Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego
stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
16 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji
indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w
całości podatku naliczonego od wydatków poniesionych w ramach projektu pn.: „(...)” na
zakup autobusów elektrycznych oraz stacji ładowania pojazdów.
Uzupełnili go Państwo pismem z 5 maja 2025 r. (wpływ 8 maja 2025 r.) – w odpowiedzi na
wezwanie.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Gmina (...) (dalej: „Gmina”, lub „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym, czynnym
podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT (podatek od towarów i usług)”). Gmina wykonuje zadania nałożone
na nią odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana. Część z tych
zadań jest realizowana przez Gminę w ramach reżimu publicznoprawnego, część zaś
czynności Gmina wykonuje na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych, w związku
z czym zaliczane są do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2022
r., poz. 559 ze zm., dalej: „USG”) Gmina jest wyposażona w osobowość prawną i posiada
zdolność do czynności prawnych.
Powyższe oznacza, iż funkcjonowanie Gminy cechuje swoisty dualizm: równolegle z
realizacją zadań własnych określonych odrębnymi przepisami niestanowiącymi przejawów
działalności gospodarczej, Gmina funkcjonuje w obrocie gospodarczym jako podmiot
zobowiązany do naliczania podatku od towarów i usług, prowadzenia właściwej zgodnej z
przepisami ewidencji oraz składania deklaracji podatkowych w formie pliku JPK_VAT.
Zgodnie z ww. ustawą zadania publiczne realizowane są przez Gminę w imieniu własnym i
na własną odpowiedzialność. Gmina posiada mienie i dysponuje majątkiem, prowadzi
gospodarkę finansową, może tworzyć jednostki organizacyjne, zawierać porozumienia,
tworzyć związki i stowarzyszenia. Gminie przysługuje prawo stanowienia aktów prawa
miejscowego. Gminę jako osobę prawną reprezentuje prezydent miasta. Do zakresu
działania Gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone
ustawami na rzecz innych podmiotów.
Ponadto w celu wykonywania zadań Gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także
zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. Ustawa nie
definiuje jednak pojęcia jednostki organizacyjnej, dlatego należy się odnieść do
interpretacji ukształtowanej w orzecznictwie: „Pojęcie jednostki organizacyjnej oznacza
więc podmiot posiadający określoną strukturę organizacyjną. W tym rozumieniu gminna
jednostka organizacyjna jest jednostką, która została utworzona przez gminę, czy w której
gmina ma udziały lub, korzysta z finansowych środków gminy. Pojęcie gminnej jednostki
organizacyjnej obejmuje zarówno jednostki organizacyjne gminy oraz gminne osoby
prawne. Każdy z tych podmiotów spełnia bowiem określone kryteria: wykonuje zadania
publiczne, został wyposażony w zespół składników osobowych i rzeczowych (wyrok NSA z
dnia 15/07/2009 sygn. II OSK 664/09). Gminna osoba prawna to gminna jednostka
organizacyjna, która została utworzona przez gminę, ale jest wydzielona organizacyjnie,
ma osobowość prawną, posiada odrębne składniki osobowe i majątkowe, a ponadto ma
możliwość prowadzenia działalności gospodarczej wykraczającej poza zadania o
charakterze użyteczności publicznej”.
Na terenie Gminy działalność gospodarczą prowadzą utworzone przez Gminę osoby
prawne – spółki miejskie. Do kategorii takich podmiotów należy m.in. Komunikacja
Miejska (...) Sp. z o.o. W związku z realizacją zadań własnych, Gmina sukcesywnie
modernizuje i rozbudowuje infrastrukturę transportu zbiorowego. Gmina dąży do
ograniczania wykluczenia komunikacyjnego poprzez inwestycje w niskoemisyjny tabor
autobusowy na istniejących liniach komunikacyjnych, co przyczyni się do zwiększenia
dostępności transportu publicznego, poprawi bezpieczeństwo i komfort podróży
pasażerów.
Gmina otrzymała ze środków pochodzących z Narodowego Funduszu Ochrony
Środowiska i Gospodarki Wodnej dofinansowanie w formie dotacji oraz w ramach umowy
pożyczki na realizację przedsięwzięcia pn.: „(...)”. Dodać należy że podatek od towarów i
usług w ww. projekcie został sklasyfikowany jako koszt niekwalifikowany. W ramach ww.
przedsięwzięcia Gmina dokonała zakupu (...) nowych autobusów miejskich marki (...) typu
(...). Zakup autobusów udokumentowany został fakturami VAT wystawionymi na Gminę w
dniu (...) października 2024 r. Wartość wydatku poniesionego przez Gminę w związku z
zakupem to kwota (...) zł netto, (...) zł VAT, tj. razem (...) zł brutto. Jednakże dopiero od dnia
(...) lutego 2025 r. rozpoczęto ograniczone ich użytkowanie, co było związane z
postępowaniem administracyjnym w celu uzyskania zezwolenia na użytkowanie stacji
ładowania, a następnie zawarciem umowy dzierżawy tychże stacji ładowania z
Komunikacją Miejską. Nadmieniają Państwo, iż Gmina oraz Komunikacja Miejska nie
mogły użytkować autobusów bez odpowiedniej infrastruktury (stacji ładowania), dla której
użytkowania odrębne przepisy wymagają uzyskania stosownej zgody od Powiatowego
Inspektora Nadzoru Budowlanego. W związku z tym czynsz dzierżawny za okres (...) lutego
oraz za m-c marzec 2025 r. wynosił odpowiednio: za autobusy (...) zł netto, (...) zł VAT oraz
za stacje ładowania (...) zł netto, (...) zł VAT (przy czym za m-c luty czynsz był obliczony
stosunkowo od ww. kwot w stosunku do ilości dni). Natomiast od (...) kwietnia 2025 r. po
zakończeniu wszelkich prac, uzyskaniu pozwoleń, w wyniku prowadzonych z Komunikacją
Miejską negocjacji, ustalono ostatecznie, że stawki czynszu zostaną określone na zasadach
rynkowych, przy uwzględnieniu stawek amortyzacji dla poszczególnych środków trwałych.
Autobusy oraz stacje ładowania pojazdów zostały wydzierżawione na podstawie umów
cywilnoprawnych podmiotowi zewnętrznemu w zamian za miesięczny czynsz dzierżawny.
Dzierżawcą jest ww. spółka Komunikacja Miejska (...), w której właścicielem całości
udziałów jest Gmina, przy czym Spółka ta jako odrębna osoba prawna nie podlega
scentralizowanemu rozliczeniu w podatku VAT razem z Gminą. W ramach Umowy
dzierżawy wartość pobieranego czynszu dzierżawnego, przez Gminę za wydzierżawienie
autobusów zakupionych w ramach przedsięwzięcia, została skalkulowana w wysokości
odpowiadającej wartości ich miesięcznej amortyzacji (ustalonej na podstawie przepisów
ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Roczne wynagrodzenie należne
Gminie wynikające z umowy dzierżawy autobusów stanowi zatem ok. (...)% wartości netto
zakupionych autobusów, bowiem celem Gminy jest, by czynsz uzyskany z dzierżawy
autobusów pozwolił na zwrot poniesionych przez Gminę nakładów na przedsięwzięcie w
okresie amortyzacji autobusów, tj. w okresie ok. 5 lat. Umowę dzierżawy zawarto na czas
do (...) kwietnia 2030 r., a po tym okresie Gmina rozważa przedłużenie ww. umowy
dzierżawy. Wysokość miesięcznego czynszu dzierżawnego ustalona w oparciu o realia
rynkowe oraz poziom amortyzacji od dnia (...) kwietnia 2025 r. wynosi (...) zł netto, (...) zł
VAT.
Ponadto Gmina, jak już wspomniano powyżej, w lutym 2025 r. dokonała zakupu
odpowiedniej infrastruktury zapewniającej możliwość korzystania z ww. autobusów.
Gmina zakupiła stację szybkiego ładowania (...). Cena zakupu wraz z montażem wyniosła
(...) zł netto, (...) zł VAT, tj. razem (...) zł brutto. Zakup ten udokumentowany został
fakturami VAT wystawionymi na Gminę w dniu (...) lutego 2025 r. oraz (...) marca 2025 r.
Również stacja oraz ładowarki zostały wydzierżawione na podstawie umowy
cywilnoprawnej Komunikacji Miejskiej w (...) Sp. z o.o. w zamian za miesięczny czynsz
dzierżawny. Przy kalkulacji wysokości czynszu dzierżawnego Gmina wzięła pod uwagę
wartość rocznej amortyzacji podatkowej wg stawki wynoszącej (...)% rocznie. Wysokość
miesięcznego czynszu dzierżawnego ustalona w oparciu o realia rynkowe oraz poziom
amortyzacji od dnia (...) kwietnia 2025 r. wynosi (...) zł netto, (...) zł VAT tj. (...) zł brutto.
Dzierżawca wykorzystuje i będzie wykorzystywał przedmiot umowy do wykonywania
czynności związanych z przewozem mieszkańców w ramach transportu publicznego.
Dzierżawca dysponuje niezbędnym zapleczem technicznym i kadrowym dla zapewnienia
własnym staraniem pełnej i ciągłej obsługi eksploatacyjnej taboru oraz infrastruktury i
wykorzystania go w maksymalnym stopniu, co także przyczyni się do zachowania trwałości
projektu.
Ponadto operator będzie ponosił wszelkie koszty związane z dokonywaniem ubezpieczeń,
napraw, przeglądów i konserwacji autobusów elektrycznych oraz infrastruktury w oparciu
o własny majątek. Należy wskazać, iż pojazdy objęte będą również okresem ochrony
gwarancyjnej producenta.
Gmina oświadcza, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie
interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania
podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej, oraz że w tym zakresie
sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu
podatkowego. W przypadku uzyskania potwierdzenia swojego stanowiska, Gmina złoży
korektę deklaracji VAT wykazując podatek naliczony VAT dotyczący przedmiotowego
nabycia.
W uzupełnieniu do wniosku udzielili Państwo odpowiedzi na zadane przez Organ pytania:
1. Czy dzierżawa autobusów i stacji ładowania pojazdów jest czynnością opodatkowaną
podatkiem VAT?
Ad. 1. W ocenie Wnioskodawcy, tak.
2. W jakiej dokładnie wysokości została ustalona kwota czynszu dzierżawnego
zakupionych (...) autobusów oraz stacji ładowania? Proszę o wskazanie kwoty brutto.
Ad. 2 Kwota czynszu dzierżawnego zakupionych (...).
3. Czy kwota czynszu za dzierżawę zakupionych autobusów oraz stacji ładowania jest
znacząca dla budżetu Gminy?
Ad. 3. W ocenie Wnioskodawcy, kwota czynszu nie jest znacząca dla budżetu Gminy.
4. Na jakim poziomie kształtują się dochody z tytułu dzierżawy zakupionych autobusów
oraz stacji ładowania w skali roku w stosunku do dochodów ogółem/dochodów
własnych Gminy?
Ad. 4. Dochody Gminy z tytułu dzierżawy zakupionych autobusów i stacji ładowania
w skali roku w stosunku do dochodów Gminy ogółem kształtują się na poziomie
(...)%, natomiast w stosunku do dochodów własnych Gminy na poziomie (...)%.
5. Przy uwzględnieniu jakich czynników została dokonana kalkulacja czynszu
dzierżawnego zakupionych autobusów i stacji ładowania? Należy szczegółowo
wymienić.
Ad. 5. Wysokość czynszu z tytułu dzierżawy zakupionych autobusów i stacji
ładowania uzależniona jest od wartości netto zakupionych autobusów i stacji
ładowania, a także wysokości stawki amortyzacji właściwej dla tego typu środków
trwałych określonej przepisami prawa (...)% dla autobusów, (...)% dla stacji
ładowania) oraz rynkowych uwarunkowań.
6. Czy wynagrodzenie należne Państwu z tytułu dzierżawy będzie niższe od wartości
rynkowej, równe wartości rynkowej, czy wyższe od tej wartości?
Ad. 6. W ocenie Wnioskodawcy, uwzględniając realia rynkowe, ustalona na poziomie
amortyzacji podatkowej kwota czynszu z tytułu dzierżawy jest zbliżona do wartości
rynkowej. Istotnym czynnikiem wpływającym na wysokość czynszu jest fakt, że
Spółka przejęła realizację zadań własnych Gminy w zakresie publicznego transportu
zbiorowego.
7. Czy wysokość czynszu dzierżawnego umożliwi zwrot poniesionych nakładów za zakup
stacji ładowania? Jeśli tak, należy wskazać w jakim horyzoncie czasowym.
Ad. 7. Wysokość czynszu dzierżawnego przyjęta przez strony umowy dzierżawy
stacji ładowania umożliwi zwrot poniesionych przez Gminę nakładów na zakup
stacji ładowania w okresie ok 10 lat. Wskazać należy że Gmina po zakończeniu
obowiązywania umowy dzierżawy, zawrze z bardzo dużym prawdopodobieństwem
ze spółką komunalną kolejną umowę dzierżawy zarówno autobusów jak i
potrzebnej infrastruktury.
8. Czy ustalona kwota czynszu dzierżawnego będzie stała, czy zmienna? Jeżeli ustalona
kwota ww. czynszu dzierżawnego będzie zmienna, to proszę wskazać, jakie czynniki
będą brane pod uwagę przy ustaleniu tej kwoty.
Ad. 8. Ustalona przez strony ostateczna kwota czynszu dzierżawnego obowiązująca
od (...) kwietnia 2025 r. w ocenie Wnioskodawcy, będzie stała przez pozostały okres
umowy.
9. Od czego jest/będzie uzależniona wysokość czynszu z tytułu dzierżawy zakupionych
autobusów oraz stacji ładowania?
Ad. 9. W ocenie Wnioskodawcy, kwota czynszu z tytułu dzierżawy autobusów oraz
stacji ładowania uzależniona jest od poziomu amortyzacji podatkowej oraz realiów
rynkowych.
10. Czy wysokość czynszu dzierżawnego została skalkulowana z uwzględnieniem
wysokości wydatków poniesionych na zakup autobusów oraz stacji ładowania?
Ad. 10. Tak.
11. Czy wysokość czynszu dzierżawnego jest ustalana także w oparciu o:
- stawkę amortyzacji rocznej zakupionych autobusów,
- długość okresu użytkowania zakupionych autobusów,
- stawkę amortyzacji rocznej zakupionej stacji ładowania,
- długość okresu użytkowania zakupionej stacji ładowania,
- okres zwrotu inwestycji,
- inne czynniki (proszę je wymienić)?
Ad. 11. Wysokość czynszu dzierżawnego jest ustalana także w oparciu o stawkę
amortyzacji rocznej zakupionych autobusów i ich długości okresu użytkowania,
stawkę amortyzacji rocznej zakupionej infrastruktury do ładowania i długości jej
okresu użytkowania oraz okresu zwrotu inwestycji i wysokości ostatecznie
poniesionych kosztów inwestycji.
12. Czy po oddaniu w dzierżawę zakupionych autobusów wraz ze stacją ładowania,
korzystają Państwo w jakikolwiek sposób z tych autobusów i stacji ładowania? Jeśli tak,
to należy wskazać, na jakich zasadach korzystają Państwo z autobusów oraz stacji
ładowania, na podstawie jakiej umowy oraz czy odpłatnie, czy nieodpłatnie.
Ad. 12. Gmina będzie wykorzystywała zakupione autobusy wraz ze stacjami
ładowania będącymi przedmiotem zapytania wyłącznie do celów odpłatnej
dzierżawy na rzecz Spółki pełniącej w Gminie funkcję operatora transportu
publicznego. Gmina nie będzie wykorzystywać zakupionych autobusów wraz z
infrastrukturą ładującą w żaden inny sposób, ani do żadnych innych celów. W
sytuacji gdyby, zaszła potrzeba wykorzystania autobusów do celów Gminy, Gmina
będzie zobowiązana do zapłaty odpowiedniego wynagrodzenia spółce komunalnej
z tego tytułu.
13. Czy po oddaniu w dzierżawę zakupionych autobusów wraz ze stacją ładowania
korzystają z nich Państwa jednostki organizacyjne? Jeśli tak, to należy wskazać, na
jakich zasadach Państwa jednostki organizacyjne korzystają z ww. autobusów oraz
stacji ładowania, na podstawie jakiej umowy oraz czy odpłatnie, czy nieodpłatnie.
Ad. 13. Jak już zostało wspomniane w odpowiedzi na poprzednie pytanie, gminne
jednostki organizacyjne nie będą korzystały z autobusów oraz infrastruktury
będącej przedmiotem zapytania ani odpłatnie, ani nieodpłatnie. Gmina będzie
wykorzystywała zakupione autobusy wraz z infrastrukturą wyłącznie do czynności
do celów odpłatnej dzierżawy. W sytuacji gdyby, zaszła potrzeba wykorzystania
autobusów dla celów jednostek organizacyjnych, Gmina będzie zobowiązana do
zapłaty odpowiedniego wynagrodzenia spółce komunalnej z tego tytułu.
14. Czy w przypadku, gdyby nie oddaliby Państwo zakupionych autobusów oraz stacji
ładowania w odpłatną dzierżawę Spółce, pojazdy te wykorzystywane byłyby przez
Państwa wyłącznie do działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy
z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.),
czy też byliby Państwo zobowiązani do odliczenia podatku naliczonego od wydatków
poniesionych na ich zakup stosować sposób określenie proporcji, o którym mowa w
art. 86 ust. 2a-2h ww. ustawy
Ad. 14. Przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest prawo do
odliczenia podatku VAT naliczonego w przypadku, gdy Gmina wykorzystuje
autobusy i stacje ładowania wyłącznie do celów odpłatnej dzierżawy na rzecz
podmiotu świadczącego usługi publicznego transportu zbiorowego. Gmina nie jest
w stanie udzielić odpowiedzi na to pytanie, ponieważ dotyczy ono sytuacji
hipotetycznej. Gmina nie brała pod uwagę innych rozwiązań. Niemniej jednak,
gdyby Gmina nie zdecydowała się na oddanie przedmiotowych autobusów w
dzierżawę wraz z infrastrukturą ładującą, Gmina mogłaby rozważyć również aport.
Przedmiotowe pytanie Organu nie dotyczy elementu stanu faktycznego/zdarzenia
przyszłego, które mogłoby wpływać na wydanie interpretacji indywidualnej.
15. Czy Spółka, której są wydzierżawione autobusy oraz stacja ładowania, jest podmiotem
powiązanym z Państwem (Gminą)? Jeżeli tak, proszę wskazać w czym te powiązania się
przejawiają, ile procent udziałów mają Państwo w kapitale Spółki.
Ad. 15. Spółka Komunikacja Miejska Sp. z o.o. (...), której zostały wydzierżawione
autobusy oraz infrastruktura będąca przedmiotem zapytania jest spółką
komunalną, posiadającą status jednoosobowej spółki Gminy, której Gmina jest
założycielem oraz 100% udziałowcem.
16. Czy wartość czynszu jest równa stawce amortyzacji dla poszczególnych składników?
Jeżeli nie, to czy dla poszczególnych składników jest ona niższa, czy wyższa?
Ad. 16. Ustalona przez strony umowy ostateczna wartość czynszu dzierżawnego jest
równa stawce amortyzacji dla wszystkich składników majątku.
17. Czy przedmiotowe autobusy oraz stacja ładowania są wykorzystywane przez Państwa
wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT?
Ad. 17. Tak.
18. Czy od początku planowali Państwo udostępniać zakupione autobusy i stację
ładowania na podstawie umowy dzierżawy, tj. do czynności opodatkowanych
podatkiem VAT?
Ad. 18. Tak. Gmina od początku planowała wykorzystywanie zakupionych
autobusów wraz ze stacjami ładowania będącymi przedmiotem zapytania wyłącznie
do celów odpłatnej dzierżawy na rzecz Spółki pełniącej w Gminie funkcję operatora
transportu publicznego.
Pytanie
Czy Gminie (...) przysługuje prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego VAT
wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie autobusów elektrycznych oraz stacji
ładowania pojazdów w związku z realizacją projektu „(...)”?
Państwa stanowisko w sprawie
Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki
organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące
samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, obejmuje wszelką
działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów
pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących
wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające
na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla
celów zarobkowych. Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 Ustawy o VAT, nie uważa
się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w
zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji
których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie
zawartych umów cywilnoprawnych.
Zgodnie z przytoczonymi powyżej przepisami Ustawy o VAT, w niektórych sytuacjach
jednostki samorządu terytorialnego mogą być podatnikami VAT z tytułu wykonywanych
czynności. Gminy wyposażone są w osobowość prawną oraz w określonym zakresie
wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT.
Tym samym należy uznać, iż spełniają zawartą w ww. przepisie definicję podatnika VAT, o
ile działania gmin są realizowane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Pogląd
taki w odniesieniu do czynności wykonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego
na podstawie umów cywilnoprawnych wyraził wielokrotnie Naczelny Sąd Administracyjny
(dalej jako: „NSA”), m.in. w wyroku z dnia 26 sierpnia 2010 r. I FSK 1303/09, w którym
wskazano, iż: „w efekcie unormowania zawartego w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, gmina jest
podatnikiem podatku VAT w zakresie, w jakim dokonuje czynności na podstawie umów
cywilnoprawnych”. Podobnie także w orzeczeniu z dnia 23 marca 2010 r. sygn. I FSK 273
/09 NSA uznał, iż: „podatnikiem VAT w zakresie czynności wykonywanych na podstawie
zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy) jest z racji posiadanych cech
podatnika (art. 15 ust. 1 ustawy) – gmina”. Oznacza to, że w zakresie czynności
cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet gdy
dotyczą one ich zadań własnych, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.
Stosownie do art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna
dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie, w myśl
art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do
rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez
świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej
lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy
towarów.
Mając na uwadze, iż umowa dzierżawy jest niewątpliwie umową cywilnoprawną
uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z
2023 r. poz. 1610 z późn. zm.), w opinii Gminy, w ramach wykonywania przedmiotowej
czynności, tj. odpłatnego udostępniania autobusów na rzecz Spółki na podstawie Umowy
dzierżawy, Gmina będzie działała w roli podatnika VAT.
Konsekwentnie, mając na uwadze, iż w związku z dzierżawą autobusów na rzecz Spółki
Gmina będzie działała w tym zakresie w roli podatnika VAT oraz będzie wykonywała
odpłatne usługi za wynagrodzeniem, ponieważ Spółka będzie uiszczała czynsz dzierżawny
Gminie z tytułu udostępnienia jej autobusów na podstawie umowy dzierżawy,
przedmiotowa transakcja będzie podlegała opodatkowaniu VAT jako odpłatne
świadczenie usług. Jednocześnie, dzierżawa autobusów na rzecz Spółki nie będzie
podlegała zwolnieniu z VAT, ponieważ w przepisach dotyczących VAT nie zostało
przewidziane zwolnienie z VAT dla tego rodzaju transakcji. W konsekwencji, w ocenie
Wnioskodawcy, odpłatne udostępnienie autobusów na rzecz Spółki na podstawie umowy
dzierżawy będzie stanowiło po stronie Gminy czynność podlegającą opodatkowaniu VAT,
niekorzystającą ze zwolnienia z VAT.
Następnie stosownie do treści art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i
usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o
którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę
podatku naliczonego z pewnymi zastrzeżeniami niemającymi zastosowania w
przedmiotowej sytuacji. W świetle ust. 2 niniejszego przepisu, kwotę podatku naliczonego
stanowi suma podatku określona w fakturach otrzymanych przez podatnika.
Z treści wskazanej powyżej regulacji wynika zatem, iż prawo do odliczenia VAT naliczonego
przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.: nabywcą towarów/usług jest
podatnik VAT oraz nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do
wykonywania czynności opodatkowanych VAT. W ocenie Wnioskodawcy, w analizowanym
stanie faktycznym, w związku pobieraniem opłat za dzierżawę na podstawie umowy
cywilnoprawnej, tj. umowy dzierżawy, powyższe przesłanki są spełnione i tym samym,
stosownie do art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, Gminie przysługuje prawo do pełnego odliczenia
VAT naliczonego wykazanego na fakturach VAT dokumentujących wydatki związane z
nabyciem autobusów oraz stacji ładowania pojazdów w związku z realizacją projektu „(...)”.
Należy bowiem zauważyć, jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, że Gmina jest
zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i w związku z realizacją Projektu oraz
dzierżawą autobusów i stacji ładowania na rzecz Spółki występuje jako podatnik VAT. A
więc, w sytuacji Wnioskodawcy pierwsza przesłanka z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT do
pełnego odliczenia VAT jest spełniona.
W kontekście drugiej przesłanki, tj. wykorzystania wydatków związanych z realizacją
projektu do wykonywania czynności opodatkowanych VAT należy zauważyć, że Gmina
wykorzystuje autobusy wraz z infrastrukturą (stacjami ładowania) zakupionymi w ramach
przedsięwzięcia, wyłącznie i w całości na potrzeby odpłatnego udostępnienia na rzecz
Spółki na podstawie umowy dzierżawy, a więc do opłatnego świadczenia usług,
opodatkowanych VAT i niekorzystających ze zwolnienia z VAT. W związku z tym również
druga przesłanka warunkująca prawo do odliczenia VAT na mocy art. 86 ust. 1 Ustawy o
VAT została spełniona.
W konsekwencji, ze względu na spełnienie przesłanek zawartych w art. 86 ust. 1 Ustawy o
VAT w ocenie Wnioskodawcy, Gminie przysługuje prawo do odliczenia pełnych kwot
podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z nabyciem autobusów.
Ponadto za uznaniem prawa Gminy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony
wynikający z faktur dotyczących zakupu autobusów, przemawia fakt, iż kwota ustalonego
czynszu dzierżawnego jest zbliżona do wartości jego miesięcznej amortyzacji, ustalonej
zgodnie z obowiązującą stawką amortyzacji zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych oraz
w oparciu o realia rynkowe. Wysokość czynszu dzierżawnego umożliwi zatem Gminie
uzyskanie zwrotu poniesionych wydatków na zakup autobusów w ciągu około 5 lat od
oddania autobusów w dzierżawę Spółce komunalnej. Roczne wynagrodzenie należne
Gminie wynikające z umowy dzierżawy ww. autobusów będzie stanowiło ok. (...)% wartości
netto zakupionych autobusów. Natomiast wysokość czynszu za stacje ładowania umożliwi
Gminie uzyskanie zwrotu poniesionych wydatków w ciągu około 10 lat od oddania
infrastruktury w dzierżawę Spółce komunalnej. Roczne wynagrodzenie należne Gminie
wynikające z umowy dzierżawy stacji ładowania będzie stanowiło ok. (...)% ich wartości
netto.
Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych
Dyrektora KIS: z dnia 6 grudnia 2024 r., sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.835.2024.1.JM, z dnia 25
stycznia 2024 r. sygn. 0112-KDIL1 -3.4012.560.2023.2.AKS; z dnia 13 listopada 2023 r.,
sygn. 0113- KDIPT1-3.4012.547.2023.2.OS; z dnia 5 maja 2023 r., sygn. 0112-KDIL1-
1.4012.104.2023.2.AR.
Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, Gmina w przedmiotowej sprawie działa w
charakterze podatnika VAT i ma możliwość odliczenia w całości podatku VAT naliczonego
przy zakupie autobusów wykorzystywanych do przewozu mieszkańców Gminy.
Mając na uwadze przedstawione wyżej argumenty, Gmina wnosi jak na wstępie.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j.
Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności
opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo
do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z
zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur
otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a) nabycia towarów i usług,
b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem
usługi.
Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku
należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione
określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług
oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane
do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi
skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z
wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.
Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku
należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w
ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich
wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu
podatkowi.
Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą
opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z
obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z
okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju
prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są
w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.
Jak wskazano powyżej, najistotniejszym warunkiem umożliwiającym czynnemu
podatnikowi VAT realizację prawa do odliczenia, jest związek dokonanych zakupów z
wykonywaniem czynności opodatkowanych. Jednocześnie oceny, czy związek ten istnieje
lub będzie istniał w przyszłości należy dokonać w momencie realizowania zakupów,
zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się
tym, że podatnik – aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego – nie musi
czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na
potrzeby działalności opodatkowanej.
W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego
określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie
czynności opodatkowanych.
Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia
podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego
zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia
przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków,
które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę
podatku naliczonego.
Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:
Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy
podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku
gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest
zwolniona od podatku.
Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do
podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w
sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy:
Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do
podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art.
96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie
podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.
Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek
naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien
spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od
towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości
prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o
której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców
lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz
rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność
gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu
towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów
zarobkowych.
Według art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących
te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa,
dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych
na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i
usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w
ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach zadań, ale
czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.
Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma
charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.
W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie
podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:
- podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich
odrębnymi przepisami prawa, oraz
- podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów
cywilnoprawnych.
Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze
publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o
charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku
od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie
usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są
podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które
mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów
cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy)
czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany
(nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego
(nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter
działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z
2024 r. poz. 1465 ze zm.):
Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną
odpowiedzialność.
Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:
Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym,
niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym:
Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W
szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. lokalnego transportu
zbiorowego.
Natomiast art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym stanowi, że:
W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także
zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.
Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że Gmina, wykonując we
własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności
gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku
VAT.
Z opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku
od towarów i usług. Gmina otrzymała ze środków pochodzących z Narodowego Funduszu
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej dofinansowanie w formie dotacji oraz w
ramach umowy pożyczki na realizację przedsięwzięcia pn.: „(...)”.
W ramach ww. przedsięwzięcia Gmina dokonała zakupu 5 nowych autobusów miejskich
marki (...) typu (...). Zakup autobusów udokumentowany został fakturami VAT
wystawionymi na Gminę w dniu (...) października 2024 r. Wartość wydatku poniesionego
przez Gminę w związku z zakupem to kwota (...) zł.
W lutym 2025 r. Gmina dokonała zakupu odpowiedniej infrastruktury zapewniającej
możliwość korzystania z ww. autobusów. Gmina zakupiła stację szybkiego ładowania (...)
oraz trzy ładowarki wolnego ładowania (plug-in). Cena zakupu wraz z montażem wyniosła
(...) zł.
Autobusy oraz stacje ładowania pojazdów zostały wydzierżawione na podstawie umów
cywilnoprawnych podmiotowi zewnętrznemu w zamian za miesięczny czynsz dzierżawny.
Dzierżawcą jest spółka Komunikacja Miejska w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w (...), w której
właścicielem całości udziałów jest Gmina, przy czym Spółka ta jako odrębna osoba prawna
nie podlega scentralizowanemu rozliczeniu w podatku VAT razem z Gminą.
Państwa wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy będzie Państwu
przysługiwało prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego z faktur
dokumentujących nabycie autobusów elektrycznych oraz stacji ładowania pojazdów w
związku z realizacją projektu pn.: „(...)”.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”,
podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium
kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się
przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde
świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej
niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu
art. 7 (...).
Analiza przywołanego art. 8 ust. 1 ustawy prowadzi do stwierdzenia, że przez usługę
należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Przy czym, do uznania
czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy usługi. Tak więc usługą jest tylko
takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca
świadczenia odnoszący z niego korzyść.
W tym miejscu należy wskazać, że w myśl art. 693 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks
cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):
Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do
używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a
dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.
Należy zauważyć, że umowa dzierżawy jest umową dwustronnie zobowiązującą i
wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu
rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy polegające na
płaceniu umówionego czynszu. Zatem umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową
nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone
przepisami obowiązki.
Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za
możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za
używanie rzeczy przez jej dzierżawcę.
W związku z tym należy uznać, że dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym
mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na
mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Analiza okoliczności sprawy i ww. przepisów prowadzi do stwierdzenia, że odpłatne
udostępnianie przez Gminę autobusów i stacji ładowania pojazdów objętych zakresem
wniosku na rzecz Spółki, na podstawie umowy dzierżawy, za które Gmina pobiera
wynagrodzenie, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT (jest
czynnością cywilnoprawną).
Zatem – w odniesieniu do tej czynności – nie działają Państwo jako organ władzy
publicznej i w konsekwencji nie korzystają Państwo z wyłączenia, o którym mowa w art. 15
ust. 6 ustawy.
W analizowanym przypadku występują Państwo w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust.
1 ustawy, a ww. czynność (dzierżawa autobusów i stacji ładowania pojazdów) – jako usługa
zdefiniowana w art. 8 ust. 1 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
Należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od
towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może
korzystać ze zwolnienia od tego podatku.
Wskazać należy, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy
nie przewidują zwolnienia od podatku dla usługi polegającej na odpłatnym udostępnianiu
(dzierżawie) autobusów i stacji ładowania pojazdów na rzecz zewnętrznego podmiotu, za
które Gmina pobiera wynagrodzenie, w związku z czym, usługa ta nie korzysta ze
zwolnienia od podatku VAT, lecz jest opodatkowana według właściwej stawki podatku.
Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach
określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były
wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach
działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od
towarów i usług.
W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego są
spełnione, gdyż – jak Państwo wskazali – są Państwo zarejestrowanym, czynnym
podatnikiem podatku od towarów i usług, a autobusy wraz ze stacją ładowania pojazdów
są odpłatnie udostępniane na rzecz Spółki, tj. są wykorzystane wyłącznie do czynności
opodatkowanych.
Ponadto, z wniosku wynika, że:
· Autobusy wraz ze stacją ładowania pojazdów zostaną wydzierżawione na podstawie
umowy dzierżawy podmiotowi zewnętrznemu w zamian za czynsz dzierżawny;
· Dzierżawca wykorzystuje i będzie wykorzystywał przedmiot umowy do wykonywania
czynności związanych z przewozem mieszkańców w ramach transportu publicznego;
· W ramach Umowy dzierżawy wartość pobieranego czynszu dzierżawnego została
skalkulowana przez Gminę w wysokości odpowiadającej wartości ich miesięcznej
amortyzacji. Uwzględniając realia rynkowe, ustalona na poziomie amortyzacji
podatkowej kwota czynszu z tytułu dzierżawy jest zbliżona do wartości rynkowej;
· Wysokość czynszu z tytułu dzierżawy zakupionych autobusów i stacji ładowania
uzależniona jest od wartości netto zakupionych autobusów i stacji ładowania, a także
wysokości stawki amortyzacji właściwej dla tego typu środków trwałych określonej
przepisami prawa (..)% dla autobusów, (...)% dla stacji ładowania) oraz rynkowych
uwarunkowań.
· Czynsz uzyskany z dzierżawy autobusów pozwolił na zwrot poniesionych przez Gminę
nakładów na przedsięwzięcie w okresie amortyzacji autobusów tj. w okresie ok. 5 lat;
· Wysokość czynszu dzierżawnego przyjęta przez strony umowy dzierżawy stacji
ładowania umożliwi zwrot poniesionych przez Gminę nakładów na zakup stacji
ładowania w okresie ok. 10 lat;
· Ustalona przez strony ostateczna kwota czynszu dzierżawnego obowiązująca od (...)
kwietnia 2025 r. będzie stała przez pozostały okres umowy;
Prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur
dokumentujących poniesione wydatki na zakup autobusów elektrycznych oraz stacji
ładowania pojazdów przysługuje Państwu pod warunkiem niezaistnienia przesłanek
negatywnych, wskazanych w art. 88 ustawy.
Wobec powyższego, przysługuje Państwu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego
od wydatków poniesionych w ramach projektu pn.: „(...)” na zakup autobusów
elektrycznych oraz stacji ładowania pojazdów, które zostaną oddane w dzierżawę, pod
warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 88 ustawy.
Zatem, Państwa stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego,
który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Należy podkreślić, że ta interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we
wniosku opisu sprawy, z którego wynika, że wysokość czynszu z tytułu dzierżawy
zakupionych autobusów i stacji ładowania uzależniona jest od wartości netto zakupionych
autobusów i stacji ładowania, a także wysokości stawki amortyzacji właściwej dla tego typu
środków trwałych określonej przepisami prawa (...)% dla autobusów, (...)% dla stacji
ładowania) oraz rynkowych uwarunkowań. Oznacza to, że w przypadku, gdy w toku
postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie
określony odmienny stan faktyczny, powodujący, że określenie wartości czynszu z
pominięciem realiów rynkowych czy też uniemożliwi zwrot poniesionych nakładów
inwestycyjnych lub czynsz będzie skalkulowany na zbyt niskim poziomie bądź autobusy i
stacje ładowania pojazdów nie będą wykorzystywane wyłącznie do czynności
opodatkowanych, to oceny faktycznych relacji pomiędzy podatkiem należnym a
naliczonym dokona organ podatkowy w przeprowadzonym postępowaniu podatkowym, a
interpretacja nie wywoła skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie
zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5
ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego
Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa
z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP
(art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.