Wnioskodawca, spółka z międzynarodowej grupy nieruchomościowej A., zwrócił się do organu podatkowego z pytaniem o skutki podatkowe rozliczeń pomiędzy Wnioskodawcą a spółką B. w kontekście VAT oraz o sposób dokumentowania tych rozliczeń. Organ potwierdził, że planowane rozliczenia w ramach Umowy kompensacyjnej nie będą podlegać opodatkowaniu VAT, ponieważ nie będą miały charakteru dostawy towarów ani świadczenia usług. Dodatkowo, organ uznał, że dokumentowanie tych rozliczeń może odbywać się za pomocą noty księgowej. Interpretacja jest pozytywna, potwierdzająca stanowisko Wnioskodawcy.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
17 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) rozliczeń pomiędzy Wnioskodawcą a B. oraz dokumentowania tych rozliczeń za pomocą noty księgowej. Uzupełnili go Państwo pismem z 18 marca 2025 r. oraz – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 kwietnia 2025 r. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Działalność Grupy A. Wnioskodawca jest spółką należącą do międzynarodowej grupy nieruchomościowej znanej pod nazwą A. (dalej: „Grupa A.”). Główną spółką holdingową grupy jest B. (dalej: „B.”) z siedzibą w Luksemburgu. B. jest odpowiedzialna m.in. za utrzymanie struktury Grupy A., pozyskiwanie finansowania, jak również za opracowanie strategii i wizji rozwoju i zarządzania Grupą A. oraz jej portfelem nieruchomości. Akcje B. są notowane na giełdzie papierów wartościowych. Grupa A. realizuje strategię biznesową związaną z inwestowaniem w nieruchomości komercyjne, która realizowana jest poprzez między innymi ścisły podział ról pomiędzy poszczególne spółki z Grupy. Ze względu na rodzaj działalności prowadzonej przez poszczególne spółki z Grupy, na poziomie lokalnym w Polsce możemy wyróżnić: spółki celowe będące właścicielami nieruchomości komercyjnych (dalej: „C.”), lokalne spółki serwisowe (m.in. D.), dedykowane do świadczenia usług wsparcia w zakresie zarządzania spółkami celowymi oraz stanowiącymi ich własność nieruchomościami, inne podmioty, np. spółki finansujące projekty inwestycyjne spółek celowych i inne. Wydzielenie danej inwestycji do oddzielnej spółki celowej jest typową praktyką w branży nieruchomościowej, która umożliwia wyodrębnienie funkcjonalne, administracyjne i finansowe danego projektu inwestycyjnego. Tym samym całość kosztów (finansowanie, amortyzacja, utrzymanie) i przychodów (czynsze, opłaty service charge) związanych z danym projektem alokowana jest do podmiotu będącego właścicielem inwestycji, co ułatwia identyfikację wyników finansowych takiego projektu rozpatrywanych jako zwrot z inwestycji. Strategia ta pozwala również na efektywną alokację posiadanych w Grupie zasobów, zachowanie przejrzystości operacyjnej oraz odrębności prawnej i finansowej poszczególnych projektów inwestycyjnych, co może być kluczowe w kontekście zarówno finansowania projektów, jak i ich sprzedaży/komercjalizacji przez Grupę. Zgodnie z przyjętą strategią, działalność C. skupia się na realizacji projektu inwestycyjnego. Nie zatrudniają one w swoich strukturach żadnego personelu operacyjnego, co generuje konieczność korzystania z usług zewnętrznych podmiotów, zarówno powiązanych, jak i niepowiązanych. W obszarze podmiotów powiązanych, wsparcie świadczone jest przez tzw. spółki serwisowe. Rolę głównej spółki serwisowej w Polsce pełni D., która zatrudnia pracowników i współpracuje z kontrahentami w celu świadczenia usług na rzecz C. C. i D. są podmiotami powiązanymi. Wnioskodawca świadczy na rzecz C. m.in.:
usługi asset management/zarządzanie aktywami i wynajem; usługi finansowe i kontrolingowe; usługi skarbowe i finansowe; usługi prawne; usługi informatyczne; usługi HR; wsparcie administracyjne i usługi back-office; inne usługi i konsultacje ad-hoc według zapotrzebowania. – dalej jako: „Usługi AM”. Usługi AM są świadczone na podstawie tzw. Local Services Agreement zawieranej każdorazowo pomiędzy D. a daną spółką celową. Dodatkowo, na podstawie odrębnych umów lub ustaleń, D. może okazjonalnie świadczyć inne usługi na rzecz C., związane np. z pozyskaniem finansowania bankowego, nabyciem lub zbyciem nieruchomości, procesem wykończenia, przebudowy lub budowy nowych budynków. Wynagrodzenie należne D. z tytułu świadczenia Usług AM kalkulowane jest zgodnie z metodą odkosztową, na bazie całkowitych budżetowanych kosztów ponoszonych przez D. w związku ze świadczeniem przedmiotowych usług, powiększonych o narzut zysku w wysokości 5% należny Wnioskodawcy, odpowiadający jego zaangażowaniu w świadczenie usług na rzecz usługobiorców. Koszty te są alokowane zgodnie z wyceną rynkową lub analizą porównawczą przygotowaną na poziomie grupowym przez zewnętrznych doradców. Przejęcie E. W 2022 r. B. dokonała nabycia większościowego pakietu akcji w spółce E. z siedzibą w Austrii (dalej: „Przejęcie”). E. jest główną spółką holdingową Grupy F., która również działa na międzynarodowym rynku nieruchomości. Obecnie B. posiada 76,6% akcji w E. E. jest pośrednim udziałowcem w spółkach celowych będących właścicielami nieruchomości komercyjnych w Polsce, które działają w formie polskich sp. z o.o. (dalej: „Spółki G.”). W związku z Przejęciem, B. oraz E. zawarły tzw. Framework Services Agreement (dalej: „Umowa ramowa”), zgodnie z którą lokalne spółki serwisowe w ramach B. (takie jak D.) miały docelowo stać się dostawcą m.in. usług zarządzania aktywami, wynajmu i usług wsparcia (takich jak Usługi AM) na rzecz spółek celowych należących do E. w danym kraju (takich jak Spółki G. w Polsce). Umowa ramowa przewidywała przy tym, że wynagrodzenie spółek serwisowych za świadczenie przedmiotowych usług nie może przekroczyć określonego limitu podlegającego corocznej waloryzacji i modyfikacjom na warunkach określonych w Umowie ramowej. W wykonaniu postanowień Umowy Ramowej, D. zawarła z poszczególnymi Spółkami G. odpowiednie Local Services Agreement na świadczenie Usług AM (dalej: „Umowy AM”). Zakres tych usług jest analogiczny do usług świadczonych przez D. na rzecz C.. Zgodnie z Umowami AM, wynagrodzenie D. kalkulowane jest metodą odkosztową z uwzględnieniem narzutu marży, ale w żadnym wypadku nie może przekroczyć limitu wynagrodzenia, o którym mowa w Umowie ramowej, przypadającego na daną Spółkę G. na dany rok („Limit wynagrodzenia”). Limit wynagrodzenia został utrzymany na żądanie pozostałych, mniejszościowych akcjonariuszy E. Limit Wynagrodzenia jest obliczany indywidualnie dla każdej Spółki G. na podstawie powierzchni najmu brutto budynku stanowiącego jej własność. Limit Wynagrodzenia podlega corocznej waloryzacji zgodnie z poziomem inflacji. Mimo to, może dochodzić do sytuacji, gdzie koszty poniesione przez D. z tytułu świadczenia Usług AM na rzecz danej Spółki G. w danym roku powiększone o odpowiedni narzut zysku są wyższe od odpowiedniego Limitu wynagrodzenia. W takiej sytuacji, D. jest uprawniona do obciążenia Spółki G. za Usługi AM wyłącznie do Limitu Wynagrodzenia. Planowane zawarcie umowy kompensacyjnej W związku z zaistniałą sytuacją oraz w celu wyrównania rentowności, planowane jest zawarcie dodatkowej umowy kompensacyjnej pomiędzy D. a B. (dalej: „Umowa kompensacyjna”). Umowa kompensacyjna pozwoli na wprowadzenie mechanizmu wzajemnej (dwustronnej) korekty rozliczeń, umożliwiającego wyrównanie zakładanego pierwotnie poziomu marży i wynagrodzenia D. Dzięki takiemu rozwiązaniu możliwe będzie utrzymanie odpowiedniego poziomu rentowności działalności Wnioskodawcy, B. oraz zapewnienie zgodności z zasadami rynkowymi obowiązującymi w ramach Grupy A. Wnioskodawca wskazuje, że – w jego ocenie – w ramach Umowy kompensacyjnej nie będzie świadczył na rzecz B. żadnych usług w tym usług finansowych ani nie będzie realizował dostawy towarów. Należy podkreślić, że w chwili obecnej D. i B. nie są stroną żadnej umowy, na podstawie której między tymi podmiotami dochodzi do świadczenia usług, dostawy towarów lub jakiejkolwiek innej transakcji. Umowa kompensacyjna będzie jedynym źródłem rozliczeń między B. i D. Zgodnie z planowaną treścią Umowy kompensacyjnej: uzgodniony zostanie mechanizm korekty cen transferowych mający na celu dostosowanie ogólnej rentowności D. do poziomu zgodnego z zasadą ceny rynkowej, zgodnie z obowiązującymi regulacjami w zakresie cen transferowych; wszystkie transakcje realizowane przez D. z innymi podmiotami powiązanymi będą rozliczane po cenach rynkowych, a zatem korekta cen transferowych nie może odnosić się do istniejących cen tych transakcji; korekta cen transferowych będzie miała zastosowanie, jeśli rentowność D. będzie odbiegać od uzgodnionego rynkowego poziomu rentowności, przy spełnieniu następujących warunków: Ø wszystkie transakcje D. z podmiotami powiązanymi są rozliczane na zasadach rynkowych; Ø D. działa zgodnie z przyjętą strategią biznesową Grupy A. (zgodnie, z którą D. nie może świadczyć usług na rzecz podmiotów spoza Grupy A.) i nie miała możliwości samodzielnego poprawienia wyników finansowych; Ø D. prowadzi działalność operacyjną w sposób efektywny i zgodny z założonymi standardami; korekta cen transferowych będzie dokonywana raz w roku, po zakończeniu roku kalendarzowego, na podstawie wyników finansowych D. ustalonych na poziomie EBIT (strony będą miały możliwość zastosowania innego wskaźnika finansowego jeśli okaże się zasadny w danych warunkach rynkowych). Jeśli rentowność D. znajdzie się poza uzgodnionym zakresem rynkowym, strony uzgodnią odpowiednią korektę; korekta cen transferowych będzie obliczana jako różnica pomiędzy faktycznym poziomem rentowności D. a uzgodnionym poziomem rynkowym. D. przygotuje odpowiednią dokumentację potwierdzającą konieczność oraz sposób obliczenia korekty i dostarczy ją B. na żądanie; korekta cen transferowych będzie dokonywana w ciągu trzech miesięcy od zamknięcia roku finansowego D. Na tej podstawie D. wystawi notę uznaniową lub obciążeniową na rzecz B., w zależności od ustalonego kierunku korekty cen transferowych. Płatność będzie realizowana w ciągu dziesięciu dni roboczych od otrzymania odpowiedniej noty. Tym samym, w ramach Umowy kompensacyjnej zostanie wprowadzony mechanizm umożliwiający rzeczywistą korektę rentowności, który pozwoli na dwustronne rozliczenia. Zatem, w przypadku, gdy: 1) rzeczywista marża EBIT D. jest wyższa niż docelowy poziom zysku EBIT, B. jest uprawniona do obciążenia Wnioskodawcy różnicą pomiędzy rzeczywistym a docelowym zyskiem D. celem wyrównania dochodowości Wnioskodawcy, 2) rzeczywista marża EBIT na poziomie D. jest niższa od docelowego poziomu zysku EBIT, Wnioskodawca jest uprawniony do otrzymania od B. różnicy pomiędzy rzeczywistym a docelowym zyskiem D. celem wyrównania dochodowości Wnioskodawcy, 3) rzeczywista marża EBIT D. jest na docelowym poziomie zysku EBIT ustalonego w ramach analizy porównawczej, nie dochodzi do wyrównania dochodowości Wnioskodawcy. Dzięki wprowadzeniu mechanizmu elastycznej korekty rozliczeń zapewniona zostanie możliwość reagowania na zmieniającą się sytuację finansową, co pozwoli na skuteczne wyrównywanie rentowności D. Korekta cen transferowych wynikająca z Umowy kompensacyjnej zostanie rozpoznana przez D. dla celów podatku dochodowego od osób prawnych jako korekta cen transferowych z art. 11e ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych). Biorąc pod uwagę całość zaprezentowanego stanu faktycznego, Wnioskodawca występując z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego, chce upewnić się co do skutków podatkowych w zakresie VAT wynikających z planowanych rozliczeń pomiędzy D. a B. W uzupełnieniu wskazali Państwo, że rozliczenie dokonywane między D. a B. na podstawie Umowy kompensacyjnej nie dotyczy kwot z tytułu sprzedaży przez D. (na rzecz C. lub Spółek G.) ani konkretnych usług z konkretnego okresu rozliczeniowego, nie odnosi się również do konkretnych faktur sprzedaży (pozycji tych faktur). Przedmiotowe rozliczenie będzie stanowić ogólną korektę dochodowości D., niezwiązaną z konkretnymi usługami świadczonymi przez D. Rozliczenie będzie dokonywane na podstawie wyników finansowych D. ustalonych na poziomie EBIT (strony będą miały możliwość zastosowania innego wskaźnika finansowego jeśli okaże się zasadny w danych warunkach rynkowych). Jeśli rentowność D. znajdzie się poza uzgodnionym zakresem rynkowym, strony uzgodnią odpowiednią korektę. Ponadto, dokonane na koniec roku kalendarzowego rozliczenie między D. a B. nie jest i nie będzie związane z cenami stosowanymi przy świadczeniu przez D. (na rzecz C. lub Spółek G.) usług. Przedmiotowe rozliczenie nie spowoduje obniżenia lub podwyższenia cen usług świadczonych przez D. i nie wpłynie na kształtowanie poziomu cen usług. Wnioskodawca wskazuje, że rozliczenie dokonywane na koniec roku kalendarzowego między D. a B. nie wiąże się i nie będzie się wiązało z jakimkolwiek nowym świadczeniem ze strony D. na rzecz (i) B. lub (ii) C. lub (iii) Spółek G. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, D. i B. nie są stroną żadnej umowy, na podstawie której między tymi podmiotami dochodzi do świadczenia usług, dostawy towarów lub jakiejkolwiek innej transakcji. Umowa kompensacyjna będzie jedynym źródłem rozliczeń między B. i D. Pytania 1. Czy rozliczenia dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a B. w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym pozostają poza zakresem opodatkowania VAT? 2. W jaki sposób D. powinna dokumentować rozliczenia, o których mowa w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym? Państwa stanowisko w sprawie 1. Zdaniem Wnioskodawcy, rozliczenia dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a B. w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym pozostają poza zakresem opodatkowania VAT. 2. Zdaniem Wnioskodawcy, D. może dokumentować rozliczenia, o których mowa w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym je za pomocą noty księgowej. Uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy W zakresie pyt. 1 Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Przez terytorium kraju – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1 ustawy o VAT – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się zasadniczo przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każdą czynność na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, która nie jest dostawą towarów według definicji z art. 7. Zarówno Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. z 2006 r. Nr 347, str. 1 ze zm., dalej: „Dyrektywa VAT”), jak i ustawa o VAT nie zawierają natomiast regulacji dotyczących sposobu traktowania dla celów VAT korekty cen transferowych dokonywanej na podstawie art. 11e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), polegającej na wyrównaniu rentowności podmiotów powiązanych. Kryteria uznawania rozliczeń dokonywanych w ramach korekty cen transferowych za podlegające lub niepodlegające opodatkowaniu VAT zostały opracowane m.in. w materiałach grupy eksperckiej pracującej przy Komisji Europejskiej (raport z 18 kwietnia 2018 r., VEG no 71 rev.2), orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”; w tym także niedotyczącym bezpośrednio korekty cen transferowych, ale dającym określone wskazówki co do sposobu jej traktowania, jak np. omawiającym relację pomiędzy świadczeniem a należnym za nie wynagrodzeniem), polskich sądów administracyjnych, a także w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez polskie organy podatkowe. W opinii grupy eksperckiej ds. VAT, pracującej przy Komisji Europejskiej, korekty cen transferowych nie prowadzą do „nowej” transakcji podlegającej opodatkowaniu, ani też nie mają związku z transakcjami dokonanymi w przeszłości. Korekty cen z uwagi na ilość zmiennych będących przedmiotem analiz cen transferowych nie powinny być i ogólnie nie mogą być w sposób bezpośredni powiązane z dokonywaną transakcją. Mając na uwadze treść raportu, grupa ekspercka postuluje, iż w przypadkach braku ustaleń umownych, które zmieniałyby wynagrodzenie, nawet jeśli można bezpośrednio powiązać korektę cen transferowych z konkretną transakcją, w praktyce powinna ona (korekta dochodowości) być uznana za zdarzenie poza zakresem opodatkowania VAT. Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w Objaśnieniach podatkowych z zakresu cen transferowych z dnia 31 marca 2021 r. Nr 2: Korekta cen transferowych w rozumieniu art. 11e ustawy o CIT (art. 23q ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)) (dalej: „Objaśnieniach TP”), które zostały wydane w związku z rozbieżnościami w orzecznictwie i doktrynie w zakresie regulacji dotyczących korekty cen transferowych. Objaśnienia TP odnoszą się co prawda do przepisów dotyczących zasad dokonywania korekty cen transferowych w rozumieniu art. 11e ustawy o CIT w związku z art. 12 ust. 3aa, art. 12 ust. 3l pkt 2, art. 15 ust. 1ab, art. 15 ust. 4k pkt 2 ustawy o CIT, obowiązujących od 1 stycznia 2019 r., jednak dostarczają pewnych wyjaśnień również w zakresie VAT. I tak w części A.4 Dokumentowanie, pkt 28 Objaśnień TP Minister Finansów wskazał, że „W sytuacji, gdy korekta cen transferowych nie powoduje zmiany wynagrodzenia z tytułu dokonanych transakcji – konkretnych dostaw towarów lub świadczenia usług na rzecz podmiotów powiązanych – natomiast ma na celu dostosowanie poziomu rentowności spółki do poziomu rynkowego, taka korekta pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT, tj. nie podlega temu podatkowi. W konsekwencji nie jest dokumentowana fakturą VAT.” Przedstawiony powyżej pogląd wskazany w Objaśnieniach został zasadniczo przyjęty również przez organy podatkowe, które w interpretacjach indywidualnych dokonują rozróżnienia pomiędzy korektami cen transferowych, które podlegają opodatkowaniu VAT oraz takimi, które nie są objęte zakresem tego podatku. Rozróżnienie wprowadzane przez organy podatkowe oparte jest na utrwalonym poglądzie sądów (w tym TSUE), przedstawiającym kryteria podziału między świadczeniami uznawanymi za podlegające opodatkowaniu VAT i takimi, które znajdują się poza reżimem tego podatku. Na tej podstawie, organy podatkowe podkreślają, że aby uznać, że dane zdarzenie gospodarcze stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, konieczne jest, aby między stronami doszło do powstania stosunku prawnego, w ramach którego wyraźnie określone zostaną: przedmiot świadczenia, będący przejawem aktywności gospodarczej jednej ze stron (tzn. dostarczone zostaną towary lub wyświadczone usługi), wynagrodzenie stanowiące korzyść, którą strona świadcząca ma otrzymać od drugiej ze stron będącej beneficjentem świadczenia, – tak aby możliwe było stwierdzenie, że pomiędzy świadczeniami istnieje bezpośredni związek, pozwalający na uznanie, że świadczenia te mają wzajemny charakter. Na tej podstawie i mając na względzie koncepcję świadczenia usług dla celów VAT, organy podatkowe, ustalając, czy wyrównanie rentowności (korekta cen transferowych) powinna stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, badają, czy: rozliczenie dokonywane w ramach wyrównania rentowności można powiązać z konkretną dostawą towarów lub konkretnym świadczeniem usług, czy też rozliczenie to ma na celu wyłącznie zapewnienie rentowności/dochodowości podmiotu na rynkowym poziomie w odniesieniu do całości jego działalności, możliwe jest zweryfikowanie wpływu korekty cen transferowych na faktury pierwotne wystawione między stronami i na poszczególne pozycje wymienione na tych fakturach, a co za tym idzie korekta cen transferowych prowadzi do zmiany wynagrodzenia należnego z tytułu dostaw towarów/świadczenia usług, wyrównanie rentowności ma na celu zapewnienie poziomu dochodowości w odniesieniu do konkretnych produktów wytwarzanych/usług świadczonych przez dany podmiot, czy też ma na celu zagwarantować poziom dochodowości w danym okresie na całokształcie prowadzonej działalności operacyjnej, rozliczenia w ramach wyrównania rentowności mają przełożenie na kształtowanie się cen towarów/usług, korekta wyrównawcza jest wypłacana pod warunkiem podjęcia konkretnych, określonych działań przez drugą stronę. Zdaniem Wnioskodawcy, przenosząc powyższe rozważania na planowany mechanizm kompensacyjny pomiędzy D. a B., który ma zostać wprowadzony na podstawie Umowy kompensacyjnej, należy wskazać, że: Rozliczenie wyrównania rentowności nie będzie powiązane z konkretną dostawą towarów ani świadczeniem usług. Między stronami Umowy kompensacyjnej nie zajdzie dostawa towarów ani świadczenie usług, które można by przyporządkować do przedmiotowej korekty cen transferowych. Rozliczenia będą miały na celu dostosowanie ogólnej rentowności działalności operacyjnej D. do poziomu zgodnego z zasadą ceny rynkowej, a nie rozliczenie konkretnych transakcji. Mechanizm wyrównania rentowności obejmie całość działalności D. Wyrównanie to będzie miało na celu zapewnienie dochodowości D. na poziomie uzgodnionym z zasadą ceny rynkowej, zgodnie z regulacjami dotyczącymi cen transferowych. Korekta nie będzie dotyczyć poszczególnych usług świadczonych przez D. na rzecz spółek celowych, lecz ogólnej rentowności operacyjnej. Wyrównanie rentowności będzie dokonywane raz w roku po zakończeniu roku kalendarzowego. Korekta cen transferowych zostanie ustalona na podstawie wyników finansowych D. (na poziomie EBIT) i będzie uwzględniała różnicę pomiędzy faktycznym poziomem rentowności a uzgodnionym poziomem rynkowym marży EBIT. W efekcie korekty te nie będą miały wpływu na konkretne faktury wystawiane za usługi świadczone przez D., a jedynie na roczne rozliczenie rentowności. Wprowadzany mechanizm przewiduje dwustronne korekty rozliczeń. Oznacza to, że w zależności od wyników finansowych, korekta może być realizowana zarówno przez Wnioskodawcę na rzecz B., jak i przez B. na rzecz Wnioskodawcy. Korekta ta będzie dokumentowana poprzez wystawienie noty uznaniowej lub obciążeniowej, a płatność będzie realizowana w ciągu dziesięciu dni roboczych od wystawienia takiej noty. Możliwa jest również sytuacja w wyniku której nie zajdzie potrzeba dokonywania korekty. Planowane wyrównanie rentowności nie będzie stanowiło wzajemnego świadczenia usług dla celów VAT. Mechanizm ten wynika z zasad funkcjonowania D. i B. w ramach Grupy A. i ma na celu jedynie dostosowanie poziomu rentowności do zasad rynkowych. Nie przewiduje on wynagrodzenia za konkretne działania, które można by uznać za świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, planowane rozliczenia pomiędzy D. a B. w ramach Umowy kompensacyjnej nie będą podlegać opodatkowaniu VAT, ponieważ nie będą miały charakteru dostawy towarów ani świadczenia usług dla celów VAT. Mechanizm ten służyć będzie jedynie zapewnieniu odpowiedniego poziomu rentowności w ramach działalności prowadzonej przez podmioty należące do Grupy A. Konkluzja ta znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Przykładowo: w interpretacji indywidualnej z 8 maja 2020 r., sygn. 0112-KDIL1-2.4012.61.2020.2. AW Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że: „Należy zatem stwierdzić, że skoro dokonywana korekta cen transferowych będzie miała na celu dostosowanie poziomu cen stosowanych w trakcie roku do ustalonego przez strony rynkowego poziomu rentowności i nie będzie odnosiła się do konkretnych faktur, do cen świadczonych usług i wynagrodzenia za świadczone usługi, to dokonana i/lub otrzymana przez Spółkę płatność będąca korektą dochodowości, nie będzie powodowała korekty rozliczeń dotyczących sprzedaży usług. Zatem korekta wzajemnych rozliczeń polegająca na wyrównaniu (w górę lub w dół) zakładanego poziomu dochodowości nie będzie wiązała się z czynnością wzajemną. Wyrównanie dochodowości do ustalonego między Spółką a podmiotem powiązanym poziomu dochodowości nie będzie wiązało się z jakimkolwiek świadczeniem ze strony drugiego podmiotu. Tym samym ww. korekta cen transferowych nie będzie stanowiła wynagrodzenia za usługę w rozumieniu ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy. Korekta dochodowości nie będzie również stanowiła wynagrodzenia za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy”, w interpretacji indywidualnej z 24 maja 2023 r., sygn. 0112-KDIL1- 3.4012.149.2023.2.JK Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że: „Należy zatem stwierdzić, że skoro wystawiona przez Spółkę na rzecz Spółki dominującej nota korygująca in plus nie koryguje/nie będzie korygować ceny i ilości dostarczonych wyrobów oraz nie odwołuje/nie będzie odwoływać się do konkretnych faktur a dotyczy/będzie dotyczyć wyniku całej sprzedaży wyrobów w określonym przedziale czasowym dokonywanej przez Spółkę na rzecz Spółki dominującej, to otrzymane przez Spółkę kwoty pieniężne stanowiące wartość wyrównawczą stanowią/będą stanowić zdarzenie niemające wpływu na rozliczenie podatku VAT. Dodatkowo wskazali Państwo, że korekty dochodowości nie będą wiązały się z żadnym dodatkowym świadczeniem ze strony Spółki na rzecz Spółki dominującej. Wystawiana przez Spółkę na rzecz Spółki dominującej nota księgowa nie będzie korygować wartości świadczonych usług. Zatem w przedmiotowej sprawie wskazane powyżej przesłanki niezbędne dla uznania, że dane zdarzenie gospodarcze stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT jako dostawa towarów lub wykonanie usługi, nie zostaną spełnione - nie występuje bowiem element aktywności gospodarczej jednej ze stron, odpłatności ani wzajemności. Tym samym ww. korekta rentowności nie stanowi/nie będzie stanowić wynagrodzenia za usługę w rozumieniu ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy, jak również nie stanowi wynagrodzenia za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy”. W związku z powyższym, w opisanym w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że przedmiotowe rozliczenia, stanowiące korektę cen transferowych, pozostawać będą poza zakresem opodatkowania VAT. W zakresie pyt. 2 Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że mechanizm opisany w umowie kompensacyjnej nie będzie stanowił wynagrodzenia za realizację jakichkolwiek świadczeń podlegających opodatkowaniu VAT (wydanie towaru czy świadczenie usług), jego rozliczenie powinno zostać udokumentowane notą księgową. W szczególności, nie ma podstaw do wystawienia w tym zakresie faktury (czy też faktury korygującej) na podstawie odpowiednich postanowień ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą: sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem, wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a, wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt. 1, otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy: Ø wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, Ø czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4, Ø dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b. Fakturą dokumentowana jest, co do zasady, sprzedaż, a więc odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Jednocześnie, w myśl art. 106j ust. 1 ustawy o VAT w przypadku gdy po wystawieniu faktury: podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie, dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań, dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury, - podatnik wystawia fakturę korygującą. W rezultacie, fakturę korygującą wystawia się, gdy dochodzi do jakiejkolwiek zmiany (czy to wynikającej ze zmian gospodarczych, czy to z błędu technicznego) w fakturach pierwotnych, które dokumentowały transakcję opodatkowaną VAT. Przepisy ustawy o VAT nie regulują natomiast sposobu dokumentowania świadczeń znajdujących się poza zakresem opodatkowania VAT, jak i nie wprowadzają stosownych instrumentów służących dokumentowaniu takich przypadków. W praktyce przyjmuje się, że świadczenia niepodlegające opodatkowaniu VAT mogą być dokumentowane notą księgową. Jest to instrument służący np. do obciążania innego podmiotu poniesionymi kosztami, które nie są przenoszone w ramach refaktury, czy też do dokumentowania odszkodowań, czy kar umownych. Wzoru noty księgowej oraz zasad jej sporządzania nie określono w żadnym przepisie prawnym. Niemniej jednak uznaje się, że nota powinna spełniać warunki określone dla dowodów księgowych w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem dowód księgowy powinien zawierać co najmniej: określenie rodzaju dowodu i jego numer identyfikacyjny, określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej, opis operacji gospodarczej oraz jej wartość, jeżeli można ją wyrazić w jednostkach pieniężnych, datę dokonania operacji gospodarczej oraz datę wystawienia dowodu, podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji. Mając na względzie powyższe rozważania oraz z uwagi na fakt pozostawania rozliczeń – korekty cen transferowych, o których mowa w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, poza zakresem opodatkowania VAT, zdaniem Wnioskodawcy, D. nie jest zobligowana w celu ich udokumentowania do wystawienia faktury VAT, może natomiast udokumentować planowane rozliczenia za pomocą noty księgowej.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej: „ustawą”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem” podlegają: 1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; 2) eksport towarów; 3) import towarów na terytorium kraju; 4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; 5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej
niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: 1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; 2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; 3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Z powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że świadczenie usług, co do zasady, podlega opodatkowaniu VAT wówczas, gdy jest wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia. Przy określeniu, czy miało miejsce świadczenie usług podlegające opodatkowaniu istotne jest zatem określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki: w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia, świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie). Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy: Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. W myśl art. 29a ust. 7 ustawy: Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot: 1) stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty; 2) udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży; 3) otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku. Stosownie do art. 29a ust. 10 ustawy: Podstawę opodatkowania obniża się o: 1) kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen; 2) wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12; 3) zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło; 4) wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1. Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie w pierwszej kolejności dotyczą tego, czy dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a B. rozliczenia dokonywane na podstawie umowy kompensacyjnej pozostają/będą pozostawać poza zakresem opodatkowania VAT. Odnosząc się do wskazanej kwestii należy zauważyć, że opodatkowaniu VAT podlegają tylko takie zdarzenia gospodarcze, w ramach których świadczeniu jednej strony (dostawie towarów bądź świadczeniu usługi) odpowiada świadczenie wzajemne drugiej strony, tj. odpłatność (w praktyce rozumiane najczęściej jako wynagrodzenie pieniężne otrzymywane w zamian za dostarczone towary lub wykonane usługi). W konsekwencji uznanie, że dane zdarzenie gospodarcze stanowić będzie czynność podlegającą VAT jako dostawa towarów lub wykonanie usługi, wymaga tego, aby między stronami doszło do powstania stosunku prawnego, w ramach którego wyraźnie określony zostanie: przedmiot świadczenia, będący przejawem aktywności gospodarczej jednej ze stron (tj. przeniesienie prawa do rozporządzania towarem lub świadczenie usługi mogące stanowić działanie, powstrzymanie się od działania bądź tolerowanie czynności lub sytuacji), wynagrodzenie stanowiące korzyść, którą ma otrzymać strona od drugiej ze stron będącej beneficjentem świadczenia, oraz aby możliwe było stwierdzenie, że pomiędzy świadczeniami istnieje bezpośredni związek, pozwalający na uznanie, że świadczenia te mają wzajemny charakter. Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca („D.”) jest spółką należącą do międzynarodowej grupy nieruchomościowej znanej pod nazwą A., której główną spółką holdingową jest B. („B.”) z siedzibą w Luksemburgu. Wnioskodawca w Grupie pełni rolę lokalnej spółki serwisowej, dedykowanej do świadczenia usług wsparcia w zakresie zarządzania spółkami celowymi oraz stanowiącymi ich własność nieruchomościami. Wnioskodawca świadczy na rzecz C. m.in. usługi asset management, usługi finansowe i kontrolingowe, usługi skarbowe i finansowe, usługi prawne, usługi informatyczne, usługi HR, wsparcie administracyjne i usługi back-office. Wynagrodzenie należne D. z tytułu świadczenia usług kalkulowane jest zgodnie z metodą odkosztową, na bazie całkowitych budżetowanych kosztów ponoszonych przez D. w związku ze świadczeniem przedmiotowych usług, powiększonych o narzut zysku w wysokości 5%. Koszty te są alokowane zgodnie z wyceną rynkową lub analizą porównawczą przygotowaną na poziomie grupowym przez zewnętrznych doradców. W 2022 r. B. dokonała nabycia większościowego pakietu akcji w spółce E. z siedzibą w Austrii. E. jest pośrednim udziałowcem w spółkach celowych będących właścicielami nieruchomości komercyjnych w Polsce, które działają w formie polskich sp. z o.o. („Spółki G.”). D. zawarła z poszczególnymi Spółkami G. umowy na świadczenie usług. Zakres tych usług jest analogiczny do usług świadczonych przez D. na rzecz C. Wynagrodzenie D. kalkulowane jest metodą odkosztową z uwzględnieniem narzutu marży, ale w żadnym wypadku nie może przekroczyć limitu wynagrodzenia, przypadającego na daną Spółkę G. na dany rok. Limit wynagrodzenia jest obliczany indywidualnie dla każdej Spółki G. na podstawie powierzchni najmu brutto budynku stanowiącego jej własność i podlega corocznej waloryzacji zgodnie z poziomem inflacji. Mimo to, może dochodzić do sytuacji, gdzie koszty poniesione przez D. z tytułu świadczenia usług na rzecz danej Spółki G. w danym roku powiększone o odpowiedni narzut zysku są wyższe od odpowiedniego limitu wynagrodzenia. W takiej sytuacji, D. jest uprawniona do obciążenia Spółki G. za usługi wyłącznie do ustalonego limitu wynagrodzenia. W celu wyrównania rentowności, planowane jest zawarcie dodatkowej umowy kompensacyjnej pomiędzy D. a B. („Umowa kompensacyjna”). Umowa kompensacyjna pozwoli na wprowadzenie mechanizmu wzajemnej (dwustronnej) korekty rozliczeń, umożliwiającego wyrównanie zakładanego pierwotnie poziomu marży i wynagrodzenia D., tj. na podstawie umowy uzgodniony zostanie mechanizm korekty cen transferowych mający na celu dostosowanie ogólnej rentowności D. do poziomu zgodnego z zasadą ceny rynkowej, zgodnie z obowiązującymi regulacjami w zakresie cen transferowych. Wszystkie transakcje realizowane przez D. z innymi podmiotami powiązanymi będą rozliczane po cenach rynkowych, a zatem korekta cen transferowych nie odnosi się do istniejących cen tych transakcji. Korekta cen transferowych będzie dokonywana raz w roku, po zakończeniu roku kalendarzowego, na podstawie wyników finansowych D. ustalonych na poziomie EBIT (lub innego wskaźnika finansowego). Jeśli rentowność D. znajdzie się poza uzgodnionym zakresem rynkowym, strony uzgodnią odpowiednią korektę. Korekta cen transferowych będzie dokonywana w ciągu trzech miesięcy od zamknięcia roku finansowego D. Na tej podstawie D. wystawi notę uznaniową lub obciążeniową na rzecz B., w zależności od ustalonego kierunku korekty cen transferowych. Dzięki wprowadzeniu mechanizmu elastycznej korekty rozliczeń zapewniona zostanie możliwość reagowania na zmieniającą się sytuację finansową, co pozwoli na skuteczne wyrównywanie rentowności D. Korekta cen transferowych wynikająca z Umowy kompensacyjnej zostanie rozpoznana przez D. dla celów podatku dochodowego od osób prawnych jako korekta cen transferowych z art. 11e ustawy o CIT. Jak wskazali Państwo we wniosku w ramach Umowy kompensacyjnej nie będziecie świadczyli na rzecz B. żadnych usług w tym usług finansowych, ani nie będziecie realizowali dostawy towarów. D. i B. nie są stroną żadnej umowy, na podstawie której między tymi podmiotami dochodzi do świadczenia usług, dostawy towarów lub jakiejkolwiek innej transakcji. Umowa kompensacyjna będzie jedynym źródłem rozliczeń między B. i D. Rozliczenie dokonywane między D. a B. na podstawie Umowy kompensacyjnej nie dotyczy kwot z tytułu sprzedaży na rzecz C. lub Spółek G. konkretnych usług przez D., nie odnosi się również do konkretnych faktur sprzedaży. Przedmiotowe rozliczenie będzie stanowić ogólną korektę dochodowości D., niezwiązaną z konkretnymi usługami świadczonymi przez D. Przedmiotowe rozliczenie nie spowoduje obniżenia lub podwyższenia cen usług świadczonych przez D. i nie wpłynie na kształtowanie poziomu cen usług. Należy zatem stwierdzić, że skoro: rozliczenie wyrównania rentowności nie będzie powiązane z konkretną dostawą towarów ani świadczeniem usług z konkretnego okresu rozliczeniowego, ani nie będzie odnosić się do konkretnych faktur sprzedaży; mechanizm wyrównania rentowności obejmie całość działalności D., a wyrównanie to będzie miało na celu zapewnienie dochodowości D. na poziomie uzgodnionym z zasadą ceny rynkowej, zgodnie z regulacjami dotyczącymi cen transferowych; korekta cen transferowych zostanie ustalona na podstawie wyników finansowych D. (na poziomie EBIT) i będzie uwzględniała różnicę pomiędzy faktycznym poziomem rentowności, a uzgodnionym poziomem rynkowym marży EBIT; wprowadzany mechanizm przewiduje dwustronne korekty rozliczeń, co oznacza, że w zależności od wyników finansowych, korekta może być realizowana zarówno przez Wnioskodawcę na rzecz B., jak i przez B. na rzecz Wnioskodawcy; to rozliczenie pomiędzy B. i D. polegające na korekcie rentowności, nie stanowi/nie będzie stanowić wynagrodzenia za usługę w rozumieniu ustawy, podlegającą opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1, w związku z art. 8 ust. 1 ustawy. Korekta rentowności nie będzie również stanowiła wynagrodzenia za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również wskazania, czy opisane w stanie faktycznym /zdarzeniu przyszłym rozliczenia mogą być dokumentowane notą księgową. W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy: Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą: 1) sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem; 2) wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a; 3) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1; 4) otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy: a) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, b) czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4, c) dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b. Z powyższych przepisów wynika, że faktury są dokumentami sformalizowanymi. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla w sposób prawidłowy zdarzenie gospodarcze. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy, mają znaczenie dowodowe. Z kolei, art. 106j ust. 1 ustawy stanowi, że: W przypadku, gdy po wystawieniu faktury: 1) podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie, 2) (uchylony) 3) dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań, 4) dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, 5) stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury - podatnik wystawia fakturę korygującą. Z wyżej wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie podwyższenia ceny, stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Zatem, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. W analizowanej sprawie należy wskazać, że rozliczenia związane z korektą rentowności – jak już wyżej stwierdzono – będą pozostawać poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT, tym samym nie będzie podstaw do wystawienia faktury VAT dokumentującej takie zdarzenie, bowiem – jak wynika z art. 106b ust. 1 ustawy – faktury są dowodem dokumentującym sprzedaż. W związku z tym, przedstawiony przez Państwa sposób rozliczeń nie powinien być dokumentowany fakturą VAT, a innym dokumentem księgowym, np. notą księgową. Zaznaczyć należy, że ustawa oraz przepisy wykonawcze wydane na podstawie jej upoważnienia w żadnym zakresie nie regulują kwestii wystawiania not księgowych. Noty księgowe stanowią dokumenty księgowe na podstawie ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.), a nie przepisów dotyczących podatku VAT. Należy zatem wskazać, że nota księgowa nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie jest objęta regulacją tych przepisów, brak jest jednakże przeciwwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług dla takiego sposobu dokumentowania. W konsekwencji stwierdzić należy, że rozliczenia dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a B. w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym: pozostają/będą pozostawać poza zakresem opodatkowania VAT, mogą/będą mogły być dokumentowane notą księgową. Zatem, Państwa stanowisko jest prawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa
sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz zastosują się Państwo do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili