0111-KDIB3-3.4012.172.2025.2.MAZ

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

dłowe Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego (we wniosku pytanie nr 1) jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 11 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie rozpoznania opisanej sprzedaży olejów bazowych jako dostawy krajowej, wpłynął 17 marca 2025 r. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 kwietnia 2025 r. (wpłynęło 30 kwietnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (określany również w niniejszym wniosku mianem: „Spółka”) jest podmiotem z siedzibą działalności w Polsce, zarejestrowanym dla celów podatku VAT (podatek od towarów i usług) i podatku akcyzowego w Polsce. Spółka prowadzi działalność w zakresie hurtowego obrotu różnego rodzaju paliwami i wyrobami pochodnymi. Spółka realizuje sprzedaż olejów bazowych o kodzie CN 2710 19 99 (dalej również jako: „Olej” lub „Oleje”) do odbiorców w różnych krajach UE. W każdym przypadku takiej sprzedaży Oleje są wydawane ze składu podatkowego na terytorium Polski, a następnie przemieszczane są na terytorium kraju w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej – po uprzednim złożeniu zabezpieczenia akcyzowego, wraz z dołączonym dokumentem handlowym. Zgodnie z umową prawo własności Oleju przechodzi na części statku łączącego go z instalacją załadunkową. W każdym przypadku takiej sprzedaży zastosowanie ma procedura zawieszenia poboru akcyzy, o której mowa w art. 40 ust. 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (dalej również jako: „Ustawa”). Obecnie Spółka rozważa dokonanie transakcji, w której podmiot kupujący od Spółki Oleje posługiwałby się, dla celów VAT, polskim numerem VAT, natomiast sprzedany przez Spółkę Olej zostałby dostarczony do, wskazanego przez kupującego, odbiorcy na terytorium UE. W rozważanej transakcji Spółka wystawiłaby krajową fakturę VAT i rozliczyłaby tę sprzedaż jako dostawę krajową ze stawką 23% VAT, natomiast Olej zostałby wydany ze składu podatkowego na terytorium Polski, z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, o której mowa w art. 40 ust. 6 Ustawy. Na tym tle Spółka powzięła wątpliwość, czy w przypadku rozważanej transakcji możliwe byłoby potraktowanie jej dla celów rozliczeń akcyzy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej towarów, bez konieczności wcześniejszej zapłaty akcyzy w Polsce. W uzupełnieniu wniosku z 28 kwietnia 2025 r. Spółka podała, że: 1. Oleje bazowe (smarowe) o kodzie CN 2710 19 99: - nie zostały wymienione w załączniku nr 2 do ustawy akcyzowej (wyrób akcyzowy niezharmonizowany),

- podlegają opodatkowaniu stawką akcyzy 1180 zł/1000 l, tj. inną niż stawka zerowa - zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 11 lit. a ustawy o podatku akcyzowym (tj. w Dz.U. z 2025 r. poz. 126 ze zm.). 2. Spółka, działając jako podmiot wysyłający, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 31 lit. a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, który dokonał dostawy wewnątrzwspólnotowej olejów bazowych, otrzyma w terminie 4 miesięcy od dnia wysyłki ze składu podatkowego Olejów podpisane dokumenty handlowe potwierdzające dostawę Olejów na terytorium państwa członkowskiego. 3. Przeniesienie prawa własności Olejów na podmiot kupujący je bezpośrednio od Spółki oraz na odbiorcę na terytorium UE następuje w Polsce na części statku łączącego go z instalacją załadunkową. 4. Organizatorem transportu Olejów do odbiorcy jest odbiorca. Transport odbywa się na rzecz podmiotu kupującego przez podmiot zewnętrzny. Pytanie (we wniosku pytanie nr 1) Czy w przypadku, w którym kupujący Oleje od Spółki nabywca będzie posługiwał się polskim numerem VAT, transakcja ta powinna być – dla celów rozliczeń VAT – potraktowana jako dostawa krajowa? Państwa stanowisko w sprawie W przypadku transakcji, w której kupujący Oleje od Spółki nabywca będzie posługiwał się polskim numerem VAT, transakcja powinna być dla celów rozliczeń VAT potraktowana jako dostawa krajowa, niezależnie od tego, że Oleje zostaną przemieszczone do innego kraju UE. Zdaniem Spółki, w przypadku wskazanej powyżej transakcji, nie zostaną spełnione warunki określone w art. 13 ust. 1-2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i dlatego nie będzie możliwe potraktowanie takiej transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w rozumieniu przepisów o VAT. Posługujący się polskim numerem VAT nabywca nie będzie podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa UE innym niż terytorium kraju (nabywca nie będzie podatnikiem, o którym mowa w art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług). Transakcja, w której dochodzi do sprzedaży olejów bazowych o kodzie CN 2710 19 99 do podmiotu, który posługuje się – dla potrzeb tej transakcji – polskim numerem VAT, nie może zostać potraktowana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w rozumieniu przepisów o VAT, ponieważ nabywca nie będzie podatnikiem, o którym mowa w art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Zgodnie z treścią art. 13 ust. 1: „Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2–8”. Zgodnie z art. 13 ust. 2 wskazany powyżej przepis art. 13 ust. 1 „stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest [...] podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”. Tym samym, opisywana transakcja bezwzględnie musi być rozpatrywana jako dostawa krajowa ze stawką VAT 23%.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług (we wniosku pytanie nr 1) jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”): Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: 1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; 2) eksport towarów; 3) import towarów na terytorium kraju; 4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; 5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o VAT: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. W rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o państwie członkowskim - rozumie się przez to państwo członkowskie Unii Europejskiej, a także Irlandię Północną w zakresie określonym w Protokole w sprawie Irlandii/Irlandii Północnej do Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.Urz. UE L 29 z 31.01.2020, str. 7, z późn. zm.). W myśl art. 2 pkt 3 ustawy: Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej [...]. Jak wskazano w art. 2 pkt 4 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium państwa członkowskiego - rozumie się przez to terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. W świetle art. 2 pkt 5 ustawy: Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3. Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy o VAT: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy: Sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy: Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy: Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest: 1) podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2) osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; 3) podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą; 4) podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu. W myśl art. 13 ust. 6 ustawy: Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7. Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel). Przy tym do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dochodzi wówczas, gdy m.in. nabywcą towarów jest podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy). Dodatkowo przepisy art. 13 ust. 2 pkt 1 i ust. 6 ustawy wymagają dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, aby dostawca towaru był podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy, zaś nabywcą towaru winien być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska. Jest to związane z faktem, że dana dostawa tylko wówczas może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – czego praktycznym wyrazem jest stawka 0% (z prawem do odliczenia) – jeśli zapewnione jest, że dostawa ta będzie opodatkowana w państwie nabywcy towaru, co zagwarantowane będzie wówczas, jeśli zostanie ona opodatkowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie. Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jak wskazano w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy: Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. W myśl art. 22 ust. 2 ustawy: W przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie. Zgodnie z art. 22 ust. 2b ustawy: W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego. Stosownie do art. 22 ust. 2c ustawy o VAT: W przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot. W myśl art. 22 ust. 2d ustawy: Przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz. W myśl art. 22 ust. 2e ustawy: W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego albo z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego przez: 1) pierwszego dostawcę - wysyłkę lub transport przyporządkowuje się jego dostawie; 2) ostatniego nabywcę - wysyłkę lub transport przyporządkowuje się dostawie dokonanej do tego nabywcy. Jak stanowi art. 22 ust. 3 ustawy: W przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c i 2e, dostawę towarów, która: 1) poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów; 2) następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów. Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie przemieszczany jest tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalenie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma). Państwa wątpliwość dotyczy rozpoznania opisanej sprzedaży Olejów do kupującego, który będzie posługiwał się polskim numerem VAT, jako dostawy krajowej. W przedstawionych okolicznościach sprawy, dla rozstrzygnięcia wątpliwości Wnioskodawcy, niezbędne jest określenie miejsca dostawy Olejów, które są wysyłane z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego za pośrednictwem podmiotu kupującego. Spółka rozważa dokonanie transakcji, w której podmiot kupujący od Spółki Oleje posługiwałby się polskim numerem VAT. Natomiast sprzedany przez Spółkę Olej zostałby dostarczony do odbiorcy na terytorium UE, wskazanego przez kupującego. Przeniesienie prawa własności Olejów na podmiot kupujący je bezpośrednio od Spółki oraz na odbiorcę na terytorium UE następuje w Polsce na części statku łączącego go z instalacją załadunkową. Organizatorem transportu Olejów do odbiorcy jest odbiorca. Transport odbywa się na rzecz podmiotu kupującego przez podmiot zewnętrzny. Przepis art. 22 ust. 2b ustawy wskazuje, że gdy towary są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego. Podmiot kupujący Oleje od Spółki jest drugim w kolejności podmiotem transakcji łańcuchowej, który posługuje się numerem VAT nadanym w Polsce. Organizatorem transportu Olejów jest odbiorca (trzeci w łańcuchu podmiot). Wprawdzie ten transport jest dokonywany na rzecz podmiotu kupującego, to jednak jego organizatorem jest odbiorca końcowy, a nie podmiot kupujący. W konsekwencji nie można uznać, że podmiot kupujący jest podmiotem pośredniczącym w rozumieniu art. 22 ust. 2d ustawy, a zatem nie znajdzie tu zastosowania art. 22 ust. 2c ustawy. Natomiast zastosowanie znajdzie zasada wynikająca z art. 22 ust. 2e pkt 2 ustawy, zgodnie z którą, w przypadku, gdy transport towarów dokonywany jest przez ostatniego nabywcę - wysyłkę lub transport przyporządkowuje się dostawie dokonanej do tego nabywcy. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym transport Olejów dokonywany przez odbiorcę należy przypisać dostawie dokonywanej przez podmiot kupujący właśnie do tego odbiorcy. Należy również pamiętać, że – jak wskazała Spółka – przeniesienie prawa własności Olejów na podmiot kupujący bezpośrednio od Spółki oraz na odbiorcę na terytorium UE następuje w Polsce na części statku łączącego go z instalacją załadunkową. Zatem dojdzie tutaj do sytuacji wskazanej w art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy, że dostawa Olejów poprzedza ich transport, wiec tę dostawę uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia transportu Olejów do odbiorcy, czyli na terytorium kraju. Dokonującym dostawy będzie więc podmiot kupujący Oleje od Spółki. Jednakże pomimo tego, że Oleje będą transportowane bezpośrednio od Wnioskodawcy do odbiorcy na terytorium UE, w tym wypadku nie dojdzie do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od Spółki do kupującego, zdefiniowanej w art. 13 ust. 1 ustawy. Nie będzie bowiem spełniony warunek wymieniony w art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy – kupujący nie podał, że jest zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju, natomiast podał polski numer VAT. W konsekwencji transakcja dostawy Olejów przez Wnioskodawcę do podmiotu kupującego stanowi dostawę krajową, a nie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Natomiast wewnątrzwspólnotową dostawę towarów będzie stanowiło dostawa Olejów przez kupującego do odbiorcy w innym kraju UE. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług (we wniosku pytanie nr 1) – mimo braku analizy co do miejsca dostawy towarów – należy uznać za prawidłowe. W zakresie podatku akcyzowego (we wniosku pytanie nr 2) wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111, ze zm.; dalej jako: „Ordynacja podatkowa”). Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź

traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb Ordynacji podatkowej. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935, ze zm.; dalej jako :„PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.