0113-KDIPT1-3.4012.57.2025.2.MJ

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

dłowe Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 18 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie uznania sprzedaży działek będących we współwłasności małżeńskiej, za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług). Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 kwietnia 2025 r. (data wpływu 5 maja 2025 r.). Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego STAN FAKTYCZNY Małżonkowie ... i ... na mocy umowy darowizny z dnia 04 stycznia 2005 roku nabyli własność (w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej) zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę gruntu A oraz niezabudowane działki gruntu nr B, C, D, E, F, G, H, K/2 i L położone w miejscowości ..., powiat ... woj. ..., objęte księgą wieczystą o nr ... prowadzoną przez Sąd Rejonowy w ... IV Wydział Ksiąg Wieczystych. Darowizny dokonali rodzice wnioskodawcy ... - ... i .... Jednocześnie na rzecz darczyńców ustanowiono dożywotnią i nieodpłatną służebność osobistą mieszkania, z ograniczeniem zakresu wykonywania do zabudowanej działki gruntu nr A, polegającą na prawie do zajmowania wszystkich pomieszczeń znajdujących się na parterze budynku mieszkalnego z obowiązkiem nieodpłatnego dostarczania na rzecz uprawnionych energii elektrycznej i opału z prawem do swobodnego poruszania się przez uprawnionych po całej zabudowanej działce gruntu nr A. Nadto na rzecz darczyńców ustanowiono dożywotnie i nieodpłatne prawo użytkowania działki gruntu nr C, na której znajduje się las, z prawem wyrębu lasu. Przez kilkanaście lat obdarowani działkę o nr D wykorzystywali rolniczo. Następnie małżonkowie ... i ... wystąpili do Gminy ... z wnioskiem o przekształcenie działki gruntu i jej podział (działki rolnej) o nr D położonej w obrębie geodezyjnym ..., gmina ... na działki

budowlane. Uchwałą nr ... z dnia 18 listopada 2022 roku w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla działki nr D Rada Gminy ... dokonała zmiany przeznaczenia nieruchomości, o którą wnosili małżonkowie ... i .... W wyniku podziału powstało 18 działek budowlanych, tj. działka nr D/1, D/2, D/3, D/4, 265 /5, D/6, D/7, D/8, D/9, D/10, D/11, D/15, D/16, D/17, D/18, D/20, D/21, D/22. Wydzielono również drogi, które oznaczono nr D/13, D/12, D/19 oraz D/14 (po zapewnieniu przez Gminę ... innego dojazdu do nieruchomości działkę D/14 przekształcono na działkę o nr D /26, D/25 oraz D/24). Dążąc do uniknięcia roszczeń rodzeństwa w zakresie zapłaty po śmierci rodziców zachowku ... i ... umową darowizny przekazali na rzecz brata ... - ... w dacie 19 października 2023 roku działkę nr D/20 i działkę nr D/21 i następnie w dacie 29 stycznia 2024 roku działkę nr D/26 (poprzednio część działki D/14 stanowiąca drogę). Jednocześnie umową darowizny z dnia 24 stycznia 2024 roku małżonkowie ... i ... przekazali synowi ... własność działki nr D/18, natomiast w dacie 17 lipca 2024 roku własność działki nr D/17 synowi ... i własność działki nr D/16 synowi .... Nadto małżonkowie ... i ... w latach 2023 - 2024 dokonali sprzedaży 4 działek z pierwotnego podziału i 2 stanowiących uprzednio drogę: 1) w dniu 19 października 2023 roku nastąpiła sprzedaż działki D/22 za kwotę ... zł i następnie w wyniku przekształcenia drogi działka nr D/25 w dacie 29 stycznia 2024 roku za kwotę ... zł, 2) w dniu 29 stycznia 2024 roku nastąpiła sprzedaż działki D/11 i działki nr D/24 za kwotę 49.000,00 zł, 3) w dniu 29 stycznia 2024 roku nastąpiła sprzedaż działki nr D/1 za kwotę ... zł, 4) w dniu 29 stycznia 2024 roku nastąpiła sprzedaż działki nr D/2 za kwotę ... zł. W tym miejscu wskazania wymaga, iż małżonkowie ... i ... prowadzą działalność rolniczą polegającą na uprawie ziemi (do czasu podziału działka nr D była wykorzystywana rolniczo). Dodatkowo wyżej wymienieni sezonowo dorabiają w Niemczech w rolnictwie. Uzyskane ze sprzedaży działek środki finansowe małżonkowie zamierzają przeznaczyć na remont budynku mieszkalnego i modernizację gospodarstwa rolnego. Co istotne małżonkowie nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej. Nie trudnią się również zawodowo sprzedażą i obrotem nieruchomościami. Sprzedaż wyżej wymienionych działek nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym, a dokonane czynności prawne nie posiadają cech prowadzenia działalności gospodarczej. Dodać należy, iż małżonkowie ... i ... nie dokonali żadnych czynności celem przygotowania działek do sprzedaży, tj. uzbrojenie czy też ogrodzenie terenu ani czynności zmierzających do zwiększenia atrakcyjności nieruchomości. Małżonkowie nie wystąpili również o wydanie warunków zabudowy dla którejkolwiek z działek. Dokonując sprzedaży nieruchomości małżonkowie nie posiłkowali się pomocą agencji sprzedaży nieruchomości, nie umieszczano ogłoszeń dotyczących sprzedaży działek. Transakcje odbywały się w ramach tzw. poczty pantoflowej. Sprzedaż następowała na rzecz osób fizycznych z okolic .... ZDARZENIE PRZYSZŁE W przyszłości małżonkowie ... i ... rozważają możliwość sprzedaży pozostałych 9 działek na zasadach tożsamych jak te opisane powyżej. Dokonując dalszych transakcji sprzedaży nie zamierzają dokonywać ulepszeń nieruchomości i zwiększenia ich atrakcyjności. Małżonkowie nie będą również korzystać z pomocy agencji sprzedaży nieruchomości. W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że: Nie prowadzi i nigdy nie prowadził Pan działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług. Jest Pan rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2002 roku o podatku od towarów i usług korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 wymienionej ustawy. Nie dokonywał Pan rezygnacji ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, a w związku z działalnością rolniczą nie zarejestrował się Pan jako czynny podatnik podatku VAT. Działki, o których mowa we wniosku nigdy nie były, nie są i nie będą udostępniane innym osobom na podstawie umów cywilnoprawnych (w szczególności umowy najmu, dzierżawy, użyczenia itd.) zarówno odpłatnie, jak i nieodpłatnie. Z przedmiotowych działek w czasie, gdy stanowiły działki rolne (przed ich podziałem geodezyjnym i przekształceniem na działki budowlane) sporadycznie dokonywano sprzedaży produktów rolnych w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego. Dostawa nie była opodatkowana podatkiem VAT. Gospodarstwo rolne w głównej mierze nastawione było na zaspokojenie potrzeb własnych i nigdy nie stanowiło źródła dochodu Pana rodziny. W odniesieniu do działek sprzedanych nie były zawierane umowy przedwstępne, transakcja sprzedaży nie była poprzedzona zawarciem jakiejkolwiek umowy zobowiązującej do jej zbycia przez właściciela i tym samym nabycia przez kupującego. Przy ewentualnej sprzedaży kolejnych działek również nie będą zawierane umowy przedwstępne lub inne zobowiązujące do zbycia nieruchomości. W związku z przyszłą sprzedażą działek objętych złożonym wnioskiem nie udzielał i nie będzie udzielał Pan pełnomocnictw i upoważnień przyszłym potencjalnym nabywcom ani żadnym innym podmiotom w celu występowania w Pana imieniu w sprawach dotyczących przedmiotowych nieruchomości. Nie posiada Pan żadnych innych nieruchomości poza tymi enumeratywnie wymienionymi we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Poza sprzedażą działek, o których mowa we wniosku w dacie 20 kwietnia 2017 roku dokonał Pan sprzedaży gruntu, tj. działki niezabudowanej (łąka) oznaczonej numerem ewidencyjnym G, objętej księgą wieczystą ... stanowiącej współwłasność w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej. W posiadanie przedmiotowej nieruchomości wszedł Pan w ten sam sposób co innych posiadanych nieruchomości, tj. na mocy umowy darowizny od rodziców z dnia 04 stycznia 2005 roku. Wskazaną działkę do daty zbycia wykorzystywał Pan rolniczo. Przyczyną zbycia było niedogodne położenie działki, tj. w odległości kilku kilometrów od miejsca zamieszkania i pomiędzy nieruchomościami należącymi do osób trzecich (które dokonały nabycia spornej działki). Z tytułu sprzedaży uzyskał Pan wraz z małżonką kwotę ... zł, środki przeznaczył Pan z żoną na bieżące potrzeby założonej przez Państwa rodziny. W akcie notarialnym zbycia działki (umowie sprzedaży) wraz z małżonką złożył Pan oświadczenie, że nie prowadzą Państwo działalności gospodarczej i nie są zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług. Od umowy sprzedaży pobrano 2% podatku od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie uprzejmie wskazuje Pan, iż we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wskazano błędny nr księgi wieczystej, tj. ...., a powinno być ... (...). Pytania 1. Czy osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej dokonująca sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę, które powstały przez podział jednego gruntu rolnego pochodzącego z jej majątku osobistego (tj. nabytego w ramach umowy darowizny) zobowiązana jest do zapłaty VAT? 2. Czy dotychczasowa sprzedaż działek zostanie zakwalifikowana jako działalność gospodarcza? 3. Czy sprzedaż w przyszłości pozostałych 9 działek będzie potraktowana jako działalność gospodarcza? Pana stanowisko w sprawie W ocenie wnioskodawcy dotychczasowa sprzedaż działek nie może zostać uznana za prowadzenie przez ... i ... działalności gospodarczej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i tym samym wyżej wymienieni nie są zobowiązani do zapłaty podatku VAT. Przedmiotowe nieruchomości (pierwotnie niezabudowana działka rolna o nr D) małżonkowie ... i ... otrzymali na mocy umowy darowizny od rodziców wnioskodawcy w 2005 roku. Przez wiele lat nieruchomość wykorzystywali na cele rolnicze, pod uprawę. Następnie dokonali geodezyjnego podziału nieruchomości, a Rada Gminy ... objęła sporną nieruchomość planem zagospodarowania przestrzennego gminy z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. W latach 2023 i 2024 małżonkowie dokonali sprzedaży części działek. Zdaniem wnioskodawcy sprzedaż działek będących majątkiem osobistym przez osobę fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zmiana przeznaczenia posiadanego gruntu z rolnego na przeznaczony pod zabudowę nie powinna oznaczać, że przy sprzedaży części posiadanego terenu automatycznie wnioskodawca staje się handlującym, bowiem zamiarem małżonków nigdy nie był handel ziemią. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu wyżej wymienionym podatkiem podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Podatnikami w myśl art. 15 ust. 1 wyżej wskazanej ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat tej działalności. Natomiast działalność gospodarcza na mocy art. 15 ust. 2 obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wtedy, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Niezmiernie istotnym jest, iż uznanie osoby fizycznej za podatnika w myśl ustawy, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Zatem osoba fizyczna wykonująca czynność dostawy towarów, polegającą na zbyciu części majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego sprzedaży, nie jest podatnikiem podatku VAT. Z powyższego bezspornie wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, po drugie czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca nabył grunt rolny na mocy umowy darowizny i przez kilkanaście lat wykorzystywał go rolniczo, a nie pod zabudowę. Nabycie gruntu nie nastąpiło w celach handlowych. Wnioskodawca pozostaje na stanowisku, że dokonana dotychczas sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą działek należących do majątku osobistego, jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności w tym zakresie (i żadnym innym), natomiast dostawa nie ma i nie będzie miała w przyszłości charakteru działalności profesjonalnej, stałej i zorganizowanej. W związku z powyższym, dokonana przez małżonków ... i ... sprzedaż działek nie stanowi działalności gospodarczej, lecz związana jest z przysługującym właścicielowi prawem do rozporządzania własnym majątkiem i z tychże względów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Wskazane dotyczy również zdarzenia przyszłego polegającego na ewentualnej sprzedaży kolejnych działek (pozostało 9 działek).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361ze zm.), zwanej dalej „ustawą”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Natomiast stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zatem, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11. Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”: Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy: a) określone udziały w nieruchomości; b) prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości; c) udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części. Należy w tym miejscu wyjaśnić, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. W świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061): Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Zgodnie z art. 196 § 1 ustawy Kodeks cywilny: Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Na podstawie art. 196 § 2 ustawy Kodeks cywilny: Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu. Przepis art. 198 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że: Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Współwłaściciel ma względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.). Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej). W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku. W myśl art. 36 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Przepis art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi, że: Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku. Według art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków. Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu p odatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. W świetle art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-F/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych. W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowych działek podejmował/będzie podejmował Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE orzekł w tej sprawie, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Ze wskazanych regulacji należy wywnioskować, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że na mocy umowy darowizny z 4 stycznia 2005 roku nabył Pan (w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej) własność zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę gruntu A oraz niezabudowane działki gruntu nr B, C, D, E, F, G, H, K/2 i L. Wystąpił Pan z wnioskiem o przekształcenie działki i podział działki nr D na działki budowlane. W wyniku podziału powstało 18 działek budowlanych, tj. działka nr D/1, D/2, D/3, D/4, 265/5, D/6, D/7, D/8, D/9, D/10, D/11,D/15, D /16, D/17, D/18, D/20, D/21, D/22. Wydzielono również drogi, które oznaczono nr D/13, D /12, D/19 oraz D/14 (po zapewnieniu przez Gminę ... innego dojazdu do nieruchomości działkę D/14 przekształcono na działkę o nr D/26, D/25 oraz D/24). W latach 2023 - 2024 dokonał Pan sprzedaży 4 działek z pierwotnego podziału (działki nr D/22, D/11, D/1, D/2) i 2 stanowiących uprzednio drogę (działki nr D/25 D/24). Nie dokonał Pan żadnych czynności celem przygotowania działek do sprzedaży, tj. uzbrojenie czy też ogrodzenie terenu ani czynności zmierzających do zwiększenia atrakcyjności nieruchomości. Nie wystąpił Pan również o wydanie warunków zabudowy dla którejkolwiek z działek. Dokonując sprzedaży nieruchomości nie posiłkował się Pan pomocą agencji sprzedaży nieruchomości, nie umieszczał ogłoszeń dotyczących sprzedaży działek. Transakcje odbywały się w ramach tzw. poczty pantoflowej. Sprzedaż następowała na rzecz osób fizycznych. W przyszłości rozważają Pan możliwość sprzedaży pozostałych 9 działek na zasadach tożsamych jak te opisane powyżej. Jest Pan rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 wymienionej ustawy. Nie dokonywał Pan rezygnacji ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, a w związku z działalnością rolniczą nie zarejestrował się Pan jako czynny podatnik podatku VAT. Działki, o których mowa we wniosku nigdy nie były, nie są i nie będą udostępniane innym osobom na podstawie umów cywilnoprawnych (w szczególności umowy najmu, dzierżawy, użyczenia itd.) zarówno odpłatnie, jak i nieodpłatnie. Z przedmiotowych działek w czasie, gdy stanowiły działki rolne (przed ich podziałem geodezyjnym i przekształceniem na działki budowlane) sporadycznie dokonywano sprzedaży produktów rolnych w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego. Dostawa nie była opodatkowana podatkiem VAT. Gospodarstwo rolne w głównej mierze nastawione było na zaspokojenie potrzeb własnych i nigdy nie stanowiło źródła dochodu Pana rodziny. W odniesieniu do działek sprzedanych nie były zawierane umowy przedwstępne, transakcja sprzedaży nie była poprzedzona zawarciem jakiejkolwiek umowy zobowiązującej do jej zbycia przez właściciela i tym samym nabycia przez kupującego. Przy ewentualnej sprzedaży kolejnych działek również nie będą zawierane umowy przedwstępne lub inne zobowiązujące do zbycia nieruchomości. W związku z przyszłą sprzedażą działek objętych złożonym wnioskiem nie udzielał i nie będzie udzielał Pan pełnomocnictw i upoważnień przyszłym potencjalnym nabywcom ani żadnym innym podmiotom w celu występowania w moim imieniu w sprawach dotyczących przedmiotowych nieruchomości. Nie posiada Pan żadnych innych nieruchomości poza tymi enumeratywnie wymienionymi we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Poza sprzedażą działek, o których mowa we wniosku w dacie 20 kwietnia 2017 roku dokonał Pan sprzedaży gruntu, tj. działki niezabudowanej (łąka) oznaczonej numerem ewidencyjnym G stanowiącej współwłasność w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej. W posiadanie przedmiotowej nieruchomości wszedł Pan na mocy umowy darowizny od rodziców. W świetle powyższego stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Pana w związku z dokonaną oraz planowaną sprzedażą działek będących we współwłasności małżeńskiej za podatnika podatku od towarów i usług. Z opisu sprawy nie wynika bowiem taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Pana w zakresie sprzedaży ww. działek, za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem, w rozpatrywanej sprawie sprzedaż przedmiotowych działek będących we współwłasności małżeńskiej należy uznać za czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, dokonując sprzedaży opisanych działek korzystał/będzie korzystał Pan z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie miały/nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzam, że z tytułu dokonanej sprzedaży działek będących we współwłasności małżeńskiej nr D/1, D/2, D/11, D/22, D/25 i D/24 oraz planowanej sprzedaży pozostałych działek będących we współwłasności małżeńskiej, nie działał/nie będzie działać Pan w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem sprzedaż ww. działek nie podlegała/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy. Zatem oceniając Pana stanowisko uznałem je za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Skoro w związku ze sprzedażą działek, o których mowa we wniosku, nie został Pan uznany za podatnika podatku VAT, rozstrzyganie co do zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży tych działek jest bezpodstawne. Tym samym wpłacona kwota od wniosku w wysokości 80 zł jest wystarczająca. Z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pana. Nie wywołuje skutków prawnych dla Pana żony. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.