0114-KDIP4-1.4012.59.2025.1.MK

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Gmina (...) (dalej: „Gmina” lub „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1465 ze zm.; dalej: „ustawa o samorządzie gminnym”) Gmina odpowiada za zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty m.in. w zakresie ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej. Ponadto, na podstawie art. 216 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, ww. zadania są finansowane z budżetów jednostek samorządu terytorialnego. Na terenie Gminy funkcjonuje przedsiębiorca górniczy: A S.A. (dalej: „Inwestor”). W związku z prowadzoną działalnością górniczą, na podstawie przepisów ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1290 ze zm.), Inwestor planuje rozpocząć inwestycję, która wymaga ustanowienia przez Gminę planu miejscowego, obejmującego złoże kruszywa naturalnego. Sporządzenie przez Gminę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego będzie w dalszej części wniosku określane jako „Zadanie”. Gmina zamierza zawrzeć z Inwestorem porozumienie, zgodnie z którym Inwestor zobowiąże się do pokrycia pełnej kwoty środków niezbędnych do realizacji Zadania przez Gminę (dalej: „Koszty”). Inwestor po zawarciu z Gminą porozumienia w tym zakresie, przekaże na początku realizacji Zadania pełną przewidywaną kwotę Kosztów. Po zakończeniu Zadania i podsumowaniu Kosztów, Gmina rozliczy się z otrzymanych środków z Inwestorem.

Pytanie

Czy w związku z planowanym obciążeniem Inwestora Kosztami związanymi z realizacją Zadania Gmina działa / będzie działać w charakterze podatnika VAT i w związku z tym powinna z tego tytułu wystawić fakturę? Państwa stanowisko w sprawie W ocenie Gminy, w związku z planowanym obciążeniem Inwestora Kosztami związanymi z realizacją Zadania, Gmina nie działa / nie będzie działać w charakterze podatnika VAT i w związku z tym nie powinna wystawiać faktury. Obciążenie Kosztami powinno nastąpić na podstawie innego dokumentu księgowego, np. noty obciążeniowej. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy Uwagi ogólne Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, iż na gruncie przepisów ustawy o VAT opodatkowaniu podlega dostawa towarów lub świadczenie usług wyłącznie wówczas, gdy mają one charakter odpłatny (z pewnymi wyjątkami dotyczącymi nieodpłatnych świadczeń zrównanych z czynnościami świadczonymi odpłatnie, które nie znajdują zastosowania w przedmiotowej sprawie).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki: · w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia, · świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie). Z kolei, w świetle art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Przepis ten jest źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem „odsprzedaży” usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż (z marżą czy bez) powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe. Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi. Jednocześnie, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest nie tylko konieczność ujęcia danej czynności w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, ale również to, aby czynność ta została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działał jako podatnik podatku od towarów i usług. Gmina jako podatnik VAT w ramach ponoszenia wydatków na Projekt Odnosząc się do warunku dostawy towarów i świadczenia usług przez podatnika, należy wskazać, że kwestia ta została uregulowana w art. 15 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Natomiast w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kolejno, stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Katalog zadań własnych gminy został określony w art. 7 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym. Kryterium uznania jednostki samorządu terytorialnego za podatnika VAT jest więc charakter wykonywanych przez nią czynności, tj. dokonywanie czynności o charakterze publicznoprawnym wyłącza, co do zasady, te podmioty z kategorii podatników VAT, natomiast dokonywanie czynności cywilnoprawnych skutkuje zasadniczo uznaniem tych podmiotów za podatników, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu VAT. W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2024 r. poz. 1130, dalej: „ustawa o MPZP”), wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i część graficzną, wraz z uzasadnieniem, uwzględniając politykę przestrzenną gminy określoną w strategii rozwoju gminy lub strategii rozwoju ponadlokalnego. W uzasadnieniu przedstawia się w szczególności: 1) sposób realizacji wymogów wynikających z art. 1 ust. 2-4; 2) zgodność z wynikami analizy, o której mowa w art. 32 ust. 1, wraz z datą uchwały rady gminy, o której mowa w art. 32 ust. 2, oraz sposób uwzględnienia uniwersalnego projektowania; 3) wpływ na finanse publiczne, w tym budżet gminy. Jednocześnie, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o MPZP, koszty sporządzenia planu miejscowego obciążają budżet gminy, z zastrzeżeniem, iż koszty sporządzenia planu miejscowego obciążają: 1) budżet państwa - jeżeli jest on w całości lub w części bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym; 2) budżet województwa - jeżeli jest on w całości lub w części bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu wojewódzkim; 3) budżet powiatu - jeżeli jest on w całości lub w części bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu powiatowym; 4) inwestora realizującego inwestycję celu publicznego - w części, w jakiej jest on bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji tej inwestycji. Mając na uwadze powyższe należy uznać, że Gmina nabywając towary/usługi celem realizacji Zadania, a następnie obciążając Kosztami tej realizacji Inwestora, nie wykorzystuje ich do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i tym samym nie działała w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy. Wydatki na Zadanie są bowiem ponoszone na realizację zadań użyteczności publicznej w zakresie zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty, w szczególności spraw z zakresu ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym). Ponadto, jak wynika z powołanych przepisów, Gmina jest jedynym organem posiadającym uprawnienia do wykonywania przedmiotowych czynności. W konsekwencji, Gmina realizując Zadanie wykonuje ustawowe obowiązki działając na własną rzecz, a zaistniałe Koszty ponosi we własnym imieniu. W analizowanej sytuacji Gmina w związku z poniesieniem Kosztów obciąża ich wysokością Inwestora na podstawie zawartego porozumienia. Jednakże, fakt iż Gmina obciąży Inwestora Kosztami nie powoduje, że w tym przypadku wystąpi zapłata z tytułu wykonania na jego rzecz usługi i Gmina uzyska status świadczeniodawcy w tym zakresie. Inwestor bowiem nie nabywa powyższych usług, a jedynie prawa wynikające z opracowania miejscowego planu. Tym samym w zaistniałej sytuacji powstałe Koszty nie są następstwem wyświadczonej przez Gminę na rzecz Inwestora usługi podlegającej - zgodnie z art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT - opodatkowaniu VAT w zakresie opracowania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i nie stanowią wynagrodzenia z tytułu jej wykonania. Wydatki na Projekt są / będą zatem ponoszone, zdaniem Gminy, wyłącznie w celu realizacji zadań własnych, poza działalnością gospodarczą Gminy, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Podsumowując, w ocenie Gminy, w związku z planowanym obciążeniem Inwestora Kosztami związanymi z realizacją Zadania, Gmina nie działa / nie będzie działać w charakterze podatnika VAT i w związku z tym nie powinna wystawiać faktury. Obciążenie Kosztami powinno nastąpić na podstawie innego dokumenty księgowego, np. noty obciążeniowej. Powyższe stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (na gruncie zasadniczo analogicznych stanów faktycznych), przykładowo w: · interpretacji indywidualnej z dnia 28 października 2021 r. o sygn. 0111-KDIB3- 1.4012.783.2021.1.MSO: „Jak wynika z wcześniejszych rozważań, zwrot kosztów poniesionych przez Gminę związanych ze zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie jest wynagrodzeniem za usługę świadczoną na rzecz Inwestora i w konsekwencji nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem VAT. Wnioskodawca w ww. zakresie działa jako organ władzy publicznej, zatem nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług. Tym samym, Gmina w celu obciążenia Wykonawcy zwrotem kosztów poniesionych przez Gminę w części bezpośrednio związanej ze zmianą studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie będzie obowiązana do dokumentowania ww. czynności fakturą. Rozliczenia te mogą być więc dokumentowane na podstawie innego dokumentu księgowego, w tym notą obciążeniową. Należy jednak zaznaczyć, że nota obciążeniowa nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie jest objęta regulacją tych przepisów. Brak jest jednakże przeciwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, dla takiego sposobu dokumentowania”; · interpretacji indywidualnej z dnia 26 listopada 2019 r. o sygn. 0112-KDIL1- 2.4012.521.2019.1.MR: „Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zwrot kosztów poniesionych przez Gminę związanych z opracowaniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie będzie wynagrodzeniem za usługę świadczoną na rzecz Inwestora i w konsekwencji nie będą one stanowić czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Co istotne, w opisanej we wniosku sytuacji, Wnioskodawca działa w ww. zakresie we własnym imieniu i na własną rzecz jako organ władzy publicznej. Zatem, przepis art. 8 ust. 2a ustawy nie znajdzie zastosowania. W konsekwencji, Gmina nie będzie zobowiązana do refakturowania kosztów związanych z opracowaniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Podsumowując, Gmina w celu obciążenia Inwestora zwrotem poniesionych przez siebie kosztów związanych z opracowaniem miejscowego planu zagospodarowania nie będzie zobowiązana do refakturowania ww. kosztów. Rozliczenia te mogą być więc dokumentowane na podstawie innego dokumentu księgowego, w tym notą obciążeniową. Należy jednak zaznaczyć, że nota obciążeniowa nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie jest objęta regulacją tych przepisów. Brak jest jednakże przeciwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, dla takiego sposobu dokumentowania”; · interpretacji indywidualnej z dnia 19 grudnia 2018 r. o sygn. 0113-KDIPT1- 1.4012.803.2018.1.AK: „Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż zwrot kosztów poniesionych przez Gminę w części bezpośrednio związanej ze zmianą studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie jest wynagrodzeniem za usługę świadczoną na rzecz Wykonawcy i w konsekwencji nie stanowią one czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wnioskodawca w ww. zakresie działa jako organ władzy publicznej, zatem nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług”. W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy czynności, w ramach których Gmina realizuje Zadanie, a następnie obciąża Kosztami Inwestora, nie stanowią czynności podlegających opodatkowaniu VAT w rozumieniu art. 5 lub 8 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług określa ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwana dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”. Art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii. Art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Art. 8 ust. 1 ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Co istotne, nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

- w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia, - świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie). Oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto nie każda czynność, stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonana przez podatnika. Art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Art. 15 ust. 6 ustawy: Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych. Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków: 1) wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług ma charakter wyłącznie podmiotowo- przedmiotowy, 2) w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia z podatku konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków: · czynności – co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT – muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty, · ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego. Tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1465 ze zm.): Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym: Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym: Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. (...). Art. 18. ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym: Do właściwości rady gminy należą wszystkie sprawy pozostające w zakresie działania gminy, o ile ustawy nie stanowią inaczej. Art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy o samorządzie gminnym: Do wyłącznej właściwości rady gminy należy uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1130 ze zm.): Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz z przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem, wraz z uzasadnieniem. W uzasadnieniu przedstawia się w szczególności: 1) sposób realizacji wymogów wynikających z art. 1 ust. 2-4; 2) zgodność z wynikami analizy, o której mowa w art. 32 ust. 1, wraz z datą uchwały rady gminy, o której mowa w art. 32 ust. 2, oraz sposób uwzględnienia uniwersalnego projektowania; 3) wpływ na finanse publiczne, w tym budżet gminy. Art. 21. ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: Koszty sporządzenia planu miejscowego obciążają budżet gminy, z zastrzeżeniem ust. 2. Art. 21 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: Koszty sporządzenia planu miejscowego obciążają: 1) budżet państwa – jeżeli jest on w całości lub w części bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym; 2) budżet województwa – jeżeli jest on w całości lub w części bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu wojewódzkim; 3) budżet powiatu – jeżeli jest on w całości lub w części bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu powiatowym; 4) inwestora realizującego inwestycję celu publicznego – w części, w jakiej jest on bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji tej inwestycji. Art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy: Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Co do zasady podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na rzecz innego podatnika, jest zobowiązany do wystawienia faktury. Z opisu sprawy wynika, że na terenie Gminy funkcjonuje przedsiębiorca górniczy: A S.A. („Inwestor”). W związku z prowadzoną działalnością górniczą, na podstawie przepisów ustawy Prawo geologiczne i górnicze, Inwestor planuje rozpocząć inwestycję, która wymaga ustanowienia przez Państwa planu miejscowego, obejmującego złoże kruszywa naturalnego. Zamierzają Państwo zawrzeć z Inwestorem porozumienie, zgodnie z którym Inwestor zobowiąże się do pokrycia pełnej kwoty środków niezbędnych do realizacji Zadania przez Państwa. Inwestor po zawarciu z Państwem porozumienia w tym zakresie, przekaże na początku realizacji Zadania pełną przewidywaną kwotę Kosztów. Po zakończeniu Zadania i podsumowaniu Kosztów, rozliczą się Państwo z otrzymanych środków z Inwestorem. Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy w związku z planowanym obciążeniem Inwestora Kosztami związanymi z realizacją Zadania działają/będą Państwo działać w charakterze podatnika VAT i w związku z tym powinni Państwo z tego tytułu wystawić fakturę. Odnosząc przedstawiony we wniosku opis sprawy do powołanych w sprawie regulacji prawnych należy stwierdzić, że przytoczone przepisy ww. ustaw określają czynności realizowane przez organ władzy publicznej w ramach jego zadań własnych. W myśl przywołanego już przepisu art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W omawianym przypadku sytuacja taka jednak nie występuje, gdyż czynności, o których mowa we wniosku, mają inny charakter – publicznoprawny a nie cywilnoprawny. Analizując zakres opisanych we wniosku czynności, które wykonują Państwo w ramach zawartego porozumienia polegającego na ustaleniu współpracy w celu realizacji przedsięwzięcia mającego na celu opracowanie projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, należy stwierdzić, że wpisują się one w Państwa działalność, jako organu władzy publicznej, gdyż identyczne zadanie nie może być wykonywane przez podmioty prywatne. W zakresie tej czynności znajdą się Państwo w sytuacji, w której nie zachodzi możliwość konkurowania z innymi podmiotami (przedsiębiorcami). Zadanie związane ze sporządzaniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy do kategorii spraw z zakresu administracji publicznej i jest uregulowane przez obowiązujące przepisy prawa, tj. przez ww. ustawy. W konsekwencji, zwrot kosztów poniesionych przez Państwa związanych ze sporządzeniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie jest/nie będzie wynagrodzeniem za usługę świadczoną na rzecz Inwestora, a zatem nie stanowi/nie będzie stanowił czynności opodatkowanej podatkiem VAT. Działają/będą Państwo działali jako organ władzy publicznej, zatem nie występują/nie będą Państwo występowali jako podatnik podatku od towarów i usług. Tym samym, w celu obciążenia Inwestora kosztami poniesionymi przez Państwa w związku ze sporządzeniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie są /nie będą Państwo obowiązani do dokumentowania ww. czynności fakturą. Z kolei na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług brak jest przeciwwskazań do wystawienia noty księgowej. Należy jednak zauważyć, że nota księgowa nie jest dokumentem przewidzianym przepisami o podatku od towarów i usług i jako taka nie jest objęta regulacją tych przepisów. Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy: • stanu faktycznego, który Państwo przedstawili, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz • zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Państwo ponosicie ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.