchomości: wnioski o zmianę przeznaczenia nieruchomości w planie miejscowym, wniosek z 16 czerwca 2009 r. o wydanie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, wniosek z 16 czerwca 2009 r. o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego, wnioski i uwagi do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „(...)”, skarga na postanowienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „(...)”. Stanowisko wnioskodawcy: Działania podejmowane przez dłużną spółkę nie doprowadziły do zwiększenia atrakcyjności nieruchomości. 5) Nieruchomość nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy, ani innych umów o podobnym charakterze. 6) Do 2011 r. działalność dłużnika związana z nieruchomością polegała na działaniach wymienionych w pkt 4, z zamiarem uzyskania warunków zabudowy. Od dnia wejścia w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „(...)”, nieruchomość nie jest wykorzystywana do żadnej działalności z powodu przeznaczenia planistycznego (tereny zieleni naturalnej i drogi publiczne). 7) Dłużnik nie jest w stanie odpowiedzieć na pytanie, czy nabycie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości zostało potwierdzone fakturą, w której wykazany został podatek VAT oraz czy w momencie nabycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwoty podatku VAT naliczonego, ze względu na brak danych. Nieruchomość została nabyta w 1999 r. W związku z upływem okresu przedawnienia zobowiązań podatkowych i wymaganych okresów archiwizowania, dłużnik nie posiada obecnie dokumentów księgowych z roku nabycia nieruchomości.

Pytanie

Czy planowana sprzedaż licytacyjna prawa wieczystego użytkowania nieruchomości o nr (...) będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, czy też będzie zwolniona z tego podatku? Pana stanowisko w sprawie Uwzględniając stan prawny w zakresie podatku od towarów i usług obowiązujący od 1 września 2019 r., wynikający z ust. 21 art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług uważa Pan, że przyszła sprzedaż licytacyjna prawa wieczystego użytkowania nieruchomości o nr (...) powinna być zwolniona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Art. 18 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”: Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2023 r. poz. 2505 i 2760) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), zgodnie z którym: Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji. Komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik, w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku. Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT. Art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem tego podatku. Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza” zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. Art. 15 ust. 1 i 2 ustawy: 1. Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. 2. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik – właściciel nieruchomości – jest podatnikiem podatku VAT, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy tej nieruchomości. Zaznaczenia wymaga, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z przedstawionych przez Pana okoliczności sprawy wynika, że obecnie przewiduje Pan, że w ramach prowadzonej egzekucji będzie dokonywał w sprawie o sygn. (...) sprzedaży licytacyjnej prawa użytkowania wieczystego nieruchomości objętej księgą wieczystą o nr (...), przysługującego dłużnikowi A. SPÓŁKA AKCYJNA. Właścicielem nieruchomości jest B. Mając na uwadze fakt, że dłużnikiem jest Spółka będąca podatnikiem podatku VAT, w analizowanej sprawie dojdzie do sprzedaży majątku należącego do przedsiębiorstwa dłużnika. Zatem w odniesieniu do dostawy działki nr 1 dłużnik działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, bowiem sprzedaż dotyczy składników majątku przedsiębiorstwa dłużnika. W konsekwencji, dostawa działki nr 1 jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pk 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy. W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy: Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się: Grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku. Według art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1130 ze zm.): Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie gminnych aktów planowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych ustalonych przez organ inny niż minister właściwy do spraw transportu, należy do zadań własnych gminy. Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym: 1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego; 2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy. O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego. Stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę. Zatem dokonana wyżej analiza przepisów jednoznacznie wskazuje, że zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania z ww. zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy czym – jak wyjaśniono wyżej – o tym, że dany teren jest terenem budowlanym przesądzają zapisy w planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy. Z okoliczności sprawy wynika, że zgodnie z uchwałą w sprawie uchwalenia Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego terenu „(...)” w (...) aktualne przeznaczenie nieruchomości, to: 2ZN1 – tereny zieleni naturalnej na powierzchni około 213 033 m. 2KDD5 – tereny dróg klasy dojazdowej na powierzchni około 13 038 m. 2KDD4 – tereny dróg klasy dojazdowej na powierzchni około 2955 m. 2KDD1 - tereny dróg klasy dojazdowej na powierzchni około 107 m. Tereny oznaczone symbolem ZN1 przeznacza się na utrzymanie zieleni naturalnej. Na terenach tych zakazuje się tymczasowego zagospodarowania terenów, lokalizowania usług uciążliwych, lokalizowania ogrodzeń, lokalizowania zabudowy i nawierzchni utwardzonych, likwidacji zadrzewień poza zabiegami służącymi ochronie przyrody, likwidacji zbiorników wód powierzchniowych. Tereny oznaczone symbolami KDD1, KDD4, KDD5 przeznacza się na realizację i utrzymanie dróg publicznych klasy drogi dojazdowej. Na terenach tych zakazuje się wprowadzania wszelkich urządzeń i zabudowy niezwiązanej z przeznaczeniem terenu za wyjątkiem miejskiej infrastruktury technicznej, urządzeń systematycznej regulacji wód, obiektów małej architektury. Generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego lub zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, grunty stanowią teren nieprzeznaczony pod zabudowę oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy. W tym miejscu przywołać również należy art. 15 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zgodnie z którym: Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz z przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem, wraz z uzasadnieniem. Stosownie zaś do art. 15 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: W planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o rożnym przeznaczeniu lub różnych zasadach gospodarowania. Należy również wskazać na orzeczenie TSUE, który w wyroku z 6 lipca 2006 r. wydanym w sprawie C#251/05 stwierdził, że: „Okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty przez ustawodawstwo danego państwa członkowskiego zwolnieniem dającym prawo do zwrotu zapłaconego podatku w rozumieniu art. 28 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 92/77/EWG z 19 października 1992 r. uzupełniającą wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 92/77/EWG z 19 października 1992 r. uzupełniającą wspólny system podatku od wartości dodanej i zmieniająca dyrektywę 77/388/EWG (zbliżanie stawek VAT), oraz z drugiej strony towary wyłączone przez to ustawodawstwo z zakresu zastosowania tego zwolnienia, nie stoi na przeszkodzie temu, aby dane państwo członkowskie pobierało podatek VAT od dostawy towarów wyłączonych według stawki zwykłej”. W wyroku tym TSUE wskazał też, że: „Pomimo iż faktycznie z orzecznictwa tego wynika, iż jedna dostawa co do zasady podlega jednej stawce podatku VAT, to jednak nie sprzeciwia się ono oddzielnemu opodatkowaniu określonych składników tej dostawy, o ile tylko takie opodatkowanie będzie zgodne z warunkami, od których art. 28 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy uzależnia zastosowanie zwolnień dających prawo do zwrotu zapłaconego podatku”. Z powyższego orzeczenia wynika, że dopuszczalne jest opodatkowanie dostawy jednego towaru różnymi stawkami podatku VAT. Tym samym, jeśli np. według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działka ewidencyjna znajduje się na terenach przeznaczonych oraz nieprzeznaczonych pod zabudowę, to dostawa takiej działki może podlegać opodatkowaniu według właściwych stawek VAT lub w części korzystać ze zwolnienia. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla działki o nr 1 zgodnie ze wskazanym art. 15 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, wyznacza tereny o różnym przeznaczeniu, czyli różnych zasadach gospodarowania. Zatem, z uwagi na to, że: dla części działki o nr 1 MPZP jako przeznaczenie przewiduje ZN1 – tereny zieleni naturalnej. Na terenach tych zakazuje się tymczasowego zagospodarowania terenów, lokalizowania usług uciążliwych, lokalizowania ogrodzeń, lokalizowania zabudowy i nawierzchni utwardzonych, likwidacji zadrzewień poza zabiegami służącymi ochronie przyrody, likwidacji zbiorników wód powierzchniowych to sprzedaż nieruchomości w tej części, w jakiej nie będzie stanowić terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Wskazali Państwo, że tereny oznaczone symbolami KDD1, KDD4, KDD5 przeznacza się na realizację i utrzymanie dróg publicznych klasy drogi dojazdowej. Na terenach tych zakazuje się wprowadzania wszelkich urządzeń i zabudowy niezwiązanej z przeznaczeniem terenu za wyjątkiem miejskiej infrastruktury technicznej, urządzeń systematycznej regulacji wód, obiektów małej architektury, Tym samym wskazać należy, że sprzedaż nieruchomości co do części działki o nr 1 dla której MPZP jako przeznaczenie przewiduje: KDD5 – tereny dróg klasy dojazdowej; KDD4 – tereny dróg klasy dojazdowej; KDD1 - tereny dróg klasy dojazdowej; nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż działka w części, w której w MPZP jest przeznaczona pod zabudowę będzie stanowiła teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy. Z uwagi na to, że w stosunku do części działki nr 1 (w której w MPZP jest przeznaczona pod zabudowę) nie będzie znajdować zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, to należy przeanalizować przesłanki do ewentualnego zastosowania zwolnienia od podatku dostawy ww. części nieruchomości wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy: Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione zatem muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.: towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania, przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 lutego 2013 r. sygn. akt I FSK 627 /12: „Zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, przysługuje tylko wtedy, gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub ustawy, co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z 8 grudnia 2005 r. w sprawie C- 280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”. W wyroku, na który powołuje się NSA, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”. Tym samym przepis art. 136 Dyrektywy 2006 /112/WE wskazuje, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT. Z opisu sprawy wynika, że prawo użytkowania wieczystego zostało nabyte do majątku dłużnej spółki. Nie było wykorzystywane w działalności gospodarczej. Do 2011 r. dłużnik podejmował szereg działań w celu uzyskania warunków zabudowy działki. Od dnia wejścia w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „(...)” (27 lutego 2012 r.) nieruchomość nie jest wykorzystywana do żadnej działalności z powodu przeznaczenia planistycznego (tereny zieleni naturalnej i drogi publiczne). Dłużnik podejmował działania, niezależnie od tego czy zwiększyłyby one atrakcyjność nieruchomości: wnioski o zmianę przeznaczenia nieruchomości w planie miejscowym, wniosek z 16 czerwca 2009 r. o wydanie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, wniosek z 16 czerwca 2009 r. o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego, wnioski i uwagi do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „(...)”, skarga na postanowienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „(...)”. Zatem, jak wynika z opisu sprawy, nabycie działki nastąpiło w związku z prowadzoną przez Dłużnika działalnością gospodarczą. Natomiast z uwagi na fakt, że nie była ona w żaden sposób wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, nie można uznać, że była ona w całym okresie posiadania wykorzystywana wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku VAT. Oznacza to, że nie został spełniony jeden z warunków do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dla dostawy działki o nr 1 w części, w jakiej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczona pod zabudowę. Zatem dla dostawy działki o nr 1 (w części w jakiej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczona pod zabudowę) brak jest podstaw do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Wobec powyższego, sprzedaż w drodze licytacji niezabudowanej działki nr 1 (w części, w jakiej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczona pod zabudowę), jest opodatkowana właściwą stawką podatku VAT. Zatem, dokonując sprzedaży w drodze licytacji niezabudowanej działki nr 1 (w części, w jakiej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczona pod zabudowę) jest Pan zobowiązany jako płatnik podatku VAT do obliczenia, pobrania i wpłacenia podatku VAT na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Natomiast w odniesieniu do sprzedaży w drodze licytacji niezabudowanej działki nr 1 (w części, w jakiej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczona pod tereny zieleni naturalnej) nie jest Pan zobowiązany jako płatnik podatku VAT do obliczenia, pobrania i wpłacenia podatku VAT na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Tym samym, Pana stanowisko zgodnie z którym przyszła sprzedaż licytacyjna prawa wieczystego użytkowania nieruchomości o nr (...) powinna być zwolniona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Informuję ponadto, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja

będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.