W dniu 5 marca 2025 r. wpłynął wniosek Wnioskodawcy o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, w związku z usługami nauczania pływania dla dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, posiada kwalifikacje trenera II klasy pływania oraz zatrudnia pracowników do pomocy w nauczaniu. Organ podatkowy stwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe, wskazując, że świadczone przez niego usługi nie spełniają przesłanek do uznania ich za kształcenie powszechne lub wyższe, co wyklucza możliwość zastosowania zwolnienia z podatku. W związku z tym, organ negatywnie rozstrzygnął zapytanie Wnioskodawcy.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny5 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 26 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, świadczonych przez Pana usług nauczania pływania na rzecz dzieci w wieku przedszkolnym oraz szkolnym na podstawie umów z przedstawicielami prawnymi dzieci.
Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 kwietnia 2025 r. (data wpływu 15 kwietnia 2025 r.).
ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku 1. Wnioskodawca począwszy od (...) 2014 r. jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą (...), gdzie głównym przedmiotem działalności gospodarczej PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 85.51.Z - Pozaszkolne formy aktywności ruchowej, w skład w której wchodzą prowadzenie szkoły pływania oraz organizowanie obozów i kolonii w okresie ferii i wakacji. Wnioskodawca ukończył studia wyższe na (...) w (...) na kierunku - wychowanie fizyczne. Wnioskodawca ponadto posiada dalej idące kompetencje do nauki wychowania fizycznego w zakresie pływania, tj. ukończył kurs trenera II klasy pływania. Co więcej, kwalifikacje trenerskie Wnioskodawcy potwierdzone zostały zaświadczeniem o ukończeniu kursu, wydanym na podstawie § 18 ust. 2 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 sierpnia 2017 r. w sprawie kształcenia ustawicznego w formach pozaszkolnych. Wnioskodawca, w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, okresowo, tj. na czas organizowania wakacyjnych obozów sportowych, zatrudnia pracowników na podstawie umowy zlecenia, którzy mają kompetencje w zakresie prowadzenia zajęć nauki pływania i opieki nad dziećmi, mają ukończone niezbędne kursy pedagogiczne oraz są absolwentami (...)fff. Wnioskodawca świadczy usługi w postaci nauczania dzieci w wieku przedszkolnym oraz szkolnym nauki pływania na podstawie umów zawieranych z przedstawicielami prawnymi kursantów (tj. ich rodzicami), nie zawiera zaś umów z instytucjami takimi jak szkoły. Wnioskodawca świadczy usługi w postaci nauczania dzieci nauki pływania na kąpieliskach krytych (basenach), z właścicielami/zarządcami których podpisuje stosowne umowy dzierżawy torów pływania. W zakres usług nauki pływania realizowanych przez Wnioskodawcę wchodzą następujące czynności: 1. Oswojenie ze środowiskiem wodnym. Zwiększenie pływalności poprzez ćwiczenia wypornościowe; 2. Nauka pływania na piersiach i grzbiecie. Pływanie stylem pomocniczym tzw. pieskiem; 3. Nauka pływania stylem grzbietowym: a) prawidłowe ułożenie ciała podczas pływania grzbietem; b) praca nóg w grzbiecie; c) pracy ramion w grzbiecie; d) koordynacja pracy nóg i ramion; e) start w stylu grzbietowym; f) nawrót prosty; 4. Nauka nurkowania; 5. Nauka pływania kraulem: a) prawidłowe ułożenie ciała; b) praca nóg w kraulu; c) praca ramion w kraulu i jej koordynacja z oddychaniem; d) koordynacja pracy nóg, ramion i oddychania; e) nawrót prosty w kraulu; 6. Nauka pływania stylem klasycznym: a) praca;
b) praca ramion i koordynacja z oddychaniem; c) koordynacja pracy nóg, ramion i oddychania; d) nawrót prosty w stylu klasycznym; 7. Nauka skoku do wody/skok startowy ze słupka. Nauki pływania realizowane są w ramach zajęć tak indywidualnych, jak i grupowych. Program nauki oparty jest o opracowany przez niego autorski program szkolenia. Wnioskodawca nie posiada statusu jednostki objętej systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi prowadzenia zajęć pływania dla dzieci w wieku szkolnym i przedszkolnym są równoważne z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także ich pogłębianiem oraz ich rozwojem, co jest charakterystyczne dla kształcenia powszechnego. Doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego, zgodnie z wezwaniem z 1 kwietnia 2025 r.: 1) Czy świadczone przez Pana osobiście usługi nauki pływania będą świadczone na Pana własny rachunek i odpowiedzialność? Odpowiedź: Tak, nauki pływania są świadczone przez Wnioskodawcę osobiście i są wykonywane na własny rachunek i odpowiedzialność. Wnioskodawca posiada podpisaną umowę z każdym opiekunem prawnym dziecka oraz posiada wykupioną polisę odpowiedzialności cywilnej. 2) Czy zakres świadczonych przez Pana osobiście usług nauki pływania mieści się w podstawie programowej kształcenia na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym lub wyższym? Odpowiedź: Tak, zakres świadczonych przez Wnioskodawcę usług nauki pływania mieści się w podstawie programowej kształcenia na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym: wyższym. 3) Czy świadczone przez Pana osobiście usługi nauki pływania objęte zakresem pytania, są usługami prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym? Odpowiedź: Tak. 4) Czy w zakresie świadczonych usług nauki pływania działa Pan pod kontrolą właściwych instytucji państwowych? Jeśli tak, to proszę wskazać: Odpowiedź: Tak, Kuratorium Oświaty, Urząd Skarbowy w (...). a) Na czym polega kontrola instytucji państwowych nad realizowanymi usługami? Odpowiedź: Kuratorium Oświaty sprawdza poprawność dokumentów przy organizacji letnich obozów sportowych oraz weryfikuje posiadane przez wnioskodawcę kwalifikacje zawodowe- nauczyciel dyplomowany, trener II klasy pływania, instruktor odnowy biologicznej. b) Czy działa Pan w oparciu o konkretne programy nauczania zaakceptowane przez właściwe instytucje państwowe? Odpowiedź: Nauka pływania mieści się w polskiej podstawie programowej, np. na podstawie ogólnopolskiego programu nauczania pływania . A., przy wsparciu Ministerstwa (...), ma przyjemność oddać w Państwa ręce Ogólnopolski Program Nauczania Pływania. Jest to pierwsza część z dwóch planowanych, publikacji, która uwzględniać będzie siedmioetapowy system szkolenia dzieci i młodzieży w sporcie pływackim. Struktura programu harmonizuje z fundamentalnymi zasadami teorii i metodyki nauczania pływania, a niniejsze opracowanie charakteryzuje się hierarchiczną zależnością poszczególnych etapów i ich zgodnością z priorytetami w metodyce nauczania i uczenia się pływania. c) Czy kontrola instytucji państwowych zapewnia jakość realizowanych szkoleń oraz ich odpowiednią cenę? Odpowiedź: Tak. d) Czy ma Pan dowolność w zakresie kształtowania zasad swojego działania w odniesieniu do prowadzonych usług w zakresie nauki pływania? Odpowiedź: Tak, Wnioskodawca posiada dobrowolność w zakresie kształtowania zasad swojego działania w odniesieniu do prowadzonych nauk pływania. e) Czy Pana działania w zakresie usług nauki pływania wymagają akceptacji właściwych instytucji państwowych? Odpowiedź: Tak, Wnioskodawca musi posiadać odpowiednie wykształcenie aby móc prowadzić nauki pływania na własny rachunek. 5) Czy świadczy Pan usługi nauki pływania samodzielnie czy zatrudnia także pracowników? Odpowiedź: Wnioskodawca zatrudnia na umowę zlecenie 2 pracowników: 1 z nich pomaga wnioskodawcy podczas zajęć - szykuje odpowiedni sprzęt oraz czuwa nad bezpieczeństwem najmłodszych adeptów oraz drugi instruktor pływania który prowadzi 4 grupy zajęć z nauki pływania przedszkolaków. Jeżeli zatrudnia Pan pracowników, to proszę wskazać: a) Kto będzie stroną umów na świadczenie usług w zakresie nauki pływania, w przypadku gdy ww. usługi świadczone będą przez Pana pracowników? Odpowiedź: Wnioskodawca. b) Czy świadczone przez Pana usługi nauki pływania przez zatrudnionych pracowników mieszczą się w podstawie programowej kształcenia na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym lub wyższym? Odpowiedź: Tak. c) Czy świadczone przez Pana usługi nauki pływania przez zatrudnionych pracowników są usługami prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym? Odpowiedź: Tak.
Czy usługi w zakresie nauczania pływania, świadczone przez Wnioskodawcę posiadającego licencję trenera II klasy pływania, na rzecz dzieci w wieku przedszkolnym oraz szkolnym, a świadczonych na podstawie umów z przedstawicielami prawnymi tychże dzieci, podlegają zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. pkt 27 ustawy o podatku od towarów i usług? Pana stanowisko w sprawie Zdaniem Wnioskodawcy usługi w zakresie nauczania pływania, świadczone przez Wnioskodawcę posiadającego licencję trenera II klasy pływania, na rzecz dzieci w wieku przedszkolnym oraz szkolnym, a świadczonych na podstawie umów z przedstawicielami prawnymi tychże dzieci, podlegają zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o podatku od towarów i usług. W ocenie Wnioskodawcy, zwolnione od podatku jest nauczanie prywatne przez nauczycieli obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe. Prywatne nauczanie obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność, z czego wynika, że nauczyciel działa we własnym imieniu. Prywatny charakter nauczania jest niezależny od zawarcia
bezpośredniej umowy między wnioskodawcą a uczniem, albowiem w imieniu ucznia może działać jogo przedstawiciel ustawowy (rodzic). Nie ma również znaczenia, czy usługa w postaci nauki pływania świadczona jest indywidualnie na rzecz jednego ucznia, czy jednocześnie jest skierowana do większej grupy osób (zajęcia grupowe). W tym miejscu podkreślić nałoży, że zajęcia z zakresu nauki pływania zapewniają rozwój ruchowy na poziomie szkolnym i przedszkolnym na takiej samej zasadzie, jak jakiekolwiek prywatne zajęcia z przedmiotów takich jak lekcje chemii, biologii czy fizyki. Niewątpliwie, realizacja takich zajęć w trybie prywatnym nie budzi wątpliwości co do posiadania elementu kształcenia powszechnego. Nie ma tym samym podstaw do uznania, iż zajęcia prywatne nie mogą korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art 43 ust. 1 pkt 27 tylko dlatego, iż jest finansowane prywatnie, na podobnej zasadzie jak prywatne lekcje matematyki, chemii, biologii czy języka polskiego. Gdyby te zajęcia były realizowane w trakcie lekcji szkolnych nie byłoby wątpliwości, że jest to element kształcenia powszechnego. Nie ma powodów, aby nauczanie w tym obszarze traktować jako coś specjalnego, tylko i wyłącznie dlatego, że jest finansowane dodatkowo ze środków rodziców, z czego jak się zdaje organ wywodzi ich specjalny status. W tym miejscu rację należy przyznać Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu, który w wyroku z 7 grudnia 2023 r., sygn. akt I SA/Po 552/23 wskazał: „Na wstępie rozważań wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 27 VATU, zwalnia się od podatku usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym, świadczone przez nauczycieli. Jak słusznie podkreślił organ interpretacyjny, powyższy przepis jest odzwierciedleniem regulacji art. 132 ust. 1 lit. j Dyrektywy VAT (podatek od towarów i usług), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają nauczanie prywatne przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe (...). W kontekście argumentacji skarżącej akcentującej znaczenie językowych dyrektyw wykładni spornego przepisu, przede wszystkim podkreślić należy, że w orzecznictwie sądów administracyjnych zgodnie wskazuje się, że standardy wykładni prawa podatkowego wskazują na pierwszeństwo wykładni językowej oraz subsydiarność pozostałych zasad wykładni prawa, systemowej i funkcjonalnej. Przy czym tak ustalona kolejność preferowania wykładni jest związana z zasadą, że w procesie wykładni prawa interpretatorowi nie wolno ignorować wykładni systemowej lub funkcjonalnej poprzez ograniczenie się wyłącznie do wykładni językowej pojedynczego przepisu. Może się bowiem okazać, że sens przepisu, który wydaje się językowo jasny, okaże się wątpliwy, gdy go skonfrontujemy z innymi przepisami lub weźmiemy pod uwagę cel regulacji prawnej. Zasadniczym argumentem świadczącym o poprawności interpretacji jest okoliczność, że wykładnia Językowa, systemowa I funkcjonalna dają zgodny wynik. Ponadto trzeba zaznaczyć, że wykładnia językowa zakreśla granicę dwóch pozostałych rodzajów wykładni (tj. systemowej i celowościowej). Ponadto w judykaturze podkreśla się, że zasada pierwszeństwa wykładni językowej dopuszcza odstępstwa od wyniku jej zastosowania tylko wówczas, gdy wynik ten prowadzi albo do absurdu, albo do rażąco niesprawiedliwych lub irracjonalnych konsekwencji, a zatem być usprawiedliwione racjami aksjologicznymi, np. ochroną wartości konstytucyjnych. Wszystko to prowadzi do wniosku, że wykładnia funkcjonalna i systemowa są subsydiarne względem wykładni językowej. Wykładnia systemowa służy do rozstrzygania wątpliwości, które nasuwa wykładnia językowa, a w szczególności pozwala uzasadnić wybór między różnymi możliwymi interpretacjami językowymi przepisu, zwłaszcza że normy systemu prawa są powiązane ze sobą relacjami funkcjonalnymi. Natomiast wykładnia celowościowa - stanowiąca rodzaj wykładni funkcjonalnej - wiąże się z pojęciem celu, rozumianego jako pożądany rezultat obowiązywania określonych przepisów prawa. Każdy przepis prawa - w założeniu - ma realizować cele prawodawcy. Stosując wykładnię celowościową, wiąże się brzmienie słów aktów prawnych z sensem celom przepisów prawnych, przy czym granicą wykładni jest możliwy sens słów, za pomocą których prawodawca wyraża swoją wolę (por. wyrok WSA we Wrocławiu z 16 stycznia 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 1097/18 i powołane tam orzecznictwo oraz piśmiennictwo, a ponadto: uchwała siedmiu sędziów NSA z 22 czerwca 2015 r., sygn. akt II FPS 3/15; wyrok NSA z 2 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 2673/13; wyrok NSA z 17 czerwca 2010 r., sygn. akt II FSK 248/09; wyrok WSA w Krakowie z 19 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 133/14) (...). W kontekście przedstawionego w zaskarżonej interpretacji stanowiska organu Sąd zauważa, że najpełniej definicję kształcenia powszechnego i wyższego przedstawi TSUE w wyroku w sprawie C-449/17 A and G Fahrschul-Akademie (EU:C:2019:202. pkt 20-26). W wyroku tym Trybunał wskazał, że przekazywanie wiedzy i kompetencji pomiędzy nauczycielom i uczniami jest szczególnie ważnym elementem działalności kształcenia (wyrok z 14 czerwca 2007 r. Horizon College, C-434/05. EU:C:2007:343, pkt 18). Podniósł, że „pojęcie kształcenia powszechnego i wyższego” w rozumieniu dyrektywy 2006/112 nie ogranicza się jedynie do nauczania, które kończy się egzaminami w celu uzyskania danych kwalifikacji lub która umożliwia uzyskanie określonego wykształcenia w celu wykonywania danego zawodu, ale obejmuje także inną działalność, w ramach której prowadzi się nauczanie w szkołach lub na uniwersytetach w celu poszerzenia wiedzy i umiejętności uczniów lub studentów, pod warunkiem iż działalność ta nie będzie miała charakteru wyłącznie rekreacyjnego (wyrok z 28 stycznia 2010 r., Eulitz, C-473/08, EU:C:2010:47, pkt 29 i przytoczone tam orzecznictwo). Wobec tego stwierdził, że działalność, która nie ma wyłącznie rekreacyjnego charakteru, może zostać objęta pojęciem „kształcenia powszechnego lub wyższego”, o ile szkolenia są prowadzone w szkołach lub na uniwersytetach. W ten sposób pojęcie „kształcenia powszechnego lub wyższego” w rozumieniu artykułu 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy 2006/112 obejmuje działalność, która różni się ze względu na swój charakter, jak i ze względu na ramy, w jakich jest prowadzona (zob. podobnie wyrok z 14 czerwca 2007 r., Horizon College, C-434/05, EU:C:2007:343, pkt 20). W pojęciu tym prawodawca Unii zamierzał zawrzeć określony rodzaj systemu nauczania, który jest wspólny dla wszystkich państw członkowskich, niezależnie od cech własnych każdego z systemów krajowych. Tym samym pojęcie „kształcenia powszechnego lub wyższego” w rozumieniu systemu VAT odsyła co do zasady do zintegrowanego systemu przekazywania wiedzy i kompetencji dotyczącego obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, jak również do pogłębiania i rozwoju owej wiedzy i kompetencji przez uczniów i studentów w miarę Ich postępów i ich specjalizacji w ramach poszczególnych stopni składających się na ten system (...)”. Przenosząc powyższe na realia niniejszej oprawy wskazać należy, że zgodnie z załącznikiem nr 2 do Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz podstawy programowej kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, w tym dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia, kształcenia ogólnego dla szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły policealnej, II etap edukacyjny: klasy IV-V1II. Wychowanie fizyczne: Oczekiwania wobec współczesnego wychowania fizycznego wymagają nowych standardów przygotowania ucznia do całożyciowej aktywności fizycznej i troski o zdrowie. Wychowanie fizyczne to nie tylko przygotowanie sprawnościowe, ale przede wszystkim prozdrowotne. Pełni ono, oprócz swej funkcji doraźnej, również funkcję prospektywną (przygotowuje do dokonywania w życiu wyborów korzystnych dla zdrowia). W podstawie programowej w zakresie przedmiotu wychowanie fizyczne widoczna jest personalistyczna koncepcja wychowania oraz koncepcja sprawności fizycznej ukierunkowanej na zdrowie. Wychowanie fizyczne dla uczniów klas IV-VII szkół podstawowych jest realizowane w formie zajęć klasowo-lekcyjnych i zajęć do wyboru przez ucznia, w tym: zajęć sportowych, zajęć korekcyjno-zdrowotnych, zajęć tanecznych lub aktywnej turystyki. Zdaniem Wnioskodawcy, zajęcia organizowane przez Wnioskodawcę, biorąc pod uwagę powyższą argumentację, wyczerpują znamiona usług prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym, świadczone przez nauczycieli.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”: opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy: przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy: przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). W treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku. Zwolnienie od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy. Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy: zwalnia się od podatku usługi świadczone przez: a) jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania, b) uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, w zakresie kształcenia – oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy: zwalnia się od podatku usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym, świadczone przez nauczycieli. Zgodnie ze stanowiskiem TSUE, zajętym w wyroku C-445/05 z 14 czerwca 2007 r. w sprawie Werner Haderer, nauczanie prywatne obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność. Nie ma przy tym znaczenia okoliczność, czy usługa jest świadczona indywidualnemu uczniowi/słuchaczowi, czy też jednocześnie większej liczbie osób. W orzeczeniu tym Trybunał nadmienił, że pojęcie „edukacja szkolna i uniwersytecka” nie obejmuje jedynie nauczania, które kończy się egzaminem w celu uzyskania danych kwalifikacji lub które umożliwia uzyskanie określonego wykształcenia, lecz obejmuje także inną działalność, w ramach której prowadzi się nauczanie w celu poszerzania wiedzy i umiejętności uczniów lub studentów, pod warunkiem, że działalność ta nie będzie miała charakteru wyłącznie rekreacyjnego. Jednocześnie, zdaniem Trybunału, przyjęcie szczególnie ścisłej wykładni pojęcia „edukacji
szkolnej i uniwersyteckiej” groziłoby powstaniem rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w państwach członkowskich, z tego powodu, że systemy nauczania w każdym państwie członkowskim są zorganizowane w różny sposób. Powyższe przepisy są odzwierciedleniem regulacji art. 132 ust. 1 lit. i) i lit. j) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (t. j. Dz. Urz. UE L 347, str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112 /WE Rady, zgodnie z którymi: państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: i) kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie; j) nauczanie prywatne przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe. W tym miejscu należy przywołać postanowienie TSUE z 7 października 2019 r. w sprawie C- 47/19, które dotyczy podmiotu prowadzącego kursy surfingu i żeglarstwa. W ww. postanowieniu TSUE wskazał, że pytania sądu odsyłającego zmierzają do ustalenia, czy pojęcie „nauczania szkolnego i uniwersyteckiego” w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono lekcje surfingu i żeglarstwa udzielane przez szkoły surfingu i żeglarstwa szkołom i uniwersytetom, w których lekcje te są częścią programu zajęć sportowych lub kształcenia nauczycieli wychowania fizycznego i mogą być uwzględnione przy wystawianiu ocen. TSUE podkreślił jeszcze raz, że ww. przepisy dyrektywy nie zawierają definicji „edukacji szkolnej i uniwersyteckiej”, jednocześnie wskazał, że obejmuje ono działalność, która charakteryzuje się zarówno szczególnym charakterem, jak i kontekstem, w którym jest prowadzona. Wynika z tego, że prawodawca Unii zamierzał odnieść się do pewnego rodzaju sytemu nauczania wspólnego dla wszystkich państw członkowskich, niezależnie od odpowiedniej specyfiki systemów krajowych. Dla celów systemu VAT pojęcie „edukacja szkolna i uniwersytecka” odnosi się zatem ogólnie do zintegrowanego systemu nauczania wiedzy i umiejętności związanych z szerokim i zróżnicowanym zakresem przedmiotów oraz utrwalania i rozwijania tej wiedzy i umiejętności przez uczniów i studentów zgodnie z ich postępami i specjalizacją na różnych poziomach tworzących ten system. W ww. postanowieniu TSUE stwierdził, że nauczanie surfingu i żeglarstwa w szkołach takich jak te będące przedmiotem postępowania głównego obejmuje nauczanie różnych umiejętności praktycznych i teoretycznych, lecz mimo to pozostaje nauczaniem specjalistycznym i selektywnym, które samo w sobie nie jest różnoznaczne z nauczaniem, utrwalaniem i rozwijaniem wiedzy i umiejętności dotyczących szerokiego i zróżnicowanego zakresu przedmiotów, co jest charakterystyczne dla nauczania szkolnego i uniwersyteckiego. W konsekwencji TSUE przyjął, że pojęcie „nauczanie szkolne i uniwersyteckie” w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie obejmuje ono lekcji surfingu i żeglarstwa udzielanych przez szkoły surfingu i żeglarstwa, takie jak będące przedmiotem postępowania przed sądem krajowym, szkołom i uniwersytetom, w których te lekcje stanowią część programu sportowego lub kształcenia nauczycieli sportu i mogą być włączone do formowania ocen. Ponadto należy zwrócić uwagę na wyrok TSUE z 21 października 2021 r. w sprawie C- 373 /19 Dubrovin & Tröger GbR – Aquatics, w którym Trybunał rozpatrywał kwestię, czy pojęcie „kształcenia powszechnego lub wyższego” w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono udzielanie lekcji pływania przez szkołę pływania. Jak wskazał TSUE: (20) Artykuł 132 dyrektywy 2006/112 przewiduje zwolnienia, które, jak wskazuje tytuł rozdziału, w którym przepis ów się znajduje, mają na celu uprzywilejowanie niektórych rodzajów działalności wykonywanych w interesie publicznym. Niemniej jednak zwolnienia te nie dotyczą wszystkich rodzajów działalności w interesie publicznym, a jedynie tych, które zostały w sposób szczegółowy wyliczone i opisane (wyroki: z 4 maja 2017 r., Brockenhurst College, C-699/15, EU:C:2017:344, pkt 23 i przytoczone tam orzecznictwo; a także z 14 marca 2019 r., A & G Fahrschul- Akademie, C-449/17, EU;C;2019;202, pkt 17). (21) Wedle orzecznictwa Trybunału omawiane zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcie prawa Unii, które mają na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w poszczególnych państwach członkowskich. (22) Trybunał orzekł już, że wyrażenia użyte do określenia zwolnień przewidzianych w art. 132 dyrektywy 2006/112 powinny podlegać wykładni ścisłej, ponieważ stanowią one wyjątki od wynikającej z art. 2 tej dyrektywy zasady ogólnej, zgodnie z którą VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Niemniej jednak powyższa zasada ścisłej interpretacji nie oznacza, że pojęcia użyte w celu opisania zwolnień przewidzianych w owym art. 132 należy interpretować w sposób, który pozbawiałby te zwolnienia skuteczności (wyroki: z dnia 4 maja 2017 r., Brockenhurst College, C-699/15, EU:C:2017:344, pkt 23 i przytoczone tam orzecznictwo; a także z dnia 14 marca 2019 r., A & G Fahrschul-Akademie, C-449/17, EU:C:2019:202, pkt 19). (23) Należy przypomnieć, że art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy 2006/112 nie zawiera żadnej definicji pojęcia „kształcenia powszechnego lub wyższego”. (24) Niemniej jednak Trybunał uznał, po pierwsze, że przekazywanie wiedzy i kompetencji pomiędzy nauczycielem i uczniami jest szczególnie ważnym elementem działalności kształcenia (wyroki: z dnia 14 czerwca 2007 r., Horizon College, C-434/05, EU:C:2007:343, pkt 18; a także z dnia 14 marca 2019 r., A & G Fahrschul-Akademie, C- 449/17, EU:C:2019:202, pkt 21). (25) Po drugie, Trybunał wyjaśnił, że „pojęcie kształcenia powszechnego i wyższego” w rozumieniu dyrektywy 2006/112 nie ogranicza się jedynie do nauczania, które kończy się egzaminami w celu uzyskania danych kwalifikacji lub które umożliwia uzyskanie określonego wykształcenia w celu wykonywania danego zawodu, ale obejmuje także inną działalność, w ramach której prowadzi się nauczanie w szkołach lub na uniwersytetach w celu poszerzenia wiedzy i umiejętności uczniów lub studentów, pod warunkiem iż działalność ta nie będzie miała charakteru wyłącznie rekreacyjnego (wyroki: z dnia 28 stycznia 2010 r., Eulitz, C-473/08, EU:C:2010:47, pkt 29 i przytoczone tam orzecznictwo; a także z dnia 14 marca 2019 r., A & G Fahrschul- Akademie, C-449/17, EU:C:2019:202, pkt 22, 23). (26) W związku z tym pojęcie „kształcenia powszechnego lub wyższego” w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy 2006/112 obejmuje rodzaje działalności, które różnią się ze względu na swój charakter, jak i ze względu na ramy, w jakich są prowadzone (zob. podobnie wyroki: z dnia 14 czerwca 2007 r., Horizon College, C-434 /05, EU:C:2007:343, pkt 20, z dnia 14 marca 2019 r., A & G Fahrschul-Akademie, C-449 /17, EU:C:2019:202, pkt 24). (27) Z powyższego wynika, że w pojęciu tym prawodawca Unii zamierzał zawrzeć określony rodzaj systemu nauczania, który jest wspólny dla wszystkich państw członkowskich, niezależnie od cech własnych każdego z systemów krajowych (wyrok z dnia 14 marca 2019 r., A & G Fahrschul-Akademie, C-449/17, EU:C:2019:202, pkt 25). (28) Tym samym pojęcie „kształcenia powszechnego lub wyższego” w rozumieniu systemu VAT odsyła co do zasady do zintegrowanego systemu przekazywania wiedzy i kompetencji dotyczącego obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, jak również do pogłębiania i rozwoju owej wiedzy i kompetencji przez uczniów i studentów w miarę ich postępów i ich specjalizacji w ramach poszczególnych stopni składających się na ten system (wyrok z dnia 14 marca 2019 r., A & G Fahrschul- Akademie, C-449/17, EU:C:2019:202, pkt 26). W konsekwencji TSUE orzekł: (31) Tymczasem należy zauważyć, że choć prawdą jest, że udzielanie lekcji pływania przez szkołę pływania, takie jak to, o którym mowa w postępowaniu głównym, ma pewne znaczenie i realizuje cel leżący w interesie ogólnym, to jednak jest ono nauczaniem specjalistycznym, świadczonym w sposób doraźny, które nie jest samo w sobie równoważne z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także ich pogłębianiem oraz ich rozwojem, co jest charakterystyczne dla kształcenia powszechnego lub wyższego (zob. analogicznie wyrok z dnia 14 marca 2019 r., A & G Fahrschul-Akademie, C-449 /17, EU:C:2019:202, pkt 29; a także postanowienie z dnia 7 października 2019 r., Finanzamt Hamburg-Barmbek-Uhlenhorst, C-47/19, niepublikowane, EU:C:2019:840, pkt 33). (32) O ile bowiem nie można zanegować znaczenia wiedzy przekazanej w ramach kształcenia związanego z kierowaniem pojazdami samochodowymi oraz nauki żeglarstwa, w szczególności w celu stawienia czoła trudnym sytuacjom, a ogólniej w celu zapewnienia bezpieczeństwa i integralności fizycznej osób, o tyle Trybunał orzekł, odpowiednio, w wyroku z dnia 14 marca 2019 r., A & G Fahrschul-Akademie (C-449/17, EU:C:2019:202) i w postanowieniu z dnia 7 października 2019 r., Finanzamt Hamburg-Barmbek-Uhlenhorst (C-47/19, niepublikowanym, EU:C:2019: 840), że tego rodzaju nauczanie nie jest objęte pojęciem „kształcenia powszechnego lub wyższego” w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy 2006/112. (33) Z uwagi na powyższe na pytanie pierwsze należy odpowiedzieć, iż pojęcie „kształcenia powszechnego lub wyższego” w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że nie obejmuje ono udzielania lekcji pływania przez szkołę pływania. W opisie sprawy wskazał Pan, że prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest prowadzenie szkoły pływania oraz organizowanie obozów i kolonii w okresie ferii i wakacji. Ukończył Pan studia wyższe na (...) w (...) na kierunku - wychowanie fizyczne. Ponadto posiada kompetencje do nauki wychowania fizycznego w zakresie pływania, tj. ukończył kurs trenera II klasy pływania. Pana kwalifikacje trenerskie potwierdzone zostały zaświadczeniem o ukończeniu kursu, wydanym na podstawie § 18 ust. 2 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 sierpnia 2017 r. w sprawie kształcenia ustawicznego w formach pozaszkolnych. W zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, okresowo, tj. na czas organizowania wakacyjnych obozów sportowych, zatrudnia Pan pracowników na podstawie umowy zlecenia, którzy mają kompetencje w zakresie prowadzenia zajęć nauki pływania i opieki nad dziećmi, mają ukończone niezbędne kursy pedagogiczne oraz są absolwentami (...). Świadczy Pan usługi w postaci nauczania dzieci w wieku przedszkolnym oraz szkolnym nauki pływania na podstawie umów zawieranych z przedstawicielami prawnymi kursantów (tj. ich rodzicami), nie zawiera zaś umów z instytucjami takimi jak szkoły. Świadczy Pan usługi w postaci nauczania dzieci nauki pływania na kąpieliskach krytych (basenach), z właścicielami /zarządcami których podpisuje stosowne umowy dzierżawy torów pływania. Pana wątpliwości dotyczą możliwości zwolnienia, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, świadczonych przez Pana usług nauczania pływania na rzecz dzieci w wieku przedszkolnym oraz szkolnym na podstawie umów z przedstawicielami prawnymi tychże dzieci. Odnosząc się do Pana wątpliwości należy w pierwszej kolejności przeanalizować możliwość zastosowania dla świadczonych usług nauki pływania zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy. Aby skorzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe oraz musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia. Natomiast jeśli chodzi o kwestię wychowania, jest ona przypisana podmiotom, do których uczęszczanie jest obowiązkowe i regulowane przepisami. Ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy, mogą natomiast korzystać uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, o ile świadczone przez te podmioty usługi są usługami kształcenia na poziomie wyższym. Wskazał Pan, że nie posiada Pan statusu jednostki objętej systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe. Ponadto z okoliczności sprawy nie wynika żeby był Pan uczelnią, jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk oraz instytutem badawczym. Zatem dla świadczonych przez Pana usług nauki pływania nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy. W związku z powyższym należy dokonać analizy zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy. Z powołanego powyżej art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy wynika, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług prywatnego nauczania na odpowiednim poziomie edukacji, ale także przesłanki podmiotowej, odnoszącej się do usługodawcy, który musi być nauczycielem. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania. Zwolnione od podatku jest nauczanie prywatne przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe. Prywatne nauczanie obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność (tj. nauczyciel działa we własnym imieniu). Prywatny charakter nauczania nie zależy od istnienia bezpośredniej relacji umownej między uczącym a uczniem (bądź uczniami), może to być bowiem umowa zawarta przez nauczającego, np. z rodzicami uczniów. Bez znaczenia w tej sytuacji pozostaje, czy odbiorcą usługi jest indywidualny uczeń czy też jednocześnie większa liczba osób. W przypadku jednak, gdy nauczyciele świadczący usługi nauczania są zatrudnieni przez inny podmiot, to nie łączy ich bezpośrednia relacja umowna z uczniami, lecz z podmiotem zatrudniającym. Jak już wskazano wyżej, art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy zawiera zarówno przesłankę podmiotową, jak i przedmiotową, umożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku. Dla zastosowania ww. zwolnienia, przesłanki te muszą być spełnione łącznie. Odnosząc się zatem do przesłanki podmiotowej, zauważenia wymaga, że pod pojęciem nauczyciela należy rozumieć osobę, która posiada i przekazuje wiedzę i umiejętności, przy czym nie musi to być nauczyciel w rozumieniu ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela. Może to być osoba, która posiada wykształcenie kierunkowe (np. ukończone studia wyższe), jak również osoba posiadająca wiedzę i kwalifikacje nabyte w inny sposób. Przykładowo może to być osoba, która ukończyła stosowny kurs kierunkowy, posiada odpowiednią wiedzę, kwalifikacje, doświadczenie. Zauważyć bowiem należy, że system oświaty w pewnych dziedzinach nie przewiduje odrębnego kształcenia kierunkowego, zatem gdy dana osoba zdobyła wiedzę np. w ramach kursu, to też zasadne jest przyjęcie, że posiada wiedzę i kwalifikacje pozwalające pełnić rolę nauczyciela. Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w powołanych wyrokach TSUE: C-473/08 z 28 stycznia 2010 r. w sprawie Eulitz oraz C-445/05 z 14 czerwca 2007 r. w sprawie Werner Haderer. Z wyroków tych wynika, że nie należy dokonywać rozróżnienia dla celów podatku VAT pomiędzy nauczaniem uczniów lub studentów w ramach nauczania szkolnego lub uniwersyteckiego i nauczania osób posiadających już dyplom szkolny lub uniwersytecki, które na podstawie tego dyplomu kontynuują naukę zawodu. Podobnie jest w przypadku nauczania obejmującego tę edukację. Tym samym posiadanie przez nauczyciela wiedzy i kwalifikacji pozwalających na pełnienie roli nauczyciela gwarantuje jakość świadczonych przez niego usług, które mają umożliwiać uzyskanie określonego wykształcenia w celu wykonywania danego zawodu. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, wykształcenie to zasób wiedzy określony programem danej szkoły, jednocześnie, np. wykształcenie podstawowe, to zasób wiedzy zdobytej przez kogoś w szkole podstawowej i gimnazjum, wykształcenie średnie, to zasób wiedzy zdobytej przez kogoś w szkole średniej, wykształcenie wyższe, to zasób wiedzy zdobytej przez kogoś w wyższej uczelni. Musi zatem istnieć związek pomiędzy treścią przekazywaną na lekcji, a posiadanymi kwalifikacjami nauczającego. Innymi słowy przesłanka podmiotowa nie odwołuje się bezpośrednio do kwestii wiedzy osoby uczącej (tą zdobywa się bowiem niezależnie od charakteru w jakim dana osoba ją zdobywa – uczy się) lecz wprost do określonego miejsca w schemacie tego uczenia, tj. do posiadania kwalifikacji w działaniu jako „nauczyciel”. Biorąc powyższe informacje pod uwagę należy stwierdzić, że posiada Pan wiedzę i kwalifikacje z zakresu nauki pływania – tym samym, zostanie spełniona przesłanka podmiotowa. W odniesieniu natomiast do przesłanki przedmiotowej, mając na uwadze powołane orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-373/19 należy uznać, że ze zwolnienia określonego w treści art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy będą korzystały te usługi prywatnego nauczania świadczone przez nauczycieli, w ramach których nauczanie będzie się wiązało z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także dotyczyło ich pogłębiania oraz rozwoju. Zatem biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz powołane orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-373/19, należy uznać, że świadczone przez Pana osobiście usługi nauki pływania, nie są usługami obejmującymi kształcenie powszechne na poziomie podstawowym i ponadpodstawowym. Nauczanie to nie ma w świetle ww. orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, charakteru kształcenia powszechnego ani wyższego, gdyż nie wiąże się z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także ich pogłębianiem oraz rozwojem. Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-373/19 jednoznacznie wynika, że udzielanie lekcji pływania, ma pewne znaczenie i realizuje cel leżący w interesie ogólnym, jednak jest ono nauczaniem specjalistycznym, świadczonym w sposób doraźny, które nie jest samo w sobie równoważne z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także ich pogłębianiem oraz ich rozwojem, co jest charakterystyczne dla kształcenia powszechnego lub wyższego, w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) Dyrektywy. Analiza ww. orzeczenia prowadzi do wniosku, że ma ono również zastosowanie w odniesieniu do innych usług prywatnego nauczania, które są nauczaniem specjalistycznym, świadczonym – tak jak ww. lekcje pływania – w sposób doraźny i które nie spełniają przesłanek do uznania ich za kształcenie powszechne lub wyższe, w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) Dyrektywy. Prowadzone przez Pana zajęcia z nauki pływania są właśnie takim nauczaniem specjalistycznym, świadczonym w sposób doraźny, które nie stanowi przekazywania wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także ich pogłębiania oraz rozwoju. Zatem z całokształtu przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że zakres i charakter świadczonych przez Pana usług, określonych we wniosku jako zajęcia z nauki pływania nie spełnia przesłanek do uznania tych usług za kształcenie powszechne. Zatem w świetle orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-373 /19, nie można uznać, że świadczone przez Pana usługi nauki pływania, objęte są pojęciem kształcenia powszechnego lub wyższego. Prowadzone przez Pana nauczanie nie może korzystać ze zwolnienia od podatku dla prywatnego nauczania. Celem świadczonych przez Pana usług jest m.in. nauka pływania: na piersiach i grzbiecie, stylem grzbietowym, nurkowania, kraulem, stylem klasycznym czy skoku do wody. Zajęć obejmujących taki zakres nie można uznać za nauczanie, które stanowi usługi kształcenia powszechnego w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) Dyrektywy. Co prawda wskazał Pan, że program nauki oparty jest o opracowany przez Pana autorski program szkolenia, a nauka pływania mieści się w polskiej podstawie programowej, np. na podstawie ogólnopolskiego programu nauczania pływania. W tym miejscu należy podkreślić, że samo ujęcie w podstawie programowej na danym poziomie edukacji umiejętności odpowiadających prowadzonym przez Pana zajęciom, nie jest okolicznością przesądzającą o tym, że nauczanie obejmujące te ćwiczenia należy uznać za „kształcenie powszechne lub wyższe”. W świetle orzeczenia C-373/19 udzielanie lekcji pływania, ma pewne znaczenie i realizuje cel leżący w interesie ogólnym, jednak jest ono nauczaniem specjalistycznym, świadczonym w sposób doraźny, które nie jest samo w sobie równoważne z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także ich pogłębianiem oraz ich rozwojem, co jest charakterystyczne dla kształcenia powszechnego lub wyższego, w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) Dyrektywy. Zatem, prowadzona przez Pana nauka pływania nie ma, w świetle ww. orzeczenia TSUE, charakteru kształcenia powszechnego ani wyższego, gdyż nie wiąże się z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także ich pogłębiania oraz rozwoju. Prowadzone zajęcia wpisują się w zakres edukacji sportowej, a tym samym stanowią nauczanie specjalistyczne, które samo w sobie nie jest równoznaczne z pojęciem „kształcenia powszechnego lub wyższego”. W konsekwencji świadczone przez Pana usługi nauki pływania objęte zakresem wniosku - nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, stanowiącego implementację ww. przepisu art. 132 ust. 1 lit. j) dyrektywy 2006/112. Wynika to z faktu, że świadczonych przez Pana usług – w świetle ww. orzeczenia TSUE C- 373/19, nie można uznać za usługi obejmujące kształcenie powszechne - na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym. Konsekwentnie, zwolnieniem o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, nie będą objęte również usługi nauki pływania świadczone za pomocą zatrudnionych pracowników, gdyż jak wskazano wyżej usługi nauki pływania nie można uznać za usługi obejmujące kształcenie powszechne – na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym. Ponadto należy zauważyć, że zatrudnionych pracowników będzie łączyła umowa zawarta z Panem, a więc nie będzie istniała bezpośrednia relacja umowna między uczącym a uczniem (bądź uczniami), w postaci umowy zawartej przez nauczającego, np. z rodzicami uczniów. W konsekwencji Pana stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili