0112-KDIL1-3.4012.228.2025.1.MR

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

dłowe Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania dostawy towaru przemieszczanego w procedurze tranzytu z Arabii Saudyjskiej na terytorium Ukrainy za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka (...) (dalej: Wnioskodawca/Spółka) prowadzi działalność gospodarczą od (...), polegającą na (...). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: VAT (podatek od towarów i usług)), zarejestrowanym w Polsce oraz jest również zarejestrowanym podatnikiem VAT dla transakcji unijnych. Wnioskodawca planuje rozszerzyć obecnie prowadzoną działalność gospodarczą o handel towarami. Przedmiotowy towar, który będzie nabywany z Arabii Saudyjskiej to (...), wykorzystywany do produkcji tworzyw sztucznych. W Transakcji będą występować 4 podmioty. Podmiot A – to podmiot, który jest zarejestrowany w Niemczech i sprzedaje towar z Arabii Saudyjskiej. Arabia Saudyjska jest miejscem rozpoczęcia wysyłki towaru (...). Podmiot A wystawia fakturę sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy. Towar wysłany z Arabii Saudyjskiej trafia do składu celnego w (...) (terytorium Polski). Podmiot A jest odpowiedzialny za transport z Arabii Saudyjskiej do Polski (skład celny w (...)). Podmiot B – Wnioskodawca, który jest nabywcą towaru płynącego z Arabii Saudyjskiej, jednakże nie nabywa prawa do rozporządzaniem towarem jak właściciel ze względu na trwający proces tranzytu w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. Wnioskodawca sprzedaje towar w charakterze pośrednika na rzecz Podmiotu C. Z tytułu przewozu towaru z Arabii Saudyjskiej na terytorium Polski Wnioskodawca nie będzie podmiotem, na którym ciążyć będzie obowiązek zapłaty cła z tego tytułu oraz nie będzie podlegać ta czynność zwolnieniu od cła, ani obowiązek zapłaty cła nie zostanie zawieszony (ani w części ani w całości). Do towaru również nie będą miały zastosowanie preferencyjne stawki celne, w tym obniżone lub zerowe. Podmiot C – to podmiot, który również jest pośrednikiem, przy czym jego siedziba znajduje się na terytorium Polski. Dla tej transakcji nie zachodzi procedura transportu (przemieszczenia towaru). Podmiot C nie dysponuje towarem, a więc nie nabywa prawa rozporządzania towarem jak właściciel. Podmiot C wystawia fakturę sprzedaży na rzecz Podmiotu D. Podmiot C jest czynnym podatnikiem VAT.

Podmiot D – to podmiot, który fizycznie nabywa towar. Siedziba oraz miejsce faktycznie prowadzonej działalności gospodarczej tego podmiotu znajduje się na terytorium Ukrainy. Podmiot D jest odpowiedzialny za transport z Polski (skład celny w (...)) do kraju trzeciego, którym jest Ukraina. Towar będzie transportowany fizycznie w następujący sposób: z Arabii Saudyjskiej do składu celnego w (...) (Polska), następnie ze składu celnego w (...) (Polska) zostanie przetransportowany do Ukrainy. Towar będzie transportowany w ramach procedury tranzytu, o której mowa w art. 226 (tzw. procedura T1) Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające Unijny Kodeks Celny (dalej: UKC). Powyższe oznacza, że nabywane przez Wnioskodawcę towary będą znajdować się w procedurze tranzytu od miejsca rozpoczęcia wysyłki (Arabia Saudyjska), aż do miejsca zakończenia wysyłki (Ukraina). W czasie trwania wyżej opisanej procedury zostaną wystawione 2 tranzytowe dokumenty towarzyszące. Pierwszy dokument T1 będzie zawierał pod pozycją nadawca dane podmiotu A pod pozycją odbiorca będzie zawierał dane podmiotu B czyli Wnioskodawcy. Drugi dokument T1 pod pozycją nadawca będzie zawierał dane podmiotu C natomiast pod pozycją odbiorca będzie zawierał dane podmiotu D. Podkreślić w tym miejscu należy fakt, iż towary te nie zostaną dopuszczone do obrotu na terytorium Unii Europejskiej, a w szczególności w Polsce. Miejscem docelowym tych towarów jest Ukraina i to właśnie tam te towary zostaną dopuszczone do obrotu i skonsumowane. Podsumowując – wywóz towaru nastąpi w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze. Oznacza to, że od momentu rozpoczęcia transportu z Arabii Saudyjskiej do chwili wywozu towaru poza terytorium Unii Europejskiej nie wystąpią przerwy niezwiązane bezpośrednio z organizacją transportu do miejsca docelowego. Na dokumencie z tytułu przewozu towaru z Arabii Saudyjskiej na terytorium Polski nie będzie powstawał dług celny.

Pytanie

Czy sprzedaż dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu C będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług? Państwa stanowisko w sprawie Państwa zdaniem, sprzedaż dokonywana na rzecz Podmiotu C, który jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym do transakcji unijnych nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT. Mając na uwadze fakt, że Wnioskodawca będzie dokonywać nabycia towaru w ramach procedury tranzytu od miejsca rozpoczęcia wysyłki (terytorium poza Unią Europejską), aż do miejsca dopuszczenia towaru do obrotu (terytorium poza Unią Europejską) wskazać należy, że zgodnie z art. 77 UKC, dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych: a) dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu; b) odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych. Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Powyższe oznacza, że dla procedury tranzytu dług celny nie powstaje co stanowi tzw. Mechanizm zawieszenia poboru opłat celnych.

Natomiast zgodnie z art. 26a ust. 1 i 2 ustawy VAT, miejscem importu towarów jest terytorium kraju Unii Europejskiej, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej lub zakończenia procedury zawieszającej pobór opłat celnych. Biorąc pod uwagę brzmienie art. 19a ust. 9 ustawy VAT oraz art. 19a ust. 11 ustawy VAT stwierdzić należy, że obowiązek podatkowy nie powstanie, ponieważ nie powstaje dług celny, o którym mowa w przepisie. To prowadzi do konkluzji, że w przypadku nabycia towaru nie mamy do czynienia z jego importem, ponieważ towary nie zostaną dopuszczone do obrotu ani w Polsce, ani w Unii Europejskiej, a więc dostawa ta nie będzie podlegać pod ustawę o VAT. Przechodząc do oceny zasadności zastosowania odpowiedniej stawki VAT dla sprzedaży nie sposób pominąć charakteru podatku od towarów i usług jak również norm prawnych wynikających z dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 roku, w szczególności art. 1 tej dyrektywy. Podatek od towarów i usług ma charakter konsumpcyjny, co oznacza, że jego obowiązek powstaje na terytorium kraju, w którym dochodzi do konsumpcji towaru, a także podatek VAT jest podatkiem neutralnym. Dokonując wykładni ww. dyrektywy oraz przepisów ustawy o VAT należy stwierdzić, że skoro nabywane towary nie są importem, to w konsekwencji sprzedaż tych towarów nie może być uznana za eksport, o którym mowa w art. 2 ust. 8 ustawy o VAT. W związku z powyższym transakcja sprzedaży nie będzie podlegać pod ustawę o VAT, analogicznie jak nie będzie podlegać pod tę ustawę zakup tego towaru. W konsekwencji dla tej transakcji należy zastosować stawkę "NP", czyli nie wystąpi podatek VAT do zapłaty.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: 1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; 2) eksport towarów; 3) import towarów na terytorium kraju; 4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; 5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju. Według art. 2 pkt 1 ustawy: Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Na mocy art. 2 pkt 4 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium państwa członkowskiego – rozumie się przez to terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Jak stanowi art. 2 pkt 5 ustawy:

Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3. Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Stosownie do art. 2 pkt 7 ustawy: Przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o eksporcie towarów rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez: 1) dostawcę lub na jego rzecz, lub 2) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych - jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych. W myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy: Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną. Jednocześnie, w myśl art. 19a ust. 9 ustawy: Obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11. Oznacza to, że w przypadku gdy na podstawie przepisów celnych powstaje dług celny w związku z dopuszczeniem towarów do obrotu wówczas także, co do zasady, powstanie obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu importu tych towarów. Na podstawie art. 19a ust. 10a ustawy: W przypadku objęcia towarów procedurą uszlachetniania czynnego obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą zamknięcia procedury uszlachetniania czynnego zgodnie z art. 324 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz. Urz. UE L 343 z 29.12.2015, str. 558, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem 2015/2447”. Zgodnie natomiast z art. 19a ust. 11 ustawy: W przypadku objęcia towarów procedurą: składowania celnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem z należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego, tranzytu, wolnego obszaru celnego, jeżeli od towarów tych pobierane są opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze, obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą wymagalności tych opłat. Zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów w przypadku transakcji łańcuchowych (szeregowych), tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów dokonujących obrotu tym samym towarem, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu, regulują przepisy art. 22 ust. 1 – ust. 4 ustawy. Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy: Miejscem dostawy towarów jest – w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Natomiast w myśl art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy: Miejscem dostawy towarów jest – w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy. Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy: W przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie. Na mocy art. 22 ust. 2a ustawy: W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę, który dokonuje również ich dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej do tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie. Stosownie do art. 22 ust. 2b ustawy: W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego. W świetle art. 22 ust. 2c ustawy: W przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot. Definicja podmiotu pośredniczącego zawarta została w art. 22 ust. 2d ustawy: Przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz. Przy czym, art. 22 ust. 2e ustawy stanowi, że: W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego albo z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego przez: 1) pierwszego dostawcę – wysyłkę lub transport przyporządkowuje się jego dostawie; 2) ostatniego nabywcę – wysyłkę lub transport przyporządkowuje się dostawie dokonanej do tego nabywcy. Zatem, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę „ruchomą” towarów, pozostałe zaś są dostawami „nieruchomymi”. Przy czym, w przypadku gdy towar transportowany jest przez pierwszego dostawcę, transport towarów należy przyporządkować dostawie towarów dokonywanej przez tego dostawcę (pierwszej dostawie w ramach łańcucha dostaw). Z kolei, gdy towar transportowany jest przez ostatniego nabywcę, transport towarów należy przyporządkować dostawie dla tego nabywcy (ostatniej dostawie w łańcuchu). Zauważyć jednocześnie należy, że pojęcie „organizacji” transportu – przyjęte w praktyce stosowania ww. przepisów przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne – nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy. Zgodnie z potocznym rozumieniem, przez „organizację” należy rozumieć „sposób zorganizowania czegoś lub organizowanie czegoś”. Zatem przez organizację transportu towarów należy rozumieć planowanie, jak i koordynowanie poszczególnych etapów wywozu towarów. Jednocześnie jak stanowi art. 22 ust. 3 ustawy: W przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c, dostawę towarów, która: 1) poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów; 2) następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów. W myśl tego przepisu wszystkie transakcje realizowane przed dostawą ruchomą (do której przypisano wysyłkę lub transport towaru) będą opodatkowane w państwie, z którego towar jest wysyłany lub transportowany. Natomiast wszystkie dostawy mające miejsce po transakcji ruchomej będą opodatkowane w państwie przeznaczenia towaru. Natomiast stosownie do art. 22 ust. 4 ustawy: W przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów. Zgodnie z art. 26a ust. 1 ustawy: Miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej. Przy czym, w myśl art. 26a ust. 2 ustawy: W przypadku gdy towary zostaną objęte z momentem ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej jedną z następujących procedur: 1) uszlachetniania czynnego, 2) odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, 3) składowania celnego, 4) tranzytu, w tym także składowaniem czasowym przed objęciem towarów jedną z procedur celnych, 5) wolnego obszaru celnego - miejscem importu takich towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary te przestaną podlegać tym procedurom. Ponadto, w myśl art. 5 pkt 15, 18, 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 269 z 10 października 2013 r. str. 1 ze zm.) – zwanym dalej UKC: - „zgłaszający” oznacza osobę, która składa zgłoszenie celne, deklarację do czasowego składowania, przywozową deklarację skróconą, wywozową deklarację skróconą, zgłoszenie do powrotnego wywozu lub powiadomienie o powrotnym wywozie we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu takie zgłoszenie, deklaracja lub powiadomienie są składane; - „dług celny” oznacza nałożony na określoną osobę obowiązek zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, określonej dla danych towarów na mocy obowiązujących przepisów prawa celnego; - „dłużnik” oznacza każdą osobę odpowiedzialną za dług celny. Stosownie do art. 77 UKC: 1) Dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych: a) dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu; b) odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych. 2) Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. 3) Dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego. (...) Z kolei art. 226 ust. 1 UKC stanowi, że: Procedura tranzytu zewnętrznego pozwala na przemieszczanie towarów nieunijnych z jednego do drugiego miejsca znajdującego się na obszarze celnym Unii, przy czym towary te nie podlegają: a) należnościom celnym przywozowym; b) innym należnościom określonym w innych stosownych obowiązujących przepisach (...). Stosownie do art. 234 ust. 1 UKC: Procedura unijnego tranzytu zewnętrznego jest stosowana przy przewozie towarów przez kraj lub terytorium, znajdujące się poza obszarem celnym Unii, jeżeli spełniony jest jeden z następujących warunków: a) taka możliwość przewidziana została w umowie międzynarodowej; b) przewóz przez ten kraj lub terytorium odbywa się z zastosowaniem jednolitego dokumentu przewozowego wystawionego na obszarze celnym Unii. W tym miejscu należy wskazać, że za import towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 7 ustawy uważa się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. Definicja ta stanowi implementację art. 30 dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 z 11.12.2006 str. 1 ze zm.), w myśl którego „import towarów” oznacza wprowadzenie na terytorium Wspólnoty towarów, które nie znajdują się w swobodnym obrocie, w rozumieniu art. 24 Traktatu. Oznacza to, że importem jest przywóz towarów z kraju trzeciego na terytorium Unii Europejskiej, natomiast to, w którym państwie członkowskim podlega on opodatkowaniu (ma miejsce import towarów) określa art. 26a ustawy. Miejscem importu jest bowiem terytorium tego państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej. Przy czym, w przypadku objęcia towarów z momentem ich wprowadzenia m.in. procedurą składowania celnego, miejscem importu takich towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary przestaną podlegać tej procedurze. Zatem, tylko import towarów na terytorium kraju stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy. Z kolei, powstanie obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów powiązane jest z powstaniem obowiązku zapłaty cła lub faktem zaistnienia określonych procedur celnych. W przypadku, gdy importowany towar nie jest objęty procedurą dopuszczenia do obrotu w rozumieniu przepisów celnych i przywóz towaru nie powoduje powstania długu celnego, ani też nie występują żadne inne należności przywozowe, obowiązek podatkowy dla przedmiotowego importu towarów nie powstaje. Z opisu sprawy wynika, że w transakcji opisanej będą realizowane trzy dostawy: a) między Podmiotem A (z Niemiec) a Podmiotem B – Państwem, b) między Podmiotem B a Podmiotem C (z Polski) oraz c) między Podmiotem C a ostatecznym nabywcą Podmiotem D (z Ukrainy), przy czym towary transportowane będą bezpośrednio od Podmiotu A do ostatecznego nabywcy – Podmiotu D, a transport towarów będzie miał zasadniczo nieprzerwany charakter. W przebiegu ww. transakcji Podmiot A wysyła towar z Arabii Saudyjskiej do składu celnego na terytorium Polski. Siedzibą Podmiotu A jest terytorium Niemiec natomiast miejscem faktycznie prowadzonej działalności gospodarczej jest terytorium Arabii Saudyjskiej skąd towary są wysyłane. Państwa Spółka jest nabywcą towaru, jednakże nie nabywa prawa do rozporządzaniem towarem jak właściciel ze względu na trwający proces tranzytu w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. Koniec procedury nastąpi na terytorium Ukrainy, gdzie ostatni w kolejności Podmiot D odbierze towar i w dniu jego odebrania nabędzie prawo do rozporządzania towarem jak właściciel. Przy czym Podmiot B sprzedaje towar w charakterze pośrednika na rzecz Podmiotu C, który ma siedzibę w Polsce. Następnie Podmiot C sprzedaje towar w charakterze pośrednika na rzecz Podmiotu D, który jest fizycznym nabywcą towaru. Z Arabii Saudyjskiej do Polski transport organizowany jest przez Podmiot A. Z terytorium Polski na terytorium Ukrainy za organizację transportu odpowiedzialny jest Podmiot D. Towar będzie transportowany w ramach procedury tranzytu, o której mowa w art. 226 (tzw. procedura T1) Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013. Wskazali Państwo, że towary nie zostaną dopuszczone do obrotu na terytorium Unii Europejskiej, a w szczególności w Polsce. Miejscem docelowym tych towarów jest Ukraina i to właśnie tam te towary zostaną dopuszczone do obrotu i skonsumowane. Z tytułu przewozu towaru z Arabii Saudyjskiej na terytorium Polski nie będą Państwo podmiotem, na którym ciążyć będzie obowiązek zapłaty cła z tego tytułu oraz nie będzie podlegać ta czynność ze zwolnienia od cła, ani obowiązek zapłaty cła nie zostanie zawieszony (ani w części ani w całości). Do towaru również nie będą miały zastosowanie preferencyjne stawki celne, w tym obniżone lub zerowe. Na dokumencie z tytułu przewozu towaru z Arabii Saudyjskiej na terytorium Polski nie będzie powstawał dług celny. Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy sprzedaż przez Państwa towarów na rzecz Podmiotu C będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski. Przedstawione okoliczności wskazują, że ww. dostawę będącą przedmiotem zapytania należy uznać za transakcję łańcuchową w rozumieniu art. 22 ust. 2 ustawy, w wyniku której towary będące przedmiotem transakcji będą transportowane bezpośrednio od Podmiotu A z Arabii Saudyjskiej do ostatecznego nabywcy – Podmiotu D na Ukrainę. Towar będzie korzystał z procedury tranzytu, w ramach którego zastosowany zostanie mechanizm zamknięcia urzędowego. Miejscem zakończenia procedury tranzytu jest obszar we władaniu Urzędu Celnego na granicy Polsko-Ukraińskiej. Należy zauważyć, że zgodnie z powołanym art. 22 ust. 4 ustawy, w przypadku transakcji łańcuchowej, której przedmiotem są towary wysyłane lub transportowane z terytorium państwa trzeciego –dostawa towarów dokonana przez importera (tj. podatnika z tytułu importu lub zaimportowania) jest zawsze opodatkowana VAT w kraju importu lub zaimportowania tych towarów. Zatem dostawa towarów sprowadzonych z państwa trzeciego, dokonana w ramach transakcji łańcuchowej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce, wówczas gdy na terytorium kraju dojdzie do importu towarów, a podatnikiem z tytułu importu towarów będzie podmiot dokonujący tej dostawy. Importem jest przywóz towarów z kraju trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. Z kolei to, w którym państwie członkowskim UE import towarów podlega opodatkowaniu (ma miejsce import towarów) – określa przepis art. 26a ustawy. Miejscem importu jest bowiem terytorium tego państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej, przy czym w przypadku objęcia towarów z momentem ich wprowadzenia m.in. procedurą tranzytu, miejscem importu takich towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary te przestaną podlegać tej procedurze. Tym samym, czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce – stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy – jest wyłącznie import na terytorium kraju. Powstanie obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów jest powiązane z powstaniem obowiązku zapłaty cła lub faktem zaistnienia określonych procedur celnych. W przypadku, gdy importowany towar nie jest objęty procedurą dopuszczenia do obrotu w rozumieniu przepisów celnych i przywóz towaru nie powoduje powstania długu celnego, ani też nie występują żadne inne należności przywozowe, wówczas nie powstaje obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowego importu towarów. W okolicznościach przedstawionych we wniosku, w związku z przywozem towarów na terytorium kraju nie powstanie obowiązek podatkowy tytułu importu towarów, który zgodnie z art. 19a ust. 9 ustawy powstaje z chwilą powstania długu celnego. Państwo nie będą też podatnikiem z tytułu importu towarów, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy. Ponadto nie wystąpią okoliczności, o których mowa w art. 19a ust. 10a lub 11 ustawy, a więc takie które skutkują powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów i dotyczą przypadku objęcia importowanych towarów procedurą celną uszlachetniania czynnego lub jedną ze specjalnych procedur celnych, jeżeli od towarów tych pobierane są opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze. Zatem w sytuacji, gdy nie będą Państwo podatnikiem z tytułu importu towarów na terytorium kraju, to dostawa towarów dokonana przez Państwa na rzecz Podmiotu C nie wpisuje się w dyspozycję art. 22 ust. 4 ustawy. W związku z powyższym skoro, przedmiotem analizowanej transakcji będzie towar niedopuszczony do obrotu na terytorium UE i przemieszczenie tego towaru z Arabii Saudyjskiej przez Polskę do Ukrainy, realizowane w ramach procedury tranzytu T1 nie będzie powodowało powstania długu celnego ani spełnienia warunków wskazanych w art. 19a ust. 10a lub 11 ustawy, to tym samym dostawa tego towaru dokonywana przez Państwa na rzecz Podmiotu C nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju. Podsumowując, należy stwierdzić, że sprzedaż dokonywana przez Państwa na rzecz Podmiotu C nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski. Tym samym, Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej: Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.