0112-KDIL3.4012.264.2020.12.AK

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 marca 2020 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 lutego 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie: • obowiązku dokumentowania otrzymywanych zaliczek i przedpłat za pośrednictwem kasy rejestrującej oraz możliwości rezygnacji z ewidencjonowana ich za pomocą kasy rejestrującej w przypadku, gdy dotyczą one wyłącznie usług noclegowych; • obowiązku dokumentowania otrzymywanych zaliczek i przedpłat za pośrednictwem kasy rejestrującej oraz możliwości rezygnacji z ewidencjonowana ich za pomocą kasy rejestrującej w przypadku, gdy dotyczą one usług noclegowych zawierających pakiety, w których mieszczą się także niektóre usługi wskazane w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia; · możliwości zastosowania wobec Wnioskodawcy dodatkowego zobowiązania podatkowego, o którym mowa w art. 106b ust. 6 ustawy, w związku z brakiem numeru NIP nabywcy na paragonie fiskalnym dotyczącym usług objętych obowiązkową fiskalizacją za pomocą kasy rejestrującej (w przypadku zapłaty dokonywanej w sposób inny niż na rachunek bankowy Spółki); • możliwości wystawienia faktury na żądanie nabywcy do paragonu fiskalnego zawierającego NIP nabywcy, którego kwota należności ogółem nie przekracza 450 zł (lub 100 EUR).

Uzupełnili go Państwo pismem z 30 marca 2020 r. (wpływ 2 kwietnia 2020 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego Sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) prowadzi działalność hotelarską i w jej ramach świadczy usługi związane z zakwaterowaniem oraz inne usługi charakterystyczne dla tej branży (m.in. usługi związane z wyżywieniem, usługi w zakresie dokonywania zabiegów kosmetycznych, usługi fizjoterapeutyczne, usługi w zakresie działalności obiektów sportowych itp.). Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług na terytorium kraju. Rezerwacja pobytu w hotelu należącym do Spółki dokonywana jest przez klientów Spółki (gości hotelowych) m.in. przez Internet. Jest to możliwe zarówno bezpośrednio za pośrednictwem strony internetowej hotelu, jak i na stronach internetowych podmiotów prowadzących wyszukiwarki ofert noclegowych z możliwością dokonywania rezerwacji. W przypadku rezerwacji dokonywanych za pośrednictwem strony internetowej hotelu Spółki, nabywca dokonujący rezerwacji ma możliwość zapłaty całości lub części kwoty odpowiadającej cenie nabywanej usługi. W tej sytuacji, Spółka uzyskuje wpłatę na swój rachunek bankowy zgodnie z danymi wskazanymi w procesie rezerwacyjnym na stronie internetowej hotelu. W przypadku rezerwacji dokonywanych za pośrednictwem wyszukiwarki internetowej Pośrednika, nabywcy dokonują zapłaty zaliczki lub przedpłaty w drodze przelewu lub przy pomocy karty kredytowej na rachunek bankowy Pośrednika. Po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego, Spółka otrzymuje od Pośrednika wynagrodzenie za usługi świadczone na rzecz gości hotelowych. Wynagrodzenie jest przekazywane przelewem zbiorczym za dany okres rozliczeniowy i uwzględnia płatności dokonane przez nabywców w całym okresie objętym rozliczeniem. Kwota, którą Wnioskodawca otrzymuje na konto bankowe, stanowi sumę wszystkich kwot wpłaconych przez gości, pomniejszoną o prowizję Pośrednika z tytułu świadczonych przez Pośrednika usług na rzecz Spółki. Dokonując rezerwacji i wpłacając zaliczkę lub przedpłatę, nabywcy często nie wskazują, że są podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą (tj. w procesie rezerwacyjnym nie podają swoich danych, w tym w szczególności numeru identyfikacyjnego, pod którym zidentyfikowani są do celów VAT (podatek od towarów i usług) – nr NIP, adresu siedziby itp.). Powyższe wynikać może w szczególności z niedostosowania formularzy rejestracyjnych Pośrednika do tego celu. Nie będąc w posiadaniu stosownej informacji odnośnie statusu nabywcy jako podatnika VAT, na dzień dzisiejszy w tego typu przypadkach Spółka ewidencjonuje pobierane zaliczki i przedpłaty wpływające na jej rachunek bankowy przy użyciu kasy rejestrującej oraz dodatkowo Spółka wystawia także fakturę VAT (w tym zaliczkową) niezawierającą numeru NIP nabywcy. Sytuacja taka dotyczy zarówno zaliczek i przedpłat otrzymywanych bezpośrednio od swoich klientów (rezerwacja przez stronę internetową hotelu Spółki), jak i przekazywanych zbiorczo przez Pośrednika (rezerwacja przez wyszukiwarki Pośrednika). W praktyce prowadzonej przez Spółkę działalności zdarzają się sytuacje, w których po zakończeniu pobytu w hotelu, nabywcy usług świadczonych przez Wnioskodawcę domagają się od Spółki wystawienia faktur VAT (faktur końcowych, rozliczeniowych), zawierających dane nabywcy, w tym numer identyfikacyjny, pod którym zidentyfikowani są do celów VAT. Przykładowo, nabywcy usług tłumaczą swoje żądanie m.in. w ten sposób, że dokonując rezerwacji i opłacając zaliczkę lub przedpłatę, dokonywali zakupu w związku z prowadzoną działalnością opodatkowaną, a jedynie nie podali stosownych danych w formularzu rezerwacyjnym (z przeoczenia albo braku technicznej możliwości). W innych przypadkach, jakkolwiek z usługi hotelowej korzysta osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej i to ona dokonuje rezerwacji, to rzeczywistym nabywcą usługi jest podatnik VAT (przykładowo pracodawca osoby będącej gościem hotelowym w związku z wykonywaną podróżą służbową). Wówczas, Spółka otrzymuje żądanie wystawienia końcowej faktury VAT, zawierającej dane identyfikacyjne podmiotu będącego pracodawcą gościa hotelowego. Możliwość powiązania płatności z usługą Wszelkiego rodzaju zaliczki i przedpłaty opisywane powyżej (w tym w wysokości 100% zapłaty) z tytułu rezerwacji internetowych Spółka otrzymuje przelewem na swój rachunek bankowy. W przypadku rezerwacji za pośrednictwem strony internetowej hotelu Spółki, płatności trafiają bezpośrednio na rachunek bankowy Spółki i Spółka ma możliwość powiązania danej wpłaty z konkretną czynnością (tj. z dokonaną rezerwacją wskazującą m.in. podmiot rezerwujący, długość pobytu w hotelu, wartość usługi świadczonej przez Spółkę itp.). W przypadku płatności dokonywanych przez Pośrednika, Spółka uzyskuje przed otrzymaniem przelewu zbiorczego dokładne zestawienie gości, którzy dokonywali rezerwacji miejsc w hotelu oraz kwot, które zapłacili na rachunek Pośrednika. Na tej podstawie Spółka również może powiązać (zaksięgować) uzyskaną od Pośrednika płatność zbiorczą z konkretnymi usługami świadczonymi przez Spółkę w danym okresie na rzecz konkretnie wskazanych podmiotów korzystających z wyszukiwarek prowadzonych przez Pośredników. Na podstawie zestawienia, Spółka także odpowiednio dokumentuje sprzedaż na rzecz swoich gości, tj. wystawia paragony i faktury w dacie otrzymania przelewu zbiorczego. Nowe przepisy od 1 stycznia 2020 r. W związku z wejściem w życie z dniem 1 stycznia 2020 r. art. 106b ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2020 r., 106, tj., dalej: ustawa o VAT), wprowadzonego ustawą z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2019 r., poz. 1520, dalej: ustawa zmieniająca), Wnioskodawca podejmuje działania ukierunkowane na uniknięcie sytuacji, w której: dojdzie do udokumentowania sprzedaży usług hotelowych na kasie fiskalnej bez zawarcia w treści paragonu numeru NIP nabywcy (ze względu na brak informacji odnośnie statusu nabywcy jako podatnika VAT na moment zapłaty zaliczki lub przedpłaty); a następnie nabywca będzie domagał się wystawienia przez Wnioskodawcę faktury VAT zawierającej numer NIP nabywcy. Spółka ma świadomość, że wystawienie faktury VAT z NIP nabywcy w tej sytuacji narusza ww. przepisy ustawy o VAT. Niemniej, przepisy te nie zawsze są znane nabywcom i odmowa Spółki w tym zakresie spotyka się z dezaprobatą klienta. Aby zminimalizować ryzyko zaistnienia tego rodzaju sytuacji, Wnioskodawca zaprzestanie ewidencjonowania zaliczek i przedpłat na kasie rejestrującej w przypadkach, w których w momencie dokonywania rezerwacji przez Internet i wpłaty zaliczki lub przedpłaty na rachunek bankowy Wnioskodawcy, Spółka nie posiada stosownej informacji odnośnie statusu VAT nabywcy, tj. nie posiada informacji, że nabywca jest podatnikiem VAT (Spółka przyjmuje więc, że płatność dokonywana jest przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej). Spółka ewidencjonuje i będzie nadal ewidencjonować na kasie fiskalnej transakcje z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej w przypadku płatności dokonywanych bezpośrednio w hotelu stanowiącym własność Spółki (tj. płatności inne niż dokonywane przelewem na rachunek bankowy Spółki bezpośrednio przez nabywców lub zbiorczo przez Pośrednika). Spółka ma możliwość drukowania w treści paragonów fiskalnych numeru NIP nabywcy. Spółka nie zamierza zatem zlikwidować kas rejestrujących, a jedynie ograniczyć spectrum czynności, które są dokumentowane za ich pomocą. W uzupełnieniu do wniosku z 30 marca 2020 r. w zakresie: Pytania pierwszego o treści „Czy zapłata za usługi, które świadczy/będzie świadczył Wnioskodawca na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jest dokonywana/będzie dokonana w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana?” – Wnioskodawca wskazał, że „tak – w przypadku zaliczek i przedpłat otrzymywanych bezpośrednio od klientów Spółki za pośrednictwem strony internetowej hotelu, jak i kwot zaliczek i przedpłat przekazywanych zbiorczo przez Pośredników wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, zapłata trafia i będzie trafiać w całości na rachunek bankowy Spółki, a Spółka posiada i będzie posiadać ewidencje i dowody dokumentujące zapłatę, z których jednoznacznie wynika i będzie wynikało, jakiej konkretnie czynności dotyczą i na czyją rzecz zostały dokonane. Spółka pobiera i będzie pobierać za swoje usługi opłaty również w innej formie niż wskazana wyżej (tj. m.in. gotówką lub kartą płatniczą w miejscu prowadzenia działalności, np. w recepcji hotelowej). Złożony przez Spółkę wniosek w zakresie pytania 1 i 2 nie dotyczy jednak tych opłat, skoro nie są/nie będą one dokonywane w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej. Innymi słowy, nie za wszystkie usługi świadczone przez Wnioskodawcę zapłata dokonywana jest i będzie w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo -kredytowej. Niemniej, w zakresie pytania 1 i 2 złożony przez Wnioskodawcę wniosek dotyczy wyłącznie zaliczek i przedpłat otrzymywanych bezpośrednio od klientów Spółki lub zbiorczo od Pośredników, a te trafiają w całości na rachunek bankowy Spółki”. Pytania drugiego o treści „Czy w przedmiotowej sprawie dochodzi/będzie dochodzić do zapłaty zaliczek i przedpłat również za pośrednictwem karty płatniczej przy użyciu terminala w miejscu prowadzenia działalności hotelarskiej?” – Wnioskodawca wskazał, że „Nie. W przypadku dokonywania rezerwacji za pośrednictwem strony internetowej hotelu Spółki lub wyszukiwarki internetowej Pośrednika, nie dochodzi i nie będzie dochodzić do zapłaty zaliczek i przedpłat poprzez kartę płatniczą przy użyciu terminala w miejscu prowadzenia działalności Spółki. W tych sytuacjach, zapłata zaliczek i przedpłat dokonywana jest wyłącznie i w całości na rachunek bankowy Spółki (bezpośrednio przez klientów Spółki przy użyciu przelewu lub karty kredytowej lub zbiorczym przelewem przez Pośrednika). Nie byłoby technicznie uzasadnione dokonywanie przez klientów Spółki rezerwacji przez Internet, a następnie uiszczanie zaliczek i przedpłat w miejscu prowadzenia działalności hotelarskiej. Jednocześnie, Spółka ewidencjonuje i zamierza dalej ewidencjonować na kasie rejestrującej wszelkie wpłaty dokonywane w miejscu prowadzenia działalności hotelarskiej przez Spółkę. Są to jednak inne sytuacje niż zapłata zaliczek i przedpłat w przypadku rezerwacji internetowych (bezpośrednio czy na stronach internetowych Pośrednika)”. Pytania trzeciego o treści „Czy Zainteresowany świadczy/będzie świadczył usługi wskazane w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519)?” – Wnioskodawca wskazał, że „prowadzi działalność hotelarską i w jej ramach świadczy usługi związane z zakwaterowaniem oraz inne usługi charakterystyczne dla tej branży m.in. usługi związane z wyżywieniem, usługi w zakresie dokonywania zabiegów kosmetycznych, usługi fizjoterapeutyczne czy usługi w zakresie działalności obiektów sportowych. Spółka w swojej ofercie posiada pakiety, w których w ramach usługi noclegowej mogą mieścić się także niektóre usługi wskazane w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (dalej: Rozporządzenie). Przykładowo, w skład pakietu mogą wchodzić usługi związane z wyżywieniem, usługi kosmetyczne oraz kosmetologiczne. Pobierane przez Wnioskodawcę zaliczki oraz przedpłaty (otrzymane zarówno bezpośrednio od nabywców jak i zbiorczo przez Pośredników) dotyczą i będą dotyczyć usług noclegowych lub usług noclegowych wraz z pakietami innych usług (w wybranych przypadkach również usług wskazanych w § 4 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia). Zawsze jednak rezerwacje dotyczą zasadniczo usługi noclegowej, nie istnieje możliwość uiszczania zaliczki albo przedpłaty wyłącznie w odniesieniu do usług, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia (bez rezerwacji usługi noclegowej)”. Pytanie oznaczone we wniosku nr 3 Czy niezależnie od możliwości skorzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia z obowiązku fiskalizacji ww. czynności (pytanie 1 i 2), w przypadku usług objętych obowiązkową fiskalizacją za pomocą kasy rejestrującej (w przypadku zapłaty dokonywanej w sposób inny niż na rachunek bankowy Spółki), dodatkowe zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 106b ust. 6 ustawy o VAT w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na fakturze wystawionej w związku ze sprzedażą zaewidencjonowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, potwierdzonej paragonem fiskalnym niezawierającym NIP nabywcy, dotyczyć może świadczonych przez Spółkę usług noclegowych i gastronomicznych? Państwa stanowisko w sprawie w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 Zdaniem Wnioskodawcy, nawet gdyby Spółka wystawiła fakturę VAT zawierającą numer NIP nabywcy w sytuacji, w której uprzednio sprzedaż tego rodzaju udokumentowana została paragonem fiskalnym bez numeru NIP nabywcy, na Spółkę nie będzie nałożone dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na fakturze z tytułu świadczenia usług noclegowych i gastronomicznych. Zgodnie z art. 106b ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika VAT wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku VAT. Stosownie do art. 106b ust. 6 ustawy o VAT, w przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 5, organ podatkowy ustala temu podatnikowi dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się. Ww. przepisy wprowadzają zasadę, zgodnie z którą w przypadku sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, fakturę do paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy posługującego się NIP wystawia się tylko w przypadku, gdy paragon dokumentujący tę sprzedaż również zawiera ten sam numer. Zgodnie z uzasadnieniem do ustawy zmieniającej, regulacja ta pozwoli na eliminację procederu wystawiania faktur na podstawie zebranych paragonów pozostawionych przez innych klientów. Zmiany te są reakcją na zaobserwowany nieuczciwy proceder polegający na wystawianiu faktur na zaprzyjaźnione firmy, w zamian za korzyść majątkową do paragonów fiskalnych wygenerowanych przez kasę, a nie odebranych przez klientów. Firmy na podstawie wystawionych faktur dokonują odliczenia podatku VAT, mimo że w rzeczywistości nie nabyły towarów lub usług (...). Wprowadzenie przepisów uniemożliwiających prowadzenie takiego procederu jest zatem niezbędne w świetle prowadzonych działań zmierzających do uszczelnienia systemu podatku VAT. Przepisem realizującym zasadniczy cel ustawy zmieniającej jest jednak art. 109a ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku ujęcia w ewidencji przez podatnika, o którym mowa w art. 109 ust. 3, wystawionej dla niego faktury dotyczącej sprzedaży potwierdzonej paragonem, który nie zawiera numeru, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku, organ podatkowy ustala temu podatnikowi dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na tej fakturze. Z konstrukcji ww. przepisów, a także z przywoływanego uzasadnienia wynika więc wprost, że przewidziane sankcje dla sprzedawcy i nabywcy opiewać powinny na wysokość odliczonego nienależnie podatku VAT. Aby sankcja pozostała skuteczna, jej wysokość powinna korespondować z wysokością uzyskiwanego nienależnie przysporzenia przez podmiot odliczający podatek naliczony z nieprawidłowo wystawionych faktur. Innymi słowy, sankcja dla sprzedawcy – wystawcy faktury musi korespondować wprost z uszczupleniem podatkowym związanym z nieuprawnionym odliczeniem podatku naliczonego przez nabywcę. Z tego względu, zdaniem Spółki ww. przepisy nie znajdują zastosowania do świadczonych przez Spółkę usług noclegowych i gastronomicznych. Nabywca tego rodzaju usług nie ma bowiem możliwości odliczenia podatku naliczonego związanego z ich nabyciem, bez względu na to czy otrzymana przez niego faktura została wystawiona na podstawie paragonu z zawartym numerem NIP, na podstawie paragonu niespełniającego przesłanek, o których mowa w art. 106b ust. 5 ustawy o VAT, czy też w ogóle nie dotyczy sprzedaży zarejestrowanej na kasie rejestrującej. Przesądza o tym art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób. Z konstrukcji tego przepisu wynika więc wprost, że w przypadku wymienionych w nim usług nie było przed 1 stycznia 2020 r. ani nie ma w obecnym stanie prawnym uzasadnienia dla realizacji przez nieuczciwych podatników procederu wystawiania faktur na podstawie zebranych paragonów pozostawionych przez innych klientów (wystawiania faktur na zaprzyjaźnione firmy, w zamian za korzyść majątkową w postaci nieuzasadnionego odliczenia podatku naliczonego, tak jak ma to miejsce np. w branży paliwowej czy budowlanej). W ocenie Spółki, nie będzie ona miała nigdy możliwości stosowania wyżej opisanego „nieuczciwego procederu” polegającego na wystawianiu faktur na „zaprzyjaźnione” firmy, w zamian za korzyść majątkową, do paragonów fiskalnych wygenerowanych przez kasę, a nie odebranych przez klientów, bowiem nabywcy usług świadczonych przez Wnioskodawcę nie są uprawnieni do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup usług hotelowych. Przepis art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT w sposób jasny i niebudzący wątpliwości wyznacza regułę zgodnie, z którą nabywcy usługi świadczonej przez Spółkę nigdy nie będzie przysługiwało uprawnienie do skorzystania z odliczenia podatku wykazanego na otrzymanych od Wnioskodawcy fakturach. Potwierdza to m.in.: Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 lipca 2019 r. (0114-KDIP1-3.4012.286.2019.1.KP), gdzie Dyrektor KIS wyraził stanowisko, że w świetle art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług na brak prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług hotelowych i gastronomicznych (...). Powołany przepis jest jednoznaczny i nie nasuwa wątpliwości interpretacyjnych. (...) Skoro zatem nabyte przez Wnioskodawcę usługi mieścić się będą w zakresie usług wskazanych w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało uprawnienie do skorzystania z odliczenia podatku wykazanego na otrzymanych fakturach. (...). A zatem, w ocenie Spółki, art. 106b ust. 6 ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania w przedmiotowym stanie faktycznym, ponieważ jego stosowanie jest ograniczone innym przepisem występującym w ww. ustawie (art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT). Według orzecznictwa sądów administracyjnych, dokonując wykładni przepisu prawa należy brać pod uwagę jego korelacje z innymi przepisami oraz cel, jaki ten przepis ma w systemie prawa realizować. Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale 7 sędziów NSA z dnia 14 marca 2011 r., sygn. akt II FPS 8/10: „żaden przepis prawa nie jest oderwaną jednostką, lecz występuje w pewnym kontekście systemowym – jest częścią określonego aktu normatywnego, który z kolei jest częścią określonej gałęzi prawa przynależącej do systemu prawa polskiego. Wykładając więc dany przepis prawa, należy brać pod uwagę jego relacje do innych przepisów danego aktu normatywnego (wykładnia systemowa wewnętrzna) oraz do przepisów zawartych w innych ustawach (wykładnia systemowa zewnętrzna). Tylko bowiem realizacja tej dyrektywy wykładni prawa, określanej jako argumentum a rubrica, gwarantuje zupełne i niesprzeczne odczytanie danej instytucji prawa z przepisów prawa”. Natomiast Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 lipca 2012 r. (I OSK 647/12) wskazał, że znaczenie przepisu (...) zależy nie tylko od jego językowego sformułowania (kontekst językowy), ale także od treści innych przepisów (kontekst systemowy) oraz całego szeregu wyznaczników językowych, takich jak między innymi cele i funkcje danej regulacji prawnej (kontekst funkcjonalny). O wyłączeniu stosowania sankcji z art. 106b ust. 6 ustawy o VAT dla podmiotów świadczących usługi noclegowe wspomina także doktryna podatkowa („Nieustające kontrowersje wokół NIP na paragonie”, W. Kieszkowski, CH Beck 2020). Wobec powyższego należy stwierdzić, że biorąc pod uwagę art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT i cel jaki został wrażony w uzasadnieniu do ustawy zmieniającej, Wnioskodawca nie może zostać objęty sankcją przewidzianą w art. 106b ust. 6 ustawy o VAT. W efekcie, zdaniem Wnioskodawcy, nawet w przypadku dokonania sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym, wystawienie faktury na rzecz podatnika VAT w sytuacji, w której paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży nie zawiera numeru, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku VAT nie będzie skutkować dodatkowym zobowiązaniem podatkowym w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na tej fakturze – w przypadku świadczenia przez Wnioskodawcę usług noclegowych i gastronomicznych. Przeciwne podejście byłoby bowiem sprzeczne z celem ustanowienia przepisów w ww. zakresie, który to cel jasno wynika m.in. z uzasadnienia do ustawy zmieniającej. Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania Rozpatrzyłem Państwa wniosek w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 – 4 maja 2020 r. wydałem postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie Państwa wniosku w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3, znak 0112-KDIL3. 4012.264.2020.1.MŁ. Postanowienie odebrali Państwo 7 maja 2020 r. Zażalenie na postanowienie o odmowie wydania interpretacji 29 maja 2020 r. wnieśli Państwo – w wymaganym terminie – zażalenie na ww. postanowienie. Odpowiedzi na ww. zażalenie udzielono pismem z 16 czerwca 2020 r. znak 0112-KDIL3. 4012.264.2020.5.MŁ, skutecznie doręczonym 19 czerwca 2020 r. Skarga na postanowienie o utrzymaniu w mocy postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania 17 lipca 2020 r. wnieśli Państwo skargę na postanowienie z 16 czerwca 2020 r. o utrzymaniu w mocy postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania z 4 maja 2020 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku. Wnieśli Państwo o: • uchylenie na podstawie art. 145 § 5 1 pkt 1 lit. a oraz c PPSA, skarżonego postanowienia utrzymującego w mocy postanowienie odmawiające wszczęcia postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie objętym niniejszą skargą, celem wydania indywidualnej interpretacji poprzez udzielenie odpowiedzi na zadane przez Skarżącą pytanie, tj. czy w przypadku usług objętych obowiązkową fiskalizacją za pomocą kasy rejestrującej, dodatkowe zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 106b ust. 6 ustawy o VAT w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na fakturze wystawionej w związku ze sprzedażą zaewidencjonowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, potwierdzonej paragonem fiskalnym niezawierającym NIP nabywcy, dotyczyć może świadczonych przez Spółkę usług noclegowych i gastronomicznych; • na podstawie art. 200 PPSA zasądzenie od Organu zwrotu kosztów postępowania na rzecz Skarżącej. Postępowanie przed sądami administracyjnymi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie – wyrokiem z 9 lutego 2021 r. sygn. akt I SA/Gd 757/20. Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 18 grudnia 2024 r. sygn. akt I FSK 887/21 oddalił skargę kasacyjną. Wyrok, który uchylił postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie, stał się prawomocny od 18 grudnia 2024 r. (wpływ 3 kwietnia 2025 r.). W wyroku z 9 lutego 2021 r. sygn. akt I SA/Gd 757/20 WSA w Gdańsku wskazał, że: Błędnie bowiem Dyrektor KIS uznał, że pytanie Spółki dotyczy kompetencji organu podatkowego w zakresie weryfikacji prawidłowości dokonywanych przez Skarżącą rozliczeń. Wbrew twierdzeniom Dyrektora KIS, z wniosku nie wynika, że Spółka oczekiwała od Organu interpretacyjnego, aby ten miał zadecydować o nakładaniu na nią sankcji podatkowych. Organ nie dostrzegł, że zadane we wniosku pytanie w istocie dotyczy zasadności (możliwości) subsumpcji stanu faktycznego pod wskazane przez Spółkę przepisy prawa podatkowego. oraz: Sąd nie stwierdził przeszkód o charakterze formalnym, które uniemożliwiałyby wszczęcie i prowadzenie postępowania interpretacyjnego.

Ocena stanowiska

wnioskodawcy może być bowiem wyrażona w oparciu o wykładnię obowiązującego prawa materialnego. Nie jest ponadto konieczne prowadzenie postępowania dowodowego, wykraczającego poza zakres kompetencji Organu interpretacyjnego. W ocenie Sądu, Dyrektor KIS winien zatem w niniejszej sprawie wydać interpretację indywidualną. Powyższe podsumował NSA w wyroku z 18 grudnia 2024 r. sygn. akt I FSK 887/21: Po pierwsze, wniosek zainteresowanego nie dotyczył w żadnej mierze uprawnień i obowiązków organów podatkowych. Podatnik pytał się o możliwość zastosowania art. 106b ust. 6 ustawy o VAT w podanym przez niego stanie faktycznym. Przedmiotem tego wniosku zaś nie były kompetencje określonego organu podatkowego. oraz: Po drugie, nie ma racji kasator, że wydanie przedmiotowej interpretacji indywidualnej spowoduje wkroczenie w kompetencje innego organu podatkowego. (...)

Z uwagi na powyższe należy uznać, że wbrew twierdzeniom autora skargi kasacyjnej wadliwie zastosowano art. 165a § 1 w zw. z art. 14h o.p. Brak było przeszkód do wszczęcia postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej. Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.): Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie. Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.: • uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach; • ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym oraz w dacie wydania pierwotnego postanowienia, gdyż wniosek dotyczy również zdarzenia przyszłego, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczeń Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 9 lutego 2021 r. sygn. akt I SA/Gd 757/20 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 grudnia 2024 r. sygn. akt I FSK 887/21. Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.), zwanej dalej ustawą: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl art. 8 ust. 1 ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej, niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywca usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenia za usługę). Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy: Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących. Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem, podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Stosownie do art. 111 ust. 1b ustawy: W ewidencji, o której mowa w ust. 1, wykazuje się dane o sprzedaży, zawarte w dokumentach wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym określające przedmiot opodatkowania, wysokość podstawy opodatkowania i podatku należnego oraz dane służące identyfikacji poszczególnych sprzedaży, w tym numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku albo podatku od wartości dodanej. Na mocy art. 111 ust. 8 ustawy: Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (...). W stanie prawnym od 1 stycznia 2019 r. obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r. poz. 2519), zwane dalej rozporządzeniem. Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia: Zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł. Powyższe zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej ze względu na wysokość osiągniętego obrotu jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczy podmiotu. Zgodnie z zapisem § 2 ust. 1 rozporządzenia: Zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia. W kwestii prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej – ustawodawca przewidział zwolnienia podmiotowe (§ 3 rozporządzenia), jak i przedmiotowe (§ 2 rozporządzenia) z tego obowiązku. Należy jednak zauważyć, że wykonywanie przez podatnika czynności wymienionych w § 4 rozporządzenia wyklucza możliwość zastosowania przez niego zwolnień określonych w § 2 i § 3 rozporządzenia. Zatem, bezwzględnemu obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, niezależnie od przysługującego podatnikowi zwolnienia od tego obowiązku na podstawie § 2 i § 3 powołanego rozporządzenia, podlegają czynności wymienione w § 4 rozporządzenia, dokonywane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. W poz. 37 załącznika do rozporządzenia wymieniono świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła. Jednocześnie w § 4 ust 1 pkt 2 rozporządzenia został wymieniony katalog usług, do których nie stosuje się zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania wskazanych w § 2 i § 3 rozporządzenia. Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia: Zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług: a) przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia, b) przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami, c) naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania), d) w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów, e) w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów, f) w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 48 załącznika do rozporządzenia, g) prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 27 załącznika do rozporządzenia, h) doradztwa podatkowego, i) związanych z wyżywieniem (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) ex 56.10, PKWiU 56.21), PKWiU 56.29, PKWiU ex 56.30), wyłącznie: - świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz - usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering), j) fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych, k) kulturalnych i rozrywkowych – wyłącznie w zakresie wstępu na przedstawienia cyrkowe, l) związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne. Tym samym, § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia zawiera katalog czynności, do których nie mają zastosowania zwolnienia przedmiotowe, podmiotowe oraz podmiotowo- przedmiotowe. Oznacza to, że podatnik dokonujący czynności wymienionych w ww. przepisie nie ma prawa do korzystania ze zwolnienia z ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej. Wyłączenie to dotyczy jednak konkretnych wskazanych przez ustawodawcę czynności. Tak więc, w stosunku do pozostałych czynności, innych niż wymienione w § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnik może korzystać z przewidzianych w rozporządzeniu tytułów zwolnieniowych, np. przedmiotowych określonych w § 2 ww. rozporządzenia, o ile spełni odrębne warunki. W ramach prowadzonej działalności podatnik dokonuje różnych czynności. Dlatego też w prowadzonej działalności może zaistnieć sytuacja, w której podatnik będzie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej jedynie część swojej sprzedaży, a w pozostałym zakresie będzie korzystał ze zwolnienia z tego obowiązku. W myśl § 4 ust. 3 rozporządzenia: Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do świadczenia usług: 1) zgodnie z warunkami określonymi w poz. 34 załącznika do rozporządzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy; 2) o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. f-h, jeżeli świadczenie tych usług zgodnie z warunkami określonymi w poz. 37 załącznika do rozporządzenia ma miejsce wyłącznie przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość, lub których rezultat jest przekazywany wyłącznie przy wykorzystaniu tych środków; 3) o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. f, zgodnie z warunkami określonymi w poz. 48 załącznika do rozporządzenia; 4) o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. i, na pokładach samolotów lub w sposób określony w poz. 44 załącznika do rozporządzenia. Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r. poz. 816), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas rejestrujących. Jak stanowi § 2 pkt 16 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących: Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym albo fakturze – rozumie się przez to dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży. Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących: Podatnicy prowadzą ewidencję każdej czynności sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej od podatku, przy użyciu kas, które zostały nabyte w okresie obowiązywania potwierdzenia, że kasa spełnia funkcje wymienione odpowiednio w art. 111 ust. 6a lub w art. 145a ust. 2 ustawy oraz wymagania techniczne (kryteria i warunki techniczne) dla kas, wyłącznie w trybie fiskalnym pracy tej kasy, po dokonaniu jej fiskalizacji. Natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących podatnicy: Prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12 (...). Jak wynika z § 25 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących: W przypadku prowadzenia przez podatnika ewidencji przy użyciu kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii paragon fiskalny zawiera co najmniej: 1) imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a w przypadku sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika; 2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) podatnika; 3) numer kolejny wydruku; 4) datę oraz godzinę i minutę sprzedaży; 5) oznaczenie „PARAGON FISKALNY”; 6) nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację; 7) cenę jednostkową towaru lub usługi; 8) ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku; 9) wartość opustów, obniżek lub narzutów, o ile występują; 10) wartość sprzedaży brutto i wysokość podatku według poszczególnych stawek podatku z oznaczeniem literowym po uwzględnieniu opustów, obniżek lub narzutów; 11) wartość sprzedaży zwolnionej od podatku z oznaczeniem literowym; 12) łączną wysokość podatku; 13) łączną wartość sprzedaży brutto; 14) oznaczenie waluty, w której jest zapisywana sprzedaż, przynajmniej przy łącznej wartości sprzedaży brutto; 15) kolejny numer paragonu fiskalnego; 16) numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym; 17) numer identyfikacji podatkowej (NIP) nabywcy – na żądanie nabywcy; 18) logo fiskalne i numer unikatowy. Z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów. Tym samym, obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) należy udokumentować fakturą VAT. Jednocześnie przepisy ustawy nie zabraniają ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących na rzecz ww. podmiotów. Jednakże w takim przypadku należy pamiętać, że ustawodawca do takiej sprzedaży przewidział określone warunki ewidencyjne. Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy: Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy: Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą: 1) czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, 2) sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. – jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty. Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Zatem, ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów nie będących podatnikami VAT. Niemniej jednak, stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na zgłoszone w odpowiednim terminie żądanie nabywcy (niebędącego podatnikiem), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż. Zasada ta nie dotyczy czynności wymienionych w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy. Zgodnie z brzmieniem art. 106e ust. 1 ustawy: Faktura powinna zawierać: 1) datę wystawienia; 2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę; 3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy; 4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a; 5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b; 6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; 7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi; 8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług; 9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto); 10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto; 11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto); 12) stawkę podatku; 13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku; 14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku; 15) kwotę należności ogółem (...). W myśl art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy: Faktura może nie zawierać w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro – danych określonych w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11-14, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku. Z kolei art. 106g ust. 1 ustawy stanowi, że: Faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży. Stosownie do art. 106h ust. 1 ustawy: W przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż. Na mocy art. 106h ust. 2 ustawy: Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą wystawianą przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zaewidencjonowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy. W myśl art. 106h ust. 3 ustawy: W przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę. Zgodnie z art. 106h ust. 4 ustawy: Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy paragon został uznany za fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3. W myśl art. 106b ust. 5 ustawy: W przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej. Stosownie do art. 106b ust. 6 ustawy: W przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 5, organ podatkowy ustala temu podatnikowi dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się. Ww. przepis art. 106b ust. 5 ustawy wprowadza zasadę, zgodnie z którą w przypadku sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, fakturę do paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy posługującego się numerem NIP (lub numerem podatku od wartości dodanej) wystawia się tylko w przypadku, gdy paragon dokumentujący tę sprzedaż zawiera ten numer. Powołany przepis art. 106b ust. 5 ustawy dotyczy szczególnego przypadku, gdy podatnik otrzymuje paragon fiskalny, a następnie żąda wystawienia do niego faktury. W takim przypadku wystawienie faktury jest możliwe tylko pod warunkiem, że na paragonie fiskalnym będzie numer NIP nabywcy. Należy zauważyć, że co do zasady na kasie rejestrującej ewidencjonuje się obrót tylko na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy na żądanie tych podmiotów podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą dokonaną sprzedaż. Faktury te mogą służyć do udokumentowania poniesionych wydatków i nie będą zawierały numeru identyfikującego nabywcę. Z opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo działalność hotelarską i w jej ramach świadczą usługi związane z zakwaterowaniem oraz inne usługi charakterystyczne dla tej branży (m.in. usługi związane z wyżywieniem, usługi w zakresie dokonywania zabiegów kosmetycznych, usługi fizjoterapeutyczne, usługi w zakresie działalności obiektów sportowych itp.). Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług na terytorium kraju. Rezerwacja pobytu w hotelu należącym do Spółki dokonywana jest przez klientów Spółki (gości hotelowych) m.in. przez Internet. Jest to możliwe zarówno bezpośrednio za pośrednictwem strony internetowej hotelu, jak i na stronach internetowych podmiotów prowadzących wyszukiwarki ofert noclegowych z możliwością dokonywania rezerwacji. W przypadku rezerwacji dokonywanych za pośrednictwem strony internetowej hotelu Spółki, nabywca dokonujący rezerwacji ma możliwość zapłaty całości lub części kwoty odpowiadającej cenie nabywanej usługi. W tej sytuacji, Spółka uzyskuje wpłatę na swój rachunek bankowy zgodnie z danymi wskazanymi w procesie rezerwacyjnym na stronie internetowej hotelu. W przypadku rezerwacji dokonywanych za pośrednictwem wyszukiwarki internetowej Pośrednika, nabywcy dokonują zapłaty zaliczki lub przedpłaty w drodze przelewu lub przy pomocy karty kredytowej na rachunek bankowy Pośrednika. Dokonując rezerwacji i wpłacając zaliczkę lub przedpłatę, nabywcy często nie wskazują, że są podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą (tj. w procesie rezerwacyjnym nie podają swoich danych, w tym w szczególności numeru identyfikacyjnego, pod którym zidentyfikowani są do celów VAT – nr NIP, adresu siedziby itp.). Powyższe wynikać może w szczególności z niedostosowania formularzy rejestracyjnych Pośrednika do tego celu. Nie będąc w posiadaniu stosownej informacji odnośnie statusu nabywcy jako podatnika VAT, w tego typu przypadkach Spółka ewidencjonuje pobierane zaliczki i przedpłaty wpływające na jej rachunek bankowy przy użyciu kasy rejestrującej oraz dodatkowo Spółka wystawia także fakturę VAT (w tym zaliczkową) niezawierającą numeru NIP nabywcy. Sytuacja taka dotyczy zarówno zaliczek i przedpłat otrzymywanych bezpośrednio od swoich klientów (rezerwacja przez stronę internetową hotelu Spółki), jak i przekazywanych zbiorczo przez Pośrednika (rezerwacja przez wyszukiwarki Pośrednika). W praktyce prowadzonej przez Spółkę działalności zdarzają się sytuacje, w których po zakończeniu pobytu w hotelu, nabywcy usług świadczonych przez Spółkę domagają się od niej wystawienia faktur VAT (faktur końcowych, rozliczeniowych), zawierających dane nabywcy, w tym numer identyfikacyjny, pod którym zidentyfikowani są do celów VAT. Przykładowo, nabywcy usług tłumaczą swoje żądanie m.in. w ten sposób, że dokonując rezerwacji i opłacając zaliczkę lub przedpłatę, dokonywali zakupu w związku z prowadzoną działalnością opodatkowaną, a jedynie nie podali stosownych danych w formularzu rezerwacyjnym (z przeoczenia albo braku technicznej możliwości). W innych przypadkach, jakkolwiek z usługi hotelowej korzysta osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej i to ona dokonuje rezerwacji, to rzeczywistym nabywcą usługi jest podatnik VAT (przykładowo pracodawca osoby będącej gościem hotelowym w związku z wykonywaną podróżą służbową). Wówczas, Spółka otrzymuje żądanie wystawienia końcowej faktury VAT, zawierającej dane identyfikacyjne podmiotu będącego pracodawcę gościa hotelowego. Wszelkiego rodzaju zaliczki i przedpłaty opisywane powyżej (w tym w wysokości 100% zapłaty) z tytułu rezerwacji internetowych Spółka otrzymuje przelewem na swój rachunek bankowy. W przypadku rezerwacji za pośrednictwem strony internetowej hotelu Spółki, płatności trafiają bezpośrednio na rachunek bankowy Spółki i Spółka ma możliwość powiązania danej wpłaty z konkretną czynnością (tj. z dokonaną rezerwacją wskazującą m.in. podmiot rezerwujący, długość pobytu w hotelu, wartość usługi świadczonej przez Spółkę itp.). W przypadku płatności dokonywanych przez Pośrednika, Spółka uzyskuje przed otrzymaniem przelewu zbiorczego dokładne zestawienie gości, którzy dokonywali rezerwacji miejsc w hotelu oraz kwot, które zapłacili na rachunek Pośrednika. Na tej podstawie Spółka również może powiązać (zaksięgować) uzyskaną od Pośrednika płatność zbiorczą z konkretnymi usługami świadczonymi przez Spółkę w danym okresie na rzecz konkretnie wskazanych podmiotów korzystających z wyszukiwarek prowadzonych przez Pośredników. Na podstawie zestawienia, Spółka także odpowiednio dokumentuje sprzedaż na rzecz swoich gości, tj. wystawia paragony i faktury w dacie otrzymania przelewu zbiorczego. W przypadku zaliczek i przedpłat otrzymywanych bezpośrednio od klientów Spółki za pośrednictwem strony internetowej hotelu, jak i kwot zaliczek i przedpłat przekazywanych zbiorczo przez Pośredników wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, zapłata trafia i będzie trafiać w całości na rachunek bankowy Spółki, a Spółka posiada i będzie posiadać ewidencje i dowody dokumentujące zapłatę, z których jednoznacznie wynika i będzie wynikało, jakiej konkretnie czynności dotyczą i na czyją rzecz zostały dokonane. Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w przypadku usług objętych obowiązkową fiskalizacją za pomocą kasy rejestrującej (w przypadku zapłaty dokonywanej w sposób inny niż na rachunek bankowy Spółki), dodatkowe zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 106b ust. 6 ustawy, w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na fakturze wystawionej w związku ze sprzedażą zaewidencjonowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, potwierdzonej paragonem fiskalnym niezawierającym NIP nabywcy, dotyczyć może świadczonych przez Spółkę usług noclegowych i gastronomicznych (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Odnosząc się do Państwa wątpliwości, należy jeszcze raz podkreślić, że przepisy art. 106b ust. 5 ustawy regulują szczegółowo kwestie dokumentowania transakcji, które zostały uprzednio zaewidencjonowane przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Jak wcześniej wskazano, ww. przepisy wymuszają pewną konsekwencję podatnika. To znaczy, jeżeli dokonuje on zakupu jako podatnik, a nie jako konsument, to powinien o tym fakcie poinformować sprzedawcę w momencie dokonywania zakupu. Należy zauważyć, że podatnik nie może dowolnie wybierać, czy dokonuje zakupu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, czy też występuje w charakterze konsumenta. To znaczy, jeżeli w momencie dokonywania zakupu dany podmiot występuje w charakterze konsumenta i nabywa określony towar jako konsument, wówczas nie ma możliwości późniejszej zmiany tego charakteru zakupu. Towar lub usługa nabyta na potrzeby osobiste lub prywatne nie może z czasem przekształcić się w zakup służący działalności gospodarczej z punktu widzenia VAT. Nabywca w momencie realizowania zakupów dokonuje ich kwalifikacji jako związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. W tym bowiem momencie określa czy dokonuje zakupów działając w charakterze podatnika. Jak zostało powołane powyżej, w chwili nabycia towarów i usług przez podatnika, wskazuje on, w jakim charakterze dokonuje tego nabycia. Jeśli występuje on jako podatnik VAT, to przedstawia sprzedawcy swój numer identyfikujący go na potrzeby podatku w taki sposób, aby sprzedaż towarów lub usług była właściwie udokumentowana – albo fakturą albo paragonem z tym numerem pozwalającym na ewentualne późniejsze prawidłowe wystawienie do tego paragonu faktury zawierającej ten numer. Powołany przepis art. 106b ust. 5 ustawy dotyczy szczególnego przypadku, gdy podatnik otrzymuje paragon fiskalny, a następnie żąda wystawienia do niego faktury. W takim przypadku wystawienie faktury zawierającej NIP jest możliwe tylko pod warunkiem, że na paragonie fiskalnym będzie numer NIP nabywcy. Powyższe przepisy (art. 106b ust. 5 i 6 ustawy) należy rozumieć w ten sposób, że jeśli dana transakcja została zaewidencjonowana za pomocą kasy rejestrującej i została udokumentowana paragonem, to nie ma prawa do wystawienia faktury zawierającej NIP, który nie został ujawniony na paragonie. Należy zauważyć, że co do zasady przy zastosowaniu kasy rejestrującej ewidencjonuje się obrót tylko na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie tych podmiotów podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą dokonaną sprzedaż. Jakkolwiek zasadniczą rolą faktur jest dokumentowanie transakcji dla potrzeb rozliczania podatku VAT (w celu skorzystania z prawa do odliczenia), to dokumenty te są wykorzystywane także do innych celów, w tym przez osoby nieposługujące się NIP. Ponieważ faktury te nie będą zawierały numeru identyfikującego nabywcę nie będą stanowiły podstawy do odliczenia podatku, ale mogą służyć do udokumentowania poniesionych wydatków. Odnosząc się zatem do Państwa wątpliwości, należy stwierdzić, że są/będą Państwo uprawnieni do wystawienia na żądanie klienta faktury do paragonu fiskalnego niezawierającego NIP, jednakże faktura taka nie może/nie będzie mogła zawierać NIP nabywcy. Wystawienie faktury bez NIP nabywcy będzie prawidłowe, jeżeli zostaną zawarte inne informacje, jak dane osobowe oraz adres, które pozwolą na identyfikację nabywcy. Nie będą Państwo mieli prawa do wystawienia faktury z NIP do paragonu fiskalnego niezawierającego NIP. Przepisy art. 106b ust. 5 i 6 ustawy nie uzależniają braku możliwości wystawienia faktury z NIP do paragonu niezawierającego NIP od rodzaju sprzedaży (sprzedaż opodatkowana /sprzedaż zwolniona). Podsumowując, stwierdzam, że w przypadku usług objętych obowiązkową fiskalizacją za pomocą kasy rejestrującej (w przypadku zapłaty dokonywanej w sposób inny niż na rachunek bankowy Spółki), dodatkowe zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 106b ust. 6 ustawy w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na fakturze wystawionej w związku ze sprzedażą zaewidencjonowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, potwierdzonej paragonem fiskalnym niezawierającym NIP nabywcy, może dotyczyć świadczonych przez Spółkę usług noclegowych i gastronomicznych. Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy: • stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia; • zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania pierwszego postanowienia, tj. 4 maja 2020 r. Informuję, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 2 i 4 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie, tj. interpretacja indywidualna z 4 maja 2020 r. znak 0112-KDIL3. 4012.147.2020.2.MŁ. Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków

prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Odnosząc się do powołanych przez Państwa w przedmiotowym wniosku wyroków sądu, wyjaśniam, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają. Zatem, wskazane we wniosku wyroki sądu nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie. Odnośnie powołanej przez Państwa interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Ponadto powołana przez Państwa interpretacja indywidualna z 30 lipca 2019 r. dotyczy innego zagadnienia niż zagadnienie będące przedmiotem niniejszej interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do

zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.