0114-KDIP4-2.4012.171.2025.2.AA

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani, stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 marca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 6 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku uznania za podatnika w związku ze sprzedażą wydzielonych działek. Uzupełniła go Pani pismem z 18 kwietnia 2025 r. (wpływ 18 kwietnia 2025 r.) - w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, opodatkowaną w Polsce od całości osiąganych przychodów Jest przedsiębiorcą zarejestrowanym w CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W 1993 r., pozostając wówczas w związku małżeńskim, w ustroju wspólności majątkowej, 2nabyła wraz z mężem do majątku prywatnego, grunt orny o powierzchni 5400 m. Na tym gruncie wybudowali budynek mieszkalno-usługowy, w którym Wnioskodawczyni mieszka i do dzisiaj prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji piekarniczej i detalicznego handlu artykułami spożywczymi. W 2003 r. wskutek rozwodu i podziału majątku, Wnioskodawczyni stała się wyłączną właścicielką tej nieruchomości. Podatek od nieruchomości naliczany jest wg proporcji: 2budynek lub część budynku związana z działalnością gospodarczą 404,50 m, 2budynek lub część budynku mieszkalna 185,40 m, 2grunt związany z działalnością gospodarczą 1200 m. Pozostała część gruntu była wykorzystywana na ogród/sad i rekreację. Należy dodać, że według miejscowego planu zagospodarowania działki posadowione są na terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową. Aktualnie, z uwagi na wiek (71 lat) Wnioskodawczyni uznała, że nie jest już w stanie utrzymać całości tego gruntu, który wymaga pielęgnacji. Sama nie ma planów innego wykorzystania gruntu. Z uwagi na zainteresowanie sąsiadów powiększeniem swojej nieruchomości, Wnioskodawczyni postanowiła sprzedać część gruntu. W związku z tym, że sąsiad zainteresowany jest wyłącznie częścią gruntu, Wnioskodawczyni postanowiła podzielić posiadany grunt na działki. Jedna, przynależna do wybudowanej nieruchomości (w tym grunt wskazany na potrzeby podatku od nieruchomości jako wykorzystywany w działalności gospodarczej) pozostanie jej własnością, natomiast trzy nowowydzielone działki wystawiła na sprzedaż. Są to działki o powierzchni: działka 1 o pow. 0,0988 ha, działka 2 pow. 0,0906 ha, działka 3 o pow. 0,0899 ha. Wnioskodawczyni nie poczyniła żadnych innych czynności mogących podnieść wartość tej nieruchomości. Zawiesiła ogłoszenie o przeznaczeniu działek do sprzedaży na wewnętrznym (...) forum internetowym. Decyzja o sprzedaży działek została podjęta wskutek okoliczności wskazanych powyżej. Grunt nie był nabywany z intencją inwestycji na przyszłość, nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej, nie stanowił źródła innego przychodu przez wszystkie lata posiadania go. Doprecyzowanie i uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego Nieruchomość nabyła Pani z mężem do majątku prywatnego, w celu postawienia budynku mieszkalnego. W związku z nabyciem opisanej nieruchomości nie przysługiwało Pani prawo do odliczenia VAT (podatek od towarów i usług), nieruchomość nabyła Pani z mężem do majątku prywatnego.

Grunt, który aktualnie podzieliła Pani na trzy działki, do momentu podziału wykorzystywała Pani na cele wypoczynkowo- rekreacyjne. Była to część ogrodu z trawnikiem Nieruchomość gruntowa będąca przedmiotem wniosku nie była i nie będzie wykorzystywana do żadnej działalności zarobkowej, nie była i nie będzie udostępniana osobom trzecim. Zawsze był to majątek prywatny. Wydzielone na sprzedaż działki obejmują wyłącznie grunt, którego nie wykorzystywała Pani w prowadzonej działalności gospodarczej. Nie prowadziła Pani działalności rolniczej, uprawy prowadziła Pani na własne potrzeby. W związku z planowaną transakcją sprzedaży działa Pani samodzielnie, nie ustanowiła Pani żadnego pełnomocnika. Przed sprzedażą wydzielonych działek nie udzielała Pani innemu podmiotowi, np. przyszłemu nabywcy prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Zawierała Pani umowę przedwstępną, ale dotyczyła ona wpłaty zaliczki na poczet sprzedaży. Nie zawierała warunków umowy, a jedynie możliwości od jej odstąpienia. Posiada Pani działkę zabudowaną nieruchomością mieszkalno-usługową, w której aktualnie Pani mieszka i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji piekarniczej i handlu detalicznego artykułami spożywczymi. Nie podjęła Pani jeszcze decyzji, aktualnie rozważa Pani czy przekazać ją synowi darowizną, jeśli zdecyduje się on prowadzić działalność gospodarczą w kontynuacji Pani działalności. Nie wyklucza Pani jednak sprzedaży po zakończeniu działalności gospodarczej. Posiada Pani także dom mieszkalny, wolnostojący, w którym planuje Pani mieszkać po zamknięciu działalności gospodarczej oraz mieszkanie w bloku wielorodzinnym, w którym mieszka aktualnie Pani córka z rodziną. To jednak pozostanie w majątku prywatnym. Sprzedała Pani w 2011 r. mieszkanie w bloku wielorodzinnym, w którym mieszkała Pani wcześniej z mężem, zanim wybudowała Pani nieruchomość w (...). Sprzedała Pani wówczas także garaż znajdujący się w zabudowie szeregowej na osiedlu, na którym było to mieszkanie. Mieszkanie to nabyła Pani z mężem w 1993 r., w celach własnych mieszkaniowych

Pytanie

Czy sprzedaż wydzielonych działek będzie podlegała podatkowi od towarów i usług na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług? Pani stanowisko w sprawie Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że w stosunku do zdarzenia opisanego w stanie faktycznym, tj. sprzedaży nowowydzielonych działek nr 1, 2 i 3, nie powstanie obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, że transakcje sprzedaży zostaną wykonane w ramach zarządu majątkiem prywatnym, a nie w ramach działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej u.p.t.u), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i usług i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 u.p.t.u., przez dostawę towarów, o której mowa w art 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel. Stosownie do art. 2 pkt 6 u.p.t.u., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W świetle tego przepisu nieruchomość, zarówno gruntowa jak i zabudowana, spełnia definicję towaru, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 u.p.t.u. Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 u.p.t.u. podlega opodatkowaniu, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z tą czynnością jest podatnikiem podatku od

towarów i usług. Zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 u.p.t.u., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przepisy art. 15 ust 1 i 2 u.p.t.u. stanowią odzwierciedlenie art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L. Nr 347, str. 1. dalej jako „Dyrektywa 112”), zgodnie z którym podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności, działalność gospodarcza obejmuje wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Uwzględniając powyższe przepisy stwierdzić należy, że opodatkowanie danej czynności podatkiem od towarów i usług uwarunkowane jest łącznym spełnieniem dwóch przesłanek. Po pierwsze: czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, a po wtóre: musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W praktyce ujawnił się problem dotyczący kryteriów ustalenia podmiotowości prawno-podatkowej w przypadkach odnoszących się do zarządu majątkiem prywatnym i granic tego zarządu, poza którymi znajduje się już obrót profesjonalny. Problem ten jednak znalazł swoje rozstrzygnięcie w orzecznictwie TSUE. Kluczowe znaczenie ma tu wyrok z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. W wyroku tym TSUE przyjął, iż nie mogą być uznawane za dokonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności (pkt 36). Zdaniem TSUE, sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego. Zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania wyżej wymienionej Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (pkt 37), podobnie okoliczność iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu w jakim te transakcje następowały ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym Zainteresowanego (pkt 38). Aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażowanie środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit 2 Dyrektywy VAT Trybunał utożsamił natomiast z takimi aktywnościami jak przykładowo: uzbrajanie terenu albo podejmowanie działań marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności (pkt 39-41). W orzecznictwie sądów administracyjnych po wspomnianym wyroku, ugruntowany został pogląd, że to czy dany podmiot działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Każdorazowo należy zatem indywidualnie zbadać jakie środki angażuje sprzedający w celu sprzedaży gruntu. Jeżeli środki te są podobne do tych, które wykorzystują handlowcy, wówczas strona sprzedając grunt zachowuje się jak handlowiec (zob. np. wyrok NSA z 11 października 2024 r. sygn. akt I FSK 228/21, wyrok WSA w Szczecinie z 9 stycznia 2025 r. sygn. akt I SA /Sz 468/24 wraz z cytowanym tam orzecznictwem). Przenosząc to na stan faktyczny opisany przez Wnioskodawczynię, należy uznać, że sprzedaż działek będzie mieć charakter zarządu majątkiem prywatnym. Świadczą o tym właśnie opisane okoliczności transakcji. Nieruchomość Wnioskodawczyni nabyła do majątku prywatnego, przez wiele lat utrzymywała nieruchomość w niezmienionym kształcie, wykorzystując go na potrzeby własne (ogród/ sad). W okresie utrzymywania nieruchomości nie osiągnęła z tego tytułu żadnego przysporzenia majątkowego. Nie prowadziła prac mających na celu podniesienie atrakcyjności, czyli wartości tej nieruchomości. Motywem sprzedaży jest indywidualna sytuacja życiowa Wnioskodawczyni związana z ograniczeniami powodowanymi wiekiem. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że w związku z czynnością sprzedaży nowowydzielonych działek nie będzie działać jako podatnik podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W świetle art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zgodnie z powołanymi przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady: „Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Jednocześnie w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że: Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji: 1) dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem; 2) dostawa terenu budowlanego. W myśl art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady: Do celów ust. 1 lit. b) „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie. Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady: Opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Zatem, w kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki istotne jest, czy w celu dokonania sprzedaży gruntu podjęła/podejmie Pani aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C- 181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast - jak wyjaśnił Trybunał - w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT. W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291 /92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych. Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży. W opisie sprawy podała Pani informacje, z których wynika, że: w 1993 r. nabyła Pani wraz z mężem grunt do majątku prywatnego; na gruncie wybudowała Pani budynek mieszkalno-usługowy, w którym Pani mieszka i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji piekarniczej i detalicznego handlu artykułami spożywczymi; pozostała część gruntu była wykorzystywana na cele wypoczynkowo-rekreacyjne, jako ogród/sad; w 2003 r. stała się Pani wyłączną właścicielką tej nieruchomości; z uwagi na wiek uznała Pani, że nie jest już w stanie utrzymać całości tego gruntu, który wymaga pielęgnacji i postanowiła sprzedać część gruntu; w związku z tym, że nabywca zainteresowany jest wyłącznie częścią gruntu, postanowiła Pani podzielić posiadany grunt na działki; wystawiła Pani na sprzedaż działki o nr 1, 2, 3; wydzielone na sprzedaż działki obejmują wyłącznie grunt, którego nie wykorzystywała Pani w prowadzonej działalności gospodarczej; nie podejmowała Pani czynności mogących podnieść wartość tej nieruchomości; grunt nie był nabywany z intencją inwestycji na przyszłość, nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej, nie stanowił źródła innego przychodu przez wszystkie lata posiadania go; nieruchomość nie była i nie będzie wykorzystywana do żadnej działalności zarobkowej, nie była i nie będzie udostępniana osobom trzecim; w związku z planowaną transakcją sprzedaży działa Pani samodzielnie, nie ustanowiła Pani żadnego pełnomocnika, nie udzielała Pani innemu podmiotowi prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane; zawarła Pani umowę przedwstępną, dotyczącą wpłaty zaliczki na poczet sprzedaży. Pani wątpliwości dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży wydzielonych działek o nr 1, 2, 3. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Jak wyjaśniono wyżej - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT. W niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy wydzielonych działek wystąpi Pani w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie brak jest takich przesłanek. Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika bowiem taka Pani aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie podjęła Pani ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Co prawda, dokonała Pani podziału posiadanego gruntu na działki. Jednak podział ten związany jest z okolicznością, że nabywca zainteresowany był wyłącznie częścią gruntu. W 2011 r. sprzedała Pani posiadane mieszkanie oraz rozważa Pani sprzedaż posiadanej nieruchomości mieszkalno-usługowej Jednak ww. działania nie mogą świadczyć o zamiarze wykonywania działalności gospodarczej w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami w kontekście niniejszej sprawy. Jak wskazała Pani we wniosku, działki przeznaczone na sprzedaż obejmują wyłącznie grunt, którego nie wykorzystywała Pani w prowadzonej działalności gospodarczej. Grunt nie był nabywany z intencją inwestycji na przyszłość, nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej, nie stanowił źródła innego przychodu przez wszystkie lata posiadania go. Opisany grunt wykorzystywała Pani do celów rekreacyjno- wypoczynkowych. Nie podejmowała Pani czynności mogących podnieść wartość nieruchomości. Nieruchomość nie była i nie będzie wykorzystywana do żadnej działalności zarobkowej, nie była i nie będzie udostępniana osobom trzecim. W związku z planowaną transakcją nie udzielała Pani pełnomocnictwa ani prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Zawarła Pani umowę przedwstępną, ale dotyczy ona jedynie wpłaty zaliczki na poczet sprzedaży. Zatem, sprzedaż przez Panią wydzielonych działek o numerach 1, 2, 3 należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Dokonując dostawy działek będzie Pani korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni Pani przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia ww. działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.