0114-KDIP1-1.4012.173.2025.2.IZ

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

łowe Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 2 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie uznania, czy z tytułu sprzedaży 6 działek wydzielonych z działki na 1 będzie Pan zwolniony z opłacenia podatku VAT (podatek od towarów i usług). Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 9 kwietnia 2025 r. (wpływ 11 kwietnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan właścicielem ziemi rolnej kl. 3 o powierzchni (...) ha, działka nr 1 (do momentu podziału tj. listopad 2021 r.) w miejscowości (...). Ziemię nabył Pan wraz z małżonką 16 grudnia 2006 r. (umowa warunkowa), natomiast 20 stycznia 2007 r. (akt notarialny (...)). Z racji posiadanej ziemi jest Pan rolnikiem. Poza tym prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą (budowa i remonty) i płaci podatek ryczałtowy 5,5 %. Żona jest nauczycielem w szkole podstawowej. Jest Pan również ubezpieczony w KRUS. Zakup działki o nr 1 nie był udokumentowany fakturą i z tego tytułu nie przysługiwało Panu prawo do odliczanie podatku VAT. Ponadto, prowadząc działalność rolniczą nie jest i nie był czynnym podatnikiem VAT. Wymieniona działka 1 nie była i nie jest przedmiotem najmu, dzierżawy oraz innej umowy o podobnym charakterze. Jest w całości uprawiana przez Pana i pobiera Pan z tego tytułu dopłaty bezpośrednie z UE. Ma Pan 56-lat i dostał porządną szkołę życia. Pochodzi Pan z szóstki rodzeństwa. Pana nieżyjący już ojciec i mama (oboje z rodzin wielodzietnych) pochodzili spod (...) wsi. Po przeprowadzce do (...) nie odziedziczyli żadnego majątku ziemskiego, gdyż nie było co dzielić. Nie przeszkadzało to im jednak w zakupie niewielkiej działki w (...) i pobudowaniu na niej niewielkiego domu. Na działce hodowali zwierzęta i uprawiali warzywa. W sezonie letnim ojciec pracował na budowie, a mama wychowywała rodzeństwo. Pan wraz z rodzeństwem wspólnie pomagał rodzicom. Po skończonej szkole średniej i odbyciu służby wojskowej, chcąc odmienić swój los i zadbać o swoją przyszłość pracował Pan za granicą. Z pieniędzy tam zarobionych, na działce o powierzchni (...) m² pobudował Pan dom i założył rodzinę w wieku 34 lat. Z żoną posiada Pan 22-letni staż małżeński i ma cztery córki. W 2019 r. posiadając już czwórkę dzieci (córki urodzone w 2003, 2005, 2011 i 2016 r.) postanowił Pan z żoną aby je zabezpieczyć na przyszłość i wydzielić 4 działki, po jednej dla każdej z nich. Po informacji, jaką otrzymał Pan w gminie (...) o 20 metrach linii zabudowy i wystąpieniu o zgodę na podział do Ministerstwa Rolnictwa, gdyż jest to 3 klasa ziemi, geodeta zasugerował, aby wydzielić 6 działek, gdyż mieszczę się w odległości 100 metrów od drogi gminnej. Tak też Pan zrobił. Sam podział działki 1 na 6 działek i drogę wewnętrzną (którą może Pan dojechać na pozostałą część ziemi) był niezwykle drogi i długi. Poza kosztami

geodety doszedł koszt napisania karty informacyjnej, a potem raportu środowiskowego. Po 2 latach otrzymał Pan decyzję o podziale wraz z warunkami zabudowy. W wyniku podziału działki 1 (szerokość 75 m i dł. ok. 300 m) powstały działki o numerach: 1/1 (powierzchnia 711 m², 6 m szerokości - droga); działki 1/2 o powierzchni 2230 m², 1/3 o powierzchni 1069 m², 1/4 o powierzchni 1069 m², 1/5 o powierzchni 1549 m², 1/6 o powierzchni 1069 m², 1/7 o powierzchni 1069 m². Z pozostałej części działki 1 - powstała działka o nr 1/8 o powierzchni 16511 m², która nigdy nie będzie mogła być podzielona, gdyż plan ogólny, który tworzy gmina (...) nie zakłada takiej możliwości. Następnie wystawił Pan jedną z działek na (...) do sprzedaży. Zainteresowanie było przeciętne z powodu lokalizacji (12 km od (...), wokół sami rolnicy), niesprzyjającej sytuacji na rynku nieruchomości, niskiego statusu mieszkańców okolicznych gmin oraz wojny za wschodnią granicą nie dawały szans na szybką sprzedaż. Cały ten marazm ze sprzedażą trwał 3 lata. Wobec braku skuteczności, w marcu 2023 r. zwrócił się Pan o pomoc do agencji nieruchomości (...), z którą zawarł Pan umowę na wyłączność na rok czasu z 4,92% od sprzedaży. Mimo to i tak nie udało się znaleźć żadnego potencjalnego nabywcy. W grudniu 2024 r. pojawiło się światełko w tunelu i znalazł się nabywca z ofertą odkupienia kilku działek pod budowę domków jednorodzinnych. Oczywiście zainteresował się Pan tą propozycją i skierował swoje kroki z potencjalnym kupcem do Pani Burmistrz (...). Tam usłyszał Pan od urzędniczki, że może sprzedać działki wraz z przepisaniem warunków zabudowy, ale tylko wtedy, gdy nabywca kupi wszystkie 6 działek jednocześnie. Kupiec po kilku dniach namysłu zgodził się i aby upewnić się, czy aby na pewno dostanie pozwolenie na budowę odwiedził Starostwo Powiatowe w (...). Tam usłyszał, że nie dostanie pozwolenia na budowę, gdyż na ziemi klasy 3 może wybudować się tylko rolnik i tylko dla niego ziemia zostanie wyłączona z produkcji rolnej. Pani urzędniczka poinformowała także, że jest możliwość sprzedania działek osobie innej niż rolnik, ale wtedy właściciel osobiście występuje o pozwolenie na budowę, wyłącza ziemię z produkcji rolnej, po czym sprzedaje działki osobie zainteresowanej wraz z przepisaniem pozwolenia na budowę na nowego właściciela działek. W tej sytuacji po otrzymaniu Interpretacji Indywidualnej, polskie przepisy prawne zmuszają Pana do zastosowania się do wytycznych, jakie narzuca mi prawo budowlane. W tym momencie informuje Pan, iż do momentu otrzymania Interpretacji Indywidualnej nie zamierza zawrzeć umowy przedwstępnej z potencjalnym kupcem. Oświadcza Pan, że nie udzieli ani nie udzieli kupującemu pełnomocnictwa, zgody, jak i upoważnienia do działania w Pana umieniu na rzecz związaną ze sprzedażą wskazanych we wniosku działek. Sprzedaż wydzielonych działek (w sumie 8050 m²) mają zabezpieczyć Pana żonę i córki na wypadek Pana śmierci. Działki nie są objęte żadnymi ustaleniami obowiązującego MPZP (i nie będą na dzień sprzedaży), natomiast plan ogólny utracił swoją ważność z dniem 1 stycznia 2004 r. Wydzielone działki od strony drogi gminnej przeznaczone były pod tereny zabudowy zagrodowej z dopuszczeniem jednorodzinnej w wolnych enklawach, oznaczone na rysunku planu symbole, 17.1. 3. z MRMN. Działki nie posiadają żadnych mediów, nie są ogrodzone. Nie zamierza Pan ich grodzić, nie zamierza także doprowadzać do nich mediów. Wytyczona droga wewnętrzna o nr 1/1 powstała w wyniku podziału geodezyjnego. Do momentu sprzedaży ww. 6 działek jest i będzie uprawiana i nie zamierza jej Pan utwardzać. Przed podziałem działki o numerze 1 na wymienione wyżej działki - nie sprzedał Pan żadnej działki jak i po sprzedaży tych wymienionych 6 działek - nie planuje sprzedaży jakichkolwiek działek, ponieważ reszta pola (działka 8) - nie może być podzielona przez brak MPZP, 3 klasę ziemi i odległości od drogi gminnej powyżej 100 m. Dotychczas w celu sprzedaży ww. działek nie podjął i nie podejmie Pan aktywnego działania marketingowego wykraczającego poza zwykłe ogłoszenie na stronie internetowej w celu sprzedaży działek. Jednocześnie nadmienia Pan, że mógłby osobiście zabudować wymienione 6 działek i odsprzedać z zyskiem, ale w obecnej sytuacji, konieczności utrzymania rodziny (w tym studiujących medycynę dwóch córek) z Pana niestabilnych i niewysokich dochodów, a także z nauczycielskiej pensji Pana żony - nie posiada Pan na to środków finansowych. Tak więc jest Pan zmuszony zbyć puste działki. Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego Nigdy nie był i nie jest Pan czynnym podatnikiem od towaru i usług z tytułu prowadzonej działalności (budowa i remonty). Działka o nr 1 i wydzielone z nich działki od dnia nabycia w 2007 r. do chwili obecnej była i jest uprawiana (kukurydza i pszenica na przemiennie). Od momentu zakupu ww. działki jest i był Pan rolnikiem ryczałtowym. Zbiory i dostawa (sprzedaż produktów rolnych) z działki 1 i wydzielonych z niej działek nie są opodatkowane podatkiem VAT. Produkty rolne sprzedawałem innym rolnikom. Wydzielone działki przed sprzedażą nie były, nie są i nie będą przedmiotem zawartej umowy najmu, dzierżawy i innych umów o podobnym charakterze z tytułu których miałby Pan otrzymywać wynagrodzenie.

Pytanie

Pana wątpliwości dotyczą tego, czy z tytułu sprzedaży wydzielonych 6 działek będzie Pan zwolniony z opłacenia podatku VAT? Pana stanowisko w sprawie Wobec szczegółowego przedstawienia sytuacji uważa Pan, że zbycie nawet kilku działek budowlanych powstałych z podziału gruntu rolnego, nie stanowi samo w sobie działalności handlowej, podlegającej opodatkowaniu VAT. Natomiast dążenie do osiągnięcia jak najlepszej ceny za sprzedaż jest przejawem racjonalnego zarządzania osobistym majątkiem. Nie można bowiem wymagać, aby właściciel wyzbywał się go w możliwie najmniej rentowny sposób. W Pana ocenie, nie przyczynił się Pan celowo do podwyższenia wartości działek przygotowanych do sprzedaży poza ich wydzieleniem, uzyskaniem warunków zabudowy, a w przyszłości, po otrzymaniu interpretacji, złożenie projektu o pozwolenie na budowę i ich odsprzedaż, do czego zmusza Pana prawo.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej: Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 195 ww. ustawy - Kodeks cywilny: Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności. Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasność nieruchomości), stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r. sygn. akt I FPS 2 /11. Jak wynika z art. 196 § 1 ustawy - Kodeks cywilny: Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W myśl art. 198 ustawy - Kodeks cywilny: Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. W tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809). Stosownie do art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy : Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej). W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku. W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku. Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania: 1) czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków. Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu: Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą. Ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu. Jeżeli zatem, przedmiotem dostawy jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy. W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291 /92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych. W niniejszej sprawie należy również odwołać się do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), z którego wynika, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Z ww. orzeczenia wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wskazać należy, że przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich. Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Pan podjął/podejmie w odniesieniu do planowanej sprzedaży działek. Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE prowadzi do wniosku, że dostawa 6 wydzielonych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Pana za podatnika tego podatku. Z okoliczności sprawy nie wynika bowiem taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności do posiadanej nieruchomości. We wniosku wskazał Pan, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie budowy i remontów, ale nie jest Pan z tego tytułu czynnym podatnikiem podatku VAT. W 2007 r. nabył Pan działkę nr 1. Transakcja nie była udokumentowana fakturą. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego terenu dla działki nr 1 utracił swoją ważność z dniem 1 stycznia 2024 r. W 2019 r., chcą zabezpieczyć dzieci, podjął Pan z żoną decyzję o podziale działki nr 1. W 2021 r. otrzymał Pan decyzję o podziale działki nr 1 na działki: nr 1/1 – przeznaczona na drogę dojazdową do pozostałej części posiadanej ziemi, nr 1/2, nr 1/3, nr 1/4, nr 1/5, nr 1/6, nr 1/7 wraz z warunkami zabudowy. W marcu 2023 r. zwrócił się Pan o pomoc do agencji nieruchomości w celu znalezienia kupca na wydzielone działki, ale żadna działka nie została sprzedana. W grudniu 2024 r. znalazł się nabywca zainteresowany zakupem wydzielonych działek pod budowę domków jednorodzinnych. Z uwagi na to, że działka nr 1, a tym samym działki z niej wydzielonej stanowią grunty rolne klasy 3, tylko Pan jako rolnik, na podstawie obowiązujących przepisów, może wystąpić o wyłączenie ziemi z produkcji rolnej i wystąpić o pozwolenie na budowę. Z tego powodu zmuszony jest Pan sprzedać nabywcy wydzielone działki wraz z pozwoleniem na budowę. Ponadto we wniosku wskazał Pan, że od daty nabycia działka nr 1, a następnie wydzielone z niej działki wykorzystywane były w prowadzonej przez Pana działalności rolniczej pod uprawę kukurydzy i pszenicy – jest Pan rolnikiem ryczałtowym. Płody rolne sprzedawane były innym rolnikom w ramach czynności nieopodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Działka nr 1, a następnie wydzielone z niej działki nie były, nie są i nie będą przedmiotem najmu, dzierżawy oraz innej umowy o podobnym charakterze z tytułu których otrzymywał/będzie Pan otrzymywał wynagrodzenie. Działki nie posiadają żadnych mediów, nie są ogrodzone. Nie zamierza Pan ich grodzić, nie zamierza także doprowadzać do nich mediów. Dotychczas w celu sprzedaży ww. działek nie podjął i nie podejmie Pan aktywnego działania marketingowego wykraczającego poza zwykłe ogłoszenie na stronie internetowej w celu sprzedaży działek. Do momentu otrzymania interpretacji indywidualnej nie zamierza Pan zawrzeć umowy przedwstępnej z potencjalnym kupcem. Nie udzielił Pan, ani nie udzieli kupującemu pełnomocnictwa, zgody, jak i upoważnienia do działania w Pana imieniu w związku ze sprzedażą wskazanych we wniosku działek. Po sprzedaży 6 wydzielonych działek - nie planuje Pan sprzedaży jakichkolwiek działek. Wszystko to oznacza, że w tym konkretnym przypadku w całym okresie posiadania nieruchomości - działki nr 1 (działek z niej wydzielonych), nie podął i nie zamierza Pan podjąć aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Brak jest w sprawie przesłanek do uznania, że mamy tu do czynienia z działalnością o charakterze zawodowym, stałym i zorganizowanym. W konsekwencji, dokonując sprzedaży 6 działek wydzielonych z działki nr 1 – nie będzie Pan działać w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym ich sprzedaż nie będzie czynnością objętą dyspozycją art. 5 ust. 1 ustawy. Tym samym Pana stanowisko, że z tytułu sprzedaży 6 działek wydzielonych z działki nr 1 będzie Pan zwolniony z opłacenia podatku uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Przedmiotowa interpretacja rozstrzyga w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Pana, a nie wywiera skutku prawnego dla Pana żony jako współwłaściciela gruntu.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.