0114-KDIP4-3.4012.116.2025.1.APR

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Agencja (dalej: „Agencja”, „Wnioskodawca” lub „A”) jest państwową osobą prawną utworzoną na mocy ustawy z dnia (...). Agencja zapewnia (...). Zgodnie z klasyfikacją PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) ww. działalność sklasyfikowana jest w grupowaniu (...). Agencja jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej także: „podatek VAT (podatek od towarów i usług)” lub „VAT”).

27 lutego 2025 r. weszła w życie ustawa z (...) o zmianie ustawy – (...). Ustawa ta wprowadza regulacje mające na celu dostosowanie polskiego prawa do przepisów Unii Europejskiej dotyczących (...). Przedmiotowa ustawa wprowadziła do ustawy z dnia (...) zmiany polegające m.in. na dodaniu art. 3a–3c. Zgodnie z art. (...)”. Stosownie zaś do ust. 5 „(...)”. Natomiast ust. 6 stanowi, iż „(...)”. Kwestię czynności, za które Agencja pobiera opłaty i ich wysokość szczegółowo uregulowano w ustawie z dnia (...), w nowo dodanym art. (...) ust. 1, który stanowi, iż „(...)”. Jak stanowi dalej ust. 3 tego artykułu „(...)”. Przykładowo, wskazany Załącznik nr (...) do ustawy (...) zawiera w wierszu pierwszym opis tytułu należności „(...)” oraz kwotę należnej opłaty „(...)”. W konsekwencji wejścia w życie przywołanych przepisów Wnioskodawca, począwszy od dnia 27 lutego 2025 r., obowiązany jest do pobierania opłat, o których mowa w art. (...) (...) w wysokości określonej w Załączniku nr (...) do tej ustawy. Przygotowując się do ich pobierania Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy obowiązany jest pobierać je w kwocie wynikającej z Załącznika nr (...) do (...) czy też powinien pobierać je w kwocie wynikającej z Załącznika nr (...) powiększonej o podatek od towarów i usług. Wątpliwości te wyniknęły ze sformułowania, jakim posłużył się ustawodawca w art. (...), o następującym brzmieniu: „(...)” W opinii Wnioskodawcy sformułowanie „nie uwzględniają kwoty podatku od towarów i usług” może wywołać wrażenie, jakoby kwoty opłat wskazane w Załączniku nr (...) były kwotami „netto”, zaś Agencja pobierając opłaty powinna dodatkowo „uwzględnić” podatek od towarów i usług tj. naliczyć go wg właściwej stawki, w konsekwencji czego opłaty pobierane byłyby w wysokości wyższej, aniżeli wynika to z Załącznika nr (...). Wnioskodawca nie zgadza się z przyjęciem stanowiska innego niż to, że opłaty pobierane przez Agencję za czynności określone w art. (...) ustawy (...) stanowią opłaty publicznoprawne i jako takie nie podlegają podwyższeniu o podatek VAT. Powyższą interpretację Wnioskodawcy podziela Minister (...), który w piśmie z 10 lutego 2025 r. znak pisma: (...), skierowanym do Wnioskodawcy stwierdził, iż „Bez względu na powyższe, Minister (...) informuje, że zgodnie z dodawanym nowelizacją art. (...) ustawy z dnia (...) nakładane na A. zadania stanowią realizację zadań publicznych i nie mają charakteru działalności gospodarczej. Co więcej, dodawany nowelizacją art. (...) ustawy z dnia (...) r. o (...) stanowi, że opłaty za czynności dotyczące (...) mają charakter publicznoprawny. Celem wskazanych przepisów było zaliczenie przedmiotowych opłat do niepodatkowych należności budżetowych o charakterze publicznoprawnym”. Warto nadmienić, że Minister (...), jako organ odpowiedzialny za przeprowadzenie procesu nowelizacji ustawy (...), najlepiej zna intencję, jaka stała za stworzeniem regulacji objętej niniejszym wnioskiem. Mając na uwadze niejednoznaczność sformułowania, jakim ustawodawca posłużył się w art. (...), Wnioskodawca postanowił wystąpić z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych celem rozstrzygnięcia, czy pobierane przez niego opłaty za czynności, o których mowa w art. (...), podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pytanie

Czy opłaty za czynności, o których mowa w art. (...) ustawy (...), pobierane przez Wnioskodawcę w wysokości wynikającej z Załącznika nr (...) do (...) podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług? Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż pobierane przez niego opłaty z tytułu realizacji czynności, o których mowa w art. (...), nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W momencie poboru opłaty Wnioskodawca nie jest więc zobowiązany do naliczania VAT od kwot opłat wynikających z Załącznika nr (...) do (...). Na poparcie swego stanowiska Wnioskodawca wskazuje, iż nakładane na niego na podstawie art. (...) ustawy z (...). Czynności podejmowane przez Wnioskodawcę w zw. z (...), stanowiące realizację zadań publicznych, podejmowane będą w ramach postępowania administracyjnego wszczynanego na wniosek zainteresowanego (tzw. postępowanie wnioskowe) i toczyć się będą w oparciu o przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. (...) będzie miało charakter decyzji administracyjnej wydanej przez Wnioskodawcę działającego jako organ administracyjny niższego stopnia. Od decyzji odmawiającej (...) przysługiwało będzie odwołanie (tj. wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy) do (...) jako organu administracyjnego wyższego stopnia, o czym stanowi art. (...). Nadto w art. (...) ustawy z dnia (...) stwierdzono, iż „Opłaty, o których mowa w (...), mają charakter publicznoprawny”. Przypisanie opłatom pobieranym przez Wnioskodawcę charakteru publicznoprawnego oznacza, iż stanowią one formę odpłatności za uzyskanie zindywidualizowanego świadczenia wykonanego przez podmiot prawa publicznego. W stosunku do przedmiotowych opłat znajduje zatem zastosowanie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym „Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych”. Implementacja przytoczonego przepisu musi skutkować uznaniem (w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku), iż w zakresie, w jakim Wnioskodawca realizował będzie zadania publiczne związane z wyznaczaniem stref geograficznych dla systemów bezzałogowych statków powietrznych, nie będzie uznawany za podatnika VAT. W konsekwencji pobierane z tego tytułu opłaty, stanowiące odpłatność za wykonywanie czynności z zakresu zadań publicznych, nałożonych na Wnioskodawcę przez (...), nie mogą zostać uznane za podlegające opodatkowaniu VAT – gdyż pobierając je, Wnioskodawca nie działa jako podatnik. Uprawniona jest zatem konstatacja, iż w sytuacji, w której Wnioskodawca realizuje zadania publiczne polegające na (...), tj. w sytuacji, w której Wnioskodawca podejmuje działania w charakterze organu administracyjnego (a nie na podstawie umów cywilnoprawnych, nie w ramach działalności gospodarczej), to pobierane z tego tytułu opłaty publicznoprawne nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. W tym kontekście sformułowanie, którym posłużył się ustawodawca w art. (...) (że stawki opłat nie uwzględniają kwoty podatku od towarów i usług), należy w opinii Wnioskodawcy interpretować jako dodatkowe, ustawowe potwierdzenie w (...) (niejako niezależnie od regulacji zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług), że kwoty opłat wynikające z Załącznika nr (...) do (...) nie zawierają w sobie podatku VAT, tj. stanowią w całości niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: 1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej, 2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji, 3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do „grona” usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy. Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki: w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia, świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie). Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy jej wykonaniem a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Zatem pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych. W konsekwencji, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT. Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy: Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Unormowanie to stanowi odzwierciedlenie art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), który stwierdza, że: Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo – przedmiotowego. Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki: dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy, odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane. Konieczność spełniania dwóch warunków wyłączających organy publiczne z opodatkowania VAT (wykonywanie czynności przez organ podlegający prawu publicznemu oraz wykonywanie danej czynności przez podmiot działający w charakterze organu publicznego w odniesieniu do tej czynności) była wielokrotnie podkreślana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak stwierdził TSUE w orzeczeniu w sprawie C-4/89 – Comune di Carpaneto Piascentino i inni a Ufficio provinciale imposta sul valore aggiunto di Piacenza – art. 4(5) VI Dyrektywy należy interpretować w taki sposób, aby czynności wykonywane przez organy publiczne w rozumieniu tego przepisu stanowiły czynności wykonywane przez organy prawa publicznego podlegające szczególnym zasadom prawnym mającym do nich zastosowanie. Drugi akapit tej regulacji należy natomiast interpretować w taki sposób, aby Państwa Członkowskie zobowiązane były zapewnić, by organy prawa publicznego traktowane były jak podatnicy w związku z czynnościami wykonywanymi w charakterze organów publicznych w przypadku, gdy czynności te mogą być również podejmowane w ramach działalności konkurencyjnych przez przedsiębiorców prywatnych, jeśli traktowanie tych organów jako podmiotów nieposiadających statusu podatnika mogłoby prowadzić do istotnego naruszenia zasad konkurencji. Wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy stanowi odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania i jako takie musi być ściśle interpretowane. Innymi słowy organ (urząd obsługujący ten organ) będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach – gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań (co wynika z pierwszej części art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług) oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych. Stąd też aby uznać, że organ działa w zakresie swoich funkcji ustawowych i jednocześnie nie korzysta z formy cywilistycznej musi zaistnieć sytuacja tego rodzaju, że przy realizacji danego zadania – określonej prawem czynności wykonywanej w interesie publicznym, organ ten wyposażony jest we władztwo publiczne, tj. występuje w pozycji nadrzędnej w stosunku do innych podmiotów uczestniczących w danej czynności. Status podmiotu publicznego był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 29 października 2015 r. w sprawie C-174/14 Saudaçor – Sociedade Gestora de Recursos e Equipamentos da Saúde dos Açores SA przeciwko Fazenda Pública. W wyroku tym TSUE stwierdził: „(...) ponieważ (...) art. 13 ust. 1 dyrektywy 2006/112 należy jako wyjątek interpretować w sposób ścisły, należy uznać, że wyliczenie znajdujące się w tym przepisie jest wyczerpujące, a pojęcie „innych podmiotów prawa publicznego” stanowi pozostałą kategorię podmiotów należących do władzy publicznej, innych niż te, które zostały konkretnie wymienione w tym przepisie. Jeżeli chodzi w szczególności o pierwszy z dwóch warunków ustanowionych w art. 13 ust. 1 wspomnianej dyrektywy, to znaczy o warunek dotyczący statusu podmiotu publicznego, to Trybunał orzekł już, że osoba, która wykonuje czynności należące do prerogatyw władztwa publicznego w sposób niezależny, nie pozostając częścią administracji publicznej, nie może zostać zaklasyfikowana jako podmiot prawa publicznego w rozumieniu tego przepisu (zob. podobnie w szczególności postanowienie Mihal, C 456/07, EU:C:2008:293, pkt 18 i przytoczone tam orzecznictwo). Trybunał wyjaśnił również, że status „podmiotu prawa publicznego” nie może wynikać jedynie z tego, że dana działalność polega na wykonywaniu czynności należących do prerogatyw władztwa publicznego (zob. podobnie w szczególności postanowienie Mihal, C#456/07, EU:C:2008:293, pkt 17 i przytoczone tam orzecznictwo)”. Ponadto, dla uzyskania statusu podatnika VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Podatnikiem będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na to, czy przynosi ona zyski. Podatnikami VAT są również podmioty, których cel działalności nie jest związany z prowadzeniem działalności komercyjnej nastawionej na osiąganie zysków lub też przeznaczające uzyskane zyski na cele społecznie użyteczne (charytatywne, kulturalne, naukowe itd.). Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że są Państwo państwową osobą prawną utworzoną na mocy ustawy o (...). Zapewniają Państwo (...). Są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. 27 lutego 2025 r. weszła w życie ustawa z dnia (...) r. o zmianie ustawy – (...). Ustawa ta wprowadza regulacje mające na celu dostosowanie polskiego prawa do przepisów Unii Europejskiej dotyczących (...). Przedmiotowa ustawa wprowadziła do ustawy o (...) zmiany polegające m.in. na dodaniu art. (...). Zgodnie z tymi zmianami wyznaczają Państwo (...). W konsekwencji wejścia w życie przywołanych przepisów, począwszy od 27 lutego 2025 r., są Państwo obowiązani do pobierania opłat, o których mowa w art. (...) (...) w wysokości określonej w Załączniku nr (...) do tej ustawy. Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy opłaty za czynności, o których mowa w art. (...) ustawy (...), pobierane przez Państwa w wysokości wynikającej z załącznika nr (...) do ustawy (...) podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dokonując analizy przedmiotowej sprawy należy rozpatrzyć czy czynności, o których mowa w art. (...) ustawy (...), wykonywane przez Państwa mogą być klasyfikowane jako odpłatne świadczenie usług, a w konsekwencji czy występują Państwo w tym zakresie jako podatnik VAT. Na podstawie art. (...) ustawy z dnia (...) r. o zmianie ustawy – (...) (Dz. U. z (...)) zostały wprowadzone zmiany w ustawie o (...) (t. j. Dz. U. z (...)). W ustawie o (...) po art. (...) dodano art. (...) ww. ustawy. Zgodnie z art. (...) ust. (...) ustawy o (...): 1. (...). Natomiast na podstawie art. (...) ustawy o zmianie ustawy – (...) oraz niektórych innych ustaw zostały również wprowadzone zmiany w ustawie – (...). W ustawie – (...) (t. j. Dz. U. z (...)) dodano (...). Na podstawie art. (...) ustawy – (...): (...). Analizując opis przedstawionej sprawy należy zauważyć, że na mocy przepisów prawa zostali Państwo wyznaczeni jako organ właściwy do realizacji zadań w zakresie (...). W tym zakresie realizują Państwo zadania publiczne. Oznacza to, że wyłącznie Państwo są uprawnieni do realizacji ww. czynności, a zatem nie działają Państwo w warunkach konkurencyjnych. Za dokonane czynności pobierane są opłaty a wysokość stawek tych opłat określona jest w załączniku do ustawy (...). Tym samym, brak jest swobody kształtowania treści stosunku prawnego w tym zakresie. W związku z tym, w odniesieniu do opisanych należności nie występują Państwo w roli zwykłego uczestnika obrotu gospodarczego, lecz w roli organu władzy, a pobierane opłaty (kwestia ich poboru i ich wysokości) nie mogą być przedmiotem zawieranych umów cywilnoprawnych. Zatem, w przypadku poboru opłat za czynności, o których mowa w art. (...) (...), zastosowanie ma art. 15 ust. 6 ustawy, wyłączający możliwość uznania Państwa za podatnika podatku VAT. Wobec tego pobierane opłaty nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.