0114-KDIP4-1.4012.133.2025.2.AM

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 19 marca 2025 r., który dotyczy opodatkowania transakcji sprzedaży działki nr 1 zabudowanej budynkiem należącym do dzierżawcy oraz służebności przejścia i przejazdu przez działkę nr 2. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 22 kwietnia 2025 r. (wpływ 24 kwietnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Rada (...) w dniu (...) stycznia 2024 r. podjętą Uchwałę Nr (...) w sprawie zbycia nieruchomości gruntowej w drodze bezprzetargowej, oznaczonej nr ew. 1 o pow. (...) ha, obręb (...), zabudowanej budynkiem o funkcji (...) i (...) na podstawie zezwolenia na budowę, stanowiącego własność dzierżawcy. Jednocześnie wyraziła zgodę na ustanowienie służebności przejścia i przejazdu przez działkę gminną nr 2. Działka nr ew. 1 położona jest na obszarze, dla którego obowiązuje Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego. Zgodnie z MPZP teren między ulicami (...) na obszarze m. (...), nieruchomość położona jest na terenie oznaczonym symbolem - 2KS - obszar usług komunikacyjnych. Funkcja podstawowa urządzenia obsługi samochodowej i usług ogólnomiejskich, w tym parkingów i garaży wielopoziomowych. Wartość prawa własności działki nr 1 oraz wartość służebności przejścia i przejazdu przez działkę nr 2 została ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego na kwotę (...) zł w tym: wartość działki nr 1 - (...) zł; wartość służebności przejścia i przejazdu przez działkę nr 2 - (...) zł. Gmina (...) nabyła z mocy prawa, na podstawie decyzji Wojewody (...) z dnia (...) czerwca 1992 r., (...) własność nieruchomości położonej w (...) przy ul. (...), oznaczonej nr ew. 4. Działka ta uległa podziałowi na działki nr 1, 2, 3. Sprzedażą objęta jest działka nr 1, na której znajdują się nakłady, w postaci budynku, stanowiące własność dzierżawcy. Przy nabyciu Gminie (...) nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług). Gmina (...) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego Na działce nr 1, stanowiącej własność Gminy (...) znajdują się nakłady budowlane w postaci budynku o funkcji (...) i (...), stanowiące własność dzierżawcy. Sprzedażą objęta byłaby tylko sama działka, ponieważ budynek został wybudowany zgodnie z pozwoleniem na budowę, przez obecnego dzierżawcę. W związku z powyższym przed sprzedażą działki nr 1 nie dojdzie do rozliczenia nakładów, ponieważ sprzedażą objęty będzie sam grunt.

Pytanie

Czy sprzedaż działki nr 1 wraz z ustanowieniem służebności będzie podlegała opodatkowaniu 23% podatkiem VAT? Państwa stanowisko w sprawie

Według wnioskodawcy sprzedaż nieruchomości gruntowej działki nr 1 wraz z ustanowieniem służebności przejścia i przejazdu do tej działki przez działkę nr 2 będzie podlegała opodatkowaniu 23% podatkiem VAT jako teren budowlany, zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Art. 2 pkt 6 i 22 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o: 6) towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii; 22) sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Art. 8 ust. 1 ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: 1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; 2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; 3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Z treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Oba warunki muszą być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia. W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt

wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. Zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być czynności, w których: istnieje związek prawny między dostawcą i odbiorcą bądź między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, wynagrodzenie otrzymane przez dostawcę/usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za dokonywane dostawy bądź świadczone usługi na rzecz odbiorcy, istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem, istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. Ponadto nie każda czynność, stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonana przez podatnika. Art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Art. 15 ust. 6 ustawy: Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te są podatnikami VAT w przypadku wykonywanych czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Art. 2 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1465 ze zm.): Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym: Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym: Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. (...). Czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy. Art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy: Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp. Art. 2 pkt 33 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako akt prawa miejscowego wiąże zarówno organy administracji, osoby fizyczne, osoby prawne, jak i inne jednostki organizacyjne. Zatem w sytuacji, gdy na danym terenie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, to właśnie zapisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy nadać decydujące znaczenie dla oceny przeznaczenia danego terenu, w tym również dla potrzeb art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Powyższa regulacja - kluczowa dla sprawy - stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym: Państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b. Stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 - Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen- „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę. Zatem, również z orzecznictwa TSUE wynika, że za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę. Art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy: Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.: towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania, przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Art. 46 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm., dalej: Kodeks Cywilny): Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Art. 47 Kodeksu cywilnego: § 1 Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. § 2 Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Art. 48 Kodeksu cywilnego: Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Powyższy przepis łączy się z art. 191 Kodeksu cywilnego, wyrażającym klasyczną zasadę superficies solo cedit: Własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową. Wzniesienie budynku w całości na cudzym gruncie ma miejsce z zachowaniem zasady superficies solo cedit. Z punktu widzenia prawa cywilnego właściciel gruntu oddanego w najem, dzierżawę, użyczenie jest również właścicielem wzniesionych na nim budynków i budowli. Sposób rozliczenia się przez strony umowy najmu/dzierżawy/użyczenia w związku z ulepszeniami poczynionymi przez użytkownika na nieruchomość, pozostawiony jest, w ramach swobody zawierania umów, woli stron, chyba że ze względu na treść lub cel umów w tym przedmiocie sprzeciwiałyby się właściwości (naturze) stosunku umowy najmu/dzierżawy/użyczenia, ustawie lub zasadom współżycia społecznego, co wynika z 1brzmienia art. 353 Kodeksu cywilnego. 1Art. 353 Kodeksu cywilnego: Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W celu właściwego zinterpretowania pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy mieć na uwadze, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji, pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru. Powyższe tezy znajdują potwierdzenie zarówno w orzecznictwie krajowym (wyrok NSA z dnia 10 października 2013 r., sygn. akt I FSK 310/12), jak również w orzecznictwie europejskim (orzeczenie C#320/88 Shipping and Forwarding Safe B.V. v. Staatsecretaris van Financien), w którym to orzeczeniu Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że: „wyrażenie «dostawa towarów» w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym” (pkt 1). jednak jednocześnie zastrzegł, że: „zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy, miało miejsce” (pkt 2). Wskazali Państwo, że są zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. 31 stycznia 2024 r. podjęli Państwo Uchwałę w sprawie zbycia nieruchomości gruntowej nr 1 w drodze bezprzetargowej, zabudowanej budynkiem o funkcji (...) i (...) (Budynek) na podstawie zezwolenia na budowę, stanowiącego własność Dzierżawcy. Jednocześnie wyrazili Państwo zgodę na ustanowienie służebności przejścia i przejazdu przez działkę gminną nr 2. Działka nr 1 położona jest na obszarze, dla którego obowiązuje Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego (MPZP). Wartość prawa własności działki nr 1 oraz wartość służebności przejścia i przejazdu przez działkę nr 2 została ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego. Na podstawie decyzji Wojewody z (...) czerwca 1992 r. nabyli Państwo z mocy prawa własność nieruchomości nr 4. Przy nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Działka ta uległa podziałowi na działki nr 1, 2 i 3. Sprzedażą objęta jest działka nr 1, na której znajdują się nakłady, w postaci Budynku, stanowiące własność Dzierżawcy. Mają Państwo wątpliwości, czy sprzedaż działki nr 1 oraz ustanowienie służebności przejścia i przejazdu przez działkę 2 będą podlegać opodatkowaniu. Odnosząc się do Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności należy wskazać, że dostawa przez Państwa działki nr 1 będzie niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie publicznoprawną), nie będzie bowiem wykonywana w ramach zadań publicznych. Dokonując odpłatnego zbycia ww. działki, będą Państwo działać jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy prowadzący działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT. Powyższa czynność w myśl ustawy będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, w ramach planowanej dostawy, nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania ww. nakładami w postaci Budynku na działce nr 1 jak właściciel, które stanowią odrębną ekonomiczną własność innego podmiotu, tj. Dzierżawcy. Zatem ww. nakłady nie będą stanowiły przedmiotu dostawy, bowiem nakłady przed dniem sprzedaży nie będą w Państwa posiadaniu. Zatem w rozpatrywanej sprawie nastąpi sprzedaż wyłącznie prawa własności gruntu, tj. działki nr 1. W rezultacie przedmiotem opodatkowania planowanej sprzedaży działki nr 1 będzie - w rozumieniu art. 7 ustawy - wyłącznie prawo własności gruntu. Działka nr 1 objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (MPZP), zgodnie, z którym nieruchomość położona jest na terenie oznaczonym symbolem - 2KS - obszar usług komunikacyjnych. Funkcja podstawowa urządzenia obsługi samochodowej i usług ogólnomiejskich, w tym parkingów i garaży wielopoziomowych. Działka nr 1 stanowi zatem teren budowlany zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy. Ponadto na działce posadowiony jest Budynek, stanowiący własność Dzierżawcy, który został wybudowany zgodnie z pozwoleniem na budowę. Dostawa działki nr 1 nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ponieważ grunt przeznaczony do sprzedaży stanowi teren budowalny w myśl MPZP oraz jest zabudowanym ww. Budynkiem. Skoro dla dostawy działki nr 1 nie zostały spełnione przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Z wniosku nie wynika, aby działka nr 1 była wykorzystywana przez Państwa wyłącznie do działalności zwolnionej, ponieważ jest ona przedmiotem dzierżawy. Dzierżawca wybudował na niej Budynek. Ponadto przy nabyciu gruntu, z którego została wydzielona działka nr 1 nie przysługiwało Państwu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego, ponieważ teren ten nabyli Państwo z mocy prawa, na podstawie decyzji Wojewody, tj. dostawa ta nie podlegała opodatkowaniu. Zatem planowana dostawa działki nr 1 nie będzie korzystać również ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Tym samym, zbycie działki niezabudowanej nr 1 będzie podlegać opodatkowaniu według właściwej stawki podatku VAT. Jak Państwo wskazali przedmiotem planowanej sprzedaży będzie również służebność przejścia i przejazdu przez działkę nr 2. Ustawa o podatku od towarów i usług wyraźnie stanowi o zobowiązaniu się do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Świadczeniem usługi będzie również ustanowienie niektórych ograniczonych praw rzeczowych np. służebności. W potocznym rozumieniu przez ustanowienie tych praw podmiot zobowiązuje się do przestrzegania uszczupleń swojej własności nad rzeczą (tolerowania działań podmiotów, na rzecz których ustanowiona została służebność oraz niepodejmowania działań w zakresie wyłączonym przez ustanowienie służebności). Służebność gruntową definiuje art. 285 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego: § 1. Nieruchomość można obciążyć na rzecz właściciela innej nieruchomości (nieruchomości władnącej) prawem, którego treść polega bądź na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie wolno wykonywać określonych uprawnień, które mu względem nieruchomości władnącej przysługują na podstawie przepisów o treści i wykonywaniu własności (służebność gruntowa). § 2. Służebność gruntowa może mieć jedynie na celu zwiększenie użyteczności nieruchomości władnącej lub jej oznaczonej części. Służebność gruntowa jest ograniczonym prawem rzeczowym, które obciąża cudzą nieruchomość, mającym na celu zwiększenie użyteczności innej nieruchomości albo zaspokojenie np. określonych potrzeb oznaczonej osoby fizycznej. Art. 145 § 1 Kodeksu cywilnego: Jeżeli nieruchomość nie ma odpowiedniego dostępu do drogi publicznej lub do należących do tej nieruchomości budynków gospodarskich, właściciel może żądać od właścicieli gruntów sąsiednich ustanowienia za wynagrodzeniem potrzebnej służebności drogowej (droga konieczna). Przepis ten przewiduje możliwość ustanowienia w stosunkach sąsiedzkich służebności drogowej (przejazdu, przechodu) za wynagrodzeniem, którą ustawa określa jako służebność drogi koniecznej. Art. 145 § 2 Kodeksu cywilnego: Przeprowadzenie drogi koniecznej nastąpi z uwzględnieniem potrzeb nieruchomości niemającej dostępu do drogi publicznej oraz z najmniejszym obciążeniem gruntów, przez które droga ma prowadzić. Jeżeli potrzeba ustanowienia drogi jest następstwem sprzedaży gruntu lub innej czynności prawnej, a między interesowanymi nie dojdzie do porozumienia, sąd zarządzi, o ile to jest możliwe, przeprowadzenie drogi przez grunty, które były przedmiotem tej czynności prawnej. Wskazali Państwo, że wyrazili zgodę na ustanowienie służebności przejścia i przejazdu przez działkę gminną nr 2, wartość służebności określono na (...) zł. Z okoliczności sprawy wynika zatem, że otrzymają Państwo wynagrodzenie za ustanowienie służebności przejścia i przejazdu przez działkę nr 2 oraz istnieje konkretny podmiot, będący konsumentem tego zobowiązania - nabywca. Świadczenie to ma charakter odpłatny i jako czynność cywilnoprawna wykonywana jest przez Państwa jako podatnika podatku od towarów i usług. Bez znaczenia pozostaje ustanowienie ww. służebności za jednorazowym wynagrodzeniem, istotne jest że zapłata ta wypełnia warunek odpłatności za świadczenie. W analizowanym przypadku opisana czynność ustanowienia służebności przejścia i przejazdu przez działkę nr 2 za wynagrodzeniem będzie stanowić usługę na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zarówno w ustawie jak i w przepisach wykonawczych do ustawy dla tej czynności nie przewidziano zwolnienia od podatku. Zatem zarówno dostawa działki nr 1 w ramach planowanej transakcji sprzedaży jak i ustanowienie służebności przejścia i przejazdu przez działkę nr 2 będzie podlegać opodatkowaniu wg właściwych stawek podatku VAT dla tych czynności. Państwa stanowisko w zakresie opodatkowania sprzedaży działki nr 1 oraz ustanowenia służebności przejścia i przejazdu przez działkę nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Interpretacja dotyczy wyłącznie uznania sprzedaży działki nr 1 wraz z ustanowieniem służebności na działce nr 2 za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. W zakresie zastosowania do sprzedaży działki nr 1 oraz ustanowienia służebności na działce nr 2 stawki 23% zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność. Jednocześnie informujemy, że załączniki dołączone do wniosku nie podlegały analizie. Wszystkie informacje niezbędne do wydania interpretacji indywidualnej powinny zostać zawarte w opisie zdarzenia przyszłego. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.