0114-KDIP1-3.4012.209.2025.4.LM

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

dłowe Szanowna Pani, stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 11 marca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 11 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 kwietnia 2025 r. (data wpływu 7 kwietnia 2025 r.) oraz z 11 kwietnia 2025 r. (data wpływu 11 kwietnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Dwójka małoletnich dzieci (13 lat) na podstawie spadku stała się współwłaścicielami nieruchomości w częściach ułamkowych po 1/4 każdy. Nieruchomość będzie wynajmowana firmie handlującej artykułami spożywczymi. Dochód z najmu prywatnego będzie opodatkowany ryczałtem. Pani jako mama małoletnich dzieci będzie rozliczać ryczałt (pracuje Pani na umowę o pracę). Dochód z wynajmu nieruchomości będzie wynosił 9 tys. zł netto miesięcznie na każde dziecko (razem 18 tys. zł netto miesięcznie). Przez 2 lata trwania sprawy sądowej cała nieruchomość była wynajmowana przez trzeciego współwłaściciela nieruchomości, który pobierał pożytki z całej nieruchomości. Osoba ta prowadziła jednoosobową działalność gospodarczą i rozliczała się z przychodów na podstawie skali podatkowej, płaciła również VAT (podatek od towarów i usług). W związku z wyrokiem sądu, osoba ta była nieuprawniona do pobierania pożytków z wynajmu 1/2 nieruchomości i będzie musiała zwrócić na rzecz małoletnich dzieci pożytki, które pobierała przez 2 lata. Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego Będzie Pani rozliczać dochód z wynajmu nieruchomości będącą współwłasnością Pani dwóch małoletnich dzieci. Dochód z wynajmu dla każdego z małoletnich dzieci nie przekroczy kwoty 200 000 zł rocznie, ale dochód łącznie obu małoletnich dzieci w ciągu roku podatkowego przekroczy 200 000 zł. Pani mąż działając przez pełnomocnika przed śmiercią (w 2022 roku) darował osobie trzeciej nieruchomość, która była wynajmowana. Po śmierci męża założyła Pani w imieniu swoim i dzieci sprawę sądową o unieważnienie tej darowizny. Sąd wydał niedawno postanowienie o unieważnieniu tej darowizny, to postanowienie się uprawomocniło i teraz małoletnie dzieci będą właścicielami tej nieruchomości która jest wynajmowana. Pytania 1. Czy Pani musi zostać płatnikiem podatku VAT i przyjąć, że rozlicza Pani podatek VAT łącznie od dochodów obojga małoletnich dzieci?

2. Czy nie ma Pani obowiązku zostawać płatnikiem podatku VAT, bowiem podatek VAT rozlicza Pani dla każdego małoletniego dziecka osobno, w jego imieniu? Pani stanowisko w sprawie Pani zdaniem nie musi Pani zostać płatnikiem podatku VAT, ponieważ będzie Pani rozliczać VAT od dochodów każdego małoletniego dziecka osobno, w jego imieniu a nie łącznie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Zauważenia jednak wymaga, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że będzie Pani rozliczać dochód z wynajmu nieruchomości, która jest współwłasnością Pani małoletnich dzieci. Nieruchomość będzie wynajmowana firmie handlującej artykułami spożywczymi. Dochód z wynajmu dla każdego z małoletnich dzieci nie przekroczy kwoty 200 000 rocznie, ale dochód łącznie obu małoletnich dzieci w ciągu roku podatkowego przekroczy 200 000zł. Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym: Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. W myśl art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego: Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju. Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, a umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę. Na gruncie przepisów ustawy najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zatem, usługa najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe. Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dla uzyskania statusu podatnika podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Podatnikiem będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na to, czy przynosi ona zyski. W omawianej sytuacji występuje zatem, zamiar wykonywania usług (wynajmowania przedmiotowej nieruchomości) w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W związku z powyższym, dokonywaną usługę wynajmu nieruchomości należy uznać – zgodnie z przywołanym wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług – za działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu. Pani wątpliwości sprowadzają się do tego czy to Pani jako opiekun prawy dzieci powinna dokonać rejestracji jako podatnik dla celów podatku VAT w związku z najmem nieruchomości. Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy: Podmioty, o których mowa w art. 15 i art. 15a, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3. W tym konkretnym przypadku, przedmiotem najmu jest nieruchomość, która nie jest Pani własnością, a Pani małoletnich dzieci. Istotne w tej sprawie jest zatem określenie podatnika podatku od towarów i usług z tytułu najmu, w sytuacji, gdy jest on osobą małoletnią. Zgodnie z art. 135 ww. ustawy Ordynacja podatkowa: Zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych w sprawach podatkowych ocenia się według przepisów prawa cywilnego, jeżeli przepisy prawa podatkowego nie stanowią inaczej. Zdolność prawna to zdolność do bycia podmiotem praw i obowiązków. Zdolność do czynności prawnych to zdolność do nabywania praw i obowiązków poprzez własne działania lub zaniechania (w drodze czynności prawnych). W myśl art. 8 § 1 ww. ustawy Kodeks cywilny: Każdy człowiek od chwili urodzenia ma zdolność prawną. Stosownie do brzmienia art. 11 Kodeksu cywilnego: Pełną zdolność do czynności prawnych nabywa się z chwilą uzyskania pełnoletności. Stosownie do brzmienia art. 10 § 1 Kodeksu cywilnego: Pełnoletnim jest, kto ukończył lat osiemnaście. Zgodnie z art. 12 Kodeksu cywilnego: Nie mają zdolności do czynności prawnych osoby, które nie ukończyły lat trzynastu, oraz osoby ubezwłasnowolnione całkowicie. Z dyspozycji art. 14 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że: Czynność prawna dokonana przez osobę, która nie ma zdolności do czynności prawnych, jest nieważna. W myśl art. 98 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809) zwana dalej kodeksem rodzinnym i opiekuńczym: Rodzice są przedstawicielami ustawowymi dziecka pozostającego pod ich władzą rodzicielską. Jeżeli dziecko pozostaje pod władzą rodzicielską obojga rodziców, każde z nich może działać samodzielnie jako przedstawiciel ustawowy dziecka. Interesy majątkowe małoletnich dzieci wymagają ochrony, do której powołane są osoby sprawujące władzę rodzicielską. Podstawową formą ochrony tych interesów jest zarząd majątkiem dziecka. Na podstawie art. 101 § 1 ustawy z 25 lutego 1964 r. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Rodzice obowiązani są sprawować z należytą starannością zarząd majątkiem dziecka pozostającego pod ich władzą rodzicielską. W myśl art. 101 § 2 ww. ustawy: Zarząd sprawowany przez rodziców nie obejmuje zarobku dziecka ani przedmiotów oddanych mu do swobodnego użytku. Stosownie do art. 101 § 3 ustawy: Rodzice nie mogą bez zezwolenia sądu opiekuńczego albo, w przypadkach wskazanych w art. 6401 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1550, 1429, 1606, 1615, 1667 i 1860), sądu spadku dokonywać czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu ani wyrażać zgody na dokonywanie takich czynności przez dziecko. Zarząd majątkiem małoletniego dziecka może polegać m.in. na: czynnościach faktycznych (np. remont majątku dziecka), czynnościach prawnych (np. wynajem składników stanowiących majątek dziecka), reprezentowaniu małoletniego w postępowaniu administracyjnym, sądowym. Analiza przywołanych powyżej norm prawnych – w tym dotyczących podatnika podatku od towarów i usług – prowadzi do wniosku, że Pani dzieci spełniają przesłanki do uznania ich za podatników podatku od towarów i usług w związku z najmem nieruchomości na cele działalności gospodarczej – każde z dzieci odrębnie. Jednocześnie z uwagi na fakt, że Pani małoletnie dzieci nie posiadają pełnej zdolności do czynności prawnych i z tytułu najmu nieruchomości zaistniałby obowiązek opodatkowania tej czynności podatkiem od towarów i usług, to w ich imieniu i na ich rachunek rejestracji jako podatników podatku od towarów i usług powinna dokonać Pani jako ich przedstawiciel ustawowy. Jednakże należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla pewnej grupy podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy. Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy: Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, u którego wartość sprzedaży, z wyłączeniem podatku, nie przekroczyła w poprzednim ani bieżącym roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Zgodnie z art. 113 ust. 5 ustawy: Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę. Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy: Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1. Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy: Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę. Z treści art. 113 ust. 13 pkt 1 i pkt 2 ustawy wynika, że: Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników: 1) dokonujących dostaw: a) towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy, b) towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem: energii elektrycznej (CN 2716 00 00), wyrobów tytoniowych, samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji, c) budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b, d) terenów budowlanych, e) nowych środków transportu, f) następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie: preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 20.42.1), komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26), urządzeń elektrycznych (PKWiU 27), maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28), g) hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do: pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3), motocykli (PKWiU ex 45.4); 2) świadczących usługi: a) prawnicze, b) w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego, c) jubilerskie, d) ściągania długów, w tym factoringu. 3) (uchylony) Należy wskazać, że przychody z najmu nieruchomości do celów użytkowych powinny być wliczane do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Tym samym, każde z Pani dzieci do limitu sprzedaży, o którym mowa ww. przepisie powinno wliczać obrót w odniesieniu do udziału w nieruchomości. Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy, należy stwierdzić, że Pani małoletnie dzieci, nie przekroczą kwoty 200 000 zł, z tytułu najmu nieruchomości o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy (limit sprzedaży liczony na każde dziecko oddzielnie), zatem nie będzie Pani zobowiązana z tytułu wykonywanych czynności jako przedstawiciel ustawowy do dokonania rejestracji jako podatnik podatku VAT w związku z najmem nieruchomości. Tym samym, Pani stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania dotyczące podatku od towarów i usług. W zakresie pytań dotyczących ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie. Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie

zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.