0113-KDIPT1-2.4012.546.2019.10.MC

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 października 2019 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 września 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie braku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla świadczonych przez Wykonawców na rzecz Wnioskodawcy usług. Uzupełnili go Państwo pismem z 29 listopada 2019 r. (data wpływu 29 listopada 2019 r.). Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Wnioskodawca, ... Sp. z o.o., jest polską spółką prawa handlowego. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Podstawowy przedmiot działalności spółki to roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. W dniu 27.02.2018 r. w ... Wnioskodawca zawarł umowę o zastępstwo inwestycyjne z ... Sp. z o.o. spółką komandytową, która jest udziałowcem Wnioskodawcy. ... sp. z o.o. spółka komandytowa jest właścicielem nieruchomości gruntowej przy ul. ... . Na nieruchomości tej rozpoczęła budowę budynku wielorodzinnego z przeznaczeniem znajdujących się w nim lokali mieszkalnych na sprzedaż. Sprzedaży mieszkań w wybudowanym budynku będzie dokonywała spółka komandytowa. Na mocy zawartej umowy ... Sp. z o.o. spółka komandytowa, jako Inwestor, powierzyła Wnioskodawcy obowiązki wykonywania czynności zastępstwa inwestycyjnego przy realizacji budowy na powyższej nieruchomości. Inwestor zastępczy wykonuje czynności zastępstwa inwestycyjnego w imieniu własnym lecz na rachunek zamawiającej spółki komandytowej. Czynności zastępstwa inwestycyjnego polegają na zarządzaniu całością zadań mających za cel realizację inwestycji, w tym w szczególności zawieranie umów z wykonawcami, regulowanie wszelkich należności na rzecz dostawców i wykonawców inwestycji, przeprowadzanie odbiorów częściowych realizacji zadania inwestycyjnego, dokonanie odbioru końcowego inwestycji, przeprowadzanie przeglądów pogwarancyjnych inwestycji i po okresie rękojmi. Szczegółowy zakres zadań zawiera § 2 pkt 1. Umowy, która stanowi załącznik do wniosku. Wnioskodawca nie jest wykonawcą robót budowlanych. Dla przedmiotowej inwestycji nie ustanowiono generalnego wykonawcy. Wykonawcami są poszczególne firmy, które wykonują zlecone im roboty budowlane. Wnioskodawca we własnym imieniu zawiera umowy z wykonawcami robót i dostawcami materiałów oraz reguluje płatności z własnego rachunku bankowego na podstawie otrzymywanych faktur. Wykonawcy robót budowlanych, będący czynnymi podatnikami VAT, wystawiają faktury z zawartym w nich podatkiem VAT. Poniesionymi w ten sposób kosztami Wnioskodawca następnie obciąża ... sp. z o.o. spółkę komandytową, wystawiając tzw. refaktury, czyli faktury VAT sprzedaży zawierające takie same dane, jak faktury otrzymywane od wykonawców robót budowlanych. Wnioskodawca, jako Inwestor zastępczy, nie informuje wykonawców robót budowlanych wyszczególnionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług, aby wystawiali faktury w mechanizmie odwrotnego obciążenia i nie rozlicza podatku VAT od tych usług. Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku doprecyzowano:

Na pytanie tut. Organu: „Jaka jest klasyfikacja statystyczna (pełny siedmiocyfrowy symbol) czynności wykonywanych: a) przez Wykonawców na rzecz Wnioskodawcy (należy wskazać odrębnie dla każdego z Wykonawców), b) przez Wnioskodawcę na rzecz Inwestora, tj. ... Sp. z o.o. sp. k., o których mowa we wniosku, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) z 2008 r. (...)?”, Wnioskodawca wskazał: a) Czynności wykonywane przez Wykonawców na rzecz Wnioskodawcy, to: PKWiU Rodzaj wykonywanych czynności Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych (prace 41.00.30.0 związane z budową nowych budynków, przebudową lub remontem istniejących budynków) Roboty związane z przygotowaniem terenu pod budowę, z wyłączeniem robót 43.12.11.0 ziemnych Roboty ziemne: roboty związane z kopaniem rowów i wykopów oraz 43.12.12.0 przemieszczaniem ziemi Roboty związane z wykonywaniem wykopów i wierceń 43.13.10.0 geologiczno-inżynierskich Roboty związane z wykonywaniem instalacji elektrycznych służących 43.21.10.1 bezpieczeństwu 43.21.10.2 Roboty związane z wykonywaniem pozostałych instalacji elektrycznych Roboty związane z wykonywaniem instalacji wodno-kanalizacyjnych i 43.22.11.0 odwadniających Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i 43.22.12.0 klimatyzacyjnych 43.22.20.0 Roboty związane z wykonywaniem instalacji gazowych 43.29.11.0 Roboty związane z zakładaniem izolacji 43.29.12.0 Roboty związane z zakładaniem ogrodzeń 43.29.19.0 Pozostałe roboty instalacyjne, gdzie indziej niesklasyfikowane 43.31.10.0 Roboty tynkarskie 43.32.10.0 Roboty instalacyjne stolarki budowlanej 43.33.10.0 Roboty związane z wykładaniem posadzek i oblicowywaniem ścian Pozostałe roboty związane z wykładaniem podłóg i ścian (włączając tapetowanie), 43.33.29.0 gdzie indziej niesklasyfikowane Roboty malarskie43.34.10.0 43.39.11.0 Roboty związane z wykonywaniem elementów dekoracyjnych Roboty związane z wykonywaniem pozostałych wykończeniowych robót 43.39.19.0 budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych 43.91.11.0 Roboty związane z wykonywaniem konstrukcji dachowych 43.91.19.0 Roboty związane z wykonywaniem pozostałych prac dekarskich 43.99.10.0 Roboty związane z zakładaniem izolacji przeciwwilgociowych i wodochronnych 43.99.30.0 Roboty związane z fundamentowaniem, włączając wbijanie pali 43.99.40.0 Roboty betoniarskie 43.99.60.0 Roboty związane ze wznoszeniem konstrukcji z cegieł i kamienia Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót 43.99.90.0 budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych b) Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Inwestora, tj. ... sp. z o.o. Sp. K., to: PKWiU Rodzaj wykonywanych czynności 74.20.60 usługi w zakresie kierowania przedsięwzięciami związanymi z obiektami budowlanymi i inżynierskimi (inżynierii lądowej i wodnej) W odpowiedzi na pytanie: „Czy świadczone przez Wykonawców usługi objęte zakresem wniosku zostały dokonane do 31 października 2019 r. czy zostaną dokonane po 31 października 2019 r.?”, Zainteresowany odpowiedział, że wszystkie wymienione usługi objęte zakresem wniosku zostały wykonane do 31.10.2019 r. Ponadto w odpowiedzi na pytanie: „Jeżeli świadczone przez Wykonawców usługi objęte zakresem wniosku zostały dokonane do 31 października 2019 r. to należy wskazać: a) czy obowiązek podatkowy dla tych usług powstał do 31 października 2019 r. czy powstanie po 31 października 2019 r.?, b) czy faktura dokumentująca wykonanie tych usług została wystawiona do 31 października 2019 r. czy zostanie wystawiona po 31 października 2019 r.?”, Wnioskodawca wskazał: a) obowiązek podatkowy dla tych usług powstał do 31.10.2019 r. b) faktury dokumentujące wykonanie tych usług zostały wystawione do 31.10.2019 r. Na pytanie: „Jeżeli świadczone przez Wykonawców usługi objęte zakresem wniosku zostaną dokonane po 31 października 2019 r. to należy wskazać, czy faktura dokumentująca wykonanie tych usług została wystawiona do 1 listopada 2019 r. czy zostanie wystawiona po 1 listopada 2019 r.?”, Zainteresowany odpowiedział, że nie dotyczy. Ponadto na pytanie: „Czy Wnioskodawca był/jest zobowiązany do zapłacenia zaliczki na poczet wykonania przez Wykonawców usług, objętych zakresem wniosku? (...), Wnioskodawca wskazał, że nie był zobowiązany do zapłaty zaliczek na poczet wykonania przez Wykonawców usług. Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku) Czy w przedstawionej sytuacji Wnioskodawca, nabywając od czynnych podatników VAT usługi budowlane objęte zakresem wniosku (uzupełnieniem do wniosku), zobowiązany jest rozliczyć podatek VAT od tych nabyć, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT? Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku) Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji, tj. nabywając od czynnych podatników VAT usługi budowlane objęte zakresem wniosku (uzupełnieniem do wniosku) nie jest on zobowiązany do rozliczenia podatku VAT od tych nabyć, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT. Uzasadnienie: Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki: a) usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9; b) usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Stosownie do art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Ww. załącznik nr 14 do ustawy zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawca” w związku z tym dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego PWN, podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy (http://sjp.pwn.pl/sjp /podwykonawca;2503008). Reasumując, rozliczanie podatku na zasadzie mechanizmu odwróconego obciążenia ma zastosowanie jeśli spełnione są następujące warunki: - świadczenie dotyczy usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi tam symbolami PKWiU; - usługodawca i usługobiorca są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni; - sprzedaż u usługodawcy nie jest zwolniona na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy; - usługodawca świadczy usługi jako podwykonawca, czyli usługodawca nie jest generalnym wykonawcą usług. W rezultacie, aby uznać, że w realizacji inwestycji budowlanej uczestniczy podwykonawca, muszą wystąpić dwa rodzaje zleceń, tj. pierwotne zlecenie udzielone wykonawcy oraz zlecenie udzielone przez tego wykonawcę na rzecz kolejnego podmiotu, który pełni funkcję podwykonawcy. W analizowanej sytuacji wystąpi zatem tylko pierwszy rodzaj zlecenia, czyli zlecenie przez inwestora (tutaj: działającego z jego umocowania inwestora zastępczego) wykonania prac budowlanych wykonawcom. W związku z tym, Wnioskodawca nie jest wykonawcą usług budowlanych. Tym samym nie ma obowiązku rozliczać podatku VAT zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt. 8 ustawy o VAT. W opisanej sytuacji, Wnioskodawca nie jest wykonawcą robót budowlanych, jest inwestorem zastępczym, co wynika wprost z zawartej umowy z inwestorem - spółką komandytową. W związku z tym usługodawcy wykonujący roboty budowlane na jego zlecenie, nie są podwykonawcami, ale wykonawcami tych robót. Zdaniem Wnioskodawcy, bez znaczenia jest w tej sytuacji fakt, że odsprzedaje on nabyte usługi budowlane spółce komandytowej, która jest inwestorem, gdyż działa z jej umocowania w charakterze inwestora zastępczego. Nie ma innej możliwości obciążenia kosztami spółki, na rzecz której działa Wnioskodawca. W tym miejscu warto przytoczyć fragment z uzasadnienia wyroku WSA w Krakowie z 1.12.2017 r. sygn. akt I SA/Kr 1036/17, cyt.: „Jeszcze raz należy podkreślić, że o statusie inwestora, generalnego wykonawcy czy też podwykonawcy świadczą postanowienia umowy dotyczące zakresu usług, warunków ich świadczenia bądź okoliczności, jakie mają miejsce w danym przypadku i charakter wykonywanych usług. Podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji”. Ponadto zauważyć należy, że zgodnie z zawartą umową o zastępstwo inwestycyjne, Wnioskodawca, jako Inwestor zastępczy, dokonywał odbioru wykonanych robót budowlanych z ramienia inwestora, nie mógłby więc w takiej sytuacji występować jednocześnie jako wykonawca robót i inwestor dokonujący ich odbioru. Należy również podkreślić, iż przedmiotem umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Inwestorem nie jest wybudowanie określonego budynku, tak jak miałoby to miejsce w przypadku typowej umowy pomiędzy Inwestorem a Generalnym Wykonawcą robót. Zakres czynności Wnioskodawcy określa § 2 ust. 1 umowy i jest to w szczególności zawieranie umów z wykonawcami, regulowanie wszelkich należności na rzecz dostawców i wykonawców inwestycji, przeprowadzanie odbiorów częściowych realizacji zadania inwestycyjnego, dokonanie odbioru końcowego inwestycji, przeprowadzanie przeglądów pogwarancyjnych inwestycji i po okresie rękojmi. Szczegółowy zakres zadań zawiera § 2 pkt 1 Umowy, która stanowi załącznik do wniosku. Wszystkie powyższe czynności dokonywane są na rachunek Inwestora, a nie Wykonawcy. Z punktu widzenia konstrukcji prawnej Wnioskodawca jest zastępcą pośrednim (dokonuje czynności we własnym imieniu, ale na rachunek Inwestora). Zgodnie z art. 740 zd. 2 Kodeksu cywilnego ma on wówczas obowiązek wydania dającemu zlecenie wszystkiego, co uzyskał na skutek podjętej czynności prawnej. Interpretacja indywidualna Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 20 grudnia 2019 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0113-KDIPT1-2.4012.546.2019.2.MC, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe w zakresie braku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla świadczonych przez Wykonawców na rzecz Wnioskodawcy usług. Interpretację doręczono Państwu 3 stycznia 2020 r. Skarga na interpretację indywidualną 31 stycznia 2020 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. Skarga wpłynęła do mnie 10 lutego 2020 r. Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej w całości oraz zasądzenie na rzecz Strony Skarżącej kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Postępowanie przed sądami administracyjnymi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił zaskarżoną interpretację – wyrokiem z 3 grudnia 2020 r. sygn. akt I SA/Łd 137/20. 26 stycznia 2021 r. wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 20 listopada 2024 r. (wpływ 28 stycznia 2025 r.), sygn. akt I FSK 502/21 oddalił skargę kasacyjną. 13 lutego 2025 r. do Krajowej Informacji Skarbowej wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wraz z aktami sprawy. Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.): Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie. Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.: • uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi i Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach; • ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, iż skoro – jak Państwo wskazali – świadczone przez Wykonawców usługi, objęte zakresem wniosku zostały dokonane do 31 października 2019 r., a ponadto obowiązek podatkowy powstał oraz faktury zostały wystawione do 31 października 2019 r, to niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o stan prawny obowiązujący do 31 października 2019 r. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 5a ustawy: Towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy: Przez towary rozumie są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w świetle art. 8 ust. 1 ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, z którego wynika, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. W tym miejscu należy wyjaśnić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy, ale i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze. Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby

naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Należy wskazać, że zgodnie z art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1751), z dniem 1 listopada 2019 r. w art. 17 w ust. 1 uchyla się pkt 7 i 8 oraz uchyla się ust. 1c-1h. Jednocześnie, jak stanowi art. 10 ww. ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, w przypadku dostaw towarów lub świadczenia usług, wymienionych w załączniku nr 11 lub załączniku nr 14 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, dokonanych: 1) Przed dniem 1 listopada 2019 r., dla których obowiązek podatkowy powstał lub faktura została wystawiona po dniu 31 października 2019 r., 2) po dniu 31 października 2019 r., dla których faktura została wystawiona przed dniem 1 listopada 2019 r. - stosuje się przepisy art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, ust. 1c-1h i 2-2b, art. 18c ust. 1 pkt 1, art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a i b, art. 99 ust. 9, art. 101a, art. 102 ust. 3, art. 106e ust. 1 pkt 18 i ust. 4 pkt 1 oraz art. 108 ust. 4 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym. Z kolei zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, obowiązującym do dnia 31 października 2019 r.: Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki: a) usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, b) usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 października 2019 r.). Stosownie do art. 17 ust. 1h ustawy, obowiązującym do dnia 31 października 2019 r.: W przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Zatem powyższy przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, obowiązujący do dnia 31 października 2019 r., wprowadził mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona była usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, obowiązującym do dnia 31 października 2019 r., w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą był podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie była zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9, natomiast usługobiorcą był podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym – zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – mechanizm ten miał zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczył te usługi jako podwykonawca. Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazywało, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagały rozliczania podatku na zasadzie odwróconego obciążenia. W świetle powyższego, nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 października 2019 r., świadczonych przez podwykonawcę, był odpowiedzialny za rozliczenie podatku VAT od tych usług. Natomiast transakcje, których przedmiotem było świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegały opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany był przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymywał fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT. Wskazać w tym miejscu należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawca”, w związku z tym dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające jest posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego PWN, podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008). Z kolei przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należało podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest – w stosunku do swojego podwykonawcy – głównym wykonawcą swojego zakresu prac (i w konsekwencji rozliczy „podzlecone” usługi budowlane na zasadzie odwróconego obciążenia). Podsumowując przywołane wyżej regulacje należy stwierdzić, że mechanizm odwróconego obciążenia miał zastosowanie przy rozliczaniu podatku z tytułu świadczenia usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy, obowiązującym do dnia 31 października 2019 r. (poz. 2-48), objętych wskazanymi w tym załączniku symbolami PKWiU, przez podwykonawcę. Podwykonawcą był każdy podmiot będący usługodawcą, który nie był generalnym wykonawcą w ramach danej inwestycji budowlanej, przyjmującym zlecenie wykonania tej inwestycji bezpośrednio od inwestora. Fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostawał bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy. Status podwykonawcy wynikał bowiem bezpośrednio z zawartych pisemnych umów, a w przypadku ich braku – świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług. A zatem, rozliczanie podatku na zasadzie mechanizmu odwróconego obciążenia miało zastosowanie, jeśli spełnione były następujące warunki: · świadczenie dotyczyło usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi tam symbolami PKWiU, · usługobiorca był podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, · usługodawcą był podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, · usługodawca świadczył usługi jako podwykonawca, czyli usługodawca nie był generalnym wykonawcą usług. Ustalenie, czy dana usługa podlegała rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie miała ogólna zasada rozliczenia podatku, ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należało zbadać, czy dane świadczenie było usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy usługa ta była świadczona przez podwykonawcę. Dla zastosowania odwrotnego obciążenia konieczne było spełnienie obu ww. przesłanek łącznie. Wyjaśnić w tym miejscu należy, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Odnosząc się do kwestii ustalenia, czy nabywając od czynnych podatników podatku VAT usługi budowlane objęte zakresem wniosku są Państwo zobowiązani rozliczyć podatek VAT od tych nabyć, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, obowiązującym do dnia 31 października 2019 r., należy mieć na uwadze stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi przedstawione w wyroku z 3 grudnia 2020 r. sygn. akt I SA/Łd 137/20 i Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku z 20 listopada 2024 r. sygn. akt I FSK 502/21. WSA w Łodzi wskazał, że istota sporu w niniejszej sprawie dotyczy ustalenia czy Państwo w odniesieniu do nabywanych prac budowlanych w ramach zawartej z deweloperem wznoszącym budynek mieszkalny na nieruchomości stanowiącej własność dewelopera umowy o zastępstwo inwestycyjne występuje jako podmiot zobowiązany do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabywanych usług w myśl art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT. WSA stwierdził, że podziela w całości argumentację przedstawioną przez Państwa uznając ją za zgodną z prawem. WSA podkreślił, że mechanizm odwrotnego obciążenia w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z ust. 1h ustawy o VAT ma zastosowanie w przypadku, gdy występuje podwykonawca, tj. podmiot wykonujący prace na zlecenie generalnego wykonawcy, generalnym wykonawcą, z kolei jest podmiot, który wykonuje prace na rzecz inwestora - beneficjenta prac - i jednocześnie odbiera prace podwykonawcy. Nie ma jednak zastosowanie w przypadku, gdy podmioty: inwestor - inwestor zastępczy - podwykonawca (wykonawca ) nie wiąże umowa o roboty budowlane. Jeśli inwestor zastępczy nie jest związany z inwestorem umową o roboty budowlane, tylko inną umową, na przykład o takiej treści jaka wynika z wniosku interpretacyjnego, to wówczas ten inwestor zastępczy nie będzie obowiązany zastosować mechanizmu odwrotnego obciążenia w stosunku do usług budowlanych wykonanych na jego rzecz przez podwykonawcę ( wykonawcę ). Innymi słowy jeśli podmiot występujący w relacjach pomiędzy inwestorem, a wykonawcą (podwykonawcą ) będzie realizował na podstawie umowy zawartej z inwestorem jego obowiązki, to tym samym nie będzie wykonawcą, ani tym bardziej podwykonawcą. Wobec tego WSA uznał za zasadne zarzuty naruszenia art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, bowiem organ interpretacyjny dokonał wadliwej wykładni pojęcia "podwykonawca", o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy o VAT. W ocenie WSA w sposób nieuprawniony objął zakresem pojęcia „podwykonawca” pojęcie „inwestora zastępczego” w rozumieniu stanu faktycznego opisanego we wniosku interpretacyjnym. WSA zaznaczył, że Dyrektor KIS posłużył się powszechnym znaczeniem pojęcia „podwykonawca” wynikającym z wykładni językowej. Otóż zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.p1/sjp /podwykonawca: 2503008) podwykonawca to "firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy". Podobnie według definicji zawartej w Wielkim Słowniku Języka Polskiego (dostępnym on-line pod adresem www.w-sjp.pl), podwykonawca to osoba lub firma, która wykonuje jakieś prace dla innego, głównego wykonawcy określonego przedsięwzięcia. Niewątpliwie, ustawodawca ani w ustawie o VAT, ani w przepisach wykonawczych nie wprowadził legalnej definicji "podwykonawcy", ani też „inwestora zastępczego”. Powyższe rozumienie pojęcia potocznego „podwykonawcy” należy skorygować o definicje obowiązujące na gruncie prawa cywilnego (prawa budowanego). Uwagi te dotyczą także pojęcia „inwestor zastępczy”. WSA wskazał, że w art. 647 § 1 Kodeksu cywilnego (k. c.) zawarto regulację mającą na celu ochronę podwykonawcy, w której także zdefiniowano to pojęcie, mianowicie - inwestor odpowiada solidarnie z wykonawcą (generalnym wykonawcą) za zapłatę wynagrodzenia należnego podwykonawcy z tytułu wykonanych przez niego robót budowlanych, których szczegółowy przedmiot został zgłoszony inwestorowi przez wykonawcę lub podwykonawcę przed przystąpieniem do wykonywania tych robót, chyba że w ciągu trzydziestu dni od dnia doręczenia inwestorowi zgłoszenia inwestor złożył podwykonawcy i wykonawcy sprzeciw wobec wykonywania tych robót przez podwykonawcę. WSA podkreślił, że pojęciu „inwestora zastępczego” poświęcone są uwagi zawarte w uzasadnieniu prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 26 stycznia 2017 r., w sprawie I ACa 430/16 (http://orzeczenia.lublin.sa.gov.pl). „Inwestor zastępczy, jak sama nazwa wskazuje, zastępuje inwestora bezpośredniego, czyli podejmuje za niego określone (zlecone mu) czynności, do których zobowiązany jest inwestor w ramach procesu budowlanego, tak że ten nie musi być bezpośrednio zaangażowany w budowę. Nie ma jego ustawowej definicji, stąd pomocna dla określenia jego roli może być Polska Norma ustawiona dnia 25 kwietnia 2000r. (PN-ISO 6707-2:2000 Budownictwo - Terminologia - Terminy stosowane w umowach - umowa o zastępstwo inwestycyjne) (...). Zgodnie z nią inwestor zastępczy to jednostka organizacyjna działająca odpłatnie w imieniu zamawiającego i odpowiedzialna przed nim za organizację i koordynację działań wszystkich stron uczestniczących w przedsięwzięciu inwestycyjnym. Tym samym inwestor zastępczy w imieniu inwestora bezpośredniego organizuje cały proces robót budowlanych. W stosunkach z kontrahentami występuje on - w zależności od rodzaju zawartej z nim przez inwestora bezpośredniego umowy - jako przedstawiciel inwestora (działa wtedy w imieniu inwestora i na jego rzecz) lub jako powiernik inwestora (działa wówczas w imieniu własnym, ale na rzecz inwestora). Inwestor zastępczy zatem organizuje, koordynuje i rozlicza proces inwestycyjny ale sam go nie wykonuje. Dlatego umowa o zastępstwo inwestycyjne nie jest umową o wykonanie przedsięwzięcia inwestycyjnego. Z kolei na gruncie przepisów kodeksu cywilnego za umowę o generalne wykonawstwo robót budowlanych należy uważać umowę zdefiniowaną w art. 647 k. c., w której pomiędzy wykonawcą określanym jako generalny wykonawca a inwestorem uzgodniony zostaje zakres robót, które wykonawca będzie wykonywał osobiście lub przy pomocy podwykonawców. W umowie tej wykonawca zajmuje pozycję przyjmującego zamówienie, a inwestor - zamawiającego wykonanie robót budowlanych. Generalny wykonawca jest zatem głównym organizatorem i wykonawcą robót budowlanych, jeśli powierzy on częściowe wykonanie określonego frontu robót innemu wykonawcy mamy do czynienia z umową o podwykonawstwo robót budowlanych. Jak zatem wynika z powyższego łącząca inwestora bezpośredniego z inwestorem zastępczym umowa nie może być kwalifikowana jako umowa o roboty budowlane, zaś stosunku łączącego inwestora zastępczego z wykonawcą w żadnym wypadku nie można kwalifikować jako podwykonawstwa”. WSA w Łodzi wskazał, że pogląd zaprezentowany w powołanym orzeczeniu Sądu Apelacyjnego w Lublinie w pełni akceptuje w niniejszej sprawie. W ocenie WSA, w świetle powyższego, stosunku prawnego łączącego Państwa - Spółkę ... sp. z o.o. jako inwestora zastępczego ze Spółką ... sp. z. o. spółką komandytową jako inwestorem, nie można zakwalifikować jako podwykonawstwa. Jak wyżej już wskazano mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, w której, zarówno między inwestorem i generalnym wykonawcą, jak również pomiędzy generalnym wykonawcą i podwykonawcą, przedmiotem sprzedaży są usługi budowlane. W tej sprawie, jak wynika z opisu stanu faktycznego, Spółka zastępuje inwestora w realizacji jego obowiązków. Stanowisko Państwa, zgodnie z którym pojęcie podwykonawcy należy odnosić do prawa budowlanego, znajduje potwierdzenie w aktualnym orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 1 grudnia 2017 r. sygn. akt I SA/Kr 1036/17; w wyrokach WSA w Warszawie z 29 sierpnia 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 4140/17 i z 28 września 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 4095/17. WSA wskazał, że poglądy wyrażone w powyższych orzeczeniach w pełni podziela. Według WSA, w świetle powyższych rozważań, należało przyjąć za Spółką, że do sprzedaży usług budowlanych przez usługodawcę zewnętrznego na rzecz Spółki nie znajdzie zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia. WSA odniósł się także do uzasadnienia odpowiedzi na skargę na interpretację, w której organ interpretacyjny odniósł się do wykładni i zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. W ocenie WSA nie ma podstaw do zastosowania regulacji odnoszących się do refakturowania usług budowlanych. (...) Warunkiem stosowania refaktury jest, między innymi to, że usługa powinna mieć niezmieniony charakter i powinna być zastosowana ta sama stawka lub zwolnienie od podatku, które były określone na fakturze wystawionej przez sprzedawcę (wyrok WSA w Gliwicach z 6 listopada 2014 r., sygn. akt III SA/GI 879/14). Zatem jeśli usługa ma zmienioną postać, nie mamy do czynienia z refakturowaniem, a odrębnym świadczeniem usług. Zadaniem WSA, w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, brak jest podstaw aby uznać, że dochodzi do refakturowania usług budowlanych w sensie ścisłym wynikającym z art. 8 ust. 2a ustawy VAT. Z kolei NSA w wyroku, który zapadł w niniejszej sprawie, sygn. akt I FSK 502/21, wskazał, że w tak przedstawionym stanie sprawy rację należy przyznać Państwu oraz Sądowi pierwszej instancji, który uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Naczelny Sąd Administracyjny podzielił zapatrywanie prezentowane w zaskarżonym wyroku. Za trafną należy bowiem uznać konstatację Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Łodzi o braku przesłanek do rozliczenia podatku od towarów i usług zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, tak jak przyjmuje to organ podatkowy. NSA podkreślił, że dokonując prawnopodatkowej oceny przedstawionego stanu faktycznego w świetle przytoczonych regulacji prawnych, należy mieć na względzie zarówno brzmienie przedmiotowych przepisów, ich specyfikę, jak i cel ich wprowadzenia. W ocenie NSA, po pierwsze zwrócenia uwagi wymaga, że ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „podwykonawcy”. W konsekwencji uzasadnione jest przyjęcie potocznego znaczenia tego terminu jako podmiotu, który realizuje określone zadanie/pracę na zlecenie wykonawcy głównego. W takim ujęciu warunkiem zastosowania mechanizmu odwróconego obciążenia, tj. przypisania usługodawcy statusu podwykonawcy jest równoczesne zidentyfikowanie usługobiorcy (w rozpatrywanej sprawie Państwa Spółki) jako wykonawcy głównego usług budowlanych (usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy). Po drugie istotny dla interpretacji analizowanych przepisów i konieczności ich ścisłego odczytywania pozostaje ich charakter jako regulacji wyjątkowej, wprowadzającej odstępstwo od zasady obciążenia podatkiem usługodawcy. Po trzecie nie można tracić z pola widzenia celu ustanowionych rozwiązań prawnych. W uzasadnieniu do ustawy nowelizującej ustawę o VAT, na mocy której wprowadzano mechanizm odwróconego obciążenia jako element pakietu uszczelniającego system VAT (zob. art. 1 pkt 1 lit. a) i c) ustawy z 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2016 r., poz. 2024), jednoznacznie wskazano, że omawiane przepisy miały za zadanie przeciwdziałać nieprawidłowościom obserwowanym na rynku budowlanym, w szczególności oszustwom w zakresie podatku VAT. Zdaniem NSA, słuszne jest stanowisko Sądu pierwszej instancji, że mechanizm odwrotnego obciążenia w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z ust. 1h ustawy o VAT ma zastosowanie w przypadku, gdy występuje podwykonawca, czyli podmiot wykonujący prace na zlecenie generalnego wykonawcy. Generalnym wykonawcą, z kolei jest podmiot, który wykonuje prace na rzecz inwestora - beneficjenta prac - i jednocześnie odbiera prace podwykonawcy. Nie ma jednak zastosowanie w przypadku, gdy podmioty: inwestor - inwestor zastępczy - podwykonawca (wykonawca) nie wiąże umowa o roboty budowlane. Jeśli inwestor zastępczy nie jest związany z inwestorem umową o roboty budowlane, tylko inną umową, na przykład o takiej treści jaka wynika z wniosku interpretacyjnego, to wówczas ten inwestor zastępczy nie będzie obowiązany zastosować mechanizmu odwrotnego obciążenia w stosunku do usług budowlanych wykonanych na jego rzecz przez podwykonawcę (wykonawcę). Zatem jeśli podmiot występujący w relacjach pomiędzy inwestorem, a wykonawcą będzie realizował na podstawie umowy zawartej z inwestorem jego obowiązki, to tym samym nie będzie wykonawcą, ani tym bardziej podwykonawcą. NSA podał, że prawidłowe jest również stanowisko WSA w Łodzi odwołujące się do orzecznictwa sądów administracyjnych, że łącząca inwestora bezpośredniego z inwestorem zastępczym umowa nie może być kwalifikowana jako umowa o roboty budowlane, zaś stosunku łączącego inwestora zastępczego z wykonawcą w żadnym wypadku nie można kwalifikować jako podwykonawstwa. Jak podkreślił NSA, w przedmiotowej sprawie, stosunku prawnego łączącego Państwa jako inwestora zastępczego ze spółką komandytową jako inwestorem nie można zakwalifikować jako podwykonawstwa. Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, w której, zarówno między inwestorem i generalnym wykonawcą, jak również pomiędzy generalnym wykonawcą i podwykonawcą, przedmiotem sprzedaży są usługi budowlane. W tej sprawie, jak wynika z opisu stanu faktycznego, Spółka zastępuje inwestora w realizacji jego obowiązków. NSA wskazał, że zasadne jest stanowisko Państwa oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, że do sprzedaży usług budowlanych przez usługodawcę zewnętrznego na rzecz Państwa nie znajdzie zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia. W związku z powyższym, uwzględniając okoliczności sprawy i treść powołanych wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 listopada 2024 r., sygn. akt I FSK 502/21 i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 3 grudnia 2020 r., sygn. I SA/Łd 137/20 należy stwierdzić, że wykonawcy świadczący usługi, o których mowa we wniosku nie działają względem Państwa (Inwestora zastępczego) w charakterze podwykonawcy, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy, obowiązującym do dnia 31 października 2019 r. Zatem Państwo nabywając usługi objęte zakresem pytania wniosku nie są zobowiązani do rozliczenia podatku VAT od ww. nabyć na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy obowiązującym do dnia 31 października 2019 r., bowiem ww. usługi podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Informuję, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego, wydana interpretacja traci swą aktualność. Jednocześnie należy wyjaśnić, że zgodnie z wyżej cytowanym art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, przedmiotem interpretacji może być jedynie

Ocena stanowiska

wnioskodawcy dotycząca przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o opis stanu faktycznego w nim przedstawiony. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ... . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.