0112-KDIL1-1.4012.126.2025.3.AR

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 23 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług. Uzupełnił go Pan pismem z 25 kwietnia 2025 r. (wpływ 25 kwietnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym – prowadzi w Polsce jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawca posiada w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy. Wnioskodawca uzyskuje przychody, które opodatkowuje w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, jednak rozważa w kolejnych latach zmianę formy opodatkowania na skalę podatkową lub podatek liniowy. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę obejmuje działalność związaną z oprogramowaniem (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności).62.01.Z) oraz działalność związaną z doradztwem w zakresie informatyki (PKD 62.02.Z). Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT (podatek od towarów i usług). Wnioskodawca świadczy swoje usługi w sposób zdalny, wykonuje usługi testowania i zapewnienia jakości oprogramowania (...) dla różnych podmiotów. Aktualnie Wnioskodawca nie posiada stałego biura – może świadczyć swoje usługi z każdego miejsca, pod warunkiem, że spełniają one podstawowe wymogi, tj. posiadają miejsce do pracy, łącze internetowe itp. Ponadto Wnioskodawca często podróżuje. Wnioskodawca, z uwagi na charakter świadczonych usług, świadczy swoje usługi podczas takich podróży. Jednakże decydując się na taki wyjazd, Wnioskodawca musi go dobrze zaplanować – musi znaleźć odpowiednie miejsce, gdzie będzie posiadał warunki do pracy. Ponadto aktualnie świadczenie usług nie jest możliwe w dowolnym momencie podróży. Z tych względów

Wnioskodawca planuje przeprowadzić inwestycję polegającą na stworzeniu sobie „mobilnego biura”, dzięki któremu będzie mógł świadczyć usługi z każdego miejsca – nawet w trakcie podróży. Wnioskodawca planuje zakup samochodu dostawczego (...) posiadającego dopuszczalną masę całkowitą nieprzekraczającą 3,5 tony. Wnioskodawca planuje swoimi siłami (tj. własnymi rękami oraz zlecając część prac profesjonalistom) przerobić ww. samochód na mobilne biuro. Dzięki temu zabiegowi Wnioskodawca uzyska przestrzeń, z której będzie mógł świadczyć usługi niezależnie od aktualnego miejsca przebywania. Ponadto Wnioskodawca będzie mógł pojechać do klienta i zawsze będzie miał miejsce nie tylko do pracy, ale również do spania i odpoczynku. Mobilne biuro będzie bowiem nie tylko miejscem świadczenia usług (niezależnie od miejsca przebywania), ale będzie również środkiem transportu i miejscem odpoczynku. Samochód zostanie również dostosowany do potrzeb mieszkalnych – tak, aby Wnioskodawca mógł odpocząć po podróży lub po świadczonych usługach. Przerobiony samochód (tj. już w postaci mobilnego biura) będzie również wykorzystywany częściowo do celów prywatnych. Wnioskodawca planuje połączyć prywatne podróże z ułatwieniem sobie świadczenia usług na rzecz kontrahentów. Dzięki takiemu rozwiązaniu Wnioskodawca będzie mógł się zatrzymać w niemal każdym miejscu, aby wykonać np.: pilne i niecierpiące zwłoki zlecenie. Docelowo, Wnioskodawca chce uzyskać środek transportu oraz miejsce pracy i odpoczynku, które będzie w zasadzie samowystarczalne – będzie posiadało niezbędne media, jak prąd, wodę, gaz, czy łącze internetowe. Po zakupie ww. samochodu dostawczego Wnioskodawca planuje go w całości dostosować do własnych potrzeb. Wnioskodawca planuje zamontowanie wszelkich niezbędnych instalacji. Znaczną część prac Wnioskodawca zamierza wykonać samodzielnie, choć część z prac będą wykonywać specjaliści – z uwagi na skomplikowany charakter prac. W trakcie prac modernizacyjnych Wnioskodawca planuje wyodrębnić w samochodzie kilka części, które na ten moment można określić jako: (...) Wnioskodawca wskazuje, że zakres tych stref może się jeszcze zmienić – w zależności od potrzeb, które mogą ujawnić się podczas przeprowadzania prac modernizacyjnych. Prace, które Wnioskodawca planuje przeprowadzić polegać będą m.in. na wykonaniu termoizolacji, poprowadzeniu instalacji (...). Ponadto, Wnioskodawca planuje montaż (...). Natomiast w zakresie wyposażenia, Wnioskodawca planuje zamontować takie urządzenia, jak – (...). Wnioskodawca rozważa również zamontowanie innych mebli/urządzeń, które okażą się niezbędne do korzystania z samochodu zgodnie z założeniami Wnioskodawcy. Warto również nadmienić, że część prac modernizacyjnych Wnioskodawca zamierza przeprowadzić nakładem własnych sił. W tym wypadku konieczny będzie zakup odpowiedniego sprzętu (narzędzi i urządzeń), które będą niezbędne do przeprowadzenia planowanych prac, jednak nie będą one bezpośrednio związane z przedmiotem działalności Wnioskodawcy. Przykładem takich narzędzi można wskazać następujące urządzenia – (...). Po zakupie samochodu dostawczego typu furgon, Wnioskodawca rozważa (na czas remontu i przeprowadzenia niezbędnych prac modernizacyjnych) przerejestrować ten samochód na samochód osobowy wielozadaniowy. Zatem w momencie ponoszenia kosztów związanych z zakupem i modernizacją samochodu będzie on miał charakter samochodu osobowego wielozadaniowego. Następnie po przeprowadzeniu wszystkich prac, kiedy już Wnioskodawca będzie mógł korzystać z pojazdu jako mobilnego biura, Wnioskodawca planuje zarejestrować ten pojazd jako samochód specjalny kempingowy. Wnioskodawca zacznie korzystać z pojazdu dopiero po przeprowadzeniu wszystkich prac modernizacyjnych. Oczywiście, w trakcie przeprowadzania tych prac Wnioskodawca będzie musiał korzystać z samochodu – choćby celem sprawdzenia zamontowanych instalacji. Ponadto, chcąc zlecić część prac profesjonalistom, Wnioskodawca będzie musiał przetransportować pojazd do siedziby firmy, która zajmie się przeprowadzeniem prac. Jednakże faktyczne (tj. zgodne z założeniami Wnioskodawcy) użytkowanie samochodu zacznie się dopiero w momencie zakończenia wszystkich prac modernizacyjnych. Doprecyzowanie i uzupełnienie opisu sprawy 1. Nabyte narzędzia, usługi oraz wyposażenie (obejmujące modernizację pojazdu) nie będą bezpośrednio wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Celem nabycia narzędzi, usług i wyposażenia jest dokonanie modyfikacji (przerobienia) nabytego przez Wnioskodawcę pojazdu na „mobilne biuro”. Wnioskodawca nabędzie narzędzia, usługi oraz wyposażenie celem zwiększenia przydatności przerobionego pojazdu – w tym zwiększenia wygody podczas świadczenia usług. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i wykonywane przez niego czynności są opodatkowane podatkiem VAT. W związku z powyższym Wnioskodawca będzie w „mobilnym biurze” (po zakończeniu prac modernizacyjnych) świadczyć usługi opodatkowane podatkiem VAT. Wnioskodawca świadczy usługi testowania i zapewniania jakości oprogramowania jako manualny tester oprogramowania. W związku z powyższym nabycie narzędzi, usług oraz wyposażenia modernizowanego pojazdu zwiększy użyteczność tego pojazdu (doprowadzi do powstania „mobilnego biura”), które będzie następnie przez Wnioskodawcę wykorzystywane do działalności opodatkowanej podatkiem VAT. 2. Samochód stanowiący „mobilne biuro” będzie pojazdem samochodowym w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Jednocześnie samochód ten będzie pojazdem specjalnym (jako podkategoria pojazdu samochodowego). Pojazd ten nie będzie konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą. Na pytanie: „czy przedmiotowy pojazd będzie pojazdem, którego konstrukcja wyklucza użycie go do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarcza jest nieistotne (art. 86a ust. 4 pkt 2 w powiązaniu z art. 86a ust. 9 ustawy)” wskazał Pan: „Konstrukcja pojazdu (po przeprowadzeniu planowanych modyfikacji) nie będzie wykluczała użycia pojazdu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Nie będzie także powodowała, że użycie pojazdu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą będzie nieistotne. Pojazd zostanie wyposażony w urządzenia sanitarne, aneks kuchenny i miejsce do spania, zatem będzie istniała możliwość wykorzystania pojazdu na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą”. W ocenie Wnioskodawcy, pojazd nie będzie pojazdem samochodowym, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1-3). Pojazd będzie spełniać definicję pojazdu specjalnego w rozumieniu ustawy prawo o ruchu drogowym – będzie to pojazd samochodowy lub przyczepa przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji. Pojazd zostanie zakwalifikowany jako pojazd specjalny „kempingowy”, co będzie oznaczać, że pojazd nie jest ani pojazdem osobowym, ani ciężarowym. „Mobilne biuro”, nie pasuje jednak do wyliczenia wskazanego w art. 86a ust. 9 pkt. 3). Podnieść należy, że rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 31 sierpnia 2022 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (a dokładniej tabela nr 3 do tego rozporządzenia) wskazuje znacznie szerszy katalog samochodów specjalnych niż ten wskazany w art. 86a ust. 9 pkt 3) ustawy o VAT. W tabeli tej można znaleźć szereg innych niż wskazane w ww. przepisie pojazdów specjalnych. Przykładem można wskazać, że pod numerem 14 i kodem 514 został wskazany samochód kempingowy, którego nie ma w ww. przepisie. Zmiana przeznaczenia pojazdu na samochód specjalny kempingowy zostanie stwierdzona odpowiednim badaniem technicznym i zostanie wpisana do dowodu rejestracyjnego tego pojazdu. 3. Na pytanie: „czy faktury dokumentujące wydatki związane z nabywaniem narzędzi, usług i wyposażenia modernizowanego pojazdu – będących przedmiotem wniosku – będą wystawiane na Pana, jako prowadzącego działalność gospodarczą” odpowiedział Pan: „Tak, wszelkie faktury będą wystawiane na Wnioskodawcę, jako osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą”. 4. Wszelkie usługi oraz wyposażenie będą nabywane w związku z modernizacją pojazdu i będą służyć jego wytworzeniu jako „mobilnego biura”, tj. będą stanowiły ulepszenie (przerobienie). 5. W odpowiedzi na pytanie: „na jakie konkretnie narzędzia i urządzenia poniesie Pan wydatki – w opisie sprawy wymienił Pan jedynie przykładowo: (...); czy te narzędzia i urządzenia zostaną zakupione wyłącznie w celu wytworzenia „mobilnego biura” i w całości zużyją się w trakcie wytwarzania tego biura, czy też narzędzia te i urządzenia mogą być wykorzystywane także po zakończonej inwestycji, dla innych celów – proszę wskazać jakich” wskazał Pan: „Na moment składania wniosku o wydanie interpretacji trudno jest wskazać zamknięty katalog narzędzi, które nabędzie w trakcie prac modernizacyjnych Wnioskodawca. Ostateczny katalog tych narzędzi zależeć będzie od aktualnego zapotrzebowania Wnioskodawcy. Wnioskodawca może jednak wskazać przykładowy katalog narzędzi, które już dzisiaj zakłada, że będzie musiał zakupić: (...) Powyższe narzędzia i urządzenia zostaną zakupione wyłącznie w celu wytworzenia „mobilnego biura” – możliwe jest, że część z nich zużyje się w trakcie modernizacji pojazdu. Niezużyte narzędzia mogą zostać wykorzystane w przyszłości przez Wnioskodawcę do dalszych przeróbek lub ewentualnych, koniecznych w przyszłości napraw.

Pytanie

Czy Wnioskodawca będzie mógł na bieżąco rozliczać podatek VAT w związku z ponoszeniem wydatków związanych z nabywaniem narzędzi, usług i wyposażenia modernizowanego pojazdu?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 25 kwietnia 2025 r.) W ocenie Wnioskodawcy, będzie On mógł na bieżąco rozliczać podatek VAT w związku z ponoszeniem wydatków związanych z nabywaniem narzędzi, usług i wyposażenia modernizowanego pojazdu, bowiem wszystkie te wydatki będą miały związek z planowaną inwestycją. Wnioskodawca wskazał, że część prac będzie wykonywać samodzielnie. Do wykonania części prac będzie musiał zakupić odpowiednie maszyny i urządzenia, w tym m.in.: (...) Wydatki te, w ocenie Wnioskodawcy, nie będą zwiększały wartości początkowej środka trwałego, bowiem nie będą z nim związane w sposób nierozerwalny. Jednocześnie zakup tych urządzeń nie jest bezpośrednio związany z prowadzoną działalnością związaną z oprogramowaniem. Jednakże, z uwagi na planowaną inwestycję oraz cel stworzenia mobilnego biura, w którym Wnioskodawca będzie świadczyć swoje usługi, narzędzia te będą kosztem uzyskania przychodu. Co prawda w przypadku ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych zakup tych urządzeń nie pomniejszy podatku dochodowego Wnioskodawcy, jednak w ocenie Wnioskodawcy, będzie on mógł rozliczyć podatek VAT od takich kosztów (tj. rozliczyć VAT naliczony). Zgodnie bowiem z art. 86 ustawy o VAT, podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w takim zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, zatem do świadczonych usług dolicza należny podatek VAT. Wydatki na ww. urządzenia i narzędzia nie są co prawda bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jednak ich zakup będzie prowadził do modernizacji środka trwałego, który będzie następnie wykorzystywany do działalności opodatkowanej podatkiem VAT. W takim wypadku związek pośredni jest jasno widoczny. Zgodnie z tezą wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 marca 2015 r. (I FSK 543 /14), koniecznym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie związku pomiędzy zakupami a transakcją opodatkowaną. Jednakże nie zawsze związek ten musi być tego rodzaju, by można było przypisać bezpośrednio dany wydatek do konkretnej transakcji opodatkowanej. Podobne stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z 26 listopada 2024 r. (I SA/Bd 686/24), gdzie wskazano, że niemniej jednak w judykaturze ukształtował się, obecnie powszechnie akceptowany pogląd, zgodnie z którym brak takiej konkretnej transakcji opodatkowanej nie musi zawsze prowadzić do utraty prawa do odliczenia VAT. W przypadku bowiem wydatków zaliczanych do tzw. kosztów ogólnych wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem tych towarów i usług a sprzedażą opodatkowaną, lecz w sytuacji gdy stanowią one element cenotwórczy produktów podatnika (towarów lub usług) pozostając w ten sposób w pośrednim związku z jego opodatkowaną działalnością gospodarczą, prawo do odliczenia z tytułu tych zakupów (wydatków) powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT. Faktem jest, że w przypadku Wnioskodawcy, brak jest bezpośredniego związku między zakupem ww. sprzętu a świadczonymi usługami, jednak istniejący (i opisany niniejszym wnioskiem) pośredni związek jest wystarczający do stwierdzenia możliwości rozliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu zakupu ww. urządzeń. Jednocześnie część prac modernizacyjnych Wnioskodawca zamierza zlecić podmiotom trzecim (profesjonalistom świadczącym konkretne usługi). Wynika to z faktu, że część prac jest czasochłonna i trudna do wykonania dla osób bez odpowiedniego doświadczenia. W ocenie Wnioskodawcy, takie wydatki będą już immanentnie związane z modernizacją środka trwałego (będą to np.: usługi związane z instalacją (...)), który będzie następnie wykorzystywany do działalności opodatkowanej podatkiem VAT. W zakresie tych kosztów kwota netto będzie powiększała wartość początkową środka trwałego, jednak kwota podatku VAT od zakupionych usług będzie na bieżąco możliwa do odliczenia. Podobnie sytuacja będzie wyglądać z wydatkami na sprzęt, który zostanie zamontowany w pojeździe (np.: ...). W związku z powyższym, Wnioskodawca będzie mógł na bieżąco (tj. w momencie poniesienia wydatku) odliczać podatek VAT od kosztów związanych z nabywaniem narzędzi, usług i wyposażenia modernizowanego pojazdu. Uzupełnienie stanowiska W ocenie Wnioskodawcy, będzie On posiadał uprawnienie do bieżącego rozliczania podatku VAT w związku z ponoszeniem wydatków związanych z nabywaniem narzędzi, usług i wyposażenia modernizowanego pojazdu. Wszystkie wydatki będą miały bowiem związek z planowaną inwestycją, tj. „przerobieniem” samochodu dostawczego w „mobilne biuro”. Wnioskodawca zamierza nabyć narzędzia, usługi i wyposażenie w celu wykorzystania ich do stworzenia „mobilnego biura”, w którym świadczyć będzie usługi opodatkowane podatkiem VAT. Zakupione narzędzia, usługi i wyposażenie nie będą bezpośrednio wykorzystane do działalności opodatkowanej podatkiem VAT – Wnioskodawca świadczy bowiem usługi o charakterze informatycznym (jako tester oprogramowania). Jednakże wszystkie te wydatki zostaną poniesione w celu stworzenia „mobilnego biura”, w którym Wnioskodawca będzie świadczyć usługi opodatkowane podatkiem VAT. „Mobilne biuro”, jako efekt prac, będzie zatem wykorzystywane do świadczenia usług opodatkowanych podatkiem VAT. W związku z powyższym istnieje pośredni związek między nabywanymi narzędziami, usługami i wyposażeniem, a świadczonymi przez Wnioskodawcę usługami opodatkowanymi podatkiem VAT. Podnieść również należy, że narzędzia, usługi i wyposażenie Wnioskodawca nabywać będzie na podstawie faktur wystawianych na Wnioskodawcę jako osobę prowadzącą działalność gospodarczą. Usługi i wyposażenie zostaną w całości zużyte w trakcie tworzenia „mobilnego biura”, bowiem zostaną zakupione wyłącznie w celu jego wytworzenia (zmodernizowania). Narzędzia zakupione do wytworzenia (zmodernizowania) „mobilnego biura” również w dużej mierze zostaną zużyte w celu jego wytworzenia. Pozostała po zakończeniu prac część narzędzi będzie jednak służyć Wnioskodawcy do dokonania dalszych modernizacji, czy naprawy „mobilnego biura”. W dalszym ciągu będą one wykorzystywane do poprawek i napraw „mobilnego biura”. Podsumowując, zakup narzędzi, usług i wyposażenia ma pośredni związek ze świadczeniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem VAT, a zatem Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie on posiadał prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT od zakupionych narzędzi, usług i wyposażenia „mobilnego biura” w procesie jego wytwarzania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie:

- prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na zakup usług oraz wyposażenia modernizowanego pojazdu jest prawidłowe, - prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na zakup narzędzi w zakresie, w jakim narzędzia te będą służyć do wykonywania przez Pana czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług jest prawidłowe, - prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na zakup narzędzi w zakresie, w jakim narzędzia te nie będą służyć do wykonywania przez Pana czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”. W myśl ust. 1 tego artykułu: W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy: Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu. Formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej. Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym: Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany w fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy: Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7. Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni. Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Z uregulowań ustawy wyraźnie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów. Kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy: W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku: 1) wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika; 2) należnego z tytułu: a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca, b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca, c) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów; 3) należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a; 4) wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34. W myśl art. 2 pkt 34 ustawy: Przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Natomiast stosownie do treści art. 86a ust. 2 ustawy: Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące: 1) nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych; 2) używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3; 3) nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów. Zatem zgodnie z powyższymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”. Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”. Jednakże od wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy zasady przewidziano wyjątki. W świetle art. 86a ust. 3 ustawy: Przepis ust. 1 nie ma zastosowania: 1) w przypadku gdy pojazdy samochodowe są: a) wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub b) konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie; 2) do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Według art. 86a ust. 4 ustawy: Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli: 1) sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub 2) konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Należy zauważyć, że przepis art. 86a ust. 4 ustawy wskazuje na istnienie dwóch grup pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. W pierwszej grupie (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy) mieszczą się pojazdy, których konstrukcja wskazuje na ich przeznaczenie z reguły do użytku prywatnego, jednakże pojazdy te mogą być także wykorzystywane w działalności gospodarczej (np. samochód osobowy). Z tych też względów – dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W konsekwencji, w celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki: - sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania wyklucza ich użycie do celów prywatnych, - wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu. W drugiej grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy) mieszczą się natomiast pojazdy samochodowe, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Na podstawie art. 86a ust. 9 ustawy: Do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą: 1) pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą: a) klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub b) z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków; 2) pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu; 3) pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń: a) agregat elektryczny/spawalniczy, b) do prac wiertniczych, c) koparka, koparko-spycharka, d) ładowarka, e) podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych, f) żuraw samochodowy - jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym. Jak stanowi ust. 10 ww. artykułu Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9: 1) pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań; 2) pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. W art. 86a ust. 12 ustawy wskazano, że: Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami, nie później jednak niż w dniu przesłania ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3. Wskazał Pan, że: · jest Pan czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, świadczy Pan usługi opodatkowane podatkiem VAT – wykonuje Pan usługi testowania i zapewnienia jakości oprogramowania (jako manualny tester oprogramowania) dla różnych podmiotów; · aktualnie nie posiada Pan stałego biura – świadczy Pan usługi zdalnie; · często Pan podróżuje i z uwagi na charakter świadczonych usług, świadczy Pan swoje usługi podczas takich podróży, · planuje Pan zakup samochodu dostawczego (w typie furgonu) posiadającego dopuszczalną masę całkowitą nieprzekraczającą 3,5 tony i przerobić ww. samochód na mobilne biuro – dzięki temu zabiegowi uzyska Pan przestrzeń, z której będzie mógł świadczyć usługi niezależnie od aktualnego miejsca przebywania, · mobilne biuro będzie nie tylko miejscem świadczenia usług (niezależnie od miejsca przebywania), ale będzie również środkiem transportu i miejscem odpoczynku. Samochód zostanie również dostosowany do potrzeb mieszkalnych – tak, aby mógł Pan odpocząć po podróży lub po świadczonych usługach. Przerobiony samochód (tj. już w postaci mobilnego biura) będzie również wykorzystywany częściowo do celów prywatnych. Planuje Pan połączyć prywatne podróże z ułatwieniem sobie świadczenia usług na rzecz kontrahentów, · chce Pan docelowo uzyskać środek transportu oraz miejsce pracy i odpoczynku, które będzie samowystarczalne – będzie posiadało niezbędne media, jak prąd, wodę, gaz, czy łącze internetowe, · w trakcie prac modernizacyjnych planuje Pan wyodrębnić w samochodzie kilka części, które na ten moment można określić jako: (...) · prace, które planuje Pan przeprowadzić polegać będą m.in. na wykonaniu (...) · w zakresie wyposażenia, planuje Pan zamontować takie urządzenia, jak np. (...) · część prac modernizacyjnych zamierza Pan przeprowadzić nakładem własnych sił – w tym wypadku konieczny będzie zakup odpowiedniego sprzętu (narzędzi i urządzeń), które będą niezbędne do przeprowadzenia planowanych prac, jednak nie będą one bezpośrednio związane z przedmiotem prowadzonej przez Pana działalności (...) · w momencie ponoszenia kosztów związanych z zakupem i modernizacją samochodu będzie on miał charakter samochodu osobowego wielozadaniowego (zostanie przez Pana przerejestrowany), następnie po przeprowadzeniu wszystkich prac, kiedy już Pan będzie mógł korzystać z pojazdu jako mobilnego biura, planuje Pan zarejestrować ten pojazd jako samochód specjalny kempingowy, · zacznie Pan korzystać z pojazdu dopiero po przeprowadzeniu wszystkich prac modernizacyjnych, · samochód stanowiący „mobilne biuro” będzie pojazdem samochodowym w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Jednocześnie samochód ten będzie pojazdem specjalnym (jako podkategoria pojazdu samochodowego), · pojazd ten nie będzie konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, · konstrukcja pojazdu (po przeprowadzeniu planowanych modyfikacji) nie będzie wykluczała użycia pojazdu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Pojazd zostanie wyposażony w urządzenia sanitarne, aneks kuchenny i miejsce do spania, zatem będzie istniała możliwość wykorzystania pojazdu na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą, · pojazd nie będzie pojazdem samochodowym, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1-3 ustawy, · zmiana przeznaczenia pojazdu na samochód specjalny kempingowy zostanie stwierdzona odpowiednim badaniem technicznym i zostanie wpisana do dowodu rejestracyjnego tego pojazdu, · faktury dokumentujące wydatki związane z nabywaniem narzędzi, usług i wyposażenia modernizowanego pojazdu będą wystawiane na Pana, jako prowadzącego działalność, · usługi oraz wyposażenie będą nabywane w związku z modernizacją pojazdu i będą służyć jego wytworzeniu jako „mobilnego biura”, tj. będą stanowiły ulepszenie (przerobienie), · narzędzia i urządzenia zostaną zakupione wyłącznie w celu wytworzenia „mobilnego biura” – możliwe jest, że część z nich zużyje się w trakcie modernizacji pojazdu. Niezużyte narzędzia mogą zostać wykorzystane w przyszłości przez Pana do dalszych przeróbek lub ewentualnych, koniecznych w przyszłości napraw, · zakup narzędzi, usług oraz wyposażenia modernizowanego pojazdu zwiększy użyteczność tego pojazdu (doprowadzi do powstania „mobilnego biura”), które będzie następnie przez Pana wykorzystywane do działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Pana wątpliwości dotyczą prawa do odliczenia na bieżąco podatku VAT od wydatków związanych z nabywaniem narzędzi, usług i wyposażenia modernizowanego pojazdu. Z powołanego art. 86a ust. 1 ustawy w powiązaniu z art. 2 pkt 34 ustawy wynika, że ograniczenia wynikające z art. 86a ustawy dotyczą pojazdów samochodowych w rozumieniu ustawy prawo o ruchu drogowym, których dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony. W tym miejscu należy wyjaśnić, że ze względu na autonomiczność prawa podatkowego i odrębność uregulowań prawnych w zakresie ustawy Prawo o ruchu drogowym i ustawy o podatku od towarów i usług, definicja pojazdu specjalnego wskazana w art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1251) pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie w tym zakresie na gruncie przepisów ustawy o podatku VAT. W przedmiotowej sprawie pojazd samochodowy tzw. „mobilne biuro” spełnia definicję pojazdu samochodowego o której mowa w art. 2 pkt 34 ustawy, zatem należy stosować przepisy art. 86a. W związku z powyższym odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących „mobilnego biura”, czyli pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony nie można dokonywać z pominięciem regulacji zawartych w treści art. 86a ustawy. Jak wynika z uregulowań art. 86a ustawy, zasadą jest, że w przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości, tj. w wysokości 50%. Powtórzyć należy, że podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”, tj. gdy w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością (np. do celów prywatnych). Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”. Zatem, skoro: · konstrukcja pojazdu (po przeprowadzeniu planowanych modyfikacji) nie będzie wykluczała użycia pojazdu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, · samochód stanowiący „mobilne biuro” nie będzie wykorzystywany przez Pana wyłącznie w działalności gospodarczej, tj. nie będzie pojazdem samochodowym wykorzystywanym wyłącznie w działalności gospodarczej, stosownie do art. 86a ust. 4 ustawy, · opisany przez Pana sposób wykorzystania „mobilnego biura” wskazuje na wykorzystanie tego pojazdu zarówno do prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej opodatkowanej, jak również do celów prywatnych, · przedmiotowy pojazd nie jest pojazdem, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1-3 ustawy, · samochód stanowiący „mobilne biuro” będzie pojazdem samochodowym w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, · faktury dokumentujące wydatki związane z nabywaniem narzędzi, usług i wyposażenia modernizowanego pojazdu – będących przedmiotem wniosku – będą wystawiane na Pana, jako prowadzącego działalność gospodarczą, · usługi oraz wyposażenie będą nabywane w związku z modernizacją pojazdu i będą służyć jego wytworzeniu jako „mobilnego biura”, tj. będą stanowiły jego ulepszenie (przerobienie), – to będzie Panu przysługiwało, na podstawie art. 86a ust. 1 ustawy, prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z zakupem usług i wyposażenia, które będą nabywane w związku z modernizacją pojazdu, pod warunkiem niewystąpienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy. Natomiast w przypadku wydatków poniesionych na zakup narzędzi, będzie Panu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących nabycie ww. narzędzi jedynie w takim zakresie, w jakim narzędzia te będą służyć do wykonywania przez Pana działalności gospodarczej (czynności opodatkowanych podatkiem VAT). Prawo to będzie Panu przysługiwało pod warunkiem nie wystąpienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy. W pozostałym zakresie, tj. w przypadku, gdy narzędzia te będą wykorzystywane do czynności nieopodatkowanych, nie będzie Pan miał prawa do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków na te narzędzia. Tym samym, w przypadku odliczenia podatku naliczonego od wydatków na zakup narzędzi, będzie Pan zobowiązany do wyodrębnienia takiej części VAT od ww. wydatków, którą będzie można przypisać prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem od towarów i usług). Wskazuję, że zastosowane przez Pana metody, czy też sposoby, na podstawie których dokona Pan wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego, muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Wyraźnie zaznaczam, że ciężar rzetelnego ustalenia, jaka część wydatków na zakup narzędzi związana będzie z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część wykorzystywana będzie dla potrzeb innych niż prowadzona działalność (potrzeb prywatnych), będzie spoczywać zawsze na Panu (Wnioskodawcy). Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast – trzeba uwzględniać – że system ten nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to również, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego. Sposób w jaki Pan określi część podatku naliczonego, który będzie podlegał odliczeniu w odniesieniu do zakupu narzędzi, musi być jak najbardziej wiarygodny i rzetelny, tak aby gwarantował odliczenie wyłącznie części podatku związanego z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Podsumowanie Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy będzie Panu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na bieżąco wynikającego z faktur dokumentujących zakup usług i wyposażenia modernizowanego pojazdu. Jednak w związku z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, prawo to będzie Panu przysługiwało w wysokości 50% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ww. wydatki. Natomiast w odniesieniu do wydatków na zakup narzędzi, prawo do odliczenia VAT będzie Panu przysługiwało na bieżąco jedynie w zakresie, w jakim narzędzia te będą służyć do wykonywania przez Pana czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Prawo to będzie Panu przysługiwało pod warunkiem nie wystąpienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy. Tym samym, Pana stanowisko, że będzie Pan „posiadał prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT od zakupionych narzędzi, usług i wyposażenia „mobilnego biura” w procesie jego wytwarzania” w zakresie: - prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na zakup usług oraz wyposażenia modernizowanego pojazdu jest prawidłowe, - prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na zakup narzędzi w zakresie, w jakim narzędzia te będą służyć do wykonywania przez Pana czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług jest prawidłowe, - prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na zakup narzędzi w zakresie, w jakim narzędzia te nie będą służyć do wykonywania przez Pana czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku – pytania sformułowanego przez Państwa we wniosku. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa: Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany z przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego

podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Ta interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Informuję, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych wydano odrębne rozstrzygnięcie. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.