0114-KDIP1-3.4012.295.2025.2.KF

Opis zdarzenia przyszłego

A.A. dalej: „Wnioskodawca 1”) jest osobą fizyczną, prowadzącą działalność rolniczą w miejscowości (...) w gminie (...). W 1983 r. Wnioskodawca 1, w ramach umowy przekazania gospodarstwa rolnego nabył od rodziców nieruchomość gruntową/grunty rolne oznaczone odpowiednio jako: działka 1, działka 2, działka 3, działka 4, działka 5, o łącznej powierzchni 13 ha dla której prowadzona jest księga wieczysta numer (...) (dalej: Grunty), przy czym tylko jedna z tych działek (działka 1) była częściowo zabudowana budynkiem mieszkalnym, budynkiem inwentarsko-składowym, budynkiem gospodarczym i garażem. W ww. umowie przekazania gospodarstwa rolnego przewidziano służebność osobistą na rzecz rodziców. Mając na uwadze stan cywilny Wnioskodawcy 1, ww. działki weszły do majątku osobistego Wnioskodawcy 1. W 1997 r. Wnioskodawca 1 zawarł ze swoją małżonką – B.B. (dalej: „Wnioskodawca 2” - gdzie Wnioskodawca 1 i Wnioskodawca 2 dalej będą określani łącznie jako „Wnioskodawcy”) umowę małżeńską majątkową rozszerzającą łączącą ich wspólność ustawową na wszelkie przedmioty i prawa majątkowe nabyte przez każde z nich przed zawarciem związku małżeńskiego jak i w czasie jego trwania z jakiegokolwiek tytułu. W konsekwencji, Wnioskodawcy stali się łącznie właścicielami Gruntów o łącznej powierzchni 13 ha, które uprzednio wykorzystywali rodzice Wnioskodawcy 1 dla celów prowadzenia działalności rolniczej. Po nabyciu prawa własności gospodarstwa rolnego, Wnioskodawcy prowadzili i nadal prowadzą działalność rolniczą. Wnioskodawcy nigdy wcześniej nie rozważali sprzedaży działek ani nie podejmowali żadnych kroków w tym zakresie.

Mając na uwadze wiek Wnioskodawców oraz dogodną lokalizację gruntów jak również mając na uwadze atrakcyjność posiadanych działek, w celu poprawy warunków bytowych, podjęli decyzję odpowiednio o: uzyskaniu decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (Decyzja z 14 listopada 2019 r. nr (...) wydana przez Wójta Gminy (...)) dla działek o numerach 4 i 5 (dalej: Działki); dokonaniu podziału tych Działek (decyzja nr (...) wydana przez Wójta Gminy (...) z 9 grudnia 2024 r.) na 19 działek spośród których jedna (o numerze 10) o powierzchni 0,4052 ha została przekazana w dniu 9 stycznia 2025 r. umową darowizny na rzecz Wójta Gminy (...) na poczet budowy drogi dojazdowej. Wnioskodawcy dokonali ww. podziału geodezyjnego posiadanych działek ornych mając na uwadze, iż z jednej strony Wnioskodawcy nie byli zainteresowani zbywaniu wszystkich gruntów wykorzystywanych przez nich nadal na cele rolnicze zaś chcieli zabezpieczyć się na okoliczność pojawienia się atrakcyjnej oferty kupna. Wnioskodawcy pragną podkreślić, iż dokonany podział gruntów determinowany był wyłącznie potencjalną możliwością otrzymaną atrakcyjnej oferty kupna. Podział nigdy wcześniej nie był rozważany przez Wnioskodawców jako rolników niezainteresowanych zbywaniem swoich nieruchomości. Grunty będące przedmiotem podziału nie były zabudowane budynkami ani nie posiadały żadnych naniesień czy ogrodzenia (elementy zabudowy stanowiącej część gospodarstwa rolnego Wnioskodawców zlokalizowane były na innej działce). Ponadto, przedmiotowe Grunty nie posiadają elementów uzbrojenia terenu, w szczególności nie posiadają przyłączy kanalizacji sanitarnej, wodnej, gazowej, opadowej czy też przyłączy energetycznych. Poza ww. podziałem, Wnioskodawcy nie podejmowali oraz nie zamierzali podejmować żadnych działań mających na celu zwiększenie ich atrakcyjności dla potencjalnych nabywców. W szczególności, Wnioskodawcy: nie zamierzali/nie dokonali grodzenia czy uzbrojenia tego terenu; nie występowali również o pozwolenie na budowę na przedmiotowych działkach; nie występowali w opracowanie lub zmianę miejscowego planu zagospodarowania terenu. Co więcej, Wnioskodawcy: nie podejmowali aktywnych działań o charakterze marketingowym w zakresie sprzedaży nieruchomości; nie korzystali (i nie będą angażować w przyszłości) także z usług biura pośrednictwa w obrocie nieruchomościami celem zbycia nieruchomości będących przedmiotem niniejszego wniosku; nie udzielali żadnych pełnomocnictw. Grunty (w tym Działki): nie były wykorzystywane przez Wnioskodawców w celu realizowania innej działalności niż działalność rolnicza, w szczególności nie były one przedmiotem najmu, leasingu, użyczenia, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze. jako grunty rolne - wykorzystywane są przez Wnioskodawców w ramach prowadzonej działalności rolniczej. Końcowo, Wnioskodawcy pragną nadmienić, iż: potencjalna sprzedaż Działek nie wpłynie na sposób wykorzystywania pozostałych gruntów. Grunty, które pozostają/pozostaną własnością Wnioskodawców nadal wykorzystywane będą w ramach prowadzonej działalności rolniczej, środki pieniężne uzyskane z przyszłej sprzedaży Działek opisanych powyżej mogą sprawić, iż Wnioskodawcy poprawią jedynie swoje (i swojej rodziny) warunki bytowe umożliwiając jednocześnie kontynuowanie działalności rolniczej, dotychczas Wnioskodawcy nie dokonywali sprzedaży nieruchomości będących ich własnością, sprzedaż płodów rolnych dokonywana jest pod numerem NIP: (...). Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu sprawy Ani Wnioskodawca ani Wnioskodawczyni nie są rolnikiem ryczałtowym korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o VAT (podatek od towarów i usług). Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT (od stycznia 2014 r.) pod numerem NIP: (...) wykorzystywanym w związku ze sprzedażą płodów rolnych. Grunty (w tym Działki): nie były wykorzystywane przez Wnioskodawców w celu realizowania innej działalności niż działalność rolnicza, w szczególności nie były one przedmiotem najmu, leasingu, użyczenia, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze, jako grunty rolne - wykorzystywane są przez Wnioskodawców w ramach prowadzonej działalności rolniczej. Tym samym, Działki mające być przedmiotem sprzedaży wykorzystywane były wyłącznie w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego i nie były dodatkowo wykorzystywane do innych czynności (zwolnionych, opodatkowanych, niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT), w szczególności nie były dzierżawione ani wynajmowane. Wnioskodawcy nie podpisali umowy przedwstępnej z żadnym nabywcą. Dotychczas bowiem nie podejmowali realnych działań w zakresie sprzedaży Działek. Zdarzenie przyszłe będące przedmiotem wniosku wskazuje jedynie na potencjalną przyszłą sprzedaż, która mogłaby się zdarzyć. Wnioskodawcy chcąc mieć jedynie pewność dotyczącą skutków podatkowych takiej potencjalnej sprzedaży wystąpili z wnioskiem o interpretację podatkową. Zapewne, jeżeli do Wnioskodawców zgłosi się zainteresowany nabyciem konkretnej działki sporządzona zostanie umowa przedwstępna (albo od razu właściwa umowa sprzedaży), niemniej na ten moment nie są znane postanowienia takiej umowy.

Pytanie

Czy dostawa Działek powinna podlegać opodatkowaniu VAT? Państwa stanowisko w sprawie Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie,

stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, „przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”. Pomimo tego, że warunek występowania przez osobę dokonującą dostawy towarów w charakterze podatnika VAT nie został sformułowany w treści przepisów ustawy o VAT określających zakres opodatkowania tym podatkiem, warunek ten uznaje się za dorozumiany, co wynika z praktyki organów podatkowych i orzecznictwa sądowo- administracyjnego. W konsekwencji, opodatkowaniu VAT nie podlega każda odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju, ale tylko taka, która dokonywana jest przez podatnika działającego w takim charakterze. W konsekwencji, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem VAT jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT oraz czynność powinna być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem VAT bądź działa w takim charakterze. Dostawa nieruchomości jako dostawa towarów Mając powyższe na uwadze, ewentualna, przyszła dostawa Działek opisanych w zdarzeniu przyszłym należałoby zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Przedmiotem sprzedaży byłaby bowiem nieruchomość, która spełnia definicję towarów, zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zgodnie z którą, towary to „rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii”. Ponadto, w wyniku planowanej /planowanych transakcji prawo do rozporządzania tymi towarami jak właściciel ma zostać przeniesione z Wnioskodawców na nabywcę/nabywców w zamian za uzgodnione wynagrodzenie. W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawców, w celu określenia czy czynności wskazane w opisie zdarzenia przyszłego powinny podlegać opodatkowaniu VAT, kluczowe jest określenie czy dokonując tych transakcji Wnioskodawcy będą działali w charakterze podatnika VAT. Wnioskodawcy jako osoby fizyczne niebędące podatnikiem VAT Zgodnie z art. 15 ustawy o VAT „podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalność”, przy czym działalność gospodarcza obejmuje „wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”. Wskazane powyżej definicje podatnika oraz działalności gospodarczej przewidują, iż dla uznania określonych działań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Dodatkowo, definicje te wskazują, że działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT wystąpi w szczególności w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że aby dana czynność podlega opodatkowaniu VAT powinna być ona dokonana przez podmiot posiadający status podatnika VAT, który to w ramach danej transakcji działa w charakterze podatnika VAT. Zgodnie z utrwaloną praktyką znajdującą odzwierciedlenie w bogatym orzecznictwie sądów administracyjnych oraz w stanowiskach organów podatkowych odzwierciedlonych w interpretacjach podatkowych, o działaniu w charakterze podatnika VAT, w przypadku sprzedawcy gruntu, można mówić wtedy, gdy aktywnie i w sposób ciągły angażuje się on w transakcje poprzez podejmowanie działań takich jak: (i) angażowanie środków finansowych i ponoszenie wydatków mających na celu zachęcenie potencjalnych nabywców do zakupu posiadanych nieruchomości czy podejmowanie wysiłków i ponoszenie wydatków o charakterze inwestycyjnym mających na celu zwiększenie atrakcyjności danego gruntu. Wnioskodawcy pragną podkreślić, iż kwestia występowania w charakterze podatnika VAT przez osobę fizyczną, mającą status rolnika ryczałtowego i dokonującą dostawy działek była przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). Przykładowo, w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 Jarosław Słaby i C-181/10 Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć, TSUE orzekł, iż czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Jednocześnie, TSUE wskazał na różnicę między sytuacją, w której dochodzi do zwykłego rozporządzania prawem własności a sytuacją w której „gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności”. Z kolei w wyroku z 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht, TSUE stanął na stanowisku, iż „majątek prywatny” – to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Z orzeczenia tego wynika, że dla uznania, iż nieruchomość stanowi dla podatnika majątek osobisty, musi on w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania chociażby części nieruchomości w ramach majątku osobistego (przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych). Mając na uwadze powyższe orzeczenia, w ocenie Wnioskodawców, w celu ustalenia czy Wnioskodawcy dokonując w przyszłości dostaw Działek opisanych w zdarzeniu przyszłym będą występowali w charakterze podatnika VAT, należy przede wszystkim zbadać, czy w związku z dokonaniem sprzedaży gruntów podejmowali lub będą podejmować aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do tych wykorzystywanych przez producentów, handlowców oraz usługodawców, czy też sprzedaż ta nastąpiła wyłącznie w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Działania Wnioskodawców jako czynności mieszczące się w zakresie zarządzania majątkiem prywatnym Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, sprzedaż Działek przez Wnioskodawców ma nastąpić wyłącznie w ramach zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawców. Działki te nabyte zostały bowiem w ramach umowy przekazania gospodarstwa rolnego w celu prowadzenia przez Wnioskodawców gospodarstwa rolnego (nie podatnika VAT). Od samego początku Wnioskodawcy faktycznie wykorzystywali wskazane grunty w ramach działalności rolniczej jednocześnie nie podejmując żadnych działań o charakterze inwestycyjnym, których celem miałaby być ich sprzedaż z zyskiem. W szczególności, zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, Wnioskodawcy nie podejmowali żadnych działań w stosunku do Działek, które mogłyby świadczyć o ich wykorzystaniu w celach innych niż działalność rolnicza. W świetle powyższego oraz okoliczności przedstawionych w stanie faktycznym, zdaniem Wnioskodawców należy uznać, iż w niniejszej sprawie brak jest przesłanek wskazujących, by działania podejmowane przez Wnioskodawców w odniesieniu do gruntów mających być przedmiotem sprzedaży wykraczały poza zwykły zarząd majątkiem prywatnym. Działania Wnioskodawców jako czynności o niezorganizowanym charakterze. Wnioskodawcy pragną wskazać, iż w stosunku do mających być przedmiotem zbycia Działek nie były (i nie będą) podejmowane żadne dodatkowe działania poza czynnościami niezbędnymi z punktu widzenia prowadzonego na tych gruntach gospodarstwa rolnego. Działki te nie były nabyte w celu ich dalszej odsprzedaży, Wnioskodawcy nie ponosili nakładów inwestycyjnych mających na celu zwiększenie ich wartości rynkowej. Ponadto grunty te nie były ani przedmiotem najmu, leasingu, użyczenia, dzierżawy ani żadnej umowy o podobnym charakterze. Podział działek jaki został dokonany nie miał na celu optymalizacji zysków ze sprzedaży a jedynie dopasowanie się wielkości gruntów jakie standardowo są przedmiotem obrotu. Podkreślenia wymaga fakt, iż Wnioskodawcy nie podejmowali żadnych czynności, które miałyby na celu zwiększenie atrakcyjności omawianych gruntów u potencjalnych nabywców lub inwestorów. Wnioskodawcy nie dokonywali działań w zakresie uzbrojenia terenu ani czynności o charakterze promocyjnym czy marketingowym w postaci zamieszczania ogłoszeń oraz nie korzystali z pomocy podmiotów zajmujących się pośrednictwem w obrocie nieruchomościami. Powyższe wskazuje, iż Wnioskodawcy na żadnym etapie dysponowania opisanymi Działkami nie mieli zamiaru ich wykorzystania do celów prowadzenia działalności w zakresie obrotu nieruchomościami. Przez cały okres posiadania gruntów (ponad 40 lat) Wnioskodawcy wykorzystywali te grunty wyłącznie w działalności rolniczej. Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawców, nie można im przypisać jakichkolwiek działań w zakresie sprzedaży gruntów o charakterze zorganizowanym, które mogłyby wskazywać na podejmowane w ramach działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ustawy o VAT. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawców, ewentualna, przyszła sprzedaż przedmiotowych Działek nie powinna podlegać regulacjom ustawy o VAT i tym samym nie powinna podlegać opodatkowaniu VAT. Stanowiska organów podatkowych i sądów administracyjnych Powyższe wnioski znajdują potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych w zbliżonych stanach faktycznych, przykładowo w: interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 marca 2025 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.661.2024.2.MW). „Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że (...) nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W analizowanej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Nie wystąpił bowiem taki ciąg zdarzeń, który jednoznacznie przesądziłby, że sprzedaż opisanych przez Pana udziałów w ww. działkach wypełni przesłanki działalności gospodarczej. (...) W okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego, dokonując omawianej transakcji, korzystał Pan z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, co nie stanowi wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Pana cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. działek, a opisaną dostawę cech czynności podlegających opodatkowaniu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy”. interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 marca 2025 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.654.2024.2.AP). „W związku z powyższym stwierdzić należy, że w tym konkretnym przypadku nie podjęła Pani aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania przez Panią podjęte należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż udziału w niezabudowanych działkach nr 15/1, 15/2, 15/3, 15/4, 15/5, 15/6, 15/7, 15/8 (powstałych z podziału działek 5 i 7) oraz udziału w działkach nr 16, 17, 18, 19, 21, 22, 23, 24 (powstałych z podziału działek 1, 2, 3, 4), nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Panią za podatnika tego podatku”. interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 października 2023 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.468.2024.2.MW). „Tym samym planowaną przez Panią sprzedaż działek powstałych z podziału działki nr 1 uznać należy za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Sprzedając działki będzie Pani korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług”. interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 kwietnia 2023 r. (sygn. 0114-KDIP1-3.4012.24.2023.2.KP). „Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż działek po podziale działki nr 1 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Panią za podatnika tego podatku”. interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 maja 2019 r. (sygn. 0115- KDIT1-3.4012.255.2019.1.MD). „Reasumując, analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treść powołanych regulacji ustawy o VAT i interpretacji indywidualnych prawa podatkowego, a także wnioski płynące z orzeczeń TSUE, prowadzą do wniosku, że sprzedaż działek, o których mowa we wniosku, nie powinna podlegać opodatkowaniu VAT. Nie została bowiem spełniona przesłanka determinująca opodatkowanie VAT, mianowicie dostawa nie była zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działał w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT”. interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 czerwca 2018 r. (sygn. 0115-KDIT1-3.4012.1.2018.4.DM). „Okoliczności niniejszej sprawy nie wskazują, że sprzedając ww. nieruchomość, Wnioskodawca będzie działał w charakterze handlowca. Nie można stwierdzić, że przedmiotowe grunty zostały nabyte w celu dalszej odprzedaży. Ponadto od 2007 roku do chwili obecnej są wykorzystywane do celów rolniczych (...). Wnioskodawca nie jest też czynnym, podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany wskazał, że przedmiotowe działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, nie były udostępniane odpłatnie osobom trzecim na podstawie umów najmu, dzierżawy. Wnioskodawca nie podejmował/nie będzie podejmował profesjonalnych czynności marketingowych oraz nie działał/nie będzie działał tak jak profesjonalni pośrednicy obrotu nieruchomościami (nie zamieszczał ogłoszeń o sprzedaży w prasie, w telewizji czy w radiu, zamieścił tylko jedno ogłoszenie na stronie internetowej, nie będzie uatrakcyjniał również przedmiotowej nieruchomości dla celów sprzedaży, tj. nie będzie uzbrajał terenu, wydzielał dróg czy dzielił nieruchomości na mniejsze działki). W konsekwencji, dokonując sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem planowana sprzedaż stanowić będzie działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania”. interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15 listopada 2017 r. (sygn. 0115-KDIT1-3.4012.638.2017.1.AT). „Zaznaczenia wymaga bowiem, że Wnioskodawca – jak wskazano we wniosku – wykorzystywał wskazane grunty w celach rolnych na własne potrzeby i nie zostały one nabyte w celu odsprzedaży, dzierżawy, ani wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Powyższe przesądza zatem o tym, że Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika podatku od towarów i usług w związku z planowaną sprzedażą, gdyż czynność ta nie będzie wyczerpywała znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Okoliczności tej nie zmienia to, że Wnioskodawca zamierza przeznaczyć środki uzyskane ze sprzedaży m.in. na modernizację gospodarstwa rolnego. Stąd potwierdzić należy pogląd Wnioskodawcy sprowadzający się do twierdzenia, że sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT”. interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 kwietnia 2017 r. (sygn. 0114-KDIP1-3.4012.63.2017.1.JG). „Z opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Z udzielonych informacji wynika, że Wnioskodawca nie podjął żadnych czynności o charakterze marketingowym w stosunku do sprzedaży Nieruchomości, nabywając Działkę planował, że posłuży ona powiększeniu gospodarstwa rolnego. W konsekwencji brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarcza, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W związku z tym, Zainteresowany będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż Działki będącej przedmiotem wniosku nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem Wnioskodawca zbywając nieruchomość stanowiącą majątek prywatny, korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem”. interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 11 stycznia 2017 r. (sygn. 3063- ILPP2-3.4512.122.2016.3.AK). „Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że działania podejmowane przez Wnioskodawcę należały do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zainteresowany sprzedając przedmiotową działkę korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec powyższego należy uznać, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży ww. nieruchomości, korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie stanowi wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanej działki, a jej dostawę, cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy”. interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 12 grudnia 2016 r. (sygn. 3063- ILPP2-1.4512.132.2016.2.AWa). „Wobec powyższego należy uznać, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży ww. Działek, będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanych Działek, a ich dostawę, cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie ma obowiązku uiszczenia podatku VAT z tytułu odpłatnego zbycia wydzielonych Działek, gdyż wskazana transakcja nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Zainteresowany z tego tytułu, nie wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”. interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 18 lutego 2015 r. (sygn. ITPP1 /443-1494/14/MN). „Grunty były wykorzystywane wyłącznie do działalności rolniczej i nigdy nie były udostępniane odpłatnie innym osobom (nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy). W konsekwencji, sprzedając nieruchomości gruntowe, korzysta Pan/będzie korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem sprzedaż nieruchomości gruntowych należących do majątku prywatnego, oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania, bowiem dokonał/dokonywać będzie Pan zbycia gruntu należącego do majątku prywatnego”. interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 6 lutego 2015 r. (sygn. IPPP2 /443-1158/14-2/MM). „Nie można uznać Zainteresowanej za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu planowanej sprzedaży opisanych we wniosku nieruchomości. Pomimo, że grunty spełniają definicję towarów zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, okoliczności niniejszej sprawy nie wskazują, że sprzedając nieruchomość oraz prawo udziału w nieruchomości Wnioskodawczyni będzie działać w charakterze handlowca (...). W konsekwencji, z tytułu dostawy nieruchomości oraz udziału w nieruchomości Zainteresowana będzie korzystać z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem czynność sprzedaży będzie stanowić działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania. W efekcie, planowana dostawa nieruchomości oraz udziału w nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”. interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 12 stycznia 2015 r. (sygn. ITPP2/443-1351/14/AD z dnia 12 stycznia 2015 r.). „Podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną), a ponieważ z opisanego zdarzenia przyszłego nie wynika, że mamy do czynienia ze zbiorem takich zorganizowanych działań - sprzedaż działki gruntu należącej do majątku prywatnego Pani, o ile przed sprzedażą nie będą występować ww. działania - nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”. Wnioskodawcy pragną wskazać również na wyrok z 27 maja 2014 r. (sygn. akt I FSK 774 /13), w którym Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzygnął, iż „Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz dla spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Fakt podjęcia takich czynności, jak np. uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną”. Reasumując, analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych regulacji ustawy o VAT i interpretacji indywidualnych prawa podatkowego, a także wnioski płynące z orzeczeń TSUE, prowadzą do wniosku, iż ewentualna, przyszła sprzedaż Działek, o których mowa w niniejszym wniosku, nie powinna podlegać opodatkowaniu VAT. Nie zostanie bowiem spełniona przesłanka determinująca opodatkowanie VAT, mianowicie dostawa nie będzie zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działał w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Towarem jest także udział w prawie własności. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „2006/112/WE”: Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy: 1) określone udziały w nieruchomości, 2) prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości, 3) udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części. Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. W tym miejscu należy także zauważyć, że kwestie dotyczące stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809), zwanej dalej Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym. Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej). W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku. Jak stanowi art. 36 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. W myśl natomiast art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku. Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków. Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. Wskazać jednak należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291 /92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych. Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Z ww. orzeczenia wynika m.in., że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Ponadto, Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie, nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Przyjęcie więc, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy sprzedaż Działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga jednak oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Zatem należy przeanalizować całokształt działań, jakie podjęli i podejmą Wnioskodawcy w odniesieniu do ww. Działek przed ich sprzedażą i ustalić czy spełnią przesłanki do uznania Wnioskodawców za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu tej sprzedaży. Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawcy uzyskali decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla działek będących przedmiotem sprzedaży. W celu podniesienia atrakcyjności nieruchomości, Wnioskodawcy dokonali również podziału tych działek na 19 działek. Dodatkowo, należy wskazać, że ww. działki wykorzystywane są przez Wnioskodawców w ramach prowadzonej działalności rolniczej. Z tytułu prowadzonej działalności rolniczej Wnioskodawczyni jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT, w związku ze sprzedażą płodów rolnych. Należy wskazać, że fakt iż Wnioskodawcy nie podejmowali żadnych czynności, które zwiększyłyby atrakcyjność nieruchomości jest w tym przypadku nieistotny, z tego powodu, iż od dnia nabycia prawa własności gospodarstwa wykorzystywali Państwo grunt do prowadzenia działalności rolniczej opodatkowanej. Tym samym, w opisanej sytuacji grunt nie stanowi majątku osobistego, tylko jest to nieruchomość wykorzystywana w prowadzonej opodatkowanej podatkiem VAT działalności gospodarczej. Biorąc zatem pod uwagę fakt, że wykorzystywali Państwo nieruchomość do prowadzenia działalności rolniczej opodatkowanej, stwierdzić należy, że planowana przez Wnioskodawców sprzedaż Działek, zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, będzie stanowiła dostawę dokonywaną przez nich jako podatnika podatku VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż, jak wyżej wskazano, na podstawie przepisów ustawy, grunt nie stanowi majątku osobistego. Zatem, skoro w analizowanej sprawie wystąpiły przesłanki stanowiące podstawę do uznania Wnioskodawców za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy prowadzących działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to sprzedaż Działek powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, Państwa stanowisko uznaję za nieprawidłowe. W odniesieniu do powołanych interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach osadzonych w innych stanach faktycznych i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację. Interpretacje organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników na podstawie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez podatnika. Każdą sprawę tutejszy Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Powołane przez Państwa interpretacje dotyczą sytuacji, gdzie Wnioskodawcy nie byli czynnymi podatnikami podatku VAT. Tym samym, nie mogą stanowić podstawy do rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania Pan A.A. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego

Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.