W dniu 5 lutego 2025 r. Gmina złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości gruntowej na rzecz użytkownika wieczystego, w kontekście zwolnienia od podatku VAT. Nieruchomość, będąca własnością Gminy, została oddana w użytkowanie wieczyste na 99 lat i nie jest wykorzystywana do działalności gospodarczej. Gmina uznała, że sprzedaż powinna być zwolniona z VAT, jednak organ podatkowy stwierdził, że stanowisko Gminy jest nieprawidłowe, wskazując, że sprzedaż nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego, ustanowionego przed 1 maja 2004 r., nie podlega opodatkowaniu VAT, a cena sprzedaży nie powinna obejmować tego podatku. Organ potwierdził, że sprzedaż nie jest traktowana jako dostawa towarów w rozumieniu ustawy o VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny5 lutego 2025 r. wpłynął Państwa o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania dostawy nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego za czynność podlegającą zwolnieniu od podatku VAT (podatek od towarów i usług). Treść wniosku jest następująca:
Nieruchomość gruntowa oznaczona w ewidencji gruntów i budynków jako działka ewidencyjna nr 1 o powierzchni (...) ha położona we wsi (...), gmina (...), objęta księgą wieczystą nr (...), stanowi własność Gminy (...) i została oddana w użytkowanie wieczyste na okres 99 lat zgodnie z aktem notarialnym Rep A nr (...) z dnia (...) lutego 1998 r. Na podstawie umowy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego za Rep A nr (...) z dnia (...) września 2007 roku oraz zgodnie z treścią księgi wieczystej aktualnym użytkownikiem wieczystym nieruchomości jest osoba fizyczna. Przedmiotowa nieruchomość nie jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Nieruchomość jest niezabudowana, stanowi teren zagospodarowany roślinnością ozdobną, teren działki ogrodzony. W granicach działki znajduje się staw oraz instalacja fotowoltaiczna. Wydatki na zainwestowanie nieruchomości w całości ponosił użytkownik wieczysty. Przez działkę przebiega sieć elektroenergetyczna średniego napięcia. Kształt działki regularny zbliżony do prostokąta. Konfiguracja terenu płaska. W bezpośrednim sąsiedztwie przedmiotowej nieruchomości zlokalizowane są tereny niezainwestowane, zadrzewione oraz działki z zabudową mieszkaniową jednorodzinną niskiej intensywności. Dojazd do nieruchomości bezpośrednio z ulicy (...), drogi publicznej szutrowej. Działka 1 zgodnie z prowadzoną przez starostę ewidencją gruntów i budynków posiada oznaczenie użytków gruntowych jako (...) (grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych) o powierzchni (...) ha i (...) (łąki trwałe klasy (...)) o powierzchni (...) ha. Zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy (...) części południowej wsi (...) zatwierdzonym uchwałą nr (...) Rady Gminy (...) z dnia (...) lutego 2015 roku działka nr 1 przeznaczona jest pod teren łąk i pastwisk, oznaczony na rysunku planu symbolem (...) oraz w niewielkiej części około (...)% całej powierzchni pod teren dróg publicznych klasy dojazdowej, oznaczony na rysunku planu symbolem (...), jako poszerzenie ul. (...) we wsi (...). Teren (...) znajduje się w strefie złożonych warunków gruntowo-wodnych, w jej zasięgu ustala się zakaz zmiany rzeźby terenu, w szczególności niwelowania wzniesień oraz obniżeń dolinek smużnych. Użytkownik wieczysty przedmiotowej nieruchomości wystąpił z wnioskiem o wykup nieruchomości. Sprzedaż nieruchomości na rzecz jej użytkownika wieczystego odbywa się w trybie art. 32 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami, dalej zwana „ustawą”. Zgodnie z ust. 1 art. 32 ustawy nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu. Sprzedaż nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego nie może nastąpić przed upływem 10 lat od dnia zawarcia umowy o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste. Przedmiotowa nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste w 1998 roku. Zgodnie z art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy w przypadku sprzedaży nieruchomości na rzecz jej użytkownika wieczystego nieruchomość zbywana jest w drodze bezprzetargowej. Ze względu na przeznaczenie nieruchomości i wolę nabycia przez jej użytkownika wieczystego zasadne jest uwzględnienie wniosku o wykup nieruchomości.
Nieruchomość nie jest przewidziana pod gminne cele inwestycyjne, zaś poszerzenie ul. (...) na tym odcinku nie jest przewidziane do realizacji w wieloletniej perspektywie. Rada Gminy (...) podjęła uchwałę nr (...) dnia 27 stycznia 2025 r. w sprawie wyrażenia zgody na sprzedaż prawa własności działki 1 położonej w (...) na rzecz jej użytkownika wieczystego. Na podstawie art. 69 ustawy cenę nieruchomości gruntowej niewykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu, ustala się jako dwudziestokrotność kwoty stanowiącej iloczyn dotychczasowej stawki procentowej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego oraz wartości nieruchomości gruntowej określonej na dzień zawarcia umowy sprzedaży. Zgodnie z wyceną sporządzoną przez rzeczoznawcę majątkowego w formie operatu szacunkowego z dnia (...) października 2024 r. wartość nieruchomości wynosi (...) zł. Dotychczasowa stawka procentowa opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego wynosi 1%. Gmina (...) będąca czynnym podatnikiem VAT zamierza sprzedać prawo własności ww. nieruchomość na rzecz jej użytkownika wieczystego. Pytania Czy w danym stanie faktycznym cena sprzedaży prawa własności na rzecz jej użytkownika wieczystego nieruchomości stanowiącej działkę nr 1 we wsi (...) powinna obejmować podatek VAT czy też należy przyjąć, że ewentualna czynność zbycia będzie podlegała zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług jako dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.)? Czy zdarzenie przyszłe - sprzedaż w trybie art. 32 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami prawa własności nieruchomości na rzecz jej użytkownika wieczystego, niezależnie od przeznaczenia i rodzaju nieruchomości, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, w przypadku prawa użytkowania wieczystego ustanowionego przed 1 maja 2004 roku, tj. datą wprowadzenia przepisów ustawy od towarów i usług? Państwa stanowisko w sprawie Zdaniem Gminy, w przedstawionym stanie faktycznym dla nieruchomości oznaczonej jako działka nr 1 we wsi (...) stanowiącej nieruchomość gruntową niezabudowaną, niewykorzystywaną do prowadzenia działalności gospodarczej oraz niebędącą terenami budowlanymi, cena sprzedaży nie powinna uwzględniać podatku VAT, gdyż przedmiotowa czynność zbycia („dostawy” według nomenklatury ustawy o podatku od towarów i usług) terenu niezabudowanego innego niż tereny budowlane podlega zwolnieniu od podatku VAT stosownie do brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym w omawianym przypadku ostateczna cena sprzedaży nieruchomości winna zostać ustalona na kwotę (...) zł bez opodatkowania, a jedynie w oparciu o przepisy art. 69 ustawy o gospodarce nieruchomościami.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii. Art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: 1) przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie; 2) wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione; 3) wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej; 4) wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta; 5) ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego; 6) oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste; 7) zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6. Grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż, jak również oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy zaznaczyć, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z towarem jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru. Uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”, ustawodawca uznał, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, wymieniając tę czynność w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. Art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Art. 15 ust. 6 ustawy: Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności: inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań, oraz mieszczące się w ramach zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych. Wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności, tj.: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Kwestie dotyczące prawa wieczystego użytkowania uregulowane zostały w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.). Art. 233 Kodeksu cywilnego: W granicach, określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Przepis ten, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel. Użytkowanie wieczyste stanowi prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela. Art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1145 ze zm.): Z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z przepisów niniejszej ustawy oraz odrębnych ustaw, organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, a organami reprezentującymi jednostki samorządu terytorialnego są ich organy wykonawcze. Art. 27 ustawy o gospodarce nieruchomościami: Sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego prawa w drodze umowy wymaga wpisu w księdze wieczystej. Art. 32 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami: Nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3. Sprzedaż nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego nie może nastąpić przed upływem 10 lat od dnia zawarcia umowy o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste. Art. 32 ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami: Nieruchomość gruntowa stanowiąca własność Skarbu Państwa może być sprzedana użytkownikowi wieczystemu za zgodą wojewody. Zgody wojewody nie wymaga sprzedaż na rzecz użytkownika wieczystego nieruchomości, o których mowa w art. 51 ust. 2 i art. 57 ust. 1. Art. 32 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami: Z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Przepisu art. 241 Kodeksu cywilnego nie stosuje się. Art. 37 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami: Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, nieruchomości są sprzedawane lub oddawane w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu. Art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami: Nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz jej użytkownika wieczystego. Art. 69 ustawy o gospodarce nieruchomościami: 1. Cenę nieruchomości gruntowej niewykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu, ustala się jako dwudziestokrotność kwoty stanowiącej iloczyn dotychczasowej stawki procentowej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego oraz wartości nieruchomości gruntowej określonej na dzień zawarcia umowy sprzedaży. Przepisy art. 68 i art. 68a stosuje się odpowiednio. 2. Cenę nieruchomości gruntowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu, ustala się w wysokości nie niższej niż dwudziestokrotność kwoty stanowiącej iloczyn dotychczasowej stawki procentowej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego oraz wartości nieruchomości gruntowej określonej na dzień zawarcia umowy sprzedaży, jednak nie wyższej niż wartość nieruchomości gruntowej określona na dzień zawarcia umowy sprzedaży. 3. Jeżeli dotychczas nie obowiązywała opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, właściwy organ ustala cenę, o której mowa w ust. 1 i 2, przyjmując stawkę procentową określoną w art. 72 ust. 3 stosownie do celu wynikającego ze sposobu korzystania z nieruchomości gruntowej. Art. 71 ust. 1-4 ustawy o gospodarce nieruchomościami: 1. Za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. 2. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste. 3. Pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej można rozłożyć na oprocentowane raty. W sprawach tych stosuje się odpowiednio przepis art. 70 ust. 2–4. 4. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Właściwy organ, na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, może ustalić inny termin zapłaty, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego. Z powołanych przepisów wynika, że oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste jest czynnością odpłatną, gdyż ustawodawca w ustawie o gospodarce nieruchomościami przewidział w tym zakresie dwa rodzaje odpłatności, tj. pierwszą opłatę oraz opłaty roczne. Ustanowienie prawa użytkowania wieczystego przed 1 maja 2004 r. nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż na podstawie obowiązującej przed tym dniem ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (t. j. Dz. U. z 1993 r. Nr 11 poz. 50 ze zm.), grunt nie był towarem i ustanowienie prawa jego użytkowania wieczystego nie stanowiło dostawy towarów. Dopiero z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zmieniła się definicja towaru oraz zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Od 1 maja 2004 r. ustanowienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. Z opisu sprawy wynika, że nieruchomość gruntowa oznaczona w ewidencji gruntów i budynków jako działka ewidencyjna nr 1 stanowi Państwa własność i została oddana w użytkowanie wieczyste na okres 99 lat zgodnie z aktem notarialnym z (...) lutego 1998 r. Na podstawie umowy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego z 28 września 2007 r. oraz zgodnie z treścią księgi wieczystej aktualnym użytkownikiem wieczystym nieruchomości jest osoba fizyczna. Mają Państwo wątpliwości, czy sprzedaż w trybie art. 32 ustawy o gospodarce nieruchomościami prawa własności nieruchomości na rzecz jej użytkownika wieczystego, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, w przypadku prawa użytkowania wieczystego ustanowionego przed 1 maja 2004 r. oraz czy cena sprzedaży prawa własności na rzecz jej użytkownika wieczystego nieruchomości stanowiącej działkę nr 1 powinna obejmować podatek VAT, czy też należy przyjąć, że ewentualna czynność zbycie będzie podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług jako dostawa terenu niezabudowanego innego niż teren budowlany. Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, że w wyniku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste (ustanowienie użytkowania wieczystego) dochodzi do przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Użytkownik wieczysty może więc swobodnie korzystać z gruntu oraz czerpać z niego pożytki w sposób taki, jak w przypadku właściciela gruntu, może również „przenieść władztwo na inny podmiot” w taki sam sposób w jaki właściciel dokonuje sprzedaży gruntu. Należy zatem stwierdzić, że użytkownik wieczysty otrzymuje prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością, jak gdyby był jej właścicielem, z chwilą ustanowienia prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości. Sprzedaż nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego nie może być traktowana jako ponowna dostawa tej samej nieruchomości, bowiem nie została spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy, tj. w opisanej transakcji nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W świetle przepisów art. 7 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 ustawy doszło już do dostawy tej nieruchomości na rzecz obecnego użytkownika wieczystego. Zatem sprzedaż nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na „władztwo rzeczy”, które pierwotny użytkownik wieczysty uzyskał i nie może być traktowana jako sprzedaż tego samego towaru. Czynność sprzedaży nieruchomości będącej wcześniej przedmiotem użytkowania wieczystego, dla którego prawo to ustanowiono do dnia 30 kwietnia 2004 r., nie podlega opodatkowaniu jako ponowna dostawa towarów, ani żadna inna czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT. Bez znaczenia w tej sytuacji pozostaje fakt, kiedy obecny użytkownik wieczysty nabył prawo użytkowania wieczystego nieruchomości od poprzedniego użytkownika wieczystego. Istotna jest data ustanowienia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości na rzecz pierwotnego użytkownika wieczystego. W konsekwencji należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie sprzedaż nieruchomości, tj. działki nr 1 na rzecz jej dotychczasowego użytkownika wieczystego, dla której ustanowiono prawo użytkowania wieczystego przed 30 kwietnia 2004 r., nie może być traktowana jako ponowna dostawa tej samej nieruchomości, zatem nie stanowi odpłatnej dostawy towarów, o której mowa art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Do ceny sprzedaży nieruchomości gruntowej nr 1 na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego nie należy doliczać podatku VAT. Jak wskazano powyżej dostawa nieruchomości na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu, a nie jak Państwo wskazali czynność podlegającą zwolnieniu od podatku VAT stosownie do brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Zatem Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. W interpretacji oparłem się na informacjach przedstawionych przez Państwa w opisie sprawy, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno#skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny od przedstawionego we wniosku opisu sprawy interpretacja nie wywoła skutków prawnych. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili