Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
łowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego
zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
10 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 3 marca 2025 r. o wydanie interpretacji
indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od towarów i usług w kwestii braku obowiązku
sporządzenia remanentu likwidacyjnego i opodatkowania spisu z natury zgodnie z art. 14
ustawy o podatku od towarów i usług, w okolicznościach kontynuowania wykonywania
czynności opodatkowanych VAT (podatek od towarów i usług) związanych z wykorzystaniem części majątku
zlikwidowanego przedsiębiorstwa w postaci nieruchomości. Uzupełnili go Państwo – w
odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 kwietnia 2025 r. (data wpływu 18 kwietnia 2025 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Aktualnie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Jest właścicielem (...) lokali
mieszkalnych oraz (...) lokali użytkowych (w tym w jednym lokalu jest to 50% udziału we
własności). Nieruchomości są przeznaczone na wynajem. Dwa lokale mieszkalne są
udostępniane osobom fizycznym w ramach najmu krótkoterminowego, a lokale użytkowe
są wynajmowane podmiotom gospodarczym.
Stan posiadania nieruchomości Wnioskodawcy jest następujący:
1. (...) ul. (...) zakupione mieszkania – (...) r. – adaptacja na lokal użytkowy – wynajmowany;
2. (...) ul. (...) zamiana mieszkania na mieszkanie – (...) roku – adaptacja na lokal użytkowy –
wynajmowany;
3. (...) zamiana mieszkania na mieszkanie – (...) roku – adaptacja na lokal użytkowy –
wynajmowany;
4. (...) ul. (...) zakup mieszkania – (...) – adaptacja na lokal użytkowy – wynajmowany;
5. (...) ul. (...) – zakup 50% udziału w lokalu użytkowym – nabycie (...) roku – wynajmowany
od dnia zakupu;
6. (...) ul. (...) – zakup działki (...) roku – budowa domu (...). Oddanie do użytkowania-
zakończenie budowy (...). Oba lokale wynajmowane od (...) jako wynajem
krótkoterminowy.
Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i nie wykonuje poza
najmem nieruchomości innego rodzaju działalności gospodarczej.
Wnioskodawca planuje zlikwidować prowadzoną przez siebie jednoosobową działalność
gospodarczą. Będzie to spowodowane osiągnięciem w roku (...) wieku emerytalnego i
nabyciem prawa do emerytury. Wraz z likwidacją działalności gospodarczej, planowane
jest kontynuowanie najmu lokali ale już jako stanowiących majątek osobisty, nie związany
z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. W związku z tym, na podstawie nowych umów
najmu, w których Wnioskodawca nie będzie występować już jako przedsiębiorca ale jako
osoba fizyczna, zarządzająca własnym majątkiem, będzie kontynuowane wykorzystanie
tego majątku w celu osiągnięcia pożytków.
W związku z przeniesieniem nieruchomości do majątku osobistego i ich wynajmowaniem
dalszym na podstawie nowych umów, Wnioskodawca pozostanie nadal czynnym
podatnikiem VAT, uznając, że nadal będzie wykonywał czynności opodatkowane
podatkiem od towarów i usług ale już w zakresie innego źródła przychodów.
Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy po likwidacji działalności gospodarczej
przychody z najmu wskazanych nieruchomości mieszkalnych i użytkowych można
zakwalifikować do źródła przychodów z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych – tzw. najmu prywatnego, i opodatkować ryczałtem od
przychodów ewidencjonowanych, na podstawie art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanego
podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.
Istotne jest wobec powyższego, że po przejściu na emeryturę Wnioskodawca zakończy
aktywność charakterystyczną dla podmiotu gospodarczego, gdyż zamierza:
- nie podejmować działań zmierzających do budowy struktury organizacyjnej, tj. kadry
zarządzającej, pracowników, szerszej działalności reklamowej, istnienia osobnego
lokalu do kontaktu z najemcami,
- ograniczyć czasowo działania związane z najmem do kilku-kilkunastu dni w miesiącu,
- ograniczyć działanie wyłącznie do pobierania pożytków cywilnych z nieruchomości
stanowiącej własność osobistą wynajmującego;
- wykorzystywać najem jako jedyny racjonalny sposób zarządzania tymi
nieruchomościami, które będą stanowiły majątek osobisty Wnioskodawcy.
Ponadto Wnioskodawca nosi się z zamiarem sprzedaży wybranej nieruchomości, ale
sprzedaż nastąpiłaby nie wcześniej niż po upływie sześciu lat, licząc od pierwszego dnia
miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiłaby likwidacja działalności
gospodarczej prowadzonej samodzielnie do dnia ich odpłatnego zbycia, a uzyskane kwoty
przeznaczone byłyby na cele osobiste.
W odpowiedzi na wezwanie uzupełnił Pan opis zdarzenia przyszłego, o następujące
informacje:
1. Wnioskodawca dokona wykreślenia w CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) swojej działalności gospodarczej z
momentem przejścia na emeryturę;
2. Po likwidacji działalności gospodarczej Wnioskodawca nadal będzie wykonywał
obowiązki w zakresie podatku od towarów i usług, pozostanie zarejestrowanym
podatnikiem VAT i będzie składał pliki JPK_VAT i odprowadzał podatek od towarów i
usług, gdyż będzie wykonywał czynności podlegające opodatkowaniu VAT, więc
prowadząc nadal działalności gospodarczej wyłącznie w rozumieniu ustawy o podatku
od towarów i usług;
3. Przy nabyciu nieruchomości przysługiwało Wnioskodawcy prawo odliczania podatku
naliczonego związanego wyłącznie z nabyciem gruntu i budową nieruchomości
wymienionej w pkt 6 informacji zawartej w opisie zdarzenia przyszłego (nieruchomość
w (...)). Natomiast w stosunku do pozostałych lokali – wymienionych w pkt 1-5 spisu
nieruchomości zawartego w opisie zdarzenia przyszłego – nie przysługiwało
podatnikowi prawo odliczenia podatku naliczonego VAT, gdyż lokale zostały nabyte od
nie podatników VAT;
4. Wykorzystywanie nadal „części majątku”, po likwidacji działalności gospodarczej będzie
obejmowało wykorzystywanie ściśle wymienionych w opisie nieruchomości, które były
dotychczas związane z działalnością gospodarczą. Użyte sformułowanie „związanych z
wykorzystywaniem części majątku zlikwidowanego przedsiębiorstwa w postaci
nieruchomości” należy rozumieć jako:
a) Dalsze korzystanie z wymienionych nieruchomości dla potrzeb czynności objętych
VAT, bez wykorzystywania do czynności najmu innych składników ogólnie
tworzących majątek likwidowanego przedsiębiorstwa, a nie związanych z
nieruchomościami jak telefon i komputer.
b) Wskazanie, że wymienione nieruchomości są ogólnie częścią przedsiębiorstwa ale
jego składniki obejmują także niezbędne rzeczy ruchome takie jak telefon i
komputer, więc dalszy najem obejmie wyłącznie wymienione składniki
przedsiębiorstwa w postaci nieruchomości i nic innego.
Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług oznaczone jak we wniosku
2. Czy dokonując zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej, w rozumieniu
ustawy Prawo przedsiębiorców, Wnioskodawca będzie zobowiązany do sporządzenie
remanentu likwidacyjnego i opodatkowania spisu z natury zgodnie z art. 14 ustawy o
podatku od towarów i usług, w okolicznościach kontynuowania wykonywania czynności
opodatkowanych VAT związanych z wykorzystaniem części majątku zlikwidowanego
przedsiębiorstwa w postaci nieruchomości?
Pana stanowisko w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług
W zakresie podatku od towarów i usług i obowiązku opodatkowania remanentu
likwidacyjnego należy wskazać, że zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i
usług:
Opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu
nie były przed miotem dostawy towarów, w przypadku:
1) rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
2) zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną albo
przedsiębiorstwem w spadku wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu,
obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia za przestania działalności
naczelnikowi urzędu skarbowego;
3) wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego albo uprawnienia do powołania zarządcy
sukcesyjnego – w przypadku gdy zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony i dokonano
zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13 października 1995 r. o
zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2022 r. poz. 2500
oraz z 2023 r. poz. 614, 1234 i 1723).
Powyższe nie zachodzi w opisie zdarzenia przyszłego, gdyż Wnioskodawca nosi się z
zamiarem kontynuowania czynności opodatkowanych VAT po likwidacji działalności
gospodarczej. Zatem likwidacja działalności gospodarczej, w rozumieniu ustawy Prawo
przedsiębiorców, nie zobowiązuje Wnioskodawcy do sporządzenia i opodatkowania
podatkiem VAT spisu z natury, wobec kontynuowania czynności opodatkowanych
podatkiem od towarów i usług po zakończeniu działalności gospodarczej.
Ocena stanowiska
w zakresie podatku od towarów i usług
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
(t.j. Dz. U. z 2024 r., poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają
odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (...).
Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach –
rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1
pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5
ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub
jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy
towarów w rozumieniu art. 7 (...).
Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że
dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie
wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem).
Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy
świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać
wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną
usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku
prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna,
bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.
Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów
lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała
opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w
takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.
Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki
organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące
samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub
rezultat takiej działalności.
Według art. 15 ust. 1 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność
producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby
naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.
Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na
wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla
celów zarobkowych.
Dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy nie
ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność
podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek
efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą
straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.
W świetle powyższego należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, polegającej na
wykorzystaniu towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w
rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i
usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi
również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów
zarobkowych.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że jest Pan właścicielem (...) lokali mieszkalnych
oraz (...) lokali użytkowych (w tym w jednym lokalu jest to 50% udziału we własności), które
są przeznaczone na wynajem. Jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i nie
wykonuje poza najmem nieruchomości innego rodzaju działalności gospodarczej.
W związku z nabyciem prawa do emerytury, planuje Pan zlikwidować prowadzoną przez
siebie jednoosobową działalność gospodarczą. Dokona Pan wykreślenia w CEIDG swojej
działalności wraz z likwidacją działalności gospodarczej, planowane jest kontynuowanie
najmu lokali ale już stanowiących majątek osobisty.
W związku z przeniesieniem nieruchomości do majątku osobistego i ich dalszym
wynajmowaniem, pozostanie Pan nadal czynnym podatnikiem VAT.
Na podstawie art. 659 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.
U. z 2024 poz. 1061 ze zm.):
§ 1 Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania
przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu
umówiony czynsz.
§ 2 Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.
Stosownie do treści powyższego przepisu, oddanie rzeczy innej osobie do używania przez
czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym
świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego
wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość
korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie
rzeczy przez jego najemcę.
Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem
świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest
świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem, oddanie w
ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści
majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.
Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w
art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób
ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały
charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy
najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło
przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym
mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na
mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Zatem charakter usług najmu wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej, o której
mowa w ww. art. 15 ust. 2 ustawy, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i
usług.
Ma Pan m.in. wątpliwości w zakresie podatku od towarów i usług, czy dokonując
zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej, w rozumieniu ustawy Prawo
przedsiębiorców, będzie Pan zobowiązany do sporządzenia remanentu likwidacyjnego i
opodatkowania spisu z natury zgodnie z art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług, w
okolicznościach kontynuowania wykonywania czynności opodatkowanych VAT związanych
z wykorzystaniem części majątku zlikwidowanego przedsiębiorstwa w postaci
nieruchomości (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).
Wskazać w tym miejscu należy, że likwidacja działalności gospodarczej powoduje, że
podmiot ten przestaje być podatnikiem podatku od towarów i usług. Przepisy ustawy o
VAT przewidują w takim przypadku obowiązek opodatkowania towarów, w stosunku do
których przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego oraz
sporządzenie spisu z natury. Obowiązki te wynikają z art. 14 ustawy o podatku od
towarów i usług.
Zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej
produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w
przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą
fizyczną albo przedsiębiorstwem w spadku wykonywania czynności podlegających
opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania
działalności naczelnikowi urzędu skarbowego;
Na mocy art. 14 ust. 4 ustawy przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do
których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku
naliczonego.
W świetle art. 14 ust. 5 ustawy w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są
obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki, zaprzestania
wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o
których mowa w ust. 1 pkt 3, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani
złożyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości
towarów i o kwocie podatku należnego, nie później niż w dniu złożenia deklaracji
podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki, zaprzestania
wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o
których mowa w ust. 1 pkt 3.
Zgodnie z art. 14 ust. 6 ustawy obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust.
1, powstaje w dniu rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności
podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt
3.
W świetle powyższych regulacji prawnych, obowiązki wynikające z przepisu art. 14 ustawy
ciążą na podatniku tegoż podatku, będącym osobą fizyczną zaprzestającym wykonywania
czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z art. 14
ust. 1 pkt 2 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i
towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku
zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną
wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego na podstawie art.
96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.
W omawianej sprawie nie znajdą zatem zastosowania przepisy art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy,
dotyczące opodatkowania towarów w przypadku zaprzestania przez podatnika
wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, ponieważ jak wyjaśniono, dalsze
oddanie w najem lokali – na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług – skutkować
będzie wykonywaniem działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy
oraz dokonywaniem czynności opodatkowanych określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
W związku z powyższym kontynuując działalność poprzez najem lokali zachowana będzie
ciągłość prowadzonej działalności gospodarczej, zatem nie będzie miał Pan obowiązku
sporządzenia remanentu likwidacyjnego i opodatkowania spisu z natury zgodnie z art. 14
ustawy o VAT w okolicznościach kontynuowania wykonywania czynności podlegających
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zatem Pana stanowisko w zakresie pytania dotyczącego podatku od towarów i usług
oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który
obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem
wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte
pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji
indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu
faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we
wniosku stanem faktycznym albo opisem zdarzenia przyszłego. Ponosi Pan ryzyko
związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu
stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki
prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej
przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym
przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany
któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona
odpowiedź traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie
przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku
postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie
określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków
prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z
dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państw sytuacja będzie zgodna
(tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n Ordynacji
podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące
przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są
przedmiotem decyzji wydanej:
1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z
dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli
korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem
zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub
objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z
dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP
(art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z
dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.