0111-KDIB3-3.4012.204.2025.3.AW

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

dłowe Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Pana wniosek z 26 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący w odniesieniu do podatku od towarów i usług ustalenia czy w związku z pobieraniem kaucji na okaziciela za żetony oraz korzystaniem z infrastruktury i jej zwrotem dla graczy, należy naliczać i odprowadzać podatek VAT (podatek od towarów i usług), wpłynął 26 marca 2025 r. Wniosek – w odpowiedzi na wezwanie Organu – uzupełnił Pan pismem z 28 kwietnia 2025 r. (data wpływu: 28 kwietnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(sformułowany ostatecznie w uzupełnieniu wniosku) Korzystając ze stworzonej infrastruktury do rekreacji umysłowej, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w zakresie rekreacyjnym i rozrywkowym (gry karciane i planszowe) i rekreacji fizycznej (bilard), które w zakresie karcianym będą odbywać się w sposób nie hazardowy, co wynika z zapisów ustawy o grach hazardowych (Dz. u. z 2019 roku, poz. 847 z późniejszymi zmianami), jako osoba fizyczna, w ramach działalności gospodarczej, będzie Pan organizować gry i turnieje pokera, zarówno w formacie jedno, jak i wielostolikowym. Ustawa o grach hazardowych określa szczegółowe warunki do kwalifikacji gry w pokera, jako nie hazardowego i nie penalizowanego przez rygory nadzoru Urzędu Celno- Skarbowego. Gry karciane, jako gry rekreacyjne czyli pozbawione gwarantowanych nagród

rzeczowych i pieniężnych, nie stanowią gry hazardowej, w zrozumieniu Ustawy o grach hazardowych, i nie są wymieniane w ustawie hazardowej jako niedozwolone lub dozwolone tylko po uzyskaniu koncesji na gry hazardowe lub po zatwierdzeniu Regulaminu gry przez Ministra Finansów. Zgodnie z zasadą, że to co nie jest prawnie zakazane, jest dozwolone, gra rekreacyjna w pokera nie podlega nadzorowi Ministerstwa Finansów w zakresie hazardu, jedynie podlega pod zwykłe kontrole skarbowe, jak każda działalność gospodarcza. Gry karciane są wyłączone z katalogu gier losowych i zostały przeniesione do odrębnej kwalifikacji, która nie determinuje określenia hazardu poprzez losowość lecz tylko poprzez system nagród rzeczowych lub pieniężnych. Obecnie gry karciane, w tym szczególnie poker, określany jest przez biegłych jako gra strategiczna umiejętności z elementem losowym. Istnienie elit pokerowych na świecie, Europie czy w Polsce potwierdza fakt, że wygrana nie wynika z jej losowości lecz głównie z umiejętności i wiedzy graczy. Gry karciane, które będą organizowane przez Pana są grami bez gwarantowanych nagród rzeczowych i pieniężnych. Gracze uczestniczący w grach rekreacyjnych będą opłacać bilet wstępu (równy kwocie od 10 do 20 % ustalonej kaucji za żetony i infrastrukturę do gier) zwany w nomenklaturze karcianej rejkiem. Kaucje są zwrotne na okaziciela i przypisane do otrzymanych żetonów. Konieczność wprowadzenia kaucji wynika z zabezpieczeń finansowych dotyczących wypożyczanych żetonów i korzystania z infrastruktury karcianej w lokalu. Gracz po zwrocie żetonów otrzymuje przypisane do nich kwoty kaucji, to samo w wypadku pozostawienia żetonów do dalszej gry przy turnieju wieloosobowego (by nie dezorganizować gry pozostałym graczom). W wypadku gier jednostolikowych, gracz otrzymuje zwrot kaucji w wymiarze 1:1 od ilości zwróconych żetonów objętych kaucją , które zwraca Klubowi. Klub pobiera tzw. rejk (jako kwota biletu) i odprowadza od niego podatek 8% VAT. Wysokość podatku VAT wynika z interpretacji ogólnej Ministra Finansów dotyczącej zajęć i gier rekreacyjnych z dnia 02-12- 2014 roku, nr PT1/033/32/354/LJU/14, potwierdzonej później w interpretacjach wydawanych przez Dyrektorów Izb Skarbowych na terenie RP. Cena biletu zależy od rodzaju gier i wysokości kaucji wpłacanych przez graczy za ilości pobranych żetonów i korzystanie z infrastruktury klubowej. Po odliczeniu z kaucji wartości biletu (rejku) jej pozostała wartość będzie zwracana graczom za żetony, na okaziciela. Kaucja zgodnie z prawem nie rodzi obowiązku podatkowego na gruncie podatków VAT, ani podatku dochodowego. Kaucja ma charakter gwarancyjny, zabezpieczający i jest standardowym zabezpieczeniem finansowym (np. KPP 2/443-314/11-2/AK z dnia 07-09- 2011 Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu). Kaucja nie stanowi więc przychodu ani rozchodu i nie zwiększa aktywów finansowych Klubu. Wydatek w postaci utraconych, zwróconych kaucji nie jest wymieniony jako stanowiący koszt uzyskania przychodu, nie obejmuje go także VAT. Przyjęcie kaucji w depozyt a następnie jej zwrot na okaziciela, nie powoduje powstania przychodu w zakresie podatku VAT od towaru i usług. Jednocześnie gracz otrzymujący zwrot kaucji na okaziciela za korzystanie z żetonów i infrastruktury. W wyniku zwrotu kaucji za zwrócone żetony i zaprzestanie korzystania z infrastruktury dla gracza, zwrot finansowy kaucji, nie wywołuje w ten sposób skutku, jakim byłaby konieczność naliczenia przez organizatora podatku od wygranych, ponieważ zwrot obejmuje środki niefiskalne, tj. tylko zwroty kaucji na okaziciela, przypisane do otrzymanych przez gracza żetonów i korzystania z infrastruktury. Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku) Czy w związku z pobieraniem kaucji na okaziciela za żetony i korzystanie z infrastruktury i jej zwrotem dla graczy należy naliczać i odprowadzać podatek VAT od towaru i usług? Pana stanowisko w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku) W związku z umożliwieniem graczom gier nie hazardowych i brakiem nagród rzeczowych i pieniężnych (co wyłącza grę z rygorów gry na podstawie kaucji z wymogu koncesji lub Regulaminu zatwierdzonego przez Ministra Finansów) wprowadzony system gry zabezpieczonej kaucjami pozwala na ich nieksięgowanie, a kaucje nie mają charakteru fiskalnego, poza kwotami odliczonymi w postaci biletu. Odliczane kwoty biletu, są rejestrowane i opłacany jest z nich przez organizatora podatek VAT oraz podatek dochodowy. Kaucja na okaziciela pełni swoją rolę kaucji do momentu zakończenia gry przez gracza i jej zwrot, tak jak i pobranie kaucji, nie są opodatkowane podatkiem VAT od towaru i usług. Takie stanowisko odnośnie kaucji potwierdza ustawa o podatku od towaru i usług, która nie czyni ich fiskalnymi w tym zakresie i nie stanowią one ani przychodu ani rozchodu. Organizator gier otrzymując kaucję nie uznaje kaucji na okaziciela jako wpływu o charakterze definitywnym, chyba że kwota wpłacona traci swój charakter kaucyjny, wtedy jest księgowana jako wpływ. Kaucja zwrócona na okaziciela nie stanowi więc przychodu dla podatnika, płatnika czy też gracza, który otrzymuje zwrot kaucji na okaziciela. Rozliczana w ten sposób pobrana i zwrócona kaucja nie jest czynnością opodatkowaną w zakresie VAT. Stanowisko takie zdaje się potwierdzać także interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 19 stycznia 2023 roku znak pisma: 0111-KDIB3.4012.571.2022.3.JSU.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 361, ze zm.) zwanej dalej ustawą: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (...). Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: 1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; 3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Wskazać należy bowiem, że czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako czynność usługową (usługę) jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego. Zatem nie każde działanie może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki: - w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia, - świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie). Należy podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem, aby dana czynność (dostawa towarów czy też usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia. Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy: Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy: Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f. Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. W myśl art. 19a ust. 8 ustawy: Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z wyjątkiem: 1) dostaw towarów, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 1b; 2) dostaw towarów i świadczenia usług, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 5 pkt 4. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że korzystając ze stworzonej infrastruktury do rekreacji umysłowej, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w zakresie rekreacyjnym i rozrywkowym (gry karciane i planszowe) i rekreacji fizycznej (bilard), które w zakresie karcianym będą odbywać się w sposób nie hazardowy, w ramach działalności gospodarczej, będzie Pan organizować gry i turnieje pokera, zarówno w formacie jedno, jak i wielostolikowym. Gry karciane, które będą organizowane przez Pana są grami bez gwarantowanych nagród rzeczowych i pieniężnych. Gracze uczestniczący w grach rekreacyjnych będą opłacać bilet wstępu (równy kwocie od 10 do 20 % ustalonej kaucji za żetony i infrastrukturę do gier) zwany w nomenklaturze karcianej rejkiem. Kaucje są zwrotne na okaziciela i przypisane do otrzymanych żetonów. Konieczność wprowadzenia kaucji wynika z zabezpieczeń finansowych dotyczących wypożyczanych żetonów i korzystania z infrastruktury karcianej w lokalu. Gracz po zwrocie żetonów otrzymuje przypisane do nich kwoty kaucji, to samo w wypadku pozostawienia żetonów do dalszej gry przy turnieju wieloosobowym. W wypadku gier jednostolikowych, gracz otrzymuje zwrot kaucji w wymiarze 1:1 od ilości zwróconych żetonów objętych kaucją, które zwraca Klubowi. Cena biletu zależy od rodzaju gier i wysokości kaucji wpłacanych przez graczy za ilości pobranych żetonów i korzystanie z infrastruktury klubowej. Po odliczeniu z kaucji wartości biletu (rejku) jej pozostała wartość będzie zwracana graczom za żetony, na okaziciela. Pana wątpliwości w odniesieniu do podatku od towarów i usług dotyczą ustalenia czy w związku z pobieraniem kaucji na okaziciela za żetony i korzystaniem z infrastruktury oraz jej zwrotem dla graczy należy naliczać i odprowadzać podatek VAT. Aby odpowiedzieć na Pana wątpliwości należy ustalić, czym konkretnie, w zdarzeniu opisanym we wniosku, jest otrzymana kaucja. Ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje pojęcia zaliczki, zadatku, przedpłaty, raty czy kaucji. Według definicji zawartych w Słowniku Języka Polskiego PWN: - „zaliczką” jest część należności wypłacana z góry na poczet należności; - „zadatkiem” jest suma pieniędzy dawana przy zawieraniu umowy w celu zapewnienia jej wykonania; - „przedpłatą” jest określona suma pieniędzy wpłacana regularnie, w ustalonych terminach, w celu zapewnienia sobie otrzymania jakiegoś towaru; - „ratą” jest część należności pieniężnej, płatna w oznaczonym terminie; - „kaucją” jest suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania. Z przytoczonych wyżej definicji: zaliczki, zadatku, przedpłaty i raty wynika, że wiążą się one z przekazaniem kontrahentowi środków pieniężnych do jego dyspozycji. Natomiast cechą charakterystyczną kaucji jest to, że może ona zostać wykorzystana tylko w ściśle określonym przypadku, tj. w razie niedopełnienia zobowiązania. Zabezpieczenie wykonania umowy poprzez ustanowienie kaucji ma charakter gwarancyjny, zabezpieczający, co oznacza, że jest ona ustanowiona na wypadek, gdyby strona umowy, która złożyła kaucję, nie wywiązała się z niej. Wówczas druga strona umowy może zaspokoić się ze złożonej kaucji. Jak wskazano wyżej kaucja zabezpieczająca jest pojęciem niezdefiniowanym w ustawie o podatku od towarów i usług, natomiast w świetle uregulowań zawartych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1610 ze zm.), jest ona zapłatą za wyrządzone szkody, poniesionej przez kogoś straty. Stosownie bowiem do treści art. 361 § 1 i § 2 k.c.: Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie – co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zgodnie z art. 362 k.c.: Jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron. Na podstawie art. 363 § 1 i § 2 k.c.: Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili. W świetle powołanych przepisów, odnosząc się do sytuacji przedstawionej we wniosku wskazać należy, że przyjęcie kaucji, będzie w istocie rzeczy stanowić zabezpieczenie przed możliwą szkodą, jak bowiem Pan wskazał, konieczność wprowadzenia kaucji wynika z zabezpieczeń finansowych dotyczących wypożyczanych żetonów i korzystania z infrastruktury karcianej w lokalu. Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy, należy wskazać, że skoro kaucja nie jest zaliczana na poczet ceny i podlega zwrotowi, to nie podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie jest to bowiem otrzymanie części należności i nie można uznać jej ani za zaliczkę, ani za zadatek, ani tym bardziej za przedpłatę lub ratę. Kaucja nie będzie stanowiła również zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1 w zw. z ust. 6 ustawy, a jej pobranie nie będzie rodziło obowiązku podatkowego w tym podatku. Zatem, rzeczone kaucje, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ nie stanowią żadnej z czynności wymienionej w art. 5 ust. 1 ustawy, które podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Informuję, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dodatkowo zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do

zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.