0112-KDIL1-1.4012.150.2025.2.WK

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawcy są właścicielami dwóch nieruchomości na prawach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej w rozumieniu przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Pierwsza nieruchomość (Nieruchomość nr 1). Nieruchomość zabudowana budynkiem biurowym oraz magazynem stanowiąca działkę o numerze ewidencyjnym nr (...), identyfikator działki (...), położona w (...), gmina M. (...), powiat (...), województwo (...), obręb ewidencyjny (...), sposób korzystania BI – inne tereny zabudowane, o obszarze (...), jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w obrębie oznaczonym symbolem (...) – teren pod funkcję zabudowy mieszkaniowej i działalności gospodarczej, dla której Sąd Rejonowy w (...), V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KWNR (...). Nieruchomość została nabyta na podstawie aktu notarialnego – umowa sprzedaży, sporządzonego przez notariusz (...), Kancelaria Notarialna w (...) 2017 r., oznaczonego numerem Repertorium (....). Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawców za środki pochodzące z ich majątku wspólnego do ich majątku wspólnego. Druga nieruchomość (Nieruchomość nr 2). Nieruchomość zabudowana w ten sposób, że obecnie trwa budowa budynku o przeznaczeniu magazynowo-biurowym. Nieruchomość stanowi działkę o numerze ewidencyjnym nr (...), identyfikator działki (...), położna w (...), gmina (...), powiat (...), województwo (...), obręb ewidencyjny (...), sposób korzystania R – grunty orne, o obszarze (...) ha, nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ale zgodnie z studium leży w obszarze oznaczonym symbolem P – teren zabudowy produkcyjnej, składy, magazyny, dla której Sąd Rejonowy w (...), V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW NR (...). Nieruchomość została nabyta na podstawie aktu notarialnego – umowa sprzedaży, sporządzonego przez notariusz (...), Kancelaria Notarialna w (...) 2023 r., oznaczonego numerem Repertorium A (...). Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawców za środki pochodzące z ich majątku wspólnego do ich majątku wspólnego w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę (...) działalnością gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w (...). (...) 2025 r. na podstawie aktu notarialnego – oświadczenie o przekształceniu działalności gospodarcze) prowadzonej pod firmą (...) w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, sporządzonego przez notariusza (...), oznaczonego numerem Repertorium (...) doszło do przekształcenia w trybie określonym w art. (...) jednoosobowej działalności gospodarczej pod firmą: (...) wpisanej do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, posiadającej (NIP (...)), dalej jako działalność gospodarcza, w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością pod firmą (...) wpisaną do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS (Krajowy Rejestr Sądowy): (...), której przedmiotem przeważającej działalności jest sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana oznaczona kodem PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) (...) (dalej jako „Spółka”), w której na moment przekształcenia Wnioskodawca (...) był jedynym wspólnikiem oraz jedynym członkiem zarządu Spółki. Na dzień sporządzenia rozpatrywanego wniosku w Spółce Wnioskodawca (...) posiada 70% udziałów i jest jedynym członkiem zarządu, jego żona i syn posiadają po 15% udziałów, każdy z nich.

W zakresie nabywania Nieruchomości nr 1 Wnioskodawcom nie przysługiwało w całości ani w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. Przy czym, całość zabudowy, która powstała na Nieruchomości nr 1 została w całości sfinansowana ze środków pochodzących z działalności gospodarczej – przed dokonaniem przekształcenia w Spółkę – a w związku z tym sfinansowaniem przysługiwało prawo w całości do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, co uczyniono z tytułu budowy od podstaw. Nie dokonano korekty podatku naliczonego z uwagi na dalszy wynajem nieruchomości. W zakresie Nieruchomości nr 2 przysługiwało w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. Obecnie dalsza część prac budowlanych jest finansowa ze środków Spółki. Nie dokonano korekty podatku naliczonego z uwagi na dalszy wynajem nieruchomości. Nieruchomość nr 2 została wycofana z działalności gospodarczej przed przekształceniem w Spółkę. Wnioskodawcy nie planują na tym etapie wnosić Nieruchomości nr 1 i Nieruchomości nr 2 do Spółki, natomiast planują oddać te Nieruchomości Spółce do używania na podstawie umowy użyczenia. Spółka będzie używała Nieruchomość nr 1 i Nieruchomość nr 2 w całości do celów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Umowa użyczenia między Spółką, a Wnioskodawcami będzie zgoda z postanowieniami wynikającymi z art. 710-719 Kodeksu Cywilnego. W sprawach nieuregulowanych będą miały zastosowanie przepisy Kodeksu cywilnego. Oznacza to, że: - użyczenie będzie miało charakter nieodpłatny (Wnioskodawcy jako właściciele nie będę otrzymywali wynagrodzenia z tytułu użyczenia), - umowa użyczenia będzie zawarta na czas nieokreślony, - Spółka będzie ponosiła zwykłe koszty utrzymania nieruchomości, w tym koszty konserwacji i drobnych napraw, - w razie konieczności poniesienia nakładów zwiększających wartość nieruchomości. Spółce będzie przysługiwało prawo żądania zwrotu wartości takich nakładów od Wnioskodawców jako właścicieli. W użyczonych nieruchomościach umowy z dostawcami mediów pozostaną zawarte z właścicielami (Wnioskodawcami). Spółka będzie opłacać ww. koszty bezpośrednio na rzecz dostawców mediów, gdyż zgodnie z umową użyczenia jako zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej będą obciążać Spółkę, nie Wnioskodawców. Spółka będzie także ponosić wydatki remontowe, tak aby utrzymać nieruchomości w stanie niepogorszonym, np. koszty konserwacji i drobnych napraw (np. naprawa lub wymiana zużytych baterii wod.- kan., oświetlenia, naprawa lub wymiana uszkodzonych elementów stałych lub wyposażenia). Wydatki ponoszone na te cele przez Spółkę nie będą jej zwracane przez Wnioskodawców na zasadzie regresu. Będą to bowiem bieżące wydatki powiązane ze zwykłymi kosztami utrzymania rzeczy użyczonej ciążące na Spółce jak biorącym nieruchomości w użyczenie Wynikają one z istoty umowy użyczenia – zgodnie bowiem z art. 713 Kodeksu cywilnego – biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej. Jeżeli zaś pojawią się inne wydatki lub nakłady niż zwykłe koszty utrzymania, np. prowadzące do zwiększenia wartości nieruchomości, to Spółka i Wnioskodawcy będą stosować art. 713 Kodeksu cywilnego, mówiący że w takim przypadku stosuje się odpowiednio przepisy o prowadzeniu cudzych spraw bez zlecenia, m.in. że w takim wypadku Spółka może żądać zwrotu uzasadnionych wydatków i nakładów wraz z ustawowymi odsetkami od Wnioskodawców. W związku z powyższym, Wnioskodawcy będą zwracali Spółce wydatki przez nią poniesione w sytuacji gdy biorący do używania (Spółka) będzie ponosić inne wydatki niż zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej. Zwrotowi nie będą podlegać zaś wydatki związane z bieżącym utrzymaniem nieruchomości (tj. opłaty administracyjne, opłaty za media nakłady utrzymujące rzecz w stanie niepogorszonym). Jako właściciel przedmiotowych nieruchomości Wnioskodawcy będą uiszczali podatek od nieruchomości od przedmiotowych nieruchomości użyczonych Spółce. Spółka użyczone nieruchomości będzie wykorzystać w całości na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Pomiędzy Wnioskodawcą a utworzoną Spółką będą występować relacje, występujące pomiędzy podmiotami powiązanymi, w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 5 w zw. z pkt 4 lit a) lub lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podsumowując, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do Nieruchomości nr 2 w części z tytułu ich nabycia. Obecnie pomiędzy Wnioskodawcami a Spółką w zakresie Nieruchomości nr 1 oraz Nieruchomości nr 2 jest zawarta umowa najmu na cele działalności gospodarczej Spółki. Wycofanie Nieruchomości nr 2 z majątku Działalności Gospodarczej nie rodziło żadnych konsekwencji w zakresie podatku VAT (podatek od towarów i usług). Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu sprawy Zainteresowany będący stroną postępowania prowadzi działalność gospodarczą pod firmą: (...). Jednoosobową działalność gospodarczą prowadzi od 11 lutego 2025 r., przeważająca działalność gospodarcza: (...) – Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. (...) 2025 r. na podstawie aktu notarialnego — oświadczenie o przekształceniu działalności gospodarczy prowadzonej pod firmą (...), sporządzonego przez notariusza (...), Kancelaria Notarialna w (...), oznaczonego numerem Repertorium (...) 1 13doszło do przekształcenia w trybie określonym w art. 584-584 jednoosobowej działalności gospodarczej pod firmą: (...) wpisanej do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, posiadającej NIP (...) opisaną do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS (...), której przedmiotem przeważającej działalności jest sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana oznaczona kodem PKD (...). Spółka została wpisana do KRS (...) 2025 r. Z uwagi na skutki przekształcenia przedsiębiorcy w Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, to jest wykreślenie przedsiębiorcy z CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej), (...) ponownie otworzył jednoosobową działalność gospodarczą opisaną powyżej. Użyczenie nieruchomości nie ma związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Obecnie Nieruchomość 1 i 2 są przedmiotem najmu gdzie stroną wynajmującą są Wnioskodawcy (przy czym najem jest rozliczany w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez (...), a stroną najmującą jest Spółka. W przypadku wydania pozytywnej interpretacji podatkowej stosunek zostanie zmieniony na użyczenie, jeśli nie, Wnioskodawcy pozostaną przy umowie najmu. Zainteresowana niebędąca stroną postępowania nie prowadzi działalności gospodarczej. Zainteresowany będący stroną postępowania jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. Numer, za pomocą którego podmiot został identyfikowany na potrzeby podatku: (...). Zainteresowana nie będącą stroną postępowania nie jest czynnym podatnikiem VAT. Nieruchomość nr 1 – została nabyta w celu wybudowania na niej budynku biurowego oraz magazynu za środki pochodzące z działalności gospodarczej (...). Przy czym sama działka została nabyta za środki pochodzące z majątku wspólnego Zainteresowanego będącego stroną postępowania oraz Zainteresowanej niebędącej stroną postępowania do ich majątku wspólnego. Nieruchomość nr 2 – została nabyta w celu oraz w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej w (...), to jest sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana oznaczona kodem PKD 46.90. Z. Nieruchomość nr 1 – została nabyta na podstawie aktu notarialnego — umowa sprzedaży. Od dnia nabycia Nieruchomość nr 1 była w majątku wspólnych Zainteresowanego będącego stroną postępowania oraz Zainteresowanej niebędącej stroną postępowania, przy czym wybudowano na niej budynek biurowy oraz magazyn za środki pochodzące z działalności gospodarczej (...). Obecnie jest przedmiotem umowy najmu, w której stroną Wynajmującą jest Zainteresowany będący stroną postępowania oraz Zainteresowana niebędąca stroną postępowania (najem jest rozliczany w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez (...), a stroną Najmującą jest Spółka pod firmą: (...). Stosunek najmu będzie trwał do momentu zawarcia umowy użyczenia przedmiotowej nieruchomości pomiędzy tymi samymi stronami, o ile uzyskana interpretacja będzie pozytywna dla Wnioskodawców. Nieruchomość nr 2 – została nabyta na podstawie aktu notarialnego — umowa sprzedaży. Od dnia nabycia Nieruchomość nr 2 była wykorzystywana na cele prowadzenia działalności gospodarczej (...). Obecnie jest przedmiotem umowy najmu, w której stroną Wynajmującą jest Zainteresowany będący stroną postępowania oraz Zainteresowana niebędąca stroną postępowania (najem jest rozliczany w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez (...)), a stroną Najmującą jest Spółka pod firmą: (...) Stosunek najmu będzie trwał do momentu zawarcia umowy użyczenia przedmiotowej nieruchomości pomiędzy tymi samymi stronami, o ile uzyskana interpretacja będzie pozytywna dla Wnioskodawców. Nieruchomość 1 i 2 zostały wycofane z działalności gospodarczej Zainteresowanego będącego stroną postępowania (...) 2025 r. Przedmiotem umowy użyczenia będą pobudowane Nieruchomości 1 i 2. Treść umowy będzie odpowiadała treści rozpatrywanego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a więc umowa użyczenia między Spółką a Wnioskodawcami będzie zgodna z 710—719 Kodeksu cywilnego i będzie miała charakter nieodpłatny — Wnioskodawcy, jako właściciele, nie będą otrzymywać wynagrodzenia. Umowa zostanie zawarta na czas nieokreślony. Spółka, jako biorąca Nieruchomości nr 1 i 2 w użyczenie, będzie ponosić zwykłe koszty ich utrzymania, w tym opłaty za media, konserwację i drobne naprawy (np. wymiana baterii, oświetlenia, elementów wyposażenia). Umowy z dostawcami mediów pozostaną zawarte z Wnioskodawcami, ale to Spółka będzie regulować należności bezpośrednio wobec dostawców. Wydatki te nie będą zwracane Spółce, gdyż stanowią jej obowiązek zgodnie z art. 713 Kodeksu cywilnego. W przypadku poniesienia innych nakładów (np. zwiększających wartość nieruchomości), zastosowanie znajdą odpowiednio przepisy o prowadzeniu cudzych spraw bez Zlecenia — Spółka będzie mogła żądać zwrotu uzasadnionych kosztów i odsetek, Wnioskodawcy będą natomiast zobowiązani do zapłaty podatku od nieruchomości jako jej właściciele. W związku z użyczeniem Spółce Nieruchomości nr 1 i Nieruchomości nr 2 Wnioskodawcy nie uzyskają żadnych odpłatności, z uwagi na to, że stosunek będzie opierał się na zasadzie umowy użyczenia w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego. Nieruchomość nr 1 — obecnie jest wynajmowana przez Wnioskodawców Spółce na cele związane z prowadzeniem jej działalności gospodarczej. Czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów u usług. Wcześniej była wykorzystywana do czynności również związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, która została przekształcona w Sp. z o.o. i podlegających opodatkowaniu VAT, z uwagi na fakt, że powstał na niej budynek biurowy i magazynowy. Nieruchomość nr 1 — obecnie jest wynajmowana przez Wnioskodawców Spółce na cele związane z prowadzeniem jej działalności gospodarczej. Czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wcześniej była wykorzystywana do czynności również związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, która została przekształcona w Sp. z o.o. i podlegających opodatkowaniu VAT. Tak jak wskazano w treści wniosku o wydanie interpretacji, w zakresie nabywania Nieruchomości nr 1 Wnioskodawcom nie przysługiwało w całości ani w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich czyści składowych. Przy czym, całość zabudowy, która powstała na Nieruchomości nr 1 została w całości sfinansowana ze środków pochodzących z działalności gospodarczej – przed dokonaniem przekształcenia w Spółkę – a w związku z tym sfinansowaniem przysługiwało prawo w całości do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, co uczyniono z tytułu budowy od podstaw. Nie dokonano korekty podatku naliczonego z uwagi na dalszy wynajem nieruchomości. Obecnie Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 są przedmiotem umów najmu, którymi stronami są: Wnioskodawcy jako Wynajmujący oraz Spółka jako Najemca (najem jest rozliczany w ramach działalności gospodarczej prowadzanej przez (...). Stosunek będzie trwał do momentu zawarcia umowy użyczenia ze Spółką, o ile wydana interpretacja podatkowa będzie pozytywna dla Wnioskodawców. Są to umowy odpłatne, są zawarte na czas nieokreślony i nadal obowiązują. Z tytułu nabycia Nieruchomości 2 prawo do obniżenia kwoty podatku należnego kwotę podatku naliczanego przysługiwało Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania. Wynajem jest kontynuowany przez Wnioskodawców. Wynajem był i jest opodatkowany podatkiem VAT. Pytania 1. Czy użyczenie Nieruchomości nr 1 przez Wnioskodawców na rzecz Spółki będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług? 2. Czy użyczenie Nieruchomości nr 2 przez Wnioskodawców na rzecz Spółki będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług? Państwa stanowisko w sprawie Zgodnie z: 1) art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „Ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, 2) art. 7 ust. 1 Ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, 3) art. 8 ust. 1 Ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Z powołanego art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy Ustawy nie określają postaci wynagrodzenia. Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy oraz – w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ww. Ustawy. Zgodnie z unormowaniami zawartymi w ww. przepisach w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatna dostawa towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. W świetle art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również: Użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych; nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 Ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przepisy Ustawy formułują zatem zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 Ustawy. Dla stwierdzenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 Ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują. Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, tj. za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością. Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez dany podmiot. Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 Ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 Ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Na mocy art. 15 ust. 1 Ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 Ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Z art. 15 ust. 2 Ustawy jednoznacznie wynika, iż pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma ciągłość wykorzystywania majątku. Wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne, np. w najem, dzierżawę itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Wskazać należy, że umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, obok najmu i dzierżawy regulujących zasady używania rzeczy. Umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną. Zgodnie bowiem z art. 710 Kodeksu cywilnego, przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas i nieodpłatność. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Oznacza to, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług. Z powołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów/świadczenie usług podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne do określenia, czy w odniesieniu do konkretnej transakcji mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów Ustawy. Zasadne zatem jest wyłączenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny, użyczenia towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W stosunku do Nieruchomości nr 1 nabytej w sposób określony w stanie faktycznym będziemy mieli do czynienia z nieodpłatnym użyczeniem nieruchomości do celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki. Ponadto, w stosunku do Nieruchomości nr 1 nie przysługiwało prawo do obniżenia w części podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia. W stosunku do Nieruchomości nr 2 nabytej w sposób określony w stanie faktycznym będziemy mieli do czynienia z nieodpłatnym użyczeniem nieruchomości do celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki. Jednakże w stosunku do Nieruchomości nr 2 przysługiwało prawo do obniżenia w części lub w całości podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia. Podkreślić należy, że czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku. Przepis art. 8 ust. 2 Ustawy odnoszący się do opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług, nie znajduje zastosowania w odniesieniu do tych czynności, które w razie ich uznania za podlegające opodatkowaniu zostałyby zwolnione od podatku. W tym przypadku pozostawienie ich poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług nie prowadzi do naruszenia powołanych powyżej zasad, które należy uznać za uzasadniające zrównanie takich czynności z czynnością odpłatnego świadczenia usług. Zatem nieodpłatne użyczenie: 1. Nieruchomości nr 1 nie będzie podlegało VAT, a tym samym nie będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług, 2. Nieruchomości nr 2 będzie podlegało VAT i będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Z powołanego art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia. Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy oraz – w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ww. ustawy. Zgodnie z unormowaniami zawartymi w ww. przepisach w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatna dostawa towarów i nieodpłatne świadczenie usług

należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. W świetle art. 8 ust. 2 ustawy: Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również: 1) użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych; 2) nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przepisy ustawy formułują zatem zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 ustawy. Dla stwierdzenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują. Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, tj. za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością. Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez dany podmiot. Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.). Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej). W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku. W myśl art. 36 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Przepis art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi, że: Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku. Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków. Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Z art. 15 ust. 2 ustawy, jednoznacznie wynika, iż pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma ciągłość wykorzystywania majątku. Wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne, np. w najem, dzierżawę itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W tym miejscu wskazać należy, że kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.). 1 Zasada swobody umów zapisana została w art. 353Kodeksu cywilnego, w myśl którego: Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Zatem strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane. Wskazać należy, że umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, obok najmu i dzierżawy regulujących zasady używania rzeczy. Umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną, zgodnie bowiem z art. 710 Kodeksu cywilnego: Przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas i nieodpłatność. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Oznacza to, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług. Z powołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów/świadczenie usług podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne do określenia, czy w odniesieniu do konkretnej transakcji mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Zasadne zatem jest wyłączenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny, użyczenia towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych. Jak wynika z okoliczności sprawy Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 Obecnie Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 są przedmiotem umów najmu, którymi stronami są: Wnioskodawcy jako Wynajmujący oraz Spółka jako Najemca (najem jest rozliczany w ramach działalności gospodarczej prowadzanej przez (...). Stosunek będzie trwał do momentu zawarcia umowy użyczenia ze Spółką. Są to umowy odpłatne, są zawarte na czas nieokreślony i nadal obowiązują. Wcześniej Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 były wykorzystywane do czynności również związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, która została przekształcona w Sp. z o.o., i podlegających opodatkowaniu VAT. Nieruchomość nr 1 – została nabyta w celu wybudowania na niej budynku biurowego oraz magazynu za środki pochodzące z działalności gospodarczej (...). Przy czym sama działka została nabyta za środki pochodzące z majątku wspólnego Zainteresowanego będącego stroną postępowania oraz Zainteresowanej niebędącej stroną postępowania do ich majątku wspólnego. Nieruchomość nr 2 – została nabyta w celu oraz w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej w (...), to jest sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana oznaczona kodem PKD (...). Zatem nigdy nie nabrały one charakteru majątku prywatnego. Jak wynika z art. 659 § 1 cytowanego powyżej Kodeksu cywilnego: Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego jak i najemcę – określone przepisami obowiązki. W konsekwencji, najem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej. Nie można zgodzić się z Państwem, że Nieruchomość nr 1 i nr 2 zostały wycofane z działalności gospodarczej Zainteresowanego będącego stroną postępowania, ponieważ Zainteresowany będący stroną postępowania wykorzystuje je w sposób ciągły dla celów zarobkowych przez, tj. Nieruchomość nr 1 i nr 2 są przedmiotem umowy najmu, w której stroną Wynajmującą jest Zainteresowany będący stroną postępowania oraz Zainteresowana niebędąca stroną postępowania (najem jest rozliczany w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez (...)), a stroną Najmującą jest Spółka pod firmą: (...) Stosunek najmu będzie trwał do momentu zawarcia umowy użyczenia przedmiotowej nieruchomości. Zatem Nieruchomość nr 1 i nr 2 są wykorzystywane w prowadzonej przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania działalności gospodarczej, a nie w ramach Państwa majątku osobistego. W rozpatrywanej sprawie należy podkreślić, że nabycie przedmiotowych Nieruchomości nastąpiło w ramach istniejącej małżeńskiej wspólnoty majątkowej, jednak Nieruchomości te były i są wykorzystywane przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem Zainteresowany będący stroną postępowania prowadząc działalność gospodarczą w oparciu o składniki majątku wspólnego miał i ma nadal nad tym majątkiem kontrolę ekonomiczną. Skoro więc Nieruchomość nr 1 i nr 2 – mające być przedmiotem umowy użyczenia – wykorzystywane były i są przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy, to Zainteresowany będący stroną postępowania jest w sensie ekonomicznym właścicielem tych Nieruchomości i to on w efekcie będzie dokonywał użyczenia ww. Nieruchomości na rzecz Spółki. Zatem, w odniesieniu do planowanego nieodpłatnego użyczenia Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 Zainteresowany będący stroną postępowania będzie działał w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a nieodpłatne użyczenie ww. Nieruchomości będzie dokonywane w ramach działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wynika z powołanych powyżej unormowań zawartych w art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu. Przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, zawęża się wyłącznie do tych spośród usług nieodpłatnych, które spełniają dwa warunki w nim wymienione. Po pierwsze dotyczy tylko użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, a po drugie tylko tych sytuacji, w których podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. Innymi słowy przepis powyższy znajduje zastosowanie jedynie do tych usług nieodpłatnych, wskazanych w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, które służą celom innym niż działalność gospodarcza podatnika, a podatnikowi przysługiwało w związku z nimi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jeśli któryś z wymienionych warunków nie jest spełniony, nie może być mowy o potraktowaniu usługi świadczonej nieodpłatnie jako usługi odpłatnej. W rozpatrywanej sprawie zamierzają Państwo Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 użyczyć Spółce, na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Spółka użyczoną Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 będzie wykorzystać w całości na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Tym samym Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 nie będą wykorzystywane do celów działalności gospodarczej Zainteresowanego będącego stroną postępowania. Zatem przedstawiona w opisie zdarzenia sytuacja będzie mieściła się w założeniach przepisu art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy. W stosunku do Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 będziemy mieli do czynienia z nieodpłatnym użyczeniem nieruchomości do celów innych niż prowadzona przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania działalność gospodarcza, tj.: do celów działalności odrębnego podmiotu – Spółki. Ponadto, jak wynika z opisu sprawy, w związku z nabyciem Nieruchomości nr 1 Zainteresowanemu niebędącemu stroną postępowania nie przysługiwało w całości ani w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jednakże całość zabudowy, która powstała na Nieruchomości nr 1 została w całości sfinansowana ze środków pochodzących z działalności gospodarczej prowadzonej przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania, a w związku z tym sfinansowaniem przysługiwało prawo w całości do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, co uczyniono z tytułu budowy od podstaw. Nie dokonano korekty podatku naliczonego z uwagi na dalszy wynajem nieruchomości. Natomiast w związku z nabyciem Nieruchomości nr 2 Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania przysługiwało w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nie dokonano korekty podatku naliczonego z uwagi na dalszy wynajem nieruchomości. Zatem zostaną wypełnione przesłanki określone w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy i opisana czynność nieodpłatnego użyczenia Nieruchomości nr 1 i Nieruchomości nr 2 będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Podkreślić należy, że czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku. Przepis art. 8 ust. 2 ustawy, odnoszący się do opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług, nie znajduje zastosowania w odniesieniu do tych czynności, które w razie ich uznania za podlegające opodatkowaniu zostałyby zwolnione od podatku. W tym przypadku pozostawienie ich poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług nie prowadzi do naruszenia powołanych powyżej zasad, które należy uznać za uzasadniające zrównanie takich czynności z czynnością odpłatnego świadczenia usług. Jednakże przepisy ustawy oraz rozporządzeń wykonawczych nie przewidują zwolnienia dla usługi użyczenia zrównanego z odpłatnym świadczeniem usług. Ponadto należy wskazać, że jak wynika z opisu sprawy, Zainteresowany będący stroną postępowania jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. Natomiast, Zainteresowana nie będącą stroną postępowania nie jest czynnym podatnikiem VAT. Jak również Nieruchomość nr 1 i Nieruchomość nr 2 były wykorzystywane w prowadzonej przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania działalności gospodarczej. W związku z powyższym, to na Zainteresowanym będącym stroną postępowania ciąży obowiązek w całości opodatkowania nieodpłatnego użyczenia na rzecz Spółki Nieruchomości nr 1 i Nieruchomości nr 2. Zatem w związku z nieodpłatnym użyczeniem przez Wnioskodawców Nieruchomość nr 1 i Nieruchomość nr 2 w stosunku do których Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego będziemy mieli do czynienia z nieodpłatnym użyczeniem Nieruchomości do celów innych niż prowadzona przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania działalność gospodarcza, tj.: do celów działalności odrębnego podmiotu – Spółki. Zatem zostaną wypełnione przesłanki określone w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy i opisana czynność nieodpłatnego użyczenia Nieruchomości nr 1 i Nieruchomości nr 2 będzie stanowić czynność opodatkowaną podatkiem VAT. Podsumowanie Nieodpłatne użyczenie Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 przez Wnioskodawców w ramach prowadzonej przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania działalności gospodarczej na rzecz Spółki będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT stosowanie do art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy. Należy zaznaczyć, że na Zainteresowanym będącym stroną postępowania będzie ciążył obowiązek opodatkowana w całości nieodpłatnego użyczenia Nieruchomości 1 Nieruchomości 2 na rzecz Spółki, według właściwej stawki podatku VAT. Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 i nr 2 w całości należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, w szczególności wykorzystywanie efektów projektu do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów usług, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania Pan (...) (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.