0113-KDIPT1-1.4012.247.2025.2.WL

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie sposobu opodatkowania sprzedaży niezabudowanej działki nr 1. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 12 maja 2025 r. (data wpływu 14 maja 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółdzielnia (dalej: Spółdzielnia lub Wnioskodawca) jest podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej również: VAT (podatek od towarów i usług)), zarejestrowanym jako podatnik czynny. Spółdzielnia jest właścicielem działki niezabudowanej o numerze ewidencyjnym 1 o powierzchni ... ha. Działka stanowi łąkę z występującymi zadrzewieniami i zakrzaczeniami – ma nieregularny kształt oraz zróżnicowaną wysokość terenu – z tego też względu Spółdzielnia nie użytkuje jej obecnie w ramach swojej działalności rolniczej. Wnioskodawca zmierza dokonać zbycia przedmiotowej działki. Aktualnie nie wydano dla działki decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu ani decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego. Teren, na którym zlokalizowana jest działka objęty jest natomiast zapisami Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego (dalej również: MPZP), a wynika z niego następujące przeznaczenie: - 73,3% powierzchni - RŁ (łąki, pastwiska) - 2,9% powierzchni - KD-Z1/2 (drogi zbiorcze) - 1,1% powierzchni - KD-D1/2 (drogi dojazdowe) - 0,8% powierzchni - KDD (teren drogi dojazdowej) - 1,3% powierzchni - P-U (teren zabudowy usługowo-składowo-produkcyjnej) - 19,5% powierzchni - PU (teren zabudowy produkcyjno-usługowej) - 0,8% powierzchni - MNU (teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowej) - 0,3% powierzchni - RM (teren zabudowy zagrodowej). Spółdzielnia interpretuje powyższe zapisy MPZP w ten sposób, że oznaczenia KD-Z1/2, P- U, KD-D1/2, PU, KDD, MNU, RM przewidziane są dla terenów przeznaczonych pod zabudowę w rozmaitych celach - tj. zarówno pod zabudowę mieszkaniową, jak i usługową, jak również pod zabudowę budowlami, takimi jak drogi. Oznaczenia te odnoszą się do 26,7% powierzchni działki. W pozostałym zakresie (73,3%) działka stanowi łąki i pastwiska. Co więcej, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na zapisy Uchwały nr ... Rady Gminy w ... z dnia ... r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy ... - obowiązujące dla przedmiotowej działki.

Na terenach oznaczonych na rysunku planu symbolem RŁ przewiduje się wyłącznie: a) uprawy łąkowe, jako podstawowe przeznaczenie terenów, b) rolnictwo (uprawy połowę, sadowe), jako dopuszczalne przeznaczenie terenów, c) istniejące sieci, urządzenia infrastruktury technicznej, niezbędne elementy zagospodarowania związane z retencją wód, zbiorniki wodne, jako dopuszczalne przeznaczenie terenu, d) istniejące drogi jako dopuszczalne przeznaczenie terenu; Obowiązuje przy tym zakaz zabudowy, w tym lokalizacji przegród przestrzennych w poprzek dolin oraz ogrodzeń, zaś dla istniejącej zabudowy - dopuszcza się wyłącznie bieżące remonty. Przy tak sformułowanych zapisach MPZP Spółdzielnia przyjmuje, że działka 1 w 73,3% stanowi teren nieprzeznaczony pod zabudowę. W pozostałym zakresie, zapisy MPZP dopuszczają zabudowę terenu. Podział na poszczególne rodzaje gruntów został również uwzględniony przez rzeczoznawcę majątkowego, który wycenił działkę w podziale na trzy rodzaje przeznaczenia gruntu, tj.: A. Teren rolny - 73,3% powierzchni - RŁ (łąki, pastwiska), B. Teren dróg - 4,8% powierzchni - KD-Z1/2, KD-D1/2, KDD, C. Teren produkcyjno-usługowy - 21,9% powierzchni - P-U, PU, MNU, RM. Każda z ww. grup A-C została wyceniona oddzielnie. Spółdzielnia jest zatem w stanie wydzielić poszczególne powierzchnie oraz odpowiednio ich wartości, a więc ustalić podstawę opodatkowania VAT właściwą dla danego rodzaju terenu. Spółdzielnia powzięła wątpliwości co do prawidłowego opodatkowania VAT przedmiotowej transakcji dostawy niezabudowanej działki gruntu. Ponadto, w odpowiedzi na pytania Organu wskazali Państwo odpowiednio: 1) Czy nabycie przez Państwa działki nr 1 nastąpiło w ramach czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, zwolnionej od tego podatku czy niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług? „Działka nr 1 została nabyta Aktem Notarialnym z dnia ... roku. Zakup nie nastąpił w ramach czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionej z tego podatku. Nie obowiązywał w tamtym okresie w Polsce podatek VAT.” 2) Czy w związku z nabyciem przez Państwa działki nr 1 była wystawiona faktura z wykazaną kwotą podatku VAT? „W związku z nabyciem działki 1 nie była wystawiona faktura z wykazaną kwotą podatku VAT.” 3) Czy z tytułu nabycia działki nr 1 przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego? „Z tytułu nabycia działki nr 1 nie przysługiwało Spółdzielni prawo do odliczenia podatku naliczonego.” 4) Czy działka nr 1 była/do dnia sprzedaży będzie wykorzystywana przez Państwa wyłącznie na cele działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług? Jeżeli tak, to jaką działalność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT, do której była/będzie wykorzystywana ww. działka, Państwo wykonywali/wykonują – należy podać podstawę prawną zwolnienia? „Nie. Działka była nabyta na cele działalności rolniczej. Do dnia dzisiejszego nie zmieniło się jej przeznaczenie.” 5) Czy na dzień sprzedaży w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla ww. działki nr 1 będą wyznaczone linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu? „W obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na działce nr 1 zostały wyznaczone linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu.” Pytania 1. Czy dostawa działki, w zakresie w jakim transakcja dotyczy terenu A., będzie korzystać ze zwolnienia z VAT? 2. Czy dostawa działki, w zakresie w jakim transakcja dotyczy terenu B. i C., nie będzie korzystać ze zwolnienia z VAT? Pytanie 1 dotyczy jednego zdarzenia przyszłego. Pytanie 2 dotyczy jednego zdarzenia przyszłego. Państwa stanowisko w sprawie 1. Dostawa działki, w zakresie w jakim transakcja dotyczy terenu A., będzie korzystać ze zwolnienia z VAT. 2. Dostawa działki, w zakresie w jakim transakcja dotyczy terenu B. i C., nie będzie korzystać ze zwolnienia z VAT. UZASADNIENIE: Ad. 1. i 2. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy: „Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).” W świetle art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy: „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych." Spółdzielnia wykonuje działalność gospodarczą, jest podatnikiem VAT i będzie dokonywać dostawy nieruchomości, a więc czynności podlegającej przepisom ustawy o VAT (dostawy towaru). Przepisy ustawy o VAT oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych dostaw towarów zwolnienie od podatku. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy: „Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane." Stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy: Przez tereny budowlane - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp. Opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jako akt prawa miejscowego, wiąże zarówno organy administracji, osoby fizyczne, osoby prawne, jak i inne jednostki organizacyjne. Zatem w sytuacji, gdy na danym terenie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, to właśnie zapisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy nadać decydujące znaczenie dla oceny przeznaczenia danego terenu, w tym również dla potrzeb art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej reguluje ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r. poz. 503). W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy. Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W myśl zapisów art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym: 1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego; 2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy. Zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: W planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego istotna jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Nie jest więc terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, albo decyzja o warunkach zabudowy. Ustawa o VAT nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Przedmiotem transakcji, o którą pyta Wnioskodawca będą grunty objęte zapisami MPZP. Na ich podstawie możliwe jest określenie możliwości zabudowy terenu oraz ewentualnych części, w których zabudowa nie będzie możliwa. Zdaniem Spółdzielni, działka będąca przedmiotem planowanej transakcji ma charakter mieszany, tj. część jest przeznaczona pod zabudowę, część nie. Tym samym, należy w odrębny sposób opodatkować dostawę tych poszczególnych części. Taki wniosek Spółdzielnia wysnuwa przykładowo z interpretacji indywidualnej z dnia 14 lipca 2022 r., sygn. 0114-KDIP4-1.4012.267.2022.2.AM: „Przy czym, w sytuacji gdy w planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu dla danej działki wyznaczono dokładnie linie rozgraniczające miejsce zabudowy, to teren taki tylko w tej części, w której przeznaczony jest pod zabudowę będzie uznany za teren budowlany, pozostała część działki będzie uznana za teren inny niż budowlany. W przedmiotowej sprawie działki, co do których istnieje możliwość zlokalizowania na nich jakichkolwiek budynków, budowli lub innych obiektów budowlanych i urządzeń budowlanych tj. np. budynków rekreacyjnych, ciągów pieszo- jezdnych, sieci infrastruktury technicznej itp., będą terenami budowlanymi.” Tak samo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wypowiedział się w interpretacji indywidualnej z dnia 18 grudnia 2023 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.689.2023.2.AJB. Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony zastosować zwolnienie z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT w odniesieniu do gruntu A., tj. gruntu RŁ - w tym zakresie bowiem, sprzedawana nieruchomość stanowi grunt inny niż budowlany (RŁ z zakazem zabudowy). W pozostałej części, zapisy MPZP dopuszczają zabudowę, tym samym - w tym zakresie transakcja nie będzie korzystać ze zwolnienia z VAT, a tym samym konieczne będzie naliczenie i odprowadzenie 23% VAT. Spółdzielnia ma możliwość odrębnego ustalenia podstawy opodatkowania VAT dla poszczególnych rodzajów terenu. Rzeczoznawca majątkowy osobno wycenił grunt rolny (RŁ), osobno teren pod drogi oraz osobno pozostałą powierzchnię. Wnioskodawca zna zatem wartość poszczególnych części nieruchomości, mimo że stanowią one jedną działkę. Stanowisko Spółdzielni znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 24 listopada 2023 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.628.2023.2.AKA, w której organ podatkowy wskazał: „sprzedaż (zamiana) niezabudowanych działek nr 1, nr 2 oraz działki nr 3 w części, w jakiej działka ta zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego posiada przeznaczenie tereny lasów - oznaczone symbolem ZL-15, będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast sprzedaż (zamiana) niezabudowanej działki nr 3 w części posiadającej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczenie - tereny zabudowy usług zdrowia - oznaczone symbolem UZ-1, będzie opodatkowana właściwą stawką podatku od towarów i usług.” Podsumowując Wnioskodawca będzie mógł zastosować zwolnienie z VAT do transakcji sprzedaży nieruchomości, w zakresie w jakim dotyczy ona terenu A. Jednocześnie, Wnioskodawca nie będzie mógł zastosować zwolnienia z VAT do pozostałej podstawy opodatkowania przedmiotowej transakcji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: 1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; 2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; 3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. W świetle art. 2 pkt 22 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. W oparciu o art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Zgodnie z przedstawionymi przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Według art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników majątku przedsiębiorstwa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy: Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp. Jak stanowi art. 2 pkt 33 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych – rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Z cytowanych przepisów wynika, że nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. W przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, albo decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1130 ze zm.): Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie gminnych aktów planowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych ustalonych przez organ inny niż minister właściwy do spraw transportu, należy do zadań własnych gminy. W myśl art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W świetle art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym: 1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego; 2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy. W oparciu o art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: W planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza ww. plan miejscowy, wskazując czy teren jest budowlany, czy też szerzej – przeznaczony pod zabudowę. O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu – jako akt indywidualny prawa administracyjnego. Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę. Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę. Z powyższego należy wywieść, że opodatkowaniu podlegają te dostawy nieruchomości gruntowych niezabudowanych, które stanowią tereny budowlane. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług. Jak Państwo wskazali, zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla działki nr 1 wyznaczone są linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu. Podział na poszczególne rodzaje gruntów został również uwzględniony przez rzeczoznawcę majątkowego, który wycenił działkę w podziale na trzy rodzaje przeznaczenia gruntu, tj.: A. Teren rolny - 73,3% powierzchni - RŁ (łąki, pastwiska), B. Teren dróg - 4,8% powierzchni - KD-Z1/2, KD-D1/2, KDD, C. Teren produkcyjno-usługowy - 21,9% powierzchni - P-U, PU, MNU, RM. Zatem sprzedaż działki nr 1 w części stanowiącej teren A, tj. części, w jakiej ta działka zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego posiada przeznaczenie terenu – łąki, pastwiska, oznaczone symbolem RŁ, na której obowiązuje zakaz zabudowy, będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Z kolei, sprzedaż działki nr 1 w części stanowiącej tereny B i C, tj. w części, w jakiej działka ta zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego posiada przeznaczenie terenu – drogi zbiorcze, drogi dojazdowe, teren drogi dojazdowej, teren zabudowy usługowo-składowo-produkcyjnej, teren zabudowy produkcyjno-usługowej, teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowej, teren zabudowy zagrodowej, oznaczone symbolami KD-Z1/2, KD-D1/2, KDD, P-U, PU, MNU, RM, nie będzie objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż spełnia definicję terenu budowlanego. Jak wynika z wniosku, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje na tych terenach możliwość realizacji zabudowy. Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dla sprzedaży niezabudowanej działki nr 1 w części posiadającej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ww. przeznaczenie (tereny B i C), należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy działki w tej części wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy: Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.: 1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania, 2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t. u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”. W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT. Jak wynika z opisu sprawy, zakup działki nie nastąpił w ramach czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionej z tego podatku. Nie obowiązywał w tamtym okresie w Polsce podatek VAT. Wobec powyższego należy wskazać, że w odniesieniu do czynności nabycia przez Państwa przedmiotowej działki, nie wystąpił podatek od towarów i usług. Tym samym w takiej sytuacji nie można mówić, że przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu działki nr 1 lub, że takie prawo Państwu nie przysługiwało. Ponadto, jak wynika z opisu sprawy, działka nr 1 nie była przez Państwa wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Tym samym, nie zostały spełnione przesłanki umożliwiające zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy sprzedaży działki nr 1 w części stanowiącej tereny B i C, posiadającej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczenie – drogi zbiorcze, drogi dojazdowe, teren drogi dojazdowej, teren zabudowy usługowo-składowo- produkcyjnej, teren zabudowy produkcyjno-usługowej, teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowej, teren zabudowy zagrodowej, oznaczone symbolami KD-Z1/2, KD-D1/2, KDD, P-U, PU, MNU, RM. W konsekwencji, sprzedaż niezabudowanej działki nr 1 w części posiadającej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ww. przeznaczenie (tereny B i C), będzie opodatkowana właściwą stawką podatku od towarów i usług. Podsumowując, sprzedaż niezabudowanej działki nr 1 w części stanowiącej: - teren A - łąki, pastwiska – oznaczony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem RŁ, będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, - tereny B i C - oznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolami KD-Z1/2, KD-D1/2, KDD, P-U, PU, MNU, RM - drogi zbiorcze, drogi dojazdowe, teren drogi dojazdowej, teren zabudowy usługowo-składowo- produkcyjnej, teren zabudowy produkcyjno-usługowej, teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowej, teren zabudowy zagrodowej - będzie opodatkowana właściwą stawką podatku od towarów i usług. Tym samym, oceniając całościowo Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 i nr 2 wniosku, uznałem je za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w Państwa własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Ponadto informuję, że zgodnie z art. 14b § 1a ustawy Ordynacja podatkowa, od 1 lipca 2020 r. nie wydajemy interpretacji indywidualnych w zakresie określenia stawki podatku VAT dla towarów i usług. Kwestie określenia stawki podatku VAT dotyczące stanu prawnego od 1 lipca 2020 r. rozstrzygane są w ramach odrębnej instytucji – wiążącej informacji stawkowej, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług. Odnośnie powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.