Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
6 marca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 5 marca 2025 r. o wydanie interpretacji
indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania
sprzedaży niezabudowanej działki. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – o
pełnomocnictwo pismem (wpływ 30 kwietnia 2025 r.) oraz pismami z 27 marca 2025 r.
(wpływ 2 maja 2025 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości na prawach ustawowej wspólności
majątkowej małżeńskiej nieruchomości gruntowej położonej w miejscowości (...),
ewidencyjnym (...), gminie (...), powiecie (...), województwie (...), składającej się między
innymi z działki ewidencyjnej numer (...), o powierzchni 0,4704 ha (cztery tysiące
siedemset cztery metry kwadratowe), dla której Sąd Rejonowy (...) Wydział (...) prowadzi
księgę wieczystą numer (...).
Wnioskodawca nabył własność do nieruchomości od osób fizycznych na podstawie
umowy darowizny zawartej dnia 10 listopada 2000 r. przed notariuszem w (...), nr
Repertorium A numer (...) będąc w związku małżeńskim, w którym obowiązywał ustawowy
ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, nie zmieniony żadną umową, ani orzeczeniem
sądu i nadal przedmiotem sprzedaży będzie działka (...), o powierzchni 0,4704 ha, dla
której Sąd Rejonowy (...) Wydział (...) prowadzi księgę wieczystą numer (...).
Działka gruntu o numerach ewidencyjnych (...) nie została nabyta od Skarbu Państwa i
jednostek samorządu terytorialnego oraz posiada bezpośredni dostęp do drogi
publicznej. Zgodnie z Uchwałą Rady Miejskiej w (...) nr (...) z 9 maja 2016 r. działka
ewidencyjna numer (...) jest objęta miejscowym planem zagospodarowania
przestrzennego i oznaczona jest symbolami: E – teren elektroenergetyki i U – teren
zabudowy usługowej, nieruchomość znajduje się w obszarze, na którym
prawdopodobieństwo wystąpienia powodzi jest średnie i wynosi raz na 100 lat oraz niskie
i wynosi raz na 500 lat. Do przedmiotowej działki nie podjęto uchwały w sprawie
wyznaczenia obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji terenu w myśl art. 14 ustawy
z dnia 9 października 2015 r. o rewitalizacji (Dz. U. 2024 r. poz. 278) i uchwały o przyjęciu
gminnego programu odbudowy, zgodnie z treścią ustawy z dnia 11 sierpnia 2019 r.
szczególnych zasadach odbudowy, remontów i rozbiórek obiektów budowlanych
zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku działania żywiołu (Dz. U. 2018 r. poz. 1345).
Działka gruntu o numerze ewidencyjnym (...) nie jest objęta uproszczonym planem
urządzenia lasu lub decyzją określającą zadania z zakresu gospodarki leśnej, wydaną na
podstawie inwentaryzacji stanu lasów. Wypis z rejestru gruntów działka (...) jest oznaczona
jako jest jako grunty orne (RV) i łąki trwałe (ŁIV i ŁV).
Nieruchomość nie jest i nie była wykorzystywana na cele prowadzonej działalności
gospodarczej.
Wnioskodawca zamierza sprzedać Spółce prawo własności niezabudowanej
nieruchomości składającej się z działki nr (...), o powierzchni 0,4704 ha. Spółka nabędzie
przedmiotową nieruchomość w celu realizacji inwestycji budowlanej, polegającej na
budowie budynku handlowo-usługowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Kupująca
Spółka planuje na tych działkach wybudować obiekt handlowo-usługowy o powierzchni
2zabudowy minimum 650 m wraz z miejscami parkingowymi w ilości minimum 20 miejsc
postojowych oraz prowadzić na tym terenie działalność gospodarczą.
W akcie notarialnym nr (...) z 27 lutego 2025 r. umowa przedwstępna, kupująca
nieruchomość Spółka zobowiązała się do załatwienia wszystkich formalności związanych z
inwestycją na tej nieruchomości. To jest Spółka zobowiązuje się do:
1. Uzyskania prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, z
której będzie wynikać możliwość zabudowy nieruchomości jednokondygnacyjnym
2obiektem handlowo-usługowym o powierzchni zabudowy 527 m, w tym sala
2 sprzedaży o powierzchni 400 mwraz z miejscami parkingowymi w ilości minimum 20
miejsc parkingowych.
2. Uzyskania prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji wydanej przez właściwy
organ lub zarządcę drogi zezwalającej na lokalizację zjazdu na przedmiotową
nieruchomość lub pozwolenia na budowę przedmiotowego zjazdu według koncepcji
Spółki, a także uzyskania zapewnienia zarządcy drogi o niewprowadzeniu ograniczeń
tonażowych utrudniających obsługę komunikacyjną nieruchomości.
3. Uzyskania pozwolenia na wycięcie drzew obejmującego zgodę na dokonanie przez
Kupującą Spółkę odpowiednich nasadzeń zamiennych.
4. Uzyskania prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji na wycinkę drzew
kolidujących z zakresem przebudowy pasa drogowego, określonym przez zarządcę
drogi obejmującego zgodę na dokonanie przez Kupującą Spółkę odpowiednich
nasadzeń zamiennych.
5. Niestwierdzenia ponadnormatywnego zanieczyszczenia nieruchomości skutkującego
koniecznością rekultywacji.
6. Potwierdzenia badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na
nieruchomości budynków przy zastosowaniu tradycyjnych technologii budowlanych.
7. Uzyskania warunków technicznych przyłączy – kanalizacji sanitarnej, wodnej,
kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego zgodnie z koncepcją Kupującej
Spółki, pozwalającej na realizację planowanej inwestycji w okresie 6 miesięcy od dnia
zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży.
8. Uzyskania warunków technicznych usunięcia kolizji infrastruktury technicznej z
planowanym obiektem handlowo-usługowym.
Tym samym w momencie uzyskania przez Kupującego powyższych decyzji i pozwoleń,
Wnioskodawca zobowiązuje się sprzedać Mu prawo własności nieruchomości
składającą się z działki (...), o powierzchni 0,4704 ha.
Na zakończenie należy podkreślić, że:
1. W stosunku do działki Wnioskodawca nie ponosił jakichkolwiek nakładów w celu ich
uatrakcyjnienia.
2. W stosunku do ww. nieruchomości Wnioskodawca nie współpracuje z żadnym biurem
pośrednictwa nieruchomościami.
3. Powyższa nieruchomość nigdy nie była przez Wnioskodawcę wykorzystywana w
działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
4. Działka, która ma być przedmiotem sprzedaży nie jest zabudowana.
5. Wnioskodawca obecnie dzierżawi działkę Spółce, która planuje je zakupić po uzyskaniu
ww. pozwoleń ((...) z 27 lutego 2025 r. zawarta na czas nieoznaczony).
6. Działka nr (...) jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.
7. Kupująca Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług).
Wnioskodawca oświadcza, iż udziela Kupującemu pełnomocnictwa z prawem do
udzielania dalszych pełnomocnictw, do występowania przed wszelkimi organami
administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych,
niezbędnych dla uzyskania wszelkich decyzji i pozwoleń, w szczególności składania
wniosków oraz odbioru wymaganych decyzji i postanowień, dokonania wszelkich
czynności związanych z uzyskaniem na terenie nieruchomości warunków technicznych
dotyczących przyłączenia do sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, kanalizacji deszczowej
oraz sieci elektroenergetycznej, w szczególności do złożenia wniosków o wydanie
przedmiotowych warunków oraz ich odbioru, uzyskaniem decyzji na lokalizację zjazdu
publicznego, w szczególności do złożenia wniosków w celu jej uzyskania oraz odbioru.
Sprzedający oświadcza, że przez cały okres obowiązywania umowy przedwstępnej
niniejsze pełnomocnictwo jest nieodwołalne i nie wygasa wskutek śmierci mocodawcy.
Wnioskodawca oświadcza, iż wyraża zgodę na dysponowanie przez Kupującego
nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2 w związku z art. 3
ust. 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r Prawo budowlane, w zakresie wystąpienia z wnioskiem
o pozwoleniu na budowę, uzyskania zgód, opinii itp. oraz udostępnia Kupującej Spółce
nieruchomość będąca przedmiotem niniejszej umowy celem przeprowadzenia badań
gruntu.
Doprecyzowanie i uzupełnienie opisu sprawy
Na pytanie o treści: „Czy nabycie działki nr (...) przez Panią zostało wykonane w ramach
czynności opodatkowanej, zwolnionej od podatku, czy niepodlegającej opodatkowaniu
podatkiem VAT?”,
odpowiedziała Pani, że:
„W ramach działalności zwolnionej”.
Na pytanie o treści: „Czy w związku z nabyciem działki nr (...) przysługiwało Pani prawo do
obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?”,
odpowiedziała Pani: „Nie”.
Na pytanie dotyczące wskazanie:
a) „czy na dzień sprzedaży w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla
tej działki, oznaczonej ww. symbolami, zostały wyznaczone linie rozgraniczające tereny
o różnym przeznaczeniu?”,
odpowiedziała Pani: „Nie”;
b) „czy z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika możliwość
jakiejkolwiek zabudowy poszczególnych części działki, oznaczonych różnymi
symbolami? Informacji należy udzielić osobno dla każdego z symboli”,
odpowiedziała Pani:
„Tak zabudowy usługowej”;
c) „czy na terenie oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego
symbolem „E” możliwe jest posadowienie jakichkolwiek budynków, budowli lub
obiektów budowlanych?”
odpowiedziała Pani:
„Tak można tam postawić budynki usługowe”.
Pytanie
Czy sprzedaż niezabudowanej nieruchomości o numerze (...), o powierzchni 0,4704 ha jest
opodatkowana podatkiem od towarów i usług bez uwzględnienia zwolnienia z art. 43 ust.
1 pkt 9 ustawy o VAT?
Pani stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż niezabudowanej nieruchomości o numerze (...), o
powierzchni 0,4704 ha, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od
towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej, ustawą, lub ustawą o VAT,
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i
odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także
wszelkie postacie energii.
Wnioskodawca przypomina, iż na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o
której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania
towarami jak właściciel (...).
W świetle powyższej definicji sprzedaży nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę
towarów jest opodatkowana podatkiem VAT. Z opodatkowaną dostawą, w rozumieniu art.
7 ustawy o VAT mamy do czynienia pod warunkiem wykonania jest przez podmiot, który w
związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki
organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące
samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub
rezultat takiej działalności.
Natomiast działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką
działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów
pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących
wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające
na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla
celów zarobkowych. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i
usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności,
konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej
właśnie czynności będzie działał jako podatnik.
Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny,
pozwalający na objęcie pojęciem – podatnik – tych wszystkich podmiotów, które prowadzą
określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto,
działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów
zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie
wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem
trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie
działalności gospodarczej.
Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana
będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim
charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu
do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie,
że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Jak wskazano wyżej, działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów,
handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i
wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą
uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub
wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Czyli podatnikiem
podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje
czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością
zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów,
handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem
wolnych zawodów lub uznanych za takie.
Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle
powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana
czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od
towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z
jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Zdaniem Wnioskodawcy, przejawem takiej aktywności w zakresie obrotu
nieruchomościami, można mówić, gdy czynności wykonane przez sprzedającego
przybierają formę zorganizowaną może to być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod
zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe
podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie
decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu
zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności
gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym
charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność – handlową – wskazywać musi ciąg
powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia
pojedynczych z nich.
Wnioskodawca stwierdza, że w celu dokonania sprzedaży ww. gruntu podejmował
aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do
wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust.
2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność
gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i
usług.
Przypomina Pani, iż na działce nr (...) od momentu nabycia do momentu zbycia nie
prowadzono żadnych działalności gospodarczych. W stosunku do ww. nieruchomości
Wnioskodawca samodzielnie nigdy nie podejmował żadnych działań marketingowych, nie
ogłaszał sprzedaży w środkach masowego przekazu, w szczególności nie ogłaszał
sprzedaży w Internecie, prasie, radiu. Ponadto należy podkreślić, iż doszło do udzielenia
Kupującemu pełnomocnictwa z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw, do
występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania
wszelkich działań faktycznych i prawnych, niezbędnych dla uzyskania decyzji i pozwoleń
na budowę obiektu handlowego z parkingiem, w szczególności składania wniosków oraz
odbioru wymaganych decyzji i postanowień, dokonania wszelkich czynności związanych z
uzyskaniem na terenie działki nr (...) warunków technicznych dotyczących przyłączenia do
sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, kanalizacji deszczowej oraz sieci elektroenergetycznej,
w szczególności do złożenia wniosków o wydanie przedmiotowych warunków oraz ich
odbioru, uzyskaniem decyzji na lokalizację zjazdu publicznego, w szczególności do
złożenia wniosków w celu jej uzyskania oraz odbioru.
Wnioskodawca uważa, iż warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od
towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność
ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i
usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związek z jej
wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Zdaniem Wnioskodawcy, jak
to już wyżej podkreślono nie współpracuje z biurem pośrednictwa nieruchomościami.
W myśl art. 96 ww. Kodeksu, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać
się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego
(pełnomocnictwo).
Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do
czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu
potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga
pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.
Stosownie do art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej
potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno
być udzielone w tej samej formie.
W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem
nieważności udzielone na piśmie.
Na mocy art. 108 ww. Kodeksu, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności
prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści
pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość
naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy
pełnomocnik reprezentuje obie strony.
Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się
odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi. Czyli
jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to
jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba
(pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda
czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego
pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.
Czyli składania wniosków oraz odbioru wymaganych decyzji i postanowień, dokonania
wszelkich czynności związanych z uzyskaniem na terenie dz. nr (...) warunków
technicznych dotyczących przyłączenia do sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, kanalizacji
deszczowej oraz sieci elektroenergetycznej, uzyskania decyzji na lokalizację zjazdu
publicznego, w praktyce wywołuje skutki dla Kupującego. Tym samym, Wnioskodawca
twierdzi, iż dokonywał on czynności, które zazwyczaj dokonuje profesjonalny sprzedawca.
Zdaniem Wnioskodawcy, w tej sytuacji zachowuje się jak podatnik podatku VAT
wymieniony w art. 15 ww. ustawy. Kupujący będzie bowiem w jego imieniu dokonywał
szeregu określonych czynności w związku ze sprzedażą niezabudowanej nieruchomości
składającej się z działki (...). Przechodząc do możliwości zwolnienia działki jako terenów
innych niż tereny budowlane, zdaniem Wnioskodawcy, nie znajdzie ono tutaj
zastosowania. Wnioskodawca uważa bowiem, iż w związku z podjętymi działaniami tereny
te utracą taki charakter, a także obowiązującym planem zagospodarowania
przestrzennego nie są tereny wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.
Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty
przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania
przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach
zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym.
Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r. poz. 293), kształtowanie i prowadzenie
polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i
kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów
zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza
terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do
zadań własnych gminy.
Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy – ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie
inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków
zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W
przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – na podstawie
ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków
zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania
terenu, przy czym:
· lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji
celu publicznego;
· sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w
drodze decyzji o warunkach zabudowy.
O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan
zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego
braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.
W związku z powyższym, ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać
przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan
zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy
nieruchomości.
Ponadto Wnioskodawca podkreśla, iż na moment sprzedaży działka będzie objęta decyzją
o warunkach zabudowy na podstawie zapisów w miejscowym planie zagospodarowania
przestrzennego wydaną w oparciu o udzielone pełnomocnictwo.
Tym samym, działka będzie stanowiła teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33
ustawy i w rezultacie jej sprzedaż nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na
podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Zdaniem Wnioskodawcy, przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające
zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o
VAT. W konsekwencji, Wnioskodawca uważa, że sprzedaż niezabudowanej nieruchomości
składającej się z działki o numerze (...) stanowiących teren budowlany będzie
opodatkowana podatkiem VAT i nie skorzysta ze zwolnienia z VAT.
Na zakończenie w związku z tym, iż działka nie korzysta ze zwolnienia będzie trzeba ich
sprzedaż udokumentować fakturą VAT. W przypadku bowiem sprzedaży opodatkowanej
dokumentem potwierdzającym ich nabycie w świetle ustawy o podatku od towarów i
usług jest faktura. W tym bowiem przypadku kupującym jest Spółka, a więc czynny
podatnik podatku od towarów i usług, zgodnie z 106b ustawy o VAT, taką transakcję
należy udokumentować fakturą.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
(t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa
towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się
przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
Przy czym na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy
oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde
świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej
niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu
art. 7 (...).
Natomiast stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną
dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport
towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy, również zbycie udziału w towarze
(np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów.
Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2
/11.
Towarem jest także udział w prawie własności. Jest to zgodne z normami unijnymi,
bowiem według art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w
sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze
zm.):
Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:
a) określone udziały w nieruchomości;
b) prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;
c) udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi
prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej
części.
Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23
kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej
„Kodeksem cywilnym”.
Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego:
Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom
(współwłasność).
Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i
charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku
podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów
poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.
Zatem należy uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną
postacią prawną własności.
Zgodnie z art. 196 § 1 ustawy Kodeks cywilny:
Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo
współwłasnością łączną.
Na podstawie art. 196 § 2 ustawy Kodeks cywilny:
Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika.
Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.
Przepis art. 198 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że:
Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych
współwłaścicieli.
Współwłaściciel ma względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu
na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez
zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że
współwłaściciel może zbyć swój udział.
Należy w tym miejscu wyjaśnić, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy
przysługiwała niepodzielnie kilku osobom.
Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa dnia z 25 lutego
1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.), zwanej dalej
„Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym”.
Na mocy art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy
wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe
nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek
wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do
majątku osobistego każdego z małżonków.
Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest
to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku
wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).
Na podstawie art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału
majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do
rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w
majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.
Jak stanowi art. 36 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w
szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o
wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających
majątek wspólny.
Jak wynika z art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że
przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które
dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym
czynności zmierzające do zachowania tego majątku.
Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej
prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub
użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do
używania lub pobierania z niej pożytków.
W myśl art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.
W akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są
oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa.
Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą
do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej
trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.
Ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii
podatników. Stwarza to dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną
sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia
działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby
pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność
majątkowa.
W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który
dokona czynności podlegającej opodatkowaniu.
Jeżeli zatem przedmiotem dostawy jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem
podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten
małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności
prawnej) – jako podatnik VAT.
Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie
nieruchomości gruntowych (oraz udziałów we współwłasności nieruchomości), traktowane
jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy,
podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7
ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana
czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot,
który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług,
zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości
prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o
której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Natomiast stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców
lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz
rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność
gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu
towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów
zarobkowych.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że
do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby
czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności
będzie działał jako podatnik.
Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny,
pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą
określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto,
działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów
zarobkowych.
Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie
majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem,
czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności
gospodarczej.
Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana
będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim
charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu
do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług
jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów
ustawy.
W tym miejscu należy również wskazać, że na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112
/WE Rady:
„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu
jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej
działalności.
„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców
lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem
wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w
szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości
niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od
towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności
opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną
jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób
świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem
wolnych zawodów lub uznanych za takie.
Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle
powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana
czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od
towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z
jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy
dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku
osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź
wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został
wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.
W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten,
kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które
nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy
zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego.
Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności
gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie
tych czynności.
Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika
prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym
zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności
określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej
czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu
przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych,
działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe
formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o
opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru,
prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego
rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność
„gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie
stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
Zatem, w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości,
istotne jest, czy w celu dokonania jej sprzedaży podjęła Pani aktywne działania w zakresie
obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez
producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Skutkowałoby
to koniecznością uznania Pani za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w
rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług.
Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością,
powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym
obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i
gospodarczą, sprzedaż majątku prywatnego, który nie został nabyty w celu jego
odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został
wykorzystany do działalności gospodarczej.
Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w
sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz
Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-
181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie
mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba
i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między
czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania
dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.
Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje
aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do
wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9
ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu
dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w
przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się
profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego
zarządu majątkiem prywatnym.
Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy,
jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do
treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które
dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od
wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności
gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część
majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana
dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika
zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać
zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem
takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla
zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w
wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE,
który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb
własnych.
Ze wskazanych powyżej orzeczeń wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie
posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w
ramach majątku prywatnego.
Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik
podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności
faktycznych danej sprawy. W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży,
przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj.
majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych
czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie
przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady
bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem
prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.
Z treści złożonego wniosku wynika, że jest Pani właścicielem nieruchomości na prawach
ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości gruntowej składającej się
między innymi z działki ewidencyjnej nr (...). Nabyła Pani własność do nieruchomości na
podstawie od osób fizycznych na podstawie umowy darowizny zawartej w roku 2000.
Przedmiotem sprzedaży będzie działka nr (...), o powierzchni 0,4704 ha. Nieruchomość nie
jest i nie była wykorzystywana na cele prowadzonej działalności gospodarczej. W stosunku
do działki nie ponosiła Pani jakichkolwiek nakładów w celu jej uatrakcyjnienia. W stosunku
do ww. nieruchomości nie współpracuje Pani z żadnym biurem pośrednictwa
nieruchomościami. Powyższa nieruchomość nigdy nie była przez Panią wykorzystywana w
działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zamierza Pani sprzedać
Spółce prawo własności niezabudowanej nieruchomości składającej się z działki nr (...), o
powierzchni 0,4704 ha. Podpisała Pani ze Spółką, która jest Kupującą przedwstępną
umowę sprzedaży i zawarła Pani umowę dzierżawy działki będącej przedmiotem umowy
przedwstępnej.
Udzieliła Pani Kupującej Spółce pełnomocnictwa z prawem do udzielania dalszych
pełnomocnictw, do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz
do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych, niezbędnych dla uzyskania
decyzji i pozwoleń, w szczególności składania wniosków oraz odbioru wymaganych decyzji
i postanowień.
Umowa przedwstępna sprzedaży została zawarta m.in. pod warunkami uzyskania przez
Kupującą Spółkę prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę,
z której będzie wynikać możliwość zabudowy nieruchomości jednokondygnacyjnym
2obiektem handlowo-usługowym o powierzchni zabudowy 527 m, w tym sala sprzedaży o
2powierzchni 400 m wraz z miejscami parkingowymi w ilości minimum 20 miejsc
parkingowych.
Dokonując rozstrzygnięcia kwestii będącej przedmiotem Pani zapytania, należy wskazać,
że doszło do udzielenia Kupującej Spółce pełnomocnictwa do działania w imieniu
Sprzedającej w zakresie niezbędnym do podejmowania wszelkich działań faktycznych i
prawnych, niezbędnych dla uzyskania decyzji i pozwoleń na budowę obiektu handlowego
z parkingiem zgodnie z planami inwestycyjnymi Kupującej Spółki. Uzyskanie tych decyzji i
pozwoleń jest warunkiem zrealizowania właściwej umowy sprzedaży. Te czynności
nastąpią w sensie chronologicznym, jeszcze przed zawarciem definitywnej umowy
sprzedaży. Jednakże, udzielenie pełnomocnictwa przyszłemu kupującemu umożliwiające
podjęcie czynności mających na celu dostosowanie gruntu do potrzeb kupującego
(pozwolenia, przyłącza itp.) nie jest staraniem sprzedawcy, który przykładowo stara się
grunt uzbroić czy uzyskać określone pozwolenia, aby przedmiot sprzedaży uczynić
bardziej atrakcyjnym dla potencjalnych nabywców.
W przedmiotowej sprawie należy zatem zauważyć, że nabywca (kupująca Spółka) już się
zgłosił, właściciel gruntu (Pani) nie musi już podejmować działań, aby zachęcić
kogokolwiek do jego nabycia. Skutki prawne czynności wykonanych przez pełnomocnika
(nabywcę) w sensie prawnym rzeczywiście dotyczą właściciela gruntu (uzyskanie decyzji,
pozwoleń itd.). Jednak starania pełnomocnika nie są staraniami właściciela
podejmowanymi w tym celu, aby pozyskać kupującego, aby oferowany grunt uczynić
atrakcyjniejszym dla potencjalnego nabywcy.
Ponadto, z analizy całokształtu okoliczności sprawy oraz informacji zawartych we wniosku
wynika, że działka została udostępniona na rzecz Kupującej Spółki, na mocy umowy
dzierżawy, zawartej w związku z przedwstępną umowy sprzedaży, wyłącznie w celu
uzyskania przez Kupującą niezbędnych zgód i pozwoleń, tj. umożliwienia Kupującej
zrealizowania warunków, od których uzależniono zawarcie definitywnej umowy sprzedaży.
Zatem na obie te umowy należy patrzeć jako na elementy tego samego przedsięwzięcia.
Z okoliczności sprawy wynika, że nabywca wykonuje opisane czynności we własnym
interesie, dla zrealizowania własnych potrzeb, w celu przystosowania działki do swoich
określonych potrzeb. Z wniosku nie wynika, aby w związku ze sprzedażą podejmowała
Pani aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne
do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.
Zatem, samo udzielenie pełnomocnictwa kupującemu do wykonania określonych
czynności w celu dostosowania gruntów do potrzeb nabywcy i dzierżawa gruntu na rzecz
Kupującego (nabywcy) przed sprzedażą, w związku z zawartą umową przedwstępną nie
powodują, że zostanie Pani z tych powodów uznana za podatnika prowadzącego
działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
W związku z powyższymi okolicznościami stwierdzić należy, że w odniesieniu do sprzedaży
działek nie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż
przedmiotowej działki wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjęła Pani
takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o
angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.
Całokształt powyższych okoliczności wskazuje, że Pani aktywność w pełni mieści się w
granicach zarządu majątkiem prywatnym, a stanowisko to pozostaje w zgodzie z
przywołanym wyrokiem TSUE C-180/10, C-181/10.
Dokonując sprzedaży działki nr (...), będzie Pani korzystać z przysługującego Pani prawa do
rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności
gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Panią cech
podatników podatku VAT, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży
ww. działki, a dostawę – cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art.
5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
W związku z tym, dokonując sprzedaży przedmiotowej działki będzie Pani korzystać z
przysługującego Pani prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność
oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o
podatku od towarów i usług.
Podsumowanie
Sprzedaż działki nr (...) nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od
towarów i usług. W związku z powyższym, nie znajduje uzasadnienia rozstrzygnięcie
kwestii korzystania ze zwolnienia ww. czynności na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2
ustawy.
Tym samym, Pani stanowisko jest nieprawidłowe.
Niniejsze rozstrzygnięcie jest spójne z ugruntowaną linią orzeczniczą sądów
administracyjnych (por. wyroki NSA z 6.11.2024 r. sygn. akt I FSK 1014/21, z 24.10.2024 r.
sygn. akt I FSK 265/21, z 11.10.2024 r. sygn. akt I FSK 364/21, z 21.10.2024 r. sygn. akt I FSK
347/21, z 23.07.2024 r. sygn. akt I FSK 1677/20, z 10.09.2024 r. sygn. akt I FSK 1675/20).
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego,
który obowiązuje w dniu wydania intertpretacji.
Zauważam, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie
interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia
zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany
przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego).
Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym
przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy
rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie
z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z
powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku
opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Podkreślam, że ta interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we
wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania
podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony
odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w
jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego
(interpretację indywidualną).
W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem
Pani wniosku (pytań). Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we
własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być, zgodnie z art. 14b §
1 Ordynacji podatkowej, rozpatrzone. Zatem, należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja
dotyczy tylko Pani i nie wywołuje skutków podatkowych dla Pani Współmałżonka.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna
(tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani
do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z
dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP
(art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.