Opis zdarzenia przyszłego
A. sp. z o.o. (zainteresowany będący stroną postępowania; dalej: „Spółka” lub
„Wnioskodawca I”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Prowadzona przez
Spółkę działalność gospodarcza koncentruje się na szeroko pojętym handlu węglem i
innymi paliwami stałymi.
W ramach prowadzonej działalności Spółka zawarła umowę o współpracy (dalej: „Umowa”
lub „Umowa o współpracy”) z B. sp. z o.o. (zarejestrowanym czynny podatnikiem VAT;
zainteresowany niebędący stroną postępowania; dalej: „Wnioskodawca II”), w której
Wnioskodawca I i Wnioskodawca II (dalej łącznie: „Wnioskodawcy”) postanowili o
wzajemnej współpracy w zakresie zakupu importowanego węgla na potrzeby
Wnioskodawcy II przez Wnioskodawcę I oraz na potrzeby produkcji miału węglowego oraz
tzw. groszku przez Wnioskodawcę I. Umowa stanowi, iż współpraca ta nie ma być
realizowana w formie spółki cywilnej, ani w formie konsorcjum, lecz polegać będzie na
realizacji przez Wnioskodawcę I usług określonych w Umowie (z których część może być
realizowana na podstawie pełnomocnictw szczególnych Wnioskodawcy II), za które
Wnioskodawca I ma otrzymywać od Wnioskodawcy II wynagrodzenie przewidziane
Umową.
Na podstawie Umowy Spółka zamierza:
-
sprzedawać węgiel na rzecz Wnioskodawcy II - w zamian za wynagrodzenie ustalone
pomiędzy Wnioskodawcą I a Wnioskodawcą II zgodnie z Umową; przy czym Umowa
określa jedynie ogólne warunki współpracy między Wnioskodawcami, szczegółowe
postanowienia mające zastosowanie do sprzedaży węgla przez Spółkę na rzecz
Wnioskodawcy II będą ustalone w odrębnej umowie sprzedaży (zwanej w Umowie
„Umową Ramową Sprzedaży FCA”; dalej: „Umowa Ramowa Sprzedaży”) stanowiącej
załącznik do Umowy oraz w porozumieniach transakcyjnych stanowiących załącznik do
Umowy Ramowej Sprzedaży.
-
świadczyć na rzecz Wnioskodawcy II usługi w zakresie obsługi procesowania węgla,
zarządzania jakością węgla oraz usług spedycyjnych - w zamian za wynagrodzenie
ustalone pomiędzy Wnioskodawcami zgodnie z Umową.
Na dzień złożenia niniejszego wniosku Wnioskodawcy nie zawarli jeszcze Umowy Ramowej
Sprzedaży, jednakże intencją stron jest zawarcie tej umowy przed realizacją pierwszej
transakcji na podstawie Umowy o współpracy.
Współpraca w zakresie ww. czynności ma przebiegać, co do zasady, według następującego
schematu:
-
Wnioskodawca II zgłasza swoje zapotrzebowanie na węgiel, co inicjuje proces zakupu węgla;
przekazując informacje o zapotrzebowaniu, Wnioskodawca II określa niektóre
parametry transakcji dotyczące jakości, ilości oraz terminu dostawy węgla;
-
Spółka (tj. Wnioskodawca I), na podstawie ww. informacji od Wnioskodawcy II, przeprowadza
postępowanie zakupowe na rynku międzynarodowym, przygotowuje podsumowanie
zebranych ofert i rekomendacje wyboru dostawcy;
-
Spółka negocjuje z zagranicznym dostawcą treść umowy, na podstawie której zamierza nabyć
węgiel, a następnie przedstawia projekt tej umowy do akceptacji Wnioskodawcy II.
Wnioskodawcy II przysługuje prawo odmowy wyrażenia zgody na zawarcie umowy w
proponowanym brzmieniu pomiędzy Wnioskodawcą I a zagranicznym dostawcą; przy
czym brak zgody na zawarcie umowy nie oznacza braku możliwości zawarcia tej
umowy przez Spółkę, jednakże w takim przypadku węgiel nabywany przez Spółkę nie
będzie dostarczany czy też sprzedawany na rzecz Wnioskodawcy II ani objęty innymi
postanowieniami Umowy zawartej między Wnioskodawcami;
-
W przypadku akceptacji propozycji przedstawionej przez Spółkę przez Wnioskodawcę II:
a. Spółka zawiera z podmiotem trzecim umowę, na podstawie której nabędzie węgiel od
tego podmiotu (zwaną w Umowie o współpracy oraz dalej: „Uzgodnioną
Umową SPA”); Na podstawie Uzgodnionej Umowy SPA Spółka, co do zasady,
będzie nabywać i importować węgiel, który wymaga podjęcia przez Spółkę
dodatkowych czynności (tzw. przeprocesowania). W szczególności węgiel
nabywany przez Spółkę na podstawie Uzgodnionej Umowy SPA może zawierać
frakcje, których Wnioskodawca II nie zamierza nabyć z uwagi na liczne
uwarunkowania biznesowe, techniczne lub prawne.
b. Wnioskodawcy zawierają pisemne porozumienie transakcyjne (dalej: „Porozumienie
transakcyjne”) stanowiące załącznik do Umowy Ramowej Sprzedaży,
wskazujące m.in. ilość węgla nabytego przez Spółkę na podstawie Uzgodnionej
Umowy SPA, która ma podlegać odsprzedaży na rzecz Wnioskodawcy II na
podstawie Umowy Ramowej Sprzedaży. Ilość węgla, która jest wskazana na
Porozumieniu Transakcyjnym i ma podlegać odsprzedaży na rzecz
Wnioskodawcy II z uwagi na ww. okoliczności może różnić się (być mniejsza) niż
ilość węgla nabywanego i importowanego przez Spółkę na podstawie
Uzgodnionej Umowy SPA. Sprzedaż realizowana przez Spółkę na podstawie
Umowy Ramowej Sprzedaży nie będzie bowiem obejmować frakcji, których
Wnioskodawca II nie zamierza nabyć z uwagi na wspomniane uwarunkowania.
-
Po dotarciu węgla nabywanego przez Spółkę na podstawie Uzgodnionej Umowy SPA, Spółka
(samodzielnie lub przy udziale podwykonawców) dokonuje odpowiednich formalności
celnych, czynności rozładunkowych oraz dodatkowych czynności związanych z
przeprocesowaniem węgla (np. przeładowanie, sortowanie, kruszenie, mieszanie,
przeprowadzenie badań jakościowych i ilościowych).
-
Po zakończeniu ww. czynności węgiel, w ilości wskazanej w Porozumieniu Transakcyjnym jest
sprzedawany przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy II zgodnie z postanowieniami
Umowy Ramowej Sprzedaży - według ustalonego pomiędzy Wnioskodawcami
harmonogramu.
-
Pozostały węgiel (nieobjęty Porozumieniem Transakcyjnym) jest sprzedawany przez Spółkę
podmiotom trzecim, na zasadach ustalonych przez Spółkę z tymi podmiotami - bez
jakiegokolwiek zaangażowania ze strony Wnioskodawcy II. Wnioskodawca II w
żadnym momencie nie staje się właścicielem tego wyrobu.
Wnioskodawca I traktuje dostawy towarów i usługi realizowane na rzecz Wnioskodawcy II
jako czynności opodatkowane i rozlicza podatek należny w tym zakresie.
Umowa o współpracy przewiduje, że Wnioskodawca II będzie uprawniony do
wynagrodzenia wynoszącego 30% marży Wnioskodawcy 1 (tj. Spółki) osiągniętej z tytułu
sprzedaży pozostałego węgla (nieobjętego Porozumieniem Transakcyjnym) zrealizowanej
przez Wnioskodawcę 1 na rzecz podmiotów trzecich. Przy czym marża ta, zgodnie z
Umową o współpracy jest rozumiana jako różnica pomiędzy przychodem Spółki ze
sprzedaży węgla nieobjętego Porozumieniem Transakcyjnym przez Spółkę na rzecz
podmiotów trzecich, a wymienionymi w Umowie bezpośrednimi i uzasadnionymi kosztami
przeprocesowania tego węgla z zaimportowanego węgla (nabytego na podstawie
Uzgodnionej Umowy SPA).
Rozliczenie ww. wynagrodzenia Wnioskodawcy II (dalej: „Wynagrodzenie Wnioskodawcy
II”) ma następować po zakończeniu każdego kwartału - przy czym, w drodze wyjątku,
pierwsze rozliczenie ma nastąpić za okres od dnia zawarcia Umowy o współpracy do 30
czerwca 2025 r. Rozliczenie Wynagrodzenia Wnioskodawcy II ma być realizowane na
podstawie dokumentu rozliczeniowego wystawianego przez Wnioskodawcę II w oparciu o
zestawienia miesięczne sporządzane przez Spółkę. Przy czym jeżeli w danym kwartale
marża stanowiąca podstawę kalkulacji Wynagrodzenia Wnioskodawcy II wyniesie zero lub
będzie mieć wynik ujemny dokument rozliczeniowy nie zostanie wystawiony.
Ponadto po zakończeniu danego roku kalendarzowego ma następować ostateczne
rozliczenie w ujęciu narastającym Wynagrodzenia Wnioskodawcy II, wraz z rozliczeniem za
ostatni kwartał danego roku. Jeżeli kwota Wynagrodzenia Wnioskodawcy II rozliczona za
poszczególne kwartały danego roku kalendarzowego okaże się wyższa niż Wynagrodzenie
Wnioskodawcy II przysługujące za cały rok kalendarzowy, różnica ta zostanie rozliczona
przy odpowiednim zastosowaniu dokumentu rozliczeniowego i zwrócona Spółce.
Zgodnie z Umową, Wnioskodawca II nie ma uczestniczyć w stracie w przypadku
wystąpienia po stronie Spółki marży ujemnej i nie jest zobowiązany do pokrywania lub
zwrotu Spółce jakichkolwiek kosztów i wydatków.
W Umowie Wnioskodawcy (strony Umowy) zwolnili z odpowiedzialności wobec osób
trzecich drugą stronę Umowy za jakąkolwiek szkodę / szkody powstałe w związku z
realizacją Umowy lub jej niewykonaniem przez pierwszą z tych stron. Przy czym w
przypadku szkód powstałych w związku z niewykonaniem Umowy odpowiedzialność ta
jest ograniczona do kwot, o których strona Umowy została poinformowana i je
zaakceptowała jako kwoty własnej potencjalnej odpowiedzialności.
Z zastrzeżeniem powyższego żadna ze stron Umowy nie odpowiada wobec drugiej strony
za utracone korzyści, szkody pośrednie i następcze. Zgodnie z Umową Wnioskodawca II
nie ponosi odpowiedzialności za żadne ewentualne straty lub utracone korzyści powstałe
po stronie Spółki w związku z nie zawarciem przez Spółkę jakiejkolwiek umowy.
Umowa o współpracy nie ogranicza prawa Wnioskodawcy II do zawierania innych umów,
w tym do kupowania węgla wedle uznania Wnioskodawcy II od dostawców krajowych lub
zagranicznych poza zakresem obowiązywania przedmiotowej Umowy.
W związku z realizacją Umowy Spółka jest zobowiązana do gromadzenia i do dostarczania
(w zależności od zapisu Umowy bez żądania lub na żądanie Wnioskodawcy II)
dokumentacji związanej z realizowanymi przez nią usługami, m.in. dokumentów
związanych z importem, zestawień, dokumentów stanowiących podstawę obliczenia
marży, o której mowa powyżej.
Jednocześnie Wnioskodawcy na podstawie Umowy nie są zobowiązani do spełnienia
jakichkolwiek innych świadczeń wobec siebie, niż opisane powyżej, z wyjątkiem
wykonywania zobowiązań o charakterze formalnym, m.in. przestrzegania przepisów etyki
biznesu, zapewnienia poufności, przestrzegania postanowień ustawy o podatku
akcyzowym itp.
W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:
Ad 1
W odpowiedzi na wezwanie do wskazania, dlaczego Wnioskodawca I wypłaca
Wnioskodawcy II wynagrodzenie 30% kwoty marży (z jakiego powodu określono w
umowie takie wynagrodzenie), Spółka pragnie wskazać, że wynagrodzenie to zostało
określone w umowie w wyniku negocjacji biznesowych prowadzonych pomiędzy
Wnioskodawcą I i Wnioskodawcą II i miało na celu zachęcenie Wnioskodawcy II do
zawarcia z Wnioskodawcą I umowy o współpracy opisanej we Wniosku (dalej: „Umowa”
lub „Umowa o współpracy”) oraz do rzeczywistego korzystania z tej umowy.
Powodem i celem zawarcia w Umowie przedmiotowego wynagrodzenia było zatem
zachęcenie Wnioskodawcy II do współpracy z Wnioskodawcą I.
Ad 2
W odpowiedzi na wezwanie do wskazania, czy wypłacenie wynagrodzenia 30% marży ma
na celu np. (i) zwiększenie zysku, (ii) obniżenie kosztów, (iii) zwiększenie dochodowości, (iv)
wyrównanie strat lub inny cel, Wnioskodawca pragnie wskazać, że wypłacenie
wynagrodzenia nie jest bezpośrednio nakierowane na żaden z ww. celów. Jak wskazano
powyżej (odpowiedź na pytanie nr 1) głównym motywem, dla którego zawarto to
wynagrodzenie jest zachęta Wnioskodawcy II do współpracy z Wnioskodawcą I
(przystąpienia do Umowy, składanie zamówień).
Jednocześnie Wnioskodawca I pragnie zauważyć, iż wypłata tego wynagrodzenia w sposób
naturalny zmniejszy dochody (i zysk) po stronie Wnioskodawcy I i zwiększy dochody (i
zysk) po stronie Wnioskodawcy II - podobnie jak każda inna należność uiszczana przez
Wnioskodawcę I / otrzymywana przez Wnioskodawcę II.
Ad 3
W odpowiedzi na wezwanie do wskazania, jakie byłyby skutki gdyby Wnioskodawca I nie
zgodził się na wypłatę tego dodatkowego wynagrodzenia 30% marży, Wnioskodawca I
pragnie wyjaśnić, że w takim przypadku Wnioskodawca II mógłby odmówić zawarcia
Umowy. Ponadto należy zauważyć, iż zapisy Umowy nie zobowiązują Wnioskodawcy II do
zakupu węgla od Wnioskodawcy I - tym gdyby strony podpisały Umowę bez zapisów dot.
tego wynagrodzenia, Wnioskodawca II mógłby nie korzystać aktywnie z tej Umowy - tj. nie
nabywać węgla od Wnioskodawcy I (pomimo zawartej pomiędzy tymi podmiotami
Umowy).
Ad 4
W odpowiedzi na wezwanie do wskazania, jakie dla Wnioskodawcy I i Wnioskodawcy II
nastąpią konsekwencje gdy - mimo zaistnienia okoliczności wskazanych w umowie
świadczących, że wynagrodzenie jest należne i ma być wypłacone - Wnioskodawca I nie
wypłaci tego wynagrodzenia, Wnioskodawca I pragnie wskazać, że zgodnie z Umową w
takim przypadku Wnioskodawca II: (i) mógłby skompensować to wynagrodzenie z
własnymi zobowiązaniami wobec Wnioskodawcy II, które wynikają z Umowy, (ii) mógłby
wezwać Wnioskodawcę I do zaprzestania naruszeń obowiązków umownych, (iii) po
bezskutecznym upływie terminu określonego w tym wezwaniu mógłby skorzystać z
uprawnienia do wypowiedzenia umowy bez zachowania okresu wypowiedzenia - o ile
przyczyną niewykonania zobowiązania nie będzie działanie siły wyższej (zdefiniowane w
Umowie).
Niezależnie od powyższych uprawnień wynikających z umowy, Wnioskodawca II mógłby w
takim przypadku dochodzić przysługujących mu należności na drodze postępowania
sądowego.
Ad 5
W odpowiedzi na wezwanie do wskazania, czy dodatkowe wynagrodzenie 30% marży ma
związek z wyrażeniem przez Wnioskodawcę II zgody na zakup węgla i zobowiązaniem się
tym samym do odkupienia określonej ilości węgla od Wnioskodawcy I, w związku z czym
Wnioskodawca I nie ponosi ryzyka związanego z problemem sprzedaży tej części węgla,
która jest przeznaczona dla Wnioskodawcy II, Wnioskodawca I pragnie wyjaśnić, iż
faktycznie nie ponosi on ryzyka związanego z problemem sprzedaży tej części węgla, która
jest przeznaczona dla Wnioskodawcy II; jednakże pomiędzy brakiem tego ryzyka a
przedmiotowym wynagrodzeniem nie zachodzi związek przyczynowo-skutkowy. W
szczególności w ramach współpracy mogą mieć miejsce przypadki, w których pomimo
zawarcia Umowy i sprzedaży węgla na rzecz Wnioskodawcy II (w związku z czym
Wnioskodawca nie będzie ponosił ryzyka związanego z problemem sprzedaży tej części
węgla), Wnioskodawca II nie będzie uprawniony do wynagrodzenia 30% marży (np. gdy
marża nie powstanie). Ponadto w Umowie nie określono również minimalnej ilości węgla,
którą Wnioskodawca II jest zobligowany nabyć od Wnioskodawcy I, aby nabyć prawo do
marży (zakup może dotyczyć np. 10% zamówionego towaru). Tak więc nie jest możliwe
powiązanie wynagrodzenia z ograniczeniem po stronie Wnioskodawcy I ryzyka
związanego z problemem sprzedaży zamówionego przez niego węgla.
Kwestia braku ryzyka związanego z problemem sprzedaży zamówionego węgla jest ujęta
w cenie węgla sprzedawanego przez Wnioskodawcę I na rzecz Wnioskodawcy II, nie ma
ona jednak wpływu na profit sharing (wynagrodzenie 30% marży).
Ad 6
W odpowiedzi na wezwanie do wskazania, czy wypłacone wynagrodzenie 30% marży ma
związek z ceną (np. obniżeniem ceny) po jakiej Wnioskodawca II kupuje węgiel od
Wnioskodawcy I, Wnioskodawca I pragnie wskazać, że pomiędzy wypłacanym
wynagrodzeniem (w tym jego wysokością) i ceną po jaką Wnioskodawca II kupuje węgiel
od Wnioskodawcy I nie zachodzi jakikolwiek związek.
Przedmiotowe wynagrodzenie stanowi odrębne świadczenie pieniężne, niezależne od
ustaleń Wnioskodawców dotyczących warunków zakupu węgla. Wnioskodawca II nabywa
węgiel od Wnioskodawcy I po uzgodnionej cenie, odpowiadającej warunkom rynkowym i
jednocześnie czerpie dodatkową korzyść z węgla sprzedanego przez Wnioskodawcę I do
podmiotów trzecich (wynagrodzenie 30% marży).
Jednocześnie Umowa nie przewiduje mechanizmów, które w jakikolwiek sposób
ograniczałyby wysokość wynagrodzenia 30% marży do wysokości (części wysokości)
należności z tytułu sprzedaży węgla przez Wnioskodawcę I na rzecz Wnioskodawcy II.
Ad 7
W odpowiedzi na wezwanie do wskazania, czy wypłacone wynagrodzenie 30% marży ma
związek z ceną, po jakiej Wnioskodawca I kupuje węgiel od podmiotów trzecich,
Wnioskodawca I pragnie wyjaśnić, iż: jedyną zależnością zachodząca w tym zakresie jest
wpływ ceny nabycia węgla przez Wnioskodawcę I na osiąganą przez niego marżę (która
stanowi podstawę wypłaconego wynagrodzenia) - cena ta, jak wskazano w złożonym
wniosku stanowi jeden z elementów kalkulacji marży (im taniej Wnioskodawca I kupi
węgiel od podmiotów trzecich, tym potencjalnie wyższa może być uzyskana marża, a w
konsekwencji wysokość wypłaconego wynagrodzenia). Przy czym kalkulacja marży,
zgodnie z opisem przedstawionym we wniosku, zawiera również inne elementy.
Powyższa zależność jest jedynym związkiem zachodzącym pomiędzy wypłaconym
wynagrodzeniem 30% marży a ceną, po jakiej Wnioskodawca I kupuje węgiel od
podmiotów trzecich - w szczególności wypłacone wynagrodzenie nie ma wpływu na cenę,
po jakiej Wnioskodawca I kupuje węgiel od podmiotów trzecich.
Ad 8
W odpowiedzi na wezwanie do wskazania, czy wypłacone wynagrodzenie 30% marży ma
związek z ceną po jakiej Wnioskodawca I sprzedaje węgiel nieobjęty Porozumieniem
Transakcyjnym podmiotom trzecim, Spółka pragnie wskazać, że jedyną zależnością
zachodząca w tym zakresie jest wpływ ceny sprzedawanego przez Wnioskodawcę I węgla
na osiąganą przez niego marżę (która stanowi podstawę wypłaconego wynagrodzenia) -
cena ta, jak wskazano w złożonym wniosku stanowi jeden z elementów kalkulacji marży
(im drożej Wnioskodawca I sprzeda węgiel podmiotom trzecim, tym potencjalnie wyższa
może być uzyskana marża, a w konsekwencji wysokość wypłaconego wynagrodzenia). Przy
czym kalkulacja marży, zgodnie z opisem przedstawionym we wniosku, zawiera również
inne elementy.
Powyższa zależność jest jedynym związkiem zachodzącym pomiędzy wypłaconym
wynagrodzeniem 30% marży a ceną, po jakiej Wnioskodawca I sprzedaje węgiel nieobjęty
Porozumieniem Transakcyjnym podmiotom trzecim - w szczególności wypłacone
wynagrodzenie nie ma wpływu na cenę, po jakiej Wnioskodawca I sprzedaje węgiel
podmiotom trzecim.
Ad 9
W odpowiedzi na wezwanie do wskazania, czy wypłacona Wnioskodawcy II kwota
wynagrodzenia 30% marży ma związek z jakąkolwiek zgodą lub zachowaniem
Wnioskodawcy II wynikającymi z zawartych umów, Spółka pragnie wskazać, że jedyną
zgodą / zachowaniem Wnioskodawcy II, z którą ma związek przedmiotowe wynagrodzenie
jest zamówienie węgla u Wnioskodawcy I (tj. zgoda (akceptacja) na zawarcie Uzgodnionej
Umowy SPA i zawarcie Porozumienia Transakcyjnego), ponieważ wynagrodzenie to
dotyczy tylko węgla nabytego w ramach Uzgodnionej Umowy SPA. W przypadku braku
złożenia zamówienia (tj. braku zgody na zawarcie / akceptacji Uzgodnionej Umowy SPA)
po stronie Wnioskodawcy II nie powstanie prawo do otrzymania przedmiotowego
wynagrodzenia.
Ad 10
W odpowiedzi na wezwanie do wskazania, czy wypłata wynagrodzenia 30% jest związana z
innymi okolicznościami (jak np. przywóz dużej partii węgla, którego kosztami jest
obciążany w efekcie Wnioskodawca II, a Wnioskodawca I dokonuje sprzedaży pozostałego
węgla z tej partii, którego nie zakupi Wnioskodawca II albo innymi okolicznościami) Spółka
pragnie wskazać, iż wypłata przedmiotowego wynagrodzenia nie jest powiązana z
żadnymi dodatkowymi okolicznościami – w szczególności Wnioskodawca II ponosi
wyłącznie koszty związane z tą częścią węgla, który nabywa od Wnioskodawcy I. Wszelkie
koszty dotyczące węgla, który nie został objęty Porozumieniem Transakcyjnym (nie został
zakupiony przez Wnioskodawcę II), obciążają wyłącznie Wnioskodawcę I i nie są w żaden
sposób przenoszone na Wnioskodawcę II.
Jednocześnie Umowa o współpracę nie przewiduje również żadnych ograniczeń lub
wymogów co do ilości zamawianego węgla, ani nie uzależnia wypłaty wynagrodzenia od
skali realizowanych zamówień.
Tym samym wypłata wynagrodzenia pozostaje bez związku z jakimikolwiek innymi
okolicznościami niż zamówienie węgla przez Wnioskodawcę II i wygenerowanie przez
Wnioskodawcę I marży stanowiącej podstawę do wypłaty przedmiotowego wynagrodzenia.
Ad 11
W odpowiedzi na wezwanie do wskazania, jakie pełnomocnictwa szczególne
(upoważniające do jakich czynności) będzie wystawiał Wnioskodawca II oraz czy wypłata
wynagrodzenia 30% marży jest związana z udzieleniem pełnomocnictw szczególnych,
Wnioskodawca I pragnie wskazać, że wypłata przedmiotowego wynagrodzenia nie jest
związana z udzieleniem pełnomocnictw szczególnych.
Wspomniane w Umowie pełnomocnictwa są powiązane ze świadczonymi przez
Wnioskodawcę I na rzecz Wnioskodawcy II usługami procesowania węgla, zarządzania
jego jakością oraz obsługi spedycyjnej. Usługi te dotyczą wyłącznie węgla należącego do
Wnioskodawcy II. Za usługi te w Umowie przewidziano odrębne wynagrodzenie
przysługujące Wnioskodawcy I od Wnioskodawcy II.
Do realizacji tych usług mogą okazać się potrzebne m.in. pełnomocnictwa szczególne
udzielane Wnioskodawcy I:
- w ramach organizacji usług spedycyjnych - pełnomocnictwo do zlecenia transportu,
- w ramach usług związanych z zarządzaniem jakością - pełnomocnictwo do zlecenia
badań.
Przy czym jak wskazano wyżej, pełnomocnictwa te nie są związane z wypłacanym przez
Wnioskodawcę I wynagrodzeniem 30% marży.
Ad 12
W odpowiedzi na wezwanie do wskazania, czy wymienione w Umowie bezpośrednie i
uzasadnione koszty przeprocesowania węgla nieobjętego Porozumieniem Transakcyjnym
z zaimportowanego węgla (nabytego na podstawie Uzgodnionej Umowy SPA) stanowiące
element kalkulacji marży są zawarte w cenie węgla sprzedawanego przez Wnioskodawcę I
na rzecz Wnioskodawcy II i czy w pełnej ich wysokości czy w części, Wnioskodawca I
pragnie wyjaśnić, iż koszty te nie są zawarte w cenie węgla sprzedawanego przez niego na
rzecz Wnioskodawcy II. Jak wskazano powyżej (oraz w złożonym wniosku), tego rodzaju
koszty są ujmowane w cenie węgla sprzedawanego przez Wnioskodawcę I na rzecz
Wnioskodawcy II.
W odpowiedzi na wezwanie do wskazania, czy ww. koszty stanowiące element marży są
zawarte w cenie sprzedaży węgla nieobjętego Porozumieniem Transakcyjnym
sprzedawanego przez Spółkę na rzecz podmiotów trzecich (i czy w pełnej ich wysokości
czy w części), Wnioskodawca I pragnie wyjaśnić, że koszty te są w całości ujmowane w
cenie węgla sprzedawanego przez niego na rzecz podmiotów trzecich.
W odpowiedzi na wezwanie do wskazania, czy ww. koszty stanowiące element marży są
zawarte w cenie usług świadczonych przez Wnioskodawcę I na rzecz Wnioskodawcy II w
zakresie obsługi procesowania węgla, zarządzania jakością węgla oraz usług spedycyjnych
(i czy w pełnej ich wysokości czy w części), Wnioskodawca I pragnie wyjaśnić, iż koszty te
nie są zawarte w cenie usług świadczonych na rzecz Wnioskodawcy II, gdyż dotyczą one
węgla nieobjętego Porozumieniem Transakcyjnym. Tymczasem cena usług świadczonych
przez Wnioskodawcy I na rzecz Wnioskodawcy II obejmuje wyłącznie koszty dotyczące
węgla nabywanego przez Wnioskodawcę II.
Ad 13
W odpowiedzi na wezwanie do wskazania, jakie ustalono terminy płatności dla
wynagrodzenia 30% marży, Wnioskodawca I pragnie wskazać, że zgodnie z Umową
płatność przedmiotowego wynagrodzenia powinna zostać dokonana w ciągu 30 dni od
dnia wystawienia i doręczenia dokumentu rozliczeniowego.
W odpowiedzi na wezwanie do wskazania, czy jako ww. dokument rozliczeniowy należy
rozumieć fakturę, której dotyczy pytanie nr 2 zadane we wniosku, czy też inny dokument,
Wnioskodawca I pragnie wyjaśnić, iż jak wskazano powyżej dokumentem rozliczeniowym
może być faktura lub inny dokument rozliczeniowy. Wybór formy dokumentu (czy będzie
to faktura czy inny dokument rozliczeniowy) będzie uzależniony od decyzji Wnioskodawcy
II oraz m.in. od tego, czy w odpowiedzi na zadane pytanie Organ uzna, że przedmiotowe
wynagrodzenie 30% marży stanowi wynagrodzenie z tytułu czynności podlegającej
opodatkowaniu VAT.
Ad 14
W odpowiedzi na wezwanie do wskazania, na jaki okres została zawarta Umowa o
współpracy, Wnioskodawca I pragnie wskazać, że Umowa została zawarta na czas
określony jednego roku.
Pytania
- Czy w opisanym przypadku Wnioskodawca II dokonuje jakiejkolwiek czynności
podlegającej opodatkowaniu, w związku z czym Wynagrodzenie Wnioskodawcy II
podlega opodatkowaniu lub w jakikolwiek inny sposób wpływa na rozliczenia podatku
od towarów i usług po stronie Wnioskodawcy II?
- Czy kwota podatku od towarów i usług wykazywana na wystawianych przez
Wnioskodawcę II fakturach dokumentujących Wynagrodzenie Wnioskodawcy II może
stanowić po stronie Wnioskodawcy I kwotę podatku naliczonego podlegającą
odliczeniu zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT lub w jakikolwiek inny sposób wpływać
na rozliczenia podatku od towarów i usług po stronie Wnioskodawcy I?
Państwa stanowisko w sprawie/Stanowisko Zainteresowanych w sprawie
Zakres opodatkowania VAT ogranicza się zasadniczo wyłącznie do realizacji czynności
podlegających opodatkowaniu VAT.
Tym samym nie każde rozliczenie pomiędzy podmiotami będącymi podatnikami VAT
(działającymi w takim charakterze) może podlegać opodatkowaniu VAT - opodatkowaniu
podlegają bowiem tylko takie rozliczenia pomiędzy tymi podmiotami, które są związane z
czynnościami podlegającymi opodatkowaniu VAT.
Czynności podlegające opodatkowaniu VAT zostały wymienione w art. 5 ustawy o VAT,
zgodnie z którym czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT jest m.in. (i) odpłatna
dostawa towarów na terytorium kraju oraz (ii) odpłatne świadczenie usług na terytorium
kraju.
Przy czym w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, rozumieć należy
każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej
niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów - w tym również: 1)
przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w
jakiej dokonano czynności prawnej; 2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania
czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; 3) świadczenie usług zgodnie z
nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem
wynikającym z mocy prawa. Natomiast za dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy
o VAT, uznaje się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
W niniejszej sprawie Wnioskodawca II nie przenosi na Wnioskodawcę I prawa do
rozporządzania jakimikolwiek towarami jak właściciel, w związku z czym nie ulega
wątpliwości, że Wynagrodzenie Wnioskodawcy II nie może zostać uznane za
wynagrodzenie z tytułu odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Przechodząc dalej, należy zatem zweryfikować, czy Wynagrodzenie Wnioskodawcy II może
zostać uznane za wynagrodzenie z tytułu usług realizowanych przez Wnioskodawcę II na
rzecz Wnioskodawcy I.
Zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”)
wyrażonym w licznych orzeczeniach (przykładowo wyroki TSUE w sprawach:
Town&Country Factor LTd C-498/99, Tolsma C-16/93, Hoge Raad C-154/80, Societe
thermale d'Eugenie-les-Bains C-277/05), za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a tym
samym za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, mogą być uznawane tylko te
sytuacje, w których łącznie spełnione są następujące przesłanki:
- możliwe jest zidentyfikowanie określonego świadczenia;
- istnieje bezpośredni beneficjent tego świadczenia;
- nabywca odnosi konkretną, możliwą do ustalenia korzyść;
- świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy w postaci
wypłaty wynagrodzenia (istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a
otrzymanym wynagrodzeniem);
- pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą istnieje stosunek prawny, na mocy którego
występuje świadczenie wzajemne - tj. obie strony wyrażają wolę wymiany świadczeń.
W celu zweryfikowania, czy Wynagrodzenie Wykonawcy II należy traktować jako
wynagrodzenie z tytułu usług realizowanych przez Wnioskodawcę II należy zatem
przeanalizować, czy w przedmiotowej sprawie spełnione będą powyższe przesłanki.
W ocenie Wnioskodawców, z przedstawionego opisu zdarzenia będącego przedmiotem
niniejszego wniosku nie wynika, by Wynagrodzenie Wnioskodawcy II było uzależnione od
jakiegokolwiek zachowania lub zaniechania ze strony Wnioskodawcy II. Czynności
realizowane przez Wnioskodawcę II na podstawie Umowy o współpracy w praktyce
ograniczają się bowiem wyłącznie do nabycia węgla od Wnioskodawcy I i uiszczenia
wynagrodzenia z tego tytułu na rzecz Wnioskodawcy I. Podkreślenia wymaga przy tym
fakt, iż czynności te w żaden sposób nie warunkują powstania prawa Wnioskodawcy II do
otrzymania Wynagrodzenia Wnioskodawcy II ani wysokości tego świadczenia. W
szczególności Wynagrodzenie Wnioskodawcy II nie jest zależne od ilości złożonych
zamówień, ceny bądź ilości nabytego przez Wnioskodawcę II węgla czy też terminowości
rozliczeń z tego tytułu.
Wynagrodzenie Wnioskodawcy II jest kalkulowane w oparciu o marżę osiąganą przez
Wnioskodawcę I z tytułu sprzedaży na rzecz podmiotów trzecich węgla nabytego przez
Wnioskodawcę I na podstawie Uzgodnionej Umowy SPA. W związku z tym należy
zauważyć, iż Wynagrodzenie Wnioskodawcy II co prawda będzie mogło powstać tylko
wówczas, gdy zaakceptuje on ofertę przedstawioną przez Wnioskodawcę I i
Wnioskodawcy zawrą co najmniej jedno Porozumienie Transakcyjne - niemniej akceptacja
tej oferty i zawarcie Porozumienia Transakcyjnego nie skutkują powstaniem po stronie
Wnioskodawcy I zobowiązania zapłaty Wynagrodzenia Wnioskodawcy II. Tym samym nie
istnieje bezpośredni związek pomiędzy czynnościami Wnioskodawcy II (akceptacja oferty i
zawarcie Porozumienia Transakcyjnego) a zobowiązaniem zapłaty Wynagrodzenia
Wnioskodawcy II przez Spółkę.
W tym miejscu Wnioskodawcy pragną zauważyć, iż na podstawie Umowy o współpracy
mogą mieć miejsce sytuacje, w których pomimo akceptacji oferty i zawarcia Porozumienia
Transakcyjnego Wnioskodawcy II nie będzie przysługiwać ww. wynagrodzenie. Taka
sytuacja może mieć przykładowo miejsce w przypadku, gdy ilość węgla objęta
Porozumieniem Transakcyjnym będzie równa ilości węgla nabytego przez Wnioskodawcę I
na podstawie Uzgodnionej Umowy SPA - w takim przypadku bowiem Spółka nie dokona
sprzedaży węgla objętego Umową o współpracy na rzecz podmiotów trzecich, w związku z
czym nie osiągnie marży stanowiącej podstawę do kalkulacji Wynagrodzenia
Wnioskodawcy II. Analogiczna sytuacja może mieć miejsce również w przypadku, gdy
Spółka sprzeda węgiel objęty Umową o współpracy na rzecz podmiotów trzecich bez
osiągania pożądanej marży. W obu tych przypadkach Wnioskodawca II zaakceptuje ofertę
i zawarte zostanie Porozumienie Transakcyjne - jednakże Spółka nie będzie zobowiązana
do zapłaty Wynagrodzenia Wnioskodawcy II. Tym samym pomiędzy aktywnością
Wnioskodawcy II a zapłatą Wynagrodzenia Wnioskodawcy II nie zachodzi związek
przyczynowo-skutkowy.
Jak zostało wskazane w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 11 lipca
2023 r. (sygn. akt I SA/Gd 304/23): „[...] czynność podlega opodatkowaniu jedynie
wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron
transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym
związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego
płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że
płatność następuje w zamian za to świadczenie”.
W tym kontekście należy podkreślić, że choć między stronami występuje więź prawna
wynikająca z zawartych umów (Umowa o współpracy oraz Umowy Ramowej Sprzedaży), to
Wynagrodzenie Wnioskodawcy II nie ma charakteru świadczenia wzajemnego. Jak zostało
wyżej wspomniane i co wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca II nie
jest zobowiązany do podjęcia jakichkolwiek dodatkowych działań ani powstrzymywania się
od działań w celu uzyskania przedmiotowego wynagrodzenia. Wynagrodzenie
Wnioskodawcy II jest więc świadczeniem jednostronnym. Wypłata wynagrodzenia
następuje niezależnie od realizacji przez Wnioskodawcę II określonych czynności lub
obowiązków i nie pozostaje w ścisłym związku z jakimkolwiek świadczeniem.
Co więcej Wnioskodawca II nie ma wpływu na wysokość Wynagrodzenia Wnioskodawcy II,
ponieważ jest ono całkowicie zależne od umów sprzedaży zawartymi przez Spółkę z
podmiotami trzecimi – w których realizację Wnioskodawca II nie będzie w żaden sposób
zaangażowany. To Spółka bowiem (w uzgodnieniu z danym nabywcą) będzie decydować o
wszelkich warunkach tych transakcji, w tym szczególności cenie i ilości sprzedawanego
węgla i realizować te dostawy przy wykorzystaniu dostępnych zasobów i infrastruktury.
Podkreślenia wymaga przy tym, że Spółka samodzielnie nawiązuje relacje gospodarcze z
zagranicznymi dostawcami węgla oraz podmiotami trzecimi nabywającymi węgiel od
Spółki. Wnioskodawca II nie pomaga Spółce w żaden sposób dotrzeć/uzyskać dostęp do
eksporterów od których Spółka sprowadza węgiel, ani do klientów Spółki (nabywców
Węgla Spółki).
Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w opisanej sytuacji Wnioskodawca II nie
realizuje na rzecz Spółki (tj. Wnioskodawcy II) jakichkolwiek czynności, które mogłyby
zostać uznane za czynności podlegające opodatkowaniu VAT, w konsekwencji czego
Wynagrodzenie Wnioskodawcy II nie powinno podlegać opodatkowaniu VAT i nie wpływa
w jakikolwiek sposób na rozliczenia VAT Wnioskodawcy II.
Tym samym stanowisko Wnioskodawców do pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców w odniesieniu do pytania nr 2
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są
wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT,
przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Przy czym kwotą podatku naliczonego w przypadku transakcji krajowych jest suma kwot
podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu: (i) nabycia towarów i
usług, (ii) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem
usługi.
Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, a prowadzona przez nią działalność
podlega opodatkowaniu VAT - w związku z czym, co do zasady Spółce powinno
przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego przewidziane w art. 86 ust. 1 ustawy o
VAT.
Wnioskodawcy pragną jednocześnie zauważyć, iż koszt ponoszony na Wynagrodzenie
Wnioskodawcy II jest ściśle związany z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami
opodatkowanymi - tj. sprzedażą węgla i świadczeniem usług na rzecz Wnioskodawcy II.
Przedmiotem działalności Spółki jest bowiem handel węglem i innymi paliwami stałymi, a
Wynagrodzenie Wnioskodawcy II, które ma być wypłacane, jest pochodną zawartej z
Wnioskodawcą II Umowy o współpracy, regulującej wzajemne prawa i obowiązki w
odniesieniu do importu i sprzedaży węgla. Należy zatem zauważyć, iż w dalszym
następstwie realizacji Umowy o współpracy dochodzi do realizacji przez Spółkę czynności
opodatkowanych - w postaci odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju oraz
świadczenia usług na terytorium kraju za wynagrodzeniem. Dlatego też przedmiotowe
Wynagrodzenie Wnioskodawcy II mogłoby potencjalnie wypełniać kryteria określona w art.
86 ust. 1 ustawy o VAT - z uwagi na opisany związek pomiędzy tym świadczeniem a
wykonywaną przez Spółkę działalnością opodatkowaną VAT.
Niemniej jednak, w tym miejscu podkreślenia wymaga fakt, iż zgodnie z art. 86 ust. 1
ustawy o VAT prawo do odliczenia VAT naliczonego dotyczy nabycia towarów i usług.
Tymczasem, jak wskazano powyżej w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawców do
pytania nr 1, w opisanej sytuacji Wnioskodawca II nie realizuje na rzecz Spółki dostawy
towarów ani nie świadczy na jej rzecz jakichkolwiek usług. Tym samym w przedmiotowej
sytuacji Spółka nie nabywa towarów ani usług, w konsekwencji czego nie przysługuje jej
również prawo do odliczenia VAT naliczonego.
Do analogicznych wniosków prowadzi również analiza art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, który
stanowi, iż podatkiem naliczonym jest suma podatku wynikającego z faktur otrzymanych z
tytułu nabycia towarów lub usług przez podatnika. Tym samym, skoro Wynagrodzenie
Wnioskodawcy II nie jest powiązane z jakimkolwiek świadczeniem wzajemny
realizowanym na rzecz Spółki, w tym zakresie Spółka nie nabywa towarów ani usług, suma
podatku wynikającego z faktur otrzymanych od Wnioskodawcy II nie stanowi po stronie
Wnioskodawcy I podatku naliczonego w rozumieniu art. 86 ust. 2 ustawy o VAT.
Dodatkowo zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT faktury i dokumenty celne nie
stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego w przypadku, gdy transakcja
udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Jak zostało to szeroko uargumentowane w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawców do
pytania nr 1, w opisanej sytuacji Wnioskodawca II nie realizuje na rzecz Spółki
jakichkolwiek czynności opodatkowanych VAT, tym samym ewentualne faktury
wystawiane przez Wnioskodawcę II dokumentują transakcje, które nie podlegają
opodatkowaniu VAT. Tym samym, w tym zakresie zastosowanie znajdzie wspomniane
powyżej wyłączenie przewidziane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, w konsekwencji
czego Wnioskodawcy I nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego w
tym zakresie.
Zatem kwota podatku od towarów i usług wykazywana na wystawianych przez
Wnioskodawcę II fakturach dokumentujących Wynagrodzenie Wnioskodawcy II nie może
stanowić po stronie Wnioskodawcy I kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu
zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT ani w jakikolwiek inny sposób wpływać na rozliczenia
podatku od towarów i usług po stronie Wnioskodawcy I.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
(t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”,
podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium
kraju.
Przez towary stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:
Rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się
przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde
świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej
niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art.
7, w tym również:
1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę,
w jakiej dokonano czynności prawnej;
2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania
czynności lub sytuacji;
3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu
działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Zauważyć należy, iż pojęcie usługi w prawie polskim zostało zdefiniowane bardzo szeroko.
Ponadto, pomocniczo należy przywołać art. 25 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28
listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz.
UE. L 347 z 11.12.2006 str. 1 ze zm.), zgodnie z którym:
Świadczenie usług może obejmować między innymi jedną z następujących czynności:
a) przeniesienie praw do wartości niematerialnych, bez względu na to, czy są one
przedmiotem dokumentu ustanawiającego tytuł prawny, czy nie;
b) zobowiązanie do zaniechania działania lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
c) świadczenie usług na podstawie nakazu wydanego przez organ władzy publicznej
lub w jego imieniu lub z mocy prawa.
Z powołanego przepisy wynika, że świadczeniem usług jest każde zachowanie się
podmiotu w wykonaniu stosunku zobowiązaniowego, które niekoniecznie polega na
fizycznym wykonaniu jakiekolwiek czynności lub podjęcia działania. Dyrektywa obejmuje
definicją świadczenia usług również zobowiązanie do zaniechania działania bądź do
tolerowania czynności lub sytuacji.
W konsekwencji, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde
zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś),
jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów
rzeczy).
Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy
tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów
ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:
- w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga
strona jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
- świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy
(wynagrodzenie).
Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy
istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a
otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią
rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku
prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna
być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za
wykonanie tego świadczenia.
W kwestii odpłatności za ww. świadczenie wskazać należy, że ustawa o podatku od
towarów i usług nie definiuje, co należy rozumieć przez czynność odpłatną. Jednak dla
uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem
od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co
wynika z przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Zagadnienie odpłatności świadczenia jako przesłanki opodatkowania było przedmiotem
licznych rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 1 kwietnia
1982 r. w sprawie C-89/81 Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że
wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały
wykonane odpłatnie. W innym orzeczeniu, w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a
Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), Trybunał zauważył, że czynność
„podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między
usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy
czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie
przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.
Analizując dokładniej ten problem Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z 8 marca 1988
r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council wskazał, że czynność można
uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana
korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane
świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która
miałaby być opodatkowana tym podatkiem.
Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z 5 lutego 1981 r. C-154/80, które
zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie
harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227
/EWEC). Trybunał wyjaśnił, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa
wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego
znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona
dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał
przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę
opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę.
Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia
wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał - świadczenie wzajemne musi stanowić
pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne
rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.
Biorąc pod uwagę powyższe, w omawianych okolicznościach wskazane powyżej warunki
należy uznać za spełnione. Jak bowiem wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca I i Wnios
kodawca II postanowili o wzajemnej współpracy w zakresie zakupu importowanego węgla
na potrzeby Wnioskodawcy II przez Wnioskodawcę I oraz na potrzeby produkcji miału
węglowego oraz tzw. groszku przez Wnioskodawcę I. Współpraca ta ma polegać na
realizacji przez Wnioskodawcę I usług określonych w Umowie (z których część może być
realizowana na podstawie pełnomocnictw szczególnych Wnioskodawcy II), za które
Wnioskodawca I ma otrzymywać od Wnioskodawcy II wynagrodzenie przewidziane
Umową. Na podstawie Umowy Wnioskodawca I zamierza:
- sprzedawać węgiel na rzecz Wnioskodawcy II - w zamian za wynagrodzenie ustalone
pomiędzy Wnioskodawcą I a Wnioskodawcą II zgodnie z Umową;.
- świadczyć na rzecz Wnioskodawcy II usługi w zakresie obsługi procesowania węgla,
zarządzania jakością węgla oraz usług spedycyjnych - w zamian za wynagrodzenie
ustalone pomiędzy Wnioskodawcami zgodnie z Umową.
Współpraca w zakresie ww. czynności ma przebiegać, co do zasady, według następującego
schematu:
1. Wnioskodawca II zgłasza swoje zapotrzebowanie na węgiel, co inicjuje proces zakupu
węgla; przekazując informacje o zapotrzebowaniu, Wnioskodawca II określa niektóre
parametry transakcji dotyczące jakości, ilości oraz terminu dostawy węgla;
2. Wnioskodawca I, na podstawie ww. informacji od Wnioskodawcy II, przeprowadza
postępowanie zakupowe na rynku międzynarodowym, przygotowuje podsumowanie
zebranych ofert i rekomendacje wyboru dostawcy;
3. Wnioskodawca I negocjuje z zagranicznym dostawcą treść umowy, a następnie
przedstawia projekt tej umowy do akceptacji Wnioskodawcy II. Wnioskodawcy II
przysługuje prawo odmowy wyrażenia zgody na zawarcie umowy w proponowanym
brzmieniu pomiędzy Wnioskodawcą I a zagranicznym dostawcą; przy czym brak zgody
na zawarcie umowy nie oznacza braku możliwości zawarcia tej umowy przez
Wnioskodawcę I, jednakże w takim przypadku węgiel nabywany przez Spółkę nie
będzie dostarczany czy też sprzedawany na rzecz Wnioskodawcy II ani objęty innymi
postanowieniami Umowy zawartej między Wnioskodawcami;
4. W przypadku akceptacji propozycji::
a) Wnioskodawca I zawiera z podmiotem trzecim umowę, na podstawie której
nabędzie węgiel od tego podmiotu. Na podstawie Uzgodnionej Umowy
Wnioskodawca I, co do zasady, będzie nabywać i importować węgiel, który
wymaga podjęcia przez Wnioskodawcę I dodatkowych czynności (tzw.
przeprocesowania). W szczególności węgiel nabywany przez Wnioskodawcę I na
podstawie Uzgodnionej Umowy może zawierać frakcje, których Wnioskodawca
II nie zamierza nabyć z uwagi na liczne uwarunkowania biznesowe, techniczne
lub prawne.
b) Wnioskodawcy zawierają pisemne porozumienie transakcyjne stanowiące
załącznik do Umowy Ramowej Sprzedaży, wskazujące m.in. ilość węgla
nabytego przez Spółkę na podstawie Uzgodnionej Umowy, która ma podlegać
odsprzedaży na rzecz Wnioskodawcy II na podstawie Umowy Ramowej
Sprzedaży. Ilość węgla, która jest wskazana na Porozumieniu Transakcyjnym i
ma podlegać odsprzedaży na rzecz Wnioskodawcy II z uwagi na ww.
okoliczności może różnić się (być mniejsza) niż ilość węgla nabywanego i
importowanego przez Spółkę na podstawie Uzgodnionej Umowy. Sprzedaż
realizowana przez Wnioskodawcę I na podstawie Umowy Ramowej Sprzedaży
nie będzie bowiem obejmować frakcji, których Wnioskodawca II nie zamierza
nabyć z uwagi na wspomniane uwarunkowania.
5. Po dotarciu węgla Wnioskodawca I dokonuje odpowiednich formalności celnych,
czynności rozładunkowych oraz dodatkowych czynności związanych z
przeprocesowaniem węgla.
6. Po zakończeniu ww. czynności węgiel, w ilości wskazanej w Porozumieniu
Transakcyjnym jest sprzedawany przez Wnioskodawcę I na rzecz Wnioskodawcy II.
7. Pozostały węgiel (nieobjęty Porozumieniem Transakcyjnym) jest sprzedawany przez
Wnioskodawcę I podmiotom trzecim - bez jakiegokolwiek zaangażowania ze strony
Wnioskodawcy II.
Umowa o współpracy przewiduje, że Wnioskodawca II będzie uprawniony do
wynagrodzenia wynoszącego 30% marży Wnioskodawcy I osiągniętej z tytułu sprzedaży
pozostałego węgla (nieobjętego Porozumieniem Transakcyjnym) zrealizowanej przez
Wnioskodawcę I na rzecz podmiotów trzecich.
Wynagrodzenie 30% kwoty marży zostało określone w umowie w wyniku negocjacji
biznesowych prowadzonych pomiędzy Wnioskodawcą I i Wnioskodawcą II i miało na celu
zachęcenie Wnioskodawcy II do zawarcia z Wnioskodawcą I umowy o współpracy opisanej
we wniosku oraz do rzeczywistego korzystania z tej umowy. Powodem i celem zawarcia w
Umowie przedmiotowego wynagrodzenia było zatem zachęcenie Wnioskodawcy II do
współpracy z Wnioskodawcą I.
Gdyby Wnioskodawca I nie zgodził się na wypłatę tego dodatkowego wynagrodzenia 30%
marży, to Wnioskodawca II mógłby odmówić zawarcia Umowy. Zapisy Umowy nie
zobowiązują Wnioskodawcy II do zakupu węgla od Wnioskodawcy I – tym samym gdyby
strony podpisały Umowę bez zapisów dot. tego wynagrodzenia, Wnioskodawca II mógłby
nie korzystać aktywnie z tej Umowy - tj. nie nabywać węgla od Wnioskodawcy I (pomimo
zawartej pomiędzy tymi podmiotami Umowy).
W sytuacji zaistnienia okoliczności wskazanych w umowie świadczących, że
wynagrodzenie jest należne i ma być wypłacone - Wnioskodawca I nie wypłaci tego
wynagrodzenia, to zgodnie z Umową w takim przypadku Wnioskodawca II: (i) mógłby
skompensować to wynagrodzenie z własnymi zobowiązaniami wobec Wnioskodawcy II,
które wynikają z Umowy, (ii) mógłby wezwać Wnioskodawcę I do zaprzestania naruszeń
obowiązków umownych, (iii) po bezskutecznym upływie terminu określonego w tym
wezwaniu mógłby skorzystać z uprawnienia do wypowiedzenia umowy bez zachowania
okresu wypowiedzenia - o ile przyczyną niewykonania zobowiązania nie będzie działanie
siły wyższej (zdefiniowane w Umowie). Niezależnie od powyższych uprawnień
wynikających z umowy, Wnioskodawca II mógłby w takim przypadku dochodzić
przysługujących mu należności na drodze postępowania sądowego.
Jedyną zgodą / zachowaniem Wnioskodawcy II, z którą ma związek przedmiotowe
wynagrodzenie 30% marży jest zamówienie węgla u Wnioskodawcy I (tj. zgoda (akceptacja)
na zawarcie Uzgodnionej Umowy SPA i zawarcie Porozumienia Transakcyjnego), ponieważ
wynagrodzenie to dotyczy tylko węgla nabytego w ramach Uzgodnionej Umowy SPA. W
przypadku braku złożenia zamówienia (tj. braku zgody na zawarcie / akceptacji
Uzgodnionej Umowy SPA) po stronie Wnioskodawcy II nie powstanie prawo do otrzymania
przedmiotowego wynagrodzenia.
Zgodnie z Umową płatność przedmiotowego wynagrodzenia powinna zostać dokonana w
ciągu 30 dni od dnia wystawienia i doręczenia dokumentu rozliczeniowego. Umowa o
współpracy została zawarta na czas określony jednego roku.
Jak wskazano wyżej, świadczeniem jest każde zachowanie polegające na działaniu,
zaniechaniu działania lub znoszeniu (tolerowaniu) określonej sytuacji lub stanu rzeczy.
Świadczenie Wnioskodawcy I na rzecz Wnioskodawcy II (w zamian za wyrażenie zgody na
zawarcie Umowy), należy traktować świadczenie usług podlegające opodatkowaniu
podatkiem od towarów i usług, gdyż istnieje związek między wypłatą wynagrodzenia a
otrzymaniem świadczenia wzajemnego. Przedmiotowa transakcja ma charakter
ekwiwalentny – świadczenie jednej strony stosunku zobowiązaniowego następuje w
zamian za odpowiadające mu określone świadczenie drugiej strony. Tym samym w
opisanej sprawie wystąpił element wzajemności, konieczny aby uznać, że płatność jest
wynagrodzeniem za świadczoną usługę.
W konsekwencji, wskazać należy, że Wnioskodawca II, otrzymuje zachętę finansową od
Wnioskodawcy I za konkretne zachowanie, polegające na wyrażeniu zgody na zawarcie
Umowy, stanowi dla Wnioskodawcy II wynagrodzenie za wykonaną na rzecz
Wnioskodawcy I usługę, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5
ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy.
Tym samym stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 1 należy uznać za
nieprawidłowe.
Odnosząc się natomiast do odliczenia podatku naliczonego przez Wnioskodawcę I na
fakturach dokumentujących Wynagrodzenie Wnioskodawcy II, wskazać należy, że:
Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w
art. 86 ust. 1 ww. ustawy.
W myśl art. 86 ust. 1 ustawy:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności
opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do
obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem
art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi:
1) suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a) nabycia towarów i usług,
b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem
usługi;
Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o
kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone
warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, oraz gdy
towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do
wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi
skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z
wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie
podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty
podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które
nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich
wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu
podatkowi.
Ponadto ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego
pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in.
tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz
niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa
listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego
o kwotę podatku naliczonego.
Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:
Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy
podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku
gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest
zwolniona od podatku;
Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do
podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w
sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Na mocy art. 88 ust. 4 ustawy:
Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do
podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art.
96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie
podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.
Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, odliczenie podatku VAT naliczonego
na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane
towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika
podatku VAT, w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności
opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ww. ustawy warunek związku ze sprzedażą
opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z
obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczające jest, że z
okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju
prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są
w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej. Przy czym związek
dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub
bezpośredni.
O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić
wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też
nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących
przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi
wykonywanymi przez podatnika. Natomiast pośredni związek nabywanych towarów i
usług z działalnością przedsiębiorcy występuje wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się
z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością
gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby
jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z
działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy
dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku
dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup
towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np.
poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa
jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.
Powyższe regulacje oznaczają, że aby stwierdzić, czy podatnikowi podatku od towarów i
usług przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony,
należy zbadać związek ponoszonych wydatków z wykonywanymi przez podatnika
czynnościami opodatkowanymi, przy czym związek ten musi mieć charakter niewątpliwy,
lecz niekoniecznie bezpośredni. Podatnik musi jednak wykazać związek zakupów z
wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie
podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Z podanych przez Państwa informacji wynika, że Wnioskodawca I (Zainteresowany będący
stroną postępowania) jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT i prowadzi
działalność związaną z handlem węglem i innymi paliwami stałymi. Wnioskodawca I i
Wnioskodawca II podpisali umowę, na podstawie której Wnioskodawca I ma sprzedawać
węgiel Wnioskodawcy II oraz świadczyć na rzecz Wnioskodawcy II usługi w zakresie obsługi
procesowania węgla, zarządzania jakością węgla oraz usług spedycyjnych. Ponadto, jak
wskazano wyżej Wnioskodawca II świadczy na rzecz Wnioskodawcy I usługę polegającą na
wyrażeniu zgody na zawarcie Umowy, za co otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 30%
marży. Powodem i celem zawarcia w Umowie tego wynagrodzenia było zachęcenie
Wnioskodawcy II do współpracy z Wnioskodawcą I.
W konsekwencji, skoro - jak wskazano powyżej - przedstawiona w opisie sprawy zachęta
stanowi wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu
podatkiem VAT (nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT) to Wnioskodawcy I będzie
przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury
wystawionej przez Wnioskodawcę II, dokumentującej opisane świadczenie. Wynika to z
faktu, że w analizowanym przypadku będą spełnione - wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy -
przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wnioskodawca I jest
czynnym podatnikiem podatku VAT, a nabywana usługa polegająca na wyrażeniu zgody na
zawarcie umowy, z której to umowy wynika, że Wnioskodawca II będzie nabywał od
Wnioskodawcy I węgiel. Zatem niewątpliwie wiąże się to z osiągniętymi obrotami przez
Wnioskodawcę I. Zaś sama dostawa węgla, co do zasady, jest czynnością opodatkowaną
podatkiem VAT. Jak wskazał we własnym stanowisku Wnioskodawca I, koszt
Wynagrodzenia Wnioskodawcy II jest ściśle związany z wykonywanymi przez
Wnioskodawcę I czynnościami opodatkowanymi – tj. sprzedażą węgla i świadczeniem
usług na rzecz Wnioskodawcy II.
Podsumowując, Wnioskodawcy I będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT
naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Wnioskodawcę II, dokumentującej
wyrażenie zgody na zawarcie umowy.
Zaznaczyć jednak należy, że prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przysługuje,
jeśli nie zaistnieją inne przesłanki negatywne, określone w art. 88 ustawy.
Stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 2 jest więc nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu
prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie
interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia
zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany
przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego).
Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym
przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy
rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie
ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym
wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu
przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku
postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego
organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w
sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym,
mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego,
uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację
indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd
dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w
odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego
(którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z
dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie
zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji
ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5
ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
przez Zainteresowanego, który
jest stroną postępowania
A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Zainteresowany będący stroną
postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej
interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady
zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.;
dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS
/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną
(art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r
Ordynacji podatkowej.