0114-KDIP1-3.4012.251.2025.2.AMA

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 10 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży niezabudowanych działek nr 1 oraz nr 2. Uzupełnił go Pan pismem z 5 maja 2025 r. (data wpływu 8 maja 2025 r.) - w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A.A. jest właścicielem nieruchomości składających się z działki ewidencyjnej nr 1, dla której Sąd Rejonowy (...) w (...) prowadzi księgę wieczystą nr (...) oraz z działki ewidencyjnej nr 2, dla której Sąd Rejonowy w (...), prowadzi księgę wieczystą nr (...). Działki opisane wyżej powstały z podziału działki nr 3 w 2021 r. dokonanego na wniosek A. A. W 2024 r. działka 2 została wydzielona do odrębnej księgi wieczystej. Działka 1 jest położona na terenach objętych miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (...), uchwalonym uchwałą Nr (...) z dnia 12 września 2018 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (...). Zgodnie z powołanym wyżej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, działka 1 znajduje się na terenach oznaczonych symbolem (...) tereny zieleni urządzonej o podstawowym przeznaczeniu pod publicznie dostępne parki. Działka 2 nie znajduje się na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego (...) - dokument ujednolicony ((...)) Działka 2 stanowi tereny o funkcji (...) - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i wielorodzinnej niskiej intensywności. Zarówno działka 2 jak i działka 1 jest niezabudowana. A.A. stał się właścicielem działki nr 3, która następnie uległa podziałowi na działki 1 oraz 2, na skutek umowy darowizny zawartej 15 maja 2012 r. przed notariuszem w (...) (...) za (...). Nieruchomości objęte przedmiotowym wnioskiem stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy. A.A. prowadzi działalność gospodarczą (działalność gospodarcza jest zawieszona od 1 stycznia 2025 r. ze względu na stan zdrowia). Jest też zarejestrowany jako czynny podatnik VAT (podatek od towarów i usług). Działalność gospodarcza A.A. polega na świadczeniu usług ogrodniczych związanych z pielęgnacją zieleni i zgodnie z wpisem do CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) jest sklasyfikowana jako: a) 81.30.Z - Działalność usługowa związana z zagospodarowaniem terenów zieleni, - działalność przeważająca, b) 81.30.Z - Działalność usługowa związana z zagospodarowaniem terenów zieleni, c) 49.41.Z - Transport drogowy towarów, d) 71.12.Z - Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne, e) 81.29.Z - Pozostałe sprzątanie. A.A. nie prowadził na nieruchomościach objętych wnioskiem działalności gospodarczej, nabycie nieruchomości nie nastąpiło na potrzeby działalności gospodarczej. A.A. nie dokonywał ogłoszeń sprzedaży nieruchomości, nie podejmował też żadnych działań zmierzających do zwiększenia ceny sprzedaży nieruchomości. W szczególności, A. A. nie składał wniosków o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie występował o wydanie decyzji WZ, dla nieruchomości.

Zamiar sprzedaży nieruchomości składającej się z działki ewidencyjnej nr 1 oraz 2 wynika z oferty jaką Wnioskodawca otrzymał od spółki budującej osiedla na sąsiednich nieruchomościach. Nabywcą nieruchomości będzie spółka lub jej wspólnik prowadzący działalność gospodarczą. Strony planują zawrzeć w pierwszej kolejności umowę przedwstępną a następnie umowę przyrzeczoną sprzedaży nieruchomości obejmujących działki 2 oraz 1. Zawarcie umowy przedwstępnej wynika z konieczności pozyskania przez nabywcę środków na zawarcie umowy przyrzeczonej. Przez zawarcie umowy przedwstępnej nabywca rezerwuje sobie prawo do nabycia nieruchomości. W umowie przedwstępnej zostanie przewidziany zadatek. A.A. nie udzieli nabywcy żadnych pełnomocnictw, nie wyrazi też zgody na dysponowanie, przez nabywcę, nieruchomością na cele budowlane, nie będzie zawierał z nabywcą żadnych umów dotyczących nieruchomości poza umową przedwstępną oraz umową przyrzeczoną. Zawarcie umowy przyrzeczonej oraz cena nie będzie warunkowane uzyskaniem przez nabywcę jakichkolwiek decyzji administracyjnych dotyczących nieruchomości. Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego Działki nr 2 i nr 1 nigdy nie były przedmiotem żadnych umów najmu dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze. Działki służyły Wnioskodawcy wyłącznie do celów osobistych. Na działkach Wnioskodawca spędzał czas z rodziną w celach rekreacyjnych (np. grill) oraz regularnie je kosił. Nie prowadził na działkach żadnej działalności zarobkowej.

Pytanie

Czy transakcja sprzedaży nieruchomości stanowiących działki nr 1 oraz 2 będzie objęta podatkiem od towarów i usług? Pana stanowisko w sprawie W ocenie Wnioskodawcy, transakcja nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług z następujących powodów: 1) zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terenie kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumieć należy również sprzedaż nieruchomości, bowiem nieruchomości spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy; 2) stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Definicja działalności gospodarczej została natomiast określona w art. 15 ust. 2 ustawy, gdzie wskazano, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych; 3) mając na uwadze powyższe wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku

od towarów i usług i dodatkowo wykonywane przez niego czynności polegają na wykorzystaniu, w tym przypadku, towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych; 4) w ocenie Wnioskodawcy, działania w zakresie obrotu nieruchomościami stanowiące przejaw aktywności wyczerpującej przesłanki określone w art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy polegałyby na dokonywaniu czynności bezpośrednio wpływających na wzrost wartości nieruchomości takich jak występowanie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, występowanie o zmianę mpzp, czy też o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę, opracowywanie koncepcji zagospodarowania terenu co w niniejszej sprawie nie miało miejsca. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, nie jest On podatnikiem podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży nieruchomości z następujących względów: a) nieruchomości będące przedmiotem sprzedaży stanowią Jego majątek odrębny, który nie był przez Niego wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej, b) własność nieruchomości została nabyta przez Wnioskodawcę poprzez umowę darowizny, nie zachodzi więc tutaj przypadek zakupu gruntów celem ich odpłatnej sprzedaży, c) sprzedaż nieruchomości ma charakter incydentalny i nie pozostaje w żadnym związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą (zawieszoną ze względu na zły stan zdrowia Wnioskodawcy), d) Wnioskodawca nie podejmował działań zmierzających do zwiększenia wartości nieruchomości objętych wnioskiem - za takie działanie nie może być uznany podział działki, przeniesienie jednej z działek do odrębnej księgi wieczystej, bowiem czynności te stanowią zwykły akt uporządkowania stanu prawnego posiadanego majątku a i tak nieruchomości te będą sprzedawane temu samemu podmiotowi, e) Wnioskodawca nie ogłaszał publicznie zamiaru sprzedaży nieruchomości, a to nabywca realizujący zamierzenia budowlane na sąsiednich nieruchomościach sam zwrócił się z propozycją zakupu nieruchomości, f) teren będący przedmiotem umowy sprzedaży jest terenem niezabudowanym i nie stanowi on terenu budowlanego w części objętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego - działka nr 1, a dodatkowo brak jest decyzji WZ pozwalającej na realizację inwestycji mieszkaniowej na działce 2.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Według art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie gruntu traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291 /92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych. Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Z ww. orzeczenia wynika m.in., że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Ponadto, Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie, nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Jest Pan zarejestrowany jako czynny podatnik VAT i prowadzi Pan działalność gospodarczą (zawieszoną od 1 stycznia 2025 r.), polegającą na świadczeniu usług ogrodniczych związanych z pielęgnacją zieleni. Jest Pan także właścicielem niezabudowanych działek nr 1 i nr 2. Pana wątpliwości dotyczą kwestii objęcia podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości niezabudowanych, tj. działek nr 1 oraz nr 2. Przy tak przedstawionym opisie sprawy, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy planowana sprzedaż ww. działek na rzecz nabywcy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży posiadanych składników majątku, angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców, wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań ww. podmiotów, zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. podejmuje działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga jednak oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Zatem należy przeanalizować całokształt działań, jakie podjął i podejmie Pan w odniesieniu do ww. nieruchomości, przed ich sprzedażą i ustalić czy spełnia Pan przesłanki do uznania Pana za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu tej sprzedaży. Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że skala Pana zaangażowania w odniesieniu do przygotowania omawianej sprzedaży, nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W analizowanej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie sprzedaży opisanych we wniosku nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Przede wszystkim, nabycie działek nr 2 i nr 1 (powstałych z podziału działki nr 3 w 2021 r.) na skutek umowy darowizny z 15 maja 2012 r. nie nastąpiło na potrzeby działalności gospodarczej. Nie prowadził Pan na tych nieruchomościach działalności gospodarczej. Działki te nigdy nie były przedmiotem żadnych umów najmu dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze. Służyły one Panu wyłącznie do celów osobistych, tj. spędzał Pan na nich czas z rodziną w celach rekreacyjnych (np. grill) oraz regularnie je Pan kosił. Ponadto, zamiar sprzedaży ww. nieruchomości wynika z oferty jaką otrzymał Pan od spółki budującej osiedla na sąsiednich nieruchomościach. Nabywcą nieruchomości będzie spółka lub jej wspólnik prowadzący działalność gospodarczą. Nie dokonywał Pan ogłoszeń sprzedaży nieruchomości, nie podejmował Pan też żadnych działań zmierzających do zwiększenia ceny sprzedaży nieruchomości. W szczególności, nie składał Pan wniosków o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie występował Pan o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla nieruchomości. Zawarcie z nabywcą w pierwszej kolejności umowy przedwstępnej wynika z konieczności pozyskania przez nabywcę środków na zawarcie umowy przyrzeczonej. Przez zawarcie umowy przedwstępnej nabywca rezerwuje sobie prawo do nabycia nieruchomości. Nie udzieli Pan nabywcy żadnych pełnomocnictw, nie wyrazi Pan też zgody na dysponowanie przez nabywcę nieruchomością na cele budowlane. Nie będzie Pan zawierał z nabywcą żadnych umów dotyczących ww. nieruchomości poza umową przedwstępną oraz umową przyrzeczoną. Zawarcie umowy przyrzeczonej oraz cena nie będzie warunkowane uzyskaniem przez nabywcę jakichkolwiek decyzji administracyjnych dotyczących nieruchomości. Z powyższego wynika, że nie wystąpił taki ciąg zdarzeń, który jednoznacznie przesądziłby, że sprzedaż przez Pana działek nr 1 i nr 2 wypełni przesłanki działalności gospodarczej. Pojedyncza czynność, tj. dokonanie podziału geodezyjnego czy wydzielenie do odrębnej księgi wieczystej działki nr 2, nie może przesądzać, że przy sprzedaży ww. działek zachowa się Pan jak handlowiec. Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w tym konkretnym przypadku nie podjął Pan aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Podjęte przez Pana działania należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, sprzedając ww. nieruchomości, będzie Pan korzystał z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Pana cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. nieruchomości, a opisaną dostawę cech czynności podlegających opodatkowaniu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym, ww. sprzedaż nie będzie podlegała ustawie o podatku od towarów i usług. Pana stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.