Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
26 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 26 marca 2025 r. o wydanie interpretacji
indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 27 kwietnia 2025 r. – w odpowiedzi na
wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Od 2023 roku prowadzi Pan działalność gospodarczą i Pana głównym źródłem zarobku
jest działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne.
Jest Pan czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług).
W ramach tej działalności wystawia Pan faktury ze stawką VAT 23%.
W 2023 roku w ramach tej działalności zostało zakupione mieszkanie (używane od osoby
fizycznej - akt notarialny) - jako towar handlowy z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży.
W 2024 roku mieszkanie zostało sprzedane ze stawką „ZW”. Wartość przychodu z tego
tytułu to kwota 640 000 zł. Wartość sprzedaży z podstawowej działalności to kwota 32
999,80 zł.
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego
W odpowiedzi na pytanie nr 1 oraz pytanie nr 2:
czy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje Pan wyłącznie
czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem stawki
podatku VAT, czy też wykonuje Pan czynności opodatkowane podatkiem od
towarów i usług z zastosowaniem stawki podatku VAT oraz czynności zwolnione od
podatku VAT,
czy jedyną czynnością zwolnioną od podatku VAT w ramach prowadzonej przez
Pana działalności gospodarczej w 2024 roku była sprzedaż opisanego we wniosku
mieszkania,
wskazał Pan, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje Pan czynności
opodatkowane podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem stawki podatku VAT.
Jedyną czynnością zwolnioną od podatku VAT w ramach prowadzonej działalności
gospodarczej w 2024 roku była sprzedaż opisanego we wniosku mieszkania. Dokonał Pan
też sprzedaży samochodu osobowego zakupionego we wrześniu 2023 roku od osoby
fizycznej (zakup jako towar handlowy) na fakturę VAT-marża.
W odpowiedzi na pytanie nr 3: czy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej
dokonuje Pan zakupów związanych zarówno z czynnościami, w związku z którymi
przysługuje Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (czynnościami
opodatkowanymi z zastosowaniem stawki podatku VAT), jak i z czynnościami, w związku z
którymi takie prawo Panu nie przysługuje (czynnościami zwolnionymi od podatku VAT), w
odniesieniu do których to zakupów nie ma Pan obiektywnej możliwości odrębnego
przyporządkowania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami
opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług oraz odrębnego przyporządkowania
kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami zwolnionymi od podatku od VAT. tj.
czy na potrzeby ustalenia kwoty podatku naliczonego, o którą pomniejsza Pan kwotę
podatku należnego stosuje Pan proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2-4 ustawy z dnia
11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.),
wskazał Pan, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje Pan zakupów
związanych zarówno z czynnościami w związku z którymi przysługuje Panu prawo do
obniżenia kwoty podatku należnego (czynnościami opodatkowanymi z zastosowaniem
stawki podatku VAT), jak i z czynnościami, w związku z którymi takie prawo Panu nie
przysługuje: zakup paliwa, usługi księgowe, usługi telekomunikacyjne itp.
W odpowiedzi na pytanie nr 4: w jaki sposób było wykorzystywane zakupione przez Pana
w 2023 roku mieszkanie, czy mieszkanie to było przedmiotem umowy najmu lub było
udostępniane odpłatnie na podstawie innej podobnej umowy, wskazał Pan, że mieszkanie
zakupione w 2023 roku nie było przedmiotem umowy najmu ani nie było udostępniane
odpłatnie na podstawie innej podobnej umowy.
W odpowiedzi na pytanie nr 5 oraz pytanie nr 6:
jaki jest dokładnie zakres prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej,
czy nabycie mieszkania w 2023 roku oraz jego zbycie w 2024 roku było
spowodowane zamiarem rozszerzenia przez Pana prowadzonej działalności
gospodarczej o obrót nieruchomościami,
wskazał Pan, że głównym zakresem prowadzonej działalności jest: 71.12.z (działalność w
zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne) ale w zakresie swojej
działalności ma Pan też: 68.10.z - kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek,
41.20.z - roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i
niemieszalnych oraz szeroko rozumiane usługi remontowo budowlane. Zakup mieszkania
w 2023 roku był związany z zakresem prowadzonej przez Pana działalności.
W odpowiedzi na pytanie nr 7: czy planuje Pan w ramach prowadzonej działalności
gospodarczej nabywać w przyszłości kolejne mieszkania (inne nieruchomości) w celu ich
odsprzedaży, wskazał Pan, że tak, planuje Pan nabywać nieruchomości w celu ich
odsprzedaży.
W odpowiedzi na pytanie nr 8: czy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej
nabywał oraz odsprzedawał Pan w przeszłości inne nieruchomości, w tym mieszkania,
wskazał Pan, że mieszkanie zakupione w 2023 roku było pierwszym mieszkaniem
zakupionym do dalszej odsprzedaży.
W odpowiedzi na pytanie nr 9: czy zakup mieszkania oraz jego sprzedaż wymagały
zaangażowania zasobów/majątku wykorzystywanych przez Pana w ramach prowadzonej
działalności gospodarczej – proszę wskazać jakie zasoby materialne i osobowe zostały
przez Pana zaangażowane w związku z transakcją nabycia i sprzedaży opisanego we
wniosku mieszkania, wskazał Pan, że działalność rozpoczął Pan w lipcu 2023 roku i przy
zakupie mieszkania nie miał Pan jeszcze zasobów /majątku zgromadzonego w ramach
prowadzonej działalności gospodarczej.
W odpowiedzi na pytanie nr 10: czy poniósł Pan wydatki na prace remontowe
/wykończeniowe zakupionego mieszkania – jeśli tak, proszę wskazać jakie wydatki zostały
przez Pana poniesione oraz czy prace remontowe/wykończeniowe zostały wykonane czy
wykorzystaniu środków znajdujących się w Pana działalności gospodarczej, wskazał Pan,
że w 2023 i 2024 roku poniósł Pan wydatki na prace remontowo-wykończeniowe w
zakupionym mieszkaniu. Kwota wydatków 7862,99 zł (całość była sfinansowane ze
środków własnych).
W odpowiedzi na pytanie nr 11: jaka dokładnie była wartość sprzedaży dokonanej przez
Pana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w 2023 roku oraz jaka dokładnie
była wartość sprzedaży dokonanej przez Pana w ramach prowadzonej działalności
gospodarczej w 2024 roku – we wniosku wskazał Pan „Wartość sprzedaży z podstawowej
działalności to kwota 32 999,80 zł”, przy czym nie określił Pan jakiego okresu dotyczy ta
wartość sprzedaży, wskazał Pan, że w 2023 roku wartość sprzedaży wynosiła 41 131 zł -
wartość sprzedaży z podstawowej działalności w 2024 roku wartość sprzedaży wynosiła
762 999,80 zł, z tego 640 000 zł sprzedaż mieszkania, 90 000 zł sprzedaż samochodu, 32
999,80 zł wartość sprzedaży z podstawowej działalności.
Pytanie
Czy wartość sprzedaży tej nieruchomości może być potraktowana jako transakcja
pomocnicza w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych zgodnie z
art. 90 ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT?
Pana stanowisko w sprawie
W Pana ocenie, transakcja polegająca na sprzedaży mieszkania nie powinna być wliczona
do wyliczenia proporcji bazowej VAT ponieważ miała charakter pomocniczy zgodnie z art.
90 ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j.
Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności
opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do
obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem
art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:
kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur
otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a) nabycia towarów i usług,
b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem
usługi.
Na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy:
obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do
podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art.
96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o
kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone
warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy
towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do
wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest
określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona
wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o
kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są
wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich
wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu
podatkowi.
Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod
warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art.
86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88
ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do
obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego
podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności
opodatkowane. Tylko podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do
zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności
gospodarczej w rozumieniu ustawy.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:
podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości
prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o
której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:
działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców
lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz
rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność
gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu
towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów
zarobkowych.
W przypadku, kiedy podatnik dokonuje zakupów związanych zarówno z czynnościami, w
związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i z
czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, zastosowanie znajdują
przepisy art. 90 ustawy. Przepisy te są wyrazem ścisłej zależności między uprawnionym
odliczeniem podatku naliczonego a wykonywaniem czynności opodatkowanych, które w
sposób technicznoprawny uzupełniają generalną zasadę wyrażoną w wyżej cyt. art. 86 ust.
1 ustawy o podatku od towarów i usług.
W myśl art. 90 ust. 1 ustawy:
w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do
wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty
podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje,
podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego
związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo
do obniżenia kwoty podatku należnego.
Jak stanowi art. 90 ust. 2 ustawy:
jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust.
1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku
naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do
których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z
zastrzeżeniem ust. 10.
Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy:
proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu
czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku
należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi
podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz
czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.
Stosownie do art. 90 ust. 4 ustawy:
proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na
podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w
odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do
najbliższej liczby całkowitej.
W myśl art. 90 ust. 5 ustawy:
do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy
towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane
przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów,
jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na
potrzeby jego działalności.
Natomiast zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy:
do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji
dotyczących:
1) pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji
finansowych;
2) usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim
transakcje te mają charakter pomocniczy.
Z powołanych przepisów wynika, że proporcja wyliczana jest jako udział rocznego obrotu z
tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku
należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi
podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w
związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Zasada proporcjonalnego
odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się
jednoznacznie w całości lub w części przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży.
Podkreślić należy, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90
ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w
ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności
podlegających opodatkowaniu. Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie
powoduje konsekwencji podatkowych.
Należy zauważyć, że ustawodawca zarówno w ustawie, jak i w rozporządzeniach
wykonawczych do ustawy, nie zdefiniował pojęcia charakteru „pomocniczego”. W takim
przypadku, w pierwszej kolejności, zastosować zatem należy wykładnię językową. Dopiero
gdy wykładnia językowa nie doprowadzi do jednoznacznych rezultatów, dopuszczalne jest
skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych.
Według słownika języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, „pomocniczy” to „służący
jako pomoc, wspomagający co, współdziałający w czym ubocznie, dodatkowo; posiłkowy,
dodatkowy”.
Należy zauważyć, że przepis art. 174 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28
listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE
L Nr 347, str. 1 ze zm.) wskazuje, w jaki sposób w oparciu o dane dotyczące struktury
wszystkich transakcji podatnika, należy obliczyć kwotę odliczeń przysługujących
podatnikowi wykonującemu czynności wywierające różne skutki w zakresie prawa do
odliczenia podatku.
Natomiast zgodnie z przepisem art. 174 ust. 2 Dyrektywy, niektóre kategorie przychodów
wyłączane są z obrotów uwzględnianych przy obliczeniu proporcji, o której mowa w ust. 1.
Oznacza to, że dokonywanie niektórych transakcji zarówno opodatkowanych, jak i
zwolnionych od podatku nie wpływa na wysokość podatku naliczonego podlegającego
proporcjonalnemu rozliczeniu.
Na podstawie bowiem przepisu art. 174 ust. 2 Dyrektywy:
w drodze odstępstwa od ust. 1, przy obliczaniu proporcji podlegającej odliczeniu nie
uwzględnia się następujących kwot:
a) wysokości obrotu uzyskanego z dostaw dóbr inwestycyjnych używanych przez
podatnika do potrzeb jego przedsiębiorstwa;
b) wysokości obrotu uzyskanego z transakcji związanych z pomocniczymi
transakcjami w zakresie nieruchomości i z pomocniczymi transakcjami
finansowymi;
c) wysokości obrotu uzyskanego z transakcji, o których mowa w art. 135 ust. 1 lit. b)-
g), jeżeli są to transakcje pomocnicze.
Normy unijnej dyrektywy w zakresie VAT w ramach tych regulacji posługują się
określeniem „incidental transactions”, co na język polski może być tłumaczone jako
„transakcje incydentalne/uboczne”. Termin „incydentalny” według Słownika języka
polskiego (Słownika Wydawnictwa Naukowego PWN) oznacza: „mający małe znaczenie lub
zdarzający się bardzo rzadko”, natomiast termin „uboczny” oznacza „dotyczący czegoś
pośrednio, mniej istotny lub dodatkowy”. Transakcje o charakterze „incydentalnym”
oznaczają zdarzenia występujące nie tyle rzadko, ile ubocznie, przy określonej okazji,
nawet gdyby występowały w sposób powtarzalny. Pojęcie „incydentalności” odnosi się
więc nie tyle do samej częstotliwości występowania danego zdarzenia, co raczej do jego
poboczności względem zasadniczej działalności podatnika.
Interpretując termin transakcji pomocniczych, należy także wskazać na orzecznictwo
Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie
Empresa de Desenvolvimento Mineiro (C-77/01), TSUE rozstrzygał kwestię możliwości
uznania za transakcje incydentalne (pomocnicze) w rozumieniu art. 19 ust. 2 (który był
odpowiednikiem art. 174 ust. 2 w VI Dyrektywie Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie
harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków
obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa
wymiaru podatku) różnych transakcji finansowych, dokonywanych przez spółkę
holdingową. Transakcje finansowe, które były przedmiotem rozważań TSUE obejmowały
udzielanie pożyczek, lokowanie środków na rachunkach depozytów bankowych lub w
papierach wartościowych, takich jak bony skarbowe lub certyfikaty depozytowe, przy czym
wysokość wpływów z takiej działalności finansowej przewyższała wpływy z działalności
operacyjnej.
W świetle powyższego wyroku, najważniejszą przesłanką uznania transakcji za
pomocniczą w rozumieniu art. 174 Dyrektywy, a tym samym art. 90 ust. 6 pkt 1 i 2 ustawy,
powinien być niewielki poziom wykorzystywania zasobów przedsiębiorstwa, przy czym
dotyczy to generalnie tych zasobów, których nabycie wiązało się z powstaniem podatku
naliczonego.
Ponadto, jak wskazał Trybunał w wyroku z 11 lipca 1996 r. w sprawie Regie Dauphinoise (C-
306/94) transakcje pomocnicze w rozumieniu art. 174 Dyrektywy, a tym samym art. 90
ust. 6 pkt 1 i 2 ustawy, nie mogą być to transakcje, które stanowią bezpośrednie, stałe i
konieczne rozszerzenie działalności podatnika. Jeżeli więc działalność finansowa lub
związana z transakcjami nieruchomościowymi stanowi stały i niezbędny element
wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą
być uznane za pomocnicze.
Ocena omawianego pojęcia „pomocniczości” świadczonych usług nie jest pojęciem
uniwersalnym, dającym się odnieść do ogólnych okoliczności w analizowanych sprawach,
lecz opiera się na wielu różnorodnych przesłankach. Tak więc, przy bardzo nieostrych
granicach podlegającego wykładni pojęcia „incydentalnych (pomocniczych) transakcji
finansowych”, co wynika również z przytoczonych orzeczeń TSUE, nie powinien decydować
jeden wskaźnik, punkt odniesienia, czy też jedno tylko kryterium, ale ich całokształt
wyznaczający miejsce, znaczenie i zakres danych transakcji w całokształcie działalności
gospodarczej podatnika. Chodzi więc zasadniczo o to, aby tego rodzaju transakcje (przy
obliczaniu proporcji stosowanej do odliczenia podatku naliczonego) nie zniekształcały
obrazu i istoty działalności danego podmiotu (czynności opodatkowane i zwolnione)
rzutujących na zakres prawa do odliczania podatku naliczonego.
Zatem transakcje pomocnicze w rozumieniu art. 90 ust. 6 pkt 1 i 2 ustawy, to transakcje,
które nie wiążą się (lub wiążą się w sposób marginalny) z wykorzystaniem składników
majątkowych oraz usług, które przy zakupie podlegają opodatkowaniu.
Drugim z kryteriów ukształtowanym przez orzecznictwo TSUE jest warunek, aby nie mogły
być to transakcje, które stanowią bezpośrednie, stałe i konieczne rozszerzenie działalności
podatnika.
Jeżeli zatem działalność ta stanowi stały i niezbędny element wbudowany w
funkcjonowanie przedsiębiorstwa, to transakcje takie nie mogą być uznane za
pomocnicze. Aby uznać wykonywane czynności za incydentalne (pomocnicze) w
rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy, konieczne jest ich zestawienie łącznie według różnych
kryteriów. Trzeba wziąć zatem pod uwagę: wartość, ilość, częstotliwość czynności, stopień
zaangażowania aktywów podatnika itd. na tle całokształtu jego działalności. Innymi słowy,
aby ocenić, czy czynność jest pomocnicza (incydentalna), należy wziąć pod uwagę
całokształt działalności podatnika.
Z opisu sprawy wynika, że od 2023 roku prowadzi Pan działalność gospodarczą i Pana
głównym źródłem zarobku jest działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo
techniczne. Jest Pan czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach prowadzonej
działalności wystawia Pan faktury ze stawką VAT 23%. W 2023 roku w ramach tej
działalności zostało zakupione mieszkanie (używane od osoby fizycznej - akt notarialny) -
jako towar handlowy z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży.
W 2024 roku mieszkanie zostało sprzedane ze stawką „ZW”. Wartość przychodu z tego
tytułu to kwota 640 000 zł. Wartość sprzedaży z podstawowej działalności to kwota 32
999,80 zł.
W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje Pan czynności opodatkowane
podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem stawki podatku VAT. Jedyną czynnością
zwolnioną od podatku VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w 2024 roku
była sprzedaż opisanego we wniosku mieszkania. Dokonał Pan też sprzedaży samochodu
osobowego zakupionego we wrześniu 2023 roku od osoby fizycznej (zakup jako towar
handlowy) na fakturę VAT-marża.
W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje Pan zakupów związanych
zarówno z czynnościami w związku z którymi przysługuje Panu prawo do obniżenia kwoty
podatku należnego (czynnościami opodatkowanymi z zastosowaniem stawki podatku
VAT), jak i z czynnościami, w związku z którymi takie prawo Panu nie przysługuje: zakup
paliwa, usługi księgowe, usługi telekomunikacyjne itp.
Mieszkanie zakupione w 2023 roku nie było przedmiotem umowy najmu ani nie było
udostępniane odpłatnie na podstawie innej podobnej umowy.
Głównym zakresem prowadzonej przez Pana działalności jest: 71.12.z (działalność w
zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne) ale w zakresie swojej
działalności ma Pan też: 68.10.z - kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek,
41.20.z - roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i
niemieszalnych oraz szeroko rozumiane usługi remontowo budowlane. Zakup mieszkania
w 2023 roku był związany z zakresem prowadzonej przez Pana działalności. Planuje Pan
nabywać w przyszłości nieruchomości w celu ich odsprzedaży. Mieszkanie zakupione w
2023 roku było pierwszym mieszkaniem zakupionym do dalszej odsprzedaży.
Działalność rozpoczął Pan w lipcu 2023 roku i przy zakupie mieszkania nie miał Pan
jeszcze zasobów/majątku zgromadzonego w ramach prowadzonej działalności
gospodarczej. W 2023 i 2024 roku poniósł Pan wydatki na prace remontowo-
wykończeniowe w zakupionym mieszkaniu. Kwota wydatków 7 862,99 zł (całość była
sfinansowane ze środków własnych).
Pana wątpliwości sprowadzają się ustalenia, czy wartość sprzedaży nieruchomości
(mieszkania) może być potraktowana jako transakcja pomocnicza w zakresie
nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych zgodnie z art. 90 ust. 6 pkt 1 ustawy
i w konsekwencji nie powinna być uwzględniona przy wyliczeniu proporcji, o której mowa
w art. 90 ust. 3 ustawy.
Z opisu sprawy wynika, że przedmiotowe mieszkanie zostało zakupione przez Pana jako
towar handlowy z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży. Zatem mieszkanie to nie było
zaliczone przez Pana do środków trwałych. W konsekwencji, nie skorzysta Pan z opisanej
w art. 90 ust. 5 ustawy, zasady zwalniającej od obowiązku wliczenia do obrotu przychodu
ze sprzedaży nieruchomości, która nie była środkiem trwałym ani innym składnikiem
wskazanym w tym przepisie.
W związku z powyższym należy przeanalizować, czy transakcja sprzedaży ww.
nieruchomości (mieszkania) może być uznana za transakcję pomocniczą, zgodnie z
przepisem art. 90 ust. 6 pkt 1 ustawy.
Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa podatkowego i powołane wyroki TSUE, uznać
należy, że transakcja sprzedaży opisanej nieruchomości (mieszkania) jest konsekwencją
świadomego, zaplanowanego, a nie przypadkowego działania. Był Pan świadomy celu, w
jakim nabył to mieszkanie. We wniosku wskazał Pan jednoznacznie, że w 2023 roku w
ramach prowadzonej działalności zostało zakupione mieszkanie (używane od osoby
fizycznej) jako towar handlowy z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży. Jednocześnie z
okoliczności sprawy wynika, że nie planował Pan użytkowania nieruchomości na potrzeby
działalności gospodarczej w jakikolwiek sposób, tylko potraktował ją Pan jako towar
handlowy. Co więcej, w odpowiedzi na pytanie czy planuje Pan w ramach prowadzonej
działalności gospodarczej nabywać w przyszłości kolejne mieszkania (inne nieruchomości)
w celu ich odsprzedaży, wskazał Pan, że tak, planuje Pan nabywać nieruchomości w celu
ich odsprzedaży.
Ponadto, należy zauważyć, że kwota sprzedaży opisanego we wniosku mieszkania jest
znacząca. Stosunek uzyskanego z tej transakcji przychodu w odniesieniu do Pana
pozostałej sprzedaży opodatkowanej jest znaczny. Wskazał Pan, że w 2024 roku wartość
przychodu z tytułu sprzedaży mieszkania to kwota 640 000 zł., zaś wartość sprzedaży z
podstawowej działalności to kwota 32 999,80 zł.
Jednocześnie z opisu sprawy wynika, że jednym z zakresów prowadzonej działalności jest
kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. Co więcej, wskazał Pan, że zakup
mieszkania w 2023 roku był związany z zakresem prowadzonej przez Pana działalności i
planuje Pan nabywać w przyszłości nieruchomości celem ich dalszej odsprzedaży.
Skoro za „pomocnicze” należy uznać te transakcje, które nie stanowią bezpośredniego,
stałego i koniecznego uzupełnienia podstawowej działalności podatnika, jednocześnie nie
wymagają nadmiernego zaangażowania aktywów podatnika oraz występują rzadko (w
sposób przypadkowy bądź sporadyczny) - to w analizowanej sprawie transakcji sprzedaży
nieruchomości (mieszkania), która jest konsekwencją świadomego i zaplanowanego
działania, nie można uznać za transakcję dokonywaną „pomocniczo” w znaczeniu przepisu
art. 90 ust. 6 ustawy. Czynności tej nie można uznać za odrębną i oderwaną od Pana
działalności, przeciwnie – stanowi ona jej uzupełnienie i ma wpływ na jej całokształt.
Wobec powyższego, transakcja polegająca na sprzedaży mieszkania, jako zamierzona i
celowa nie stanowi czynności o charakterze pomocniczym w rozumieniu art. 90 ust. 6
ustawy. Zatem, w świetle obowiązującego stanu prawnego, wartość obrotu z tytułu ww.
transakcji sprzedaży mieszkania powinna być uwzględniona w obrocie, o którym mowa w
art. 90 ustawy.
Zatem nie można się zgodzić z Panem, że transakcja polegająca na sprzedaży mieszkania
nie powinna być wliczona do wyliczenia proporcji bazowej VAT ponieważ miała charakter
pomocniczy zgodnie z art. 90 ust. 6 pkt 1 ustawy.
Tym samym Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który
obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz.
111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja
będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do
interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z
dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na
adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS
/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.