W dniu 18 lutego 2025 r. podatnik złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej możliwości dokonania korekty podatku należnego w okresie zawieszenia działalności gospodarczej. Podatnik zawiesił działalność gospodarczą 1 września 2023 r. i wystawił fakturę, za którą nie otrzymał zapłaty, a następnie skorzystał z ulgi na złe długi. Po wyroku sądowym, w którym dłużnik został zobowiązany do zapłaty, dłużnik dokonał częściowych wpłat, które jednak zostały zaliczone na poczet odsetek i kosztów procesu, a nie na należność główną. Organ podatkowy uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe, wskazując, że w przypadku uregulowania należności, podatnik będzie zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego. Interpretacja jest negatywna, ponieważ organ zaprzecza stanowisku podatnika.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny18 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 18 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości dokonania korekty podatku należnego w okresie zawieszenia działalności gospodarczej. Uzupełnił go Pan pismem z 18 lutego 2025 r. (wpływ 18 lutego 2025 r.), dwoma pismami z 27 marca 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie oraz pismem z 10 kwietnia 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego 1 września 2023 r. zawiesił Pan działalność gospodarczą ((...) NIP (...)). Jeszcze kiedy działalność była aktywna wystawił Pan fakturę za wykonane przez Pana usługi (faktura 1 /03/2023) termin płatności faktury to 30 kwietnia 2023 r. Firma, której wystawił Pan fakturę, tj. (...) NIP: (...) nie zapłaciła za tę fakturę. W związku z tym, w odpowiednim czasie skorzystał Pan z ulgi na złe długi i otrzymał zwrot VAT (podatek od towarów i usług) od Urzędu Skarbowego. Dokonał Pan korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego, o której mowa w art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, z tytułu wierzytelności wynikającej z faktury 1/03/2023. Firma (...) nie zapłaciła Panu za fakturę, tak więc postanowił Pan sprawę oddać do sądu aby walczyć o pieniądze. 11 września 2024 r. Sąd wydał wyrok nakazujący (...) zapłatę na Pana rzecz kwoty z wystawionej faktury, wraz z odsetkami oraz m.in. innymi kosztami procesu. W międzyczasie w sierpniu i we wrześniu 2024 roku, (...) wpłaciła na Pana konto firmowe kwotę 1500 złotych w trzech ratach po 500 złotych. Pozwana wpłaciła te pieniądze tylko dlatego, że próbowała „wywalczyć” w sądzie możliwość spłaty długu wobec Pana po 500 złotych miesięcznie (była to jedynie próba manipulacji Sądem, gdyż zaraz po wydaniu wyroku przez Sąd przestała wpłacać pieniądze na Pana konto). Pana mecenas poinformowała pozwaną (...), że wpłaty otrzymane od niej będą zaliczane na poczet odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych i zasądzonych kosztów procesu, oraz do czasu wyczerpania ww. należności, wpłaty nie będą zaliczane na poczet należności głównej wynikającej z faktury nr 1/03/2023. Dzisiaj sprawa wygląda tak, że przekazał Pan odzyskiwanie pieniędzy komornikowi. Od (...) oprócz wyżej wspomnianej wpłaty 1500 złotych, otrzymał Pan odzyskaną przez komornika kwotę 2587,10 zł. Dodatkowo zapłacił Pan fakturę od swojej mecenas na kwotę 1617 złotych wystawioną 18 listopada 2024 roku, oraz fakturę wystawioną przez komornika na kwotę 110,62 zł. Pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie uzupełniającym)
Skoro nie jest Pan czynnym podatnikiem od towarów i usług, ponieważ ma Pan zawieszoną działalność gospodarczą i nie składa deklaracji VAT-7 i pliku JPK do urzędu skarbowego, to jak ma Pan odprowadzić VAT należny do urzędu skarbowego w odniesieniu do uregulowanych przez dłużnika kwot (kwoty, które otrzymał Pan od dłużnika nie są pełną kwota, którą powinien uregulować dłużnik, i kwoty te otrzymał Pan już w okresie zawieszonej działalności)? Pana stanowisko w sprawie (doprecyzowane w piśmie uzupełniającym) Nie jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, ma Pan zawieszoną aktualnie działalność gospodarczą, chciałby Pan odprowadzić VAT należny do urzędu skarbowego zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, aczkolwiek do dzisiaj nie otrzymał Pan od wierzyciela pełnej kwoty za wystawioną fakturę 1/03/2023. Skoro ma Pan aktualnie zawieszoną działalność gospodarczą, a wpłaty od dłużnika wpłynęły na Pana konto firmowe właśnie w okresie zawieszonej już działalności, i kwoty te nie stanowią pełnej kwoty zobowiązania przez dłużnika, dodatkowo dłużnik ma do zapłacenia wyższą kwotę niż kwota widniejąca na wystawionej przez Pana fakturze (w związku z wyrokiem sądu m.in. odsetki, koszty procesu), a jeszcze w trakcie aktywnej działalności skorzystał Pan z ulgi za złe długi, a dodatkowo na tę chwilę od komornika przestały wpływać pieniądze, a dłużnik nie respektuje wyroku Sądu, Pana stanowisko jest takie, że jest Pan zobowiązany do naliczenia podatku należnego, a także złożenia pliku JPK jedynie od otrzymanej (na tę chwilę) kwoty od dłużnika.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) - zwanej dalej ustawą, Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Zaznaczyć należy, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki: w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia, świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie). Należy podkreślić, iż oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Czynności są opodatkowane podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy wykonywane są przez podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającego w takim charakterze w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, określanej często jako tzw. ulga na złe długi, zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy, zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. Stosownie do treści art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona. Natomiast w myśl art. 89a ust. 1a ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Jednocześnie, na podstawie art. 89a ust. 3 ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie. Zgodnie z art. 89a ust. 4 ustawy, w przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność zastała uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części. Przywołane wyżej przepisy art. 89a ustawy dopuszczają możliwość dokonania przez podatnika korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Ponadto, stosownie do art. 89a ust. 5 ustawy, wierzyciel informuje o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego w deklaracji podatkowej, w której dokonuje tej korekty. Zgodnie z wyżej cytowanymi przepisami skorzystanie przez wierzyciela z możliwości korekty podatku należnego od nieściągalnych wierzytelności, a następnie jej uregulowanie bądź zbycie w jakiejkolwiek formie, powoduje obowiązek zastosowania się do normy z art. 89a ust. 4 ustawy. W tym miejscu wskazać należy, że w myśl art. 451 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwany dalej Kodeks cywilny: dłużnik mający względem tego samego wierzyciela kilka długów tego samego rodzaju może przy spełnieniu świadczenia wskazać, który dług chce zaspokoić. Jednakże to, co przypada na poczet danego długu, wierzyciel może przede wszystkim zaliczyć na związane z tym długiem zaległe należności uboczne oraz na zalegające świadczenia główne. Natomiast w myśl art. 451 § 2 – Kodeks cywilny: jeżeli dłużnik nie wskazał, który z kilku długów chce zaspokoić, a przyjął pokwitowanie, w którym wierzyciel zaliczył otrzymane świadczenie na poczet jednego z tych długów, dłużnik nie może już żądać zaliczenia na poczet innego długu. Zgodnie z art. 451 § 3 – Kodeks cywilny: w braku oświadczenia dłużnika lub wierzyciela spełnione świadczenie zalicza się przede wszystkim na poczet długu wymagalnego, a jeżeli jest kilka długów wymagalnych - na poczet najdawniej wymagalnego. Jak podniósł Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z 16 lutego 2012 r. IV CSK 233/2011: w przypadku istnienia jednego długu wraz z należnościami ubocznymi, nawet gdyby dłużnik, spełniając świadczenie, wyraźnie stwierdził, że spłaca należność główną, wierzyciel nie byłby tym wyborem związany i mógłby zaliczyć wpłatę na należności uboczne (wyrok SN z 7 kwietnia 2004 r., IV CK 211/03, LEK nr 182076). Art. 451 § 1 k.c. statuuje, bowiem prawo wierzyciela do zaspokojenia w pierwszej kolejności należności ubocznych. W tym miejscu wskazać również należy, że zgodnie z definicją (według Internetowego Słownika Języka Polskiego – http://www.sjp.pwn.pl), „uregulować” oznacza „uiścić jakąś należność”. Należy zatem wyjaśnić, że sformułowanie „należność została uregulowana” należy rozumieć jako zaspokojenie wierzyciela, powodujące wygaśnięcie jego roszczeń wobec dłużnika. Z uwagi na literalną wykładnię ww. przepisów wskazać należy, że uregulowanie należności lub zbycie w jakiejkolwiek formie odbywa się poprzez zaspokojenie całości lub części roszczeń wynikających z wierzytelności, wskutek uiszczenia należności, przez dłużnika, bądź osobę trzecią na rzecz wierzyciela. Z opisu sprawy wynika, że: 1 września 2023 r. zawiesił Pan działalność gospodarczą; przed zawieszeniem działalności gospodarczej wystawił Pan fakturę za wykonane przez Pana usługi (faktura 1/03/2023), termin płatności faktury to 30 kwietnia 2023 r.; firma, której wystawił Pan fakturę, nie zapłaciła za tę fakturę; skorzystał Pan z ulgi na złe długi i dokonał Pan korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego, o której mowa w art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, z tytułu wierzytelności wynikającej z faktury 1/03/2023; skierował Pan sprawę do sądu. 11 września 2024 r. Sąd wydał wyrok nakazujący zapłatę na Pana rzecz kwoty z wystawionej faktury, wraz z odsetkami oraz m.in. innymi kosztami procesu; w międzyczasie w sierpniu i we wrześniu 2024 roku, dłużnik wpłacił na Pana konto firmowe kwotę 1500 złotych w trzech ratach po 500 złotych. Powyższe wpłaty zostały zaliczone na poczet odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych i zasądzonych kosztów procesu; do czasu wyczerpania ww. należności, wpłaty nie będą zaliczane na poczet należności głównej wynikającej z faktury nr 1/03/2023; przekazał Pan odzyskiwanie pieniędzy komornikowi; oprócz powyższej wpłaty 1500 złotych, otrzymał Pan kwotę 2587,10 zł; Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w związku z otrzymanymi od dłużnika wpłatami ma Pan obowiązek zwiększenia kwoty podatku należnego. Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że zgodnie z przywołanym wcześniej przepisem art. 89a ust. 4 ustawy, w przypadku gdy podatnik (wierzyciel) skorzystał z procedury „ulgi na złe długi” na podstawie art. 89a ustawy, a następnie wierzytelność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, to zgodnie z tym przepisem, zobowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. Korekta podatku należnego nie jest zatem ostateczna. Jeśli podatnik otrzyma należność, która wcześniej została odpisana, jako nieściągalna i względem, której została dokonana korekta podatku w ramach „ulgi na złe długi”, wówczas ma on obowiązek, na mocy powołanego przepisu, odpowiednio zwiększyć podatek należny. Obowiązek zwiększenia podatku należnego, w takim przypadku, wynika wprost z przepisu art. 89a ust. 4 ustawy. Odnosząc się do Pana wątpliwości, w pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że sformułowanie „należność została uregulowana” należy rozumieć jako zaspokojenie wierzyciela, powodujące wygaśnięcie jego roszczeń wobec dłużnika. Wskazał Pan, że otrzymywane wpłaty zostają zaliczone na poczet odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych i zasądzonych kosztów procesu. Do czasu wyczerpania ww. należności, wpłaty nie będą zaliczane na poczet należności głównej. Zatem, w przypadku uregulowania należności przez dłużnika, gdzie Pan – jako wierzyciel - zalicza wpłatę na poczet należności ubocznych - odsetek oraz zasądzonych kosztów procesu, nie dochodzi do zaspokojenia roszczeń wierzyciela z tytułu istniejącego stosunku cywilnoprawnego łączącego strony transakcji. Zaspokojenie Pana - jako wierzyciela, powodujące wygaśnięcie Pana roszczeń wobec dłużnika, nastąpi po wyczerpaniu należności z tytułu odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych i zasądzonych kosztów procesu, tj. gdy wpłaty będą zarachowane na poczet należności głównej. Wówczas zostanie zaspokojony Pana interes majątkowy (w odniesieniu do otrzymanej części). Jak już wskazano powyżej, z tytułu uiszczonej wpłaty, która zaliczana jest na poczet należności ubocznych nie dochodzi do zaspokojenia Pana roszczeń z tytułu istniejącego stosunku cywilnoprawnego łączącego strony transakcji. Zatem w odniesieniu do otrzymanych kwot - zaliczonych na poczet odsetek oraz zasądzonych kosztów procesu nie ma Pan obowiązku zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego, gdyż nie są to środki zaspokajające należność główną. Natomiast w momencie, gdy otrzymana wpłata zostanie zaliczone na poczet należności głównej, wówczas dojdzie do uregulowania należności (w całości lub w części). Wówczas będzie Pan zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność zostanie uregulowana w myśl art. 89a ust. 4 ustawy o VAT. Podstawę opodatkowania i podatek VAT należy wówczas powiększyć w odniesieniu do uregulowanej kwoty (części bądź całości długu). Odnosząc się do kwestii złożenia deklaracji podatkowej w przypadku zawieszenia działalności gospodarczej należy zauważyć, że ustawa nie definiuje pojęcia „zawieszenie działalności”. Kwestia ta została uregulowana m.in. w przepisach ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 236 ze zm.). Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ww. ustawy Prawo przedsiębiorców, Przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na zasadach określonych w niniejszej ustawie, z uwzględnieniem przepisów dotyczących ubezpieczeń społecznych. Zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy Prawo przedsiębiorców, Przedsiębiorca wpisany do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na czas nieokreślony albo określony, nie krótszy jednak niż 30 dni. Z kolei, w myśl art. 25 ust. 1 ww. ustawy Prawo przedsiębiorców, W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Natomiast zgodnie z art. 25 ust. 2 ww. ustawy Prawo przedsiębiorców, W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca: 1) może wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, w tym rozwiązywania zawartych wcześniej umów; 2) może przyjmować należności i jest obowiązany regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej; 3) może zbywać własne środki trwałe i wyposażenie; 4) ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej; 5) wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa; 6) może osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej; 7) może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą; 8) może powołać albo odwołać zarządcę sukcesyjnego, o którym mowa w ustawie z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz.U. z 2021 r. poz. 170). W myśl art. 99 ust. 1 ustawy, Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2. Należy wskazać, że zgodnie z art. 99 ust. 7a ustawy, W przypadku zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej podatnicy nie mają obowiązku składania deklaracji, o których mowa w ust. 1 i 2, za okresy rozliczeniowe, których to zawieszenie dotyczy. Stosownie do art. 99 ust. 7b ustawy, Zwolnienie z obowiązku składania deklaracji podatkowych, o którym mowa w ust. 7a, nie dotyczy: 1) (uchylony) 2) podatników dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów; 3) podatników dokonujących importu usług lub nabywających towary - w zakresie których są podatnikiem; 4) okresów rozliczeniowych, w których zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej nie dotyczyło pełnego okresu rozliczeniowego; 5) okresów rozliczeniowych, za które podatnik jest obowiązany do rozliczenia podatku z tytułu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu oraz za które jest obowiązany dokonać korekty podatku naliczonego. W myśl art. 99 ust. 11b ustawy, Deklaracje, o których mowa w ust. 1-3, 3c-6, 8-9 i 11a, składa się wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Zgodnie z art. 99 ust. 11c ustawy, Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach. Zgodnie z art. 109 ust. 3b ustawy, Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji. Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że zawieszenie działalności gospodarczej samo w sobie nie stanowi zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez podatnika. Podatnik, który zawiesza prowadzenie działalności gospodarczej na pewien czas, nadal pozostaje podatnikiem, z tym że w okresie zawieszenia wykonywania działalności przedsiębiorca nie prowadzi aktywnej działalności. Zgłoszenie zawieszenia działalności gospodarczej nie oznacza zatem ustania bytu przedsiębiorcy, a jedynie przerwę w wykonywaniu działalności gospodarczej. Zatem, przedsiębiorca w okresie zawieszenia działalności gospodarczej ma m.in. prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. W niniejszej sprawie, w okresie zawieszenia działalności gospodarczej, otrzymuje Pan wpłaty m.in. z tytułu usług wykonanych jeszcze przed momentem zawieszenia działalności gospodarczej. W myśl powołanych przepisów ustawy prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, nie może wykonywać bieżącej działalności gospodarczej i osiągać z tego tytułu przychodów. Jednakże, na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik, który „zawiesza” prowadzenie działalności gospodarczej, pozostaje nadal podatnikiem podatku od towarów i usług i z tego tytułu ciążą na nim obowiązki wynikające z tej ustawy. Obowiązki te mogą np. dotyczyć opodatkowania wykonywanych czynności, wynikających z umów zawartych przed zawieszeniem działalności gospodarczej. Jak rozstrzygnięto powyżej w przypadku gdy otrzyma Pan wpłatę, która zostanie zaliczona na poczet należności głównej, będzie Pan zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność zostanie uregulowana w myśl art. 89a ust. 4 ustawy o VAT. Wówczas będzie Pan zobowiązany do złożenia pliku JPK_VAT z deklaracją za dany okres, bowiem fakt zawieszenia działalności nie ma wpływu na Pana obowiązki związane z naliczeniem podatku należnego przy wykonywaniu czynności opodatkowanych rozpoczętych przed okresem zawieszenia działalności. Podsumowując, dopóki otrzymywane przez Pana wpłaty zostają zaliczone na poczet odsetek oraz zasądzonych kosztów procesu, nie ma Pan obowiązku zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego i składania pliku JPK_VAT. Dopiero w momencie, gdy otrzymane wpłaty będą zaliczane na poczet należności głównej, wówczas będzie miał Pan obowiązek zwiększenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego – w stosunku do uregulowanej części – w rozliczeniu za okres, w którym należność zostanie uregulowana i złożenia pliku JPK_VAT za ten okres rozliczeniowy. W konsekwencji Pana stanowisko, że jest Pan zobowiązany do naliczenia podatku należnego, a także złożenia pliku JPK od otrzymanej (na tę chwilę) kwoty od dłużnika należało uznać za nieprawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili