0113-KDIPT1-2.4012.106.2025.2.JSZ

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

dłowe Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy powstania obowiązku podatkowego przy imporcie usług przejęcia przez Serwis obowiązków gwaranta. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 31 marca 2025 r. (wpływ 3 kwietnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Spółka jest osobą prawną posiadającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od osób prawnych w całości od swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania oraz jest czynnym podatkiem podatku od towarów i usług. Spółka jest producentem przemysłowych urządzeń chłodniczych i wentylacyjnych. Przedmiotem działalności Spółki jest w szczególności produkcja urządzeń chłodniczych (lady, regały, wyspy) o szerokim zastosowaniu: z agregatem wbudowanym z przeznaczeniem dla małych i średnich sklepów, czy z zewnętrzną instalacją chłodniczą dla supermarketów. Spółka sprzedaje urządzenia własnej produkcji klientom zagranicznym mającym siedzibę na terytorium Unii Europejskiej, jak i poza tym obszarem, lub świadczy takim klientom usługę kompleksową, obejmującą dostawę urządzeń wraz z ich montażem. Spółka udziela klientom zagranicznym gwarancji na urządzenia lub usługi, której okres wynosić może od 6 do 48 miesięcy. W ramach odrębnych umów zawartych ze Spółką, podmioty świadczące usługi serwisowe (dalej jako: Serwis) na terenie danego państwa (UE lub poza UE), które posiadają zarejestrowaną tam siedzibę, zobowiązują się przejąć obowiązki gwaranta (Spółki) za wynagrodzeniem, w okresie gwarancji udzielanej przez Spółkę klientom zagranicznym. Usługi są zatem świadczone przez Serwis poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Obowiązki te przejmowane są przez Serwis w momencie podpisania protokołu odbioru urządzeń pomiędzy Spółką a klientem zagranicznym, a jeżeli Spółka świadczyła usługę kompleksową - wraz z protokołem odbioru usługi, ponieważ z tą chwilą rozpoczyna się bieg okresu gwarancji udzielonej klientowi przez Spółkę. Serwis zobowiązany jest wystawić fakturę za przejęcie obowiązków gwaranta w określonym terminie, licząc od podpisania ww. protokołu, a płatność za tę fakturę następuje w uzgodnionym ze Spółką terminie. Faktyczne wykonywanie obowiązków gwaranta (Spółki) przez Serwis następuje przed otrzymaniem płatności z tego tytułu, przy czym termin płatności przypada w okresie nie dłuższym niż 90 dni od daty podpisania ww. protokołu między Spółką a klientem zagranicznym. W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 24 lipca 1995 r. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) UE. Wnioskodawca jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Stałe miejsce prowadzenia działalności przez firmę serwisową znajduje się w Chorwacji. Usługi świadczone są w stałym miejscu prowadzenia działalności przez firmę serwisową. Firma serwisowa jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Umowa jest zawierana na okres 2 lat. W odniesieniu do przejęcia obowiązków gwaranta będącego Wnioskodawcą, firma serwisowa świadczy usługi obejmujące niezbędne czynności związane z przywróceniem funkcjonalności urządzeń lub instalacji, a także wymianę (jeśli jest konieczna) uszkodzonych lub nieprawidłowo działających elementów urządzenia lub instalacji.

Płatność ma charakter jednorazowy i jest fakturowana z góry za cały okres trwania gwarancji udzielonej klientowi końcowemu przez Wnioskodawcę, czyli, jak wyżej wskazano, 24 miesiące. Termin płatności faktury wystawionej przez firmę serwisową wynosi 60 dni. Firma serwisowa zobowiązana jest wystawić fakturę w ciągu 5 dni od dnia otrzymania od Wnioskodawcy informacji o wartości mebli chłodniczych dostarczonych klientowi końcowemu, przy czym informacja taka ma być przekazana przez Wnioskodawcę w ciągu 5 dni od podpisania przez klienta końcowego protokołu odbioru bez zastrzeżeń. Odpowiedzialność firmy serwisowej z tytułu przejęcia obowiązków gwaranta rozpoczyna się w stosunku do każdego obiektu osobno z dniem podpisania przez klienta końcowego protokołu odbioru, a kończy z upływem okresu trwania gwarancji udzielonej przez Wnioskodawcę na dany obiekt, wynoszącej 24 miesiące. Nie jest zatem wykluczone, że firma serwisowa podejmie działania serwisowe przed upływem terminu płatności faktury (w ciągu 60 dni), dopiero po tym terminie lub w okresie 24 miesięcy nie podejmie żadnych działań serwisowych, ponieważ nie będzie awarii urządzeń zamontowanych w danym obiekcie. Firma serwisowa jest gotowa świadczyć usługi serwisowe (bez względu na ich liczbę) w okresie gwarancji na urządzenie, udzielonej przez Wnioskodawcę klientowi końcowemu. Z tytułu przejęcia obowiązków gwaranta, firmie serwisowej przysługuje jednorazowe wynagrodzenie ryczałtowe za każdy obiekt przekazany jej do serwisowania w wysokości 3% wartości netto wynagrodzenia za urządzenia chłodnicze, należnego Wnioskodawcy od klienta końcowego za dany obiekt. Wysokość wynagrodzenia uzależniona jest wyłącznie od łącznej wartości urządzeń chłodniczych dostarczonych klientowi końcowemu przez Wnioskodawcę. Wysokość wynagrodzenia nie jest uzależniona o ilości serwisów urządzeń w okresie trwania gwarancji, ani od ich jakości (firma serwisowa dokonuje usuwania wad własnych usług w ramach gwarancji udzielonej Wnioskodawcy przez tą firmę na usługi serwisowe). Przykład kalkulacji wynagrodzenia: jeśli wartość urządzeń na fakturze wystawionej przez Wnioskodawcę klientowi końcowemu dla danego obiektu wynosi np. 20 000 EUR to firma serwisowa wystawia Wnioskodawcy fakturę na kwotę 600 euro (3%).

Pytanie

Czy w świetle ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535, ze zm.) obowiązek podatkowy Spółki przy imporcie usług z tytułu przejęcia przez Serwis obowiązków gwaranta powstanie w dacie odpowiadającej faktycznemu przejęciu tych obowiązków, to jest w dacie podpisania protokołu odbioru pomiędzy Spółką a klientem zagranicznym? Państwa stanowisko w sprawie W świetle ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz U. z 2004 r. Nr 54 poz. 535, ze zm.) obowiązek podatkowy Spółki przy imporcie usług z tytułu przejęcia przez Serwis obowiązków gwaranta powstanie w dacie odpowiadającej faktycznemu przejęciu tych obowiązków to jest w dacie podpisania protokołu odbioru pomiędzy Spółką a klientem zagranicznym. Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535, ze zm.) (dalej jako: ustawa VAT) przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu których obowiązek podatkowy spoczywa na nabywcy, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Według art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne: nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki: a) usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4, b) usługobiorcą jest: - w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4, - w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, - w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4. W świetle powyższego, sytuację, w której podmiot - Serwis, mający siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, za wynagrodzeniem, przejmuje obowiązki gwaranta w zakresie gwarancji udzielanej przez Spółkę klientom na terytorium innego państwa członkowskiego UE lub państwa trzeciego, należy zakwalifikować jako import usług. Należy w tym miejscu wskazać, iż ustawa VAT nie określa szczególnego przypadku powstania obowiązku podatkowego przy imporcie usług. Dlatego też należy przyjąć ogólną zasadę powstania obowiązku podatkowego zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Co prawda według ust. 8 art. 19a wówczas, gdy przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty (..) obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty (...), jednak w zaistniałym stanie faktycznym przepis ten nie znajdzie zastosowania, ponieważ do wykonania usługi dochodzi w momencie przejęcia obowiązków gwaranta przez Serwis, określonym przez strony, a nie dopiero w dacie zakończenia okresu gwarancji (po upływie od 6 do 48 miesięcy), w związku z czym zapłata następuje po, a nie przed wykonaniem usługi. Wobec powyższego, w ocenie Spółki, obowiązek podatkowy w przypadku importu usług opisanych powyżej, powstaje w momencie ustalonym przez Spółkę i Serwis, jako datę przejęcia przez Serwis obowiązków gwaranta, to jest w dniu podpisania protokołu odbioru urządzeń lub usługi, pomiędzy Spółką a klientem zagranicznym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają: 1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; 2) eksport towarów; 3) import towarów na terytorium kraju; 4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; 5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 1 i 4 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o: 1) terytorium kraju – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a, 4) terytorium państwa członkowskiego – rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Na podstawie art. 2 pkt 9 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o imporcie usług – rozumie się przez to świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy: Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki: a) usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4, b) usługobiorcą jest: - w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4, - w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, - w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4; Na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy: W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego. Powołany art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca usługi, która podlega opodatkowaniu na terytorium Polski. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Ww. przepis ma zastosowanie, gdy miejscem świadczenia, a tym samym opodatkowania, ustalonym na podstawie przepisów ustawy jest terytorium Polski. Przy tym, warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy względem usług jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy, jak i usługobiorcy. Jednocześnie, aby wystąpił import usług, miejsce świadczenia usługi nabywanej przez podatnika od podatnika zagranicznego musi znajdować się na terytorium Polski. Należy przy tym zauważyć, że podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym – opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane w tym państwie. Dlatego też, w przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie. Natomiast kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w Rozdziale 3 Dział V ustawy o podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 28a ustawy: Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału: 1) ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to: a) podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6, b) osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej; 2) podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług. Powołany art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy, która ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Użyta w przedmiotowym przepisie nazwa „podatnik” odnosi się w zasadzie do „przedsiębiorcy” prowadzącego działalność gospodarczą. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Ustawodawca wskazując na działalność gospodarczą odnosi się do jej definicji zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy z jednoczesnym uwzględnieniem art. 15 ust. 6 ustawy. Za podatników, w świetle art. 28a pkt 1 ustawy, uznawane są również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich. Natomiast przepis art. 28a pkt 2 ustawy uszczegóławia normę zawartą w pkt 1 lit. a, przez wskazanie, że pojęcie podatnika, na potrzeby ustalania miejsca świadczenia usług, obejmuje również sytuację, gdy podatnik, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, nabywa usługi dla czynności niepodlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy: Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n. Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy: W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Z powołanych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona. Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. W myśl art. 19a ust. 1 ustawy: Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f. Natomiast art. 19a ust. 8 ustawy stanowi, że: Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z wyjątkiem: 1) dostaw towarów, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 1b; 2) dostaw towarów i świadczenia usług, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 5 pkt 4. Powołany wyżej przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Przy czym, przepisy ustawy nie regulują odrębnie momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku importu usług. Obowiązek podatkowy będzie zatem powstawał w odniesieniu do nabywanych usług na zasadach szczególnych (jeśli są one wymienione w przepisach art. 19a ust. 1a-11 ustawy) lub na zasadach ogólnych (jeśli nie są one tam wymienione). Z opisu sprawy wynika, że jesteście Państwo producentem przemysłowych urządzeń chłodniczych i wentylacyjnych. Przedmiotem Państwa działalności jest w szczególności produkcja urządzeń chłodniczych (lady, regały, wyspy) o szerokim zastosowaniu: z agregatem wbudowanym z przeznaczeniem dla małych i średnich sklepów, czy z zewnętrzną instalacją chłodniczą dla supermarketów. Posiadają Państwo siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jesteście Państwo czynnym podatkiem podatku od towarów i usług oraz zarejestrowanym podatnikiem VAT UE. Sprzedają Państwo urządzenia własnej produkcji klientom zagranicznym mającym siedzibę na terytorium Unii Europejskiej, jak i poza tym obszarem, lub świadczą Państwo takim klientom usługę kompleksową, obejmującą dostawę urządzeń wraz z ich montażem. Udzielają Państwo klientom zagranicznym gwarancji na urządzenia lub usługi, której okres wynosić może od 6 do 48 miesięcy. W ramach odrębnych umów zawartych z Państwem, podmioty świadczące usługi serwisowe (Serwis) na terenie danego państwa (UE lub poza UE), które posiadają zarejestrowaną tam siedzibę, zobowiązują się przejąć obowiązki gwaranta (Państwa) za wynagrodzeniem, w okresie gwarancji udzielanej przez Państwa klientom zagranicznym. Usługi są zatem świadczone przez Serwis poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Obowiązki te przejmowane są przez Serwis w momencie podpisania protokołu odbioru urządzeń pomiędzy Spółką a klientem zagranicznym, a jeżeli Państwo świadczyli usługę kompleksową - wraz z protokołem odbioru usługi, ponieważ z tą chwilą rozpoczyna się bieg okresu gwarancji udzielonej klientowi przez Spółkę. Serwis zobowiązany jest wystawić fakturę za przejęcie obowiązków gwaranta w określonym terminie, licząc od podpisania ww. protokołu, a płatność za tę fakturę następuje w uzgodnionym ze Spółką terminie. Faktyczne wykonywanie obowiązków gwaranta (Spółki) przez Serwis następuje przed otrzymaniem płatności z tego tytułu, przy czym termin płatności przypada w okresie nie dłuższym niż 90 dni od daty podpisania ww. protokołu między Spółką a klientem zagranicznym. Odnosząc się do kwestii objętej zakresem zadanego pytania należy w pierwszej kolejności ustalić miejsce świadczenia nabywanych przez Państwa usług. Jak Państwo wskazali we wniosku, jesteście podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy. W konsekwencji miejsce świadczenia, a tym samym opodatkowania nabywanych przez Państwa usług przejęcia przez Serwis obowiązków gwaranta należy rozstrzygać na podstawie przepisów regulujących miejsce świadczenia usług na rzecz podmiotu będącego podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy. Do nabywanych przez Państwa usług nie znajdują zastosowania szczególne zasady określania miejsca świadczenia usług, o których mowa w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy. W analizowanym przypadku zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługobiorca posiada swoją siedzibę, tj. Polska. Tym samym nabywane przez Państwa usługi podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce. Jednocześnie w opisanej sytuacji wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy warunki dotyczące usługodawcy, jak i usługobiorcy są spełnione. Jak wyżej wskazano spełniają Państwo definicję podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy. Ponadto, jak wynika z okoliczności sprawy, usługodawca (Serwis) będący podatnikiem nie posiada w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Wobec powyższego, w związku z nabyciem przez Państwa usług przejęcia przez Serwis obowiązków gwaranta jesteście Państwo podatnikiem z tytułu importu usług, w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT z tego tytułu. Zaznaczyć należy, że dla celów powstania obowiązku podatkowego wykonanie usługi następuje z chwilą jej faktycznego dokonania, z wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment. Obowiązek podatkowy rodzi również otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem usługi stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy. Ponownie podkreślić należy, że przepisy ustawy dotyczące powstania obowiązku podatkowego nie regulują odrębnie momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku importu usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy. Zatem obowiązek podatkowy w odniesieniu do usług nabywanych w ramach importu usług powstaje na zasadach właściwych dla tych usług. W pierwszej kolejności należy wskazać, że w sytuacji przedstawionej we wniosku, nie występuje żaden z przypadków powstania obowiązku podatkowego na zasadach szczególnych. Tym samym, obowiązek podatkowy z tytułu importu usług przejęcia przez Serwis obowiązków gwaranta należy określić zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, tj. z chwilą wykonania usługi. Istotne jest zatem ustalenie, kiedy dochodzi do wykonania usługi. W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że moment powstania obowiązku podatkowego wymaga od wykonawcy danej usługi prawidłowego określenia momentu jej wykonania. Ustawa nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia. Wskazać jednak należy, że o faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter. Usługa jest wykonana, gdy usługodawca zrealizował wszystkie czynności składające się na określony rodzaj usług. O faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter. To podatnik posiada informację, kiedy usługa została wykonana. Okoliczności sprawy wskazują, że firma serwisowa świadczy usługi obejmujące niezbędne czynności związane z przywróceniem funkcjonalności urządzeń lub instalacji a także wymianę (jeśli jest konieczna) uszkodzonych lub nieprawidłowo działających elementów urządzenia lub instalacji. Płatność, z tytułu przejęcia przez Serwis obowiązków gwaranta, ma charakter jednorazowy i jest fakturowana z góry za cały okres trwania gwarancji udzielonej klientowi końcowemu przez Państwa, czyli 24 miesiące. Termin płatności faktury wystawionej przez firmę serwisową wynosi 60 dni. Firma serwisowa zobowiązana jest wystawić fakturę w ciągu 5 dni od dnia otrzymania od Państwa informacji o wartości mebli chłodniczych dostarczonych klientowi końcowemu, przy czym informacja taka ma być przekazana przez Państwa w ciągu 5 dni od podpisania przez klienta końcowego protokołu odbioru bez zastrzeżeń. Odpowiedzialność firmy serwisowej z tytułu przejęcia obowiązków gwaranta rozpoczyna się w stosunku do każdego obiektu osobno z dniem podpisania przez klienta końcowego protokołu odbioru, a kończy z upływem okresu trwania gwarancji udzielonej przez Państwa na dany obiekt, wynoszącej 24 miesiące. Nie jest zatem wykluczone, że firma serwisowa podejmie działania serwisowe przed upływem terminu płatności faktury (w ciągu 60 dni), dopiero po tym terminie lub w okresie 24 miesięcy nie podejmie żadnych działań serwisowych ponieważ nie będzie awarii urządzeń zamontowanych w danym obiekcie. Firma serwisowa jest gotowa świadczyć usługi serwisowe (bez względu na ich liczbę) w okresie gwarancji na urządzenie, udzielonej przez Państwa klientowi końcowemu. Z tytułu przejęcia obowiązków gwaranta, firmie serwisowej przysługuje jednorazowe wynagrodzenie ryczałtowe za każdy obiekt przekazany jej do serwisowania w wysokości 3% wartości netto wynagrodzenia za urządzenia chłodnicze, należnego Państwu od klienta końcowego za dany obiekt. Wysokość wynagrodzenia uzależniona jest wyłącznie od łącznej wartości urządzeń chłodniczych dostarczonych klientowi końcowemu przez Państwa. Wysokość wynagrodzenia nie jest uzależniona o ilości serwisów urządzeń w okresie trwania gwarancji, ani od ich jakości (firma serwisowa dokonuje usuwania wad własnych usług w ramach gwarancji udzielonej Państwu przez tą firmę na usługi serwisowe). Biorąc zatem pod uwagę powołane regulacje prawne oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że w sytuacji przedstawionej przez Państwa, data podpisania protokołu odbioru urządzeń przez klienta końcowego jest momentem, który wyznacza wykonanie świadczonej na rzecz Państwa usługi przejęcia przez Serwis obowiązków gwaranta. Jak wynika bowiem z ww. okoliczności sprawy odpowiedzialność firmy serwisowej z tytułu przejęcia obowiązków gwaranta rozpoczyna się w stosunku do każdego obiektu osobno z dniem podpisania przez klienta końcowego protokołu odbioru, a kończy z upływem okresu trwania gwarancji udzielonej przez Państwa na dany obiekt. Płatność, z tytułu przejęcia przez Serwis obowiązków gwaranta, ma charakter jednorazowy i jest fakturowana z góry za cały okres trwania gwarancji udzielonej klientowi końcowemu przez Państwa. Tym samym, w analizowanym przypadku, za moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług przejęcia przez Serwis obowiązków gwaranta, stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy, należy uznać moment wykonania usługi, tj. moment podpisania protokołu odbioru urządzeń przez klienta końcowego, z tym bowiem momentem następuje przejęcie obowiązków gwaranta w zakresie gwarancji udzielanej przez Państwa klientom końcowym. W konsekwencji, w związku z nabywaniem usług przejęcia przez Serwis obowiązków gwaranta, powinni Państwo rozpoznać obowiązek podatkowy z tytułu importu usług z chwilą wykonania usługi, tj. w dacie podpisania protokołu odbioru urządzeń przez klienta końcowego. Zatem Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (pytań). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być rozpatrzone. Jednocześnie podkreślić należy, iż Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Państwa. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego. Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.