Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
10 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który
dotyczy:
zwolniona od podatku VAT (podatek od towarów i usług), na postawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, dostawy
Działki nr 1, na której nie znajdują się naniesienia budowlane,
zwolnienia od podatku VAT, na postawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, dostawy
Działek nr 2, 3, 4, na których znajdują się naniesienia budowlane,
zwolnienia od podatku VAT, na postawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, dostawy
Działek nr 5 oraz 6, na których znajdują się naniesienia budowlane.
Uzupełnili go Państwo pismem według daty wpływu 10 kwietnia 2025 r. Treść wniosku jest
następująca:
Opis stanu faktycznego
... na prawach powiatu (dalej jako: Miasto lub Wnioskodawca) jest czynnym
zarejestrowanym podatnikiem VAT.
Na podstawie ustawy z dnia 10.04.2003 r. o szczególnych zasadach przygotowywania i
realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 311) Miastu, jako
byłemu właścicielowi nieruchomości przysługują odszkodowania za części nieruchomości,
które zostały przejęte przez Skarb Państwa na podstawie decyzji Wojewody ... nr ... z dnia
... r., zezwalającej na realizację inwestycji drogowej (dalej: Decyzja ...) polegającej na
rozbudowie ul. ... – projektowanej drogi krajowej nr ... na odcinku od ul. ... do
skrzyżowania z drogą dojazdową do ... (projektowanego ronda), wraz z rozbudową i
przebudową innych dróg publicznych w tym pozostałego odcinka ul. ... jako projektowanej
drogi powiatowej. Decyzji ... nadano rygor natychmiastowej wykonalności z dniem ... r.
(tego dnia nieruchomości zostały wydane i mogła się na nich rozpocząć realizacja
inwestycji drogowej); Decyzja ... nie jest jeszcze ostateczna.
Nieruchomości Miasto nabyło z dniem 27.05.1990 r., z mocy prawa, na podstawie ustawy
z dnia 10.05.1990 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i
ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 1990 r. Nr 32 poz. 191). Miasto nie
poniosło kosztu podatku VAT przy nabyciu nieruchomości.
Działki, będące aktualnie przedmiotem postępowań odszkodowawczych, w dniu wydania
decyzji ... (19.07.2024 r.) oraz na dzień nadania rygoru natychmiastowej wykonalności
(22.07.2024 r.), były przedmiotem użytkowania wieczystego, posiadały następujące
naniesienia budowane [w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 07.07.1994 r. Prawo
budowlane]:
1. Działka numer 3 w obrębie ... – droga osiedlowa (budowla), sieci technicznego
uzbrojenia terenu (budowle);
2. Działka numer 4 w obrębie ... – chodnik (budowla);
3. Działka numer 5 w obrębie ... – sieci technicznego uzbrojenia terenu (budowle);
4. Działka numer 6 w obrębie ... – ogrodzenie (urządzenie budowlane), obiekty małej
architektury, sieci technicznego uzbrojenia terenu (budowle);
5. Działka numer 2 w obrębie ... – ogrodzenie (urządzenie budowlane), obiekty małej
architektury, sieci technicznego uzbrojenia terenu (budowle), droga osiedlowa
(budowla);
6. Działka numer 1 w obrębie ... – brak naniesień budowlanych.
Odszkodowanie za przejęte działki zostanie ustalone w decyzjach administracyjnych
wydanych przez Wojewodę ... na podstawie operatów szacunkowych wykonanych przez
rzeczoznawców majątkowych. Mając na uwadze § 49 ust. 1 Rozporządzenia Ministra
Rozwoju i Technologii z dnia 05.09.2023 r. w sprawie wyceny nieruchomości (Dz.U. z 2023
r. poz. 1832), wartość przejętej nieruchomości ustala się przyjmując stan nieruchomości z
dnia wydania decyzji ..., ceny z dnia ustalania odszkodowania, a przeznaczenie
nieruchomości bez uwzględnienia ustaleń decyzji ... .
Wycenie podlegają: wartość gruntu jako przedmiotu własności (odszkodowanie na rzecz
Miasta), wartość prawa użytkowania wieczystego (odszkodowanie na rzecz użytkownika
wieczystego), wartość naniesień budowlanych (odszkodowanie na rzecz użytkownika
wieczystego) oraz wartość drzewostanu i nasadzeń.
Powyższe naniesienia budowlane nie były własnością Miasta ... - sieci technicznego
uzbrojenia terenu stanowią własność przedsiębiorstw przesyłowych, pozostałe obiekty
stanowiły własność użytkowników wieczystych. Nieruchomości objęte są prawem
użytkowania wieczystego dłużej niż dwa lata przed wydaniem Decyzji ... oraz przed
nadaniem jej rygoru natychmiastowej wykonalności. W tym okresie Miasto, ani
użytkownik wieczysty, nie poniosło / nie ponosił nakładów o charakterze ulepszeniowym.
Dla działek numer: 3, 4, 5, 6 i 1, na dzień wydania Decyzji ... oraz na dzień nadania rygoru
natychmiastowej wykonalności, brak było miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego (dalej: mpzp), decyzji o warunkach zabudowy (dalej: decyzji wz) oraz
decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego (dalej: icp). Natomiast działka numer 2
objęta jest mpzp w części, tj. w 47% o przeznaczeniu 1KDG – teren drogi głównej, dla
pozostałej części brak jest mpzp, decyzji wz i icp.
Pytania
1. Czy dostawa Działki numer 1 w obrębie ..., na której nie znajdują się naniesienia
budowlane, zwolniona jest z podatku od towarów i usług na postawie art. 43 ust. 1
pkt 9 ustawy o VAT?
2. Czy dostawa Działek numer 2, 3, 4 w obrębie ..., na których znajdują się naniesienia
budowlane, zwolniona jest z podatku od towarów i usług na postawie art. 43 ust. 1
pkt 10 ustawy o VAT?
3. Czy dostawa Działek numer 5 oraz 6 w obrębie ... zwolniona jest z podatku od
towarów i usług na postawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?
Państwa stanowisko w sprawie
1. Zdaniem Wnioskodawcy dostawa Działki numer 1 w obrębie ... podlega zwolnieniu z
opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9
ustawy o VAT.
2. Zdaniem Wnioskodawcy dostawa Działek numer 2, 3, 4 w obrębie ... podlega
zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43
ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.
3. Zdaniem Wnioskodawcy dostawa Działek numer 5 oraz 6 w obrębie ... zwolniona jest
z podatku od towarów i usług na postawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:
W pierwszej kolejności Wnioskodawca pragnie wskazać, że Decyzja ... nie jest ostateczna. Z
dniem 22.07.2024 r. Decyzji ... został nadany rygor natychmiastowej wykonalności, a
zatem tego dnia wywłaszczone nieruchomości zostały wydane i mogła się na nich
rozpocząć realizacja inwestycji drogowej.
W interpretacji indywidualnej z dnia 05.09.2023 r., znak: 0111-KDIB3-2.4012.350.2023.2.
AR, zauważono, że „przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie
się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:
przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu
takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za
odszkodowanie”.
Natomiast w interpretacji indywidualnej z dnia 07.08.2023 r., znak: 0113-KDIPT1-
3.4012.328.2023.2.KAK, stwierdzono: „Wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i
wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych nadają decyzji
o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej rygor natychmiastowej wykonalności na
wniosek właściwego zarządcy drogi, uzasadniony interesem społecznym lub
gospodarczym.
Zgodnie z art. 17 ust. 3 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji
inwestycji w zakresie dróg publicznych:
Decyzja, o której mowa w ust. 1:
1) (uchylony),
2) zobowiązuje do niezwłocznego wydania nieruchomości, opróżnienia lokali i innych
pomieszczeń,
3) uprawnia do faktycznego objęcia nieruchomości w posiadanie przez właściwego
zarządcę drogi,
4) uprawnia do rozpoczęcia robót budowlanych,
5) uprawnia do wydania przez właściwy organ dziennika budowy.
Tym samym, nadanie decyzji o wywłaszczeniu rygoru natychmiastowej wykonalności
prowadziło w niniejszym przypadku do uzyskania przez Skarb Państwa ekonomicznego
władztwa nad rzeczą (tutaj: ww. Nieruchomością)”.
Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że dostawa
nieruchomości odbyła się w dniu nadania Decyzji ... rygoru natychmiastowej
wykonalności, tj. 22.07.2024 r., a zatem stan faktyczny nieruchomości należy przyjąć na tę
właśnie datę. Zwracam uwagę, że hipotetyczne uzyskanie przez Decyzję ... waloru
ostateczności podczas rozpatrywania niniejszego wniosku przez Dyrektora KIS lub po
wydaniu interpretacji indywidualnej, nie zmienia stanowiska Miasta.
W odniesieniu do pkt 1 - Działka numer 1 w obrębie ...
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów
niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Zgodnie z art. 2 pkt 33, terenem
budowlanym są grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem
zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z
decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
W świetle interpretacji wydawanych przez organy podatkowe, w przypadku dostawy
nieruchomości wskutek wydania decyzji o wywłaszczeniu, nieruchomość powinna zostać
opodatkowana zgodnie z kwalifikacją terenu jako budowlanego / niebudowlanego
obowiązującą w momencie wywłaszczenia. Wpływu na status gruntu nie powinna mieć
decyzja ... .
Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Działka numer 1 w obrębie ... jest objęta
zwolnieniem z VAT, gdyż jest niezabudowana, nie została objęta mpzp, nie została dla niej
wydana decyzja wz albo icp.
Interpretacja indywidualna, w której Dyrektor KIS potwierdził możliwość stosowania
zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT dla gruntów
niezabudowanych wywłaszczonych pod budowę dróg: Nr 0113-KDIPT1-3.4012.256.2022.2.
ALN z 26.07.2022 r.: Okoliczności sprawy wskazują, że na dzień wywłaszczenia działek 1, 2,
3, 4 – to jest na dzień wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej -
działki te nie były objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.
Jednocześnie, na dzień wywłaszczenia dla tych działek nie była wydana decyzja o
warunkach zabudowy. Więc na dzień wywłaszczenia działki te nie były terenami
budowlanymi, w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.
W przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia fakt, iż w stosunku do działek została wydana
decyzja wojewody o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Zmiana przeznaczenia
działek z terenów niebędących terenami przeznaczonymi pod zabudowę na tereny
przeznaczone pod zabudowę odbyła się bowiem w tym samym momencie, w którym
nieruchomości te stały się z mocy prawa własnością Województwa co oznacza, iż w
momencie przeniesienia prawa do rozporządzania działkami jak właściciel nie były one
traktowane jako tereny budowlane. W pierwszej kolejności bowiem doszło do przejęcia
działek na rzecz ww. podmiotu, a następnie do zmiany ich przeznaczenia. Zmiana
ta nie wystąpiłaby, gdyby nie doszło do czynności wywłaszczenia.
Tym samym, przeniesienie przez Pana z nakazu organu władzy publicznej prawa własności
działek nr 1, 2, 3, 4 będących we współwłasności małżeńskiej w zamian za odszkodowanie,
w trybie wywłaszczenia, w związku z ich przeznaczeniem pod inwestycję dotyczącą
budowy dróg, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5
ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1
ustawy. Dla całej transakcji dostawy działek wystąpi Pan jako podatnik VAT, o którym
mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Dostawa działek korzysta ze zwolnienia od podatku, na
podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
W odniesieniu do pkt. 2 – Działki nr 2, 3, 4 w obrębie ...
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę
budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy: a) dostawa jest dokonywana w ramach
pierwszego zasiedlenia lub przed nim, b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą
budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Ustawa o VAT zawiera własną definicję pierwszego zasiedlenia (art. 2 pkt 14 ustawy o VAT)
- przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie do użytkowania pierwszemu
nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków,
budowli lub ich części, po ich: a) wybudowaniu lub b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione
na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej
30% wartości początkowej.
Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostaw budynków lub budowli trwale
z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy
opodatkowania podatkiem VAT nie wyodrębnia się wartości gruntu. Tym samym, sposób
opodatkowania sprzedawanego budynku/budowli lub ich części będzie wyznaczał
właściwe opodatkowanie dostawy prawa własności działki.
Natomiast, zgodnie z art. 49 § 1 – Kodeksu cywilnego, urządzenia służące do
doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne
urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w
skład przedsiębiorstwa.
Przedmiotowe nieruchomości, oznaczone jako Działki numer 2, 3, 4 w obrębie ..., Miasto
nabyło z mocy prawa w 1990 r. Nieruchomości objęte są prawem użytkowania
wieczystego dłużej niż dwa lata przed wydaniem Decyzji ... oraz przed nadaniem jej rygoru
natychmiastowej wykonalności. W tym okresie Miasto, ani użytkownik wieczysty, nie
poniosło / nie ponosił nakładów o charakterze ulepszeniowym. Zatem, do pierwszego
zasiedlenia naniesień będących budowlami i stanowiących własność użytkowników
wieczystych już doszło i od pierwszego zasiedlenia upłynął już okres co najmniej dwóch
lat. Wobec powyższego, wywłaszczone Działki z uwagi na posadowione na nich budowle
będą korzystać ze zwolnienia z VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.
Taki pogląd znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez
organy podatkowe w związku z wywłaszczeniem nieruchomości zabudowanych
budowlami, czego przykładem są interpretacje indywidualne Dyrektora KIS, np.: Nr 0113-
KDIPT1-2.4012.525.2023.1.SM z dnia 19.09.2023 r.:
(...) Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10
ustawy, stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli
w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy
pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego
zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego
zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do
chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata. W tym miejscu należy wyjaśnić, że kwestię
opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle lub ich
części, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy
budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub
budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.
W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej
wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny
budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i
usług. (...)
Mając na uwadze przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro dostawa
przedmiotowej budowli - chodnika z płytek betonowych z krawężnikiem korzysta ze
zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to ze zwolnienia od
podatku, korzysta również dostawa gruntu, na którym budowla ta jest posadowiona, w
oparciu o przepis art. 29a ust. 8 ustawy.
W odniesieniu do pkt. 3 - Działki numer 5 oraz 6 nr w obrębie ...
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów
niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Zgodnie z art. 2 pkt 33, terenem
budowlanym są grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem
zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z
decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
W świetle interpretacji wydawanych przez organy podatkowe, w przypadku dostawy
nieruchomości wskutek wydania decyzji o wywłaszczeniu, nieruchomość powinna zostać
opodatkowana zgodnie z kwalifikacją terenu jako budowlanego / niebudowlanego
obowiązującą w momencie wywłaszczenia. Wpływu na status gruntu nie powinna mieć
decyzja ... .
Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Działki nr 5 oraz 6 w obrębie ... są objęta
zwolnieniem z VAT, gdyż nie zostały objęte mpzp, nie została dla nich wydana decyzja wz
albo icp.
Znajdujące się na nich sieci przesyłowe pozostają bez wpływu na stosowanie zwolnienia z
VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT z uwagi na art. 49 § 1 Kodeksu
cywilnego, zgodnie z którym urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania
płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do
części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Bez znaczenia
pozostają także ogrodzenie (urządzenie budowlane) i obiekty małej architektury
znajdujące się na Działce numer 6, nie są to bowiem ani budynki ani budowle w
rozumieniu prawa budowlanego.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest
prawidłowe w części dotyczącej zwolnienia od podatku VAT, na postawie art. 43 ust.
1 pkt 9 ustawy o VAT, dostawy Działki nr 1, na której nie znajdują się naniesienia
budowlane,
nieprawidłowe w części dotyczącej zwolnienia od podatku VAT, na postawie art. 43
ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, dostawy Działek nr 2, 3, 4, na których znajdują się
naniesienia budowlane,
nieprawidłowe w części dotyczącej zwolnienia od podatku VAT, na postawie art. 43
ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, dostawy Działek nr 5 i 6, na których znajdują się
naniesienia budowlane.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U.
z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:
1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2) eksport towarów;
3) import towarów na terytorium kraju;
4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy o VAT:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumienie się przez to rzeczy
oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się
przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:
1) przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w
imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów
w zamian za odszkodowanie;
2) wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej
umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy
sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w
następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty
ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3) wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a
komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4) wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu,
jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5) ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego,
ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz
przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na
spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz
członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub
lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni
własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6) oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7) zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
Co do zasady dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usług podlega
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest
„odpłatność” za daną czynność, co wynika wprost z powołanego wyżej przepisu art. 5 ust.
1 pkt 1 ustawy o VAT.
Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za
wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność,
a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu
kosztów, płatny.
Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT wynika, że czynność polegająca
na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu
takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (np.
nieruchomości) w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów. W tej sytuacji bez
znaczenia jest fakt, że dostawa nie jest de facto następstwem decyzji właściciela, lecz
wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa. Odszkodowanie w
tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc
tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.
W konsekwencji należy stwierdzić, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub
podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa
własności towarów (w tym np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie – na
podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT – podlega opodatkowaniu podatkiem od
towarów i usług.
Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie,
lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za
wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.
Wynagrodzenie musi mieć zatem konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością
wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy
istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru.
Aby doszło do odpłatnej dostawy towarów z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w rozumieniu
art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT muszą wystąpić wszystkie elementy składające się na tę
czynność, tj. przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel oraz
otrzymanie zapłaty odszkodowania z tego tytułu. Oznacza to, że przeniesienie z mocy
prawa prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie
otrzymania przez stronę wywłaszczoną zapłaty odszkodowania z tego tytułu.
Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była
opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej
wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości
prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o
której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców
lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz
rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność
gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu
towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów
zarobkowych.
Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy o VAT:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących
te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa,
dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych
na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch
przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego
zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na
podstawie umów cywilnoprawnych.
Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r.
Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu
podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11 grudnia 2006, str. 1, ze zm.),
zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym:
Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego
nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub
transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają
należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub
transakcjami.
Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich
transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji,
gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń
konkurencji.
W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników
w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych
działań sprawia, że mogą być one pominięte.
Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze
publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o
charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku
od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie
usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Analiza powyższego prowadzi zatem do stwierdzenia, iż w przedmiotowej sprawie
spełnione zostaną przesłanki warunkujące uznanie opisanej transakcji za dostawę
towarów dokonywaną przez podmiot, który w odniesieniu do niej działa w charakterze
podatnika VAT.
Wydając nieruchomość za odszkodowaniem nie mogą Państwo skorzystać z wyłączenia z
opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. W przypadku wywłaszczenia
nieruchomości za odszkodowaniem nie są bowiem realizowane zadania, dla realizacji
których organ ten został powołany. Dokonując przeniesienia prawa do rozporządzania
nieruchomością, jak już powyżej wskazano, nie realizują Państwo bowiem ani zadań
własnych, ani zleconych przez organ administracji rządowej.
Oznacza to, że dostawa taka podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Dochodzi bowiem do przeniesienia na inny podmiot – nabywcę – prawa do dysponowania
towarem jak właściciel. W konsekwencji dostawa w trybie wywłaszczenia działek nr 1, 2, 3,
4, 5 i 6, w zamian za odszkodowanie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
Zasady nabywania nieruchomości pod inwestycje w zakresie dróg publicznych, a także
organy właściwe w tych sprawach, reguluje ustawa z 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych
zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (t. j. Dz. U. z
2024 r. poz. 311).
Należy wskazać, że na podstawie art. 11a ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach
przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych:
Wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo wykonujący
zadania zlecone z zakresu administracji rządowej starosta w odniesieniu do dróg
powiatowych i gminnych, wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji
drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.
Przepis art. 11f ust. 1 pkt 6 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji
inwestycji w zakresie dróg publicznych wskazuje, że:
Decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności
oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają
się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.
Przepis artykułu 11f ust. 1 pkt 6 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji
inwestycji w zakresie dróg publicznych wskazuje, że:
Decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności
oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają
się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.
Według art. 11i ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji
w zakresie dróg publicznych:
W sprawach dotyczących zezwolenia na realizację inwestycji drogowej
nieuregulowanych w niniejszej ustawie stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z
dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, z wyjątkiem art. 28 ust. 2.
W myśl art. 11i ust. 2 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji
w zakresie dróg publicznych:
W sprawach dotyczących zezwolenia na realizację inwestycji drogowej nie stosuje się
przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz przepisów ustawy
z dnia 9 października 2015 r. o rewitalizacji (Dz. U. z 2021 r. poz. 485 oraz z 2023 r.
poz. 28 i 1688).
Fakt, że w przypadku wydawania decyzji zezwalającej na realizację inwestycji drogowej
zostały w całości wyłączone przepisy określone w ustawie o planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym oznacza w szczególności, że ustalenie lokalizacji drogi
w ramach zezwolenia na realizację inwestycji drogowej może nastąpić niezależnie od tego,
czy dla terenu, przez który ma przebiegać ta inwestycja, obowiązuje miejscowy plan
zagospodarowania przestrzennego oraz niezależnie od treści postanowień takiego planu.
Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji
inwestycji w zakresie dróg publicznych:
Decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zatwierdza się podział
nieruchomości.
Jak stanowi art. 12 ust. 3 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji
inwestycji w zakresie dróg publicznych:
Decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanowi podstawę do
dokonania wpisów w księdze wieczystej i w katastrze nieruchomości.
Według regulacji art. 12 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i
realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych:
Nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy
prawa:
1) własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
2) własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do
dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych,
- z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się
ostateczna.
Analiza przywołanych regulacji prowadzi do wniosku, że w przypadku realizacji inwestycji
drogowych w trybie przepisów ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji
inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji
drogowej zastępuje decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego, o której mowa w art.
4 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
W myśl art. 12 ust. 4a ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji
inwestycji w zakresie dróg publicznych:
Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w
ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji
drogowej.
Na mocy art. 12 ust. 4f ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji
inwestycji w zakresie dróg publicznych:
Odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje
dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym
nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone
prawo rzeczowe.
Zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji
inwestycji w zakresie dróg publicznych:
Do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a,
stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem
art. 18.
Według art. 18 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji
inwestycji w zakresie dróg publicznych:
Wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu
nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji
drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje
ustalenie wysokości odszkodowania.
Jak stanowi art. 23 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w
zakresie dróg publicznych:
W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się przepisy ustawy o
gospodarce nieruchomościami.
Na podstawie art. 112 ust. 2 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1145 ze zm.):
Wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze
decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa
rzeczowego na nieruchomości.
Z kolei w myśl art. 128 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami:
Wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa
rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej
odpowiadającym wartości tych praw.
Istotą wywłaszczenia jest pozbawienie lub ograniczenie m.in. prawa własności
nieruchomości. Dokonuje się tego za odszkodowaniem wypłaconym na rzecz osoby
(podmiotu) wywłaszczanego, co poprzedza wydanie aktu prawnego w randze decyzji.
Nieruchomość objęta taką procedurą staje się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa
lub jednostek samorządu terytorialnego. Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania
wydaje organ administracji publicznej, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację
inwestycji. Z tak określonych zapisów ustawowych wynika jasno, że podmiotem
podejmującym cały katalog czynności prawnych jest organ administracji. Nie wymaga się
tu współdziałania, czy jakiejkolwiek innej inicjatywy ze strony podmiotu wywłaszczanego.
Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami zmiana przeznaczenia wywłaszczonej
nieruchomości z terenu niebędącego terenem przeznaczonym pod zabudowę na teren
przeznaczony pod zabudowę odbywa się w tym samym momencie, w którym
nieruchomość ta staje się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub odpowiednich
jednostek samorządu terytorialnego. Zmiana ta nie wystąpiłaby, gdyby nie doszło do
czynności wywłaszczenia.
W związku z powyższym wywłaszczoną nieruchomość należy opodatkować z
uwzględnieniem jej przeznaczenia sprzed wywłaszczenia.
Tak więc, przeniesienie z mocy prawa własności gruntu w zamian za odszkodowanie
stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT,
natomiast opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo
odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności w zamian za
wynagrodzenie pełniące funkcję odszkodowania.
Wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze
zwolnienia od tego podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług
zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT:
Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny
budowlane.
Stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy o VAT:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych – rozumie się
przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem
zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z
decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w
przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których
przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w
przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny
budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów
niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod
zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.
Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT
wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości
niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1130 ze zm.):
Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym
uchwalanie gminnych aktów planowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód
wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów
zamkniętych ustalonych przez organ inny niż minister właściwy do spraw transportu,
należy do zadań własnych gminy.
Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz
określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w
miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
W myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w
drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
a) lokalizacje inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji
inwestycji celu publicznego,
b) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala
się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym
planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego
decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan
zagospodarowania przestrzennego, istotna jest decyzja o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu.
Z zapisów wyżej cytowanego przepisu wynika, że przez decyzję o warunkach zabudowy i
zagospodarowaniu terenu należy rozumieć zarówno decyzję o lokalizacji inwestycji celu
publicznego, jak i decyzję o warunkach zabudowy.
Ponadto, zgodnie z art. 2 ust. 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
Ilekroć w ustawie jest mowa o inwestycji celu publicznego – należy przez to rozumieć
działania o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym,
wojewódzkim i krajowym), a także krajowym (obejmującym również inwestycje
międzynarodowe i ponadregionalne), oraz metropolitalnym (obejmującym obszar
metropolitalny) bez względu na status podmiotu podejmującego te działania oraz
źródła ich finansowania, stanowiące realizację celów, o których mowa w art. 6
ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2023 r.
poz. 344, z późn. zm.)
W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości
Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren
budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa
członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.
Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać
można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod
zabudowę.
Wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług art. 2 pkt 33, odpowiada więc
także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na
podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.
W związku z powyższym, ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać
przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan
zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy
nieruchomości.
Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT
wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości
niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod
zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od
podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.
Z okoliczności sprawy wynika, że Państwu na podstawie ustawy z dnia 10.04.2003 r. o
szczególnych zasadach przygotowywania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych
(t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 311), jako byłemu właścicielowi nieruchomości przysługują
odszkodowania za części nieruchomości, które zostały przejęte przez Skarb Państwa na
podstawie decyzji Wojewody ... nr ... z dnia 19.07.2024 r., zezwalającej na realizację
inwestycji drogowej (dalej: Decyzja ...) polegającej na rozbudowie ul. ... – projektowanej
drogi krajowej nr ... na odcinku od ul. ... do skrzyżowania z drogą dojazdową do ...
(projektowanego ronda), wraz z rozbudową i przebudową innych dróg publicznych w tym
pozostałego odcinka ul. ... jako projektowanej drogi powiatowej. Decyzji ... nadano rygor
natychmiastowej wykonalności z dniem 22.07.2024 r. (tego dnia nieruchomości zostały
wydane i mogły się na nich rozpocząć realizacja inwestycji drogowej); Decyzja ... nie jest
jeszcze ostateczna.
Działki, będące aktualnie przedmiotem postępowań odszkodowawczych, w dniu wydania
decyzji ... (19.07.2024 r.) oraz na dzień nadania rygoru natychmiastowej wykonalności
(22.07.2024 r.), były przedmiotem użytkowania wieczystego, posiadały następujące
naniesienia budowane - w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 07.07.1994 r. Prawo
budowlane:
1. Działka numer 3 w obrębie ... – droga osiedlowa (budowla), sieci technicznego
uzbrojenia terenu (budowle);
2. Działka numer 4 w obrębie ... – chodnik (budowla);
3. Działka numer 5 w obrębie ... – sieci technicznego uzbrojenia terenu (budowle);
4. Działka numer 6 w obrębie ... – ogrodzenie (urządzenie budowlane), obiekty małej
architektury, sieci technicznego uzbrojenia terenu (budowle);
5. Działka numer 2 w obrębie ... – ogrodzenie (urządzenie budowlane), obiekty małej
architektury, sieci technicznego uzbrojenia terenu (budowle), droga osiedlowa
(budowla);
6. Działka numer 1 w obrębie ... – brak naniesień budowlanych.
Odszkodowanie za przejęte działki zostanie ustalone w decyzjach administracyjnych
wydanych przez Wojewodę ... na podstawie operatów szacunkowych wykonanych przez
rzeczoznawców majątkowych. Wartość przejętej nieruchomości ustala się przyjmując stan
nieruchomości z dnia wydania decyzji ..., ceny z dnia ustalania odszkodowania, a
przeznaczenie nieruchomości bez uwzględnienia ustaleń decyzji ... .
Wycenie podlegają: wartość gruntu jako przedmiotu własności (odszkodowanie na rzecz
Miasta), wartość prawa użytkowania wieczystego (odszkodowanie na rzecz użytkownika
wieczystego), wartość naniesień budowlanych (odszkodowanie na rzecz użytkownika
wieczystego) oraz wartość drzewostanu i nasadzeń.
Jak Państwo podali - powyższe naniesienia budowlane nie były własnością Miasta ... - sieci
technicznego uzbrojenia terenu stanowią własność przedsiębiorstw przesyłowych,
pozostałe obiekty stanowiły własność użytkowników wieczystych.
Dla działek numer: 3, 4, 5, 6 i 1, na dzień wydania Decyzji ... oraz na dzień nadania rygoru
natychmiastowej wykonalności, brak było miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego (dalej: mpzp), decyzji o warunkach zabudowy (dalej: decyzji wz) oraz
decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego (dalej: icp).
Odnosząc się do Państwa wątpliwości objętych zakresem postawionych we wniosku pytań
w tym miejscu należy przywołać przepis art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r.
Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):
Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny.
Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot
własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich
budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu
przedmiot własności.
Z powyższej definicji wynika, że na gruncie polskiego prawa można wyodrębnić trzy
rodzaje nieruchomości w sensie prawnym:
grunty (stanowiące część powierzchni ziemskiej),
budynki trwale z gruntem związane (tzw. nieruchomości budynkowe),
części tych budynków (tzw. nieruchomości lokalowe).
Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1 i 2 ustawy Kodeks cywilny:
Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych
praw rzeczowych.
Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez
uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany
przedmiotu odłączonego.
Według art. 47 § 3 ustawy Kodeks cywilny:
Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej
części składowych.
Jak stanowi art. 48 ustawy Kodeks cywilny:
Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu
należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak
również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.
Tak więc rzecz, która stała się częścią składową innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), traci
samodzielny byt prawny i dzieli losy prawne rzeczy nadrzędnej. Zgodnie zatem z zasadą
„superficies solo cedit”, gdy władający gruntem poniósł nakłady na tę nieruchomość, stają
się one własnością właściciela gruntu.
Uwzględniając przywołane regulacje prawne należy stwierdzić, że w sytuacji gdy
przedmiotem sprzedaży jest grunt, na którym posadowiony jest budynek/budowla,
niestanowiący własności zbywcy, to mimo, iż ten obiekt budowlany stanowi w świetle
prawa cywilnego część składową nieruchomości – w świetle ustawy o podatku od towarów
i usług nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tym obiektem jak
właściciel (zarówno w sensie ekonomicznym, jak i w sensie prawnym), a zatem
przedmiotem dostawy jest w takim przypadku tylko sam grunt (jako grunt zabudowany).
W pierwszej kolejności Państwa wątpliwości dotyczą kwestii zwolnienia od podatku VAT
dostawy Działki nr 1 na postawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Jak Państwo podali na
Działce nr 1 brak jest naniesień budowlanych w rozumieniu przepisów Prawo budowlane.
Powyższe oznacza, że przedmiotem dostawy objętej zakresem pytania nr 1 jest grunt
niezabudowany.
Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz przywołane przepisy prawa
należy stwierdzić, że skoro ww. Działka nr 1 jest niezabudowana i na dzień wydania
Decyzji ... oraz na dzień nadania rygoru natychmiastowej wykonalności, brak było
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, decyzji o warunkach zabudowy
oraz decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, to przedmiotowa Działka nr 1 nie jest
terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Tym samym dostawa ww.
Działki nr 1 korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o
VAT.
Zatem Państwa stanowisko przedstawione do pytania nr 1 jest prawidłowe.
Z kolei Państwa wątpliwości objęte pytaniem nr 2 wniosku dotyczą kwestii zwolnienia od
podatku VAT dostawy Działek numer 2, 3, 4, na których znajdują się naniesienia
budowlane, na postawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT:
Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
1) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części
upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Według art. 2 pkt 14 ustawy o VAT:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez
to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie
użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:
a) wybudowaniu lub
b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o
podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Z opisu sprawy wynika, że na Działce numer 2 znajdują się: ogrodzenie (urządzenie
budowlane), obiekty małej architektury, sieci technicznego uzbrojenia terenu (budowle),
droga osiedlowa (budowla). Z kolei na Działce nr 3 znajdują się: droga osiedlowa
(budowla), sieci technicznego uzbrojenia terenu (budowle). Natomiast na Działce nr 4
znajduje się chodnik (budowla). Podkreślenia wymaga, że - jak Państwo podali - powyższe
naniesienia budowlane nie są własnością Miasta ...: sieci technicznego uzbrojenia terenu
stanowią własność przedsiębiorstw przesyłowych, a pozostałe obiekty stanowią własność
użytkowników wieczystych.
Wskazać w tym miejscu należy, że wyrażenia „przeniesienie prawa do rozporządzania
towarami jak właściciel” zawartego w przytoczonym wyżej art. 7 ustawy o podatku od
towarów i usług nie należy utożsamiać z prawem własności. Trybunał Sprawiedliwości Unii
Europejskiej, definiując wyrażenie „dostawa towarów” akcentuje „własność ekonomiczną”
funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego, regulujących
przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v.
Shipping and Forwarding Safe B.V. TSUE wyraził pogląd, że „wyrażenie „dostawa towarów”
w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do
dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności
rzeczy w sensie prawnym” (pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że „zadaniem sądu
krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy
przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5(1) VI
Dyrektywy, miało miejsce” (pkt 2).
Uwzględniając przywołane regulacje prawne należy stwierdzić, że w sytuacji gdy
przedmiotem sprzedaży jest grunt, na którym posadowiony jest budynek/budowla,
niestanowiący własności zbywcy, to mimo, iż ten obiekt budowlany stanowi w świetle
prawa cywilnego część składową nieruchomości – w świetle ustawy o podatku od towarów
i usług nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tym obiektem jak
właściciel (zarówno w sensie ekonomicznym, jak i w sensie prawnym), a zatem
przedmiotem dostawy jest w takim przypadku tylko sam grunt (jako grunt zabudowany).
Wobec tak przedstawionego opisu sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa należy
stwierdzić, że skoro ww. naniesienia budowlane znajdujące się na Działkach nr 2, 3 i 4 nie
są Państwa własnością, tj. sieci technicznego uzbrojenia terenu stanowią własność
przedsiębiorstw przesyłowych, jak również pozostałe obiekty stanowią własność
użytkowników wieczystych, to nie sposób przyjąć, że dokonują Państwo dostawy gruntu
wraz z naniesieniami znajdującymi się na ww. Działkach, bowiem to podmioty trzecie, a
nie Państwo są w faktycznym posiadaniu naniesień i korzystają z nich jak właściciel, a w
konsekwencji dostawa ww. naniesień nie stanowi po Państwa stronie dostawy towarów w
rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.
Tak więc, w przypadku dostawy przez Państwa Działek nr 2, 3 i 4 przedmiotem dostawy
będzie wyłącznie grunt. Zatem w tej sytuacji dla dostawy ww. Działek nr 2, 3, 4 nie znajdzie
zastosowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, skoro nie dokonują Państwo
dostawy tych obiektów budowlanych.
Jednocześnie należy wskazać, że dostawa ww. Działek nr 2, 3 i 4 nie korzysta ze zwolnienia
od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, gdyż przepis ten stosuje się
tylko do dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, a w
przedstawionej sytuacji grunty te są zabudowane.
Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT:
Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele
działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia
tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia
kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, dotyczy wszystkich
towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub
wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i
wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni,
miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.
Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43
ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki
wskazane w tym przepisie, tj.:
towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie
działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich
przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie,
wytworzeniu) tych towarów.
Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy
towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o
VAT.
Z opisu sprawy wynika, że nabyli Państwo Nieruchomości z dniem 27.05.1990 r. z mocy
prawa, na podstawie ustawy z dnia 10.05.1990 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o
samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 1990 r. Nr
32 poz. 191). Nie ponosili Państwo kosztu podatku VAT przy nabyciu Nieruchomości oraz
wydatków na ich ulepszenie.
NSA w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym
mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1
pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku
na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co
wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a
więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika
z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8
grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do
odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.
W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości
Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów,
w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle
określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy
2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w
ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia
VAT.
Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, nie
może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży w
wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od
towarów i usług.
W związku z powyższym, w okolicznościach niniejszej sprawy nie można mówić, że
przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu
Nieruchomości lub że takie prawo nie przysługiwało, skoro dostawa nie była objęta tym
podatkiem. Ponadto, z okoliczności sprawy nie wynika, że Nieruchomości od dnia nabycia
do dnia sprzedaży były wykorzystywane przez Państwa wyłącznie do działalności
zwolnionej od podatku od towarów i usług.
Tym samym, w odniesieniu do dostawy Działek nr 2, 3 i 4 nie zostały spełnione warunki
określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, niezbędne do zastosowania zwolnienia, o
którym mowa w tym przepisie. Zatem dostawa Działek nr 2, 3 i 4 nie korzysta także ze
zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.
W związku z powyższym skoro dostawa w trybie wywłaszczenia Działek nr 2, 3 i 4 objętych
pytaniem nr 2 wniosku, nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie ww.
przepisów, to dostawa ta winna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT z
zastosowaniem właściwej stawki podatku od towarów i usług.
Wobec powyższego, oceniając Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać
je za nieprawidłowe.
Z kolei odnosząc się do kwestii zwolnienia od podatku VAT dostawy Działek nr 5 oraz 6
objętych pytanie nr 3 wniosku, na postawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, należy
zauważyć, że na Działce nr 5 znajdują się sieci technicznego uzbrojenia terenu (budowle),
natomiast na Działce nr 6 ogrodzenie (urządzenie budowlane), obiekty małej architektury,
sieci technicznego uzbrojenia terenu (budowle). Powyższe naniesienia budowlane nie są
Państwa własnością - sieci technicznego uzbrojenia terenu stanowią własność
przedsiębiorstw przesyłowych, a pozostałe obiekty stanowią własność użytkowników
wieczystych.
Tak więc, w przypadku dostawy wywłaszczonych nieruchomości gruntowych stanowiących
Działki nr 5 oraz 6, przedmiotem dostawy będzie wyłącznie grunt, którego jednak nie
można uznać za grunt niezabudowany, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o
VAT, bowiem posadowione są na nim budowle.
Zatem dostawa Działek nr 5 oraz 6 nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie
art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, gdyż przepis ten stosuje się tylko do dostawy terenów
niezabudowanych innych niż tereny budowlane, a w przedstawionej sytuacji grunty te są
zabudowane.
W odniesieniu do dostawy Działek nr 5 i 6 nie zostały również spełnione warunki
określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, niezbędne do zastosowania zwolnienia, o
którym mowa w tym przepisie.
Jak wcześniej wskazano nabyli Państwo Nieruchomości z dniem 27.05.1990 r. z mocy
prawa, na podstawie ustawy z dnia 10.05.1990 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o
samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 1990 r. Nr
32 poz. 191). Nie ponosili Państwo kosztu podatku VAT przy nabyciu Nieruchomości oraz
wydatków na ich ulepszenie.
Zatem w okolicznościach niniejszej sprawy nie można mówić, że przysługiwało Państwu
prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu Działek nr 5 i 6 lub że takie prawo
nie przysługiwało, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem. Ponadto, z okoliczności
sprawy nie wynika, że Nieruchomości od dnia nabycia do dnia sprzedaży były
wykorzystywane wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.
W świetle powyższego dostawa w trybie wywłaszczenia Działek nr 5 i 6 także nie korzysta
ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.
W związku z powyższym skoro dostawa w trybie wywłaszczenia Działek nr 45 i 6 objętych
pytaniem nr 3 wniosku, nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie ww.
przepisów, to dostawa ta winna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT z
zastosowaniem właściwej stawki podatku od towarów i usług.
Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 należało uznać za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego,
który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku
(pytań). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie
mogą być rozpatrzone.
Jednocześnie podkreślić należy, iż Organ wydając interpretację przepisów prawa
podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania
podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się
wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa
podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Państwa. Tut. Organ
informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w
przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.
Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o
wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia
zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany
przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo
ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem
we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe
tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji
pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W
związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we
wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Odnosząc się do powołanych przez Państwa wyroków i interpretacji należy wskazać, że
zarówno wyroki, jak i interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych
sprawach i nie wiążą w sprawach innych podatników, co jest zrozumiałe zważywszy na
różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z
indywidualnych spraw podlegających rozstrzygnięciu.
Przytoczone orzeczenia organ potraktował jako element Państwa argumentacji, lecz nie
mogły mieć one wpływu na ocenę prawną rozpatrywanej sprawy. Nie negując powołanego
orzeczenia jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa
podatkowego należy zwrócić uwagę, że organ podatkowy jest zobowiązany traktować
indywidualnie każdą sprawę. Tym samym, powołane wyroki nie mogą wpłynąć na ocenę
prawidłowości rozstrzygnięcia przyjętego w przedmiotowej sprawie.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz.
111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja
będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego
Sądu Administracyjnego w ... . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje
ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
(t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS
/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.