Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu
faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
14 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 13 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji
indywidualnej, który dotyczy zastosowania zwolnienia dla świadczonych usług w zakresie
wystawiania spektakli na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy. Uzupełnił Pan
wniosek pismem z 22 marca 2025 r. (wpływ 22 marca 2025 r.). Treść wniosku jest
następująca:
Opis stanu faktycznego
Nazywa się Pan A.A. i od 6-ciu lat prowadzi Pan działalność twórczą związaną z
współczesnym cyrkiem, w szczególności ogniomistrzostwo, żonglerka i klaunada, czyli
wesołe JDG.
Pana głównymi obszarami działań są performatyka i edukacja. Performatyka czyli
spektakle i występy zdecydowanie dominują w bilansie Pana przychodów.
W tym roku Pana działalność na tyle się rozwinęła, że przekroczył Pan próg podmiotowego
zwolnienia z podatku VAT (podatek od towarów i usług), czyli 200 000 zł. Zaczął Pan czytać, konsultować się z US nr 2 w
(...), radcą podatkowym oraz Panią z infolinii Krajowej Informacji Podatkowej i po opisie
stanu faktycznego wynika, że Pana działalność kwalifikuje się do zwolnienia
przedmiotowego.
Mianowicie jako twórca, sam Pan tworzy spektakle, sam je sprzedaje i sam je realizuje.
Sprzedaż Pana usług najczęściej (ok. 90%) odbywa się do instytucji związanych z kulturą
(domy kultury) lub edukacją (szkoła, przedszkola) i są rozliczane przez ustalone z góry
honorarium po otrzymaniu faktury.
Załączył Pan link do strony internetowej i jako potwierdzenie Pana słów, filmik promocyjny
jednego z Pana spektakli (...)
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego
W odpowiedzi na pytanie, czy świadcząc usługi będące przedmiotem wniosku (spektakle)
działa Pan jako twórca, bądź artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z 4
lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 24),
jeżeli tak, to w jaki sposób, wskazał Pan, że jest Pan twórcą i artystą w rozumieniu
przepisów ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U.
z 2025 r. poz. 24). Powołał się Pan na art. 1 ust. 1 oraz art. 1 ust. 2 pkt 8 - czyli fizyczne
opracowuje Pan lub prezentuje spektakle, rozumiane jak utwór/utwory, który został
stworzony przez Pana, miał premierę na terenie RP i ma Pan do nich prawa autorskie.
W odpowiedzi na pytanie, czy w wyniku realizacji usług, o których mowa we wniosku,
powstaje „utwór” w rozumieniu art. 1 ust. 1 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach
pokrewnych. Jeśli tak, to:
a) czy Pana nazwisko/pseudonim będzie uwidocznione i podane do publicznej
wiadomości na egzemplarzach utworu?
b) czy zawierając umowy na wystawianie spektakli udziela/zamierza Pan udzielić licencji
na korzystanie z praw autorskich do ww. utworu.
wskazał Pan, że podczas realizacji usługi nie powstaje “utwór”, następuje jego prezentacja
i wykonanie wcześniej ustalonych sekwencji ruchowych, mimicznych, pantomimicznych,
żonglersko-ekwilibrystycznych, które składają się na jeden z utworów. Jeśli spektakl został
nagrany lub inaczej utrwalony i jest dostępny w jakiś mediach, to tak, widnieje tam Pana
nazwisko. Dla przykładu(...) Festiwalu (..) Pana spektakl został utrwalony i przez miesiąc
można było zobaczyć go na platformie stremingowej. Wtedy był Pan wymieniony z imienia
i nazwiska. Zawiera Pan umowy tylko na prezentacje utworu.
W odpowiedzi na pytanie, czy będące przedmiotem wniosku usługi (spektakle) stanowią
usługi kulturalne? Prosimy wskazać czynniki, które decydują o kulturalnym charakterze
tych usług wskazał Pan, że w polskim prawie pojęcie „kultura” nie jest jednoznacznie
zdefiniowane w jednym przepisie. Może Pan odnieść się do Ustawy o organizowaniu i
prowadzeniu działalności kulturalnej z 1991 roku, i powołać się na art. 2 i art. 3 ust. 1.
Utwory, które Pan prezentuje są najczęściej zamawiane przez instytucje kultury, które
przez zrealizowanie wydarzenia, w których partycypuje i prezentuje Pan swoją sztukę,
realizują swoje działania statutowe, którymi jest m.in organizowanie działalności
kulturalnej. Jest Pan też jednym z niewielu artystów na polskiej scenie performatywnej,
który rozwija teatr związany z ulicą i plenerem narzędziami współczesnego cyrku,
żonglerki i klaunady. Jest Pan za to ceniony i dzięki temu może Pan żyć z wykonywania
sztuki, która prezentuje artystyczną wartość i ma na celu upowszechnianie teatru jako
spotkania twórcy i odbiorców w warunkach najczęściej plenerowych lub salowych jako
zjawiska kultury. Ponad to, Pana działalność ma związek z tradycją (...) Festiwali (...), a tym
samym zapisuje się dziedzictwie kulturowym Polski. Prowadzenie działalności JDG przez
Pana jest ułatwieniem współpracy między instytucjami a twórcą.
W odpowiedzi na pytanie, czy wykonywane przez Pana spektakle będą przyczyniać się do
tworzenia i upowszechniania dorobku kulturalnego? Jeśli tak, to w czym to się będzie
przejawiać wskazał Pan, że Pana działalność może się przyczynić do tworzenia i
upowszechniania dorobku kulturalnego w Polsce i tu ponownie opierał się Pan będzie na
Ustawie o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej z 1991 roku. Istotne
artykuły, to:
artykuł 1 – dotyczący celu działalności kulturalnej.
Pana działalność ma charakter twórczy, oparta jest na oryginalnych pomysłach popartych
poszukiwaniami artystycznymi, kreacji artystycznej, innowacyjnymi formami artystycznymi
i łączy różne obszary sztuki, a przy tym odwołuje się do określonych wartości kulturowych
(np. tradycji cyrku w Polsce, idei rozwijania i poszukiwania oraz estetyki dell'arte), przez co
jej realizacja przyczynia się do tworzenia dorobku kulturalnego.
artykuł 2, 3 oraz 4 – wskazujący na tworzenie i upowszechnianie dzieł sztuki.
Upowszechnianie kultury jest kluczowym aspektem działalności kulturalnej, który ma na
celu dotarcie do szerokiego kręgu odbiorców. Pana spektakle, były i będą prezentowane
szerokiej publiczności (czy to w salach widowiskowych w instytucjach kultury, czy też na
festiwalach), przez co mają potencjał do upowszechniania kultury w różnych grupach
społecznych i demograficznych. Poprzez bycie zawodowym i czynnym artystą, który jeździ,
po instytucjach kultury i edukacji w całym kraju, Pana działalność ma charakter dostępny.
W sposób aktywny upowszechnia Pan kulturę, co jest nie bez znaczenia przy aspekcie
dostępność sztuki i edukacji oraz inspirowania do działania młodszych pokoleń.
Żonglerka, jako sztuka, rozwija wrażliwość na estetykę, rytm, ruch i kreatywność.
W odpowiedzi na pytanie, czy Pan sam organizuje swoją pracę w zakresie świadczonych
usług, czy występuje Pan jako podmiot w pełni samodzielny, działający w swoim imieniu i
na własny rachunek wskazał Pan, że tak.
W odpowiedzi na pytanie, czy działa Pan na zlecenie innych podmiotów np. instytucji
kultury itp. wskazał Pan, że tak.
W odpowiedzi na pytanie, kto organizuje sprzedaż biletów na wykonywane przez Pana
spektakle, wskazał Pan, że instytucje kultury dystrybuują bilety w swoim imieniu i do
swojego budżetu, Pan jest opłacany w formie honorarium za wykonanie Pana działań.
W odpowiedzi na pytanie, czy w ramach wykonywanych usług, tj. spektakli będzie
wykonywał Pan usługi, o których mowa w art. 43 ust. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o
podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) wskazał Pan, że nie
będzie Pan wykonywał usług o których mowa ww. artykule 43 ust. 19 ustawy. Pana
działalność opiera się o pracę, którą wykonuje Pan w przestrzeni performatywnej i jest
opłacana przez honorarium. Przychód w Pana firmie nie jest oparty o biletowany wstęp na
spektakl, tylko na realizacji Pana utworu na scenie, plenerze lub innej przestrzeni
performatywnej.
Pytanie
Czy po powyższym opisie można stwierdzić prawdziwość słów, że usługi i działania
twórcze o charakterze autorskim i performatywnym, czyli wykonywane przez Pana
spektakle (utwory tj. „...” w myśl ustawy o prawach autorskich i pokrewnych) są zwolnione
przedmiotowo z podatku od towarów i usług (wg ustawy VAT art. 43 ust. 1 pkt 33b)?
Pana stanowisko w sprawie
Uważa Pan, że część Pana działalności, która jest odpowiedzialna za performatykę wpisuje
się w przedmiotowe zwolnienie z VAT-u.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
(t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”,
podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium
kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się
przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde
świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej
niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu
art. 7 (...).
Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i
równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle
określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej
upoważnienia.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały
określone m.in. w art. 43 ustawy.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy:
Zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:
a) podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych
przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji
kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym
instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu
działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
b) indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie
autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za
przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego
wykonania utworów.
Na mocy art. 43 ust. 19 ustawy:
zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:
1) usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
2) wstępu:
a) na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i
wykonawstwa artystycznego i literackiego,
b) do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
c) do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
3) wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez
biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
4) usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
5) działalności agencji informacyjnych;
6) usług wydawniczych;
7) usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
8) usług ochrony praw.
Warunkiem zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy jest
zatem spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju
świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do
usługodawcy.
Powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy stanowi implementację do polskiego
porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. n) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006
r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L Nr 347 z 11
grudnia 2006 r. s. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym
zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlega świadczenie niektórych
usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez
podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane
państwo członkowskie.
Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji usług kulturalnych, jednak
należy uznać, że usługą taką będzie usługa związana z kulturą, a z uwagi na brak definicji
kultury w prawie podatkowym odnieść się trzeba do znaczenia słownikowego, mając na
uwadze charakter, jaki ma spełniać ta definicja w tym przypadku. Tym samym wskazać
należy, że kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej
wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do
zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie „kulturalny” oznacza „odnoszący się do
tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”. Właściwym więc wydaje
się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w
postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze
literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).
W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i
artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw
autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć
„kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust.
1 pkt 33 lit. b ustawy, posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do językowego
znaczenia tych pojęć.
Zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku
potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do
kultury, w zakresie kultury, itp. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i
duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych
przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest
wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa
się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki,
moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także
uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman
Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja
Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle
„kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości
gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na
pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje
społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory,
kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające
obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe
Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).
Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów
materialnych i umysłowych społeczności.
W sytuacji, gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest
sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. W tym celu należy sięgnąć do
ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze
kulturalnej, np. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i
prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 87):
Działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu,
upowszechnianiu i ochronie kultury.
Ustawodawca określając katalog podmiotów, które mogą korzystać ze zwolnienia od
podatku - w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy – wymienia indywidualnych twórców i
artystów wykonawców, odsyłając w celu zdefiniowania tych pojęć do ustawy z dnia 4
lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 87 ze
zm.), zwanej dalej ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
I tak, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o
indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od
wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).
Zgodnie z art. 1 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał
postać nieukończoną.
Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.
Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze
uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej
wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.
Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny
cechy konieczne wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka.
Utwór musi zatem wykazywać łącznie trzy cechy:
1) stanowić przejaw działalności człowieka (twórcy);
2) stanowić przejaw działalności twórczej;
3) mieć indywidualny charakter.
Stosownie do art. 85 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod
ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.
Zgodnie z art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania
aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów
oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.
Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Artyście wykonawcy przysługuje, w granicach określonych przepisami ustawy,
wyłączne prawo do:
1) ochrony dóbr osobistych, w szczególności w zakresie:
a) wskazywania go jako wykonawcy, z wyłączeniem przypadków, gdy pominięcie jest
zwyczajowo przyjęte,
b) decydowania o sposobie oznaczenia wykonawcy, w tym zachowania
anonimowości albo posłużenia się pseudonimem,
c) sprzeciwiania się jakimkolwiek wypaczeniom, przeinaczeniom i innym zmianom
wykonania, które mogłyby naruszać jego dobre imię;
2) korzystania z artystycznego wykonania i rozporządzania prawami do niego na
następujących polach eksploatacji:
a) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania – wytwarzania określoną techniką
egzemplarzy artystycznego wykonania, w tym zapisu magnetycznego oraz techniką
cyfrową,
b) w zakresie obrotu egzemplarzami, na których artystyczne wykonanie utrwalono –
wprowadzania do obrotu, użyczania lub najmu egzemplarzy,
c) w zakresie rozpowszechniania artystycznego wykonania w sposób inny niż
określony w lit. b – nadawania, reemitowania oraz odtwarzania, chyba że są one
dokonywane za pomocą wprowadzonego do obrotu egzemplarza, a także
publicznego udostępniania utrwalenia artystycznego wykonania w taki sposób, aby
każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.
Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda
osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest
powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach
pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy
rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.
W myśl art. 86 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Artyście wykonawcy służy prawo do wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego
wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania określone w
umowie albo przyznane w przepisach ustawy.
Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność twórczą związaną z współczesnym
cyrkiem, w szczególności ogniomistrzostwo, żonglerka i klaunada, czyli wesołe JDG.
Wskazał Pan, że jest Pan twórcą i artystą w rozumieniu przepisów ustawy o prawie
autorskim i prawach pokrewnych. Opracowuje Pan lub prezentuje spektakle, rozumiane
jak utwór/utwory, który został stworzony przez Pana, miał premierę na terenie RP i ma
Pan do nich prawa autorskie. Utwory, które Pan prezentuje są najczęściej zamawiane
przez instytucje kultury, które przez zrealizowanie wydarzenia, w których partycypuje i
prezentuje Pan swoją sztukę, realizują swoje działania statutowe, którymi jest m.in
organizowanie działalności kulturalnej. Jest Pan też jednym z niewielu artystów na polskiej
scenie performatywnej, który rozwija teatr związany z ulicą i plenerem narzędziami
współczesnego cyrku, żonglerki i klaunady. Pana działalność ma charakter twórczy, oparta
jest na oryginalnych pomysłach popartych poszukiwaniami artystycznymi, kreacji
artystycznej, innowacyjnymi formami artystycznymi i łączy różne obszary sztuki, a przy
tym odwołuje się do określonych wartości kulturowych (np. tradycji cyrku w Polsce, idei
rozwijania i poszukiwania oraz estetyki dell'arte), przez co jej realizacja przyczynia się do
tworzenia dorobku kulturalnego. Pana spektakle, były i będą prezentowane szerokiej
publiczności (czy to w salach widowiskowych w instytucjach kultury, czy też na
festiwalach), przez co mają potencjał do upowszechniania kultury w różnych grupach
społecznych i demograficznych. Jest Pan opłacany w formie honorarium.
Zatem w świetle powyższego wskazać należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy, w
ramach świadczonych usług opisanych we wniosku podejmuje Pan szereg czynności, które
prowadzą do realizacji jednego celu, tj. wystawiania spektakli, które stanowią usługi
kulturalne.
Jednocześnie jak wynika z okoliczności sprawy, świadcząc ww. usługi w ramach
prowadzonej jednoosobowej działalności, działa Pan jako indywidualny twórca i artysta w
rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a dodatkowo w
wyniku świadczonych usług tworzy Pan utwór w postaci wystawianych spektakli. Ponadto,
za realizowane spektakle otrzymuje Pan wynagrodzenie w formie honorarium.
Tym samym, skoro świadczone przez Pana usługi polegające na wykonywaniu spektakli –
jak wynika z opisu sprawy – stanowią usługi kulturalne, które świadczy Pan, jako
indywidualny twórca i artysta w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i
prawach pokrewnych, w wyniku których powstają utwory (spektakle), a usługi te są
wynagradzane w formie honorarium, to ww. usługi będą korzystały ze zwolnienia od
podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.
A zatem Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który
obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający
wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego
przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle
związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym.
Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym
przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja
indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan
faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem
zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym,
w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu
sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie
przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku gdy w toku
postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie
określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków
prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz.
111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie
zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa
z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na
adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS
/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.