0112-KDIL1-3.4012.119.2019.9.MPU

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 6 marca 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przyznawanych rabatów po-

transakcyjnych za rabat w rozumieniu art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy uprawniający do obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego oraz sposobu dokumentowania przyznawanych rabatów po-transakcyjnych, wpłynął 13 marca 2019 r. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 10 kwietnia 2019 r. (data wpływu - 16 kwietnia 2019 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług), prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. sprzedaży detalicznej (...) (...), (...) i (...) (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) (...)), a także sprzedaży hurtowej (...) i (...) do (...) (...) (PKD (...)). Sprzedaż na rynku polskim towarów oferowanych przez Wnioskodawcę jest dokonywana na podstawie zamówień składanych za pośrednictwem przedstawicieli handlowych lub poprzez prowadzony przez Wnioskodawcę sklep internetowy. W związku z dużą konkurencją na rynku Wnioskodawca przeprowadza różnego rodzaju akcje promocyjne w oparciu np. o indywidualne umowy/oferty zawierane z kontrahentami, na podstawie których udzielane są im rabaty po-transakcyjne (dalej jako: Umowa). Ich zasadniczym celem jest uatrakcyjnienie oferty Wnioskodawcy oraz intensyfikacja sprzedaży towarów znajdujących się w jego ofercie, zarówno poprzez zwiększanie ilości dostaw na rzecz obecnych kontrahentów, jak i poprzez pozyskiwanie nowych kontrahentów dla towarów oferowanych przez Wnioskodawcę. Warunki przyznanego rabatu po-transakcyjnego mogą się różnić dla kontrahentów w zależności od ilości nabytych towarów handlowych (próg ilościowy) i są określone w Umowie w następujący różny sposób: 1. „Przy wykonaniu zakupu w Spółce o wartości większej lub równej niż ... (tutaj podana jest kwota zł netto), Kupujący odbiera towar o wartości ... (tutaj podany jest %) z wykonanego rocznego obrotu”; albo 2. „Sprzedający zobowiązuje się do przekazania Kupującemu towaru o określonej wartości na własność w zamian za dokonane i zapłacone przez Kupującego w całości zakupy w okresie rozliczeniowym według poniższych zasad: a) Towary o wartości netto ... (tutaj podany jest %) obrotu w zamian za obrót netto co najmniej ... (tutaj podana jest kwota zł netto)”; albo 3. „Po zakończeniu każdego okresu rozliczeniowego Sprzedający zobowiązuje się przekazać Kupującemu bonus w postaci wybranych produktów z katalogu Spółki wg następujących zasad: - wysokość bonusu będzie wynosić ... (tutaj podany jest %) od wypracowanego obrotu w okresie rozliczeniowym; - bonus będzie naliczony z rabatem 30% od aktualnych cen cennikowych Spółki”; albo 4. „Sprzedający zobowiązuje się do przekazania Kupującemu towaru o określonej wartości w zamian za dokonane i zapłacone w całości zakupy (zadeklarowana kwota obrotu) w okresie rozliczeniowym trwającym do ..., według poniższych zasad: a) % od wartości obrotu netto do końca okresu rozliczeniowego, liczony na podstawie cennika Spółki z rabatem 30%; b) % od wartości obrotu netto większego lub równego ... zł do końca okresu rozliczeniowego, liczony na podstawie cennika Spółki z rabatem 30%”; albo 5. „Sprzedający zobowiązuje się do przekazania Kupującemu towaru o określonej wartości w zamian za dokonane i zapłacone w całości zakupy (zadeklarowana kwota obrotu) w okresie rozliczeniowym trwającym do ..., według poniższych zasad: a) kwota netto towarów ... % za obrót roczny netto równy lub większy niż ... zł”. Jak wynika z powyżej opisanych okoliczności, przyznanie rabatu po-transakcyjnego, towarowego (naturalnego) wynika ze spełnienia obiektywnych przesłanek ustalonych w Umowie zawartej pomiędzy Spółką a kontrahentem. Rabat ten uzależniony jest od przekroczenia określonego pułapu obrotów (czyli zakupów dokonanych przez bezpośredniego nabywcę). Cena sprzedaży towarów handlowych na rzecz kontrahenta pomniejszona o udzielony rabat musi zapewniać odpowiedni poziom opłacalności dokonywania transakcji. Uzyskanie rabatu po-transakcyjnego jest uzależnione wyłącznie od osiągnięcia określonego w Umowach poziomu zakupów towarów handlowych. Kwota rabatu jest dokumentowana fakturą korygującą. Pytania: 1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym wskazane w opisie stanu faktycznego rabaty po-transakcyjne przyznawane przez Spółkę bezpośrednio na rzecz niepowiązanych kontrahentów stanowią w istocie rabat w rozumieniu art. 29a ust. 10 pkt 1 Ustawy o VAT i uprawniają Spółkę do obniżenia (o wartość przyznanego kontrahentom niepowiązanym rabatu) odpowiednio podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu sprzedaży towarów handlowych? 2. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym dokumentem właściwym dla udokumentowania przyznawanych przez Wnioskodawcę rabatów po-transakcyjnych będzie faktura korygująca, która stanowić będzie jednocześnie podstawę do obniżenia obrotu i podatku należnego? Jeżeli stanowisko Spółki jest nieprawidłowe to w jaki inny sposób należy udokumentować dla celów podatku VAT przyznawane rabaty po- transakcyjne? Państwa stanowisko w sprawie Ad. 1 i Ad. 2 Przedmiotowe rabaty po-transakcyjne, udzielane przez Wnioskodawcę bezpośrednio na rzecz kontrahentów będących bezpośrednimi kontrahentami Wnioskodawcy, stanowić będą rabaty, o których mowa w art. 29a ust. 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) - zwanej dalej: Ustawą o VAT - i w przypadku ich udzielenia, Wnioskodawca będzie uprawniony do odpowiedniego obniżenia podstawy opodatkowania VAT oraz podatku VAT należnego z tytułu sprzedaży przedmiotowych produktów. W przypadku udzielenia rabatów, o których mowa w rozpatrywanej sprawie, dokumentem właściwym do udokumentowania rabatów jest faktura korygująca, wystawiona przez Wnioskodawcę na rzecz danego kupującego. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z treści art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do art. 29a ust. 1 powołanej Ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Jak stanowi ust. 6 ww. artykułu, podstawa opodatkowania obejmuje: 1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku; 2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Zgodnie natomiast z ust. 7 tego artykułu, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot: 1) stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty; 2) udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży; 3) otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku. W myśl art. 29a ust. 10 Ustawy o VAT, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o: 1) kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen; 2) wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12; 3) zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło; 4) wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1. Stosownie zaś do ust. 13 ww. artykułu, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano. Z przytoczonych powyżej przepisów wynika przede wszystkim, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć „bonifikata”, ani rabat”, w związku z powyższym pojęcia te należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Przyjmując za „Uniwersalnym słownikiem języka polskiego” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2003, tom 1, str. 303) „bonifikata” – to „zniżka, odstępstwo od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę albo w celach reklamowych: opust, rabat”. Przez bonifikatę należy więc rozumieć pomniejszenie ustalonej uprzednio ceny towaru lub usługi. Natomiast zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 825), „rabat” to „zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, np. przy kupnie dużej ilości towarów”. Zatem, rabat polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru lub usługi. Rozróżnia się przy tym rabaty na te przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu. Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny), nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży. Natomiast, jeżeli udzielenie rabatu, jak u Wnioskodawcy, ma miejsce po dokonaniu sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia podstawy opodatkowania (rabat po-transakcyjny), wówczas czynność ta wymaga wystawienia faktury korygującej zmniejszającej wartość towarów, zgodnie z art. 106j ustawy. Zgodnie z art. 106b ust. 1 Ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą: 1) sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem; 2) sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1; 3) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1; 4) otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 Ustawy o VAT. W art. 106e Ustawy o VAT wskazano, co faktura powinna zawierać. W myśl art. 106j ust. 1 Ustawy VAT, w przypadku gdy po wystawieniu faktury: 1) udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1; 2) udzielono opustów obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1; 3) dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań; 4) dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4; 5) podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury - podatnik wystawia fakturę korygującą. Faktura korygująca powinna zawierać: 1) wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”; 2) numer kolejny oraz datę jej wystawienia; 3) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca: a) określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6, b) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą; 4) przyczynę korekty; 5) jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej; 6) w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji. Na podstawie art. 106j ust. 3 Ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2: 1) powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka; 2) może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą. Zatem wystawienie faktury korygującej może dotyczyć tylko kontrahentów bezpośrednio uczestniczących w rzeczywistej transakcji potwierdzonej wystawieniem faktury. Nie można wystawić faktury korygującej w sytuacji, kiedy między kontrahentami nie miała miejsca dostawa i w konsekwencji nie było wystawionej faktury VAT. Uregulowania krajowej ustawy o podatku od towarów i usług stanowią implementację przepisów wspólnotowych i są konsekwencją przystąpienia Polski do Unii Europejskiej. I tak, art. 29a ustawy implementuje przepis art. 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zgodnie z którym podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów: - obniżek cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty; - opustów i obniżek cen udzielonych nabywcy lub usługobiorcy i uwzględnionych w momencie transakcji; - kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym. Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony. Powyższe stanowisko pozostaje w zgodzie z Dyrektywą Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, która w art. 73 oraz art. 90 ust. 1 określa podstawę opodatkowania, przewidując uprawnienia do jej obniżenia w przypadku każdorazowego, faktycznego zmniejszenia obrotu. Zgodnie z powyższą Dyrektywą, przesłanką wystarczającą dla ustalenia podstawy opodatkowania jest zaistnienie samego faktu zmniejszenia obrotu, bez konieczności wykazywania go w jeden konkretny sposób. Mając to na uwadze wydaje się, że wystawienie faktury korygującej stanowi prawidłowy sposób udokumentowania udzielonego rabatu. Bowiem, konstrukcja podstawy opodatkowania oparta jest na założeniu proporcjonalności podatku VAT do ceny towarów i usług. W efekcie, każda transakcja podlega podatkowi VAT obliczonemu od rzeczywistej ceny towarów lub usług według stawki, jaka ma zastosowanie do takich towarów i usług. Przepisy Dyrektywy wskazują, że zasada proporcjonalności obowiązuje również w przypadku obniżenia podstawy opodatkowania w przypadku rabatów, opustów lub obniżek cen. Ponadto, powyższe dotyczy anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania, całkowitego lub częściowego niewywiązania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy. Oznacza to, że podatek VAT należny powinien być, co do zasady, proporcjonalny do ceny faktycznej pobranej przez dany podmiot. Ponadto, należy mieć na uwadze, że konstrukcja podstawy opodatkowania jest wyrazem zasady neutralności podatku VAT. Oznacza ona, że ekonomicznego ciężaru podatku VAT nie powinny ponosić podmioty nie będące ostatecznymi odbiorcami towarów lub usług. W konsekwencji, po obniżeniu ceny transakcyjnej powinno następować proporcjonalne obniżenie podstawy opodatkowania. W innym wypadku, tj. gdyby podstawa opodatkowania przewyższała kwotę wynagrodzenia należnego podatnikowi, podatnik ponosiłby ekonomiczny ciężar podatku, co naruszałoby wskazaną wyżej zasadę neutralności. Zasada neutralności była wielokrotnie podkreślana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: „TSUE”), przykładowo w wyroku z dnia 14 lutego 1985 r. w sprawie C-268/83 pomiędzy DA. Rompelman i E.A. Rompelman-Van Deelen a Minister van Financien oraz w wyroku z dnia 13 grudnia 1989 r. w sprawie C-342/87 pomiędzy Genius Holding BV a Staatssecretaris van Financien wskazujących, że system odliczeń ma na celu całkowite uwolnienie podatnika od ciężaru podatku VAT. Na szczególną uwagę zasługuje wyrok w sprawie C-317/94 pomiędzy Elida Gibbs Ltd a Commissioners of Customs and Excise, w którym TSUE stwierdził, że: „(...) producent, który zrefundował wartość kuponu zniżkowego detaliście lub wartość kuponu uprawniającego do zwrotu gotówki klientowi końcowemu, otrzymuje, po zakończeniu transakcji, kwotę odpowiadającą cenie sprzedaży zapłaconej przez hurtowników lub detalistów za jego towary, pomniejszoną o wartość przedmiotowych kuponów. Nie byłoby zatem zgodne z dyrektywą, gdyby podstawa opodatkowania użyta do obliczenia podatku należnego od producenta jako podatnika, przekraczała kwotę ostatecznie przez niego otrzymaną. Gdyby bowiem tak było, zasada neutralności VAT w stosunku do podatników, do których należy przecież także producent, nie byłaby spełniona” (pkt 28). Ponadto, TSUE wskazuje, że: „(...) w celu zapewnienia realizacji zasady neutralności należy, obliczając podstawę opodatkowania dla celów VAT, uwzględnić sytuacje, w których podatnik, nie pozostając w stosunkach umownych z konsumentem końcowym, ale będąc pierwszym ogniwem łańcucha transakcji kończącego się na tym konsumencie, udziela takiemu konsumentowi zniżki za pośrednictwem detalistów lub poprzez bezpośredni zwrot wartości kuponów. W przeciwnym razie, organy podatkowe otrzymałyby z tytułu VAT kwotę większą niż rzeczywiście zapłacona przez konsumenta ostatecznego, kosztem podatnika” (pkt 31). Powyższy wyrok potwierdza zatem jednoznacznie, że w przypadku udzielania zniżki sprzedawca powinien obniżyć obrót z tytułu sprzedaży. Ze stanu faktycznego sprawy wynika, że Wnioskodawca jako zarejestrowany podatnik VAT czynny prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej drobnych wyrobów metalowych, farb i szkła (PKD 47.52.Z), a także sprzedaży hurtowej części i akcesoriów do pojazdów mechanicznych (PKD 50.30.A). Rabat po-transakcyjny stosowany przez Spółkę uzależniony jest od przekroczenia określonego pułapu obrotów (czyli zakupów dokonanych przez bezpośredniego nabywcę). W przyjętym modelu Wnioskodawca zawiera umowy/oferty z klientami, zgodnie z którymi w przypadku spełnienia określonych warunków dotyczących poziomu dokonanych zakupów towarów handlowych Wnioskodawcy w danym okresie rozliczeniowym, Wnioskodawca przyzna takiemu klientowi rabat po-transakcyjny (towarowy, naturalny), co efektywnie zmniejszy cenę zakupu produktów. W świetle powołanych wyżej definicji bonifikaty i rabatu uznać należy, że w opisanym przypadku będziemy mieli do czynienia z pomniejszeniem, czyli odstępstwem od ustalonej ceny towarów przez Wnioskodawcę, który będzie sprzedawał bezpośrednio towary na rzecz klientów i na podstawie odpowiednich umów/ofert udzieli im rabatu, co powoduje w istocie zwrot części ceny towarów. U Wnioskodawcy nastąpi zatem obniżenie wartości obrotu i kwoty podatku należnego. W takiej sytuacji udzielany rabat po-transakcyjny (towarowy, naturalny) staje się de facto rabatem, o którym mowa w art. 29a ust. 10 Ustawy o VAT. Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego sprawy oraz obowiązujące przepisy o podatku od towarów i usług, stwierdzić należy, że wystawiona faktura korygująca będzie dokumentowała prawnie dopuszczalny rabat. W konsekwencji będzie pisemnym dokumentem, który w świetle regulacji prawnych umożliwi udokumentowanie rabatu. Zatem, na podstawie wystawionych faktur korygujących, Wnioskodawca jest w stanie określić kwotę udzielonego rabatu i w związku z tym posiada prawo do obniżenia kwoty podatku należnego z tytułu udzielonego rabatu. Interpretacja indywidualna Rozpatrzyłem Państwa wniosek – z 6 marca 2019 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0112-KDIL1-3.4012.119.2019.1.AP, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe. Interpretację doręczono Państwu 14 maja 2019 r. Skarga na interpretację indywidualną Pismem z 13 czerwca 2019 r. (data wpływu 17 czerwca 2019 r.) wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Postępowanie przed sądami administracyjnymi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił zaskarżoną interpretację - wyrokiem z 25 listopada 2019 r. sygn. akt I SA/KR 870/19. Od tego wyroku wniosłem skargę kasacyjną pismem z 28 stycznia 2020 r. W wyniku rozpatrzenia kasacji Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 24 lipca 2024 r. sygn. akt I FSK 1470/20 oddalił skargę kasacyjną Organu. Odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 25 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Kr 870/19 wpłynął do Krajowej Informacji Skarbowej 18 lutego 2025 r. Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935, ze zm.): Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie. Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.: - uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 25 listopada 2019 r. oraz Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 24 lipca 2024 r.; - ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnego rozstrzygnięcia, tj. interpretacji indywidualnej z10maja 2019 r., bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 25 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Kr 870/19 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 lipca 2024 r. sygn. akt IFSK 1470/20. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy: przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy: przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy: przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności: 1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, 2) wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 ustawy - czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest także przekazanie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne darowizny, o ile przy zakupie, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy: Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika W myśl art. 29a ust. 2 ustawy: w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów. Stosownie do art. 29a ust. 7 ustawy: podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot: 1) stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty; 2) udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży; 3) otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku. W oparciu o art. 29a ust. 10 ustawy: podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o: 1) kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen; 2) wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12; 3) zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło; 4) wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, których mowa w ust. 1. Zgodnie z art. 29a ust. 13 ustawy: W przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano. Z przytoczonych wyżej regulacji ustawy wynika, że udzielenie rabatu, o ile nie sprzeciwiają się temu inne niż podatkowe przepisy prawa, jest ściśle skorelowane z konkretną transakcją, w związku z którą zostało zastosowane i powoduje obniżenie ceny dostarczanych towarów lub świadczonych usług, wpływa na zmniejszenie obrotu, a tym samym podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Przepisy ustawy nie definiują pojęcia „rabat”, w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Przez rabat, w myśl Słownika Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996 r., należy rozumieć obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę. Z punktu widzenia podstawy opodatkowania, można wyróżnić następujące rodzaje rabatów: - rabaty przyznane i uwzględnione w momencie sprzedaży - niemające wpływu na podstawę opodatkowania, w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, ponieważ zapłatą z tytułu sprzedaży jest kwota żądana od nabywcy pomniejszona już o udzielony rabat uwzględniany w momencie sprzedaży (art. 29a ust. 7 pkt 2 ustawy); - rabaty przyznane po dokonaniu sprzedaży - opusty i obniżki cen - wpływające na obniżenie wcześniej ustalonej zapłaty; do tych rabatów ma zastosowanie art. 29a ust. 10 ustawy, a udzielenie takiego rabatu wymaga odpowiedniego udokumentowania (w przypadku sprzedaży dokumentowanej fakturą VAT - fakturą korygującą). W tym miejscu zauważyć należy, że rabat, o którym mowa w art. 29a ust. 10 ustawy, rozumieć należy jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo. Zatem rabat ma niewątpliwie bezpośredni wpływ na wartość konkretnej transakcji (dostawy lub usługi) i w efekcie prowadzi do obniżenia jej wartości (ceny). Tak rozumiany rabat powinien obniżyć podstawę opodatkowania. Przedstawiając stan faktyczny wskazali Państwo, że przyznają rabat po-transakcyjny, towarowy (naturalny) wynikający ze spełnienia obiektywnych przesłanek ustalonych w umowie zawartej pomiędzy nim a kontrahentem. Uzyskanie rabatu po-transakcyjnego jest uzależnione wyłącznie od osiągnięcia określonego w umowach poziomu zakupów towarów handlowych. Należy zauważyć, że pojęcie „rabat towarowy” (naturalny) nie występuje w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług. Jednak wskazać należy, że z rabatem naturalnym mamy do czynienia wówczas, gdy zakupując towar w określonej ilości lub o określonej wartości otrzymujemy dodatkowo pewną ilość tego samego towaru. Rabat naturalny, czyli świadczenie w postaci dodatkowej ilości produktów, stanowi zazwyczaj rabat obniżający podstawę opodatkowania z tytułu dostawy towarów. Nabywca otrzymuje bowiem więcej towarów za tę samą kwotę należną. Typową sytuacją jest, że udzielenie rabatu wiąże się bezpośrednio z wynagrodzeniem za konkretną dostawę lub dostawy, a dodatkowe towary są wydawane w ramach tego samego stosunku prawnego co ta dostawa (wtedy de facto możemy mówić o „rabacie”, który ze swej natury powinien się odnosić do określonej transakcji). Dokonując rozstrzygnięcia kwestii będącej przedmiotem Państwa wątpliwości trzeba mieć na uwadze stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wyrażone w zapadłym w niniejszej sprawie wyroku z 25 listopada 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 870/19 oraz stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego przedstawione w wyroku z 24 lipca 2024 r. sygn. akt I FSK 1470/20. W orzeczeniu sygn. akt I SA/Kr 870/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wskazał, że: żaden przepis nie stanowi, iż rabat musi być wyrażony w pieniądzu. Zdaniem Sądu, rabat może mieć również inną postać, np. konkretnego towaru (tzw. rabat naturalny), pod warunkiem że można ją przeliczyć na złotówki. W tym przypadku można ustalić, ile taki rabat wynosi. Rabat naturalny stanowi więc szczególną formę obniżki ceny za zakupiony towar. (...) Należy przypomnieć, że w uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 2/12 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że wypłata kontrahentowi bonusu warunkowego (premii pieniężnej) z tytułu osiągnięcia określonej wielkości sprzedaży lub terminowości regulowania należności stanowi rabat w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, zmniejszający podstawę opodatkowania. Uchwała ta została wprawdzie podjęta na tle poprzedniego stanu prawnego oraz dotyczyła tzw. premii pieniężnej (bonusu pieniężnego), jednak rozważania w niej zawarte pozostają cały czas aktualne i co do zasady przystają do stanu faktycznego niniejszej sprawy, zwłaszcza że jak wynika z wniosku o wydanie interpretacji rabat przyznawany był w postaci bonusu pieniężnego, który następnie klient miał prawo wymienić na konkretny, wybrany przez siebie towar. Uchwała dotyczyła zaskarżonej interpretacji w sytuacji, gdy przyznanie bonusu uwarunkowane jest spełnieniem przez kontrahenta łącznie dwóch warunków: przekroczenia w ustalonym okresie rozliczeniowym, określonej dla niego wartości zakupów netto (tak jak w realiach przedstawionych przez spółkę we wniosku o wydanie interpretacji na gruncie niniejszej sprawy) oraz realizowania przez niego płatności zgodnie z terminem płatności na fakturze. Minister Finansów w wydanej interpretacji stwierdził, że premia pieniężna (bonus warunkowy) stanowi w istocie rabat obniżający wartość konkretnych dostaw udokumentowanych poszczególnymi fakturami – zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług - zmniejszający podstawę opodatkowania. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wskazał, że podatnik prowadzący pełną księgowość, w oparciu o konto rozrachunkowe z konkretnym kontrahentem jest wstanie określić nie tylko wielkość obrotów z tym kontrahentem w skali np. miesiąca (czy nawet kwartału i roku), ale także ustalić dokumenty źródłowe (faktury) dokumentujące ten obrót w tym okresie. Można więc powiązać omawiany bonus z dokonanymi w danym czasie transakcjami i wystawionymi fakturami. (...) W tym kontekście należy przyznać rację Spółce, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, przekazanie towarów jest związane z konkretnymi dostawami w określonym czasie, przy czym skutek jest taki, że nabywca otrzymuje więcej towarów za tę samą kwotę należną, a więc zmniejsza się cena jednostkowa towaru, to zaś kwalifikuje takie wydanie towarów jako rabat (o charakterze zbiorczym), o którym mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług”. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 24 lipca 2024 r. sygn. akt I FSK 1470/20 również zapadłym w analizowanej sprawie wskazał, że: Analiza argumentacji przedstawionej przez WSA oraz wniesionej przez organ skargi kasacyjnej prowadzi do wniosku o prawidłowości poniższych postawionych przez Sąd I instancji tez: 1) nie jest sporne, że żaden przepis prawa nie stanowi, iż rabat musi być wyrażony w pieniądzu. Może mieć on inną postać, np. konkretnego towaru (tzw. rabat naturalny), pod warunkiem że można ją przeliczyć na złotówki. W tym przypadku można ustalić, ile taki rabat wynosi. Rabat naturalny stanowi więc szczególną formę obniżki ceny za zakupiony towar; 2) prawidłowo zinterpretowany przepis (art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT) został przez organ niewłaściwie zastosowany do opisanego we wniosku stanu faktycznego; 3) dla rozstrzygnięcia sprawy należy uwzględnić uchwałę składu 7 sędziów NSA z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 2/12 (CBOSA) i rozważania zawarte w jej uzasadnieniu, gdyż pozostają one cały czas aktualne i co do zasady przystają do stanu faktycznego niniejszej sprawy, zwłaszcza że - jak wynika z wniosku o wydanie interpretacji - rabat przyznawany był w postaci bonusu pieniężnego, który następnie klient miał prawo wymienić na konkretny, wybrany przez siebie towar. Dlatego też należy przyznać rację spółce, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, przekazanie towarów jest związane z konkretnymi dostawami w określonym czasie, przy czym skutek jest taki, że nabywca otrzymuje więcej towarów za tę samą kwotę należną, a więc zmniejsza się cena jednostkowa towaru, to zaś kwalifikuje takie wydanie towarów jako rabat (o charakterze zbiorczym), o którym mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT; 4) spółka wyraźnie wskazywała, iż przyznawany rabat jest uzależniony od przekroczenia przez kontrahenta określonego pułapu obrotu, co wynika z cytowanych fragmentów umów zawartych z klientami, a które to zapisy nie były przedmiotem analizy organu. Samo zaś posłużenie się przez strony umowy w ich treści określeniem „sprzedający zobowiązuje się do przekazania kupującemu towaru o określonej wartości” nie oznacza, że w sprawie mamy do czynienia z nieodpłatnym przekazaniem towaru w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT; (...) 6) w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji przekazanie towarów jest związane z konkretnymi dostawami w określonym czasie, czego skutek jest taki, że nabywca otrzymuje więcej towarów za tę samą kwotę należną, a więc zmniejsza się cena jednostkowa towaru, to zaś kwalifikuje takie wydanie towarów jako rabat (o charakterze zbiorczym), o którym mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT. Zatem w świetle powołanych wyżej przepisów, przedstawionych okoliczności sprawy oraz mając na uwadze orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego, stwierdzić należy, że w opisanej sytuacji, gdzie przekazują Państwo Kupującemu towar o określonej wartości w zamian za spełnienie ustaleń określonych w umowie (np. zadeklarowana kwota obrotu) mogą Państwo traktować te przekazania towarów - jako rabat funkcjonalnie powiązany z zakupem. Przekazanie towarów jest związane z konkretnymi dostawami w określonym czasie. Przy czym należy mieć na uwadze, że w przypadku rabatu naturalnego nie zmniejsza się należność za sprzedany towar lecz za tą samą należność nabywca otrzymuje więcej towarów. Tym samym, w wyniku udzielenia rabatu, nie zmniejszy się całkowita wartość podstawy opodatkowania i podatku należnego. Zmniejszy się natomiast podstawa opodatkowania i podatek należny przypadający na pojedynczy towar objęty rabatem. Kwalifikuje to więc takie wydanie towarów jako rabat (o charakterze zbiorczym), o którym mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT. Zatem prawidłowe jest Państwa stanowisko, zgodnie z którym przedmiotowe rabaty po- transakcyjne, udzielane bezpośrednio na rzecz kontrahentów będących bezpośrednimi Państwa kontrahentami, stanowić będą rabaty, o których mowa w art. 29a ust. 10 ustawy. W przypadku ich udzielenia, będą Państwo uprawnieni - po spełnieniu warunków określonych w art. 29a ust. 13 ustawy - do odpowiedniego obniżenia podstawy opodatkowania VAT oraz podatku VAT należnego przypadający na pojedynczy towar objęty ww. rabatem. Państwa wątpliwości dotyczą również sposobu dokumentowania ww. przekazania towaru. Zasady dotyczące wystawiania faktur zostały uregulowane w Dziale XI - Dokumentacja, w Rozdziale 1 – Faktury, powołanej ustawy. Stosownie do art. 106a ustawy: przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do: 1) sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów; 2) dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium: a) państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika, b) państwa trzeciego. 3) świadczenia usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych, dla których miejscem świadczenia jest miejsce określone zgodnie z art. 28k ust. 1, przez podatników zidentyfikowanych na potrzeby procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziałach 6a i 7, dla których państwem członkowskim identyfikacji jest Rzeczpospolita Polska. Zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy: przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie. Jak wynika z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy: podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy: przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów W myśl art. 106j ust. 1 ustawy – w przypadku gdy po wystawieniu faktury: 1) udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1; 2) udzielono opustów obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1; 3) dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań; 4) dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4; 5) podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury - podatnik wystawia fakturę korygującą. Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik, wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, również gdy dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań, udzielono rabatu, bądź upustów i obniżek cen. Zatem, co do zasady, korygowanie pierwotnie wystawionej faktury, z przyczyn wskazanych wyżej, powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Tym samym, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Wystawienie faktury korygującej jest możliwe wyłącznie w sytuacji udzielenia opustu /obniżki ceny bezpośredniemu nabywcy towarów lub usług. Naczelny Sąd Administracyjny w końcowej części wyroku z 24 lipca 2024 r. sygn. akt I FSK 1470/20 zapadłego w analizowanej sprawie wskazał: Reasumując, udzielony rabat potransakcyjny staje się rabatem, o którym mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, a właściwa dla jego udokumentowania będzie faktura korygująca. Tym samym w świetle powołanych wyżej przepisów, przedstawionych okoliczności stanu faktycznego oraz mając na uwadze zapadłe w sprawie wyroki stwierdzić należy, że w r ozpatrywanej sprawie, ze względu na bezpośrednią transakcję pomiędzy Państwem a Nabywcą udokumentowaną fakturą, przyznany przez Państwa rabat udokumentować należy fakturą korygującą. W związku z tym, prawidłowe jest Państwa stanowisko, zgodnie z którym dokumentem właściwym dla udokumentowania ww. rabatu jest faktura korygująca, która - po spełnieniu warunków określonych w art. 29a ust. 13 ustawy - stanowi jednocześnie podstawę do odpowiedniego obniżenia obrotu i podatku należnego przypadającego na poszczególne towary. Mając na uwadze związanie Organu oceną prawną przedstawioną przez WSA w orzeczeniu z25listopada 2019r., sygn. akt I SA/Kr 870/19 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 lipca 2024 r. sygn. akt I FSK 1470/20, stwierdzić należy, że Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 iart.54§ 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art.57aPPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.