0112-KDIL1-1.4012.183.2025.1.DS

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

dłowe Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy nieodpłatne przekazanie kontrahentom drewnianych/metalowych stojaków, plansz, szaf ekspozycyjnych, banerów, boksów ekspozycyjnych przeznaczonych do wyeksponowania

Państwa towaru, których cena nabycia/ jednostkowy koszt wytworzenia przekracza 100 zł, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Uzupełnili go Państwo pismem z 7 kwietnia 2025 r (wpływ 11 kwietnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(...) Spółka z o.o. (dalej: Spółka albo Wnioskodawca) jest osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym dla celów podatku dochodowego od osób prawnych i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT (podatek od towarów i usług)). Spółka należy do grupy kapitałowej (...). Spółka posiada siedzibę działalności na terytorium Polski oraz prowadzi działalność gospodarczą w zakresie między innymi (...). Z tego tytułu Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach swojej działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi (...). Odbiorcami sprzedawanych towarów są głównie podmioty będące dalszymi dystrybutorami branżowym posiadający własne placówki handlowe. Rynek, na jakim Wnioskodawca prowadzi sprzedaż towarów jest rynkiem konkurencyjnym, na którym różni dostawcy oferują zbliżone towary, zarówno wizualnie jak i pod względem cech użytkowych. Stąd też Wnioskodawca postanowił podjąć szereg działań w zakresie zwiększenia swojej sprzedaży, a tym samym przychodów opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Regułą jest, że branżowi dostawcy promują swoją ofertę poprzez ekspozycję konkretnych kolekcji, co pozwala zwizualizować i zweryfikować potrzeby klientów z ich oczekiwaniami. W sektorze wyrobów (...) jest darmowe wydawanie odbiorcom różnych elementów ekspozycji jednostkowej wyrobów poprzez przekazywanie plansz, mebli w formie ekspozytorów szafowych, zabudów stoisk w placówkach kontrahentów w postaci boksów, banerów, stojaków jedno i wieloelementowych. W ramach tych działań, Wnioskodawca planuje przekazać nieodpłatnie swoim odbiorcom specjalne drewniane lub metalowe stojaki wraz z (...) z Jego aktualnej oferty. Zadaniem wspomnianych stojaków/ekspozytorów w różnej formie ma być eksponowanie dostarczanego przez Wnioskodawcę towaru, tak aby podkreślić wszelkie walory sprzedawanych przez Niego (...) w zakresie (...). Stojaki z planszami wskazywać powinny parametry wyrobu w zakresie (...). Pozwala to dodatkowo zweryfikować techniczne dane wyrobu pod kątem ich używalności i potrzeb klienta. Dodatkowym celem przekazania odbiorcom ww. stojaków, szaf, czy wykonanie boksów jest zagwarantowanie jak najbardziej estetycznego zaprezentowania towaru potencjalnym dalszym kupującym, a tym samym zwiększenie sprzedaży (...) dostarczanych na rynek przez Wnioskodawcę. (...) są towarem, którego właściwe zaprezentowanie potencjalnemu klientowi jest niezbędne – konieczne jest zapewnienie odpowiedniego (...). Stojaki, czy inne elementy wizualizujące towary Wnioskodawcy powinny być przekazywane nieodpłatnie kontrahentom – ale odbiorcami rzeczywistymi są sami kontrahenci bądź ich klienci, a otrzymujący je podmioty winni wyeksponować je we własnych placówkach do czasu zmiany kolekcji czy oferty, z reguły trwa to kilka miesięcy do 1 roku, czasem dłużej. Przedmioty te, jak wskazuje praktyka innych podmiotów, są przekazywane na ograniczony czas, bez żadnych umów czy innych sformalizowanych działań, dowodami RW, ale ich ilość jest zależna od ilości i rodzaju towaru dostarczanego do danego kontrahenta. Specyfika ekspozycji nie pozwala na inne niż wskazane użytkowanie przekazywanych przedmiotów, a ich wartość użytkowa jest bardzo ograniczona i nie stanowi, zdaniem Wnioskodawcy, wartości konsumpcyjnej. Wartość jednostkowa (nabycia lub koszt wytworzenia) przekazywanych stojaków /ekspozytorów przewyższa wartość 100 zł, czasami sięga nawet kilku tysięcy złotych – przy czym pełnią one jedynie funkcję informacyjną w zakresie, w jakim prezentują właściwości

towaru sprzedawanego przez Wnioskodawcę. Co więcej, ich zastosowanie przez kontrahentów ma na celu dotarcie do potencjalnych klientów i przedstawienie im w jak najlepszy sposób oferty sprzedaży towarów, które nadają się do konsumpcji w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Z perspektywy osoby otrzymującej wspominane stojaki drewniane/metalowe na (...) nie mają one żadnej dodatkowej wartości użytkowej poza tą, dla jakiej są wykonane, nie stanowią także prezentów i nie mogą zostać uznane za próbki, nie mogą być dalej odsprzedane, winny być wykorzystane przez kontrahenta, którego dostawca zobowiązuje do wymiany ekspozycji wraz z wprowadzaniem nowych towarów do sprzedaży i wycofywaniem towarów nie rotujących sprzedaż. Kontrahent nie może bowiem w dowolny sposób dysponować stojakami należącymi do Wnioskodawcy, a oddanymi kontrahentowi jedynie do używania, nie może także zatrzymać dla siebie owych stojaków w razie zgłoszenia przez Wnioskodawcę żądania ich zwrotu, ani też wystawić na nich innych towarów, za wyjątkiem normalnego zużycia lub montażu innych własnych towarów Wnioskodawcy, jeżeli jest to technicznie i ekonomicznie uzasadnione. Nadto, w ocenie Wnioskodawcy, przekazywane stojaki służące eksponowaniu (...) można zaliczyć do materiałów promocyjnych i reklamowych, gdyż ich celem jest przekazanie potencjalnym odbiorcom informacji o cechach sprzedawanych towarów oraz zaprezentowanie ich wszelkich walorów, w sposób mogący zachęcić odbiorów do zakupu. Co zatem istotne: 1. Generalnie Spółka żąda zwrotu towarów takich jak drewniane/metalowe stojaki, plansze, szafy ekspozycyjne, banery, boksy ekspozycyjne od kontrahentów po zakończeniu współpracy. Niekiedy powyższe towary reklamowe są na tyle zniszczone, uszkodzone, że nie nadają się do dalszego wykorzystania – wtedy jest sporządzony protokół wycofania środków z obrotu. Niekiedy ww. materiały są oddawane do naprawy producentowi towaru i powtórnie wykorzystywane przez tego albo innego dystrybutora (...). Żywotność tegoż towaru jest niska, gdyż w czasie przeglądania przez klientów (...) – bardzo często wystawowe elementy ulegają uszkodzeniu, poluzowaniu, oderwaniu się od elementów obrotowych i dla bezpieczeństwa Klientów są wycofywane albo oddawane do naprawy. 2. Kontrahent nie ma prawa wykorzystywać materiałów reklamowych Wnioskodawcy do eksponowania produktów innych producentów. W przypadku, jeśli takowy fakt będzie miał miejsce wówczas kontrahent będzie musiał zapłacić karę umowną na rzecz Spółki, a nadto Spółka będzie mogła dochodzić odszkodowania i rozwiązać umowę dystrybucyjną z kontrahentem. 3. Spółka sama wytwarza części towaru zaś pozostałą część towaru kupuje od innych producentów. Od kwoty zakupu ww. towarów albo części do ich produkcji obniża podatek należny o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia towaru. 4. Na przekazywanych towarach reklamowych, co do zasady jest logo oraz hasło reklamowe podatnika – Spółki, która jest producentem (...). 5. Przekazanie towaru jest związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, gdyż na stojakach, meblach, boksach jest wystawiany towar W celach reklamowych i marketingowych – dystrybuowany przez Spółkę, gdzie w sklepach znajduje się podobny towar, ale innych producentów, często nie okazywany za pomocą ww. mebli sklepowych. W punktach handlowych, gdzie ta ekspozycja jest wykonywana sprzedaż towarów dystrybuowanych przez Wnioskodawcę wzrasta co najmniej o 200% wedle prowadzonych statystyk przez dział marketingu. Nadto, wyposażenie punktu handlowego w specjalistyczne meble przez Spółkę powoduje, że punkt handlowy ogranicza eksponowanie towarów konkurencji, gdyż nie może eksponować towarów konkurencji na meblach wystawowych Spółki. Nadto, zmiana kolekcji (...) która występuje dość często np. dwa razy do roku powoduje automatycznie konieczność wymiany stojaków – ich powrót do zakładu w (...), zmianę eksponowanego towaru, który musi być stabilnie przyczepiony do podłoża oraz często ułożony w charakterystyczny sposób zgodnie z (...). Klient nie ponosi z tego tytułu żadnych kosztów. Koszt przekazania ww. towaru (mebli, stojaków, banerów, plansz, boksów) pozwala zachować wysoki poziom sprzedaży (...), które są reklamowane w punktach handlowych Klienta. 6. W sektorze wyrobów (...) praktyką jest darmowe wydawanie odbiorcom różnych elementów ekspozycji jednostkowej wyrobów poprzez przekazywanie plansz, mebli w formie ekspozytorów szafowych, zabudów stoisk w placówkach kontrahentów w postaci boksów, banerów, stojaków jedno i wieloelementowych. W ramach tych działań, Wnioskodawca planuje przekazać nieodpłatnie swoim odbiorcom specjalne drewniane lub metalowe stojaki, plansze, meble, zabudowy stoisk, boksy, banery. Ww. elementy będą i są oznaczone logiem firmy (...) i wedle treści porozumień między Wnioskodawcą a Klientem, mogą byś eksponowane na ww. rzeczach tylko towar Wnioskodawcy, zaś po zakończeniu współpracy, co do zasady materiały reklamowe powinny być zwracane na rzecz Spółki. Wszędzie tam – w treści wniosku – gdzie jest mowa o stojakach, rozumie autor interpretacji także inny materiał reklamowy np. meble wystawiennicze, banery, plansze, szafy wystawiennicze, boksy wybudowane z towaru Wnioskodawcy np. (...) dystrybuowanego towaru przez Spółkę, gdzie wartość jednostkowa ww. towarów przekracza kwotę 100 zł. 7. Z uwagi na fakt, że wydatki na zakup/produkcję materiałów reklamowych są udokumentowane otrzymaną fakturą, na podstawie której u sprzedawcy powstał obowiązek podatkowy, a nabyte towary są przez Spółkę wykorzystywane w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych, to, zdaniem Wnioskodawcy, Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup materiałów reklamowych będących przedmiotem niniejszej interpretacji. 8. Na podkreślenie zasługuje również fakt, że wydawane materiały reklamowe nie stanowią również próbek w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o VAT, w związku z czym, Spółka nie prowadzi w odniesieniu do omawianych towarów ewidencji, o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy. Celem uzupełnienia wskazują Państwo nadto, iż w związku z nieodpłatnym przekazaniem kontrahentom towarów w postaci drewnianych/metalowych stojaków, plansz, szaf ekspozycyjnych, banerów, boksów ekspozycyjnych – kontrahenci nie mają prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Nie mogą ich zbyć (np. darować, oddać w najem albo do bezpłatnego korzystania). Są zobowiązani rozliczyć się ze Spółką (dostawcą (...)). Ww. meble ekspozycyjne podlegają rocznej inwentaryzacji u Klienta – Spółka posiada potwierdzenie stanów i stara się ww. stany uzgadniać. Meble uszkodzone, zniszczone są odbierane przez Spółkę od Kontrahenta i utylizowane albo naprawiane. Poza tym, Kontrahent nie ma prawa do używania ww. mebli przez eksponowanie towarów innych producentów (...) niż towary sprzedawane przez Spółkę. Pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 7 kwietnia 2025 r.) Czy w obecnie obowiązującym stanie prawnym, nieodpłatne przekazanie kontrahentom nabywcom towarów Wnioskodawcy przeznaczonych do dalszej odsprzedaży, w związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy w postaci drewnianych/metalowych stojaków, plansz, szaf ekspozycyjnych, banerów, boksów ekspozycyjnych przeznaczonych do wyeksponowania towaru sprzedawanego przez Wnioskodawcę, których cena nabycia /jednostkowy koszt wytworzenia przekracza 100 zł, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też stanowi nieodpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT? Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie wyrażone w piśmie z 7 kwietnia 2025 r.) Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione w opisie stanu faktycznego nieodpłatne przekazanie kontrahentom – nabywcom towarów Wnioskodawcy przeznaczonych do dalszej odsprzedaży, w związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy w postaci drewnianych/metalowych stojaków, plansz, szaf ekspozycyjnych, banerów, boksów ekspozycyjnych przeznaczonych do wyeksponowania towaru sprzedawanego przez Wnioskodawcę, których cena nabycia/jednostkowy koszt wytworzenia przekracza 100 zł, stanowi nieodpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem” podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Z kolei, stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności: a) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, b) wszelkie inne darowizny – jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. Z art. 7 ust. 3 ustawy, wynika, że przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Natomiast art. 7 ust. 4 ustawy, stanowi, że przez prezenty o małej wartości, o których mowa ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary: 1) o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł (bez podatku), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób, 2) których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 20 zł. Zgodnie z art. 7 ust. 7 ustawy, przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika: 1) ma na celu promocję tego towaru oraz 2) nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru. Należy podkreślić, że opodatkowane jest przekazanie, w wyniku którego dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Postanowienia art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, odnoszące się do kwestii nieodpłatnego przekazania są uzupełnieniem podstawowej regulacji dotyczącej dostawy towarów, czyli art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, który mówi, że opodatkowaniu podlega każda czynność stanowiąca przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel. Natomiast w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: 1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej, 2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji, 3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Podkreślić należy, że w ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również: 1) użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości łub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych, 2) nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Nieodpłatne świadczenie usług – co do zasady – nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych m.in. w art. 8 ust. 2 ustawy. Z przywołanego wyżej przepisu wynika, że w przypadku świadczenia usług, nieodpłatne świadczenie usług będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT kiedy wykonywane będzie na cele osobiste podatnika. Opodatkowaniu podatkiem VAT podlegało będzie również wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, wskazuje, że opodatkowaniu jako odpłatne świadczenie usług, podlega użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Analizując natomiast treść art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują. Przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez dany podmiot. Natomiast, za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przepisy ustawy formułują zatem zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega, co do zasady, odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 ustawy. Dla stwierdzenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują. Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, tj. za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością. Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Prowadzi działalność gospodarczą między innymi w zakresie produkcji oraz zakupu m.in. banerów, stojaków, mebli ekspozycyjnych w celu ich przekazywania kontrahentom spółek z grupy oraz hurtową i detaliczną sprzedaż towarów takich jak (...) i (...). Odbiorcami sprzedawanych towarów są głównie podmioty będące dalszymi dystrybutorami branżowymi posiadający własne placówki handlowe. Wnioskodawca planuje przekazać nieodpłatnie swoim odbiorcom specjalne drewniane lub metalowe stojaki wraz z (...) z aktualnej oferty. Zadaniem stojaków/ekspozytorów w różnej formie ma być eksponowanie dostarczanego przez Wnioskodawcę towaru tak, aby podkreślić wszelkie walory sprzedawanych (...) w zakresie (...). Dodatkowym celem przekazania odbiorcom ww. stojaków, szaf, czy wykonanie boksów jest zagwarantowanie jak najbardziej estetycznego zaprezentowania towaru potencjalnym dalszym kupującym, a tym samym zwiększenie sprzedaży (...) dostarczanych przez Wnioskodawcę na rynek. Wartość jednostkowa (nabycia lub koszt wytworzenia) przekazywanych stojaków/ekspozytorów przewyższa wartość 100 zł, czasami sięga nawet kilku tysięcy złotych – przy czym pełnią one jedynie funkcję informacyjną w zakresie, w jakim prezentują właściwości towaru sprzedawanego przez Wnioskodawcę. Z perspektywy osoby otrzymującej stojaki drewniane/ metalowe na (...)nie mają żadnej dodatkowej wartości użytkowej poza tą, dla jakiej są wykonane, nie stanowią także prezentów i nie mogą zostać uznane za próbki, nie mogą być dalej odsprzedane. W związku z nieodpłatnym przekazaniem kontrahentom towarów w postaci drewnianych/metalowych stojaków, plansz, szaf ekspozycyjnych, banerów, boksów ekspozycyjnych – kontrahenci nie mają prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Kontrahent nie może w dowolny sposób dysponować stojakami należącymi do Państwa, a oddanymi kontrahentowi jedynie do używania. Nie może ich zbyć (np. darować, sprzedać, oddać w najem albo do bezpłatnego korzystania). Jest zobowiązany rozliczyć się z Wnioskodawcą. Ww. meble ekspozycyjne podlegają rocznej inwentaryzacji u Klienta – Wnioskodawca posiada potwierdzenie stanów i starają się ww. stany uzgadniać. Meble uszkodzone, zniszczone są odbierane przez Wnioskodawcę od kontrahenta i utylizowane albo naprawiane. Kontrahent nie ma prawa do używania ww. mebli przez eksponowania towarów innych producentów (...). W przypadku, jeśli takowy fakt będzie miał miejsce wówczas kontrahent będzie musiał zapłacić karę umowną na rzecz Wnioskodawcy, ponadto Wnioskodawca może dochodzić odszkodowania i rozwiązać umowę dystrybucyjną z kontrahentem. Przekazanie towaru jest związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W punktach handlowych, gdzie jest wykonywana ekspozycja, sprzedaż towarów dystrybuowanych przez Państwa wzrasta co najmniej o 200%. Zmiana kolekcji (...) powoduje konieczność wymiany stojaków, tj. zmianę eksponowanego towaru, zgodnie z zaleceniami (...). Klient nie ponosi z tego tytułu żadnych kosztów. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy nieodpłatne przekazanie kontrahentom – nabywcom towarów przeznaczonych do dalszej odsprzedaży, w związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, w postaci drewnianych/metalowych stojaków, plansz, szaf ekspozycyjnych, banerów, boksów ekspozycyjnych przeznaczonych do wyeksponowania towaru sprzedawanego przez Wnioskodawcę, których cena nabycia/jednostkowy koszt wytworzenia przekracza 100 zł, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też stanowi nieodpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy i jako takie nie podlega opodatkowaniu. Odnosząc przedstawiony powyżej stan prawny do przedstawionego opisu sprawy, w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, że w sprawie ma zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy, bowiem Kontrahent nie może w dowolny sposób dysponować stojakami należącymi do Wnioskodawcy, a oddanymi kontrahentowi jedynie do używania, nie może także zatrzymać dla siebie owych stojaków w razie zgłoszenia przez Wnioskodawcę żądania ich zwrotu. W związku z nieodpłatnym przekazaniem kontrahentom towarów w postaci drewnianych/metalowych stojaków, plansz, szaf ekspozycyjnych, banerów, boksów ekspozycyjnych – kontrahenci nie mają prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, nie mogą ich zbyć (np. darować, sprzedać, oddać w najem albo do bezpłatnego korzystania), są zobowiązani rozliczyć się z Wnioskodawcą. Kontrahent nie ma prawa do używania ww. mebli przez eksponowania towarów innych producentów (...) niż towary sprzedawane przez Wnioskodawcę. Z powyższego wynika, że przekazując drewniane/metalowe stojaki, plansze, szafy ekspozycyjne, banery, boksy ekspozycyjne kontrahentom, nie przekazują im Państwo prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, a jedynie oddają do używania. W konsekwencji, w rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z nieodpłatną usługą udostępniania kontrahentom drewnianych metalowych stojaków, plansz, szaf ekspozycyjnych, banerów, boksów ekspozycyjnych w celach reklamowych towarów należących do Wnioskodawcy. Eksponowane na udostępnianych drewnianych metalowych stojakach, planszach, szafach ekspozycyjnych, banerach, boksach ekspozycyjne (...) prezentują wszelkie ich walory w sposób mogący zachęcić odbiorców do zakupu. Na przekazywanych towarach reklamowych, co do zasady jest logo oraz hasło reklamowe podatnika – Spółki, która jest producentem (...) i innych (...). Tym samym, opisana powyżej usługa ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą przedsiębiorstwa, jego potrzebami i ma na celu przyniesienie korzyści działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. W punktach handlowych, gdzie jest wykonywana ekspozycja sprzedaż towarów dystrybuowanych przez Wnioskodawcę wzrasta co najmniej o 200%. Wnioskodawca nadto żąda zwrotu towarów takich jak drewniane/metalowe stojaki, plansze, szafy ekspozycyjne, banery, boksy ekspozycyjne od kontrahentów po zakończeniu współpracy. Niekiedy powyższe towary reklamowe są na tyle zniszczone, uszkodzone, że nie nadają się do dalszego wykorzystania – wtedy jest sporządzony protokół wycofania środków z obrotu. Z uwagi na powyższe okoliczności oraz stan prawny, w niniejszej sprawie, należy uznać, że nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę do używania na rzecz kontrahentów drewnianych/ metalowych stojaków, plansz, szaf ekspozycyjnych, banerów, boksów ekspozycyjnych, na których co do zasady jest logo oraz hasło reklamowe podatnika – Spółki, która jest producentem (...), które po zakończeniu współpracy będą zwracane do Wnioskodawcy, stanowi świadczenie usług, które będzie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki tzn., co będzie miało wpływ na sprzedaż Spółki, Jej wizerunek, generowane zyski. Zatem należy uznać, że czynność ta jest dokonywana na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki. Wobec tego, nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów ww. towarów, które po zakończeniu współpracy będą zwracane, należy traktować jako nieodpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. Podsumowując, czynność nieodpłatnego przekazanie kontrahentom (nabywcom towarów przeznaczonych do dalszej odsprzedaży, w związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy) w postaci drewnianych/metalowych stojaków, plansz, szaf ekspozycyjnych, banerów, boksów ekspozycyjnych przeznaczonych do wyeksponowania towaru sprzedawanego przez Wnioskodawcę, których cena nabycia/jednostkowy koszt wytworzenia przekracza 100 zł, ze względu na fakt, że czynność ta jest dokonywana na cele związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Z kolei, stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności: a) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, b) wszelkie inne darowizny – jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. Z treści art. 7 ust. 3 ustawy wynika, że: Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Natomiast art. 7 ust. 4 ustawy stanowi, że: Przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary: 1) o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł (bez podatku), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób; 2) których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 20 zł. Zgodnie z art. 7 ust. 7 ustawy: Przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika: 1) ma na celu promocję tego towaru oraz 2) nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru. Należy podkreślić, że opodatkowane jest przekazanie, w wyniku którego dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Postanowienia art. 7 ust. 2 ustawy odnoszące się do kwestii nieodpłatnego przekazania są uzupełnieniem podstawowej regulacji dotyczącej dostawy towarów, czyli art. 7 ust. 1 ustawy, który mówi, że opodatkowaniu podlega każda czynność stanowiąca przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel. Natomiast, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: 1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; 2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; 3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Podkreślić należy, że w ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W myśl art. 8 ust. 2 ustawy: Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również: 1) użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych; 2) nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Nieodpłatne świadczenie usług – co do zasady – nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych m.in. w art. 8 ust. 2 ustawy. Z przywołanego wyżej przepisu wynika, że w przypadku świadczenia usług, nieodpłatne świadczenie usług będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, kiedy wykonywane będzie na cele osobiste podatnika. Opodatkowaniu podatkiem VAT podlegało będzie również wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy wskazuje, że opodatkowaniu jako odpłatne świadczenie usług, podlega użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Analizując natomiast treść art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują. Przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez dany podmiot. Natomiast za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przepisy ustawy formułują zatem zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega, co do zasady, odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy. Dla stwierdzenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują. Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, tj. za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością. Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Z opisu sprawy wynika, że: - są Państwo czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, - prowadzą Państwo działalność gospodarczą między innymi w zakresie (...), - odbiorcami sprzedawanych towarów są głównie podmioty będące dalszymi dystrybutorami branżowymi posiadający własne placówki handlowe, - planują Państwo przekazać nieodpłatnie swoim odbiorcom specjalne drewniane lub metalowe stojaki wraz z (...), - zadaniem stojaków/ekspozytorów w różnej formie ma być eksponowanie dostarczanego przez Państwa towaru, tak aby podkreślić wszelkie walory sprzedawanych (...) w zakresie (...), - dodatkowym celem przekazania odbiorcom ww. stojaków, szaf czy wykonanie boksów jest zagwarantowanie jak najbardziej estetycznego zaprezentowania towaru potencjalnym dalszym kupującym, a tym samym zwiększenie sprzedaży (...) dostarczanych przez Państwa na rynek, - przekazywane stojaki/ekspozytory pełnią jedynie funkcję informacyjną w zakresie, w jakim prezentują właściwości towaru sprzedawanego przez Państwa, - z perspektywy osoby otrzymującej stojaki drewniane/metalowe na (...) nie mają żadnej dodatkowej wartości użytkowej poza tą dla jakiej są wykonane, nie stanowią także prezentów i nie mogą zostać uznane za próbki, nie mogą być dalej odsprzedane, - kontrahenci nie mają prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, - kontrahent nie może w dowolny sposób dysponować stojakami należącymi do Państwa, a oddanymi kontrahentowi jedynie do używania, nie może ich zbyć (np. darować, sprzedać, oddać w najem albo do bezpłatnego korzystania). Jest zobowiązany rozliczyć się z Państwem, - meble ekspozycyjne podlegają rocznej inwentaryzacji u Klienta – posiadają Państwo potwierdzenie stanów i starają się ww. stany uzgadniać, - meble uszkodzone, zniszczone są odbierane przez Państwa od kontrahenta i utylizowane albo naprawiane, - kontrahent nie ma prawa do używania ww. mebli do eksponowania towarów innych producentów (...). W przypadku, jeśli taki fakt będzie miał miejsce wówczas kontrahent będzie musiał zapłacić karę umowną na rzecz Państwa, ponadto będą mogli Państwo dochodzić odszkodowania i rozwiązać umowę dystrybucyjną z kontrahentem, - przekazanie towaru jest związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, - w punktach handlowych, gdzie jest wykonywana ekspozycja sprzedaż towarów dystrybuowanych przez Państwa wzrasta co najmniej o 200%, - zmiana kolekcji (...) powoduje konieczność wymiany stojaków, tj. zmianę eksponowanego towaru, ułożenie w zgodnie z zaleceniami (...) – Klient nie ponosi z tego tytułu żadnych kosztów. Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy nieodpłatne przekazanie kontrahentom – nabywcom Państwa towarów przeznaczonych do dalszej odsprzedaży, w związku z Państwa działalnością gospodarczą, w postaci drewnianych/metalowych stojaków, plansz, szaf ekspozycyjnych, banerów, boksów ekspozycyjnych przeznaczonych do wyeksponowania towaru sprzedawanego przez Państwa, których cena nabycia /jednostkowy koszt wytworzenia przekracza 100 zł, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Odnosząc przedstawiony powyżej stan prawny do przedstawionego opisu sprawy, w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, że w sprawie nie ma zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy, bowiem – jak wskazali Państwo we wniosku – Kontrahent nie może w dowolny sposób dysponować stojakami należącymi do Państwa, a oddanymi kontrahentowi jedynie do używania, nie może także zatrzymać dla siebie stojaków w razie zgłoszenia przez Państwa żądania ich zwrotu. W związku z nieodpłatnym przekazaniem kontrahentom towarów w postaci drewnianych/metalowych stojaków, plansz, szaf ekspozycyjnych, banerów, boksów ekspozycyjnych – kontrahenci nie mają prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, nie mogą ich zbyć (np. darować, sprzedać, oddać w najem albo do bezpłatnego korzystania), są zobowiązani rozliczyć się z Państwem. Kontrahent nie ma prawa do używania ww. mebli do eksponowania Towarów innych producentów (...) niż Towary sprzedawane przez Państwa. Z powyższego wynika, że przekazując drewniane/metalowe stojaki, plansze, szafy ekspozycyjne, banery, boksy ekspozycyjne kontrahentom, nie przekazują im Państwo prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, a jedynie oddają do używania. W konsekwencji w rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z nieodpłatną usługą udostępniania kontrahentom drewnianych/metalowych stojaków, plansz, szaf ekspozycyjnych, banerów, boksów ekspozycyjnych w celach reklamowych towarów należących do Państwa. Eksponowane na udostępnianych drewnianych/metalowych stojakach, planszach, szafach ekspozycyjnych, banerach, boksach ekspozycyjne (...) prezentują wszelkie ich walory w sposób mogący zachęcić odbiorców do zakupu. Na przekazywanych towarach reklamowych, co do zasady jest logo oraz hasło reklamowe podatnika – Spółki – która jest producentem (...). Tym samym, opisana powyżej usługa ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą przedsiębiorstwa, jego potrzebami i ma na celu przyniesienie korzyści Państwa działalności. W punktach handlowych, gdzie jest wykonywana ekspozycja sprzedaż towarów dystrybuowanych przez Państwa wzrasta co najmniej o 200%. Żądają Państwo zwrotu towarów takich jak: drewniane/stalowe stojaki, plansze, szafy ekspozycyjne, banery, boksy ekspozycyjne od kontrahentów po zakończeniu współpracy. Niekiedy powyższe towary reklamowe są na tyle zniszczone, uszkodzone, że nie nadają się do dalszego wykorzystania – wtedy jest sporządzony protokół wycofania środków z obrotu. Z uwagi na powyższe okoliczności oraz stan prawny, w przedmiotowej sprawie, należy uznać, że nieodpłatne przekazanie przez Państwa do używania na rzecz kontrahentów drewnianych/ metalowych stojaków, plansz, szaf ekspozycyjnych, banerów, boksów ekspozycyjnych, na których co do zasady jest logo oraz hasło reklamowe podatnika – Spółki – która jest producentem (...), które po zakończeniu współpracy będą zwracane do Państwa, stanowi świadczenie usług, które będzie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, tzn. jak Państwo wskazują we wniosku będzie miało wpływ na sprzedaż Spółki, Jej wizerunek, generowane zyski. Zatem należy uznać, że czynność ta jest dokonywana na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki. Wobec tego, nieodpłatne przekazanie przez Państwa na rzecz kontrahentów ww. towarów, które po zakończeniu współpracy będą zwracane, należy traktować jako nieopłatne świadczenie usług, dokonywane na cele związane z prowadzoną przez Państwa działalnością gospodarczą, niepodlegające opodatkowaniu. Tym samym, przekazanie to nie będzie stanowić nieodpłatnego świadczenia usług zrównanego z odpłatnym świadczeniem usług, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy. W konsekwencji, w rozpatrywanej sprawie te przepisy nie będą miały zastosowania. Podsumowanie Czynność nieodpłatnego przekazanie kontrahentom (nabywcom Państwa towarów przeznaczonych do dalszej odsprzedaży, w związku z Państwa działalnością gospodarczą) w postaci drewnianych/metalowych stojaków, plansz, szaf ekspozycyjnych, banerów, boksów ekspozycyjnych przeznaczonych do wyeksponowania towaru sprzedawanego przez Państwa, których cena nabycia/jednostkowy koszt wytworzenia przekracza 100 zł, ze względu na fakt, że czynność ta jest dokonywana na cele związane z prowadzoną przez Państwa działalnością gospodarczą, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W analizowanej sprawie nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów ww. towarów, które po zakończeniu współpracy będą zwracane, nie należy traktować jako nieodpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy. Niemniej jednak z uwagi, że wywiedli Państwo prawidłowy skutek prawny dla opisanej sytuacji poprzez wskazanie, że czynności wykonywane przez Państwa stanowią nieodpłatne świadczenie usług niepodlegające opodatkowaniu, uznaję Państwa stanowisko – pomimo częściowo odmiennej argumentacji – za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania intertpretacji. Zauważam, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Podkreślam, że ta interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.