0111-KDIB3-2.4012.133.2025.4.AR

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

dłowe Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe. Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej 11 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 19 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od towarów i usług w kwestii ustalenia czy: - Transakcja wynikająca z opisanej w stanie faktycznym Umowy Transferu pomiędzy Polską Spółką, a Oddziałem nie stanowi ani transakcji zbycia przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT (podatek od towarów i usług), - ww. Transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, - całość Wynagrodzenia ustalonego w Umowie Transferu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie jest zwolniona z VAT, - obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług powstał w dniu 1 stycznia 2024 r. (tj. w dacie wykonania Umowy Transferu), - obowiązek wystawienia faktury dokumentującej świadczenie tych usług powstanie nie później niż 15 dnia następującego po miesiącu, w którym wykonano usługę, - Polska Spółka ma prawo do odliczenia całości podatku VAT naliczonego z otrzymanej Faktury, zgodnie z postanowieniami Umowy Transferu (tj. obejmującej całość kwoty Wynagrodzenia), w okresie rozliczeniowym w którym otrzyma Fakturę albo w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych przypadających po tym okresie. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 marca 2025 r. (wpływ 25 marca 2025 r.). Treść wniosku wspólnego jest następująca: Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem 1. Zainteresowany będący stroną postępowania: X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością („Spółka”) (...); 2. Zainteresowany niebędący stroną postępowania: Y Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce („Odział”, „Spółka Matka”) (...); Opis stanu faktycznego Umowa zarządzania hotelem Y Oddział w (...) (dalej jako: „Oddział”) będący oddziałem polskim, podmiotu posiadającego siedzibę w (...), tj. Y (dalej jako: „Spółka Matka”) zawarł w dniu 20 grudnia 2012 r. umowę o zarządzanie hotelem (dalej jako: „Umowa Zarządzania”) należącym do (...) sp. z o. o. (dalej jako „Właściciel Hotelu”).

Przedmiotem Umowy Zarządzania jest zdefiniowanie warunków na podstawie których Oddział ma zarządzać hotelem należącym do Właściciela Hotelu. Za świadczone usługi zarządzanie Oddziałowi przysługiwało wynagrodzenie wypłacane przez Właściciela Hotelu. Umowa transferu X sp. z o. o. (dalej jako: „Polska Spółka”) zawarła z Oddziałem w dniu 23 maja 2024 r. umowę, której istotną częścią było przeniesienie praw i obowiązków wynikających z Umowy Zarządzania (dalej jako: „Umowa Transferu”). Istotą zawartej Umowy Transferu było odpłatne przekazanie na rzecz Polskiej Spółki wszelkich praw i obowiązków wynikających z Umowy Zarządzania, która była do tej pory zawarta pomiędzy Oddziałem a Właścicielem Hotelu. W dalszej części wniosku przedmiot Umowy Transferu będzie określany jako: „Transakcja” lub „Transfer”. Szczegółowy zakres zawartej Umowy Transferu jest następujący: - Dzień przekazania wszelkich praw i obowiązków wynikających z Umowy Zarządzania ustalono na 1 stycznia 2024 r. - Z powyższym dniem Oddział przeniósł na Polską Spółkę wszelkie prawa i obowiązki związane z Umową Zarządzania (w tym wszelkie prawa i obowiązki związane z umowami, które były bezpośrednio związane z Umową Zarządzania). - Polska Spółka zobowiązała się do zapłaty premii (corporate bonus) za 2023 r. dla Głównego Menadżera hotelu (dalej jako: „Premia”). Jednocześnie, zgodnie z postanowieniami Umowy Transferu oraz Umowy Zarządzania, w dalszej kolejności kwotą wypłaconej Premii jest obciążany Właściciel Hotelu. Należy zaznaczyć, że uprawnienie do obciążenia Właściciela Hotelu kwotą wypłaconej Premii wynika bezpośrednio z Umowy Zarządzania, a Umowa Transferu jedynie podkreśla ten fakt. - Polska Spółka zobowiązała się do przekazania na rzecz Oddziału lub Spółki Matki wartości wszelkich należności, które Właściciel Hotelu zrealizuje na rzecz Polskiej Spółki, a które będą dotyczyć usług realizowanych przez Oddział za okres przed 1 stycznia 2024 r. (dalej jako: „Płatności”) - Za przekazanie praw i obowiązków określonych w Umowie Transferu ustalono jednorazowe wynagrodzenie, które w zawartej Umowie Transferu zostało określone jako kwota z tytułu przekazania praw i obowiązków z Umowy Zarządzania (i umów z nią związanych) na rzecz Polskiej Spółki. Umowa dotycząca K.M. Jedną z umów, które zostały scedowane na rzecz Polskiej Spółki w ramach Umowy Transferu jest umowa KMFA (dalej jako: „KMFA”). KMFA została zawarta w dniu 11 grudnia 2017 r. pomiędzy Spółką Matką, a Właścicielem Hotelu i jest ściśle związana z Umową Zarządzania. Zgodnie z postanowieniami KMFA: - strony uzgodniły przedłużenie terminu obowiązywania Umowy Zarządzania o kolejne 7 lat; - w zamian za wydłużenie terminu Umowy Zarządzania, Właściciel Hotelu miał otrzymać od Spółki Matki stosowną opłatę (dalej określoną jako: „KM”) w celu partycypowania przez Spółkę Matkę w kosztach renowacji hotelu. Chociaż umowa została zawarta przez Spółkę Matkę, to dotyczyła ona hotelu, którym zarządzał jej Oddział w Polsce. Płatność KM miała zostać dokonana po spełnieniu, m.in. następujących warunków: - zarówno Umowa Zarządzania, jak i KMFA nie mogły zostać rozwiązane przed, jak i po dokonaniu wypłaty środków; - Właściciel Hotelu miał zagwarantować (na moment otrzymania środków), że dokonał płatności należnych kwot, wynikających z Umowy Zarządzania; - Właściciel Hotelu powinien pozyskać i dostarczyć do Spółki Matki należycie przygotowany akt poręczenia dla zabezpieczenia kwoty K.M. Jednocześnie taka gwarancja nie powinna zostać rozwiązana przez poręczycieli w trakcie obowiązywania KMFA; - Właściciel Hotelu powinien dostarczyć do Spółki Matki, na piśmie, fakturę na otrzymaną wartość K.M. wraz z rachunkiem bankowym, na który miała zostać zrealizowana płatność. Po spełnieniu warunków wynikających z KMFA, Właściciel Hotelu miał otrzymać od Spółki Matki wartość K.M. określonego w KMFA. Z (spółka ..., dalej: „Spółka UK”) jest właścicielem praw (licencji) wynikających z umowy o zarządzanie hotelem, w związku z czym otrzymywała wynagrodzenie z tytułu licencji udzielonych Właścicielowi Hotelu. W związku z powyższym, jako że Spółka UK miała interes w przedłużeniu Umowy Zarządzania, partycypowała w kwocie K.M. W związku z tym, cała kwota K.M. została początkowo wypłacona Właścicielowi Hotelu przez Spółkę UK w 2018 roku. Następnie, na mocy umowy o partycypacji w kosztach K.M.(dalej jako: „KMPA”) zawartej pomiędzy Spółką UK i Spółką Matką w 2018 r., Spółka UK zobowiązała się do poniesienia części kosztów K.M. (tj. (...)% całkowitej wartości K.M.). Pozostała część K.M. (...%) została przypisana i poniesiona przez Oddział. Oddział nie zaliczał odpisów amortyzacyjnych od wartości K.M. do kosztów uzyskania przychodu na podstawie ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych). Po wypłacie środków K.M. na rzecz Właściciela Hotelu, następujące warunki umowne miały znaleźć zastosowanie, m.in. K.M. miała być amortyzowana liniowo (dziennie) od momentu wypłaty na rzecz Właściciela Hotelu. Wartość, o którą jest zmniejszane K.M. poprzez amortyzacje określona została jako wartość amortyzacji. Natomiast całość zapłaconego K.M. pomniejszona o „wartość amortyzacji” stanowi zgodnie z KMFA „saldo pozostałego zadłużenia”. Należy zwrócić uwagę, że z perspektywy Właściciela Hotelu cała wartość K.M. (tj. zarówno w części poniesionej przez Oddział jak i w części poniesionej przez Spółkę UK) stanowi „saldo pozostałego zadłużenia”. Natomiast z perspektywy Oddziału (i kalkulacji wynagrodzenia określonego w Umowie Transferu) istotna jest niezamortyzowana część K. M., która została przypisana do Oddziału w 2018 r. (szczegółowe wyjaśnienia znajdują się w dalszej części wniosku). Jednocześnie, zgodnie z umową „saldo pozostałego zadłużenia” powinno zostać zwrócone przez Właściciela Hotelu na rzecz Spółki Matki, w przypadku wystąpienia jednego ze zdarzeń opisanych w umowie, np. rozwiązanie Umowy Zarządzania lub KMFA z jakiegokolwiek powodu (z pewnymi włączeniami), Właściciel Hotelu nie wywiąże się z obowiązku renowacji hotelu w terminie określonym w osobnych porozumieniach. Zgodnie z KMFA, zwrot „salda pozostałego zadłużenia” K.M. powinien zostać dokonany przez Właściciela Hotelu niezwłocznie po pisemnych wezwaniu przez Spółkę Matkę. Jednocześnie KMFA zezwala na spłatę K.M. przez właściciela hotelu w dowolnym momencie bez premii lub kary. Właściciel Hotelu nie jest zobowiązany do zwrotu K.M. w trakcie okresu amortyzacji, tak długo jak nie wystąpi jedno ze zdarzeń opisanych w KMFA. Wynagrodzenie określone w Umowie Transferu Wynagrodzenie wynikające z Umowy Transferu zostało skalkulowane w następujący sposób: - część wynagrodzenia stanowi płatność za przejęcie praw i obowiązków wynikających z Umowy Zarządzania przez Polską Spółkę (w dalszej części wniosku ta część wynagrodzenia będzie określona jako: „Potencjał Generowania Zysku”); - część wynagrodzenia stanowi saldo pozostałego zadłużenia, które stanowi niezamortyzowaną wartość K.M. wynikającą z KMFA – w części poniesionej przez Oddział (tj. bez uwzględniania kwoty w której partycypowała Spółka UK). Obie części wynagrodzenia łącznie będą określone w dalszej części wniosku jako: „Wynagrodzenie”. Kwota niezamortyzowanej wartości K.M. została uwzględniona w kalkulacji wynagrodzenia określonego w Umowie Transferu, gdyż Oddział w przeszłości poniósł tę kwotę na rzecz Właściciela Hotelu w celu zabezpieczenia Umowy Zarządzania i przedłużenia terminu jego obowiązywania. Należy wskazać, że obydwa składniki Wynagrodzenia zostały zsumowane do łącznej kwoty w Umowie Transferu. Jednocześnie Oddział nie dokonywał w przeszłości amortyzacji podatkowej K.M., tzn. nie ustalał z tytułu K.M. odpisów amortyzacyjnych, które zaliczałby w koszty uzyskania przychodu, zgodnie z ustawą o CIT. Na podstawie Umowy Transferu, Spółka Matka wystawi na rzecz Polskiej Spółki fakturę, obejmującą kwotę Wynagrodzenia (w dalszej części wniosku jako: „Faktura”). Spółka Matka wystawi Fakturę posługując się polskim numerem VAT i na fakturze jako dane sprzedawcy będą wskazane dane Oddziału. Pozostałe uwagi Poza zawartą Umową Transferu, pomiędzy Oddziałem, a Polską Spółką nie doszło do przeniesienia jakichkolwiek aktywów (składników materialnych) i osób, jak również składników niematerialnych. W szczególności Oddział nie przekazał Spółce, żadnego wyposażenia, pracowników, czy nieruchomości. Wskazać należy, że Polska Spółka podpisała umowę o pracę z managerem hotelu, który wcześniej zatrudniony był przez Oddział (informacja ta nie znajduje się jednak w postanowieniach Umowy Transferu). Ponadto, w uzupełnieniu wniosku z 25 marca 2025 r. wskazali Państwo, że usługi świadczone wcześniej przez Oddział, a obecnie przez Polską Spółkę na podstawie Umowy Zarządzania obejmują przede wszystkim nadzór, prowadzenie i zarządzanie hotelem należącym do Właściciela Hotelu. Powyższe obejmuje wszelkie czynności dokonywane w imieniu Właściciela Hotelu, które są niezbędne do prowadzenia hotelu, w tym m.in: - zajmowanie się sprawami związanymi z personelem hotelu; - wybór dostawców i zakup wszelkiej żywności, napojów, mebli, wyposażenia, sprzętu, materiałów eksploatacyjnych i innych przedmiotów wykorzystywanych w hotelu lub na jego rzecz; - konserwacja, renowacje, remonty i reinwestycje kapitałowe hotelu; - rachunkowość i tworzenie budżetu hotelu; - promowanie i reklamowanie hotelu; - nadzorowanie działań prawnych, zatrudnianie prawników i audytorów w imieniu Właściciela Hotelu. Działalność operacyjna związana z zarządzaniem hotelem obejmuje również rutynowe sprzątanie i konserwację hotelu, w tym nabywanie wyposażenia Hotelu i zapewnianie modernizacji. W dniu 11 grudnia 2017 r. Oddział i Właściciel Hotelu zawarli aneks do Umowy Zarządzania, na mocy którego pierwotny okres obowiązywania Umowy Zarządzania (tj. do dnia 31 grudnia 2027 r.) został przedłużony o kolejne 7 lat (do dnia 31 grudnia 2034 r.). Powyższa zmiana wynikała bezpośrednio z podpisanej również w dniu 11 grudnia 2017 r. umowy KMFA (KMFA). Jak zostało przedstawione w opisie sprawy, w ramach KMFA Oddział zgodził się zapewnić finansowanie (K.M.) w zamian za zgodę Właściciela Hotelu na przeprowadzenie remontu hotelu oraz zgodę na przedłużenie Umowy Zarządzania na kolejne 7 lat. Dlatego ta umowa (KMFA) jest bezpośrednio związana z Umową Zarządzania. Umowa Zarządzania nie obejmuje swoim zakresem żadnych tytułów prawnych do nieruchomości. Właściciel Hotelu jest jedynym podmiotem posiadającym tytuł prawny do nieruchomości (tj. hotelu). Umowa Zarządzania jest umową, która pozwala jedynie na zarządzanie hotelem w imieniu Właściciela Hotelu (wcześniej było to wykonywane przez Oddział, a obecnie jest wykonywane przez Polską Spółkę). Umowa Transferu polegała zasadniczo na przeniesieniu wszelkich praw i obowiązków wynikających z Umowy Zarządzania. Po dokonaniu transferu, obecnie Polska Spółka jest dostawcą usług na rzecz Właściciela Hotelu. W związku z tym to Polska Spółka posiada obecnie określone obowiązki wynikające z Umowy Zarządzania, ale także prawa i korzyści, w tym prawo do wynagrodzenia za świadczenie usług zarządzania hotelem, które jest jej wypłacane przez Właściciela Hotelu. Ponadto, zgodnie z zakresem określonym w Umowie Transferu: - Polska Spółka stała się stroną umowy KMFA, na podstawie której Właściciel Hotelu spłaci jej wszelkie „saldo pozostałego zadłużenia” należne po rozwiązaniu umowy KMFA lub Umowy Zarządzania w dowolnym czasie i z dowolnego powodu; - Polska Spółka stała się stroną umowy KMDG (KMDG), która jest umową ściśle związaną z umową KMFA i została zawarta w celu zapewnienia wykonalności zobowiązania Właściciela Hotelu do spłaty ww. „salda pozostałego zadłużenia”; - Polska Spółka zobowiązała się zwrócić Oddziałowi lub Spółce Matce wartość wszystkich płatności dokonanych przez Właściciela Hotelu na podstawie Umowy Zarządzania, jeżeli takie płatności dotyczą jakichkolwiek usług świadczonych przez Oddział na podstawie Umowy Zarządzania do dnia 31 grudnia 2023 r. (określone we wniosku jako „Płatności”); - Polska Spółka zobowiązała do wypłaty Premii za rok 2023 na rzecz managera hotelu, która końcowo obciążyła Właścicielowi Hotelu zgodnie z postanowieniami Umowy Zarządzania. Hotel i nieruchomość, na której się znajduje, były wykorzystywane (przez Oddział) i są obecnie wykorzystywane przez Polską Spółkę w celu świadczenia usług zarządzania hotelem na rzecz Właściciela Hotelu. Zarówno Oddział, jak i Polska Spółka nie posiadały (i nie posiadają) żadnego tytułu prawnego do Hotelu i nieruchomości, na której się on znajduje. Jedynym właścicielem hotelu był Właściciel Hotelu. Wyrażenie „wartości wszystkich należności”, o którym mowa w Umowie Transferu, oznacza płatności za wszelkie usługi zarządzania hotelem świadczone przez Oddział na rzecz Właściciela Hotelu na podstawie Umowy Zarządzania do dnia 31 grudnia 2023 roku. Polska Spółka jest (będzie) zatem jedynie pośrednikiem w odniesieniu do tych należności. W dniu 22 grudnia 2023 r. Właściciel Hotelu został oficjalnie i pisemnie powiadomiony przez Oddział, że Umowa Zarządzania została przeniesiona na rzecz Polskiej Spółki ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2024 r. W związku z tym wszelkie prawa i obowiązki wynikające z Umowy Zarządzania (w tym m. in. usługi świadczone na rzecz Właściciela Hotelu) od tego dnia zaczęły być wykonywane przez Polską Spółkę i była ona uprawniona do pobierania wszelkich opłat i wynagrodzeń wymienionych w Umowie Zarządzania za świadczenie usług od tego dnia. Zawiadomienie to wskazywało, że również KMFA została uznana za przeniesioną na Polską Spółkę ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2024 r. Umowa Transferu została podpisana dopiero w dniu 23 maja 2024 r., ponieważ strony tej umowy (Oddział i Polska Spółka) potrzebowały czasu na przygotowanie i sfinalizowanie takiej umowy. Umowa Transferu wprost wskazuje, że przeniesienie Umowy Zarządzania z Oddziału na Polską Spółkę nastąpiło w dniu 1 stycznia 2024 r. Umowa Transferu miała na celu sformalizowanie ustaleń zawartych pomiędzy stronami co do zdarzeń, które miały miejsce w przeszłości. Jeśli chodzi o podstawę prawną tej cesji to Umowa Zarządzania zawiera postanowienie, z którego wynika, że Oddział ma prawo przenieść Umowę Zarządzania na dowolny podmiot powiązany, który posiada zdolność do wykonania lub zapewnienia wykonania zobowiązań umownych wynikających z tej umowy. Opisane powyżej zawiadomienie, jak również Umowa Transferu, zostały zawarte przez Oddział na gruncie opisanej umownej podstawy prawnej. Podstawowym przedmiotem działalności, która była prowadzona przez Oddział (obecnie nie prowadzi działalności i jest planowana jego likwidacja), a obecnie jest prowadzona przez Polską Spółkę, jest prowadzenie i zarządzanie hotelami oraz świadczenie usług wspomagających zarządzanie hotelami. Opisane we wniosku prace renowacyjne związane były z remontem pokoi gościnnych i korytarzy w hotelu i obejmowały: - wymianę wykładziny dywanowej; - wymianę okładzin ściennych; - wymianę mebli w zabudowie: szafa, wezgłowie, panel TV, ozdobne panele boczne; - wymianę mebli wolnostojących: fotele, krzesła do biurka, ławy do łóżka; - odnowienie biurek, stolików nocnych, komód; - wymianę materacy; - wymianę oświetlenia dekoracyjnego; - wymianę materiałów dekoracyjnych, w tym zasłon i poduszek; - modernizację instalacji elektrycznej (montaż dodatkowych gniazdek); - malowanie sufitów. Oddział jest zarejestrowanym w Polsce oddziałem podmiotu zagranicznego z siedzibą w (...) (tj. Spółki Matki). Działalność gospodarcza była prowadzona przez Oddział przez wiele lat w Polsce, w związku z czym Oddział osiągał przychody związane z tą działalnością w Polsce, rozliczał podatek dochodowy od osób prawnych oraz składał zeznania podatkowe w Polsce. Tym samym Oddział był (i nadal jest) zarejestrowanym podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w odniesieniu do dochodów uzyskiwanych na terytorium Polski. Wnioskodawca nie przeprowadził szczegółowej analizy pod kątem ustalenia, czy prowadzona działalność spełnia definicję zakładu w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o CIT. Jednocześnie Wnioskodawca zakłada, że Oddział w Polsce może stanowić stałą placówkę, która jest uznawana za jedną z form zakładu podatkowego zgodnie z 4a pkt 11 ustawy o CIT oraz postanowieniami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między (...) a (...). Rzeczywistym właścicielem Wynagrodzenia wypłaconego na podstawie Umowy Transferu jest Oddział. Rzeczywistym właścicielem Płatności (które otrzyma Polska Spółka od Właściciela Hotelu za okres przypadający przed 1 stycznia 2024 r.) jest Oddział (lub Spółka Matka). Zależy to od tego, czy Oddział w momencie Transferu Płatności przez Polską Spółkę zostanie zlikwidowany, czy też nie. Jeżeli tak, to wówczas Polska Spółka przekaże Płatności na rachunek bankowy Spółki Matki. Odpowiedź na przedstawione pytanie. tj. Czy budynek hotelu jest środkiem trwałym Właściciela Hotelu? wykracza poza zakres wiedzy Wnioskodawcy, gdyż dotyczy księgowości i rozliczeń podatkowych innego podmiotu trzeciego (tj. Właściciela Hotelu). Wnioskodawca nie posiada takich informacji. Wnioskodawca może jedynie wskazać, że Hotel nie jest środkiem trwałym ani Oddziału, ani Polskiej Spółki. Budynek (hotel) jest własnością Właściciela Hotelu]. Zarówno Oddział, jak i Polska Spółka nie dokonywały (i nie dokonują) żadnych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku hotelu. Dotyczy to zarówno okresu przed, jak i po renowacji. Wnioskodawca nie posiada i nie może udostępnić żadnych informacji związanych z księgowością i rozliczeniami podatkowymi Właściciela Hotelu. Wnioskodawca nie posiada takich informacji. Natomiast sam budynek (hotel) był własnością Właściciela Hotelu przed i po jego renowacji. Zgodnie z umową KMFA (KMFA), kwota (...) EUR została wniesiona przez Oddział na rzecz Właściciela Hotelu w zamian za przedłużenie okresu obowiązywania Umowy Zarządzania o 7 lat (do 31 grudnia 2034 r.). Należy podkreślić, że kwota ta nie stanowiła bezpośredniego finansowania kosztów remontu przez Oddział na rzecz Właściciela Hotelu. Oddział zdecydował się na poniesienie tej kwoty, ponieważ Właściciel Hotelu wyraził zgodę na przedłużenie umowy i zgodził się na remont hotelu. Polska Spółka otrzymuje i będzie otrzymywać wynagrodzenie za usługi zarządzania hotelem, świadczone po 1 stycznia 2024 r., które jest wypłacane bezpośrednio przez Właściciela Hotelu na podstawie Umowy Zarządzania. Na mocy Umowy Transferu, Polska Spółka uzyskała możliwość świadczenia usług zarządzania hotelem na rzecz Właściciela Hotelu. W związku z tym Polska Spółka pozyskała nowego klienta i może generować przychody z tytułu usług świadczonych na jego rzecz. Dlatego też takie wynagrodzenie (za Potencjał Generowania Zysku) zostało określone w Umowie Transferu]. Docelowo Polska Spółka przekaże Płatności na rachunek bankowy Oddziału. Jednakże, jak zostało to wcześniej opisane przez Wnioskodawcę, w najbliższej przyszłości planowana jest likwidacja (zamknięcie) Oddziału działającego w Polsce. W przypadku likwidacji Oddziału, Płatności zostaną zrealizowane przez Polską Spółkę bezpośrednio do Spółki Matki (ponieważ Oddział nie będzie już istniał). Wnioskodawca pragnie podkreślić, że obecnie Polska Spółka nie otrzymała żadnych Płatności od Właściciela Hotelu, które dotyczyłyby okresu przed 1 stycznia 2024 r. (a zatem nie dokonano jeszcze żadnych wypłat w tym zakresie. Polska Spółka dokonała płatności w kwocie (...) PLN na rzecz Oddziału w dniu 23 grudnia 2024 r. W związku z powyższym należy stwierdzić, że całość Wynagrodzenia wynikającego z Umowy Przeniesienia została zapłacona na rzecz Oddziału po przeniesieniu wszystkich praw i obowiązków wynikających z Umowy Zarządzania (jako że skuteczną datą przeniesienia był dzień 1 stycznia 2024 r.). Polska Spółka wykonywała i wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu VAT zarówno przed przeniesieniem Umowy Zarządzania, jak i po jej przeniesieniu. Jednocześnie czynności wykonywane przez Polską Spółkę nie korzystają ze zwolnienia z podatku VAT w Polsce. Intencją Wnioskodawcy jest uzyskanie odpowiedzi, czy opisana we wniosku Transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce. Jak opisano we wniosku, Transakcja ta polegała na cesji praw i obowiązków wynikających z Umowy Zarządzania (z Oddziału na Polską Spółkę). Cesja ta nastąpiła za Wynagrodzeniem określonym w Umowie Transferu (tj. kwotę (...) zł), które to zostało zapłacone przez Polską Spółkę na rzecz Oddziału. Zdaniem Wnioskodawcy, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej powinien rozstrzygnąć w drodze interpretacji indywidualnej, czy opisana transakcja powinna być traktowana jako sprzedaż praw majątkowych i czy jako taka powinna podlegać opodatkowaniu zgodnie z ustawą o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione pytanie nie dotyczy w istocie opisu sprawy, lecz interpretacji przepisów prawa podatkowego (w tym przypadku art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych). Pytania w zakresie podatku od towarów i usług (oznaczenie pytań jak we wniosku) 1. Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Transakcja wynikająca z opisanej w stanie faktycznym Umowy Transferu pomiędzy Polską Spółką, a Oddziałem nie stanowi ani transakcji zbycia przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT oraz art. 4a pkt 3 i 4 ustawy o CIT? 2. Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 jest twierdząca (tzn. Transakcja wynikająca z Umowy Transferu nie stanowi zbycia ani przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa), czy Transakcja ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT? 3. Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 2 jest twierdząca (tzn. Transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako świadczenie usług o którym mowa w art. 8 ustawy o VAT), czy całość Wynagrodzenia ustalonego w Umowie Transferu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie jest zwolniona z VAT? 4. Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 2 jest twierdząca (tzn. Transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako świadczenie usług o którym mowa w art. 8 ustawy o VAT), czy obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług powstał w dniu 1 stycznia 2024 r. (tj. w dacie wykonania Umowy Transferu)? 5. Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 2 jest twierdząca (tzn. Transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako świadczenie usług o którym mowa w art. 8 ustawy o VAT), czy obowiązek wystawienia faktury dokumentującej świadczenie tych usług powstanie nie później niż 15 dnia następującego po miesiącu, w którym wykonano usługę? 6. Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 2 oraz nr 3 jest twierdząca (tzn. Transakcja wynikająca z Umowy Transferu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie jest zwolniona z VAT), czy Polska Spółka ma prawo do odliczenia całości podatku VAT naliczonego z otrzymanej Faktury, zgodnie z postanowieniami Umowy Transferu (tj. obejmującej całość kwoty Wynagrodzenia), w okresie rozliczeniowym w którym otrzyma Fakturę albo w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych przypadających po tym okresie? Państwa stanowisko w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług Ad. 1 Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Transakcja wynikająca z opisanej w stanie faktycznym Umowy Transferu pomiędzy Polską Spółką, a Oddziałem nie stanowi ani transakcji zbycia przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT oraz art. 4a pkt 3 i 4 ustawy o CIT. Ad. 2 Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 jest twierdząca (tzn. Transakcja wynikająca z Umowy Transferu nie stanowi zbycia ani przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa), to zdaniem Wnioskodawcy Transakcja ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Ad. 3 Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 2 jest twierdząca (tzn. Transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako świadczenie usług o którym mowa w art. 8 ustawy o VAT), to zdaniem Wnioskodawcy całość Wynagrodzenia ustalonego w Umowie Transferu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie jest zwolniona z VAT. Ad. 4 Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 2 jest twierdząca (tzn. Transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako świadczenie usług o którym mowa w art. 8 ustawy o VAT), to zdaniem Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług powstał w dniu 1 stycznia 2024 r. (tj. w dacie wykonania Umowy Transferu). Ad. 5 Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 2 jest twierdząca (tzn. Transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako świadczenie usług o którym mowa w art. 8 ustawy o VAT), to zdaniem Wnioskodawcy termin wystawienia faktury dokumentującej świadczenie usług upływa 15 dnia następującego po miesiącu, w którym wykonano usługę. Ad. 6 Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 2 oraz nr 3 jest twierdząca (tzn. Transakcja wynikająca z Umowy Transferu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie jest zwolniona z VAT), to zdaniem Wnioskodawcy Polska Spółka ma prawo do odliczenia całości podatku VAT naliczonego z Faktury, zgodnie z postanowieniami Umowy Transferu (tj. obejmującej całość kwoty Wynagrodzenia), w okresie rozliczeniowym w którym otrzyma Fakturę albo w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych przypadających po tym okresie. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy Ad. 1 Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT oraz art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Zgodnie z art. 4a pkt 3 ustawy o CIT, przedsiębiorstwo oznacza przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu Cywilnego. 1Zgodnie z art. 55 Kodeksu Cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: 1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa); 2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości; 3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych; 4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne; 5. koncesje, licencje i zezwolenia; 6. patenty i inne prawa własności przemysłowej; 7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne; 8. tajemnice przedsiębiorstwa; 9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W rozumieniu powyższych regulacji prawnych dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa konieczne jest aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Zatem, samo nazwanie jednostki wewnętrznej określonym mianem nie zapewnia wyodrębnienia organizacyjnego, jeżeli nie podąża za tym autonomia decyzyjna, wyposażenie majątkowe i zarządzanie zespołem pracowniczym. Ważne jest przypisanie jednostce uprawnień skutkujących samodzielnym prowadzeniem działalności „widocznym z zewnątrz”. Oznacza to, że wyodrębnienie musi wynikać z określonych decyzji statutowych (zarządczych itp.), które formalnie nadają jednostce wewnętrznej uprawnienia uzasadniające jej wydzielenie organizacyjne. Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Tę ostatnią przesłankę rozumie się zazwyczaj jako potencjalną zdolność (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego i to jeszcze w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Winno ono mieć również zdolność 1zaistnienia jako niezależne przedsiębiorstwo w rozumieniu wspomnianych już art. 55 i 55 2 Kodeksu Cywilnego. Aby część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. Zatem, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki: - istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania; - zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie; składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych; - zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze. Reasumując, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, musi odznaczać się pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące w takich wzajemnych relacjach, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa. Ponadto, przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić należy następujące okoliczności: - zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz - faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji. Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Zatem o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności. Zdaniem wnioskodawcy opisana Transakcja wynikająca z Umowy Transferu nie stanowi zbycia przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o których mowa w art. 6 ustawy o VAT w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT oraz art. 4a pkt 3 i 4 ustawy o CIT. Jak wskazano w stanie faktycznym, istotą Transakcji wynikającej z zawartej Umowy Transferu było odpłatne przekazanie na rzecz Polskiej Spółki wszelkich praw i obowiązków wynikających z Umowy Zarządzania, która była do tej pory zawarta pomiędzy Oddziałem a Właścicielem Hotelu. Oddział przeniósł na Polską Spółkę wszelkie prawa i obowiązki związane z Umową Zarządzania (w tym wszelkie prawa i obowiązki związane z umowami, które były bezpośrednio związane z Umową Zarządzania). Polska Spółka w ramach Umowy Transferu zobowiązała się do przekazania na rzecz Oddziału lub Spółki Matki wartości wszelkich należności, które Właściciel Hotelu zrealizuje na rzecz Polskiej Spółki, a które będą dotyczyć usług realizowanych przez Oddział za okres przed 1 stycznia 2024 r. (tj. Płatności). Istotny jest fakt, że poza zawartą Umową Transferu, pomiędzy Oddziałem, a Polską Spółką nie doszło do przeniesienia jakichkolwiek aktywów (składników materialnych) i osób, jak również składników niematerialnych. W szczególności Oddział nie przekazał Spółce, żadnego wyposażenia, pracowników, czy nieruchomości. Wskazać należy, że Polska Spółka podpisała umowę o pracę z managerem hotelu, który wcześniej zatrudniony był przez Oddział (informacja ta nie znajduje się jednak w postanowieniach Umowy Transferu). Zdaniem Wnioskodawcy, nie zostały spełnione łącznie przesłanki, które pozwalałyby stwierdzić, że Transakcja ma charakter zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Transakcja ma w praktyce cesji umowy, a nie sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Na gruncie ustawy o CIT i ustawy o VAT mamy do czynienia z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki: - istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania; - zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie; składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych; - zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze. Zdaniem Spółki przesłanki te nie są spełnione. Po pierwsze dlatego, że Transfer obejmuje przekazanie praw i obowiązków wynikających z Umowy Zarządzania. Umowa Transferu nie przewidywała przekazania składników materialnych. Ponadto przedmiotem umowy nie były składniki, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze. Ponadto pomimo, że Oddział na podstawie Umowy Zarządzania świadczył usługi na rzecz Właściciela Hotelu, to nie można stwierdzić, że samodzielna umowa stanowi składniki majątkowe przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych (które to były wyodrębnione organizacyjnie i finansowo w Oddziale). Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Transakcja wynikająca z opisanej w stanie faktycznym Umowy Transferu pomiędzy Polską Spółką, a Oddziałem nie stanowi ani transakcji zbycia przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT oraz art. 4a pkt 3 i 4 ustawy o CIT. Oznacza to, że do Transakcji nie ma zastosowania przepis o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy VAT. Ad. 2 Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają: 1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; 2. eksport towarów; 3. import towarów na terytorium kraju; 4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; 5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Należy zauważyć, że cesja praw i obowiązków nie może być uznana za towar w rozumieniu ustawy o VAT. W konsekwencji, aby ocenić, czy przeniesienie praw i obowiązków wynikających z Umowy Transferu podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, należy ustalić, czy transakcja ta spełnia warunki uznania jej za warunki do uznania jej za świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: 1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; 2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; 3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, należy stwierdzić, że pod pojęciem „świadczenia” należy rozumieć każde zachowanie, które może obejmować zarówno działanie (zrobienie czegoś dla innego podmiotu), jak i zaniechanie (nierobienie lub tolerowanie). Oceniając charakter świadczenia jako usługi, należy wziąć pod uwagę, że ustawa o VAT obejmuje każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów zgodnie z art. 7 ustawy o VAT. Pojęcie świadczenia usług uzupełnia definicję dostawy towarów i jest wyrazem powszechności opodatkowania podatkiem VAT czynności wykonywanych przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Innymi słowy, pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż obejmuje nie tylko czynności podatnika, ale również obowiązek powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde odpłatne zachowanie wobec innego podmiotu. Innymi słowy, pojęcia dostawy towarów i świadczenia usług na gruncie ustawy o VAT mają charakter komplementarny w tym sensie, że co do zasady czynności podejmowane przez podatników powinny być uznawane za świadczenie usług, o ile nie stanowią dostawy towarów. Należy zaznaczyć, że w oparciu o stanowiska polskich organów podatkowych wyrażone m. in. w interpretacjach indywidualnych, z usługą w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT możemy mieć do czynienia pod warunkiem, że mamy do czynienia z usługą w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT 1. bezpośredni konsument, tj. odbiorca usługi, który otrzymuje korzyść; 2. transakcja gospodarcza, co oznacza, że stosunek prawny między stronami musi obejmować wzajemne świadczenie; 3. stosunek prawny między usługodawcą a usługobiorcą; 4. wynagrodzenie zapłacone w zamian za usługę, tj. musi istnieć bezpośredni związek między świadczoną usługą a zapłaconym za nią wynagrodzeniem. Z uwagi na powyższe, czynność podlega opodatkowaniu VAT tylko wtedy, gdy jest wykonywana na podstawie zobowiązania umownego, a jedna ze stron transakcji może być uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Jednakże związek pomiędzy otrzymaną płatnością a świadczeniem musi być bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było stwierdzić, że płatność jest dokonywana w zamian za to świadczenie. Na podstawie art. 509 Kodeksu Cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Innymi słowy, przedmiotem cesji jest konkretna wierzytelność, tj. prawo majątkowe, które można precyzyjnie określić. W opinii Wnioskodawcy, Transakcja wynikająca z Umowy Transferu jest usługą, za którą Oddział otrzymała umówione przez strony Wynagrodzenie. Pomiędzy Oddziałem a Polską Spółką istnieje stosunek zobowiązaniowy, który na gruncie ustawy o VAT stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Zdaniem Wnioskodawcy jest to usługa polegająca na umożliwieniu Polskiej Spółce wstąpienia w prawa i obowiązki określone w Umowie Transferu. Oddział świadczył na rzecz Właściciela Hotelu określone usługi (na podstawie Umowy Zarządzania) za które otrzymywała Wynagrodzenie. Z kolei Polska Spółka stała się obecnie nowym beneficjentem Umowy Zarządzania. Należy podkreślić, że główną korzyścią dla Polskiej Spółki jest możliwość świadczenia usług zarządzania na rzecz Właściciela Hotelu i otrzymywania wszelkich związanych z tym świadczeń (tj. wynagrodzenia z tytułu świadczenia tych usług). Z uwagi na fakt, że analizowany stan faktyczny jest dość specyficzny to Wnioskodawca nie zidentyfikował rozstrzygnięć lub stanowisk organów podatkowych w sprawach o identycznym lub podobnym stanie faktycznym. Niemniej jednak Wnioskodawca pragnie przywołać stanowiska wyrażane w ostatnich latach przez organy podatkowe i sądy administracyjne w odniesieniu do cesji ogółu praw i obowiązków z przedwstępnej umowy sprzedaży nieruchomości. Zdaniem Wnioskodawcy przedmiot takich umów (obejmujących cesję ogółu praw i obowiązków) i wynikające z nich konsekwencje podatkowe w VAT są analogiczne do tych wynikających z Umowy Transferu, mimo że przenoszą wiązkę praw i obowiązków do zupełnie innych świadczeń. Niemniej jednak, w obu przypadkach mamy do czynienia z przeniesieniem praw i obowiązków wynikających z umowy podstawowej. Zdaniem Wnioskodawcy, opisana w stanie faktycznym Transakcja nie stanowi zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Oznacza to, że nie ma dla niej zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy Transakcja ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Na poparcie powyższego wskazujemy poniższe interpretacje indywidualne i wyroki sądów administracyjnych: - Interpretacja indywidualna z dnia 27 czerwca 2024 r., sygn. 0111-KDIB3- 1.4012.209.2024.3.IK. cyt.: „Przeniesienie praw i obowiązków wynikających z Umowy przedwstępnej na rzecz innego podmiotu będzie świadczeniem usług, za które cedent otrzyma wynagrodzenie ustalone przez strony transakcji. W wyniku zawarcia Umowy cesji to na Cesjonariusza przejdą wszelkie pełnomocnictwa oraz prawa do dysponowania Nieruchomością. Z tytułu zawarcia Umowy Cesjonariusz wypłaci na rzecz Cedenta wynagrodzenia. Zatem Cedent podejmie określone działania, za które otrzyma wynagrodzenie. Z kolei Cesjonariusz stanie się niewątpliwie beneficjentem tego działania - Cesjonariusz będzie bezpośrednim odbiorcą świadczenia odnoszącym korzyść o charakterze majątkowym, gdyż przejdą na Cesjonariusza wskazane w Umowie cesji prawa i obowiązki wynikające z Umów przedwstępnych sprzedaży Nieruchomości. Pomiędzy Cesjonariuszem a Cedentem powstanie zatem więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy o VAT, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, stanowi odpłatne świadczenie usług i podlega w myśl art. 5 ustawy, opodatkowaniu podatkiem VAT.” - Interpretacja indywidualna z dnia 21 marca 2023 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.29.2023.2. MŻ: „Państwo jako cedent podjęliście określone działania, za które otrzymacie wynagrodzenie. Z kolei Zainteresowana stanie się niewątpliwie beneficjentem tego działania - będzie bezpośrednim odbiorcą świadczenia odnoszącym korzyść o charakterze majątkowym, gdyż przejdą na nią wskazane w Umowie cesji prawa i obowiązki wynikające z Umów przedwstępnych i Umowy wykończeniowej dot. opisanych Nieruchomości. Pomiędzy Państwem a Zainteresowaną powstanie zatem więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy o VAT- wbrew Państwa twierdzeniu - nie stanowi dostawy towaru w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, tylko stanowi świadczenie usług za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega w myśl art. 5 ustawy, opodatkowaniu podatkiem VAT.” - Interpretacja indywidualna z dnia 21 lipca 2020 r., sygn. 0114-KDIP4-2.4012.328.2020.1. MMA, cyt.: „Przeniesienie przez Wnioskodawcę 2 praw i obowiązków określonych w Umowie cesji na rzecz Wnioskodawcy 1 będzie świadczeniem, za które Wnioskodawca 2 jako Cedent otrzyma ustalone wynagrodzenie (świadczenie pieniężne). W ramach tej transakcji gospodarczej. Wnioskodawca 2 zrealizuje wobec Wnioskodawcy 1 świadczenie polegające na umożliwieniu Wnioskodawcy 1 wstąpienia w prawa i obowiązki określone w Umowie cesji, dzięki czemu Wnioskodawca 1 uzyska wymierną korzyść (nabędzie prawa i obowiązki Wnioskodawcy 2, wynikające z Przedwstępnych umów sprzedaży), w zamian za co zobowiąże się do zapłaty na jego rzecz określonego w Umowie cesji wynagrodzenia. Pomiędzy Wnioskodawcami powstanie zatem więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy VAT stanowić będzie świadczenie usług za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy VAT. Wnioskodawca 2 podejmie bowiem określone działania, za które otrzyma wynagrodzenie. Z kolei Wnioskodawca 1 stanie się niewątpliwie beneficjentem tej czynności - będzie bezpośrednim odbiorcą świadczenia odnoszącym korzyść o charakterze majątkowym, gdyż przejdą na niego wskazane w Umowie cesji prawa i obowiązki.” Stanowisko prezentowane przez organy podatkowe w ww. interpretacjach indywidualnych zostało potwierdzone również w wyroku wydanym 24 czerwca 2024 r., sygn. I FSK 1661/20 przez Naczelny Sąd Administracyjny, w którym stwierdzono, że cesja praw i obowiązków z umowy deweloperskiej, mająca miejsce przed wydaniem lokalu mieszkalnego cedentowi, należy traktować jako usługę opodatkowaną stawką podstawową 23% VAT. Mając, na uwadze powyższe, przy założeniu, że Transakcja wynikająca z Umowy Transferu nie stanowi zbycia ani przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, to zdaniem Wnioskodawcy stanowi ona transakcję podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Ad. 3 Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania są wszelkie kwoty stanowiące zapłatę, którą dostawca towarów lub usług otrzymał lub otrzyma z tytułu sprzedaży od usługobiorcy lub osoby trzeciej, w tym otrzymane dotacje, subwencje lub podobne subwencje mające bezpośredni wpływ na cenę towarów lub usług dostarczanych przez podatnika. Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy o VAT: Podstawa opodatkowania obejmuje: 1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku; 2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. W myśl art. 29a ust. 7 ustawy: Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot: 1) stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty; 2) udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży; 3) otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku. Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi. Mając na uwadze konstrukcję normatywną podstawy opodatkowania, wyrażoną w przytoczonych powyżej art. 29a ust. 1 i 6 ustawy o VAT, należy podkreślić, że podstawą opodatkowania jest w istocie kwota należna, co istotne, pomniejszona o należny z tytułu danej usługi podatek. W interpretacji indywidualnej z dnia 21 marca 2023 r. numer 0114-KDIP1- 1.4012.29.2023.2.MŻ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że w przypadku cesji praw i obowiązków wynikających z umowy za wynagrodzeniem, podstawę opodatkowania dla celów VAT będzie stanowić kwota wynagrodzenia ustalona w umowie cesji, cyt.: „Jak wynika z wniosku z tytułu cesji Zainteresowana zobowiąże się do zapłaty na Państwa rzecz określonego w cesji wynagrodzenia za wstąpienie w prawa i obowiązki z Umów przedwstępnych oraz Umowy wykończeniowej w Państwa miejsce. Innymi słowy, będzie to cena, jaką Zainteresowana zapłaci za zakup praw i obowiązków z Umów przedwstępnych i Umowy wykończeniowej. (...) Tym samym, właśnie ta kwota wynagrodzenia wskazana przez strony w Umowie cesji stanowić będzie podstawę opodatkowania dla celów podatku VAT (...) Reasumując, w rozpatrywanym przypadku, zgodnie z art. 29a ust. 1 w zw. z ust. 6 ustawy, podstawą opodatkowania będzie kwota (cena/wynagrodzenie) ustalona w umowie cesji należna Państwu z tytułu przeniesienia na Zainteresowaną praw i obowiązków wynikających z Umów przedwstępnych i Umowy wykończeniowej, pomniejszona o kwotę należnego podatku.” Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze treść przepisów oraz aktualne stanowisko organów podatkowych, całość Wynagrodzenia określonego w Umowie Transferu stanowi podstawę opodatkowania zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. Wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku. Zasadniczo stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast wychodzenie poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Co do zasady w wyniku zastosowania zwolnienia podatkowego dana czynność nie podlega opodatkowaniu, mimo że generalnie mieści się w zakresie przedmiotowym i podmiotowym opodatkowania. Nie oznacza to jednak, że dana czynność nie jest w ogóle objęta zakresem ustawy o VAT czy też że żadne przepisy ustawy nie znajdują do niej zastosowania. Ma to istotne znaczenie, ponieważ objęcie określonej czynności przepisami ustawy VAT może w znaczący sposób wpływać na podleganie innym podatkom czy też opodatkowanie innymi podatkami (w szczególności podatkiem od czynności cywilnoprawnych). Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT. Zdaniem Wnioskodawcy Transakcja opisana w stanie faktycznym niniejszego wniosku nie została zawarta w katalogu usług wymienionych w art. 43 ustawy o VAT. Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy (zakładając, że Transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ustawy o VAT): - całość Wynagrodzenia określonego w Umowie Transferu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tj. stanowi podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT; - Transakcja nie jest usługą zwolnioną z podatku od towarów i usług na podstawie przepisów ustawy o VAT. Ad. 4 Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi lub dokonania dostawy towarów (z pewnymi zastrzeżeniami określonymi w tym przepisie). Natomiast stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty. Mając na uwadze powyższe regulacje, zdaniem Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w związku z Transakcją powstanie dla Oddziału na zasadach ogólnych, tj. z chwilą wykonania usługi. Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, dzień wejścia w życie Umowy Transferu ustalono na 1 stycznia 2024 r. Mając to na uwadze, obowiązek podatkowy dla Oddziału powstanie w dacie wykonania usługi, czyli właśnie w tej dacie. Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy (zakładając, że Transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ustawy o VAT) to obowiązek podatkowy dla Oddziału powstanie z chwilą wykonania usługi, tj. w dacie cesji praw i obowiązków wynikających z Umowy Transferu na rzecz Polskiej Spółki (tj. w dniu 1 stycznia 2024 r.) Ad. 5 Zasady i terminy wystawiania faktur zostały uregulowane w ustawie o VAT. Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 106i ust. 1 ustawy o VAT fakturę wystawia się nie później niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę. Zgodnie z art. 106i ust. 2 ustawy o VAT, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, fakturę wystawia się nie później niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy. Przez wystawienie faktury należy sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Terminu wystawienia faktury nie należy utożsamiać jednak z terminem jej wydania, przesłania lub udostępnienia, który nie jest określony przepisami. Zdaniem Wnioskodawcy do transakcji przedstawionej w stanie faktycznym znajdzie zastosowanie ogólna reguła dotycząca terminu wystawienia faktury, tj. art. 106i ustawy o VAT. Oznacza to, że jeżeli usługa została wykonana w momencie cesji praw i obowiązków (Transferu), to fakturę należy wystawić nie później niż 15 dnia miesiąca następującego po 1 stycznia 2024 r. Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy (zakładając, że Transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ustawy o VAT) to termin wystawienia faktury dokumentującej świadczenie usług upływa 15 dnia następującego po miesiącu, w którym wykonano usługę. Oznacza to, że Oddział powinien wystawić fakturę dokumentującą wykonanie usługi (Transfer) do 15 lutego 2024 r.). Ad. 6 Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Artykuł 88 ustawy o VAT określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym: nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Oznacza to, że podatnik nie może odliczyć podatku, który jest należny tylko dlatego, że został wykazany na fakturze. W sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku podatnik nie może odliczyć podatku. Ponadto w świetle art. 88 ust. 4 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 ustawy o VAT. Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni. Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zgodnie z art. 86 ust. 10 i 10b ustawy o VAT prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy po stronie sprzedawcy (co zwykle oznacza dokonanie dostawy towaru lub wykonanie usługi), jednak nie wcześniej niż w dniu otrzymania faktury. Podatek VAT można bowiem odliczyć nie wcześniej niż w momencie otrzymania faktury. W art. 86 ust. 11 ustawy o VAT określono, że obniżenia podatku należnego można dokonać również w rozliczeniu podatkowym składanym za jeden z trzech kolejnych okresów rozliczeniowych. Przy czym okresem tym może być dla rozliczeń miesięcznych - dla rozliczeń kwartalnych okres ten jest niezmienny i wynosi dwa okresy rozliczeniowe. Zdaniem Wnioskodawcy, Polska Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku naliczonego z Faktury dokumentującej Transfer, gdyż: - Polska Spółka jako nabywca spełnia definicję podatnika, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT oraz jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. - Nie występuje żadna z negatywnych przesłanek, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT. - Umowa Zarządzania scedowana na Polską Spółkę, jest wykorzystywana przez nią do prowadzenia działalności gospodarczej oraz do wykonywania czynności opodatkowanych, tj. świadczenia usług na rzecz Właściciela Hotelu. Ponadto Polska Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku naliczonego z Faktury w okresie rozliczeniowym, w którym otrzyma Fakturę albo w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych przypadających po tym okresie. Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, zakładając, że Transakcja wynikająca z Umowy Transferu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie jest zwolniona z VAT to Polska Spółka ma prawo do odliczenia całości podatku VAT naliczonego z otrzymanej Faktury, zgodnie z postanowieniami Umowy Transferu (tj. obejmującej całość kwoty Wynagrodzenia), w okresie rozliczeniowym w którym otrzyma Fakturę albo w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych przypadających po tym okresie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej

niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: 1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; 2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; 3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Jednocześnie art. 6 ustawy o VAT wskazuje na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu. Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy: Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować 1definicję zawartą w art. 55 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem: Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: 1) oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa); 2) własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości; 3) prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych; 4) wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne; 5) koncesje, licencje i zezwolenia; 6) patenty i inne prawa własności przemysłowej; 7) majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne; 8) tajemnice przedsiębiorstwa; 9) księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. 2W myśl art. 55 Kodeksu cywilnego: Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, 1pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55 Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa. Natomiast w myśl art. 2 pkt 27e ustawy: Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza. Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa. Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową. Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki: 1) istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania; 2) zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie; 3) składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych; 4) zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Ponadto, przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić należy następujące okoliczności: - zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz - faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji. Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa. W celu ustalenia, czy przenoszony na nabywcę zespół składników umożliwia kontynuację działalności prowadzonej przez zbywcę należy ustalić czy oprócz przeniesienia standardowych elementów typowych dla transakcji nieruchomościowych opodatkowanych VAT na nabywcę są przeniesione wszystkie poniżej wskazane elementy: a) prawa i obowiązki z umów, na podstawie których udzielono zbywcy finansowania dłużnego na realizację, nabycie, modernizację, adaptację lub przebudowę przenoszonej nieruchomości, o ile zbywca korzystał z takiego finansowania i jest stroną takich umów; b) umowy o zarządzanie nieruchomością; c) umowy zarządzania aktywami; d) należności o charakterze pieniężnym związane z przenoszonym majątkiem. Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „Trybunał” lub „TSUE”) w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Schriever „przekazanie całości lub części aktywów” należy interpretować w taki sposób, że obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyroki NSA: z dnia 25 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 955/12 oraz z dnia 24 listopada 2016 r. sygn. akt FSK 1316/15). Zgodnie natomiast z orzecznictwem TSUE (wyrok TSUE z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Christel Schriever, pkt 26) ocena, jakie dobra – ruchome lub nieruchome – są niezbędne do utworzenia przedsiębiorstwa lub ZCP, musi być dokonywana „(...) z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej”. Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy natomiast zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa. O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności. Jak wskazano w stanie faktycznym, istotą Transakcji wynikającej z zawartej Umowy Transferu było odpłatne przekazanie na rzecz Polskiej Spółki wszelkich praw i obowiązków wynikających z Umowy Zarządzania, która była do tej pory zawarta pomiędzy Oddziałem, a Właścicielem Hotelu. Oddział przeniósł na Polską Spółkę wszelkie prawa i obowiązki związane z Umową Zarządzania (w tym wszelkie prawa i obowiązki związane z umowami, które były bezpośrednio związane z Umową Zarządzania). Polska Spółka w ramach Umowy Transferu zobowiązała się do przekazania na rzecz Oddziału lub Spółki Matki wartości wszelkich należności, które Właściciel Hotelu zrealizuje na rzecz Polskiej Spółki, a które będą dotyczyć usług realizowanych przez Oddział za okres przed 1 stycznia 2024 r. (tj. Płatności). Poza zawartą Umową Transferu, pomiędzy Oddziałem, a Polską Spółką nie doszło do przeniesienia jakichkolwiek aktywów (składników materialnych) i osób, jak również składników niematerialnych. W szczególności Oddział nie przekazał Spółce, żadnego wyposażenia, pracowników, czy nieruchomości. Polska Spółka podpisała umowę o pracę z managerem hotelu, który wcześniej zatrudniony był przez Oddział. Zestawiając przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego z przywołanymi przepisami prawa, wskazać należy, że Umowa Transferu obejmuje przekazanie praw i obowiązków wynikających z Umowy Zarządzania. Umowa Transferu nie przewidywała przekazania składników materialnych. Ponadto przedmiotem umowy nie były składniki, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze. Ponadto pomimo, że Oddział na podstawie Umowy Zarządzania świadczył usługi na rzecz Właściciela Hotelu, to nie można stwierdzić, że samodzielna umowa stanowi składniki majątkowe przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych (które to były wyodrębnione organizacyjne i finansowo w Oddziale). Zatem, w rozpatrywanej sprawie Transakcja wynikająca z Umowy Transferu nie stanowi 1transakcji zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 Kodeksu cywilnego, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, której definicję zawiera art. 2 pkt 27e ustawy. W konsekwencji Transakcja wynikająca z Umowy Transferu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe. Państwa wątpliwości dotyczą również kwestii czy Transakcja wynikająca z Umowy Transferu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i nie jest zwolniona z VAT. Należy wskazać, że pod pojęciem usługi należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki: - w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia, - świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie). Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Przy czym z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 cyt. ustawy). Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia. W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których: - istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, - wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy, - istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, - odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem, - istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. Z opisu sprawy wynika, że Polska Spółka zawarła z Oddziałem w dniu 23 maja 2024 r. Umowę Transferu. Transakcja ta polegała na cesji praw i obowiązków wynikających z Umowy Zarządzania, która była do tej pory zawarta pomiędzy Oddziałem a Właścicielem Hotelu. Za przekazanie praw i obowiązków określonych w Umowie Transferu ustalono jednorazowe wynagrodzenie, które w zawartej Umowie Transferu zostało określone jako kwota z tytułu przekazania praw i obowiązków z Umowy Zarządzania (i umów z nią związanych) na rzecz Polskiej Spółki. Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy należy przywołać przepis art. 509 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zgodnie z którym: Wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Przedmiotem przelewu jest prawo majątkowe, nie zaś „towar”. Inaczej mówiąc, przedmiotem cesji jest konkretna wierzytelność, czyli dające się precyzyjnie określić prawo majątkowe. Mając na uwadze powyższe przepisy, sama instytucja cesji jako umowa prawa cywilnego dotyczy wyłącznie praw, a nie konkretnego towaru, nawet, jeżeli dostawa tego towaru jest niejako „efektem końcowym” scedowanego zobowiązania. Przeniesienie praw i obowiązków wynikających z Umowy Zarządzania na rzecz Polskiej Spółki jest świadczeniem usług, za które Oddział otrzymał wynagrodzenie ustalone przez strony transakcji. W wyniku zawarcia Umowy Transferu to na Polską Spółkę przeszły wszelkie prawa i obowiązki wynikające z Umowy Zarządzania. Z tytułu zawarcia Umowy Polska Spółka wypłaciła na rzecz Oddziału wynagrodzenie. Zatem Oddział podjął określone działania, za które otrzymał wynagrodzenie. Z kolei Polska Spółka stała się niewątpliwie beneficjentem tego działania – Polska Spółka jest bezpośrednim odbiorcą świadczenia odnoszącym korzyść o charakterze majątkowym, gdyż przeszły na Polską Spółkę prawa i obowiązki wynikające z Umowy Zarządzania. Pomiędzy Odziałem a Polską Spółką powstał zatem więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy o VAT, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, stanowi odpłatne świadczenie usług i podlega w myśl art. 5 ustawy, opodatkowaniu podatkiem VAT. Jednocześnie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy nie przewidują zwolnienia z opodatkowania cesji praw i obowiązków wynikających z Umowy Zarządzania. Zatem przeniesienie praw i obowiązków wynikających z Umowy Zarządzania na gruncie podatku od towarów i usług stanowi odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu i niekorzystające ze zwolnienia od tego podatku. W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy: Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy: Podstawa opodatkowania obejmuje: podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku; koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. W myśl art. 29a ust. 7 ustawy: Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot: 1) stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty; 2) udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży; 3) otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku. Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi. Kluczowa dla zrozumienia konstrukcji podstawy opodatkowania jest zatem analiza pojęcia wynagrodzenia rozumianego jako wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług. W orzeczeniu C-427/98 (Komisja Europejska v. Republika Federalna Niemiec) Trybunał Sprawiedliwości UE wskazał, że wynagrodzenie (kwota należna w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy) jest wartością subiektywną, a więc wartością faktycznie otrzymaną w danym przypadku. W szczególności, niedopuszczalna jest sytuacja, gdy podstawa opodatkowania byłaby wyższa od kwoty, którą podatnik ostatecznie otrzymuje. Pojęcie kwoty należnej z tytułu sprzedaży łączy się ściśle z pojęciem „wynagrodzenie”, które jest sprzedawcy należne z tytułu jego świadczenia na rzecz nabywcy. O wynagrodzeniu w ramach danej sprzedaży można mówić, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego). Za dokonanie tych czynności, wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu, co jednak nie oznacza, że musi mieć ono postać pieniężną, gdyż wynagrodzenie (odpłatność) jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (zapłatą za towar lub usługę może być inny towar lub usługa), albo mieszaną (zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa). Innymi słowy, musi istnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług. Mając na uwadze konstrukcję normatywną podstawy opodatkowania, wyrażoną w przytoczonych powyżej art. 29a ust. 1 i 6 ustawy, należy podkreślić, że podstawą opodatkowania jest w istocie kwota należna, co istotne, pomniejszona o należny z tytułu danej usługi podatek. Jak wynika z wniosku, za przekazanie praw i obowiązków określonych w Umowie Transferu ustalono jednorazowe wynagrodzenie, które w zawartej Umowie Transferu zostało określone jako kwota z tytułu przekazania praw i obowiązków z Umowy Zarządzania (i umów z nią związanych) na rzecz Polskiej Spółki. Wynagrodzenie wynikające z Umowy Transferu zostało skalkulowane w następujący sposób: - część wynagrodzenia stanowi płatność za przejęcie praw i obowiązków wynikających z Umowy Zarządzania przez Polską Spółkę (w dalszej części wniosku ta część wynagrodzenia będzie określona jako: „Potencjał Generowania Zysku”); - część wynagrodzenia stanowi saldo pozostałego zadłużenia, które stanowi niezamortyzowaną wartość K.M. wynikającą z KMFA – w części poniesionej przez Oddział (tj. bez uwzględniania kwoty w której partycypowała Spółka UK). Obydwa składniki Wynagrodzenia zostały zsumowane do łącznej kwoty w Umowie Transferu. Tym samym, cała kwota wynagrodzenia wskazana przez strony w Umowie Transferu stanowi podstawę opodatkowania dla celów podatku VAT. Reasumując, w rozpatrywanym przypadku, zgodnie z art. 29a ust. 1 w zw. z ust. 6 ustawy, podstawą opodatkowania jest kwota (wynagrodzenie) ustalona w Umowie Transferu należna Oddziałowi z tytułu przeniesienia na Polską Spółkę praw i obowiązków wynikających z Umowy Transferu, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Wobec powyższego stanowisko Państwa w zakresie pytań nr 2 i 3 jest prawidłowe. Kolejne Państwa wątpliwości dotyczą moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu Umowy Transferu. Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy: Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powołany art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Natomiast w myśl art. 19a ust. 8 ustawy: Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z wyjątkiem: 1) dostaw towarów, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 1b; 2) dostaw towarów i świadczenia usług, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 5 pkt 4. Powyższy przepis wskazuje, że w przypadku wpłaty zaliczek przed dostawą towarów lub świadczeniem usług, VAT staje się wymagalny w momencie otrzymania wpłaty i naliczany jest od wartości otrzymanej wpłaty. Jak już wskazano w niniejszej interpretacji, przeniesienie praw i obowiązków wynikających z Umowy Zarządzania na gruncie podatku od towarów i usług stanowi usługę świadczoną przez Oddział na rzecz Polskiej Spółki w zamian za wynagrodzenie. Wskazać należy, że ustawodawca nie przewidział żadnej szczególnej regulacji dotyczącej powstania obowiązku podatkowego w przypadku ww. cesji praw i obowiązków. Tym samym obowiązek podatkowy należy rozpatrzeć na zasadach ogólnych właściwych dla świadczenia usług, określonych w art. 19a ust. 1 ustawy. Z opisu sprawy wynika, że Umowa Transferu wprost wskazuje, że przeniesienie Umowy Zarządzania z Oddziału na Polską Spółkę nastąpiło w dniu 1 stycznia 2024 r. Właściciel Hotelu został oficjalnie i pisemnie powiadomiony przez Oddział, że Umowa Zarządzania została przeniesiona na rzecz Polskiej Spółki ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2024 r. Polska Spółka dokonała płatności na rzecz Oddziału w dniu 23 grudnia 2024 r. W związku z powyższym całość Wynagrodzenia wynikającego z Umowy Przeniesienia została zapłacona na rzecz Oddziału po przeniesieniu wszystkich praw i obowiązków wynikających z Umowy Zarządzania (jako że skuteczną datą przeniesienia był dzień 1 stycznia 2024 r.). Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie obowiązek podatkowy powstał w momencie wykonania usługi tj. w dacie przekazania praw i obowiązków wynikających z Umowy Zarządzania na rzecz Polskiej Spółki tj. w dniu 1 stycznia 2024 r. Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 4 jest prawidłowe. Państwa wątpliwości dotyczą również ustalenia, czy obowiązek wystawienia faktury dokumentującej świadczenie usług powstanie nie później niż 15 dnia następującego po miesiącu, w którym wykonano usługę. Wskazać w tym miejscu należy, że zdarzenia gospodarcze należy dokumentować fakturą - sformalizowanym dokumentem, który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Na podstawie art. 106i ust. 1 ustawy: Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9. Z art. 106i ust. 2 ustawy wynika, że : Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy. W myśl art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy: Fakturę wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności - w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4. Z kolei jak stanowi art. 106i ust. 7 ustawy: Faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 60. dnia przed: 1) dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi; 2) otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty. W myśl art. 106i ust. 8 ustawy: Przepis ust. 7 pkt 1 nie dotyczy wystawiania faktur w zakresie dostawy i świadczenia usług, o których mowa w art. 19a ust. 3, 4 i ust. 5 pkt 4, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy. Jak rozstrzygnięto w niniejszej interpretacji, w analizowanej sprawie obowiązek podatkowy powstał, zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, w momencie wykonania usługi tj. w dacie przekazania praw i obowiązków wynikających z Umowy Zarządzania na rzecz Polskiej Spółki tj. w dniu 1 stycznia 2024 r. Zatem faktura obejmująca kwotę wynagrodzenia należnego z tytułu przeniesienia praw i obowiązków do Umowa Zarządzania powinna zostać wystawiona, zgodnie z art. 106i ust. 1 ustawy, nie później niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykonano usługę tj. nastąpiło przekazanie praw i obowiązków wynikających z Umowy Zarządzania. Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 5 jest prawidłowe. Odnosząc się natomiast do Państwa wątpliwości dotyczących prawa do odliczenia całości podatku VAT naliczonego z otrzymanej Faktury, zgodnie z postanowieniami Umowy Transferu (tj. obejmującej całość kwoty Wynagrodzenia), stwierdzić należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy: W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy: Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu: a) nabycia towarów i usług, b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi. W myśl art. 86 ust. 10 ustawy: Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Według art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy: Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny. Jak stanowi art. 86 ust. 11 ustawy: Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w st. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej. W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych. Ponadto, należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy. Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy: Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy: Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7. Zgodnie z powyższymi przepisami, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, a transakcja udokumentowana fakturą podlega opodatkowaniu i nie jest zwolniona od podatku. Jak wynika z opisu sprawy, Polska Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Umowa Zarządzania scedowana na Polską Spółkę, jest wykorzystywana przez nią do prowadzenia działalności gospodarczej oraz do wykonywania czynności opodatkowanych, tj. świadczenia usług na rzecz Właściciela Hotelu. Ponadto, jak rozstrzygnięto wyżej, transakcja przekazania praw i obowiązków wynikających z Umowy Zarządzania stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT i niekorzystającą ze zwolnienia od tego podatku. Wobec powyższego należy stwierdzić, że Polska Spółka ma prawo do odliczenia całości podatku VAT naliczonego z otrzymanej Faktury, zgodnie z postanowieniami Umowy Transferu (tj. obejmującej całość kwoty Wynagrodzenia), w terminach określonych w art. 86 ust. 10 i 11 ustawy. Zatem oceniając całościowo Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 6, należy je uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowani ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Jednocześnie nadmienia się, że interpretacja nie wywrze skutków prawnych gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy. Odnosząc się natomiast do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę

interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ... Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.