Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
19 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.
Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismami, które wpłynęły 18 marca 2025
r., 29 kwietnia 2025 r. i 6 maja 2025 r.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
(doprecyzowany w uzupełnieniach)
Od 2022 r. wynajmuje Pan z żoną mieszkanie w ramach najmu prywatnego, korzystając z
zasady wspólności majątkowej małżeńskiej. Pana żona złożyła deklarację do Urzędu
Skarbowego, w której zadeklarowała, że będzie rozliczać podatek od całej kwoty najmu
samodzielnie. Co roku składa ona PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-28 jako osoba fizyczna.
Od stycznia 2025 r. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. Zgodnie z
obowiązującymi przepisami, co miesiąc musi Pan przesyłać plik JPK. W formularzu JPK_VAT
powinien Pan uwzględnić w polach K_10 i P_10 wysokość podstawy opodatkowania, która
dotyczy dostawy towarów oraz świadczenia usług na terenie kraju, które są zwolnione z
podatku VAT (podatek od towarów i usług).
Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego
W odpowiedzi na wezwanie z 11 marca 2025 r. wskazał Pan, że w ramach najmu
prywatnego wynajmuje Pan z małżonką lokal mieszkalny osobie prywatnej oraz miejsce
parkingowe w garażu podziemnym – firmie – spółce z o.o. Płatność za najem mieszkania
realizowana jest przez wynajmującego przelewami – nie wystawiają Państwo rachunków,
natomiast płatność od spółki realizowana jest po wystawieniu rachunku – ze wskazaniem
zwolnienia z VAT.
1. Na jakich zasadach (forma opodatkowania) dokonuje Pan rozliczeń podatkowych w
prowadzonej działalności gospodarczej?
Odpowiedź: Dokonuje Pan rozliczeń podatkowych w prowadzonej działalności
gospodarczej według podatku liniowego.
2. Czy mieszkanie wynajmowane w ramach najmu prywatnego, było/jest wprowadzone
do majątku związanego z prowadzoną przez Pana od 2025 r. działalnością
gospodarczą? Czy mieszkanie było wykorzystywane przez Pana w prowadzonej
działalności gospodarczej?
Odpowiedź: Wynajmowane mieszkanie i miejsce parkingowe nie zostało
wprowadzone do majątku związanego z działalnością gospodarczą, nie było i nie jest
wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej.
3. Symbol Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWiU 2015 (zgodnie z rozporządzeniem
Rady Ministrów z 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług
(PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) (Dz. U. z 2015 r. poz. 1676 ze zm.) dla świadczonej przez Pana usługi najmu
lokalu na cele mieszkaniowe?
Odpowiedź: Symbol PKWiU to 68.10.11.0, natomiast jako wynajmujący korzysta Pan ze
zwolnienia z VAT, ponieważ jest to najem prywatny, niezwiązany z działalnością
gospodarczą i nie wskazuje Pan PKWiU w rachunku za wynajem miejsca parkingowego.
4. W jakim zakresie prowadzi Pan od stycznia 2025 r. jednoosobową działalność
gospodarczą, czy jest to działalność opodatkowana podatkiem VAT, korzystająca ze
zwolnienia od podatku VAT?
Odpowiedź: Prowadzi Pan działalność w zakresie: 71.12.Z Działalność w zakresie
inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne, 41.20.Z Roboty budowlane związane
ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, 71.20.B Pozostałe
badania i analizy techniczne i jest to działalność opodatkowana podatkiem VAT.
5. Czy w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej jest Pan/będzie
zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT (kiedy dokonał Pan/planuje
dokonać ewentualnej rejestracji jako podatnik VAT czynny – proszę wskazać datę)?
Odpowiedź: Jest Pan czynnym podatnikiem VAT od 2 stycznia 2025 r.
6. Z kim i na jaki okres została zawarta w 2022 r. umowa najmu mieszkania i kto jest
stroną wynajmującą lokal mieszkalny zgodnie z tą umową – wyłącznie Pana żona,
wyłącznie Pan czy oboje Państwo?
Odpowiedź: Wynajmującym jest Pan wraz z małżonką, mieszkanie jest wynajmowane
osobie prywatnej na podstawie umowy rok, aneksowanej co roku na kolejny rok,
miejsce parkingowe w garażu podziemnym – wynajmuje spółka z o.o., a umowa
została zawarta na czas nieokreślony.
7. Czy rozliczał Pan kiedykolwiek bądź rozlicza obecnie całość bądź część przychodu
proporcjonalnie do posiadanego przez Pana udziału w lokalu (jeśli tak to za jakie
okresy), czy też wyłącznie Pana żona od zawarcia umowy w 2022 r. rozliczała/rozlicza
samodzielnie całość uzyskiwanego przychodu z tytułu najmu?
Odpowiedź: Całość przychodu od początku najmu rozliczała żona, po uprzednim
złożeniu deklaracji w Urzędzie Skarbowym.
8. Jeśli najemcą mieszkania jest osoba fizyczna, to:
czy z zawartej umowy najmu jednoznacznie wynika, że najemca zobowiązuje
się do wykorzystywania wynajmowanego lokalu wyłącznie na własne cele
mieszkaniowe?
czy najem wiąże się z przeniesieniem ośrodka życia tej osoby do
wynajmowanego lokalu?
czy zawarta umowa uniemożliwia wykorzystywanie lokalu do celów innych niż
mieszkaniowe?
Odpowiedź: Umowa najmu mieszkania jednoznacznie wskazuje na wykorzystanie
lokalu wyłącznie na cele mieszkaniowe, umowa najmu miejsca garażowego w garażu
podziemnym określa przeznaczenie jako parkowanie samochodów osobowych. Nie
posiada Pan danych, czy najem mieszkania wiąże się z przeniesieniem ośrodka życia
osoby wynajmującej do wynajmowanego lokalu, ale osoba wynajmująca realizuje cele
edukacyjne (studia wyższe) na terenie Warszawy, poza swoim stałym miejscem
zamieszkania. Umowa uniemożliwia wykorzystywanie lokalu mieszkalnego na inne
cele niż mieszkaniowe.
W odpowiedzi na wezwanie z 22 kwietnia 2025 r. wskazał Pan, że przez użyte w
przeformułowanych pytaniach oraz stanowisku do nich pojęcie „nieruchomość” należy
rozumieć nieruchomość jako lokal mieszkalny i miejsce parkingowe w garażu
podziemnym.
Na pytania Organu wskazał Pan:
1. Kiedy Pana małżonka złożyła oświadczenie o opodatkowaniu przez nią całości
przychodu z najmu nieruchomości (lokalu mieszkalnego i miejsca parkingowego w
garażu podziemnym)? Proszę wskazać datę złożenia oświadczenia (dd-mm-rrrr).
Odpowiedź: Małżonka złożyła oświadczenie o opodatkowaniu przez nią całości
przychodu z najmu nieruchomości przy Górczewskiej 224 (lokalu mieszkalnego i
miejsca parkingowego w garażu podziemnym) w dniu 3 listopada 2021 r. oraz
ponownie 17 lutego 2022 r.
2. Kiedy został osiągnięty pierwszy przychód z najmu nieruchomości (lokalu mieszkalnego
i miejsca parkingowego w garażu podziemnym)? Proszę wskazać datę osiągnięcia
przychodu (dd-mm-rrrr).
Odpowiedź: Pierwszy przychód z najmu mieszkania został osiągnięty 5 października
2021 r. oraz z miejsca parkingowego 14 czerwca 2022 r.
3. Czy w zakresie najmu miejsca parkingowego w garażu podziemnym została zawarta
odrębna umowa, czy też najem lokalu mieszkalnego i miejsca parkingowego wynika z
jednej umowy zawartej w 2022 r., o której mowa we wniosku?
Odpowiedź: Na zakres najmu miejsca parkingowego została zawarta druga, oddzielna
umowa.
4. Kiedy została zawarta ze sp. z o. o. umowa najmu miejsca parkingowego w garażu
podziemnym i kto jest stroną wynajmującą spółce to miejsce parkingowe zgodnie z tą
umową – wyłącznie Pana żona, wyłącznie Pan czy oboje Państwo?
Odpowiedź: Umowa została zawarta na oboje Państwo 30 maja 2022 r.
5. Czy na rachunkach wystawianych spółce z o.o. za najem miejsca garażowego jako
najemcy widnieją oboje Państwo, czy wyłącznie Pan, czy wyłącznie żona?
Odpowiedź: Na rachunkach widnieją Państwo oboje, konto wskazane do opłat należy
do małżonki.
Pytanie w zakresie podatku VAT (oznaczone we wniosku nr 2) ostatecznie sformułowane w
uzupełnieniu z 18 marca 2025 r.
Pana wątpliwości dotyczą kwestii, czy w opisanej sytuacji może Pan nie wpisywać kwoty
zwolnionej od podatku VAT (czyli połowy przychodu z wynajmu prywatnego
nieruchomości, przez którą należy rozumieć lokal mieszkalny i miejsce parkingowe w
garażu podziemnym) w pliku JPK w polach K_10 i P_10, zostawiając te pola puste?
Pana stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług ostatecznie sformułowane w
uzupełnieniu z 18 marca 2025 r.
Uważa Pan, że ponieważ nie opłaca Pan ani nie rozlicza samodzielnie podatku
dochodowego od wynajmu prywatnego nieruchomości rozumianej jako lokal mieszkalny i
miejsce parkingowe w garażu podziemnym, to nie musi Pan wpisywać kwoty zwolnionej
od podatku VAT (czyli połowy przychodu z wynajmu) w pliku JPK. W związku z tym w
polach K_10 i P_10 powinien Pan zostawić puste miejsca.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest
nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od
towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”,
podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium
kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się
przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde
świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej
niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu
art. 7 (...).
Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde
świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w
rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od
towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status
podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej
transakcji.
Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości
prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o
której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do art. 15 ust. 2 ww. ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców
lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz
rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność
gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu
towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów
zarobkowych.
Zatem definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na
objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną
działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy tym, z art. 15 ust. 2
ustawy jednoznacznie wynika, że pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć
także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i
prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące
znaczenie ma ciągłość wykorzystywania majątku. Wykorzystywanie towarów lub wartości
niematerialnych i prawnych ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki
obligacyjne, np. w najem, dzierżawę itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania
składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje
się powtarzalnością lub długim okresem trwania.
Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony –
zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.
Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z
2024 r. poz. 1061 ze zm.):
Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania
przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić
wynajmującemu umówiony czynsz.
Zatem, najem jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem
świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest
świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika,
że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z
cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego
najemcę. Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na
strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.
Trzeba tu zaznaczyć, że w podatku VAT nie występuje pojęcie „najmu prywatnego” i
„najmu w ramach działalności gospodarczej”. W świetle przepisów ustawy działalnością
gospodarczą jest każda czynność najmu niezależnie od tego, czy wynajmujący działalność
tę zarejestrował czy nie i niezależnie od tego, czy przedmiot najmu stanowi w jego
działalności środek trwały.
W konsekwencji, najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym
mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i świadczony jest w ramach działalności gospodarczej w
rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od
towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Kwestie dotyczące stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje natomiast
ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz.
2809 ze zm.), zwanej dalej „Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym”.
Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy
wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe
nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich
(majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą
do majątku osobistego każdego z małżonków.
Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest
to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku
wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).
W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać
podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się
do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w
majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.
Jak stanowi art. 36 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w
szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o
wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających
majątek wspólny.
W myśl natomiast art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że
przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które
dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym
czynności zmierzające do zachowania tego majątku.
Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej
prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub
użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do
używania lub pobierania z niej pożytków.
Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą
do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej
trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.
Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.
Małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w ww. art. 15 ust. 1
ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą
szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania
małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma
przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności
istniała ustawowa wspólność majątkowa.
Status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności
podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Podatnikiem podatku od towarów i usług
jest więc ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu.
Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji
przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane
przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i
obowiązków podatników podatku od towarów i usług.
Jeżeli zatem, przedmiotem odpłatnego świadczenia usług jest majątek wspólny
małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w
art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który świadczy usługę we własnym imieniu (który jest
stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT. Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali
czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług
z tego tytułu.
Z opisu sprawy wynika, że:
od 2022 r. wynajmuje Pan z żoną w ramach najmu prywatnego nieruchomość, na
którą składa się lokal mieszkalny oraz miejsce parkingowe w garażu podziemnym,
korzystając z zasady wspólności majątkowej małżeńskiej,
na najem mieszkania i miejsca parkingowego zostały zawarte dwie oddzielne
umowy, z których wynika, że wynajmującymi są Pan i Pana małżonka, najemcą
mieszkania jest osoba prywatna (umowa na rok, aneksowana co roku na kolejny
rok), a najemcą miejsca parkingowego jest spółka z o.o. (umowa na czas
nieokreślony),
płatność za najem mieszkania realizowana jest przez najmującego przelewami – nie
wystawiają Państwo rachunków, natomiast płatność od spółki realizowana jest po
wystawieniu rachunku – ze wskazaniem zwolnienia z VAT, przy czy na rachunkach
widnieją Państwo oboje, a konto wskazane do opłat należy do małżonki,
od stycznia 2025 r. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą
opodatkowaną podatkiem VAT w zakresie inżynierii i związanej z nią doradztwem
technicznym, robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków
mieszkalnych i niemieszkalnych, pozostałych badań i analiz technicznych i jest Pan
od 2 stycznia 2025 r. zarejestrowany jako czynny podatnik VAT,
wynajmowane mieszkanie i miejsce parkingowe nie zostało wprowadzone do
majątku związanego z działalnością gospodarczą, nie było i nie jest wykorzystywane
w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej,
przychody w wynajmu nieruchomości (lokalu mieszkalnego i miejsca postojowego
w garażu podziemnym) rozlicza jedynie Pana żona.
Aby móc odpowiedzieć na Pana wątpliwości w kwestii tego, czy może Pan w ewidencji
przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej (w pliku JPK, w polach K_10 i
P_10) nie ujmować przychodów z tytułu zwolnionego od podatku VAT najmu prywatnego
nieruchomości, przez którą należy rozumieć lokal mieszkalny i miejsce parkingowe w
garażu podziemnym, skoro nie opłaca Pan ani nie rozlicza samodzielnie podatku
dochodowego od wynajmu prywatnego nieruchomości (robi to wyłącznie Pana żona)
należy zauważyć, że skoro nieruchomość (lokal mieszkalny i miejsce parkingowe w garażu
podziemnym) są własnością obojga małżonków, to podatnikiem podatku VAT jest ten z
małżonków, który faktycznie dokonuje czynności związanych z najmem nieruchomości,
np. zawarł umowę, otrzymuje czynsz.
Jak wynika z opisu sprawy stroną wynajmującą zarówno lokal mieszkalny, jak i miejsce
parkingowe, będących składnikiem majątku wspólnego małżonków, jest zarówno Pan, jak
i Pana małżonka. Wskazał Pan bowiem - w odpowiedzi na pytania Organu kto jest stroną
wynajmującą lokal mieszkalny i miejsce parkingowe zgodnie z zawartą umową - że
wynajmującym jest Pan wraz z małżonką. Wskazał Pan również, że na rachunkach
wystawianych spółce z o.o. za najem miejsca garażowego widnieją Państwo oboje. Oboje
więc Państwo jesteście stroną zawartych umów najmu lokalu mieszkalnego i miejsca
parkingowego oraz otrzymujecie Państwo czynsz z tytułu tego najmu.
Tym samym, odrębnie od Pana małżonki, dokonuje Pan odpłatnego świadczenia usług, tj.
najmu lokalu mieszkalnego i miejsca parkingowego, należących do majątku wspólnego
Pana i Pana małżonki i z tego tytułu posiada Pan status podatnika podatku od towarów i
usług, w rozumieniu w art. 15 ust. 1 ustawy. Jest Pan więc – wbrew Pana twierdzeniu -
zobowiązany do rozliczania uzyskiwanego czynszu z najmu mieszkania i miejsca
parkingowego w części przypadającej na Pana jako ich współwłaściciela na zasadach
wspólności majątkowej małżeńskiej.
Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział
opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub
świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.
W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter
wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni
rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię
literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww.
preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób
jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu
statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.
Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy:
Zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania
nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny
rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o
których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o społecznych
formach rozwoju mieszkalnictwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 790 i 1114, 1463 i 1693).
Z powołanego wyżej przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług
korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym
na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia
przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal
mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel
mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o
charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy.
Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy:
Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług
wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy.
W poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy wymieniono PKWiU 55 usługi związane z
zakwaterowaniem sklasyfikowane w PKWiU 55.
Zwolnienie opisane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT stanowi implementację z art. 135
ust. 1 lit. l Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego
systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1 ze zm.). Przepis
powyższy stanowi, że:
Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: l) dzierżawę i wynajem
nieruchomości”.
Przepis wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:
świadczenie usługi na własny rachunek,
charakter mieszkalny nieruchomości,
mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od
podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na
zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.
Z okoliczności sprawy wynika, że przedmiotem najmu jest lokal mieszkalny (mieszkanie
zlokalizowane w (...)). Mieszkanie jest wynajmowane osobie prywatnej na podstawie
umowy zawartej na rok, aneksowanej co roku na kolejny rok. Umowa najmu mieszkania
jednoznacznie wskazuje na wykorzystanie lokalu wyłącznie na cele mieszkaniowe. Osoba
wynajmująca mieszkanie realizuje cele edukacyjne (studia wyższe) na terenie Warszawy,
poza swoim stałym miejscem zamieszkania. Umowa uniemożliwia wykorzystywanie lokalu
mieszkalnego na inne cele niż mieszkaniowe. Świadczona przez Pana usługa najmu lokalu
mieszkalnego klasyfikowana jest w grupowaniu PKWiU 68.20.11.0.
Zatem w sprawie spełnione są przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla
świadczonej przez Pana usługi najmu mieszkania na rzecz osoby fizycznej na cele
mieszkaniowe na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.
Ponadto z wniosku wynika, że na podstawie odrębnej umowy zawartej ze spółką z o.o. na
czas nieokreślony wynajmuje Pan tej spółce miejsce parkingowe w garażu podziemnym.
Jak już wyżej wskazałem, zwolnione od podatku VAT są wyłącznie usługi w zakresie
wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny
rachunek na cele mieszkaniowe. Tak więc usługi w zakresie wynajmowania lub
dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym/użytkowym nie mogą
korzystać z takiego zwolnienia i są opodatkowane właściwą stawką podatku VAT, bowiem
ani w ustawie ani w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy ustawodawca nie
przewidział zwolnienia dla usługi najmu lokali użytkowych.
Tym samym usługa najmu miejsca parkingowego nie może korzystać ze zwolnienia od
podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, tylko powinna być
opodatkowana właściwą stawką podatku VAT.
Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy:
Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym
deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca
następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c,
art. 133 i art. 138g ust. 2.
Stosownie do art. 99 ust. 7c ustawy:
Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do
rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy
opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące
podatnika.
W myśl art. 99 ust. 11b ustawy:
Deklaracje, o których mowa w ust. 1-3, 3c-6, 8-9 i 11a, składa się wyłącznie za
pomocą środków komunikacji elektronicznej.
Na podstawie art. 99 ust. 11c ustawy:
Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem
dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o
informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, który
obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument
elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób
określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i
zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.
Stosownie do zapisu art. 99 ust. 13b ustawy:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do
sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w
ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego
rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy.
Natomiast zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy:
Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od
podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82
ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie
art. 113 ust. 1 i 9 albo art. 113a ust. 1, są obowiązani prowadzić ewidencję
zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie
informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:
1) rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku
należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
2) kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym
korekty podatku naliczonego;
3) kontrahentów;
4) dowodów sprzedaży i zakupów.
Zgodnie z art. 109 ust. 3b ustawy:
Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach
określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą
środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z
deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.
Stosownie do zapisu art. 109 ust. 14 ustawy:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania
danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność
zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków
podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują
nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-
organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji.
Na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy, które stanowią o upoważnieniu
ministra właściwego do spraw finansów publicznych do wydania rozporządzenia
określającego:
szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do
sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa
w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność
prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ
podatkowy (art. 99 ust. 13b ustawy),
szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania
danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność
zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków
podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których
występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości
techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji (art. 109 ust. 14
ustawy)
wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15
października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach
podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz.
1988 ze zm.; dalej: rozporządzenie) określające w § 1 ust. 1:
1. szczegółowy zakres danych zawartych w:
a) deklaracjach podatkowych, o których mowa w art. 99 ust. 1-3 ustawy z dnia 11
marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”,
b) ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy, zwanej dalej „ewidencją”;
2) objaśnienia co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji
podatkowych, o których mowa w art. 99 ust. 1-3 ustawy, zwanych dalej
"deklaracjami", oraz niezbędne pouczenia, a także sposób wykazywania danych w
ewidencji przesyłanej zgodnie z art. 109 ust. 3b i 3c ustawy.
Zatem od dnia 1 października 2020 r. dotychczasowe deklaracje VAT-7 i VAT-7K i
informacja o ewidencji zostały zastąpione przez przesyłany łącznie jeden dokument
elektroniczny JPK_VAT, w formie JPK_V7M lub JPK_V7K. Oznacza to, że za okresy od dnia 1
października 2020 r. nie ma możliwości składania deklaracji VAT-7 i VAT-7K oraz ewidencji
w inny sposób niż w formie nowego JPK_VAT.
Rozdział 2 ww. rozporządzenia dotyczy „Szczegółowego zakresu danych zawartych w
deklaracjach”.
W myśl § 4 pkt 1 lit. a ww. rozporządzenia:
Dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku należnego, o których mowa w § 2
pkt 8, obejmują:
1) wysokość podstawy opodatkowania, a w przypadkach określonych w lit. d-f oraz i-
m - także wysokość podatku należnego, z tytułu:
a) dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, zwolnionych od
podatku.
Rozdział 3 ww. rozporządzenia dotyczy Szczegółowego zakresu danych zawartych w
ewidencji.
Zgodnie z § 10 ust. 1 pkt 1 lit. a ww. rozporządzenia:
Ewidencja zawiera następujące dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku
należnego:
1) wysokość podstawy opodatkowania wynikającą z następujących czynności
podlegających opodatkowaniu, w odniesieniu do których istnieje obowiązek
wystawienia przez podatnika faktury na podstawie przepisów ustawy, z wyłączeniem
faktur ujętych w ewidencji zgodnie z pkt 8 i pkt 9 lit. a:
a) dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, zwolnionych od
podatku.
Z opisu struktury ewidencji w zakresie podatku należnego dla JPK_V7M i JPK_V7K wynika,
że w polu K_10 należy wykazać wysokość podstawy opodatkowania wynikającą z dostawy
towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, zwolnionych od podatku. W polu
tym podaje się wartość netto dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium
kraju zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 lub art. 82 ustawy.
Z opisu struktury pozycji szczegółowych deklaracji dla JPK_V7M i JPK_V7K wynika, że w polu
P_10 należy wykazać zbiorczą wysokość podstawy opodatkowania z tytułu dostawy
towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, zwolnionych od podatku –
wykazanych w polu K_10 ewidencji).
Tym samym, z objaśnień tych wynika, że w poz. 10 wykazuje się dostawę towarów oraz
świadczenie usług na terytorium kraju, zwolnione od podatku.
Z okoliczności sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą w
ramach której jest Pan podatnikiem VAT, jednocześnie uzyskuje Pan przychody z tytułu
najmu lokalu mieszkalnego i miejsca parkingowego, przy czym najem mieszkania korzysta
ze zwolnienia od podatku VAT, a najem miejsca parkingowego jest opodatkowany
właściwą stawką podatku VAT. Jak wcześniej wskazałem, usługi najmu mieszkania i miejsca
parkingowego wypełniają definicję działalności gospodarczej i Pan, jako czynny podatnik
podatku VAT w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie inżynierii i
związanej z nią doradztwem technicznym, robót budowlanych związanych ze
wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, pozostałych badań i analiz
technicznych, występuje również z tytułu tej usługi najmu w charakterze podatnika VAT.
Mając zatem na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy
stwierdzić, że obowiązek składania pliku JPK_VAT, dotyczy podatników prowadzących
działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Tak więc jest Pan zobowiązany do
rozliczania uzyskiwanego czynszu z najmu mieszkania i miejsca parkingowego w części
przypadającej na Pana jako ich współwłaściciela i winien Pan wykazać w przesyłanym co
miesiąc pliku JPK również wartość czynności zwolnionych od podatku VAT.
Oceniając zatem całościowo Pana stanowisko w zakresie pytania nr 2, zgodnie z którym,
ponieważ nie opłaca Pan ani nie rozlicza samodzielnie podatku dochodowego od wynajmu
prywatnego nieruchomości (lokal mieszkalny i miejsce parkingowe w garażu
podziemnym), to nie musi Pan wpisywać kwoty zwolnionej od podatku VAT (czyli połowy
przychodu z wynajmu) w pliku JPK i w związku z tym w polach K_10 i P_10 powinien Pan
zostawić puste miejsca, uznaję za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który
obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług,
którego według Pana wskazania dotyczy pytanie nr 2. W zakresie podatku dochodowego
od osób fizycznych (pytanie nr 1) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w
jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego
(interpretację indywidualną).
Przedmiotowa interpretacja rozstrzyga w zakresie zastosowania przepisów regulujących
podatek od towarów i usług względem Pana, a nie wywiera skutku prawnego dla Pana
żony jako współwłaścicielki wynajmowanego lokalu mieszkalnego i miejsca parkingowego
w garażu podziemnym.
Interpretacja indywidualna jest wydana przy założeniu, że poprawnie zakwalifikował Pan
świadczone usługi do odpowiedniego klasyfikowania PKWiU. Interpretacja nie rozstrzyga o
prawidłowości tej klasyfikacji (zasady formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do
grupowania statystycznego nie są przepisami prawa podatkowego).
Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe
tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać
się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku
z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we
wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz.
111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja
będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i
zastosuje się Pan do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa
z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na
adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS
/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.