0112-KDIL3.4012.230.2025.3.MC

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

dłowe Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 3 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowego ewidencjonowania opłaty SUP na paragonie fiskalnym. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą gotowych do spożycia posiłków. W zależności od wyboru posiłku przez klienta dany produkt zostaje spakowany w odpowiedni pojemnik. Wnioskodawca posiada szeroki wariant opakowań jednorazowego użytku, w tym miski z przykrywką, pojemniki z pokrywką, kubki z wieczkiem i inne. Opakowania te są stosowane przez Wnioskodawcę niezależnie od tego czy klient zamawia posiłek lub napój na miejscu, czy na wynos. Nowelizacja ustawy z dnia 11 maja 2001 r., o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej (Dz. U. z 2023 r. poz. 433, dalej jako „Ustawa SUP”), nałożyła na przedsiębiorców stosujących jednorazowe opakowania obowiązki w postaci pobierania opłaty od opakowań wykonanych z tworzyw sztucznych. Zgodnie z art. 3b ust. 1 ustawy SUP: Przedsiębiorca prowadzący jednostkę handlu detalicznego, jednostkę handlu hurtowego lub jednostkę gastronomiczną, w których są oferowane produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienione w załączniku nr 6 do ustawy będące opakowaniami lub napoje lub żywność pakowane przez tego przedsiębiorcę w te produkty, jest obowiązany do pobrania opłaty od użytkownika końcowego nabywającego te produkty lub napoje lub żywność w tych produktach. Jednocześnie zgodnie z art. 3d ustawy o SUP:

Pobrana przez Wnioskodawcę Opłata SUP podlega przekazaniu na odrębny rachunek bankowy prowadzony przez marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce jej pobrania w terminie do dnia 15 marca kolejnego roku kalendarzowego, po którym została pobrana. W uzupełnieniu do wniosku udzielił Pan odpowiedzi na zadane przez Organ pytania: 1) Czy jest Pan zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług)? Odp. Jest Pan zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. 2) Jaki rodzaj działalności gospodarczej Pan prowadzi? Odp. Prowadzi Pan restaurację franczyzową (...). 3) W jaki sposób dokonuje Pan sprzedaży towarów wraz z opakowaniem na rzecz konsumentów? – należy opisać proces/model sprzedaży. Odp. Sprzedaży towarów wraz z opakowaniem na rzecz konsumentów dokonuje Pan zarówno na wynos, jak i na miejscu.

Pytanie

Czy Wnioskodawca powinien ewidencjonować opłatę SUP jako odrębną pozycję na paragonie fiskalnym? Pana stanowisko w sprawie Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien On ewidencjonować opłaty SUP jako odrębnej pozycji na paragonie fiskalnym. W interpretacji Dyrektora KIS z dnia 16 kwietnia 2024 r., sygn. akt 0114-KDIP1- 3.4012.43.2024.2.LM wskazano, że „Ponadto, z uwagi na to, że sprzedaje Pan ww. żywność oraz napoje w opakowaniach będących produktami jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych, świadczeniem głównym jest działalność gastronomiczna, z którą wiąże się sprzedaż towarów i usług w tym zakresie. Dostawa opakowań jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych jest w tym przypadku świadczeniem pomocniczym. W związku z tym opłata od tych opakowań przy sprzedaży produktu (żywności przetworzonej, nieprzetworzonej czy napoju) w takim opakowaniu powinna być wliczona również do podstawy opodatkowania z tytułu dostawy tego produktu, a prawidłową stawką dla dostawy ww. opakowania jest stawka właściwa dla tego produktu (żywności przetworzonej, nieprzetworzonej czy napoju), co powinno być wykazane w jednej pozycji na paragonie lub fakturze. Tym samym, opłata produktowa, cena za opakowanie oraz cena posiłku powinny być wykazane w jednej pozycji na paragonie lub fakturze jako jedno świadczenie ze stawką właściwą dla sprzedaży danego produktu (dania, napoju)”. Identyczne stanowisko zawiera interpretacja z 17 maja 2024 r., sygn. akt 0111 KDIB3- 2.4012.131.2024.2.KK: „W analizowanej sprawie, jak wskazano powyżej, w związku z faktem, iż wartość opłaty produktowej stanowi element podstawy opodatkowania z tytułu wynagrodzenia za towar (produkt, wyrób), to należy wskazać, że pobrana opłata produktowa powinna być zaewidencjonowana na kasie rejestrującej wraz z ceną towaru (produktu, wyrobu). Nie należy zatem wyodrębniać samej kwoty opłaty produktowej na paragonie. Skoro opłata produktowa nie stanowi sama w sobie wynagrodzenia, lecz pobierana jest łącznie jako wynagrodzenie za wyrób wydany w opakowaniu jednorazowym, z tych też przyczyn powinna być wykazywana w jednej pozycji na paragonie wraz z ceną wyrobu. Wobec powyższego, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, na wystawianych przez Państwa paragonach, w części, która odzwierciedla cenę produktu, w świetle przepisów prawa, powinna widnieć tylko jedna pozycja, obejmująca oprócz ceny towaru również opłatę produktową.

Podsumowując, opłata produktowa powinna zostać wliczona w cenę sprzedawanego produktu (...), a stawka podatku powinna odpowiadać stawce przewidzianej dla tego produktu. Pobrana opłata powinna być zaewidencjonowana na kasie rejestrującej wraz z ceną danego produktu w jednej pozycji na paragonie”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem′′, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Na mocy przepisu art. 2 pkt 22 ustawy: Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy: Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku. Na mocy art. 29a ust. 6 ustawy: Podstawa opodatkowania obejmuje: 1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku, 2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Z powołanego przepisu wynika m.in., że do wydatków (art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy) zwiększających podstawę opodatkowania zalicza się podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem kwoty podatku. Wymienione ww. przepisem rodzaje wydatków nie stanowią katalogu zamkniętego, są tylko pewną wskazówką, o jakie rodzaje wydatków chodzi. Oznacza to, że podstawę

opodatkowania zwiększają wydatki – podatki, cła, opłaty i inne należności np. o charakterze administracyjnym, których nałożenie pozostaje w bezpośrednim związku z tym nabyciem, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego mocą ustawy. Natomiast art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy przykładowo wskazuje na koszty dodatkowe takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy, wchodzące do podstawy opodatkowania dla danej czynności podstawowej. Przepis ten jako regułę (a nie wyjątek) uznaje więc doliczanie kosztów dodatkowych do podstawy opodatkowania czynności podstawowej. Tylko przykładowo wskazuje on na rodzaje kosztów, jakie są wliczane do podstawy opodatkowania. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że jest Pan zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Prowadzi Pan restaurację franczyzową (...). Zajmuje się Pan sprzedażą gotowych do spożycia posiłków. W zależności od wyboru posiłku przez klienta dany produkt zostaje spakowany w odpowiedni pojemnik. Posiada Pan szeroki wariant opakowań jednorazowego użytku, w tym miski z przykrywką, pojemniki z pokrywką, kubki z wieczkiem i inne. Opakowania te są stosowane niezależnie od tego czy klient zamawia posiłek lub napój na miejscu czy na wynos. Pana wątpliwości dotyczą kwestii ewidencjonowania opłaty SUP jako odrębnej pozycji na paragonie fiskalnym. W odniesieniu do przedstawionego problemu należy wskazać na ustawę z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 433 ze zm.), która została zmieniona ustawą z dnia 14 kwietnia 2023 r. o zmianie ustawy dotyczącej obowiązków przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 877 ze zm.), z której wynika, że od 1 stycznia 2024 r. pobranie opłaty od opakowań jest obowiązkiem nałożonym na przedsiębiorców. Zgodnie bowiem z treścią art. 3b ustawy o opłacie produktowej: 1. Przedsiębiorca prowadzący jednostkę handlu detalicznego, jednostkę handlu hurtowego lub jednostkę gastronomiczną, w których są oferowane produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienione w załączniku nr 6 do ustawy będące opakowaniami lub napoje lub żywność pakowane przez tego przedsiębiorcę w te produkty, jest obowiązany do pobrania opłaty od użytkownika końcowego nabywającego te produkty lub napoje lub żywność w tych produktach, zwanej dalej „opłatą”. 2. Do pobrania opłaty jest również obowiązany przedsiębiorca pakujący i oferujący – za pomocą urządzenia vendingowego, w tym umieszczonego także w miejscach innych niż jednostki handlu detalicznego, jednostki handlu hurtowego lub jednostki gastronomiczne – napoje lub żywność w produktach jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w załączniku nr 6 do ustawy będących opakowaniami. 3. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany do zapewnienia dostępności opakowań alternatywnych do produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w załączniku nr 6 do ustawy będących opakowaniami, wytworzonych z materiałów innych niż tworzywa sztuczne, w tym innych niż tworzywa sztuczne ulegające biodegradacji, lub dostępności opakowań wielokrotnego użytku. 4. Nadzór nad przestrzeganiem przepisów ust. 1-3 sprawuje Inspekcja Handlowa na podstawie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2024 r. poz. 312). Z załącznika nr 6 do ustawy o opłacie produktowej wynika, że: Produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych podlegające zmniejszaniu stosowania. Do produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych podlegających zmniejszaniu stosowania zalicza się: 1) kubki na napoje, w tym ich pokrywki i wieczka; 2) pojemniki na żywność, w tym pojemniki takie jak pudełka, z pokrywką lub bez, stosowane w celu umieszczania w nich żywności, która jest: a) przeznaczona do bezpośredniego spożycia, na miejscu lub na wynos, b) zazwyczaj spożywana bezpośrednio z pojemnika oraz c) gotowa do spożycia bez dalszej obróbki, takiej jak przyrządzanie, gotowanie czy podgrzewanie – w tym pojemniki na żywność typu fast food lub na inne posiłki gotowe do bezpośredniego spożycia, z wyjątkiem pojemników na napoje, talerzy oraz paczek i owijek zawierających żywność. Zatem, obowiązek uiszczenia opłaty produktowej jest obowiązkiem nałożonym na przedsiębiorców ustawą o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi. Z opisu sprawy wynika, że sprzedaje Pan żywność – w opakowaniach będących produktami jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych. W takich okolicznościach, należy wskazać, że opłata produktowa będzie miała bezpośredni związek z ceną towaru dostarczonego nabywcy, będzie stanowiła element wynagrodzenia za ten towar, a zatem powinna ona być wliczana do podstawy opodatkowania z tytułu dostawy tego towaru (posiłku, napoju). Tym samym, ustalając cenę za sprzedawany towar powinien Pan w cenie tej uwzględnić opłatę produktową, której obowiązek pobrania i wysokość wynika z odrębnych przepisów. Oznacza to, że opłata produktowa powiększa podstawę opodatkowania z tytułu dostawy ww. pożywienia, od której ma Pan obowiązek naliczenia podatku VAT. Zatem, opłata produktowa powinna zostać wliczona w cenę sprzedawanego towaru, a stawka podatku powinna odpowiadać stawce przewidzianej dla tego produktu (dania, napoju). W myśl przepisu art. 111 ust. 1 ustawy: Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących. Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy: Podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani: 1) wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży: a) w postaci papierowej lub b) za zgodą nabywcy, w postaci elektronicznej, przesyłając ten dokument w sposób z nim uzgodniony. Wymogi m.in. co do treści paragonu fiskalnego regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. 2021 r. poz. 1625 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 maja 2020 r. w sprawie kas rejestrujących mających postać oprogramowania (Dz. U. z 2023 r. poz. 1849 ze zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie kas on-line”. Stosownie do § 19 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia: Podatnicy, prowadząc ewidencję przy użyciu kasy on-line, wystawiają paragony fiskalne i paragony fiskalne anulowane w postaci papierowej i w postaci elektronicznej, z zastrzeżeniem § 12 i § 19a. Zgodnie z § 25 ust. 1 pkt 6, 8 i 10 rozporządzenia: W przypadku prowadzenia przez podatnika ewidencji przy użyciu kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii paragon fiskalny zawiera co najmniej nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację. Ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku. Wartość sprzedaży brutto i wysokość podatku według poszczególnych stawek podatku z oznaczeniem literowym po uwzględnieniu opustów, obniżek lub narzutów. W myśl § 8 pkt 1 rozporządzenia: Paragon fiskalny wystawia się w sposób zapewniający czytelną treść, umożliwiający nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej sprzedaży. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy towaru lub usługi pozwalającej na jednoznaczną ich identyfikację, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy. Zgodnie z § 22 pkt 9 lit. a) rozporządzenia Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia 12 września 2021 r. w sprawie wymagań technicznych dla kas rejestrujących (Dz. U. z 2024 r. poz. 1654): Kasa wystawia paragony fiskalne w postaci papierowej i w postaci elektronicznej albo zgodnie z wyborem użytkownika tylko w postaci elektronicznej zawierające w szczególności kolejno pozycje blok danych z pozycjami transakcji zawierający, w szczególności kolejne pozycje sprzedaży zawierające co najmniej: – nazwę towaru lub usługi pozwalające na jednoznaczną ich identyfikację, – ilość towaru lub usługi, – jednostkę miary, o ile występuje, – cenę jednostkową towaru lub usługi, – wartość sumaryczną towaru lub usługi, – oznaczenie literowe stawki podatku, zwolnienia od podatku albo bez oznaczenia w przypadku sprzedaży niepodlegającej opodatkowaniu – dla kasy biletowej oraz kasy, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 2 lit. a, – opis towaru lub usługi, mogący zawierać elementy tekstowe, kody kreskowe i dwuwymiarowe, o ile występuje; kody kreskowe i dwuwymiarowe dla postaci elektronicznej zapisuje się w postaci tekstowej, – wartość ulgi w przypadku biletu ulgowego – dla kasy biletowej, – wartość opłaty po uwzględnieniu zniżek i refundacji, o ile występują – dla kasy, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 2 lit. b, – opust, narzut lub obniżkę do pozycji sprzedaży, o ile występuje. W myśl § 22 pkt 11 i 12 ww. rozporządzenia w sprawie wymagań technicznych dla kas rejestrujących: Kasa wystawia paragony fiskalne w postaci papierowej i w postaci elektronicznej albo zgodnie z wyborem użytkownika tylko w postaci elektronicznej zawierające w szczególności kolejno pozycje łączne wartości sprzedaży brutto według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku po uwzględnieniu opustów, narzutów, obniżek i rozliczeń zaliczek. Wysokość podatku należnego według poszczególnych stawek podatku z oznaczeniem „PTU”, oznaczeniem literowym stawki podatku po uwzględnieniu opustów, narzutów, obniżek i rozliczeń zaliczek oraz wartością procentową stawki podatku. Natomiast stosownie do § 3 ust. 1 pkt 9 lit. a) z załącznika nr 1 do rozporządzenia w sprawie kas on-line: Kasa wystawia paragony fiskalne w postaci papierowej i w postaci elektronicznej albo tylko w postaci elektronicznej zawierające (...) blok danych z pozycjami transakcji zawierający w szczególności kolejne pozycje sprzedaży zawierające co najmniej nazwę towaru lub usługi pozwalające na jednoznaczną ich identyfikację (...). Jak wynika z powyższych przepisów podatnik dokonujący sprzedaży towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej transakcji wystawia paragon, na warunkach opisanych w ww. przepisach. Paragon jest dokumentem sformalizowanym i musi być wystawiony zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna ww. dokumentu zachodzi, jeżeli odzwierciedla on w sposób prawidłowy zdarzenie gospodarcze. Paragon pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego niezwykle ważne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich jego elementów. W analizowanej sprawie, jak wskazano powyżej, w związku z faktem, iż wartość opłaty produktowej stanowi element podstawy opodatkowania z tytułu wynagrodzenia za sprzedawany towar, to należy wskazać, że pobrana opłata produktowa powinna być zaewidencjonowana na kasie rejestrującej wraz z ceną np. dania, napoju. Nie należy zatem wyodrębniać samej kwoty opłaty produktowej na paragonie. Skoro opłata produktowa nie stanowi sama w sobie wynagrodzenia, lecz pobierana jest łącznie jako wynagrodzenie za wyrób wydany w opakowaniu jednorazowym, z tych też przyczyn powinna być wykazywana w jednej pozycji na paragonie wraz z ceną wyrobu. Wobec powyższego, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, na wystawianych przez Pana fakturach lub paragonach, w części, która odzwierciedla cenę produktu, w świetle przepisów prawa, powinna widnieć tylko jedna pozycja, obejmująca oprócz ceny towaru również opłatę produktową. Tym samym, opłata produktowa powinna zostać wliczona w cenę sprzedawanego produktu (dania lub napoju), a stawka podatku powinna odpowiadać stawce przewidzianej dla tego produktu. Pobrana opłata powinna być zaewidencjonowana na kasie rejestrującej wraz z ceną danego produktu w jednej pozycji na paragonie. Tym samym, opłata SUP oraz cena posiłku powinny być wykazane w jednej pozycji na paragonie jako jedno świadczenie ze stawką właściwą dla sprzedaży danego produktu (dania, napoju). W związku z powyższym, Pana stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zauważam, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego. Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Podkreślam, że ta interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Jednocześnie informuję, że wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych podlega odrębnemu rozpatrzeniu. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do

zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.