0114-KDIP1-3.4012.288.2025.1.KP

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

dłowe Szanowna Pani, stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 kwietnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 2 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania przyznanego odszkodowania i zapomogi otrzymanego w związku z unieszkodliwieniem odpadów pochodzenia zwierzęcego. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą gospodarstwo rolne i w tym zakresie będącą podatnikiem podatku od towarów i usług. 31 stycznia 2025 r. Powiatowy Lekarz Weterynarii w (...) wydał trzy decyzje związane z obecnością materiału genetycznego wirusa grypy ptaków (Alv), podtyp H5 l N1: 1) na podstawie art. 49 ust. 1, 2, 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (tekst jedn. Dz. U. 2023 r. poz. 1075) Powiatowy Lekarz Weterynarii w (...) nakazał: niezwłoczne uśmiercenie pod urzędowym nadzorem na terenie ww. gospodarstwa ptaków utrzymywanych w gospodarstwie w sposób pozwalający uniknąć jakiegokolwiek ryzyka rozprzestrzenienia się czynnika chorobotwórczego; unieszkodliwienie pod urzędowym nadzorem zgodnie z rozporządzeniem (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1069/2009 z 12 października 2009 r. określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz. U. UE L 300 z 14 listopada 2009 r. str. 1 ze zm.) zwłok lub części zwłok ptaków, które padły lub zostały uśmiercone zgodnie z zapisami pkt 1, oraz jaj znajdujących się w gospodarstwie, izolacje pod urzędowym nadzorem wszystkich potencjalnie skażonych produktów, materiałów lub substancji, oczyszczenia i odkażanie obiektów budowlanych lub innym miejsc, w których przebywał drób lub inne ptaki, jaja, środki transportu wykorzystywanych do transportu drobiu lub innych ptaków, ich zwłok lub mięsa, paszy, ściółki lub nawozów naturalnych oraz ich przedmiotów lub substancji, które mogły zostać skażone wirusem wysoce zjadliwej grypy ptaków, pod nadzorem urzędowym powiatowego lekarza weterynarii,

wprowadzenie wszelkich odpowiednich i koniecznych środków bioasekruacji, aby uniknąć potencjalnego rozprzestrzenienia się choroby ptaków na niedotknięte. W związku z działaniami prowadzonymi w celu likwidacji ogniska choroby oraz wyeliminowania czynnika zakaźnego poprzez zabicie i utylizację ptaków, środków żywienia zwierząt, nawozów naturalnych i ściółki wszczęto postępowanie z urzędu w sprawie przyznania odszkodowania ze środków budżetu państwa określonego w art. 49 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (tekst. jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 1075) - odszkodowanie to zostało wypłacone na rachunek bankowy 19 lutego 2025 r. z opisem odszkodowanie HPAI. 2) na podstawie art. 50, w związku z art. 49 ust. 1, 2, 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (tekst jedn. Dz. U. 2023 r. poz. 1075) Powiatowy Lekarz Weterynarii w (...) nakazał: niezwłoczne uśmiercenie pod urzędowym nadzorem na terenie ww. gospodarstwa ptaków utrzymywanych w gospodarstwie w sposób pozwalający uniknąć jakiegokolwiek ryzyka rozprzestrzenienia się czynnika chorobotwórczego; unieszkodliwienie pod urzędowym nadzorem zgodnie z rozporządzeniem (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1069/2009 z 12 października 2009 r. określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz. U. UE L 300 z 14 listopada 2009 r. str. 1 ze zm.) zwłok lub części zwłok ptaków, które padły lub zostały uśmiercone zgodnie z zapisami pkt 1, oraz jaj znajdujących się w gospodarstwie - izolacje pod urzędowym nadzorem wszystkich potencjalnie skażonych produktów, materiałów lub substancji, oczyszczenia i odkażanie obiektów budowlanych lub innym miejsc, w których przebywał drób lub inne ptaki, jaja, środki transportu wykorzystywanych do transportu drobiu lub innych ptaków, ich zwłok lub mięsa, paszy, ściółki lub nawozów naturalnych oraz ich przedmiotów lub substancji, które mogły zostać skażone wirusem wysoce zjadliwej grypy ptaków, pod nadzorem urzędowym powiatowego lekarza weterynarii, wprowadzenie wszelkich odpowiednich i koniecznych środków bioasekruacji, aby uniknąć potencjalnego rozprzestrzenienia się choroby ptaków na niedotknięte. W związku z tym, że 165 sztuk zwierząt padło zanim organ inspekcji weterynaryjnej otrzymał zgłoszenie sytuacji w gospodarstwie wszczęto postępowanie z urzędu w sprawie zapomogi ze środków budżetu państwa określonej w art. 50 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (tekst. jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 1075) - zapomoga ta została wypłacona na rachunek bankowy 19 lutego 2025 r. z opisem zapomoga HPAI. 3) na podstawie art. 49 ust. 1, 2, 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (tekst jedn. Dz. U. 2023r. poz. 1075) Powiatowy Lekarz Weterynarii w (...) nakazał: niezwłoczne uśmiercenie w gospodarstwie wszystkich znajdujących się w nim ptaków - indyków rzeźnych, pod nadzorem Powiatowego Lekarza Weterynarii w (...) usunięcie zwłok wszystkich uśmierconych indyków znajdujących się w gospodarstwie i przekazanie ich do unieszkodliwienia zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z 21 października 2009 r. określającym przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi w zakładzie wskazanym przez Powiatowego Lekarza Weterynarii w (...). W związku z działaniami prowadzonymi w celu wyeliminowania czynnika zakaźnego poprzez zabicie i utylizację zwierząt wszczęto postępowanie z urzędu w sprawie przyznania odszkodowania ze środków budżetu państwa określonego w art. 49 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (tekst. jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 1075) - odszkodowanie to zostało wypłacone na rachunek bankowy 19 lutego 2025 r. z opisem odszkodowanie HPAI. Pytania 1) Czy kwota odszkodowania przyznana Wnioskodawcy z budżetu państwa nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług)? 2) Czy kwota zapomogi przyznana Wnioskodawcy z budżetu państwa nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT? Pani stanowisko w sprawie 1) Odszkodowanie przyznane Wnioskodawcy jest rekompensatą za poniesioną szkodę, nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usługi ani nie jest dostawą towarów, więc nie spełnia wymogów przepisów art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług, dlatego, zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowanie to pozostaje poza zakresem opodatkowania VAT. 2) Zapomoga przyznana Wnioskodawcy jest rekompensatą za poniesioną szkodę, nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usługi ani nie jest dostawą towarów, więc nie spełnia wymogów przepisów art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług, dlatego, zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowanie to pozostaje poza zakresem opodatkowania VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą, zgodnie z którym: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: 1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; 2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; 3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki: a) w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia; b) świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie). Trzeba podkreślić, że oba ww. warunki muszą być spełnione, aby świadczenie jako usługa podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a beneficjentem i w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Tym samym, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zauważyć należy, że stosownie do art. 44 ust. 1 pkt 1-5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1075): W celu zwalczania chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania powiatowy lekarz weterynarii, w drodze decyzji, może: 1) nakazać odosobnienie, strzeżenie lub obserwację zwierząt chorych lub zakażonych albo podejrzanych o zakażenie lub o chorobę; 2) wyznaczyć określone miejsce jako ognisko choroby; 3) zakazać wydawania świadectw zdrowia, dokumentów handlowych lub przewozowych; 4) nakazać zabicie lub ubój zwierząt chorych lub zakażonych, podejrzanych o zakażenie lub o chorobę albo zwierząt z gatunków wrażliwych na daną chorobę zakaźną zwierząt; 5) nakazać oczyszczenie i odkażenie miejsc oraz środków transportu, a także odkażenie, zniszczenie lub usunięcie w sposób wykluczający niebezpieczeństwo szerzenia się choroby zakaźnej zwierząt pasz, ściółki, nawozów naturalnych w rozumieniu przepisów o nawozach i nawożeniu, oraz przedmiotów, z którymi miały kontakt zwierzęta chore, zakażone lub podejrzane o zakażenie lub o chorobę. Zgodnie z art. 49 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt: Za bydło, świnie, owce, kozy, konie, kury, kaczki, gęsi, indyki, perlice, przepiórki, kuropatwy, bażanty, strusie (Struthio camelus), jeleniowate utrzymywane w warunkach fermowych (jeleń szlachetny – Cervus elaphus, jeleń sika – Cervus nippon i daniel – Dama dama), rodziny pszczele (pszczoła miodna – Apis mellifera) oraz ryby słodkowodne zabite lub poddane ubojowi z nakazu organów Inspekcji Weterynaryjnej albo za takie zwierzęta padłe w wyniku zastosowania zabiegów nakazanych przez te organy przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania przysługuje odszkodowanie ze środków budżetu państwa. W myśl art. 49 ust. 2 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt: Odszkodowanie przysługuje w wysokości wartości rynkowej zwierzęcia. Na mocy art. 49 ust. 3 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt: Wartość rynkową zwierzęcia określa się na podstawie średniej z 3 kwot oszacowania przyjętych przez powiatowego lekarza weterynarii oraz 2 rzeczoznawców wyznaczonych przez tego lekarza z prowadzonej przez niego listy rzeczoznawców. Stosownie do art. 49 ust. 5 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt: Odszkodowanie ze środków budżetu państwa przysługuje również za zniszczone z nakazu organu Inspekcji Weterynaryjnej przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania produkty pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o produktach pochodzenia zwierzęcego, jaja wylęgowe, pasze oraz sprzęt, które nie mogą być poddane odkażaniu. W myśl art. 49 ust. 6 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt: Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 5, przysługuje w wysokości wartości rynkowej zniszczonych produktów pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o produktach pochodzenia zwierzęcego, jaj wylęgowych, pasz oraz sprzętu, określonej na podstawie średniej z 3 kwot oszacowania przyjętych przez powiatowego lekarza weterynarii oraz 2 rzeczoznawców wyznaczonych przez tego lekarza z prowadzonej przez niego listy rzeczoznawców. Zgodnie z art. 49 ust. 8 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt: Decyzja w sprawie odszkodowania wydana przez powiatowego lekarza weterynarii jest ostateczna. Posiadacz zwierzęcia niezadowolony z tej decyzji może, w terminie miesiąca od dnia jej doręczenia, wnieść powództwo do sądu rejonowego. Jak stanowi art. 49 ust. 11 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt: Podmiotowi, który poniósł koszty związane z zabiciem lub ubojem zwierząt, transportowaniem zwierząt lub zwłok zwierzęcych albo unieszkodliwieniem zwłok zwierzęcych, wykonując nakazy, o których mowa w ust. 1 i 5, przysługuje ze środków budżetu państwa zwrot faktycznie poniesionych wydatków. Zgodnie z art. 50 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt: Posiadaczowi zwierzęcia, który dopełnił obowiązku zgłoszenia zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 1, przysługuje ze środków budżetu państwa zapomoga za zwierzę, które padło, zanim organ Inspekcji Weterynaryjnej otrzymał informację o zgłoszeniu, jeżeli stwierdził, że zwierzę padło z powodu zachorowania na chorobę zakaźną zwierząt podlegającą obowiązkowi zwalczania. Stosownie do art. 50 ust. 3 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt: Do ustalania zapomogi, w tym do szacowania zwierząt, stosuje się odpowiednio przepisy art. 49. W tym miejscu należy przeanalizować również kwestie związane z odszkodowaniami. Przepisy podatkowe nie definiują pojęcia „odszkodowania”, w związku z tym, należy posiłkować się regulacjami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.). I tak, zgodnie z art. 361 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego: Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. W myśl art. 363 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego: Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili. Według art. 471 Kodeksu cywilnego: Dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie – co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zapłata ta nie jest też związana ze zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji. Ustalanie statusu wypłaconego odszkodowania/zapomogi, jako wynagrodzenia za czynności podlegające bądź niepodlegające opodatkowaniu VAT, należy więc oceniać w kontekście związku z konkretnym świadczeniem. Zatem, jeżeli płatność o charakterze odszkodowawczym nie będzie miała bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia z Pani strony, wówczas kwota otrzymanego odszkodowania nie będzie stanowiła wynagrodzenia za czynności wymienione w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tak więc podatek VAT od odszkodowania nie wystąpi. W tym miejscu zaznaczyć należy, że bez znaczenia pozostaje nazwa danej płatności. Istotnym jest natomiast, czy stanowi ona zapłatę za konkretne świadczenie czy też jest odszkodowaniem. Jeżeli płatności o charakterze odszkodowawczym nie będą miały bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia ze strony podmiotu zobowiązanego, wówczas kwota otrzymanego odszkodowania będzie wynagrodzeniem za czynności wymienione w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, zatem podatek VAT od odszkodowania nie wystąpi. Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy ustawy o podatku od towarów i usług zauważyć należy, że aby dana czynność (dostawa towarów, czy też świadczenie usług) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Otrzymana zapłata powinna być zatem konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia. Jak wynika z opisu sprawy, w związku z wystąpieniem w Pani gospodarstwie materiału genetycznego wirusa grypy ptaków Powiatowy Lekarz Weterynarii wydał decyzje, zgodnie z którymi uznał Pani gospodarstwo, za skażone wysoce zjadliwą grypą ptaków i nakazał niezwłocznie uśmiercenie ptaków. W związku z działaniami prowadzonymi w celu likwidacji ogniska choroby oraz wyeliminowania czynnika zakaźnego poprzez zabicie i utylizację ptaków, środków żywienia zwierząt, nawozów naturalnych i ściółki wszczęto postępowanie z urzędu w sprawie przyznania odszkodowania ze środków budżetu państwa. Ponadto w związku z tym, że 165 sztuk zwierząt padło zanim organ inspekcji weterynaryjnej otrzymał zgłoszenie sytuacji w gospodarstwie wszczęto postępowanie z urzędu w sprawie zapomogi ze środków budżetu państwa określonej w art. 50 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt. Odszkodowanie oraz zapomoga zostały wypłacone na rachunek bankowy 19 lutego 2025 r. z opisem odszkodowanie/zapomoga HPAI. Pani wątpliwości dotyczą kwestii, czy kwota odszkodowania i zapomogi przyznane Pani z budżetu państwa podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że otrzymana od Powiatowego Lekarza Weterynarii kwota odszkodowania i zapomogi, wypłacona na podstawie art. 49 ust. 11 oraz na podstawie art. 50 ust. 1 i ust. 3 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, nie jest płatnością za świadczenie usługi ani za dostawę towarów na rzecz Powiatowego Lekarza Weterynarii. Między stronami nie miało miejsca przekazanie towarów (w celu dysponowania towarem jak właściciel) za wynagrodzeniem, a więc nie wystąpiła dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Otrzymany zwrot kosztów nie stanowi również wynagrodzenia za świadczoną usługę, lecz odszkodowanie, które jest efektem strat powstałych w związku z decyzją Powiatowego Lekarza Weterynarii a w przypadku zapomogi – jest to ekwiwalent za padłe zwierzę z powodu zachorowania na chorobę zakaźną, przysługujące posiadaczowi zwierzęcia, który dopełnił obowiązek zgłoszenia o wystąpieniu choroby zakaźnej. Wobec powyższego, nie jest spełniona przesłanka istnienia związku pomiędzy wypłaconym odszkodowaniem /zapomogą a otrzymaniem świadczenia wzajemnego. Tym samym przyznana Pani kwota odszkodowania i zapomogi z budżetu państwa nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W efekcie Pani stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który przedstawiła Pani i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.